Bioscoop
In den maalstroom
des Levens,
Zie de Etalage.
Bloemenmagazijn
zijn de beste en de goedkoopste.
Vallende ziekte
HOTEL TEXEL.
HSH4 «18. ©1441
FIRMA P. KAAG- Antz., HOORN.
W ASTHMA.
H. A- V. BANK
H. I. Verstegen, Binnenborg.
Vaste bloemplanten voor de tuin.
Bonketten en grafkransen.
een 2d© hands Orgel,
v-: ftANBEN
Adverteeren doet verknopen.
DE SPOOKHOEVE
Levensverzekering.
Arbeidscontractverzekering.
Ziekte- en Ongevallenver
zekering. Individueel en
Collectief.
G. CüEVEHT, te den Burg,
Adverteert
in de
Texelsche Couranl
Hoofdnummer
Vruchtboomen, Sier-, Bosch-
en Laanplantsoen, Bloem-, Tuin
en Landbouwzaden, V i uchtboom-
carbolineum en besproeiing
van Vruchtboomen.
Aanbevelend.
TE KOOP
I?' Jê 0 X ii 3L .ia 'il O cis
Zenuwkwalen en Toevallet
ROLANDO.
SCHIEDAM.
Vraagt inlichtingen aangaande
premie en coulance bij nitkeering'
bij den heer
Doozen v. 30,60 en 90 ct.
Bij Apoth. en Drogisten,
in 6 acton.
Balans - Opruiming
merk Estey.
Adres bureau van dit blad.
tRuwe, schrale^
huid, barsten,
kloven. sprin-<
':/-?/ƒ gande lippen,
winterhanden
en voeten.
Gebruikt
—uiii i cv
Deor JEAN WEBSTEE.
39.)
„Ik geloof niet, dat wij mijnheer G&ylord
nog langer laet'g b boevan te vallen," zeide
Torry me. „Ik heb alles vevnomeD, wat
ik wenschte te weten. Wij zullen nog wel
eens aanloopon," voegde bij er geruststel
lend a<m Radnor bij. „Goeden o'ag.*
Toen wij de deur ui'jjiugen, koorde hjj
weer evon terug ea voegde er met een
eeoigszias scherpen klank in zijn stem
bij
„Den volgenden keer, dat ik kom,zult
ge ree wel de hand geven, öaylord 1*
Daarna sosarrelde hij in zjjn zak, haalde
er mijn telegram vaa den commissaris van
politie uit en wierp dit op zijn krib. „Ie
dien tusecbeti.d he it u hier iets om over
te denken. Goeden dag."
„Bedoel je," vroeg ik, toen we weer in
hot rijtuig stagen, „dat Radnor geloofde,
dat Jeff schuldig wssf'
„Wel, niet precies. Ik derk echter, dat
het hem een opluchting zal zijn te zie» dat
Jeff drie du zend mij! verwijd,rd was, to?n
do miedaad plaats had."
S'echti e eamaal onder den rit naar huis
toonde Terry eecixo belangfiteliing: iD zijn
omgeving en dat wes, toen wij het dorpje
Lambert Corne s doorslinger. Hij verzocht
me da pvardea te laten stappen en vroog
wat voor gebouwen bet war n, diecpfcrt
plein etorden. Bij Miller kwaua hij plot-
s?lirg tot hot be-luit, d\t bij pot'.zegels
noodig had en ik blei f buiten waohten ter
wijl hij ze kocht en iets in de gelagkamer
gebruikte.
„Niets zoo goed als ears poolshoogte ie
nemen," merkte bij op, terwijl bij ia bet
rijtuig klom. „Die Mider is esn orsginei le
oude fce^el. Hij vindt het allemaal klats,
dat Radnor Gay' ri ets wt de misdaad
uit te staan zou hebben. Rad ïb een van
zijn kl itten e i het is gewoonweg mis
bruik u aken om den jon,en ergens op te
PIKAGO SIGAREN
STREEFT NAAR GEZONDE BEZUINIGING EN KOOPT
UITSLUITEND
NIET IN SCHIJN MAAR IN WERKELIJKHEID DE GOED
KOOPSTE, OMDAT ZE KRACHTIGER IS DAN EENIG ANDER
MERK. ONOVERTROFFEN IN VOLHEID VAN GEUR EN SMAAK.
sluiten, waar hij geen geld kan verteren."
Hot overige deel van don rit bewaarde
Terry het stilzwijgen en ik wangde het niet
hem to storen. Ik had een bijgeloovig gevoel
gekregen, dat zijn stilzwijgen vol beteekenis
was. Het was niet voordot ik ophield om
het hek naar onzen eigen weg te openen,
dat hij plotseling met de vraag losbarstte
„Wtiar woont die familie Mathers?"
„Eenige mijlen vaa de tol af. Zij staan
er niet 't minst mee in verband en weten
er geen sr.ara van of."
„Neen, misschien niet. Zou het te laat
zijn er vanavond nog heea te rijden?"
„Je," seide ik, „natuurlijk."
„Nu, ook goed." zeide hij opgeruimd.
„Morgen is het tijd genoeg."
Ik liet deza opmerking zwijgend voorbij-
gm:n, m.c ar op één punt was ik vastbesloten
en dat was, dat Polly Mathors nooit ia de
klauwen van Torry zou vallen.
„Er zijn ODQ menigte dingen, die ik over
je geeet wil vrageo, maar ik wil waohten
tot iK me georiontoerd heb en wat te eten
geluid," vesgda bij er met een lach bij. „Er
was geen restauratiewagen in die» trein en
ik teb vroog ontbeten en mijn iunohiser
bij ingeschoten."
„Hier zijn we er," zeide ik, toon wjj ia
't gezicht van het buis kwamen. „De
keukenmeid verwaoht ons."
„Dat is «ns het eigendom van de Gay lord's
niet waar? Een mooie, oude plaats. Wan
neer ia h;:t huis gebouwd?"
„Omstreeks 1830, denk ik."
„Liat eens zien, Sheridan kwam ia de
Shonavdsch Valley ea verbrandde alles wat
hem in dort weg kwam. Hoe is dit huis
er auu ontsnapt
„Ik wast het niet precies. Zoo ils je ziet
iigt het een mijl van den hoofdweg af en
volkomen door de hoornen verborgen. Ik
vermoed, dat zij haast hadden on hetaaa hun
aa-idacnt ontsnapt is."
„En die riy stulpen daar
„Zija i!e beruchte negerhutten."
„Zoo." Torry gicg rechtop zittan en
bekeek ze aandachtig,
„Wo -ilcn ze eens gaan aien, zoodra ik
wat tj eten gehad heb. E?u hoeve i» toch
heusch zoo kwaad nog niet," merkte hij op,
toen hij de stoep opklom. „Ea dit is Salo
mo?" vroeg hij, toen de oude neger naar
voren kwim om zijn faech aan te nemen.
„Wel, Salomo, ik heb in de kranten aiover
je gelezen. Jij en ik zullen straks eens een
babbeltje hebben."
HOOFDSTUK XYIII.
Wij doorzoeken de verlaten Batten.
„Zeg," zeide Terry, teen Salomo met het
valies de trap op en verdwenen was, „laten
jü ea ik nu eens even die hutten gaan
bekijken."
„Ik dacht, dat je honger had."
„Ik rammel, maar ik heb nog kracht
geuovg om daar heea te gaan, Salomo zegt,
dat hot souper niet voor over een half uur
klaar is en wij mogen geen half uur verloren
laten gsan. Je moet denken, dal ik over
morgen weer in de stad verwaoht word."
„Je zult niets vinden," zeide ik. „Ik zelf
heb elk van die hutten doorzocht en de
geest heeft geen spoor aobterselaten,"
„Ik wil toch met mijn eigen oogen ook
eens zien," laohte Terry. „Verslaggevers
merken soms dingen op, weet jo die aan
advocaten ontgaan."
„Zooala je wilt," antwoordde ik. „De
vier Plassen" is tot je beschikking."
Ik ging hem voor over het grasveld naar
het laurierbosobje. Terry volgde, met gr6-
tigen blik alles in zich opnemendde
gruwzame ontdekkingen, di9 wij mogelijk
doen zouden, hadden een groote bekoring
voor hem. Hij drong door de doornstrui
ken, die om de eerste hut stonden en kwam
er op de helling achter weer uit, waar hij
vol verrukking naar het donkere water van
de vierdo plas stond te staren.
„Waarlijk. Dit is grootsoh. Wij kunnen
hier een beschrijving van geven, die een
half blad zal vullen en het „Het betooverde
Meer* noemen. Ik wist ni6t, dst znlke
plaatsen werkelijk bestonden ik dacht
dat de anteurs ze maar verzonnen. Kom
mee," riep hij, de laurisrlsan weer inslaand,
„wij moeten onzen geest zien te krijgen
worden genezen door
wettig gedeponeerd. Drank van Dr. Rok
Bar- Men wachte zich voor namAak,
Fl. 4,35.
Spoedige genezing ook bij veroud
gevallen door de Asthmapoeder vat-
Dr. Pieters.
Fl. 1,50.
N.V. Mfl. SAMTAS
Kon. Goedgekeuri
Alkmaar Payglop 10.
Leeuwaarden, Oosterstraat 13.
Amsterdam, Gravenstraat 38,
achter de kerk.
Onze geïll. prijscourant te.
ePHr toezending Tan 25 ct. postzegels^
Hoofdkantoor Sauitas Post Box 339, k
sterdam.
Adj. Inspecteur,
Vi
ik wil niet, dat dit landsohap bedorven
worden."
W\j begonnen bij de eerste hut ea giD|^: Vi
de heale rij grondig en stelselmatig af.
Terry's aandringen haalde een van
stalknechts een trapleer en klommen
iedere vliering op, doch vonden niets di
spinnewebben en slof. De laatste but liofl
die meer tegen het weer bestand was
weest, werd als korenzolder gebuikt. E
ruimte van zes voet in het vierkant wi
bij de deur vrijgelaten, maar het overii
gedeelte was bijna tot ao.n de zoldering mi
zakken maïs gevuld.
„En deze heb je deze hut al doo®
zocht
„Heuech, Terry, hier is niet veel plaaif*
meer voor een gtest."
„Geesten hebben niet veel ruimte noo
En de zolder
„Ik bea er niet op geweest je ku;
niet bij de trap komea zonder de zakke|
te V6rplaataen.'
„Dat zie ikTerry bekeek de drie murci
vaa zakken voor ons. „Hier is een zak, oil
vuiler is dan de andere en vrij weck. lil
lijkt me of daar,nogal ruw mee omgesproil v
gen is."
Terwijl bij sprak, trok hij dyn zak naai
don grond en sleepte nog een anderen meel
Een ruimte van drie voet hoog werd zie'nl' J f
ba^rdoor kruipea kon mea er laags komei
zonder ds zoldering te raken.
„Kom zeide Terry, boven op den stapel
klimmend en trok me met zich mee, wj
zijn op het spoor van onzen vriend del
geest gekomen, tenzij ik me niet len zeerste
vergis. Kijk eens!" Hij wees naar eet
modderige» voetstap, die duidefijk op een
van de zakken afgetsokend wes. „Weel
er voorzichtig mee, we moeten dien mis'
schien met die afdrukken in de spelonk
vorgelijkeo. Hallo I Wat is dat? De
afdruk van een blooten voet die is van
onzen vriend Mose."
H|j nam oen duimstok uit zijp. zak es
begon nauwkeurig de mait van b.itde af
drukken te nomen; den uitslag schreef bij
in een notltiebookj a op.
(Wordt vervvljd)
