ROOKEN
SPAREN
Niemeyers'
Ster-Tabak
siïïviujr
S° 3580
Zaterdag 18 Februari 1922.
S5st' Jaargang.
Nieuws- en
Advertentieblad.
Spoor- en Bootdienst.
Bin oeolaod.
Overal verkrijgbaar.
Firma J. ASJES Ez.
FEUILIëioN
DE SPOOKHOEVE
tdvertentlën daags voor de uitgave vóór 4 uur nam.
ABONNEMENTEN e» A®VKRTENTIEN worden aangenomen 6$ do Oilg. Paua LANGEVIL» BE R O 0 IJ, Parkstraat, Bun* of T ix t,
LICHT OP!
HOOGWATER Reede van Texel. -
Donderdag 16 Febr. v.m. 11,47
Post- en telegraafkantoor Oen lïnrg
geopend.
Dienstregeling
1 October 1931,
TEXEL 17 Febr. 1622.
Goed voorgaan, doet goed volgen.
bij bet gebruik van
BOODJS STIiR 60 ct. per half pond
GELE STEK 50 ct. per huif pond.
GKOKAE STER 40 ct. per half pond
ZWAKTE STEK 35 ct per huif pond
BLAUWE STEit 30 ct. pi-r half pond
Ziekenauto,
Frcco's prijsvraag.
RIJT UIGPABRIEK,
Heiligeland - Alkmaar.
Voorradig alle soorten
voor luxe- en bedrijfsgebruik,
Levering onder garantie.
Zeer biliykc prezen,
De winter.
Dit blid verschijnt Woensdag- en Zaterdagmorgen
Abonnementsprij* per S maande»,
Voor den Burg 50 Cts. Franco per post door geheel
Nederland 75 Cts. Naar Amerika en andere landen
met verhooging der porto's. Losse nummers 3 cent.J
TELEFOON INTERCOMMUNAAL No. 11.
COURANT.
Prï* der Adeerleniiini
Van 1 tot 5 regels 50 Cts. Iedere regel meer 10 Ct. Qroote
letters en Vignetten worden naar plaatsruimte berekend.
POSTCHEQUE- en GIRODIENST No. 652.
Van Zaterdag 18 Februari 1922 tot en met
Vrijdag 24 Februari 1922:
voor rijwielen 5,55 uur, voor rijtuigen 6,25 uur
Vrijdag
Zaterdag
Zondag
Maandag
Dinsdag
Woensdag
17
18
19
20
21
22
12,10
12,56
1,47
2.46
4,04
5,32
Des namiddags is het ongeveer een half uur
later hoogwater.
Op Zon- en feestdagen
Vm 8 tot 9 uur n.m. 1 tot 2 uur
Op werkdagen
voor Telegrammen
Vm. 8 uur tot n.m. 8 uur.
voor Postzaken
Vm. 8 uur tot n.m. 7'/, uur.
Voor postwissels, kwitantiën, Rijks
verzekeringsbank, postcheque en girodienst.
Vm. 8.30 uur tot n.m. 3 uur
Voor Rijkspostspaarbank
Vm. 9 uur tot n.m. 7,30 uur
Zaterdagavond na 6 uur voor postdienst gesloten
Vertrekuren van de Boot.
Op Werkdagen
Vertrek Texel 7,45 v.m. 11- v.m. 245 n.m.
Helder 9,15 12,15 n.m. 4,15
Op Zon- en Feestdagen
van Texel: 7,45 v.m. 2,45 nm.
Van Helder 8,45 4.15
Vertrek en aankomst der treinen
van den Helder naar Amsterdam.
Vertrek Helder. Aankomst Amsterdam
6,3° 9-
7,28 sneltrein V.'l
10,27§ '-31
12,37. 3,24
1.52+t
d D,O0
4,25§ 8.39
7,30 9'44
Van Amsterdam naar Helder.
Vertrek Amsterdam. Aankomst Helder
5,20§
7,52§
9,15
12,198
3,C6
6,07
8,56
11.15+
5 Niet op Zon- en feestdagen
f Alleen op Zon- en Feestdagen,
ft Alleen op Zaterdag
Niet op Zaterdag, Zon- en Feestdagen.
8,36
9,45
11,42
3,11
6,06
8,47
10,58
1,03
Poor JEAN WEBSTER.
>0.)
,Dat is al zoo dikwijls gebeurd, dat zij
Sr eenigozius den t l van k*ijt ia geraakt
maar in elk geval antwoordde zij nem met
;e vragen of hij de waarheid omtrent bet
ipook wiet. By zeide van ja, maar bij kon
iet haar niet zeggenhet was een geheim
dat aan een ander toebehoorde Maar bij
kon er zijn eetewoo'd op geven, dat hij in
niets te laken wae. ZQ zeide, dat zq met
wiloe trouwen met iemand, die geheimen
bad. Hij zeide, dat als zij hem nu bedankt
zij nooit meer de gelegenheid zou hebben,
hem te krijgen, dit was de laatste keer, dat
bij .haar vroeg. Is het zuo juiet, juffrouw
Matoers
„J— ja," knikte Polly, van uit de diepte
van ar kussen.
Terry ging verder, terwijl zijn gLmlaeh
zion ahe as verbreedde, het was auideltjfc,
dat hij pl-zier ln zijn verbaal had.
„Ea toen, natuurlijk boos. dat een heer
het sicb z u vermeten voo do laa'eten
keer aaotoek te doen. besloot zij om bet
htm eeu-< „Uk* er beiaald te ze'ten". G«at
u nu voort, j> örouw Matae'-. Tot zoover
was u gekomen."
„Ik ik zei htm Ij zu t re: na. i ïe-
Het voorbeeld van de vereeniging van Oud
leerlingen heeft tot navolging gewekt. Daar
ligt een bedrag van ruim honderd gulden, elders
een nog grooter bedrag, eigendom van een
vereeniging, die slechts in naam bestaat en het
nuttig effect van zoo'n bezit is dus nihil. Het
is de kwestie van het betooverde kasteel,
slechts wachtende op de prins, die de betoove-
ring zal opheffen.
Gelukkig biedt onze omgeving die prinsen.
Heeft onze landsregeering meer dan vijftig jaar
noodig om stichtingen, die geen reden van be
staan hebben op te heffen en de bezittingen
een bestemming te geven, zooals wij dezer
dagen in het Leidsch Dagblad mochten lezen,
heel anders is het hier.
De goede gedachte hier, is gebleken hare
uitvoering te vijn. Een eigenaardig verschijn
sel. Drie bestuursleden van de Varkensfokver-
eeniging, kennis genomen hebbende van het
besluit van de vereeniging van Oud-leerlingen
en de bestemming aan de kasgelden gegeven,
vatten onafhankelijk van elkaar het plan op om
over de Varkensfokvereeniging in gelijke zin
te besluiten. Zij zoeken elkaar bij de eersts
marktgelegenheid op en blijken van dezelfde
gevoelens vervuld.
Een vergadering is spoedig uitgeschreven en
zoo treffen wij Woensdag in algemeene ver
gadering in hotel de Oranjeboom de drie ge
noemde bestuursleden, en ook alleen die drie
leden bijeen.
De betoovering staat opgeheven te worden.
Ter elfder ure verschijnt nog een booze geest
en van een andere is bericht ingekomen. Echter
de kracht van de goede geest is te groot, een
kleine aarzeling en.... de prinses is tot het leven
weergekeerd, het betooverde kasteel, hier een
bezit van f 180,is tot nieuw leven geroepen.
De aan te schaffen ziekenauto is gebleken
de prins te zijn, die harten en beurzen ojent.
Ziehier het relaas van de vergadering van
Woensdag in een romantisch kleed.
Ue nuchtere werkelijkheid ligt er in besloten.
Zooals gezegd, 3 leden van de varkensfokver
eeniging waren Woensdagavond tegenwoordig
met de vooropgezette meening, om de varkens
fokvereeniging op te heffen en de kasgelden
voor de ziekenauto te bestemmen. Ter elfder
ure verscheen een lid met het voorstel om de
vereeniging als handelsvereeniging op Purme-
rend te doen voortbestaan, van een ander lid
was bericht van verhindering gekomen, doch
tevens te kennen gegeven, dat het hem wen-
lijk voorkwam een deel van de kasgelden te
bestemmen voor prijzen aan inzendigen varkens
op een eventueel hier te houden tentoonstelling.
Noch het een, noch het ander vond genade
De bijna totale afwezigheid van leden die een
OPLEIIflXG
Kijk* en Gemeente iiclnkkingen. Vraagt
terstond gratis inlichtingen bij f. BUEa,
Aieuw- Amsterdam.
ward vert-llen
,Ne«b."
„Ik zo.ue hem, dat ik besloten had mot
Jim Mattieon to trouwsD."
„Hal" zeide Te<ry, „nu komsn we een
staij i nader. Als u me met kwoljjir neemt
j'ffrouw Mathers, was dat eikel sroot-
epro&k <aa u et bad mijnueer Maitiaon u
a eik lijk gevraagd
Poily ging recaiop zit ea en zag hem met
een toornige flikkering in baar oogen aan.
„Natuurlijk bad hij me gevraagd wel
een keer of tien."
„O, pardon!" mompelde Terry. „Dasu
is du met mijnheer Mattison geëngageerd."
„O, neeu riep Polly. „Jim weet niet
dat ik dit gezegd heb. Ik meende het met
ik wilde Rad enkel maar woest maken."
„Ik snap het. Achteraf was het dus toch
grootspraak Hadt u succes met uw wensen
hem woest te maken
Zij knikte droevig-
„Wat zei hij
„O, hij wi-s ontzettend boos. Hij zei,
dat als hij het nooit tot iets bracht, het mijn
schuld zou ZIJD."
„Eo wat toon vorder F"
„Wij hoorden de aednren kotnon on hij
maakt-, zich uit do voi en. I» ritp beur nog
na en vroeg bem waar i;y hoen ging, en
hij zei, het hij raar dj fle üoiginv."
Polly böioo wier te builen en Te-ry
lachte zachtjes.
„Dat uobbea ai heel wat aniero jongelui
IS
ander idee waren toegedaan, was voor de aan
wezigen een bewijs, dat de varkensfokvereeni
ging haar tijd had gehad.
Aan de voorzitter van de vergadering, de heer
W. Eelman Jz., werd opgedragen het geheele
bezit der vereeniging, ongeveer f 180,—, aan de
penningmeester van het Witte Kruis ter hand
te stellen.
De penningmeester van het Witte Kruis, de
heer Pisart, verzoekt ons onder dankzegging
te vermelden, dat hem door hem door de heer
W. Eelman Jz. een bedrag van f 180,— is ter
hand gesteldde geheele nalatenschap van de
varkensfokvereeniging.
Wie maakt het half dozijn vol vraagt de
penningmeester.
Gaarne wijzen wij op de reclame-prijsvraag
door de zoo gunstig bekend staande Pharma-
ceutische Fabriek „Freco" te Breda in onze
advertentiekolommen uitgeschreven.
Al onze lezers zullen zeker hun krachten
beproeven om een of eenige gedichtjes op hun
Freco's tabletten te maken zoo mogelijk met
een aardige teekening. Onze lezers moeten
onder dergeiyke omstandigheden gezegd.
Haa<- hij giDg echter naur het hotel eD oaar
d:on'< bij, zoo blijkt het) twee glazen cognac
en vlotkte den stalknecht uit. Is dat alles
jnörouw Hatheis
„Js, dat li) de laatste keer, dat ik hem
zag en bij denkt, dat ik met JimMattison
geë ngageerd ben."
„Luister nu eens, Polly," zeide ik met
eeDigezios te verschoonea drilt, „waarom
heb je me dat niet eerder gesegd?"
„Je had het me niet gevraagd."
„Zij was bang. dat het in de kranten zou
komen," zeide Terry, sassend. „Het zou
een vreeseljjk opzien baren als zoo iets uit
kwam. Het feit, dat Radnor Gaylord waar-
scbijniyk opgehangen zou worden voor een
moord, diea hij niet beging, was in verge
lijking van veel minder belang.
Polly wendde zioh met een booze flik
kering in haar oogen tot hem.
„Ik wilde het bij het verhoor verteilen.
Ik wist niet, dat het bij bei onderzoek eenig
verschil zon maken. Ik bad het den lijken-
acbouwer willen zeggen den moigen, dat
hij mijn g tuigen s kwam amemeu, maar
hij braebt Jim Mattoon mee en ik son bet
in tegenwoordigheid van Jim niet uitleg
ger."
„Ü.t zoa gekk r geweest zijo," stemde
Te ry tee.
„Pvlly,* z°i ik, strrnjr, ,di; i» onvergeef
lijk Als je h oe eer*..?-pi-a-.s aan a>y
Y<rkluu:d ::;;d, bedden u« gezworenen
zeker niet vergeten ons blad te noemen bij hun
Inzending.
Nu allen aan het rijmen en dichten.
Uct Nut.
„Het was eer. der mooiste, zoo niet de mooiste
avond van het geheele seizoen," aldus de voorz
in z'n sluitingswoord. Het was een avond in
de lijn van het Nut, een die het aangename
aan het nuttige paarde.
Woensdagavond trad de heer Buiskool op met
het onderwerp: „iets over geluk".
Het streven naar geluk is iets algemeen
mensclielijks, ving spr. aan, om daarna de
vraag te stellen Wat verstaat men onder geluk.
Spr. ging aan de hand van de geschiedenis
na hoe de meening omtrent het hoogste geluk
door alle tijden en onder alle volken steeds
wisselend is geweest.
Was het onder het eene volk, dat dapperheid
als het hoogste geluk werd beschouwd, bij het
andere was het een opgaan in de slaaf, elders
vrijwillige armoede of onthouding, hier jaeen
visschen, dobbelen en drinken.
In onze tijd, zegt spr., geldt vooral het bezit
van geld, van veel geld. als een groot geluk
en al wil spr. niet ontkennen, dat eenig bezit
tot verhooging van het levensgeluk kan leiden
in dat bezit alleen is het geluk niet te vinden
De feiten om ons heen, zegt spr, bewijzen
dat.
Carmen Syiva, de Roemeensche koningin
schrijfster, achtte plichtsvervulling het hoogste
geluk en wanneer daarmede bedoeld zou zijn
de hoogste menschelijke plicht, wier vervulling
de inwendige vrede geeft, dan zou spr. dat
willen onderschrijven.
Met tal van voorbeelden aan het leven ont
leend werd het gesprokene geïllustreerd.
Treffend in hooge mate was de inhoud van
de novelle „De kleine zanger", uit het Engelsch
vertaald, die door de heer Buiskool na de
pauze werd gegeven.
Het was een mooie avond.
Heeft de wintervorst ons al verlaten, de na
weeën worden ons nog ruimschoots toebedeeld.
Van een geregelde uitvoering van de dienst
Texel—Helder kan vooreerst nog geen sprake
zijn.
De dienst wordt sedert Dinsdag weer op de
haven onderhouden, doch slechts met gunstig
tij en eenmaal daags. Alleen Dinsdag is de
dienst tweemaal uitgevoerd en de laatste reis
ging met vele moeielijkheden gepaard en heeft
bijna twee uur geduurd.
Radnor nooit in preventieve heehienis ge
houden."
„Maar ik dacht, dat je den werkeljjken
moordenaar zou vinden en d»n zou Radnor
in vrijheid gesteld zyn. H.-t zua vreeseijjk
wezen cm dat verbaal voor een zaal vol
menschen te vertellen, terwijl Jim Mattisou
het hoorde. Ik verloei Jim Mattison
„Wees voorzichtig met wat u zegt." zeide
Terry. „Misschien moot u Jim Mattison
achreraf toch nog nemen. Radnor Gaylord
zal u nooit meer vragen."
„Dan vraag ik hem!" zeide Polly.
Terry lachte en stond op.
„Hij zit leeljjk in de klem, juffrouw Ma
thers, maar ik weet niet zeker of ik hem
achteraf r.iet beayd."
De kuiltjes vertoonden zich weer in Pol
ly's waugen, dit was de taal, die zij verstond.
„Goeden dag," zeide zij. „U zult uw
belofte niet vergeten
„Geen woord zal me orer de lippen ko
men," zeide Terry en, terwijl hij zijn hand
op mijn oonuuder logde, trok nij me de
kamer uit.
„Zij is eea betooverend schepseltje,"
merkte hij op, toen wij de laan insloegen.
„Je bent met de eerste, die dat ontdekt,"
zoide ik.
„Dat geloof ik graag antwoordde hij,
terwijl hij me een zijde ang-chen blik toe
wierp.
(Wordt vervolgd)
