Tevredenheidsverklaring.
Het Staphorster Boertje.
Motorschip Maria
Vraagt
Piano's en Orgels,
Sneeuwklokjes,
Het bekende adrer
Fa. Langeveld&deRooi s
Mappen postpapier,
O door P. BOOM, g
een flinke Dienstbode
HARTEN VROUW.
N.V. Holl. Veeverzekering-Maatschappij te Alkmaar,
Uw \t\open
De verlaagde prijzen zijn
Verkrijgbaar a.h. Hoofddepot „HET KRU1JDENHUIJS" Gaslaan 9,
O) Laat Uw Orgels T
J schoonmaken
Spreekmachines.
vaart Maandag 5 Maart
naar Purmerend.
Afvaart 12 uur.
de catalogus van onze
Dubbele en enkele
Sneeuwklokjes,
FEUILLETON.
De gerenommeerde
Manus-Vnlpenhouder
voor 40 cents,
winkelboeken, notitieboeken
zakboeken.
Blokken nota's,
Briefknijpers 6 en 10 cents!
G. SMIDT.
De ondergeteekende betuigt door dezen zijne tevredenheid aan de
Dir, de heer C. EECEN te Alkmaar,
Inspecteur de heer C. BRUGMAN,
Agent de heer ADR. BROUWER Schildereind, den Burg,
voor algeheele voldoening der geleden schade, bij 't sterven van zijn hit.
Texel, Februari 1923.
Oudeschild, Texel. De Verzekerde, J. VLAS Cz.
in den wintertijd door de hoeveel
heid P. SLUIS' Ochtendvoer eenigs-
zins te vergrooten, maar voeder nie!
meer dan de dieren in korten tijd
kunnen nuttigen. Vooral in dezen
tijd is een goede beschutting tegen
vocht en koude noodzakelijk.
per 2; Kilo
per 5
per 10
per 25
per 50
f 0,85 in cl. lèkj
f 1.65
f 3.10
f 7.-
f 13.50
Men lette op
verzegelde
verpakking!
Zijt gij lijdende aan zenuwen, heupjicht, asthma, huidziekte,
maag- en leverstoornissen, aambeien of andere kwalen,
vraagt dan zijne geneesmiddelen.
Absoluut giftvrij. Volgens oorspronkelijke recepten.
BAARN.
Alleen echt met handteekening P. STEGEMAN.
Voor Texel bekwaam Depöthouder(ster) gevraagd.
g want stof yj
veroorzaakt molm.
H. KEESOM.
die u gaarne, zonder plicht tot koopen
wordt verstrekt.
Beleefd aanbevelend,
Muziekhandel Parkstraat.
TE KOOP GEVRAAGD
bij elke hoeveelheid.
Commissionair in allé soorten bloembollen.
Alles a contant.
L. VERMEULEN, Koogereind.
GEVRAAGD
Brieven Wed. J. BUIJS, Hoeve Axel,
De Cocksdorp.
Te koop gevraagd
door M. N1EROP, Limmen.
Novelle van HELLMUTH MIELKE.
Nadruk verboden.
6.)
De beide jonge meisjes dankten Alsen
hartelijk voor zijn onverwachte als tijdige
hulp, en wederom was Alsen verrast door
den keurigen en beleefden vorm, waarin
zij het deden. De kleine had al gauw
haar vroolijke stemming teruggevonden;
lachend herhaalde zij de verzekering van
den lispelenden student, dat het schitterend
was en dat zij „gentlemen* waren. „Op
hun woord van eer!"
„Ik vind, we hebben nu wel genoeg ge
zien van de „Hasenheide", Tine", zeidede
grootste der meisjes eenigszins vermanend.
„We zullen de eerstvolgende paarden
tram naar huis nemen."
„Wat? Nu al naar huis? Wjj hebben
immers nog in 't geheel niets gezien, Tilli."
„Wil je dan weer de kans loopen zoo'n
ontmoeting te krijgen, zooals daar straks
„O," antwoordde de kleine met een schalk-
schen zijwaartschen blik op Alsen, „wij
hebben nu immers een beschermer, een
dapperen ridder.*
Dat was een openlijke uitnoodiging, en
Alsen haastte zich de beide dames te ver
zekeren, dat het hem een groot genoegen
zou zijn, indien zij zich onder zijn hoede
wilden stellen.
„Dat zijn nu Berlijnsche toestanden,*
zeide de grootste, „zelfs niet op een klaar
lichten Zondagmiddag kan men ongestoord
alleen wandelen. Tine, we doen veel beter
om naar huis te gaan."
„Maar je hoort toch Tilli, dat deze heer
onze ridder wil zijn. Ik vind, dat hij er
zeer netjes en fatsoenlijk uitziet. En nu
ik eenmaal naar Berlijn gekomen ben, wil
ik ook de „Hasenheide" leeren kennen.
Bjj ons in de provincie is toch ook de
kermis het grootste vermaak dat onze
middelen ons veroorloven."
„Ik dank U voor het compliment, juffrouw
Tine,* zei Alsen vroolijk, „en ik verpand
u mijn woord, dat uw vertrouwen niet
teleurgesteld zal worden. Ik beloof u, u
beiden veilig door het gewoel der „Hasen
heide" te brengen. Sta mij daarom toe,
dat ik mij eerst aan de dames bekend
maakmijn naam is Alsen."
De beide meisjes keken elkaar aan. Zij
gevoelden een zekere verlegenheid. Toen
zei de kleine opgewekt„Mijn naam is
Tine en dat is m\jn nicht Tilli."*
„Tine en Tilli wat klinkt dat aardig
Maar nu uw geachte familienaam?"
„M'n hemel, wat bent u nieuwsgierig!"
riep Tine, „u wilt dadelijk alles weten.
Zullen we maar meteen onze doopceel
lichten
"Ik heb al berouw over mijn nieuws
gierigheid en ik vraag dan ook excuus,"
antwoordde Alsen vroolijk over de gebaren,
die de kleine maakte - „en waarlijk, juf
frouw Tine en juffrouw Tilli, dat heb ik
ook veel liever dan juffrouw Muller en
juffrouw Meier."
De kleine lachte luidkeels„ziet u nu
wel!" en zij knipoogde tegen haar nicht
die haar een bestraffenden blik toewierp.
Langzamerhand was het drietal in een
opgewekt gesprek geraakt; Alsen bemerkte
spoedig, dat het noch Tilli noch Tine aan
fijne beschaving ontbrak en hij trok daar
uit de conclusie, dat zij in den zaak, waar
zij in betrekking waren, met zeer voor
name bezoekers moesten omgaan. Vooral
Tilli bleek van dezen omgang veel geleerd
te hebben; zij was daarbij geheel vrij van
aanstellerij, en eenvoudig als een werkelijk
voornaam meisje, terwijl Tine volgens bak*
vischjes recept nog van die krachtige ter
men hield en alles uitsprak waarvoor haar
nicht zich op merkwaardig tactvolle wjjze
in acht nam.
Uit de zaal van een restaurant klonken
de tonen van een piano; daarbinnen werd
vlot gedanst, ondanks de hitte. Vanaf
den weg kon men de dansende paren door
de ramen zien.
„Dat moet ik zien riep Tine vergenoegd
en toen Tilli een afwerende beweging maak
te „Ik wil toch weten, hoe jullie hier in
Berlijn danst."
„Laten wij uw nicht ditmaal het genoe
gen doen," zei Alsen glimlachend tot Tilli.,
U bent zeker, gelogeerd hier in Berlijn,
juffrouw Tine?"
Tine bloosde eenigszins en keek Tilli
van terziide aan. „Jawel, ik ben een meisje
uit de provincie. Kan men dat dan zoo
goed aan mij zien?"
„In 't geheel niet, juffrouw Tine," zei
Alsen beleefd. „U bent zelfs niet van de
Berlijnsche meisjes te onderscheiden. Ove
rigens ben ik ook maar een arme provin
ciaal, Juffrouw Tilli, van wien ik aanneem
dat zij een Berljjnsche is, kan dus met
geringschatting op ons beiden neerzien."
„Dat laat ik me in 't geheel niet aan
leunen," verklaarde Tine met een zekere
vastberadenheid, „zelfs niet door oom. —O
jéZjj sloeg zich met de hand voor de
mond, alsof ze zich op een onbedachtzaam
woord had betrapt
„Uw oom moet wel heel streng zjjn
waagde Alsen te vragen.
„De Berlijners lijken mij zoo stijf, zoo
ontzettend stijf," antwoordde Tine, terwijl
zij een rechtstreeksch antwoord vermeed-
Zulk een uitlating uit haar mond was
stellig verrassend, maar Alsen had vooreerst
JICHT, I
pynen
11 VAM I!
ÖLLZDLEI
llAAQDlli
is weer verkrijgbaar
beter dan de goedkoope vulpen
houders met z.g. gouden pen.
8° post en damesformaat,
10 enveloppen en 10 velletjes papier,
van uitstekande kwaliteit,
voor 20 cents.
Ruime sorteering
inhoudende 100 stuks, vanaf 20 cents. I
Wederverkoopers het gewone
rabat.
geen gelegenheid naar de reden daarvan tl
vragen, want zjj waren ondertusschen cfl
zaal binnengegaan.
Het was een laag vertrek, de lucht tel
midden van die dansende paren dubbJ
heet en benauwd.
Een lang, teringachtig persoon zat vool
een aan dezelfde kwaal lijdende piano eil
trommelde een polka; tusschen de dansendl
paartjes bewoog zich een opgewondea
balletmeester met een kellnersgezicht ongel
durig heen en weer, om eventueele „gratis!
dansers" weg te jagen. Men hoorde vacl
ttfd tot tijd zijn schelle, doordringend!
stem„in de rij blijvenU daar weg]
daarZie ik u daar nog eens, dan zul!
u eens kijken, wat ik doe! Opgelet!
mijne heeren, opgelet in de rij blijven
Tine amuseerde zich kostelijk, over den]
pianist, den balletmeester en het meestl
over de verhitte en toch vroolijke en lachen*
de paartjes. Zij vond dat alles werkelijlt
gezellig en toen na een kleine pauze een
wals werd ingezet, neuriede zij zachtjes
mee, terwijl haar voetjes zich op de maat!
der melodie ongeduldig bewogen.
„Juffrouw Tine, mag ik de eer hebben
deze wals met u te dansen vroeg Alsen]
met zulk een sierlijke buiging, alsof hij
zich in de halzaal voor de dames van zijn
vroegere kennissenkring bevond.
De kleine trok eerst een eenigszins ont
steld gezicht, toen lachte zij echter en nam
zijn arm aan.
„Tineriep Tilli ontzet uit, „denlr aan
Oom I"
„Och wat, hij ziet het immers toch niet
Weg zweefde zij op de maat van een heer
lijke wals, die haar bolle wangen spoedig
deden gloeien. Ademloos keerde zij na de
zen dans met Alsen bjj Tilli terug, die haar
met verwijtende blikken ontving.
„Het was verrukkelijkverzekerde zij.
„Onze ridder danst eenvoudig fameus."
„Ook u, juffrouw Tilli, mag bij den vol
genden dans mij geen blauwtje laten
loopen, zei Alsen.
Tilli echter weigerde beslist, zij danste
in het geheel niet.
(Wordt vervolgd
PLUIMVEE - EN VOGELVOEDERFABRIEKEN WEE5PEHKARSPEL
öcrtCEST/^
Qf (X£HPEm*
V0.95 ^2.2f5
Te den Burg verkrijgbaar bij de fa. T. Buj