Tevredenheidsverklaring. Het Staphorster Boertje. Motorschip Maria Vraagt Piano's en Orgels, Sneeuwklokjes, Het bekende adrer Fa. Langeveld&deRooi s Mappen postpapier, O door P. BOOM, g een flinke Dienstbode HARTEN VROUW. N.V. Holl. Veeverzekering-Maatschappij te Alkmaar, Uw \t\open De verlaagde prijzen zijn Verkrijgbaar a.h. Hoofddepot „HET KRU1JDENHUIJS" Gaslaan 9, O) Laat Uw Orgels T J schoonmaken Spreekmachines. vaart Maandag 5 Maart naar Purmerend. Afvaart 12 uur. de catalogus van onze Dubbele en enkele Sneeuwklokjes, FEUILLETON. De gerenommeerde Manus-Vnlpenhouder voor 40 cents, winkelboeken, notitieboeken zakboeken. Blokken nota's, Briefknijpers 6 en 10 cents! G. SMIDT. De ondergeteekende betuigt door dezen zijne tevredenheid aan de Dir, de heer C. EECEN te Alkmaar, Inspecteur de heer C. BRUGMAN, Agent de heer ADR. BROUWER Schildereind, den Burg, voor algeheele voldoening der geleden schade, bij 't sterven van zijn hit. Texel, Februari 1923. Oudeschild, Texel. De Verzekerde, J. VLAS Cz. in den wintertijd door de hoeveel heid P. SLUIS' Ochtendvoer eenigs- zins te vergrooten, maar voeder nie! meer dan de dieren in korten tijd kunnen nuttigen. Vooral in dezen tijd is een goede beschutting tegen vocht en koude noodzakelijk. per 2; Kilo per 5 per 10 per 25 per 50 f 0,85 in cl. lèkj f 1.65 f 3.10 f 7.- f 13.50 Men lette op verzegelde verpakking! Zijt gij lijdende aan zenuwen, heupjicht, asthma, huidziekte, maag- en leverstoornissen, aambeien of andere kwalen, vraagt dan zijne geneesmiddelen. Absoluut giftvrij. Volgens oorspronkelijke recepten. BAARN. Alleen echt met handteekening P. STEGEMAN. Voor Texel bekwaam Depöthouder(ster) gevraagd. g want stof yj veroorzaakt molm. H. KEESOM. die u gaarne, zonder plicht tot koopen wordt verstrekt. Beleefd aanbevelend, Muziekhandel Parkstraat. TE KOOP GEVRAAGD bij elke hoeveelheid. Commissionair in allé soorten bloembollen. Alles a contant. L. VERMEULEN, Koogereind. GEVRAAGD Brieven Wed. J. BUIJS, Hoeve Axel, De Cocksdorp. Te koop gevraagd door M. N1EROP, Limmen. Novelle van HELLMUTH MIELKE. Nadruk verboden. 6.) De beide jonge meisjes dankten Alsen hartelijk voor zijn onverwachte als tijdige hulp, en wederom was Alsen verrast door den keurigen en beleefden vorm, waarin zij het deden. De kleine had al gauw haar vroolijke stemming teruggevonden; lachend herhaalde zij de verzekering van den lispelenden student, dat het schitterend was en dat zij „gentlemen* waren. „Op hun woord van eer!" „Ik vind, we hebben nu wel genoeg ge zien van de „Hasenheide", Tine", zeidede grootste der meisjes eenigszins vermanend. „We zullen de eerstvolgende paarden tram naar huis nemen." „Wat? Nu al naar huis? Wjj hebben immers nog in 't geheel niets gezien, Tilli." „Wil je dan weer de kans loopen zoo'n ontmoeting te krijgen, zooals daar straks „O," antwoordde de kleine met een schalk- schen zijwaartschen blik op Alsen, „wij hebben nu immers een beschermer, een dapperen ridder.* Dat was een openlijke uitnoodiging, en Alsen haastte zich de beide dames te ver zekeren, dat het hem een groot genoegen zou zijn, indien zij zich onder zijn hoede wilden stellen. „Dat zijn nu Berlijnsche toestanden,* zeide de grootste, „zelfs niet op een klaar lichten Zondagmiddag kan men ongestoord alleen wandelen. Tine, we doen veel beter om naar huis te gaan." „Maar je hoort toch Tilli, dat deze heer onze ridder wil zijn. Ik vind, dat hij er zeer netjes en fatsoenlijk uitziet. En nu ik eenmaal naar Berlijn gekomen ben, wil ik ook de „Hasenheide" leeren kennen. Bjj ons in de provincie is toch ook de kermis het grootste vermaak dat onze middelen ons veroorloven." „Ik dank U voor het compliment, juffrouw Tine,* zei Alsen vroolijk, „en ik verpand u mijn woord, dat uw vertrouwen niet teleurgesteld zal worden. Ik beloof u, u beiden veilig door het gewoel der „Hasen heide" te brengen. Sta mij daarom toe, dat ik mij eerst aan de dames bekend maakmijn naam is Alsen." De beide meisjes keken elkaar aan. Zij gevoelden een zekere verlegenheid. Toen zei de kleine opgewekt„Mijn naam is Tine en dat is m\jn nicht Tilli."* „Tine en Tilli wat klinkt dat aardig Maar nu uw geachte familienaam?" „M'n hemel, wat bent u nieuwsgierig!" riep Tine, „u wilt dadelijk alles weten. Zullen we maar meteen onze doopceel lichten "Ik heb al berouw over mijn nieuws gierigheid en ik vraag dan ook excuus," antwoordde Alsen vroolijk over de gebaren, die de kleine maakte - „en waarlijk, juf frouw Tine en juffrouw Tilli, dat heb ik ook veel liever dan juffrouw Muller en juffrouw Meier." De kleine lachte luidkeels„ziet u nu wel!" en zij knipoogde tegen haar nicht die haar een bestraffenden blik toewierp. Langzamerhand was het drietal in een opgewekt gesprek geraakt; Alsen bemerkte spoedig, dat het noch Tilli noch Tine aan fijne beschaving ontbrak en hij trok daar uit de conclusie, dat zij in den zaak, waar zij in betrekking waren, met zeer voor name bezoekers moesten omgaan. Vooral Tilli bleek van dezen omgang veel geleerd te hebben; zij was daarbij geheel vrij van aanstellerij, en eenvoudig als een werkelijk voornaam meisje, terwijl Tine volgens bak* vischjes recept nog van die krachtige ter men hield en alles uitsprak waarvoor haar nicht zich op merkwaardig tactvolle wjjze in acht nam. Uit de zaal van een restaurant klonken de tonen van een piano; daarbinnen werd vlot gedanst, ondanks de hitte. Vanaf den weg kon men de dansende paren door de ramen zien. „Dat moet ik zien riep Tine vergenoegd en toen Tilli een afwerende beweging maak te „Ik wil toch weten, hoe jullie hier in Berlijn danst." „Laten wij uw nicht ditmaal het genoe gen doen," zei Alsen glimlachend tot Tilli., U bent zeker, gelogeerd hier in Berlijn, juffrouw Tine?" Tine bloosde eenigszins en keek Tilli van terziide aan. „Jawel, ik ben een meisje uit de provincie. Kan men dat dan zoo goed aan mij zien?" „In 't geheel niet, juffrouw Tine," zei Alsen beleefd. „U bent zelfs niet van de Berlijnsche meisjes te onderscheiden. Ove rigens ben ik ook maar een arme provin ciaal, Juffrouw Tilli, van wien ik aanneem dat zij een Berljjnsche is, kan dus met geringschatting op ons beiden neerzien." „Dat laat ik me in 't geheel niet aan leunen," verklaarde Tine met een zekere vastberadenheid, „zelfs niet door oom. —O jéZjj sloeg zich met de hand voor de mond, alsof ze zich op een onbedachtzaam woord had betrapt „Uw oom moet wel heel streng zjjn waagde Alsen te vragen. „De Berlijners lijken mij zoo stijf, zoo ontzettend stijf," antwoordde Tine, terwijl zij een rechtstreeksch antwoord vermeed- Zulk een uitlating uit haar mond was stellig verrassend, maar Alsen had vooreerst JICHT, I pynen 11 VAM I! ÖLLZDLEI llAAQDlli is weer verkrijgbaar beter dan de goedkoope vulpen houders met z.g. gouden pen. 8° post en damesformaat, 10 enveloppen en 10 velletjes papier, van uitstekande kwaliteit, voor 20 cents. Ruime sorteering inhoudende 100 stuks, vanaf 20 cents. I Wederverkoopers het gewone rabat. geen gelegenheid naar de reden daarvan tl vragen, want zjj waren ondertusschen cfl zaal binnengegaan. Het was een laag vertrek, de lucht tel midden van die dansende paren dubbJ heet en benauwd. Een lang, teringachtig persoon zat vool een aan dezelfde kwaal lijdende piano eil trommelde een polka; tusschen de dansendl paartjes bewoog zich een opgewondea balletmeester met een kellnersgezicht ongel durig heen en weer, om eventueele „gratis! dansers" weg te jagen. Men hoorde vacl ttfd tot tijd zijn schelle, doordringend! stem„in de rij blijvenU daar weg] daarZie ik u daar nog eens, dan zul! u eens kijken, wat ik doe! Opgelet! mijne heeren, opgelet in de rij blijven Tine amuseerde zich kostelijk, over den] pianist, den balletmeester en het meestl over de verhitte en toch vroolijke en lachen* de paartjes. Zij vond dat alles werkelijlt gezellig en toen na een kleine pauze een wals werd ingezet, neuriede zij zachtjes mee, terwijl haar voetjes zich op de maat! der melodie ongeduldig bewogen. „Juffrouw Tine, mag ik de eer hebben deze wals met u te dansen vroeg Alsen] met zulk een sierlijke buiging, alsof hij zich in de halzaal voor de dames van zijn vroegere kennissenkring bevond. De kleine trok eerst een eenigszins ont steld gezicht, toen lachte zij echter en nam zijn arm aan. „Tineriep Tilli ontzet uit, „denlr aan Oom I" „Och wat, hij ziet het immers toch niet Weg zweefde zij op de maat van een heer lijke wals, die haar bolle wangen spoedig deden gloeien. Ademloos keerde zij na de zen dans met Alsen bjj Tilli terug, die haar met verwijtende blikken ontving. „Het was verrukkelijkverzekerde zij. „Onze ridder danst eenvoudig fameus." „Ook u, juffrouw Tilli, mag bij den vol genden dans mij geen blauwtje laten loopen, zei Alsen. Tilli echter weigerde beslist, zij danste in het geheel niet. (Wordt vervolgd PLUIMVEE - EN VOGELVOEDERFABRIEKEN WEE5PEHKARSPEL öcrtCEST/^ Qf (X£HPEm* V0.95 ^2.2f5 Te den Burg verkrijgbaar bij de fa. T. Buj

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1923 | | pagina 4