Motorschip Maria
Van der Graaf Co.'s
bureaux voor den handel
Goed en goedkoop
DRUKWERK.
IN
nette uitvoering.
Maandag 12 uur naar
Purmerend
Donderdag 8 uur naar
Leiden.
AMSTERDAM (hoofdkantoor)
ROTTERDAM BRUSSEL.
Incasso's van achterstallige
en betwiste vorderingen.
Handelsinformaties
s. s. Texelstroom
naar Purmerend.
FEUILLETON.
Drukkerij Texelsche Courant.
Firma Langeveid de Rooij.
vaart
H. KEESOM.
V ertrekt 1 uur.
D. METS.
is van veel belang bij de bestelling van
"Wij staan voor beide
en garandeeren TT
SPRUTOL
drogisten
Verkrijgbaar
vaart ]VEaandag a.s,
HOOGWATER ter reede van Texel, vóórmiddags; (nam. ongeveer y„ uur later.)
Datum 17 18 19 20 21 22 S3 Juli
Hoogwater
10,04 10,51 11,37 12,23 1,—
1,30
2,15
Treinenloop Helder—Amsterdam v.v.
van Helder naar Amsterdam.
Vertrek Helder. Aankom.t Amsterdam
6,29 Zond. niet (tot Alkm.) 9,04
6.49 Zondags (tot Alkmaar) 9,04
7,27 sneltrein 9,04
10,05 Zondags niet 12,13
12,31 2,52
2.06 alleen Zaterdags 4.39
3,51 Zaterdags en Zond. niet 5,55
4,14 Zondags niet 6,tl
7,24 9,32
Donderdag naar Schagen een markttrein, ver
trek 7 45 aankomst 8,32.
Van Amsterdam naar Helder.
Vertrek Amsterdam Aankomst Helder
5,16 Zondags niet 8,32
7k57 sneltrein Zondags niet 9,40
9,11 11 22
12,28 Zondags niet 2,46
3,05 6,13
5,40 alleen Zond. in Juli, Aug. 8.07
5,49 Zondags niet 8,07
9,16 sneltrein 11,08
Zondags aankomst 11,29
11,25 sneltrein alleen Zondags t,04
Stoombootdienst Texel—Helder v.v.
Op Werkdagen
van Texel 6.— 8,— 11.— 2,30 5,30 uur
van Helder 7,— 9,30 12,— 4,15 6,45 uur
Op Zon- en Feestdagen
van Texel 6,— 11,— 5,30 uur
van Helder 9,— 12,— 6,45 uur
Auto-diensten.
Burg—Haven Oudeschild v.v.
Van Burg 20 minuten vóór het vertrek v. d. boot
Van Havenna aankomst van de boot.
Cocksdorp—Burg v.v.
Van Cocksdorp v.m. half 10 en n.m. 1 uur.
Van Burg v.m. 10.50 en n.m. 5,15.
Burg—Koog v.v.
Van Burg: 1,— 2,30 5,15 n.m.
Van Koog: 1,40 4,40 6,30 n.m.
Het Post- en telegraafkantoor den Burg
is geopend:
Zon- en feestdagen vm. 8—9; nam. 1—2.
Werkdagen
Telegraaf en telefoon: vm. 8 tot nam. 8
Postdienst: vm. 8 tot nam. 7,30
Postwissels, kwitanties
Rijksverzekeringsbank j vm. 8,30 tot nm. 3
Postcheque en giro I
Rijkspostspaarbank: vm. 9 tot nam. 7,30
Zaterdagavond na 6 uur v. postdienst gesloten.
Licht op van 12 Juli 18 Juli 1924.
Rijwielen 9,44 uur, rijtuigen 10,14 uur.
Stoomboot Texel—Harlingen v.v.
Van Texel: Dinsdag en Donderdag 10.— v.m.
Van Harlingen Woensdag en Zaterdag 10,30 v.m
NOVELLE VAN
REINHOLD ORTMANN.
(Nadruk verboden.)
22)
„Niet zoo luid - - alstublieftzeide de
professor, uit wiens wangen alle kleur gewe
ken was, niettegenstaande hjj al dikwijls
genoeg getuige was geweest van mensche-
l\jk leed, „Mijn zuster hiernaast mag niets
van deze bijzonderheden hooren. Zij heeft
alleen door die courantenberichten al zoo
ontzettend geleden."
„Dat wil ik graag gelooven. Ook ik
voelde als het ware mijn keel toeknijpen,
toen zij hem hier brachten op een draag
baar en toen hij glimlachend zijn eenen
gezonden arm naar mij uitstrekte. Het zou
voor z(jn behandeling beter geweest ziju,
wanneer wij hem naar Innsbrück hadden
kunnen brengen, maar onze dokter zeide,
dat h(j het niet op zijn verantwoording
durfde nemen, otn den gewonde, die natuur
lijk erg verzwakt was, ook nog de reis in
den sehokkenden trein te laten doorstaan
Ik heb toen direct naar een professor in
Iunsbrück getelegrafeerd en die is daarop
een paar uur lang met Dr. Rainer bij hem
geweest, samen hebben zij hem verbonden.
Ik zou er heel wat voor willen geven(
professor, wanneer wij hem er boven op
kregen
„Gij hebt als een goed en edel niensch
gehandeld. Ik dank u daarvoor van ganscher
harte. Maar die andere - de moordenaar?
Bevat die romantische geschiedenis, die in
de couranten vermeld stond, dan werkelijk
waarheid
„Ik heb er niets van gelezen, maar ik
denk, dat het wel overeenkomstig de waar
heid geweest zal zijn. Nadat de heeren van
h t gerecht hier geweest waren, hebben wij
den baron, die weliswaar in het geheel geen
baron geweest is, in de bergen begraven
in ongewyde aarde natuurlijk - bij
de zelfmoordenaars. En in het holle van
den nacht. Er is niemand anders achter zijn
lijk mee naar het kerkhof gegaan dan ik.
Want op het laatst kreeg ik tbch nog mede
lijden, dat hij den weg zoo heel alleen moest
maken. Hoe slecht hij dan ook.geweest is,
hij heeft er hier op aarde toch al zwaar
genoeg voor moeten boeten."
„Maar zijn vrouw dan, die den eenen
tegen den anderen heeft uitgespeeld, om
ten slotte beiden te bedriegen - heeft men
haar nog 'niet achterhaald?"
„Voor zoover ik weet neen 1 En ik
geloof stellig, professor, dat zij wel zal
ontsnappen. Een vrouw met zulk een gezicht
vindt ten slotte altijd nog wel een dwaas,
die haar wil helpen."
„En die zich desnoods voor haar opoffert.
Er moet wel een of andere demonische
macht geschuild hebben in de persoonlijk
heid van die voormalige actrice. En ter wille
van mijn armen vriend zou ik bijna wen
schen dat zij den aim der gerechtigheid niet
ontging. Maar zoo goed als ik hem ken,
zou het voor hem een vreeselijk verdriet
zijn. haar op de beklaagdenbank of in de
gevangenis te weten.'
Hij zweeg plotseling, wantin de deur van
de aangrenzende kamer knarste een sleutel
en het volgende oogenblik stond zijn zuster
op den drempel. Zij was zeer bleek, maar
haar gelaatstrekken schenen den professor
veel rustiger, dan in de laatste weken het
geval was geweest en in haar donkere oogen
lag een laDg ontbroken bjjna gelukkige glans
Zij aarzelde, toen zij zag, dat de waard
daar nog altijd stond, maar Iïann Tobi
was natuurlijk fijngevoelig genoeg, om zich
direct terug te trekken. Eerst, toen hij de
kamer verlaten had, wendde Helene zich
tot lïaar broeder:
„Zou het niet mogelijk zijn, Rudolf, dat
ik Werner dadelijk kon zien?„
De professor verborg zijn verrassing niet.
„Je bent dus van besluit veranderd?
Want toen je den wensch uitte, mij te
vergezellen, was het toch je vaste voorne
men, hem slechts dan weer to zien,
wanneer
„Wanneer iedere hoop op het behoud van
zijn leven verdwenen zou zijn," vulde zij
rustig aan- „Ja maar dat was drie dagen
geleden, maar thans is het anders. Toen
wist ik niet, wat ik nu weet toen had
ik zijn afscheidsbrief nog niet gelezen."
„De brief, dien je volgens zijn wil eerst
na z(jn dood zou moeten lezen Naar aan
leiding daarvan wil je hem dus vergeven
„Je weet, dat ik hem al veel vroeger ver
geven heb. Niet mijn vergeving wil ik hem
brengen, maar mijn liefde."
„Ik begrijp je niet, Helene 1 Na dat, wat
er gebeurd is na alles, wat hij je ter
wille van die vrouw heeft aangedaan
„Lees, viel zij hem in de rede, hem den
opengevouwen brief toereikend, „Terwille
van je broederlijke trouw heb je er röcht
op, dat ik geen geheimen voor je heb
Hij nam den brief, die met een mooie,
regelmatige dameshand was geschreven en
ging er mee naar het venster om beter te
kunnen lezen.
„Liefste*1 Helene 1" las hij. „Vergun mij,
je nog één keer zoo te noemen. Het kan
je niet krenken, want degene die je op zijn
sterfbed dezen naam geeft, is aan alle
aardsche wenschen en hoop ontrukt Een
stervende die geen wenschen meer heeft,
behoeft echter niet meer te loochenen. En
daarom mag ik het nog wel eenmaal zeggen,
dat ik jou liefheb, dat ik je nog nooit zoo
oprecht en zoo innig heb liefgehad als nu,
van aangezicht tot aangezicht met den
dood, dien ik verlangend verwacht. Wel
is er een hard louteringsproces noodigge-
weest, om mijn verblinde ziel te bevrijden
van al het leelijke en onedele eener lage
hartstocht; maar de loutering is nu ook
een zoo volmaakte geworden, dat alle op
winding van dien walgelijken roes nu
achter mij ligt als een verwarde koortsach
tige droom. - Ik wensch mij niet vrij te
pleiten en ik tracht ook niet, een uitlegging
te geven van iets, waarvan ik nu zelfs in
mijn eigen hart geen verkiariDgkan vinden.
Maar ik ben ook niet bevreesd, dat je me
niet vergeven zult. Deze duistere episode
in mijn leven een noodlottige episode
zelfs zal mij in jouw herinnering niet meer
bezoedelen, nadat je weet, dat er in de
laatste uren van mijn leven niets meer
over is van den onreinen gloed, die waar
schijnlijk niets anders is geweest dan een
overspanning van mijn zwakke zenuwen.
„Wanneer men, zooals ik, achtenveertig
uur alleen is geweest met zijn herinneringen
en zijn-gedachten den dood voor oogen
en volkomen bevrijd van alle kleine, zelf
zuchtige dingen van het leven dan liefste
Helene, vindt men nog gemakkelijker en
beter dan in de kerk of in de kloostercel door
alle duisterheden heen den weg tot zichzelf
terug. En zooals ik in de lange uren van
eenzame samenspraak met mijn geweten
de armzalige juistheid en vergankelijkheid
heb leeren erkennen van een slechts uit
opstandig bloed geboren lage en onbetrouw
bare hartstocht, zoo heb ik ook in deze
uren leeren begrijpen, wat m(j, half onbe
wust, in vroegere betere dagen zoo onweer
staanbaar aantrok in jouw stille, reine
persoonlijkheid. Ik begreep misschien toen
pas voor het eerst, wat ik in jou bezeten,
en wat ik van mij geworpen heb, zooals
een dwaas kind, dat achteloos een kleinood
wegwerpt om met beide handen in een
verlokkend lichtende, verterende vlam te
grijpen.
Je moet me niet betreuren om 't lijden,
dat ik twee dagen lang moest doorstaan.
Want het was zoo vreeselijk niet, als je
verbeeldingskracht het je zal uitschilderen.
Zoo min als de onbarmhartige zon, die des
middags uren lang op mijn gewond hoofd
brandde, evenmin als de ijzige stormwind
die mijn gebroken ledematen deed verstij
ven noch dorst en koorts, noch de
razende pijn die ik moest verduren, hebben
de lieflijke droombeelden kunnen verjagen
die mij steeds en steeds weer omgaven.
Slot volgt.
