N.J .WOUDA'S
W. VAN DER ZEEP ZONEN,
SÏESEOSCOPEN
i- en
Kinderconfectie.
Groote sorteering. - Lage prijzen.
Fa. S. A. KANNEWASSER
Zonen
Kanaalweg 149, Helder
rS
S\apetoos/fe/(y
in verschillende prijzen.
Fa. Langeveld de Rooij.
s» s. Texelstroom
naar Purmerend.
Notaris Mulder
De boerenhofstede
„Locristij"
DE FAMILIE
Marmeren Schoorsteenmantels,
Prima Slijpsteenen in verschillende maten,
Speciaal Grafsteenen, Monnmenten,
FEUILLETON.
'Wil II11
•C?<a
MEELFABRIEK- SNEEK.1
STEENHOUWERS - HARLIN GEN,
Leveren uit voorraad tegen lage prijzen.
vaart Maandag a.s.
Vertrekt 1 uur.
A
ll'lirni.-jmilFj
zit om de tafel in afwachting
van wat moeder zal opdienen.
De geur, uit de keuken, heeft
het al eenigszins verraden.
Door het gebruik van
Wouda's Zelfrijzend Bakmeel
is er altijd een verrassing, want
daarmee bereid men het heer
lijkste gebak en de heele familie
gaat tevreden van tafel. Juist
wat moeder altijd graag wil.
Vraagt uw Winkelier. |2
vanaf f 1,— per stuk.
in hardsteen, marmer en graniet,
NIEUWSTE MODELLEN, VLUGGE LEVERING, SOLIED WERK.
Magazijnen Harlingen en Wieringen.
D. METS.
1 Overspannen Zenuwen F
Onrust en alle andere gevolgen van
OVERPRIKKELDEZENUWEn?
\Heem een koken HUtlHA RDT'5j
Zenuw-feb/eMen 7Scf.
BIJ APOTH. EH DROGISTEN
VraaQ vooral de echte voorzien
van den naam MIJNHARDT
zal op Woensdag 23 Juli 1924, des voor
middags 11 uur in het café „Den Burg"
publiek verkoopen
Van den heer A. GUILJAM
met nieuw gebouwde schuur, arbeiders
woning, benevens diverse perceelen bouw
en weiland, alles gelegen aan en nabij
den Postweg te Eierland op Texel, kada
straal bekend Gemeente Texel Sectie A,
no. 1979, 2492, 2495, 2497, 2499, 429, 430,
2491, 2646 en 2648, te zamen groot 26
Hectaren, 97 aren, 90 centiaren, te veilen
in 3 perceelen en gecombineerd.
Inlichtingen en kaartjes verstrekt Notaris
MULDER voornoemd.
HOOGWATER ter reede van Texel, vóórmiddags; (nam. ongeveer Vo uur later.)
Datum 17 18 f9 20 21 22 23 Juli
Hoogwater
10,04 10,51 11,37 12,23 1,— 1,30
2,15
Treinenloop HelderAmsterdam v.v.
van Helder naar Amsterdam.
Vertrek Helder. Aankomst Amsterdam
6,29 Zond. niet (tot Alkm.) 9,04
6.49 Zondags (tot Alkmaar) 9,04
7,27 sneltrein 9,04
10,05 Zondags niet 12,13
12,31 2,52
2.06 alleen Zaterdags 4.39
3,51 Zaterdags en Zond. niet 5,55
4,14 Zondags niet 6,41
7,24 9,32
Donderdag naar Schagen een markttrein, ver
trek,? 45 aankomst 8,32.
Van Amsterdam naar Helder.
Vertrek Amsterdam Aankomst Helder
5,16 Zondags niet 8,32
7,57 sneltrein Zondags niet 9,40
9,11 11,22
12,28 Zondags niet 2,46
3,05 6.13
5,40 alleen Zond. in Juli, Aug. 8.07
5,49 Zondags niet 8,07
9,16 sneltrein 11,08
Zondags aankomst 11,29
11,25 sneltrein alleen Zondags ',04
Stoombootdienst Texel—Helder v.v.
Op Werkdagen:
van Texel 6.— 8,— 11.— 2,30 5,30 uur
van Helder 7,9,30 12,— 4,15 6,45 uur
Op Zon- en Feestdagen
van Texel 6,11,— 5,30 uur
van Helder 9,12,6,45 uur
Auto-diensten.
Burg—Haven Oudeschild v.v.
Van Burg 20 minuten vóór het vertrek v. d. boot
Van Haven na aankomst van de boot.
Cocksdorp—Burg v.v.
Van Cocksdorp v.m. half 10 en n.m. 1 uur.
Van Burg v.m. 10.50 en n.m. 5,J5.
Burg—Koog v.v.
Van Burg: 1,— 2,30 5,15 n.m.
Van Koog: 1,40 4,40 6,30 n.m.
Het Post- en telegraafkantoor den Burg
is geopend
Zon- en feestdagen vm. 8—9; nam. 1—2.
Werkdagen
Telegraaf en telefoon: vm. 8 tot nam. 8
Postdienstvm. 8 tot nam. 7,30
Postwissels, kwitanties 1
Rijksverzekeringsbank vm. 8,30 tot nm. 3
Postcheque en giro 1
Rijkspostspaarbankvm. 9 tot nam. 7,30
Zaterdagavond na 6 uur v. postdienst gesloten.
Licht op van 19 Juli 23 Juli 1924.
Rijwielen 9,37 uur, rijtuigen 10,07 uur.
Stoomboot TexelHarlingen v.v.
Van Texel: Dinsdag en Donderdag 10.— v.m.
Van Harlingen Woensdag en Zaterdag 10,30 v.m
NOVELLE VAN
REINHOLD ORTMANN.
(Nadruk verboden.)
23)
En wat al die beelden licht en warmte
en innigheid gaf, dat was jij, mijn liefste
jij steeds weer! Ik wandelde met je
over een veld, prijkende in teere lenteglans
ik zat hand in hand met je in een ge
zellig kamertje, dat ons tehuis was, onze
kleine wereld, en alleen van ons Ik hield
je in mjjn armen en voelde den zachten
druk van je mond op den mijne. En toen
ik ontwaakte, toen ik de steile, onbeklim
bare rotswand weer zag aan mijn linker
zijde en den onpeilbaren afgrond aan mijn
rechterzijde, toen was er van het geluk mij
ner droomen toch nog zoo'n warme licht
glans in m\jn hart achtergebleven, dat ik
met een glimlach mijn oogen kOD sluiten,
om ondanks alle lichamelijke smarc gedul
dig te wachten op het laatste insluimeren
dat mij na een korte bedroeving den langen
den heerlijken vrede zou brengen
Ik heb het, op mijn woord, niet gewensebt
dat moedige mannen hun kostba.ar leven
terwijl misschien een liefhebbende vrouw
en kiDderen in angstige spanning op hen
wachtten op het spel zouden zetten, om
db korte rest van miin bestaan nog een paar
uren of dagen te Verlengen. Daar liet. echter
de wil van het noodlot was, dafc het zoo
geschiedde, berustte ik ook daarin in dee
moedige lijdzaamheid. Goede menschen heb
ben zoo kort voor het einde nog veel voor
mij gedaan, ik kan hen niet anders meer
danken dan in onmachtige woorden.
Geen van die woorden echter zal warmer
en inniger zijn dan die, waarmee ik jou
danken wil voor de zalige, troostrijke droo
men op mijn rustplaats tusschen de rotsen.
En zooals je bij me geweest bent toen ik
mij door alle anderen verlaten en vergeten
moest denken, zoo zal je ook bij me zijn,
op het oogeublik van het laatste scheiden,
waarnaar mijn moede ziel zoo verlangt, zoo
als de vermoeide zwerver hunkert naar de
rust van een gastvrij onderdak, welks
vriendelijk verlichte vensters hij reeds in
de verte ziet schitteren.
Vaarwel, mijn liefste, mijn troost, mijn
laatste zonnestraalEn ween niet om mij,
maar gun mij de rust en den vrede, waar
naar ik zoo vurig verlang
Nog lang. nadat hij alles gelezen had, bleef
professor Bergmann met afgewend hoofd bij
het venster staau en toen hij zich eindelijk
weer tot Heleue wendde, glinsterden de
tranen nog in zijn oogen.
„Kom zeide hij zacht Nu geloof ik ook,
dat wij er goed aan doen, wanneer wij
dadelijk naar hem toe gaan
En hij verliet met zijn zuster op wier
gelaat nog steeds een glans van stil geluk
lag, het vertrek om den weg te vragen naar
Werner Marolds ziekenkamer.
Sedert het oogenblik, dat Helene zich
voor de eerste maal over het bed van den
zwaargewonde gebogen had, om zijn bleeke
lippen te kussen, was er in zijn toestand
een bijna wonderlijke verandering ten goede
gekomen
De bescheiden Lengenbacher arts was na-(
tuurlijk met liefde bereid geweest, de behan
deling van den patiënt te deelen met den
beroemden Noordduitschen collega, den als
autoriteit erkenden chirurg. En vol oprechte
bewondering had hij van dag tot dag de
in 't oog vallende gunstige uitwerking gade
geslagen van de door den professor toege
paste methode Maar hij zette toch misschien
in overgroote vereering voor de kundigheid
van zyn collega veel als verdienste op diens
rekening, wat met meet recht toegeschreven
moest worden aan de jonge verpleegster,
door wie de ordezuster in de zorg voor
den zieke was afgelost geworden En die
kleine misrekening was hem wel te verge
ven, want van de geneesmiddelen, die door
Helene als het ware onbewust werden aan
gewend, stond immers in geen enkel weten
schappelijk leerboek iets vermeld.
De korenvelden in het Lengenbacher dal
waren al lang afgemaaid, en tot aan de
grens der bosschen beneden waren de berg
hellingen al met sneeuw bedekt, toen de
drie laatste zomergasten van den brave
Hann Tobi afscheid namen. Maar het was
een afscheid, waarbij men niets dan vroo-
lijke gedichten zag, ofschoon toch heel
duidelijk ook een lichte ontroering viel waar
te nemen in hun vroolijke groeten.
Het was zijn beste equipage, die de
postbeheerder van LeDgenbach voor de ver-
trekkenden had laten voorkomen; hij zelf
was met zyn sterke armen den bleeken
man, die by het loopen nog heel zwaar
op een stok moest leunen, bij het instyggen
behulpzaan.
„Dank, beste Hann Tobi, dank!" zeide
Dr. Werner Marold bewogen, zijn woorden
vergezellend met een warmen handdruk.
„Op uw bergen zal ik met mijn stijve been
wel moeilijk weer kunnen klimmen. Maar
terugkomen - terugkomen zal ik zeker.
Want al moeten wij dan ook op bevel van
dezen onverbiddelijken professor onze
huwelijksreis naar het warme, zonnige
Zuiden maken met de zwaluwen zijn
wij toch weer hier. Want zonniger dan hier,
waar ik mijn geluk weergevonden heb, is
het toch zeker nergens in de heele wijde
wereld." Een lieve, kleine hand nestelde
zich zacht in de zijne. Dan nog eenmaal
een groeten en wuiven van beide kanten.
Een lustig zweepgeknal ,en de vroolijke
klank van den posthoorn, die de lange
koetsier zelden met meer gevoel geblazen
kon hebben dan op dezen herfstmorgen
was het laatste, Het hartelijke afscheid was
voorbij en uit de stilte van het rustige dal
ging het in gestrekten galop weer terug
naar het volle, woelige leven.
Dat de schoone duivelin, die hen zooveel
bitter leed berokkend had, nog eenmaal hun
weg zou kunnen kruisen, daarvoor vreesden
de beide gelukkige jonge menschen niet
meer, want Magda was spoorloos verdwenen
en alle tot de politie behoorende hulpmidde
len waren machteloos gebleven, haar
ongeëvenaarde vrouwelijke sluwheid en
haar machtigste wapen haar verderfiijke
schoonheid, te overwinnen.
EINDE.
