i
Van der Graaf Go.'s
bureanx voorden fiande!
Moderne Behangselpapieren.
Notaris Mulder
Scheepssloophout.
Veiling
'3
Groningsche Hypotheekbank
voor Nederland,
AMSTERDAM (hoofdkantoor)
ROTTERDAM BRUSSEL.
Incasso's van achterstallige
en betwiste vorderingen.
Handelsmiormatiên.
WaaébcMecding. Waaddccoratiss.
Aanbevelend, J. 0 ROEPER VONK, Dsn Burg,
leerling of gevorderd leer
ling rijwiel- en
motorhersteller. P.G. Intern.
ONNOODIG KWALITEIT TE ROEMEN,DIE 15 GENOEG BEKEND.
SPAART DE ETIKETTEN IE HEBBEN WAARDE w
FEUILLETON
SEEN GEWETEN.
publiek verkoopen
Deurwaarder GUDE.
Ct VOLLEMELH REEPEN.
VANILLE REEPEN
VRUC.iTEN REEPEN.
ADVOCAAT REEPEN
HOPJES REEPEN
MELNHAIELNOOT REEPEN.
HOOGWATER ter reede van Texel, vóórmlddags(nam.
Datum 18 19 20 21 22 23
Hoogwater
ongeveer
24
i/s uur later.)
Maart
11,39 12,— 12,40 1,25 2,21
3 38
5,11
Treinenloop Helder
van Helder naar Amsterdam.
Vertrek Helder. Aankomst Amsterdam
6,27 8,53
7,29 sneltrein 9,01
10,07 Zond. niet 12,18
12,47 Zaterdags niet 2,52
1.13 alleen Zaterdags 2.52
3,55 Zaterd. en Zond. niet 5,50
4.19 Zondags niet 6,32
7.20 9,28
Donderdag naar Schagen een markttrein, ver
trek 7.42. Zaterd. n. Alkmaar vertrek 12,30.
—Amsterdam v.v.
Van Amsterdam naar Helder.
Vertrek Amsterdam. Aankomst Helder
5,21 Zondags niet 8,24
8,03 sneltrein Zondags niet 9,33
9,14 11,21
12,05 Zondags niet 2,39
3,11 alleen Zondags 6,13
3,44 Zondags niet 6.13
5,52 Zondags niet 8,02
9,06 10,58
Zondags aankomst 11,24
11,31 alleen Zondags 1,04
Stoombootdienst Texel - Helder v.v.
ingaande 15 Maart 1926.
Op Werkdagen
van Texel 6,8,— 11.15 2,40 5,30 uur
van Helder 7,— 9,50 12,15 4,15 6,40 uur
Op Zon- en Feestdagen
van Texel 6,— 8,—* 11,— 5,30 uur
van Helder 7,—* 9,12,— 6,4C uur
Niet na 3 Mei.
Auto-diensten.
Burg—Haven Oudeschild v.v.
Van Burg20 minuten vóór het vertrek v. d. boot
Van Havenna aankomst van de boot.
Cocksdorp—Burg v.v.
Van Cocksdorp v.m. half 10, en n.m. 3,50
Van Burg v.m. 10,50 en n.m. 5,30 uur
Zondags van den Burg 10.30 v.m.
van de Cocksdorp 11.30 v.m.
Het Post- en telegraafkantoor den Burg
is geopend
Zon- en feestdagen vm. 8—9; nam. 1—2.
Werkdagen:
Telegraaf en telefoonvm. 8 tot nam. 8
Postdienstvm. 8 tot nam. 7,30
Postwissels, kwitanties j
Rijksverzekeringsbank vm. 8,30 tot nm. 3
Postcheque en giro
Rijkspostspaarbankvm. 9 tot nam. 7,30
Zaterdagavond na 6 uur v. postdienst gesloten
Licht op
Rijwielen 6,30 uur, rijtuigen 7,— uur.
zal op Donderdag 18 Maart 1926, voor
middags half 11, voor den heer J. Borgman
m het Koogerveld
1 koe, 13 schapen, bakwagen met hekken,
kippenhok, ploeg, partij hooi, egge, ont-
roomer, karn, voerbakken en kribben, enz.
Betaaldag kooppenningen 24 Juni a.s.
op Vrijdag 19 Maart 1926, des morgens
te 10,30 uur aan het Nieuweschild,
van een groote partij zware huidplanken
van 14 tot 41 voet lang 5 tot 6 cM. dik en
20 tot 50 cM. breed, een partij zware eiken
palen van 6 tot 10 voet lang. Verder een
groote hoeveelheid zwaar en licht schot-
werk, enz. enz.
Voor direct gevraagd
C. P. EELMAN, Rijwielen-Motoren
Twisk, N.H.
Jn de wildernis heeft wel
eenmensck in de schaduw
van een Olï/hnt gezeten
Chocolade peepen wopden
daar echter niet gegeten'
Haar in ons beschaafde
Nederland
Dwingt en leidt de
1 ™ensch den Olifant
Gevestigd te Groningen.
Bijkantoor te Zwolle.
De Bank geeft uit:
5 PANDBRIEVEN A 100i/2
in stukken van f 1000, f 500 en f 100.
Van de op 5 dezer plaats gehad heb
bende uitloting van 4 4V2> 5, 5Vsen6%
pandbrieven zijn lijsten verkrijgbaar aan
de Kantoren der Bank en bij onzen ver
tegenwoordiger den Heer Joh. A. EELMAN
te Oosterend.
roman van
51 REINHOLD ORTMANN.
Nauwelyks een kwartier na het vertrek
yan den dominé, hield ook de ouderwetsche
equipage van het landgoed LiDdow voor
de onderwijzerswoning stil en thans viel
ook voor Ingeborg aan een langer verblijf
niet meer te denken. Een ernstige, bjjna
treurige stemming had zich opeens van
allen meester gemaakt, die in het gezellige
kamertje bijeen waren en iets van die vage
vrees scheen hen terneer te drukken, die
in de harten der menschen doordringt,
wanneer men op het punt staat afscheid
van elkander te nemen voor langen onbe-
paalden tijd.
„Wilt u als herinnering aan deze dag
tenminste niet een paar bloemen uit onzen
tuin meenemeD, juffrouw Wallroth?" vroes
Valentin, toen zij na zijn moeder en zus
ter ook hem de hand tot afscheid reikte.
Het is wel reeds tamelijk donker buiten,
maar ik zie toch nog wel kans een bouquetje
voor u samen te stellen, zoo goed en zoo
kwaad als het gaat."
Zij nam zyn aanbod dankend aan en
bleef aan ziju zijde terwijl bij in het kleine
tuintje van het eene perk naar het andere
liep om de mooiste bloemen, die hij kon
ontdekken, voor haar te plukkeD.
„Welk een heerlijke, onvergetelijke dag
is dit voor mij geweest!" zeide hij zacht.
„Met een geheel leven vol arbeid en een
zaamheid zou ik deze kostelijke uren niet
te duur betaald achten."
„U mocht u vandaag wel gelukkig ge
voelen, mijnbeer Düringhoffen," antwoordde
Ingeborg hartelijk, „het was inderdaad de
belooning voor uw zeldzame opofferende
kinderliefde, die u heden in ontvangs
mocht nemen."
Hjj had zich zoo ver voorover gebogen,
dat zij zjjn gelaat niet kon zien maar zij
hoorde, hoe zijn stem zachtjes beefde, toen
hij na een korte pauze antwoordde: „Ik
had een gevoel, alsof al het goede mij
plotseling ten deel zou vallen. Het beste
echter u zult mij stellig niet verkeerd
begrijpen, juffrouw Wallroth het beste
van alles was echter uw welkom bezoek.
Ik zal mij bij de herinnering daaraan nog
verheugen, wanneer u dezen heerlijken
Pinksterdag al reeds lang vergeten zult
hebben."
„Ik zal dezen dag stellig niet vergeten,"
antwoordde zij, terwijl zij de eenvoudige
doch smaakvolle bouquet van hem aannam.
„En ik hoop, dat wij nog menigmaal ge
legenheid zullen hebben, ons gemeenschap
pelijk over dezen dag te verheugen."
Valentin Düringhoffen schudde mismoedig
het hoofd. „Och, daar ginds in de stad is
a'les zoo geheel anders. Wat ben ik daar
vergeleken bij u? De kringen, waartoe u
behoort, zullen immers nooit de mijDe zyn"
Zij stonden bij het open tuinhek en de
oude bediende van Lindow met zijn grijze
haren had reeds de hand aan het portier
iDgeborg voelde een intens verlangen om
haar metgezel op zijn laatste woorden met
iets hartelijks en bemoedigends toe te
spreken maar de juiste uitdrukking voor
datgene, wat zy gevoelde, wilde haar niet
zoo snel te binnen schieten als de omstan
digheden het feitelijk gebodeD.
„Dat ligt in uw eigen nand," zeide zij
alleen maar. „Wanneer u dat nieuwe ge
neesmiddel gevonden zult hebben
Z'j stokte plotseling; want zij was boos
over haar eigen onhandigheid, die iets ge
heel anders over haar lippen bracht, dan
zij in werkelijkheid had wilRn zeggen.
Düringhoffen echter antwoordde, terwijl
hy voor etn laatste afscheid een buigiDg
Niet alleen vindt U in onze Stalencollectie een zeer rijke keuze Behangsel
papieren in alle prijzen, doch ook in de moderne uitvoering worden wij elk jaar
opnieuw door de ontwerpers speciaal ingelicht.
Bovendien hebben wij gedurende de maand Maart voor een ieder ter inzage een
standaardstaalboek, hetwelk U een volledig beeld geeft, wat er op gebied van
behangselpapier enz. is te bereiken.
Wij bezorgen gaarne dit schoone werk bij U aan huis ter inzage, terwijl het U
tot niets verplicht
voor haar maakte, op zonderling verander
den toon: „Ik weet wel, juffrouw Wallroth
dat men de waarde van een man alleen
beoordeelt naar zijn behaalde resultaten
schitterende resultaten bereikt men alleen
wanneer arbeidskracht en geluk samen
werken en het geluk is een factor, waarmee
men in de wetenschap evenmin rekening
kau houden als in het gewone leven,
vooral wanneer men, zooals ik, nu niet
bepaald tot de Zondagskinderen behoort. Ik
wensch u van harte voorspoedige reis en
goeden nacht!"
„Goeden nacht!" riep zij terug. Maar het
was onzeker, of hij haar groet boven het
dichtslaan van het portier nog gehoord had
Met een diep smartelijk gevoel in haar
hart leunde Ingeborg in de zachte kussens
van het rijtuig achterover. Zij voelde zich
plotseling zoo onbeschrijflijk eenzaam en
verlaten en terwijl zij op dezen stillen
vreedzamen lenteavond door de diepe
schemering voortreed, vloeiden groote heete
tranen over haar waDgen, veroorzaakt door
een leed, over welks ware natuur haar
jonge ziel zich nog geen rekenschap wist
te geven.'
Den volgenden morgen vroeg reeds nam
Valentin Düringhoffen bewogen afscheid
van moeder en zuster, om naar de trein-
halte te wandelen die bijna op twee uur
afstand van het dorp was gelegeD. Hij ver
zekerde hen glimlachend dat het voor hem
bepaald een genot was, dezen korten af
stand te voet af te leggenwant zij had
den onder geen voorwaarde mogen weten
dat zijn overgebleven contanten hem de
luxe van een rijtuig niet meer permitteer
den. Ean klein eind weegs vergezelden zijn
moeder en Regine hem nogdaar >p nam
hij voorgoed afscheii, totdat een kromming
van den weg de achtergeblevenen en baar
wuivende zakdoeken aau zyn osgen rnttruk
Hij schreed thans rustiger voort, met opge
heven hoofd en hoog opgericht, alsof hij
zich juist door een energieke inspanning
van zijn wil van een onzichtbaren last had
bevrijd.
In groote bochten slingerde zich de
straatweg, dien hij moest volgen, door het
lachende landschap. Thans liep zijn weg
vlak langs een donker boscb, in welks
dicht bladerde toppen de morgenwind ge
heimzinnig fluisterde enruischte. Niemand
bihalve de joDge chemiker volgde heden
dezen weg en slechts het geluid van een
ergens iu de buurt grazende troep runderen
scheen te willen bewijzen, dat niet alle
leven in het rustige landschap uitgestorven
was.
Toen Valentin de laatste uitloopers van
het bosch reeds naderde, meende hij iets
wits tusschen de grijze berkestammen te
bespeurenmaar het voofwerp interes
seerde hem niet verder, integendeel wendde
hij zijn blikken voor de laatste maal
achterwaarts, om den slanken kerktoren,
die vanaf dit punt voor het laatst zicht
baar werd', een weemoedig vriendelijken
afscheidsgroet toe te knikkeD.
Daarop ging hij verder en keek eerst
d3n ten prooi aan de grootste verrassing
omhoog toen hij zich door een heerlijke
zachte, eenigszins aarzelende stem bij zyn
naam hoorde roepen. Op een grooteD,
met mos begroeiden steen tusschen de
eerste rijen boomen zag hij Ingeborg Wal-
roth in een flatteus wit zomerjaponnetje
als een liefelijke sprookjesverscbijning voor
zich staan. Zij had haar arm om een der
slanke stammen geslagen, omdat de gladde
oppervlakte van den steen haar slechts een
onzeker houvast gaf en zij keek met een
bekoorlijk meisjesachtige verwarring op
hem meer.
Wordt vervolgd
