ndl* No 4031 Zaterdag 3 Juli 1926 398,0 Jaargang Rechtsvragen. ZONLICHT IN HUIS. Van dit en van dat. FEUILLETON GEEN GEWETEN. Texelsche Berichten ABONNEMENTEN: ADVERTENTIÈN: TEXELSCHE COURANT DEN BURG: 50 cL per drie Maanden. Franco p. post door geheel Nederland 75 ct p. 3 maanden* Losse nummers: 3 ct DE TEXELSCHE COURANT VERSCHIJNT WOENSDAG- EN ZATERDAGMORGEN UITGAVE; N.V.v/H LANGEVELD DE ROOIJ DEN BURG OP TEXEL Van 1-5 regels: 50 ct. ledore regel moer: 10 ct. Dozelfde advertentie 4 maal geplaatst wordt 3 maal borokond. BIJ abonnement lagoro regelprl|s. ADVERTENTIËN MOETEN DAAGS VOOR 'T VERSCHIJNEN 4 UUR NAM. IN ONS BEZIT ZIJN TELEFOON: N°.11 POSTGIRO: N°. 652 POSTBUS: N°. 11 Rechtskundige vragen, door een abonné onderteekend en onder 't motto „Recht" aan ons bureau (Parkstraat) ingezonden, worden door onze rechtskundige mede werkers kosteloos beantwoord. hun voorkomen het aangename en gezellige van een huis met open vensters, waardoor de voor bijganger kan zien, hoe gezellig het binnen is. Zulke menschen zijn ook voor anderen prettig, omdat die anderen een blik krijgen in hun innerlijke woon en er de gezelligheid, de tevre denheid en het geluk kunnen ontdekken. door Cath. M. v. d. Haar. Overal waar ik op deze heerlijke zomerdagen en avonden wandel, merk ik open vensters op. Vanuit een der vensters, dat dikwijls mijn aandacht trok, hoorde ik deze morgen het vroolijke geluid van een kinderlach. Gedurende al de koude dagen was dat huis zoo donker en stil gebleven, dat ik mij afvroeg, wie het bewoonde en ik veronderstelde zeker geen kinderen. De open vensters zien er het aantrekkelijkst uit in de avonden, even nadat het donker is gevallen, wanneer de familiekring voor het naar bed gaan zich een paar minuten vergaart en het vroolijk gesnater en gelach, vermengd met de muziek van een piano of loudspeaker de voorbijgangers tegemoet klinkt. Welk een verschil is dat met de donkere, triestige straten, welke wij eenige maanden geleden passeerden, toen ieder huis« scheen te zeggen, dat zijn innigste wensch zou zijn, de vensters te openen en er iets in en er iets uit te laten. Hetzelfde is het geval met eenige menschen, die ik ontmoet. Sommigen, die mij in winter tijd regelmatig voorbij liepen zonder een woord, groeten mij nu regelmatig met een glimlach en loopen zelfs dikwijls een eindje met mij op om over het weer te discussieeren of over onze tuinen. Maar niet iedereen die ik in deze dagen ontmoet, is zoo, en tegen degenen, die niet zoo zijn, zou ik willen zeggen„Open uw vensters Ga huiswaarts en open de vensters van uw huis om het zonlicht binnen te laten. En neem deze raad ook voor u zelf ter harte, want bedenk, dat uw ziel ook een huis is, dat behoefte heeft aan zonlicht. Open de vensters van Uw ziel om het zonlicht van menschelijke sympathie binnen te laten, want dat is wat een mensch noodig heeft. Zoudt U denken, dat Uw huis er op 't oogen- blik half zoo gezellig zou uitzien, als het niet juist eenige weken geleden de schoonmaaktijd had doorgemaakt Het was, als het ware, onder steboven gekeerd. Hetzelfde moest kunnen worden toegepast bij de menschen want als U de zomer ten volle wilt genieten, dan moet ge U ontlasten van alles, wat Uw ziel en geest versombert. Veronderstelt, dat U altijd donkere kleeren hebt gedragen en plotseling op het idee komt, dat een licht costuum U ook wel zou staan. Aarzelt dan niet I Koopt het en trekt het aan het zal U goed doen, want dit is een van de manieren om zonlicht te brengen in Uw inner lijke woning. Zóó houdt ge de vensters open en als ge dit maar lang genoeg doet, zal het nut ervan wel blijken. Menschen die deze ge dachte steeds voor oogen houden, krijgen in roman van 82 REINHOLD ORTMANN. Zij was op een boomstomp gaan zitten en haar hoofd als in een soort droomtoestand steunde tegen den enormen met mos begroeiden rotssteen, die achter haar tusschen de grijze beukenstammen lag. Zij was niet gehuld in een diepzwart weduwegewaad met langen sluier; want haar eerlijke, waarheidslievende natuur had er zich tegen verzet een droefheid te huichelen, waarvan zij in haar hart hoe genaamd niets gevoelde. Een eenvoudige, donkere japon vie.! in sierlijke plooien om haar nog steeds meisjesachtig teere ge stalte, terwijl een met zwart zijden linten gegarneerd hoedje haar hoofd tooide. Een stille, vredige erust lag over haar gcheele verschijning, iets van dien ernst, die ook den grondtoon schoen te vormen van het herfstlandschap, dat zich voor haar oogen uitbreidde. De schokkende gebeurtenissen onmiddel lijk vóór en ',;ydei»s den dood van haar man Diefstal van bloembollen. Een lezer verzoekt ons het volgende bericht wel te willen opnemen en spreekt de wensch uit, dat „men" er zijn voordeel mee doe Het Haagsche Gerechtshof heeft bevestigd het vonnis van de Haagsche Rechtbank, waarbij een los werkman, te Noordwijk, wegens diefstal van bloembollen is veroordeeld tot 3 jaren gevan genisstraf. Vernietigd werden de vrijsprekende vonnissen van dezelfde Rechtbank, gewezen tegen 'n koop man, te Voorhout, een barbier,te Noordwijker- hout, en een bloemistknecht, te Noordwijk, allen beschuldigd van heling in verband met de bloembollendiefstallen te Noordwijkerhout en Voorhout. De verdachten werden thans ver oordeeld ieder tot 2 jaren gevangenisstraf; hun onmiddellijke gevangenneming werd tevens ge last. Arbeidstijd. Bij ministerieele beschikking is de arbeidstijd van arbeiders van 16 jaar en ouder, werkzaam in bloembolpellerijen, bepaald op maximaal 10 uur per dag en 55 uur per week, althans van 21 Juni tot en met 14 Augustus In zijn ge heel moet de arbeidstijd tusschen 7 uur v.m. en 7 n.m. gelegen zijn. Geslaagd. Onze vroegere plaatsgenoote mej. Jannette Kalis, leerlinge aan de Groen van Prinsterer- school te Doetinchem, behaalde Woensdag 1.1. de akte akte-onderwijzeres. Kermis-Krabbels. 't Is kolossaal, zooals het weer ons deez' kermisweek ter wille is. Zouden we het gaarne een tikje warmer wenschen, we mogen deswege niet klagen en ons verheugen met de blijden, die zich de geneuchten van deze week uitnemend laten smaken. Gelijk een machtige magneet weet de kermis haar invloed in verre kring te doen gelden; haar „magnetisch veld" rijkt ver buiten de kom van ons dorpje en, als mieren op een klontje suiker (duidt ons deze vergelijkingniet ten kwade, vriendelijke lezer; we bedoelen het zoo verkeerd niet), snelt zoo tegen de avond Kermis-minnend Texel af op niet nader aan te duiden geuren en klanken, blijheid en knus- sigheid, alles in onze dorpsche straten zoo ruimschoots „voorhanden." Aan menschen, die ons ten koste van een cent of wat op allerhande muziek-moois ver gasten, bestaat geen gebrek. In de loop van de week is de collectie van zes gezelschappen met een rijtje niet te versmaden musiciaange- gevuld, zoodat we ons kunstminnend hart kun nen ophalen, op gevaar af, ons lichtelijk te overeten, hetgeen niet alleen bar onbetamelijk is, maar tevens weinig geschikt onze muzikale vorming in goede banen te leiden. Doch fiat, en de talrijke opwindingen, die er het ge volg van waren, hadden een zeer nadeeligen invloed op Ingeborgs bovendien toch reeds geschokte gezondheid uitgeoefend. Maan denlang had de professor in bange vrees verkeerd om zijn schijnbaar largzaam wegkwijnend kind. Maar het weerstands vermogen van haar jeugdige natuur en de wensch om te leven hadden tenslotte ge zegevierd over het dreigende gevaar. Sedert de jonge weduwe weer als gast op Lindow vertoefde, was haar gezondheid van dag tot dag opgebloeid als een kamerplant, die na langen tijd eindelijk weer onder den vrijen hemel in het volle licht en den koesterenden zonneschijn wordt overge bracht. Haar ingevallen wangen hadden zich gerond en waren met een zacht rood bedekt, terwijl er weer een heldere glans straalde uit haar mooie oogen, die nog on langs zoo dof en levensmoede de wereld hadden ingestaard. Heel laag stond de zon reeds aan den horizon, toen op_ den straatweg de haastige stap van een man hoorbaar werd. Ingeborg luisterde "en een gelukkige glimlach gleed over haar gelaat .Enkele minuten nog, toen stond hij voor haar, bij wien al haar ge aan alles komt een eind, ook aan een kermisweek die nog steeds zeven dagen duurt. Een nieuwe ster is onderwijl aan de kermis- hemel opgedoken en door velen met vreugde begroet. Een kolossale vermakelijkheid „grootsch van opzet, machtig van aanzien." We meenen het lappen-paleis op ons kermisterrein, waar clowns en cow-boys zetelen, respectievelijk tot groote vreugd en schrik der Texelsche jofferen. Die cow-boys toch (dat's heel wat anders dan kou- of kauw-boy's), rechtstreeks uit de Ame- rikaansche prairiën naar Texel overgeplant zien erin hun zonderlinge kleedij en bewapening van top tot teen ook weinig geruststellend uit en zouden gevoelige naturen een hartverduiste- ring kunnen bezorgen. Verder staan er kunsten makerij (met 'n stadhuiswoord„acrobatiek) en dressuur op 't program. Dat de ver maarde hongerliefhebberij naar deze tent haar weg nog niet gevonden heeft, verbaast u wel licht, doch wie weet, wat ons nog boven het hoofd hangt. Niets is minder onze bedoeling, dan alle kermisaantrekkelijkheden stuk .voor stuk de revue te laten paseerenwe doen slechts een greep. Nog een enkel woord over de spijkersport, waarvoor de kermisklant nogal belangstelling aan de dag legt. Stel u voor een- rijke ver zameling beelden, „beeldige" versierselen voor schoorsteenmantel en kast: Pierrots en Pierrettes honden en katten en uilen en nog veel meer. Hoe men zulke spullen voor „een kwartje" be machtigen kan? Sla een lange spijker met hoogstens drie klappen in een balk en ge zult u de gelukkige bezitter van zoo'n pronkstuk mogen noemen. Timmert ge de spijker met één klap zoo fiks op zijn kop, dat hij meteen in het hout dringt en verzinkt, dan tikt ge figuurlijk gesproken de knapste Pierrot op zijn kop alias hoofd, die ge maar vinden kunt. Geen on-interessante sport, maar je moet er „slag" van hebben en kwartjes op zak, 'n eisch trouwens, waarmee heel de kermispret staat en valt, Onze hotels verheugen zich door hun bal- muziek in een druk bezoek. Als bijen zoemend rond een bloementuil is 't er druk beweeg rond een disch, waarbij de heerlijkste muziekgerech- ten worden opgediend en met appetijt ge nuttigd. Onderwijl loopt de pret ten eind en zullen weldra de laatste klanken van Kermisroezemoes verstorven zijn. Sic transit „gloria mundi", oftewel „zoo gaat aardsche fraaiigheid naar de maan." OUDESCHILD De Terschelling-ramp. Het stoffelijk overschot van de heer Anne Klein, een der ongelukkigen die bij de Terschel lingramp in November '25 het leven verloren, bij Wielrijders, een door de zon Verschroeide Huid, 5chrijnen en Smetten,verzacht en geneest men met Bij Apoth.en Drogisten" werd Woensdagmiddag I!. per rijksvaartuig uit Oudeschild naar West-Terschelling vervoerd. De scheepsvlag woel halfstok, de Nederlandsche driekleur dekte de kist. Binnenland. De hoeren Oudegeest en Pimmefl, voormannen in de inter nationale arbeidersbeweging, werd om hun houding tjjdens de stakiog de tea- gang tot Engeland ontzegd. De vliegpost Essen Amsterdam wierp boven huize Doorn, da residentie van de ex-keizer, bij wijzo van hulde een groot bloemstuk vau Duitsche vrienden omlaag. Zestig uur nadat de „Kawi" te Marseille de post aan land bad gebracht werd deze te den Haag besteld. Was een vliegtuig van Marseille met het vervoer belast, dan had deze over tocht slechts zes uur geduurd. Te Rotterdam werd aan do open bare weg een l jarig kind aange troffen, welks ouders gescheiden leven en zich over het arme schaap niet wenschen te ontfermen Gelukkig is het thans in liefderijke handen. Een bedreigde. Moestafa Kemal, de Turksche dictator, tegen wie een aanslag werd voorbereid, welke echter nog bijtijds kon worden verijdeld. dachten geweest waren, hoog en slank, in zijn uiterlijke verschijning zonder eenig zichtbaar spoor van de zware ziekte, waarvan hij eerst enkele maanden geleden volledig hersteld was. Een bruine volle baard omgaf thans Valentin Düringhoffens gelaat, die hem zoo voordeelig stond- dat men zonder bijzondere overdrijving van hem als van een knappen man zou hebben kun nen spreken. In de oogen van Ingeborg evenwel zou deze gelaatsversieriDg stellig niet noodig zijn geweest, want ook zonder deze zou hij volgens haar de knapste man op aarde zijn geweest. Innig vleide zij zich tegen hem aan en 'toen hij haarlop den frisschen rooden mond kuste, bijna precies op dezelfde plaats, waar hij zich anderhalf jaar geleden voor de eerste maal deze vrijheid veroorloofd had, toen rukte zij zich niet verschrikt van hem los, doch sloeg integendeel in overstelpende gelukzaligheid haar oogen naar hem op. Arm in arm wandelden zij tusschen de weiden, akkers, langs smalle, kronkelende padeD, over bun toekomst prateDd, over het zoete, nog nauwelijks denkbare geluk, dat vpor hen was weggelegd Ook over Valentin Düringhoffens wereldberoemde geneesmiddel sprak Ingeborg weer met schitterende oogen. Toen trok hij haar echter teeder aan zjjn borst en fluisterde zacht: „Ik ben daar niet trotsch meer op liefste, want ik heb immers aan mjj zelf ondervonden, dat er op aarde slechts één enkel waarachtig geneesmiddel de liefde Wederom ontmoetten hun lippen elkander en de rossige stralen van de ondergaande zon beschenen als met een gouden glans der verheerlijking de beide gelukkigste menschenkinderen, die er volgens hun eigen overtuiging op dit oogenblik op dezen grooten, uitgestrekte aardbol bestonden. EINDE. Vier ezels! Het verhaal gaat, dat een Spaanschgezind Nederlander zjjn wrevel uitte omdat de moordenaar van Prins Willem door vier paarden op last der Justitie uit elkaar was getrokken. „Ja," zei een der rechters, „het was beter geweest, als meu Balthazar Gerardsz. door vier ezels had doen vieren deeleL." „Waarom dat?" vroeg de mopperaar eenigszins verwonderd. „Dan had jy mee kunnen trekken vriend je" - was het antwoord.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1926 | | pagina 1