ndl*
No 4031
Zaterdag 3 Juli 1926
398,0 Jaargang
Rechtsvragen.
ZONLICHT IN HUIS.
Van dit en van dat.
FEUILLETON
GEEN GEWETEN.
Texelsche Berichten
ABONNEMENTEN:
ADVERTENTIÈN:
TEXELSCHE COURANT
DEN BURG: 50 cL per drie Maanden.
Franco p. post door geheel Nederland 75 ct p. 3 maanden*
Losse nummers: 3 ct
DE TEXELSCHE COURANT VERSCHIJNT
WOENSDAG- EN ZATERDAGMORGEN
UITGAVE; N.V.v/H LANGEVELD DE ROOIJ DEN BURG OP TEXEL
Van 1-5 regels: 50 ct. ledore regel moer: 10 ct.
Dozelfde advertentie 4 maal geplaatst wordt 3 maal borokond.
BIJ abonnement lagoro regelprl|s.
ADVERTENTIËN
MOETEN DAAGS VOOR 'T VERSCHIJNEN
4 UUR NAM. IN ONS BEZIT ZIJN
TELEFOON: N°.11 POSTGIRO: N°. 652 POSTBUS: N°. 11
Rechtskundige vragen, door een abonné
onderteekend en onder 't motto „Recht"
aan ons bureau (Parkstraat) ingezonden,
worden door onze rechtskundige mede
werkers kosteloos beantwoord.
hun voorkomen het aangename en gezellige van
een huis met open vensters, waardoor de voor
bijganger kan zien, hoe gezellig het binnen is.
Zulke menschen zijn ook voor anderen prettig,
omdat die anderen een blik krijgen in hun
innerlijke woon en er de gezelligheid, de tevre
denheid en het geluk kunnen ontdekken.
door
Cath. M. v. d. Haar.
Overal waar ik op deze heerlijke zomerdagen
en avonden wandel, merk ik open vensters op.
Vanuit een der vensters, dat dikwijls mijn
aandacht trok, hoorde ik deze morgen het
vroolijke geluid van een kinderlach. Gedurende
al de koude dagen was dat huis zoo donker
en stil gebleven, dat ik mij afvroeg, wie het
bewoonde en ik veronderstelde zeker geen
kinderen.
De open vensters zien er het aantrekkelijkst
uit in de avonden, even nadat het donker is
gevallen, wanneer de familiekring voor het
naar bed gaan zich een paar minuten vergaart
en het vroolijk gesnater en gelach, vermengd
met de muziek van een piano of loudspeaker
de voorbijgangers tegemoet klinkt.
Welk een verschil is dat met de donkere,
triestige straten, welke wij eenige maanden
geleden passeerden, toen ieder huis« scheen te
zeggen, dat zijn innigste wensch zou zijn, de
vensters te openen en er iets in en er iets uit
te laten.
Hetzelfde is het geval met eenige menschen,
die ik ontmoet. Sommigen, die mij in winter
tijd regelmatig voorbij liepen zonder een woord,
groeten mij nu regelmatig met een glimlach
en loopen zelfs dikwijls een eindje met mij op
om over het weer te discussieeren of over onze
tuinen.
Maar niet iedereen die ik in deze dagen
ontmoet, is zoo, en tegen degenen, die niet
zoo zijn, zou ik willen zeggen„Open uw
vensters Ga huiswaarts en open de vensters
van uw huis om het zonlicht binnen te laten.
En neem deze raad ook voor u zelf ter harte,
want bedenk, dat uw ziel ook een huis is, dat
behoefte heeft aan zonlicht. Open de vensters
van Uw ziel om het zonlicht van menschelijke
sympathie binnen te laten, want dat is wat een
mensch noodig heeft.
Zoudt U denken, dat Uw huis er op 't oogen-
blik half zoo gezellig zou uitzien, als het niet
juist eenige weken geleden de schoonmaaktijd
had doorgemaakt Het was, als het ware, onder
steboven gekeerd. Hetzelfde moest kunnen
worden toegepast bij de menschen want als U
de zomer ten volle wilt genieten, dan moet ge
U ontlasten van alles, wat Uw ziel en geest
versombert.
Veronderstelt, dat U altijd donkere kleeren
hebt gedragen en plotseling op het idee komt,
dat een licht costuum U ook wel zou staan.
Aarzelt dan niet I Koopt het en trekt het aan
het zal U goed doen, want dit is een van de
manieren om zonlicht te brengen in Uw inner
lijke woning. Zóó houdt ge de vensters open
en als ge dit maar lang genoeg doet, zal het
nut ervan wel blijken. Menschen die deze ge
dachte steeds voor oogen houden, krijgen in
roman van
82 REINHOLD ORTMANN.
Zij was op een boomstomp gaan
zitten en haar hoofd als in een soort
droomtoestand steunde tegen den enormen
met mos begroeiden rotssteen, die achter
haar tusschen de grijze beukenstammen
lag. Zij was niet gehuld in een diepzwart
weduwegewaad met langen sluier; want
haar eerlijke, waarheidslievende natuur had
er zich tegen verzet een droefheid te
huichelen, waarvan zij in haar hart hoe
genaamd niets gevoelde. Een eenvoudige,
donkere japon vie.! in sierlijke plooien om
haar nog steeds meisjesachtig teere ge
stalte, terwijl een met zwart zijden linten
gegarneerd hoedje haar hoofd tooide. Een
stille, vredige erust lag over haar gcheele
verschijning, iets van dien ernst, die ook
den grondtoon schoen te vormen van het
herfstlandschap, dat zich voor haar oogen
uitbreidde.
De schokkende gebeurtenissen onmiddel
lijk vóór en ',;ydei»s den dood van haar man
Diefstal van bloembollen.
Een lezer verzoekt ons het volgende bericht
wel te willen opnemen en spreekt de wensch
uit, dat „men" er zijn voordeel mee doe
Het Haagsche Gerechtshof heeft bevestigd het
vonnis van de Haagsche Rechtbank, waarbij een
los werkman, te Noordwijk, wegens diefstal van
bloembollen is veroordeeld tot 3 jaren gevan
genisstraf.
Vernietigd werden de vrijsprekende vonnissen
van dezelfde Rechtbank, gewezen tegen 'n koop
man, te Voorhout, een barbier,te Noordwijker-
hout, en een bloemistknecht, te Noordwijk, allen
beschuldigd van heling in verband met de
bloembollendiefstallen te Noordwijkerhout en
Voorhout. De verdachten werden thans ver
oordeeld ieder tot 2 jaren gevangenisstraf; hun
onmiddellijke gevangenneming werd tevens ge
last.
Arbeidstijd.
Bij ministerieele beschikking is de arbeidstijd
van arbeiders van 16 jaar en ouder, werkzaam
in bloembolpellerijen, bepaald op maximaal 10
uur per dag en 55 uur per week, althans van
21 Juni tot en met 14 Augustus In zijn ge
heel moet de arbeidstijd tusschen 7 uur v.m.
en 7 n.m. gelegen zijn.
Geslaagd.
Onze vroegere plaatsgenoote mej. Jannette
Kalis, leerlinge aan de Groen van Prinsterer-
school te Doetinchem, behaalde Woensdag 1.1.
de akte akte-onderwijzeres.
Kermis-Krabbels.
't Is kolossaal, zooals het weer ons deez'
kermisweek ter wille is. Zouden we het gaarne
een tikje warmer wenschen, we mogen deswege
niet klagen en ons verheugen met de blijden,
die zich de geneuchten van deze week uitnemend
laten smaken. Gelijk een machtige magneet weet
de kermis haar invloed in verre kring te doen
gelden; haar „magnetisch veld" rijkt ver buiten
de kom van ons dorpje en, als mieren op een
klontje suiker (duidt ons deze vergelijkingniet
ten kwade, vriendelijke lezer; we bedoelen het
zoo verkeerd niet), snelt zoo tegen de avond
Kermis-minnend Texel af op niet nader aan
te duiden geuren en klanken, blijheid en knus-
sigheid, alles in onze dorpsche straten zoo
ruimschoots „voorhanden."
Aan menschen, die ons ten koste van een
cent of wat op allerhande muziek-moois ver
gasten, bestaat geen gebrek. In de loop van
de week is de collectie van zes gezelschappen
met een rijtje niet te versmaden musiciaange-
gevuld, zoodat we ons kunstminnend hart kun
nen ophalen, op gevaar af, ons lichtelijk te
overeten, hetgeen niet alleen bar onbetamelijk
is, maar tevens weinig geschikt onze muzikale
vorming in goede banen te leiden. Doch fiat,
en de talrijke opwindingen, die er het ge
volg van waren, hadden een zeer nadeeligen
invloed op Ingeborgs bovendien toch reeds
geschokte gezondheid uitgeoefend. Maan
denlang had de professor in bange vrees
verkeerd om zijn schijnbaar largzaam
wegkwijnend kind. Maar het weerstands
vermogen van haar jeugdige natuur en de
wensch om te leven hadden tenslotte ge
zegevierd over het dreigende gevaar. Sedert
de jonge weduwe weer als gast op Lindow
vertoefde, was haar gezondheid van dag
tot dag opgebloeid als een kamerplant, die
na langen tijd eindelijk weer onder den
vrijen hemel in het volle licht en den
koesterenden zonneschijn wordt overge
bracht. Haar ingevallen wangen hadden
zich gerond en waren met een zacht rood
bedekt, terwijl er weer een heldere glans
straalde uit haar mooie oogen, die nog on
langs zoo dof en levensmoede de wereld
hadden ingestaard.
Heel laag stond de zon reeds aan den
horizon, toen op_ den straatweg de haastige
stap van een man hoorbaar werd. Ingeborg
luisterde "en een gelukkige glimlach gleed
over haar gelaat .Enkele minuten nog, toen
stond hij voor haar, bij wien al haar ge
aan alles komt een eind, ook aan een kermisweek
die nog steeds zeven dagen duurt.
Een nieuwe ster is onderwijl aan de kermis-
hemel opgedoken en door velen met vreugde
begroet. Een kolossale vermakelijkheid „grootsch
van opzet, machtig van aanzien." We meenen
het lappen-paleis op ons kermisterrein, waar
clowns en cow-boys zetelen, respectievelijk tot
groote vreugd en schrik der Texelsche jofferen.
Die cow-boys toch (dat's heel wat anders dan
kou- of kauw-boy's), rechtstreeks uit de Ame-
rikaansche prairiën naar Texel overgeplant
zien erin hun zonderlinge kleedij en bewapening
van top tot teen ook weinig geruststellend uit
en zouden gevoelige naturen een hartverduiste-
ring kunnen bezorgen. Verder staan er kunsten
makerij (met 'n stadhuiswoord„acrobatiek)
en dressuur op 't program. Dat de ver
maarde hongerliefhebberij naar deze tent haar
weg nog niet gevonden heeft, verbaast u wel
licht, doch wie weet, wat ons nog boven het
hoofd hangt.
Niets is minder onze bedoeling, dan alle
kermisaantrekkelijkheden stuk .voor stuk de
revue te laten paseerenwe doen slechts een
greep.
Nog een enkel woord over de spijkersport,
waarvoor de kermisklant nogal belangstelling
aan de dag legt. Stel u voor een- rijke ver
zameling beelden, „beeldige" versierselen voor
schoorsteenmantel en kast: Pierrots en Pierrettes
honden en katten en uilen en nog veel meer.
Hoe men zulke spullen voor „een kwartje" be
machtigen kan? Sla een lange spijker met
hoogstens drie klappen in een balk en ge zult
u de gelukkige bezitter van zoo'n pronkstuk
mogen noemen. Timmert ge de spijker met
één klap zoo fiks op zijn kop, dat hij meteen
in het hout dringt en verzinkt, dan tikt ge
figuurlijk gesproken de knapste Pierrot op
zijn kop alias hoofd, die ge maar vinden kunt.
Geen on-interessante sport, maar je moet er
„slag" van hebben en kwartjes op zak, 'n eisch
trouwens, waarmee heel de kermispret staat en
valt,
Onze hotels verheugen zich door hun bal-
muziek in een druk bezoek. Als bijen zoemend
rond een bloementuil is 't er druk beweeg rond
een disch, waarbij de heerlijkste muziekgerech-
ten worden opgediend en met appetijt ge
nuttigd.
Onderwijl loopt de pret ten eind en zullen
weldra de laatste klanken van Kermisroezemoes
verstorven zijn.
Sic transit „gloria mundi", oftewel „zoo gaat
aardsche fraaiigheid naar de maan."
OUDESCHILD
De Terschelling-ramp.
Het stoffelijk overschot van de heer Anne
Klein, een der ongelukkigen die bij de Terschel
lingramp in November '25 het leven verloren,
bij Wielrijders,
een door de zon Verschroeide Huid,
5chrijnen en Smetten,verzacht en
geneest men met
Bij Apoth.en Drogisten"
werd Woensdagmiddag I!. per rijksvaartuig uit
Oudeschild naar West-Terschelling vervoerd.
De scheepsvlag woel halfstok, de Nederlandsche
driekleur dekte de kist.
Binnenland.
De hoeren Oudegeest en
Pimmefl, voormannen in de inter
nationale arbeidersbeweging, werd om
hun houding tjjdens de stakiog de tea-
gang tot Engeland ontzegd.
De vliegpost Essen Amsterdam
wierp boven huize Doorn, da
residentie van de ex-keizer, bij wijzo
van hulde een groot bloemstuk vau
Duitsche vrienden omlaag.
Zestig uur nadat de „Kawi"
te Marseille de post aan land bad
gebracht werd deze te den Haag besteld.
Was een vliegtuig van Marseille met
het vervoer belast, dan had deze over
tocht slechts zes uur geduurd.
Te Rotterdam werd aan do open
bare weg een l jarig kind aange
troffen, welks ouders gescheiden leven
en zich over het arme schaap niet
wenschen te ontfermen Gelukkig is het
thans in liefderijke handen.
Een bedreigde.
Moestafa Kemal, de Turksche dictator, tegen
wie een aanslag werd voorbereid, welke echter
nog bijtijds kon worden verijdeld.
dachten geweest waren, hoog en slank, in
zijn uiterlijke verschijning zonder eenig
zichtbaar spoor van de zware ziekte,
waarvan hij eerst enkele maanden geleden
volledig hersteld was. Een bruine volle
baard omgaf thans Valentin Düringhoffens
gelaat, die hem zoo voordeelig stond- dat
men zonder bijzondere overdrijving van hem
als van een knappen man zou hebben kun
nen spreken. In de oogen van Ingeborg
evenwel zou deze gelaatsversieriDg stellig
niet noodig zijn geweest, want ook zonder
deze zou hij volgens haar de knapste man
op aarde zijn geweest.
Innig vleide zij zich tegen hem aan en
'toen hij haarlop den frisschen rooden mond
kuste, bijna precies op dezelfde plaats, waar
hij zich anderhalf jaar geleden voor de
eerste maal deze vrijheid veroorloofd had,
toen rukte zij zich niet verschrikt van hem
los, doch sloeg integendeel in overstelpende
gelukzaligheid haar oogen naar hem op.
Arm in arm wandelden zij tusschen de
weiden, akkers, langs smalle, kronkelende
padeD, over bun toekomst prateDd, over
het zoete, nog nauwelijks denkbare geluk,
dat vpor hen was weggelegd Ook over
Valentin Düringhoffens wereldberoemde
geneesmiddel sprak Ingeborg weer met
schitterende oogen. Toen trok hij haar
echter teeder aan zjjn borst en fluisterde
zacht: „Ik ben daar niet trotsch meer op
liefste, want ik heb immers aan mjj zelf
ondervonden, dat er op aarde slechts één
enkel waarachtig geneesmiddel de liefde
Wederom ontmoetten hun lippen elkander
en de rossige stralen van de ondergaande
zon beschenen als met een gouden glans
der verheerlijking de beide gelukkigste
menschenkinderen, die er volgens hun eigen
overtuiging op dit oogenblik op dezen
grooten, uitgestrekte aardbol bestonden.
EINDE.
Vier ezels!
Het verhaal gaat, dat een Spaanschgezind
Nederlander zjjn wrevel uitte omdat de
moordenaar van Prins Willem door vier
paarden op last der Justitie uit elkaar was
getrokken. „Ja," zei een der rechters, „het
was beter geweest, als meu Balthazar
Gerardsz. door vier ezels had doen vieren
deeleL."
„Waarom dat?" vroeg de mopperaar
eenigszins verwonderd.
„Dan had jy mee kunnen trekken vriend
je" - was het antwoord.