PU ROL
kinkhoest?
Abdijsiroop
KWATTAft*
Dot's KWATÏA
niEis
No 4065
SIER
Zaterdag 30 October 1926
408,e Jaargang
Gesprongen Handen
Texeische Berichten
6 A AT BOVEN
Rechtsvragen.
Voor de Zondag.
FEUILLETON
SB WBNTELTRAP
Heeft Uw kind
dan moet ge er vooral op
bedacht zijn die kleverige
taaie slijm te verwijderen.
Niets heter daarvoor dan
VOLLE MELK REEPEN
ABONNEMENTEN:
UITGAVE: N.V.v/h LANGEVELD DE ROOIJ DEN BURG OP TEXEL
ADVERTENTIËN:
TELEFOON: N°.11 B POSTGIRO: N°. 652 POSTBUS: N°. 11
Moeilijkheden.
WM ruwe huid
J Doos 3 O - 60- 90ct.
Tube 80cl.
fej Bij Apoth.en Drogisten
Knipcursus—LA.B.O.R.
Huldiging schipper Koopman.
Akker's
Slechts een merk. kan aan de spits staan
Voor postrekeninghouders.
TEXELSCHE COURANT
DEN BURG: 50 ct. per drie Maanden.
Franco p. post door geheel Nederland 75 ct p. 3 maanden.
Losse nummers: 3 ct
DE TEXELSCHE COURANT VERSCHIJNT
WOENSDAG- EN ZATERDAGMORGEN
Van 1-5 regels: 50 ct Iedere regol meor: 10 ct.
Dezelfde advortentle 4 maal geplaatst wordt 3 maal borekond.
Bi] abonnomont lagore regolprljs.
ADVERTENTIËN
MOETEN DAAGS VOOR 'T VERSCHIJNEN
4 UUR NAM. IN ONS BEZIT ZIJN
Rechtskundige vragen, door een abonné
mdeiteekend en onder 't motto „Recht"
ian ons bureau (Parkstraat) ingezonden,
-vorden door onze rechtskundige mede-
3l|verker kosteloos beantwoord.
Wat u in de maatschappij der menschen ge
wordt, is dikwerf aanvankelijk voor u geheel
Linders dan eenige tijd daarna. Blijft de bron
fiier altijd dezelfde, dan komt zij u toch later
fcoms geheel anders dan in de aanvang voor.
f Dit geldt met name van tegenstand, vijand
schap, teleurstelling, moeilijkheden en bezwaren.
|n het begin schijnen zij u soms groot, zeer
>root. Maar zoo ge in uw woordenboek achter
Eet woord „bezwaren" geschreven hebt: „dingen,
bm te boven te komen,"'neemt die grootte meer
en meer af en eindelijk overwint gij ze. En
ziet gij dan terug, dan zou uw gemoed van ijs
Jof steen of staal moeten zijn, zoo gij dan met
Innig dankbaar wezen zoudt voor het voor
recht, u geschonken, die bezwaren gehad te
hebben.
Gij verstaat mijzonder die bezwaren, zonder
die moeilijkheden of wat het geweest moge zijn
hadt gij die oefening niet kunnen hebben. En
Jnu, na die oefening, kunt gij soortgelijke om
standigheden volkomen 'gemakkelijk dragen,
luw zedelijke draagkrachten zijntoegenomen en
lolzoo is uw persoonlijkheid een breedere ge-
livorden. G- J- MULDER.
We vestigen de aandacht van gegadigden
bp het feit, 'dat zij zich s c h r i f t e 1 ij k bij de
directie te Leiden dienen aan te melden. Haar,
bie zich deze practische methode van maat-
ïknippen door zelfstudie wiilen eigen maken,
kvordt blijkens in dit nummer voorkomende
annonce de gelegenheid geboden.
„Wakk're jongens, Holland's trotsch,
Waar ons hart van kan verdagen."
I 27 October 1926, een datum, waaraan voor
lonze kranige reddingbootschipper Koopman en
pijn familie wel bijzonder aangename herinne-
Naar het Amerikaansch van
MARY ROBERTS RINEHART.
SI) )o(-
Want Louise had den heelen dag gewei-
;erd om Halsey te zien en de jongen was
ranhopig.
Dien avond warep Halsey en ik samen
'usttg een uurtje bij elkaar en ik vertelde
lem toen verscheidene dingen; over het
verzoek, dat we gekregen hadden om Zon-
ïehoek te verlaten. Over het telegram voor
Louise, van praatjes die er gingen over
sen huwelijk van Louise met dokter Wal
ter en tenslotte vertelde ik hem van
iet gesprek dat ik den vorigen dag met
ïaar gehad had.
Hij zat achterover in een grooten stoel
net zijn gezicht in de schaduw en ik had
siehmedelijden met hem. Hij was zoo groot
sn zoo jongensachtig. Toen ik klaar was
laaide hij diep adem.
„Wat Louise ook doet", zei hij. „ik laat
mij door niets overtuigen, tante Ray, dat
z:; niet van mij houdt. En tot twee maanden
geleden toen zij en haar moeder op reis
?ingen was ik de gelukkigste man ter
wereld. Toen kwam er veranderingze
schreef mij, dat haar familie tegen ons
ringen verbonden moeten blijven.
Niet omdat hij 's morgens als schipper
zooals hij't oolijkuitdrukte,— „de slot repetitie"
bijwoonde. Het was de laatste maal, dat hij zijn
plaats aan het roer innam en met vaste hand
de boot door de branding leidde.
't Was bij de Koog, zoo vaak de plaats, waar
stormgeweld de strandreep mokerde en huizen
hoog verhief de witgekuifde golven. En als
dan een schip, door orkaankracht uit de koers
geslagenjof door stroom en duisternis misleid,
te dicht bij Texel's wal geraakte en de moge
lijkheid van een stranding niet uitgesloten werd
geacht, dan stonden onze mannen reeds op hun
post. Gevaren trotseerend en eigen leven niet
tellend, van pure menschenliefde bezield werd
dan als het noodsein opschoot plaats
genomen in de boot, welke, onder schipper's
vertrouwde leiding, de strijd aanbond met de
verbolgen zee. Meermalen mochten de redders
hun moeite met goede uitslag bekroond zien.
Meer dan twintig jrar mocht Koopman met
zijn zeeridders ten strijde trekken, en „zongen
de golven een doodenlied": niemand versaagde
allen stelden zich vol vertrouwen onder zijn
weldoordachte leiding.
V/illen we u nog vertellen van de redding-
demonstratie, die 's morgens de huldiging vooraf
ging? Behoeven we te schrijven, dat alles
naar wensch verliep en van de organisatie van
Texel's reddingswezen een goede indruk achter
liet? Waar we reeds eerder bij zoo'n oefentocht
langdurig stilstonden, meenen we ons thans tot
deze algemeene opmerkingen te mogen bepalen
Slechts willen we nog melding maken van de
bijzonderheid, dat deze demonstratie o.m. door
leden van het Hoofdbestuur der N.Z.R.M. werd
bijgewoond, officieele belangstelling, welke naar
ons bleek door schipper en roeiers hoogelijk
werd gewaardeerd.
Na afloop dezer reddingsoefening begaf men
zich naar hotel de Lindeboom alhier, waar, in
tegenwoordigheid van verscheiden autoriteiten
en het twaalftal roeiers, schipper Koopman een
afscheidsfeest zou worden bereid. Behalve de
heer Koopman met echtgenoote en dochter
mochten we daar ontmoeten de heeren Tegel
berg, directeur der Mij. Nederland, voorzitter
van het Hoofdbestuur der N.Z.R.M., de Booy,
huwelijk was, dat ze nog net zoo voor nip
voelde als altijd, maar dat er iets gebeurd
was, dat haar ideeënj over de toekomst had
veranderd. Ik moest maar niet schrijven
voor zij mij schreef, en wat er ook ge
beurde, over haar moest ik altijd zoo goed
mogelijk denken. Het klonk als een raadseltje
Toen ik haar gisteravond zag was het het
zelfde liedje, alleen misschen nog wat erger
„Halsey", vroeg ik, „heb je eenig idee
van den aard van het gesprek tusschien
Louise Armstrong en Arnold op den avond
voor hij vermoord werd?"
„Het was een stormachtig onderhoud.
Thomas zegt, dat hij een paar maal op het
punt heeft gestaan om de kamer in te gaan
zoo bezorgd maakte hij zich over Louise"
„En dan nog iets, Halsey", zei ik. „heb
ja Louise ooit hooren praten over een vrouw
die Carrington heette - NinaCarrington?"
„Nooit", zei hij positief.
Want al deden we nog zoo ons best, onze
gedachten kwamen toch telkens weer terug
op dien vreeselijken Zaterdagnacht en-den
moord Bij ieder gesprek kwamen we er op
terug en we voelden allemaal dat Jamieson
het er op aanlegde om John Bailey tot schul
dige te makeü. Het feit dat de detective
er niet was, stelce ons niet bepaald gerust;
hij had bepaald een spoor gevonden in de
in de stad, anders zou hij wel terug ge-
kompn zijD.
In de kranten stond dat de kassier van
de Handelsbank ziek lag op zijn kamer
secretaris van het Hoofdbestuur, W. B. Oort,
b urgemeester vanTexcl.W. H. Lap.Rab, Dockscn
en Wiersma, secretarissen resp. van de plaat
selijke reddingscommissidn tc Texel, Vlieland,
Terschelling cn Helder, Hazewinkel en Buijs
commissieleden op Texel en Kolster, idem te
Helder.
Toen allen gezeten waren nam de voorzitter
van het Hoofdbestuur het woord. Hij richtte
zich tot de schipper Koopman en sprak als volgt:
Waarde Koopman
Het is m ij een voorrecht cn een groot ge
noegen tevens, nu we toevallig wegens een
vergadering op het eiland zijn, afscheid van je
te nemen. Je was onze allerbeste schipper.
Ruim 20 jaar heb je met groote voortvarend
heid je taak vervuld, zonder ophef, als held van
de zee in de ware zin van het woord. Je hebt
je niet boven de anderen willen verheffen, zelf
aangepakt, niet anderen het werk laten dóen.
Je waart altijd even bereid het leven te wagen
en een voorbeeld voor de heele bemanning, die
trouw en met vertrouwen zich onder jouw
leiding stelde.
Wij zijn geen mannen van veel woorden,
maar ik hoop, dat je begrijpt, dat de Redding
maatschappij veel dank aan je verschuldigd is.
Ik hoop, dat je lang gezond moogt blijven en
met genoegen zult terugdenken aan de schip-
persjaren, die achter je liggen. Eveneens, dat
je opvolger Kooger met dezelfde vaardigheid
en bekwaamheid de roeiriem voeren mag.
Zich tot Kooger wendend vervolgde spreker:
Ik hoop, Kooger, dat je met evenveel succes
de boot besturen moogt en op dezelfde goede
wijze met de roeiers zult samenwerken. Voert
dus het commando op schipper Koopman's
voortreffelijk voorbeeld.
Daarop overhandigde de voorzitter aan Koop
man een keurig gouden horloge met dito ket
ting. Het horloge draagt deze inscriptie
Hulde aan C. Koopman Cz., bootsman
reddingboot Koog: 1905—1926.
Het Bestuur der N. Z. Reddingmij.
Daar Koopman behalve een voortreffelijk
schipper, naar de voorzitter opmerkte, ook een
voortreffelijk rooker is, mocht hij ook een
kistje sigaren in ontvangst nemen.
Na de heer Tegelberg werd het woord ge
voerd door de heer W. B. Oort, onze burge
meester, die er de aandacht op vestigde, dat
Koopman de hem verleende onderscheiding
dubbel en dwars heeft verdiend, maar zeker
weinig zou hebben bereikt, indien hij niet op
een plichtgetrouwe bemanning had kunnen
rekenen.
Kort na sprekers komst op Texel gewerd
hem een exemplaar van het Gedenkboek der
N.Z.R.M., waarin hij ook Koopman's portret
vond, dat hem toen bijzonder getroffen heeft.
Spreker zei meermalen met hem het ruime
wat, alles wel beschouwd, nu niet zoo heel
erg te verbazen was. Aan de schuld van
den overleden directeur viel niet langer te
twijfelen er was over de vermiste effecten
geadverteerd en een deel er van was ontdekt
Ze waren overal gebruikt als onderpand
voor hooge geldleeningen en men geloofde
algemeen dat er niet minder dan anderhalf
millioen dollars mee opgenomen waren.
IedereeD, die iets met de bank te maken
had, was gearresteerd en tegen een hooge
borgstelling vrijgelaten.
Was hij de èenige schuldige of was de
kassier zijn medeplichtige? Waar was het
geld? De nalatenschap van den overledene
was betrekkelijk klein een flink huis in
de stad. Zonnehoek, nog een groote bezit-
tiog waar veel hypotheek op stond, een
levensverzekering van vijftig duizend dollar
en enkele persoonlijke eigendommen, dat
was alles. De rest had hjj watrschijnlljk
door speculaties verloren, beweerden de
kranten. Er was één ding dat er voor Jack
Bailey leelyk uitzag; Paul Armstrong en
hij hadden samen een spoorwegmaatschap
pij in Nieuw-Mexico gefinancierd en er werd
beweerd dat ze er allebei veel geld bij had
den ingeschoten. Het feit, dat de beide
mannen samen zaken gedaan hadden, ver
sterkte het vermoeden dat Bailey van den
diefstal af moest weten. Zijn on verklaar
bjtre wegblijven van de Bank op dien Maan
dag maakte het Dog ongunstiger voor htm
Maar het tenige vreemde v\as het feit, dai
dat zóó tofhef hart der roohers spreehi
als een leKhere pijp'
De onderulndlnq leert, dat niets
een geurige tabak die nooil verveelt,
sleeas even lekker Is en daarbij
tot een laqen ortjs verkrijgbaar
Off afles vfndr Go vereentga Ir)
sop te hebbenjgekozen en daarbij bleek hem
telkens dat Koopman de juiste man op de
j uistc plaats was.
Zichtbaarjontroerd bracht de heer Koopman
vervolgens in enkele woorden dank voor de
hartelijke'enjoprechte hulde.
Er is een spreekwoord, aldus onze schipper,
dat^zegt iSjWaar^hct hart vol van is, loopt het
de mond over. Maar een ander zegtEr zijn
altijd uitzonderingen.op een regel. Ik wil ook
enkele woorden zeggen, dat wil ik tenminste
probeeren. En anders Jullie zijn allemaal red
ders en dan help je maar. Ten eerste wil ik
dank brengen aan het Hoofdbestuur omdat het
bij mijn slotrepetitic tegenwoordig heeft wil
len zijn, 2e wil ik dank brengen voor de steun
en samenwerking, die ik hier mocht ondervinden
3e dank ik de roeiers voor het vertrouwen dat
zij in mij hebben gesteld en ten slotte hoop
ik dat Kooger even gelukkig mag varen als ik.
Namens de roeiers werd het woord gevoerd
door de heer Joh. Parlevliet. Hij sprak als volgt:
Namens de roeiers van de reddingboot neem
ik het woord om dank te zeggen aan schipper
Koopman voor zijn goede besturing van de
boot. Wanneer hij de stuurriem in de hand
had, dan gingen wij met vertrouwen met hem
door de branding. Wij wenschen hem een
gelukkige toekomst en zullen gaarne aan hem
terugdenken. Verder stellen wij ons met ver
trouwen onder leiding van schipper Kooger.
Koffie, wijn cn sigaren werden met milde
hand rondgedeeld en daarmee was deze bijeen
komst die eenhartelijkkarakterdroeg, beüindigd.
Te ruim 1 uur gebruikten de familie Koop
man en genoodigden de lunch, welke in het
hotel werd opgediend.
Van 1 November a.s. bestaat voor|rekenlng-
houders bij de pos'Chèque en girodienst ge
legenheid de voor hen door de posterijen op
quitantiün ingevorderde bedragen tot een
maximum van f 1000 voor elke quitantie, door
de kantoren van invordering rechtstreeks op
hun postrekening te doen storten. Daartoe
hij zich zelf bij de politie had aangemeld
ik voor mjj beschouwde dat als een handig
heidje van een slimmen schurk. Ik was
niet bepaald bevooroordeeld tegen Gertru
de's aanbidder, maar op de een of andere
manier wilde ik overtuigd worden. Ik ver
trouwde niemand, „zoo maar".
Dien nacht begon het op Zonnehoek weer
te spoken. Liddy bad in Louise's kleedka
mer geslapen op een rustbank en toen het
donker werd begon ze de heele serie kamers
te barricadeeren. Daar de kamers bovenaan
de wenteltrap lagen, was ze alleen in
groote opwinding in staat om er in donker
nog langs te gaan.
Ik moet zelf ook toegeven dat het er in
dien hoek onheilspellend uitzag, maar we
staken daar alle lampen op en totdat te
middernacht het licht uitging zag het er
werkelijk vroo)(jk uit, als je er verdor niets
van af wist.
Dien Vrijdagavond dan was ik naar bed
gegaan, vastbesloten [om dadelijk te gaan
slapen. Onaangename gedachtén, die tel
kens by mij opkwamen, probeerde ik te
negeeren en systematisch ontspande ik al
mijn spieren. Ik viel spoedig in slaap en
droomde dat dokter Walker zyn nieuwe
buis vlak voor mijn tarnen bouwde: ik
hoorde het geluid van het timmeren en
toen werd ik op eens wakker doordat er
iemand op mijn deur bonkte.
Wordt vervolgd