PU ROL kinkhoest? Abdijsiroop KWATTAft* Dot's KWATÏA niEis No 4065 SIER Zaterdag 30 October 1926 408,e Jaargang Gesprongen Handen Texeische Berichten 6 A AT BOVEN Rechtsvragen. Voor de Zondag. FEUILLETON SB WBNTELTRAP Heeft Uw kind dan moet ge er vooral op bedacht zijn die kleverige taaie slijm te verwijderen. Niets heter daarvoor dan VOLLE MELK REEPEN ABONNEMENTEN: UITGAVE: N.V.v/h LANGEVELD DE ROOIJ DEN BURG OP TEXEL ADVERTENTIËN: TELEFOON: N°.11 B POSTGIRO: N°. 652 POSTBUS: N°. 11 Moeilijkheden. WM ruwe huid J Doos 3 O - 60- 90ct. Tube 80cl. fej Bij Apoth.en Drogisten Knipcursus—LA.B.O.R. Huldiging schipper Koopman. Akker's Slechts een merk. kan aan de spits staan Voor postrekeninghouders. TEXELSCHE COURANT DEN BURG: 50 ct. per drie Maanden. Franco p. post door geheel Nederland 75 ct p. 3 maanden. Losse nummers: 3 ct DE TEXELSCHE COURANT VERSCHIJNT WOENSDAG- EN ZATERDAGMORGEN Van 1-5 regels: 50 ct Iedere regol meor: 10 ct. Dezelfde advortentle 4 maal geplaatst wordt 3 maal borekond. Bi] abonnomont lagore regolprljs. ADVERTENTIËN MOETEN DAAGS VOOR 'T VERSCHIJNEN 4 UUR NAM. IN ONS BEZIT ZIJN Rechtskundige vragen, door een abonné mdeiteekend en onder 't motto „Recht" ian ons bureau (Parkstraat) ingezonden, -vorden door onze rechtskundige mede- 3l|verker kosteloos beantwoord. Wat u in de maatschappij der menschen ge wordt, is dikwerf aanvankelijk voor u geheel Linders dan eenige tijd daarna. Blijft de bron fiier altijd dezelfde, dan komt zij u toch later fcoms geheel anders dan in de aanvang voor. f Dit geldt met name van tegenstand, vijand schap, teleurstelling, moeilijkheden en bezwaren. |n het begin schijnen zij u soms groot, zeer >root. Maar zoo ge in uw woordenboek achter Eet woord „bezwaren" geschreven hebt: „dingen, bm te boven te komen,"'neemt die grootte meer en meer af en eindelijk overwint gij ze. En ziet gij dan terug, dan zou uw gemoed van ijs Jof steen of staal moeten zijn, zoo gij dan met Innig dankbaar wezen zoudt voor het voor recht, u geschonken, die bezwaren gehad te hebben. Gij verstaat mijzonder die bezwaren, zonder die moeilijkheden of wat het geweest moge zijn hadt gij die oefening niet kunnen hebben. En Jnu, na die oefening, kunt gij soortgelijke om standigheden volkomen 'gemakkelijk dragen, luw zedelijke draagkrachten zijntoegenomen en lolzoo is uw persoonlijkheid een breedere ge- livorden. G- J- MULDER. We vestigen de aandacht van gegadigden bp het feit, 'dat zij zich s c h r i f t e 1 ij k bij de directie te Leiden dienen aan te melden. Haar, bie zich deze practische methode van maat- ïknippen door zelfstudie wiilen eigen maken, kvordt blijkens in dit nummer voorkomende annonce de gelegenheid geboden. „Wakk're jongens, Holland's trotsch, Waar ons hart van kan verdagen." I 27 October 1926, een datum, waaraan voor lonze kranige reddingbootschipper Koopman en pijn familie wel bijzonder aangename herinne- Naar het Amerikaansch van MARY ROBERTS RINEHART. SI) )o(- Want Louise had den heelen dag gewei- ;erd om Halsey te zien en de jongen was ranhopig. Dien avond warep Halsey en ik samen 'usttg een uurtje bij elkaar en ik vertelde lem toen verscheidene dingen; over het verzoek, dat we gekregen hadden om Zon- ïehoek te verlaten. Over het telegram voor Louise, van praatjes die er gingen over sen huwelijk van Louise met dokter Wal ter en tenslotte vertelde ik hem van iet gesprek dat ik den vorigen dag met ïaar gehad had. Hij zat achterover in een grooten stoel net zijn gezicht in de schaduw en ik had siehmedelijden met hem. Hij was zoo groot sn zoo jongensachtig. Toen ik klaar was laaide hij diep adem. „Wat Louise ook doet", zei hij. „ik laat mij door niets overtuigen, tante Ray, dat z:; niet van mij houdt. En tot twee maanden geleden toen zij en haar moeder op reis ?ingen was ik de gelukkigste man ter wereld. Toen kwam er veranderingze schreef mij, dat haar familie tegen ons ringen verbonden moeten blijven. Niet omdat hij 's morgens als schipper zooals hij't oolijkuitdrukte,— „de slot repetitie" bijwoonde. Het was de laatste maal, dat hij zijn plaats aan het roer innam en met vaste hand de boot door de branding leidde. 't Was bij de Koog, zoo vaak de plaats, waar stormgeweld de strandreep mokerde en huizen hoog verhief de witgekuifde golven. En als dan een schip, door orkaankracht uit de koers geslagenjof door stroom en duisternis misleid, te dicht bij Texel's wal geraakte en de moge lijkheid van een stranding niet uitgesloten werd geacht, dan stonden onze mannen reeds op hun post. Gevaren trotseerend en eigen leven niet tellend, van pure menschenliefde bezield werd dan als het noodsein opschoot plaats genomen in de boot, welke, onder schipper's vertrouwde leiding, de strijd aanbond met de verbolgen zee. Meermalen mochten de redders hun moeite met goede uitslag bekroond zien. Meer dan twintig jrar mocht Koopman met zijn zeeridders ten strijde trekken, en „zongen de golven een doodenlied": niemand versaagde allen stelden zich vol vertrouwen onder zijn weldoordachte leiding. V/illen we u nog vertellen van de redding- demonstratie, die 's morgens de huldiging vooraf ging? Behoeven we te schrijven, dat alles naar wensch verliep en van de organisatie van Texel's reddingswezen een goede indruk achter liet? Waar we reeds eerder bij zoo'n oefentocht langdurig stilstonden, meenen we ons thans tot deze algemeene opmerkingen te mogen bepalen Slechts willen we nog melding maken van de bijzonderheid, dat deze demonstratie o.m. door leden van het Hoofdbestuur der N.Z.R.M. werd bijgewoond, officieele belangstelling, welke naar ons bleek door schipper en roeiers hoogelijk werd gewaardeerd. Na afloop dezer reddingsoefening begaf men zich naar hotel de Lindeboom alhier, waar, in tegenwoordigheid van verscheiden autoriteiten en het twaalftal roeiers, schipper Koopman een afscheidsfeest zou worden bereid. Behalve de heer Koopman met echtgenoote en dochter mochten we daar ontmoeten de heeren Tegel berg, directeur der Mij. Nederland, voorzitter van het Hoofdbestuur der N.Z.R.M., de Booy, huwelijk was, dat ze nog net zoo voor nip voelde als altijd, maar dat er iets gebeurd was, dat haar ideeënj over de toekomst had veranderd. Ik moest maar niet schrijven voor zij mij schreef, en wat er ook ge beurde, over haar moest ik altijd zoo goed mogelijk denken. Het klonk als een raadseltje Toen ik haar gisteravond zag was het het zelfde liedje, alleen misschen nog wat erger „Halsey", vroeg ik, „heb je eenig idee van den aard van het gesprek tusschien Louise Armstrong en Arnold op den avond voor hij vermoord werd?" „Het was een stormachtig onderhoud. Thomas zegt, dat hij een paar maal op het punt heeft gestaan om de kamer in te gaan zoo bezorgd maakte hij zich over Louise" „En dan nog iets, Halsey", zei ik. „heb ja Louise ooit hooren praten over een vrouw die Carrington heette - NinaCarrington?" „Nooit", zei hij positief. Want al deden we nog zoo ons best, onze gedachten kwamen toch telkens weer terug op dien vreeselijken Zaterdagnacht en-den moord Bij ieder gesprek kwamen we er op terug en we voelden allemaal dat Jamieson het er op aanlegde om John Bailey tot schul dige te makeü. Het feit dat de detective er niet was, stelce ons niet bepaald gerust; hij had bepaald een spoor gevonden in de in de stad, anders zou hij wel terug ge- kompn zijD. In de kranten stond dat de kassier van de Handelsbank ziek lag op zijn kamer secretaris van het Hoofdbestuur, W. B. Oort, b urgemeester vanTexcl.W. H. Lap.Rab, Dockscn en Wiersma, secretarissen resp. van de plaat selijke reddingscommissidn tc Texel, Vlieland, Terschelling cn Helder, Hazewinkel en Buijs commissieleden op Texel en Kolster, idem te Helder. Toen allen gezeten waren nam de voorzitter van het Hoofdbestuur het woord. Hij richtte zich tot de schipper Koopman en sprak als volgt: Waarde Koopman Het is m ij een voorrecht cn een groot ge noegen tevens, nu we toevallig wegens een vergadering op het eiland zijn, afscheid van je te nemen. Je was onze allerbeste schipper. Ruim 20 jaar heb je met groote voortvarend heid je taak vervuld, zonder ophef, als held van de zee in de ware zin van het woord. Je hebt je niet boven de anderen willen verheffen, zelf aangepakt, niet anderen het werk laten dóen. Je waart altijd even bereid het leven te wagen en een voorbeeld voor de heele bemanning, die trouw en met vertrouwen zich onder jouw leiding stelde. Wij zijn geen mannen van veel woorden, maar ik hoop, dat je begrijpt, dat de Redding maatschappij veel dank aan je verschuldigd is. Ik hoop, dat je lang gezond moogt blijven en met genoegen zult terugdenken aan de schip- persjaren, die achter je liggen. Eveneens, dat je opvolger Kooger met dezelfde vaardigheid en bekwaamheid de roeiriem voeren mag. Zich tot Kooger wendend vervolgde spreker: Ik hoop, Kooger, dat je met evenveel succes de boot besturen moogt en op dezelfde goede wijze met de roeiers zult samenwerken. Voert dus het commando op schipper Koopman's voortreffelijk voorbeeld. Daarop overhandigde de voorzitter aan Koop man een keurig gouden horloge met dito ket ting. Het horloge draagt deze inscriptie Hulde aan C. Koopman Cz., bootsman reddingboot Koog: 1905—1926. Het Bestuur der N. Z. Reddingmij. Daar Koopman behalve een voortreffelijk schipper, naar de voorzitter opmerkte, ook een voortreffelijk rooker is, mocht hij ook een kistje sigaren in ontvangst nemen. Na de heer Tegelberg werd het woord ge voerd door de heer W. B. Oort, onze burge meester, die er de aandacht op vestigde, dat Koopman de hem verleende onderscheiding dubbel en dwars heeft verdiend, maar zeker weinig zou hebben bereikt, indien hij niet op een plichtgetrouwe bemanning had kunnen rekenen. Kort na sprekers komst op Texel gewerd hem een exemplaar van het Gedenkboek der N.Z.R.M., waarin hij ook Koopman's portret vond, dat hem toen bijzonder getroffen heeft. Spreker zei meermalen met hem het ruime wat, alles wel beschouwd, nu niet zoo heel erg te verbazen was. Aan de schuld van den overleden directeur viel niet langer te twijfelen er was over de vermiste effecten geadverteerd en een deel er van was ontdekt Ze waren overal gebruikt als onderpand voor hooge geldleeningen en men geloofde algemeen dat er niet minder dan anderhalf millioen dollars mee opgenomen waren. IedereeD, die iets met de bank te maken had, was gearresteerd en tegen een hooge borgstelling vrijgelaten. Was hij de èenige schuldige of was de kassier zijn medeplichtige? Waar was het geld? De nalatenschap van den overledene was betrekkelijk klein een flink huis in de stad. Zonnehoek, nog een groote bezit- tiog waar veel hypotheek op stond, een levensverzekering van vijftig duizend dollar en enkele persoonlijke eigendommen, dat was alles. De rest had hjj watrschijnlljk door speculaties verloren, beweerden de kranten. Er was één ding dat er voor Jack Bailey leelyk uitzag; Paul Armstrong en hij hadden samen een spoorwegmaatschap pij in Nieuw-Mexico gefinancierd en er werd beweerd dat ze er allebei veel geld bij had den ingeschoten. Het feit, dat de beide mannen samen zaken gedaan hadden, ver sterkte het vermoeden dat Bailey van den diefstal af moest weten. Zijn on verklaar bjtre wegblijven van de Bank op dien Maan dag maakte het Dog ongunstiger voor htm Maar het tenige vreemde v\as het feit, dai dat zóó tofhef hart der roohers spreehi als een leKhere pijp' De onderulndlnq leert, dat niets een geurige tabak die nooil verveelt, sleeas even lekker Is en daarbij tot een laqen ortjs verkrijgbaar Off afles vfndr Go vereentga Ir) sop te hebbenjgekozen en daarbij bleek hem telkens dat Koopman de juiste man op de j uistc plaats was. Zichtbaarjontroerd bracht de heer Koopman vervolgens in enkele woorden dank voor de hartelijke'enjoprechte hulde. Er is een spreekwoord, aldus onze schipper, dat^zegt iSjWaar^hct hart vol van is, loopt het de mond over. Maar een ander zegtEr zijn altijd uitzonderingen.op een regel. Ik wil ook enkele woorden zeggen, dat wil ik tenminste probeeren. En anders Jullie zijn allemaal red ders en dan help je maar. Ten eerste wil ik dank brengen aan het Hoofdbestuur omdat het bij mijn slotrepetitic tegenwoordig heeft wil len zijn, 2e wil ik dank brengen voor de steun en samenwerking, die ik hier mocht ondervinden 3e dank ik de roeiers voor het vertrouwen dat zij in mij hebben gesteld en ten slotte hoop ik dat Kooger even gelukkig mag varen als ik. Namens de roeiers werd het woord gevoerd door de heer Joh. Parlevliet. Hij sprak als volgt: Namens de roeiers van de reddingboot neem ik het woord om dank te zeggen aan schipper Koopman voor zijn goede besturing van de boot. Wanneer hij de stuurriem in de hand had, dan gingen wij met vertrouwen met hem door de branding. Wij wenschen hem een gelukkige toekomst en zullen gaarne aan hem terugdenken. Verder stellen wij ons met ver trouwen onder leiding van schipper Kooger. Koffie, wijn cn sigaren werden met milde hand rondgedeeld en daarmee was deze bijeen komst die eenhartelijkkarakterdroeg, beüindigd. Te ruim 1 uur gebruikten de familie Koop man en genoodigden de lunch, welke in het hotel werd opgediend. Van 1 November a.s. bestaat voor|rekenlng- houders bij de pos'Chèque en girodienst ge legenheid de voor hen door de posterijen op quitantiün ingevorderde bedragen tot een maximum van f 1000 voor elke quitantie, door de kantoren van invordering rechtstreeks op hun postrekening te doen storten. Daartoe hij zich zelf bij de politie had aangemeld ik voor mjj beschouwde dat als een handig heidje van een slimmen schurk. Ik was niet bepaald bevooroordeeld tegen Gertru de's aanbidder, maar op de een of andere manier wilde ik overtuigd worden. Ik ver trouwde niemand, „zoo maar". Dien nacht begon het op Zonnehoek weer te spoken. Liddy bad in Louise's kleedka mer geslapen op een rustbank en toen het donker werd begon ze de heele serie kamers te barricadeeren. Daar de kamers bovenaan de wenteltrap lagen, was ze alleen in groote opwinding in staat om er in donker nog langs te gaan. Ik moet zelf ook toegeven dat het er in dien hoek onheilspellend uitzag, maar we staken daar alle lampen op en totdat te middernacht het licht uitging zag het er werkelijk vroo)(jk uit, als je er verdor niets van af wist. Dien Vrijdagavond dan was ik naar bed gegaan, vastbesloten [om dadelijk te gaan slapen. Onaangename gedachtén, die tel kens by mij opkwamen, probeerde ik te negeeren en systematisch ontspande ik al mijn spieren. Ik viel spoedig in slaap en droomde dat dokter Walker zyn nieuwe buis vlak voor mijn tarnen bouwde: ik hoorde het geluid van het timmeren en toen werd ik op eens wakker doordat er iemand op mijn deur bonkte. Wordt vervolgd

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1926 | | pagina 1