Maisglutenkoek M.K.H.
GEZOND SLAPKNT
BeddenlabHek M. SLERC9, Spoorstraat 32-34, HELSEB
Tandheelkundige Inrichting
merk „Bijenkorf"
Fa. A. KLOPPER Zn.
Wij zullen zorgen dat wij met de Kerstdagen heer
lijke gezellige muziek thuis krijgen.
In voorraad heel, gebroken en gemalen, alsmede
in briquetvorm met suiker.
NV. Handelmaatschappij BEOS €o.
Zuid straat
82 83
Kanaaiweq
148-43
Gaei mij nu Radio van SB5IDT, dat is goedkoop
en ik heb het tot nog toa nooit bister gehoord.
Het 3-!amps toestel voor f 150,- geheel compleet, werkt
schitterend. Het 4-!amps is een wonder.
Groote keuze in echte Leidsche wollen dekens
Complete meubileering.
Loodsgrasht 6971 - Beider.
K. en C. ACKEMA.
Spreekuur Woensdags van 10-4 uur.
AdresMeJ. Wed. Stationstr. 11, Helder
le kwaliteit Kunsttanden Fijnlooze behandeling.
Deze zaak heeft GW FILIALEN.
BOB BB MOP IN DROOMLAND.
DB WENTËLTBAP
FEUILLETON
Deze koek is om zijn koog gehalte aan lielit ver
teerbaar eiwit, vei teei baarheid 99 pet en daardoor i ijk
melkgevend vermogen zeer aan te bevelen
Ook voor Schapen is deze koek, fijn gebroken
een uitmuntend voeder.
Verkrijgbaar bij
is het op een driedcelige kapokmatras, vakkurdig afgewerkt in
eigen werkplaatsen.
Kapokmatrassen, Veeren-en kapokbed1-tellen stefds voorradig
met dubbele kettingsteek geweven Fiima gewatteerde dekens
met satijnen banden. Matrassen f 475. p. p. geen fabriekswerk.
2-persoons prima afgewerkte en mooi geschilderde ledikanten met
planken, f 9,75 franco Texel.
Telefoon 206 Telefoon 206
Wanneer ge uw huis wilt inrichten en prijs stelt op solide goederen, wend U
2 dan tot ons; dan zullen we u deze tegen de laagste prijzen verschaffen.
Bob en Mop fin Droomland.
O „Hij is zeker de Liftjongen", zei Mop. „ik ben nieuwsgierig, waar de lift naar toe gaat."
„ik zal het hem even vragen," zei Bob en hij trok de zakdoek van het gezicht van het
kleine mannetje weg. De liftjongen knipte met zijn oogen. „Meneer de liftjongen, mogen
wij alstublieft met uw lift mee?" vroeg Mop heel beleefd.
„Alleen naar het Land der Droomen," zei de liftjongen geeuwend en hij opende, nog slaperig
de deur. Binnen was het heel donker, maar toch gingen de kinderen naar binnen. 01"
schrok Mop, „ik val I"
Inplaats van een lift, was er achter de deur niets anders, dan een groot gaten de kinderen
vielen al dieper en dieper
„Niet voor je op de bodem bent, kan je stoppen," hoorden zij de liftjongen roepen en toen
boem daar zaten zij plotseling midden in een koolenveld. „Hé," riep er een stem,
„ga eens gauw van mijn kooien af!"
Mop en Bob keken oper was niemand te zien, maar er zweefde een groote zwarte scha
duw langs hen heen (Wordt vervolgd.)
Naar het Amerikaansch van
MARY ROBERTS RINEHART.
46) )o(
Er stond een kinderwagen op het pad en
btj een schommel opzij van het huis word
heftig gekibbeld door drie kleine kinderen
een jonge vrouw met een vriendelijk gezicht
probeerde hen te kalmeeren. Toen ze ons
zag deed ze vlug haar schort af en kwam
naar ons toe.
„Goeden middag." zei ik. Jamieson nam
zijn hoed af zonder iets te zeggen. „Ik
kwam informeeren naar Lucien Wallace."
„Ik ben blij dat u gek)men is," zei ze
„Hoewel hij met de andere kindereD speelt
gel 'Of ik toch dathtt ventje zich een beetje
eenviam voelt. Wij dachten dat zijn mot der
van laag m sschien zou komen."
Ja nieson mengde zich nu in 't gesprek
„is u juffrouw Tate?" Hoe ter wereld
wist die detective dat nu weer?
„Ja, meneer."
„Juffiouw Tale, we wilden graag enkele
inlichtingen vaa u hebben. Misschien in
huis
„Komt u b:nr,tn." zei ze pastvip. Eu
t vi n later zaten v-e in het kleine kamertje
Juffrouw Tate zat met haar handen in haar
Jamieson schreef iets op een kaartje en
gaf dat aan haar.
„Juffrouw Tate," zei hij, „ik wou graag
dat u iets voor me deed Hier is geld voor
een telefoongesprek. Zoodra de moeder van
den jongen hier komt. belt u dat nummer
op en vraagt u naar den persoon wiens
naam hier staar. U loopt maar even voor
C-bn boodschap naar den drogist en telefo
neert stilletjes. U hoeft alleen maar te zeg
gen „De dame is er."
„De dame is er," herhaalde juffrouw Tate.
„Goed, meneer, en ik hoop dat het niet lang
meer zal duren. De jongen kost me een
heeleboel aan melk."
„Hoeveel kostgeld wordt er voor hem be
taald?" vroeg ik.
„Drie dollar per week, zijn wascb inbe
grepen."
„Mooi," zei ik. „Ik zal u de afgeloopeD
week betalen en nog een week vooruit. Als
de moeder komt, mag ze niets weten over
dit bezoek geen woord en als be
looning voor uw stilzwijgen kunt u lan dit
geld gebruiken voor voor iets voor uw
eigen kinderen."
Er kwam een opgewekte uitdrukking op
haar vermoeide gezichtje en ik zag haar
naar de voeten van baar kinderen kijkeD.
Ik vermoedde, dat ze bet geld aan schoe
nen zou besteden, want de voeten van arme
kiuderen kosten biina evenveel geid als hun
magen.
Wordt vervolgd
schoot en voelde zich blijkbaar niet erg op
haar gemak.
„Ho9 lang is Lucien al hier?" vroeg Ja
mieson.
„Verleden Vrijdag is het een week ge-
weesL Zijn moeder heeft een week voor
hem vooruit betaaldverder nog niets
„wag hij ziek toen bij hier kwam?"
„Neen meneer, niet bepaald ziek. Hij was
nog wat zwak. omdat bij typhus gehad had
zei ze maar bij knapt erg goed op."
„Wilt u mij net adres en den naam van
zijn moeder zeggen?"
„Dat is het nu juist.» zei de vrouw. ,Ze
zei dat ze juffrouw Wallace heette, maar
geeD adres had. Ze vertelde dat ze in een
warenhuis werkte en niet voldoende op het
kind kon passen, en dat bij frissche lucht
en melk moest hebben. Ik heb zelf drie
kinderen ea nog een er bij gaf me niet
zooveel extra drukte, maar ik wou dat ze
zijn kostgeld maar betaalde."
„Zei zo ook welk warenhuis het was?"
„Neen meneer, maar ale kleeren van den
jongen kwamen allemaal van King- Hij heeft
veel te mooie kleeren voor hier buiten."
Opeens hoorden we geschreeuw en gegil
bij de voordeur en gestamp van de kinderen
Toen kwamen er een jongen en een meisje
de kamer in. paardje spelend met een
waschtijn als leidsel en de „koetsier" was
een lachendo jongen van ongeveer zeveu
jaar in een oruin Tonen pak met kopercD
kuoopen. Deze kleine uuk dadelyk mijn
aandacht: het was een knap kind en hoe
wel er nog wel aan hem te zien was, dat
hjj kort geleden ziek was geweest, zag hij
er nu toch tamelijk gezond uit".*
„Ho" riep hij. „*Ho Flinders."
Jamieson lokte hem naar zich toe door
hem een geel met blauw gestreept potlood
voor te houden
„Ziezoo," zei hij, toen de jongen het pot
lood gepakt had en bezig was het op den
manchet van den detective te probeeren
„ziezoo - ik wed dat jij niet eens weet
hoe je heet."
„Wel waar," zei de jongen. „Lucien Wal
lace."
„Prachtig! Ea hoe heet je moeder?'
„Moeder natuurlijk Hoe heet jouw moe
der?" En hij wees op mij Ik zal maar eens
uitscheiden met zwarte kleeren te dragen,
het maakt, een vrouw twee maal zoo oud
dan ze in werkelijkheid is.
„En waar heb je gewoond voor je hier
kwam?" De detective was gelukkig zoo
beleefd om niet te glimlachen.
„Groszmutter," zei hij en Jamieson
trok een heel verbaasd gezicht.
„Duitsch!" mompelde hij. Wel, jong-
mensch, je schijot niet erg veel van je
zelf af te weten."
„Ik heb het de heele week al geprobeerd,*
viel juffrouw Tate hem in de rede „De
jongen kent ten paar woorden Duitse!
maar hij weet Diet waar hij gewoond heelt
of iets."
