i
Nóg beter w
MN YSENDYK s pakjes
KOFFIE en THEE,
Zomerdienst ingaande 1 Maart 1927
Gras-, Klaver- en Bietenzaden.
Tandheelkundige Inrichting
Kalksalpeter B.A. S. F.
WKSSANEN'S
Grootste
Voedingswaarde.
Fa. A. KLOPPER Zn.
N.V. Texels Eigen Stcombcot Onderneming
K. en C. ACKEMA.
Complete meubileering.
Zuiii straat
82 83
l'i StBBUftMQllKfB
Koniöklijke Fabrieken
FEUILLETON
m WENTHLTB4L?
Alle soorten zaden met gegarandeerde
zuiverheid, kiemkracht en gebruikswaarde.
Recepten voor de aanleg van tijdelijke en
blijvende weiden.
.N". V. Handelmaatschappij DROS Co.
Spreekuur Woensdags van 10—4 uur.
Idres Mej. Wed. MIJKES, Stationstr. 11, Helder
le kwaliteit Kunsttanden Pijnlooze behandeling.
Bez® zaak heeft G1EM FILIALEN.
Loedsgracht 69-71
Helder.
De voordeeiigste Salpetermeststof.
N.V. Handelm. DROS Co.
BOB ES MOP IN DROOMLAND.
l «fts.
15,5 pet. stikstof en 28 pet. kalk.
'ifcüiyLM
'Jt>
OPGERICHT 1765.
Den Burg Texel.
Rijkspostdienst Texel—Helder v.v.
Tel. Int. No. 22.
Op Werkdagen
Vertrek TEXEL: 6.— vm. 8,— vm. 11,15 vm.
Vertrek HELDER7,vm. 9,53 vm. 12,15 nm.
Op Zon- en Feestdagen
Vertrek TEXEL; 6,— vm. 8,— vm. 11,—
Vertrek HELDER7,- vm. 9,— vm. 12,-
2,30 nm.
4,15 nm.
5.30 nm.
6,40 nm.
vm. 5,30 nm.
midd. 6,40 nm.
DE DIRECTEUR.
Naar het Amerikaansch van
MAKY ROBERTS RINK BART.
64) )o(
Er stond ook op „schoorsteen." Dat was
htt eanige waar we op'af konden gaan en
in erin groot huis als Zonnehoek waren er
natuurlijk veel. Er was een open haard io
mijn kleedkamer maar niet it de slaapka
mer, en terwijl ik zoo lag rond te kijken,
bedacht ik plotseliDgiets, waardoor ik rtcht
overeind ging zitteu. Oo den kofferzol ier.
die vlak boven mijn slaapkamer lag was
een open stookplaats en eeo steeoen schoor
steen en toch was ei niets van dien aard
in mijn kr.mer. ik stond op en bek'eek den
muur tegenover mij eens nauwkeurig. Er
was geen spoor van een schoorsteen, pn in
de hal, er vlak onder, was op die plek ook
nu te Het huis werd centraal verwarmd.
Alleen beneden in die buiskamer hadden
we. een groote open haard, maar dat was
aan den anderen kant van het huis
Waarom was er op den koffarzolder een
radiator en een stookplaats? Zulke dingen
dei d een architect toch gewoonlijk met.
Geen kwartRr later was ik boven, sewa-
pend met een centimeter in plaats van een
duimstok; ik was vastbesloten om niets van
miju vermoeden tegen Jamieson te zeggen
voor ik meer zekerheid had. Het gat op uen
koff-rzolder was er nog steeds, tusschen
den schoorsieeu en den buitenmuur. Ik on
derzocht het opnieuw maar zonder resul-
tai'. Maar de ruimte tusschen binnen- en
buitenmuur kreeg nu een nieuwe beteeke-
riis. Het gat was maar aan één kant van
den schoorsteen, en ik besloot te onderzoe
ken wat voor ruimte er zich aun den ande
ren kant van den schoorsteenmantel bevond
ik werkte met kuortsachtigeu haast.
Liddy was naar het. dorp gegaan om bood
schappen te doen, want ze geloofde zeker,
dat de winkeliers ons te weinig gaven sis
zij niet bij de weegschaal lette, en dat we
op de kieinljes moesten passen nu de Han
delsbank over den kop was; ik moest mijn
plan ten uit voer'breng, n vóór zij terug was
't Gereedschap had ik niet, maar na veel
zoeken vond ik een bijl en een tuinschaar
en daarmee gewapend ging ik aan het
werk. Door het pleisterwerk kwam ik ge
makkelijk heeu het houten latwerk was
moeilijker. Het veerde achteruit, maar
sprong dan weer terug, en het werk was
des te moeilijker, omdat ik het zoo voor
zichtig moest doen.
Toen de bijl er tenslotte doorheen ging
had ik een blaar op m'n band; de bijl viel
door de opening met een harden slag. Ik
ging op een koffer zitten, en ik verwachtte
niet meer of minder dan dat Liddy de trap
op zou komen rennen, met de rest van het
voor het aanschaffen van meubelen en aanverwante artikelen het oude adres,
1 al langer dan 50 jaar.
i minmi i m wi —■■in in im__j
Heb je het nu weer gedaan, hijgde het kleine meisje, toen zij dichterbij gekomen
was, terwijl het oude heertje zijn schoenen probeerde aan te trekken, zonder dat zij het zag.
.Die leelijke insecten van je zijn allemaal weggeloopen
„Wat zeg je daar," vroeg het oude mannetje en hij stapte haastig naar voren. Ongeluk
kig zaten de veters van zijn schoenen, die hij zoo haastig aangetrokken had, nog aan elkaar
vastgeknoopt. Hij struikelde en kwam hulpeloos voor de voeten van Annemarie terecht. Zij
kreeg medelijden met hem, pakte hem op en borstelde hem af, zoo vriendelijk en zacht alsof
hij een baby was.
„Je insecten, waar naar je vanmorgen door je microscoop hebt zitten laten kijken legde
Annemarie uit.
„Oh, mijn prachtige beestjes, mijn boeken-wurmen, mijn kleine lievelingen'" riep het
mannetje uit.
„Wurmen, kleine I" gilde Annemarie.
„Ze zijn prachtig en komen hierheen. ~-
buisboudc-n als de staart van een komeet
achter zicb aan.
Maar er gebeurde niets en tenslotte ging
ik door met mijn werk en begon ik de
opening wat grooter te maken.
Ik bereikte er niets mee. Toen ik een
brandende kaars achter de opening hield
zag ik precies hetzelfde als aan den anderen
kant van den schoorsteen een opening
tusschen de achtermuur en de schijumuur
ongeveer een kleine twee meter lang en éeo
meter breed. Het Rek niets op een geheime
kamer en het was duidelijk te zien dat er
tooit iemand in geweest was, sedert 't huis
gebouwd was Het was een verschikkelijke
te eurstelliDg.
Meneer Jamieson was vau meening dat
het geheime vertiek, als er een was, zich
ergens in de buurt van de wenteltrap moest
bevindeD. Ik begon te gekloven dat hij ge
lijk had, toen mijn oog plotseling viel op
den schoorsteenmantel en de stookplaats.
Deze laatste was blijkbaar nooit gebruikt;
hij was afgesloten met een metalen vuur
scherm, en pas toen ik dit niet verplaatsen
koD, en er bij nader onderzoek bleek dat
het de bedoeling was dat hel onbewegelijk
vast zou zitten, kreeg ik weer hoop.
Ik liep naar de kamer die er aangrensde.
En ja daar was precies zoo'n schoorsteen
mantel, precies zoo'n stookplaats en een
dito scherm. In beide kamers sprong de
schoorsteen een h' cl eind naar vuren. Ik
begon het op te meten, en mijn handen
beefden zóó, dat ik den centimeter nauwe
lijks kon vasthouden. In iedere kamer stak
de schoorsteen bijna een meter uit, dus met
de meter tusschenruimte tusschen de muren
mee was dit bijna drie meter in de andere
richting wat een enorme schoorsteen
Maar ik wist nu nog pas waar de ge
heime kamer was Ik was er nog niet in-
en drukken op het snij werk van de schoor
steenmantel, en het zoeken op den vker
naar losse pianken leverde niets op. Dat er
een manier moest zijn om er te komen, eD
waarschijnlijk een heel eenvoudige manier
daarvan was ik overtuigd. Maar hoe dan?
Had de defectieve gelijk, en lagen het geld
en de effecten van de Handelsbank daar?
Of was onze heele veronderstelling er naast?
Zou Paul Armstrong zijn buit niet meege
nomen hebben? En als dat niet zoo was,
en dokter Walker kende zijn geheim, dau
zou hij toch zeker weten hoe hij in den
schoorsteenmantel moest komen. Wie had
dan het andere gat in de muur gemaakt?
j Hoofdstuk XXXIL
WAT ANNE WATSON VERTELDE.
Terwijl wij aan de koffietafel zateD, ont
dekte Liddy het nieuwe gat in de muur
en gillend liep ze de trap af. Ze beweerde
dat toen zij op den kofferzolder kwam
onz chtbare hauden bezig waren met het
wegbreken van het pleisterwerk dat ze er
mee waren opgehouden toen zij Daar bin
nen liep en dat ze toen een koude, vochtigs
luchtstroom had gevoeld. W v.v.
Cl Ck
<3-
