>1
R
A&DU5IR00P
MIJNHARDE
JOaxeeK.
41sleJaargang
No 4166
Zaterdag 15 October 1927
Voor de Zondag.
EERSTE BLAD.
Voor hoofd en hart.
Pfaar Palestina.
AKKER*
Texelsche Berichten
ABONNEMENTEN:
ADVERTENTIÈN:
Voorde Borst
TEXELSCHE COURANT
DEN BURG: 50 ct. per drie Maanden.
Franco p. post door geheel Nederland 75 ct p. 3 maanden.
Losse nummers: 3 ct
DE TEXELSCHE COURANT VERSCHIJNT
WOENSDAG- EN ZATERDAGMORGEN
UITGAVE: N.V.v/h LANGEVELD DE ROOIJ DEN BURG OP TEXEL
Van 1-5 regels: 50 ct. Iedere rogol moor: 10 ct.
Dozelfdo advortontle 4 maal goplaatst wordt 3 maal borokond.
Bij abonnement lagoro rogolprljs.
ADVERTENTIÈN
MOETEN DAAGS VOOR 'T VERSCHIJNEN
4 UUR NAM. IN ONS BEZIT ZIJN
TELEFOON: N°.11 POSTGIRO: N°.652 POSTBUS: N°. 11
Zelfkennis.
Hoe kan men zichzelf leeren
kennen Door beschouwing
nooit, maar wel door handelen
Probeer maar je plicht te doen
en je weet terstond, hoe het
met je staat.
Goethe.
Diepzinnig zitten de menschen te peinzen
over hetgeen zij wel waard zijn in de wereld;
lang denken zij na over hun beteekenis voor
hun familie en hun omgeving; zwaar piekeren
zij over zichzelf en de mogelijkheden, die in
hen leven of sluimeren, om iets te bereiken.
En in al die tijd, dat zij peinzen en denken en
piekeren doen zij niets.
Het is niet vriendelijk, wat Goethe de tobbers
over hun eigen waarde en beteekenis te raad
geeft, maar wij zijn overtuigd, dat de wijsgeer!ge
schepper van de „Faust", die de menschelijke
hartstochten tot in hun diepste grond heeft
gepeild, het bij het juiste einde heeft.
Die denkers, die zichzelf zoo gewichtig vin
den, moeten maar eens doen, wat de grijze
Olympiër voorschrijft„Probeer maar je plicht
te doen en je weet meteen, hoe het met je staat."
Wij leven in een tijd van studie, in een tijd,
waarin voor iedereen, die ernstig wil, is wegge
legd, door hoofdarbeid zijn brood te verdienen.
Maar deze tijd heeft geen recht doen wederva
ren aan de handwerkman, wiens arbeidspres
taties men wel wat te licht heeft gewogen, in
vergelijking met de hersenarbeid. Er wordt zoo
geweldig geluierd, onder de schijn dat er wer
kelijke hersenarbeid wordt verricht.
Het denken van de meeste hersenarbeiders
heeft bij één op de duizend misschien eenige
waardevoor de rest had het wel ongedacht
kunnen blijven.
Daarom deed de mensch beter, zich niet te
verdooven met bespiegelen en denken over
zichzelf, want dat kan hij als regel toch niet;
maar door heel gewoontjes weg zijn plicht te
doen en dan eens te zien, wat hij daarvan
terecht brengt. Dan weet hij uit het resultaat
van zijn handelingen meer over zichzelf, dan
tien jaar bespiegelens hem zullen kunnen leeren.
Maar hij moet niet denken, dat twintig maal
het resultaat, dat goed is, pleit voor zijn be
kwaamheid. Alleen gemiddelden tellen en
daarom moet hij twintigduizendmaal zichzelf
waarnemen.
MAANDAG 17 OCTOBER
Een goede preek is als een goed portret
Zij kijkt u aan, waar gij u ook nederzet.
Beets.
DINSDAG 18 OCTOBER
Een iegelijk zal zijn eigen pak dragen.
WOENSDAG 19 OCTOBER
Een woord op zijn pas gesproken, is als gou
den appelen in zilveren geheelde schalen.
DONDERDAG 20 OCTOBER
Eer brengt een arme vader, met vreugd, zes
[kinderen groot,
Dan dat zes rijke kinderen hem koesteren in
[zijn nood.
Beets.
VRIJDAG 21 OCTOBER
Een goed mensch weet in zijn onbewust
streven toch altijd wel, wat de rechte weg is.
ZATERDAG 22 OCTOBER
Een kostbaar kleinood is een goede naam.
Schiller.
Oosterend, 14 Oct. 1927.
VIII. In Egypte: Door het Land Gosen.
Alles samenvattende kan men zeggen,
dat er natuurlijk wat veranderd is in Gosen,
sinds de Israëlieten er woonden, maar dat
d-ze veranderingen veel geringer zijn, dan
ii Europa het geval geweest zou zyn. Nog
knarsen de raderen van de watermolens,
nog steken de stangen van de puttoestellen
overal als reusachtige zweepen boven de
groenbegroeide akkers uit, nog rijdt de
rijke boer trotsch op zyn hooge dorsch-
wagen rond, terwijl de arme door het stof
mag loopeD, dat zijn armzalig samenraap
sel van trekdieren opwerpt.
De trein houdt stil bij eer, soort van
aardhoopen men kan die toch geen huizen
noemenUit leem, gemengd met stroo,
zooals de schop het uit de bodem stak
en vervolgens in de zon gebakken, zijn de
huizen gebouwdze zijn vierkant van
\"V j ^.y 0* j"
Maas-stuwwerken bij Grave. De linkeroeverspanning van de brug. Deze brug
wordt 520 M lang en komt te rusten op 8 pijlers en twee landhoofden van onge
wapend beton. Binnen de hoofdliggers krijgt deze brug, welker dek uit gewapend
beton zal bestaan, een rijvloer van 7,50 M breed, terwijl ter weerszijden van de rivier
nog looppaden van elk 50 cM breed aanwezig zijn.
Wannier Gi) hijgt bl) de geringste
inspanning of als Gi) lederen llcha-
melljken arbeid enkele malen moet
onderbreken om op adem te komen,
wees dan voorzichtig. Uw adem
halingsorgaan is verzwakt of misschien
heeft er zich sll)m In vastgezet en dit
bestemt U voor tot chronische bron
chitis, asthma of borsthenauwdheld.
Wat nu nog slechts kortademigheid
is, zullen dan verschrikkelijke be
nauwdheden zijn, wanneer U niet tijdig
zorgt het gevaar te keeren door Uw
luchtwegen te zuiveren van slijm en
Uw ademhalingsorgaan te versterken
met uit zuivere plantensappen bereide
Per koker :l 1.50, f275,14.50
vorm, het dak is plat, in de muren zijn
s'echts zeer kleine raampjes, omdat de
zon zooveel mogelijk buitengehouden moet
worden. Dat is nu alles nog zoo erg niet,
maar nu komt die vreemde gewoonte, dat
men alles wat men kwijt wil zijn, maar
op het dak gooit: hoopen vlas, kruiken,
paardentuig, kameelenmest, (voor brandstof)
enz. Het dak is voo raadschuur, rommel
zolder, magazijn, veestal, alles tegelijk
Prof Obbink spreekt eveneens geksche
rend van de hangende mesthoopen van
Kalioub, een stadje bij Kaïro. Een ver
makelijke geschiedenis hoorde ik van een
boer, die zijn buflelkalf op het dak bracht.
Het beest was daar veilig en groeide ook
weldra goed, maar toen de buffel volwassen
was, moest het halve dorp er aan te pas
komen, om het dier weer naar beneden te-
krijgen. Neen, geiten kunnen beter op het
dak gehouden worden, die huppelen zelf
naar boven en klimmen op de gevaarlijkste
f untjes, om het gras machtig te worden,
dat hier en daar uitspruit. (Vgl. '2 Kon.
1S:26.)
W[j zjjn dan bjj een „dorp"overal
krioelt het van halfnaakte kindertjes, die
met geiten spelen in het grauwe stof,
want van bestraling is geen spoor te zien.
De huizen lyken namelijk zoo uit het stof
op te r[jzen. Ze zijn van dezelfde kleur
en dezelfde hoedanigheid. Eens zullen z[j
ook weer daarin terugzinken. Wie zal
zeggen, hoe vaak die leem al voor huizen
gebruikt is en daarna weer tot stof ver
gaan en weer gebruikt?
Daar komen een paar Joden aan. Dé
Joden zyn toch een bijzonder volk. Is er
in de geschiedenis een ander volk bekend,
dat zoo aan zjjn vaderlijke tradities ge
trouw bleef en volhardde in de hoop, zon
der dat er eeuw na eeuw eenige vervulling
van hun smachtende verlangens kwam
Maar behalve dat z[) onze bewondering
gaande maken, moeten w[j toch ook wel
eens om hen lachen. Zie die twee daar
hollen in hun hnge kaftans. Bijna zouden
zij door hun drukke gereieneer de trein
gemist hebben. Nu staan zjj aan de spoor
baan het station is wel aan de andere
kant, maar je kan ook wel zoo instappen,
onbewaakte overwegen zijn in Egypte
geen probleem. Ik weet niet eens of er
wel bewaakte zijn; iedereen loopt maar
op de rails naar hem goeddunkt.
De jonge Jood neemt van de oude af
scheid, wat gaat dat hartelijk: hij heeft
hem al tweemaU beide handen geschud.
Nu strijkt hy hem over de armen, precies
van de schouder tot de polsen. Daar fluit
de trein nog even twee kussen op beide
wangen en nu hem op de hooge treeplank
beuren 1 Pas op, Levi, denk ik, want van
de andere kant komt ook een trein en dit
harteiyk tafereel grijpt, zooals ik reeds
zeide, op de linkerrails plaats. Het afscheid
wordt er niet om bekort, de locomotief is
nu vlakbij, het is met Mozes en Levi ge
daan neen, toch niet. De oude hjjscht
zich nog juist bijtijds op de treeplank, de
jonge springt s: el over de rails en een
aardappelentreintje rolt in bedaard tempo
voorbij. Nog een oogenblik tijd, om een
paar zegenwenschen uit te spreken en wij
stoomen w--er verder.
Wij rijden voort door de vruchtbare
vlakte en komen bij Benha aan de Njjl.
Tot nu toe was ik onder militaire dekking
opgetrokken, maar hier stapte de vliegenier
over in de trein naar Alexandrië. Hartelijk
dankte ik hem voor de vele diensten, die
hij mij bewezen had. Als hij weer een
of ander lastig individu had afgepoeierd en
ik mijn bewondering uitsprak, zei hij uiet
zonder nationale trots: „Zij hebben eerbied
voor mijn uniform!" Nog even wuif ik
door het raam en dan ben ik alleen Een
uurtje later zou ik zijn uniform nog goed
kunnen gebruiken.
Weldra komt de trein langs Kalioub, de
eenige Hollandsche zendingspost in Egypte.
Dan worden de pyramiden zichtbaar en
even later komen wjj het station van
Kairo binnen. H. J.
(Wonjc vervolgd.)
werken zonder
kramp of pijn.
Doos GOcent.
Bij Apoth.en
Drogisten
Rijksbureau voor drinkwatervco-zlening.
In de verslagen en mededcelingen betref
fende de volksgezondheid wordt een beknopt
verslag gegeven omtrent de werkzaamheden
in 1926 van het Rijksbureau voor drinkwater
voorziening.
„In N )ord-Holland zijn thans alle gemeenten
van het Vasteland op een enkele uilzon
dering na van waterleiding voorzien, een
schitterende prestatie van het Provinciaal-
Waterleidingbedrijf van Noord-Holland, dat
thans ruim 100 gemeenten bedient.
Alleen de Wadden-eilanden zijn nog droog.
„De Rozenkrans."
Wie zou er niet kennen .de Rozenkrans",
het wel haast wereldbekende boPk van de
Engelsche schrijfster Florence L. Bai'clay (The
Rosary) Heeft men deze roman, a'.ie senti-
menteel-romantisch mag heeten^niet alo'm ver
slonden, gelezen en opnieuw gelezen
Welnu, het tooneelspel, Dinsdagavond 1.1. in
hotel Texel door de.Vereenigde Schouwspelers
opgevoerd, werd door de Fransche auteur
A. Bisson op meesterlijke wijze naar deze
roman bewerkt. Een zeer talrijk publiek,
de zaal was geheel gevuld genoot van een
tooneelvoorstelling als slechts zelden hier
wordt geboden.
Wie het boek kent zal eenig verschil met
het tooneelwcrk hebben opgemerkt, doch stellig
mag de bewerking gelukkig geslaagd heeten.
Mocht het eerste bedrijf aan het decor eischcn
stellen waaraan het tooneel onmogelijk kon
voldoen, over het geheel was de aankleeding
in orde, deed zij althans aan het stuk geen
afbreuk.
Bij Pierre Mols en mevr. Enny de Leeuwe
waren de hoofdrollen in goede handen. Het
uiterst beheerschte spel van de eerste, het be
hoorlijke, later het gevoelvolle, dat het spel der
tweede kenmerkte, verleenden het stuk een on
gewone bekoring, die ons tot het einde wist te
boeien.
De heer Jn. Kikkert, die de spelers met een
kort woord bij het publiek inleidde, memoreerde
dat dit wel de eerste maal was dat een zoo te
goeder naam en faam bekend staand gezelschap
in „Texel" optrad, althans in de elf jaargedurende
welke hij het hotel exploiteert. Mocht de artisten
eenzelfde succes ten deel vallen als hun elders
gewerd, stellig, zoo besloot hij, zal deze avond
door meerdere worden gevolgd.
Te oordeelen naar het oorverdoovend en her
haald applaus, meermalen mocht tot driemaal
toe worden „gehaald",hebben de „Ver. Schouw
spelers" over hun bezoek aan den Burg niet te
klagen en zal zeker voor meerdere visites de
eerste steen zijn gelegd.
Over de inhoud van het stuk kunnen we kort
zijn. Het is „de geschiedenis eener verwaar
loosde liefde". Jane Champion (Enny de Leeuwe)
verloochent haar gevoelens van genegenheid
jegens Gerald Dalmain (Pierre Mols) een jong
charmant, gevierd portretschilder. Terugschrik
kend voor een „kunstenaarshuwelijk" wijst zij
zijn aanzoek af. Later echter, wanneer zij na
een langdurige afwezigheid verneemt, dat Gerald
door 'n noodlottig toeval zijn gezichtsvermogen
heeft verloren, is zij aan wanhoop ten prooi.
Een hevig verlangen rijst dan bij haar op Ge
rald op te zoeken en hem buiten zijn weten
te gaan verplegen. Zij treedt in de plaats
van de verpleegster, die aanvankelijk met die
zorg was belast. Haar stem brengt haar meer
malen in een pijnlijke positie, daar Gerald
absoluut de nabijheid van Jane niet duldt.
Langzamerhand verwerft zij Geralde's volle
sympathie, zijn volle vertrouwen. Inmiddels
wordt hij jegens Jane, die hij verre van zich
waant, milder gestemd. Wanneer de verpleeg
ster (Jane) eindelijk een brief voorleest, welke
van Jane ontvangen zou zijn, en zij tenslotte
„the Rosary" zingt, de lieflijke romance waar
door Jane eenmaal een onvergetelijke indruk
op hem had gemaakt, wordt het spel gestaakt.
Jane is die verpleegster!
Gerald en jane heboen elkaar gevonden.
Vooral het slotbedrijf was zeer boeiend en
werd onder de diepste stilte gevolgd.
Gaarne verklaren we, dat „de Rozenkrans"
over het geheel uitnemend heeft voldaan. Het
eerste bedrijf deed geen hooge verwachtingen
koesteren, de beide volgende hebben evenwel
alles vergoed.
