Voor het Texelsch
Sunderklaasfeest.
BOEKHANDEL PARKSTRAAT
No 4284
Woensdag 5 December 1928
42s,e Jaargang
'é:.-
Van week tot week
Texelsche Berichten
ZIET ONZE ÉTALAGE.
Wacht metkoopen niet te lang
1
J.GRUSIO'J
BAAhTASAK
ABONNEMENTEN:
UITGAVE: N.V.v/h LANGEVELD DE R001J DEN BUP.G OP TEXEL
Zaterdagavond.
Van een groot staatsman.
„Een Hollander is bovenal 'n geregeld
wezen en als hij genialiteit weet te waar-
deeren, dan moet het geregelde geniali
teit zijn, een die een ongewone uitzetting
is van bestaande vaderlandsche normen.
Niet een, waarvoor men nieuwe of bui-
tenlandsche normen zoeken moet. Maar
deze laatste soort, het geniaal ongere
gelde, was juist die van Treub. Hij heeft
er dan ook velen mee geprikkeld en ge-
ergerd. Doch, zooals alle ware grootheid
dwong ze toch herhaaldelijk ook zelfs zijn
vijanden, tot bewondering.
En zoo zal ook ditmaal heel het land
wel moeten getuigen, zij het dan bij dezen
en genen gemelijk-onwillig: Een buiten
gewoon man voor buitengewone omstan
digheden. Een figuur hors ligne."
Dit zij vermeld ter gelegenheid van de
zeventigste verjaardag, welke de groote
staatsman, Mr. Treub Vrijdag mocht her
denken. De jubilaris is een man van veel
zijdige bekwaamheid, geacht in ruime
kring, ook en dat pleit in het biezon-
der voor zijn persoonlijkheid ook door
door hen, die zijn politiek inzicht niet
deelen.
„Zee-Ridders".
Een lange lijst wordt het, wanneer we
de namen van hen, die bij de laatste stor
men hun leven lieten, op papier zetten.
Het zijn er wel vijftig, ongerekend nog
het aantal personen, dat de „Hoydal"
moet hebben bemand. Ook deze toch heb
ben zeer vermoedelijk hun graf in de
golven gevonden.
En dan nog de scheepsrampen, welke
verder van onze kust hebben plaats ge
grepen. Ook die hebben offers geeischt,
niet alleen onder de schepelingen, maar
ook onders de redders.
Intusschen moet worden betreurd, dat
nog steeds zooveel „zee-ridders", die zon
der dralen bij het woedend golfgeklots
met doodsverachting uitvaren tot redding
van hun naasten, in kommervolle omstan
digheden leven en „geridderd" nau
welijks over het geld beschikken, om aan
het eeremetaal een lintje te koopen. Straks
zal men hen in alle eenvoud ten grave
dragen en toevertrouwen aan de schoot
der aarde, aan de voet der duinen, die
van hun heldendaden zoo vaak getuigen
waren. In de bladen zal men te hunner
herdenking mooie woorden wijden aan
hun wakkere zeemansdaden, aan hun op
offerende liefde, aan het zorgelijk leven,
dat de zwoeger moet hebben geleid. En
telkens weer hopen we dat deze regelen
gelezen zullen worden door „de bevoegde
autoriteiten" en dat zij pogen zullen die
edele redders te helpen, opdat hun lot,
wanneer de ouderdom met zijn plagen
kloppen komt, wat draaglijker moge wor
den.
„HersteP'-geharrewar.
Tot de politieke vraagstukken van de
dag, waarmee politici en economen al we
ken en maanden lang „doende" zijn, be
hoort nog steeds de herstelbetaling welke
tot Duitschland's dure verplichtingen be
hoort. „Er wordt aan gewerkt", maar het
resultaat is niet verblijdend. Allereerst
zijn moeilijkheden ontstaan over de vraag:
Wie moet de deskundigen benoemen, wel
ke de herstelbetaling in goede banen lei
den zullen? Frankrijk wenscht de verkie
zingen in handen te leggen van de Comm.
van Herstel, welke nog steeds bestaat,
al is het dan op papier. Duitschland daar
entegen wenscht zich strikt te houden
aan wat in September te Genève beslo
ten werd: de benoeming zou nl. door de
regeeringen der zes groote mogendheden
moeten plaats vinden. Verder wijst
Duitschland er bij herhaling op, dat het
er niets voor voelt de herstelbetaling in
verband te brengen met de financieele
verplichtingen van zijn schuldeischers te
genover andere mogendheden, van welke
we in de eerste plaats Amerike noemen,
Duitschland denkt er niet alleen zoo
over, want Amerika, dat in Duitschland
een van zijn beste handelsvrienden ziet,
deelt die gedachten.
We mogen benieuwd zijn te weten, wat
Duitschland ten antwoord zal krijgen.
De verhouding van Engeland
tot Amerika.
Er hapert wat aan de verstandhouding
van Engeland met zijn verre buur over de
Atlantische Oceaan. Dat blijkt iedere dag
duidelijker. We bemerkten het bij de
rampzalige onderhandelingen over het
thans ter prullemand gedoemde vloot-
accoord EngelandFrankrijk, we consta
teerden het bij de mislukte pogingen tot
beperking van de bewapening ter zee en
nu weer maken we het op uit de inhoud
van het telegram, dat de Britsche pre
mier Baldwin ontving van Britten, de prej
sident der vlootcommissie in het Ameri-
kaansche Huis van Afgevaardigden. Het
hield in het verzoek om een commissie
van Engelsche staatslieden te doen deel
nemen aan een conferentie, in Canada te
beleggen en wel, nadat Hoover, de nieu
we president, zijn ambt zou hebben aan
vaard, dus in of na Maart a.s. Ter sprake
zou worden gebracht, voor de zooveelste
maal beperking van het aantal oorlogs
schepen en verder zou getracht worden
de Amerikaansch-Engelsche betrekkingen
te verbeteren.
Evenwel is in Amerika een stormpje
van verontwaardiging opgestoken wegens
het eigenmachtig optreden van Britten,
die zonder voorkennis van de regeering
zou hebben gehandeld. Het mag ons dan
ook niet verwonderen, wanneer zijn gees
teskind een vroege dood zal sterven.
„Ende dispereert nimmer".
We hebben al eens gezegd, niet gaarne
te zien, dat men ons bij pessimistische
geesten indeelt, maar toch is het ons
glad onmogelijk de toestand in Europa
te beschouwen gelijk Baldwin de leider
van Engeland's conservatieve bewind, dat
doet. We lazen, moet u weten, 'n verslag
van de rede, welke Stanley Baldwin te
Glasgow hield voor een publiek van niet
minder dan zesduizend personen. Blijk
baar heeft hij die groote schare niet wil
len verontrusten door haar een waar beeld
voor oogen te stellen van de toestand,
zooals die in het amechtig arme en naar
meer vertrouwen snakkend Europa ge
schapen is. Neen hij heeft alle kwaads
willen verbloemen en gemeend te kunnen
wijzen op bewijzen van geneigdheid tot
verbroedering der volkeren zelts. Hij zeide
de zaden te hebben aanschouwd, die van
het toenemend geluk der Europeesche
menschheid de kiemen zouden bevatten.
We hopen van harte, dat Baldwin niet
door een gekleurde bril heeft gekeken,
maar telkens wanneer wij na een week
couranten-lezen ons beijveren in enkele
regels het meest biezondere samen te vat
ten, bekruipt ons de sombere gedachte:
„We zijn er nog niet. De onontbeerlijke
sfeer van vertrouwen, waarbinnen alleen
van vruchtdragend vredeswerk sprake kan
zijn, ontbreekt nog in vele gevallen. Wan
neer zal dat beteren?" Maar dan troosten
we ons maar weer, overwegende, dat alle
geestelijke ontwikkeling langzaam gaat,
o zoo langzaam, en roepen we toe, tot
wie het maar hooren wil, de woorden van
Jan Pietersz. Coen „Ende dispereert nim
mer." G.J.D.
ADVERTENTIËN:
TELEFOON: N°.11 POSTGIRO: N°.652 POSTBUS: N°. 11
OUDESCHILD.
„NEPTUNUS"—„EIGEN OEFENING.'
Zaterdagavond had de eerste bijeen
komst plaats van de leden van „Neptu-
nus" in de „Zeven Provinciën". De
voorzitter, de heer Jurr. Beumkes, opende
met de mededeeling, dat met het oog op
de financiën het bestuur twijfelde, de
Nutsbijeenkomst voort te zetten, doch dat
het „Neptunus", welke vereeniging reeds
van I860 bestaat, als 'n erfenis beschouwt
en die zoo lang mogelijk wil beheeren.
Van de zangvereeniging Eigen Oefe
ning", welke 18 jaar bestaat en ook in
financieele moeilijkheden verkeert, was
GRIMMEN, papieren en gazen, diverse
maten, allerlei typen: Sunderklaas,
Zwarte Piet, negers, baby's, dames en
heeren met knappe en uiterst lee-
lijke koppen, dieren, etc. Ongekend
groote collectie: keus uit honderden.
Prijzen 12, 15, 20 enz. tot 70 cent. j
Domino-maskers, Bolle wangen, Neuzen,
extra lang en dik, Baarden, korte en
lange, diverse kleuren, sikbaarden, bakke
baarden, enz., Pruiken, voor dames en
heeren, ook half kale pruiken, Snorren,
Schmink, Mutsen, enorme sorteering;
Sunderklaassteken, Baretten voor Zwarte
Piet, Miniatuur-hoedjes, enz., Garten,
Cpnfetti-bommen, Parasols, Ratels, Mir
litons, Toeters, Tambourins, enz.
Groote sortcering surprises; Klapsiga-
retten, Foplucifers, (deze willen niet ont
branden), Foplepeltjes (deze breken, zoo
dra men er mee roert in warm vocht),
Berliner-bollen, Kattentongen, Kwatta-
reepen, Scheerzeep, Reukzeep, enz.
Al deze artikelen kunnen veel vermaak
geven. Immers beantwoorden ze in het
geheel niet aan de verwachtingen van
hen, die men er mee foppen wil.
een voorstel ingekomen om voor „Nep
tunus" een uitvoering te geven. Dit werd
dankbaar aanvaard, en zoo kon dan de
eerste bijeenkomst plaats hebben, welke
thans goed geslaagd mag heeten. Na een
hartelijk welkom, in het biezonder aan
de heer Kriiger, hoofd der school, werd
aangevangen met drie liederen voor ge
mengd koor, n.h: Herders, hij is geboren,
Avondgebed en Twee voerlui. Ze wer
den goed op toon gezongen. Om de voor
dracht Welkom Moeder, gespeeld door
de dames M.Bakker, A.Dogger en de heer
J.Visman, werd hartelijk gelachen. De
typeering was kostelijk.
Nog werd gezongen Sterrennacht,
Schaamt u niet en Gelukkig Vaderland,
welke nummers ook zeer goed konden
voldoen.
Hierna werd opgevoerd een aardig
zangspelletje Oost West, thuis best. En
kele rollen hieruit werden in Texelseh
dialect gespeeld, wat heel aardig uit
kwam.
We willen trachten u een kleine schets
te geven: Allereerst maken we kennis
met de deftige familie Jansen uit den
Haag, mevr. Jansen (J.M. Beumkes-Pool)
haar dochter Marie (M.Bakker), haar zoon
Willem (P. Dogger) en een allerliefste
dienstbode (Dia Bas.) Zij overwegen om
neef Gerrit Jan (J. Visman uit Gelder
land te logeeren te vragen. Willem is er
nog al tegen, maar men zal toch vragen.
Het tweede tafereel laat ons de boeren
familie Jansen in Gelderland zien, Jansen,
(Jurr. Beumkes), zijn vrouw, (A. Dogger)
en Gerrit Jan, die allen om de tafel zit
ten als de brief met de invitatie komt. Er
wordt heel wat over gepraat en Gerrit
Jan zal eerst eens naar zijn zwager van
Buren gaan (P.Smit) om raad. Als hij bij
van Buren en zijn vrouw (J.Koopman)
binnenkomt, hebben zij juist visite. (Een
tweetal, de dames A.Kuijper en Jos. Bas,
die twee boeren voorstelden, gaf, of
schoon pas op de planken, goed spel te
zien. Dit heele groepje was een leuk ta
fereeltje.) Van Buren zelf raadt hem heen
te gaan en thuiskomende, vertelt G.J,
dat hij van plan is deze raad op te volgen
-Moeder is hiermee niets blij, maar vader
vindt het best. Zoo komt G.J. dan bij z'n
tante, waar juist een verjaarpartijtje wordt
gehouden ter eere van Marie. Haar ken
nisjes zijn natuurlijk fraai uitgedost:het
is een elegant gezelschap. Ze hebben het
druk over een opstootje om een lompe
boer en men kan zich hun schrik voorstéi-
andere
merken
rookt'.
Hij blijf.t van veel genoi verstoken
Maar die zich houdt bi/ 6RUN0! Bhtil,
Zal hee/ zijn leuen heerlijk smoken!
len als die opstootjesverwekker de kamer
komt binnenstappen.. De gasten willen
meteen maar opstappen. Mevr. Jansen
en Marie vinden het niet prettig, maar
't is niet anders. G.J. maakt zich schuldig
aan allerlei lompe dingeil: hij rookt b.v.
de familie de kamer uit. Begrijpelijkerwijs
bevalt het Item in den Haag niet biezon
der cn gaat hij weer gauw naar huis.
Moeder Jansen maakt zich al ongerust
want hij is al twee dagen weg zonder
een brief te hebben geschreven.Maar net
als ze het hierover hebben, komt G.J. bin
nenstappen. Moeder biggelen van aandoe
ning de tranen over de wangen en vader
en Van Buren, die even was komen aan-
loopen om te vragen of er al bericht was,
waren al net even blij. Met een liedje
„Oost-West, Thuis best" werd dit aardi
ge zangspelletje besloten.
Er werd over het algemeen goed ge
speeld, door eenigen zelfs zeer goed. We
willen de rollen niet afzonderlijk bespre
ken. Ieder deed zijn best en dat wil heel
wat zeggen in een zangspel, waarin wel
plm. 20 personen optreden. Bennie Beum
kes, de jeugdige pianist, heeft zich goed
gekweten van zijn niet altijd even gemak
kelijke taak het stuk te begeleiden. We
mogen hem een pluimpje niet onthouden.
De voorzitter dankte allen voor de aan
dacht, waarmee men het programma had
gevolgd en meende uit het herhaald ap
plaus te mogen afleiden, dat een en an
der nogal in de smaak is gevallen.- Een
gezellig bal besloot deze goedgeslaagde
eerste bijeenkomst.
DE COCKSDORP.
SLOEP AANGESPOELD.
Op het strand bij paal 29 is een sloep
aangespoeld gemerkt: s. s. Linnenhot-
Hamburg.
HET NOORDEN.
TOONEELUITVOERING
„NOOIT GEDACHT".
Zaterdag j.l. gaf de tooneelvereeniging
„Nooit Gedacht" uit Eierland een tweede
uitvoering van het successtuk „Het hals
brekend huwelijk", in drie bedrijven.
Om acht uur opende de voorz., de heer
H.v.d.Wal de bijeenkomst; hij gaf zijn
tevredenheid te kennen over de goede op
komst. Daarna werd met het stuk een
aanvang gemaakt. Wanneer het doek op
gaat, zien we Frits Rozenburg(Jos. AAoens)
rustig zitten te schilderen, terwijl zijn
vrouw Alida (Jannie Eelman) druk zit te
naaien. Tegelijk is zij bezig haar man
eens duchtig de les te lezen. Maar deze
hoort alles geduldig aan. Dan verschijnt
Klara (Johanna de Brave), de zuster van
Alida, met drie minnebrieven, waarvan
Frits en Alida niets begrijpen.
Vervolgens verschijnt Max Ligthart
(P.v.Eijser), een lichtzinnige vrijgezel,
die op verschillende wijze geld weet te
krijgen van zijn rijke oom door hem wijs
te maken dat hij verloofd, later getrouwd
en tenslotte vader is. Oom wil komen.
Frits leent Max van alles, behalve zijn
vrouw. Klara wordt zijn pseudo-echt-
genooie. Eindelijk verschijnt oom Peters
(M. Bos), verlangend vrouw en kind te
zien. De vrouw van Max is er, maar geen
TEXELSCHE COURANT
DEN BURG: 50 ct por drie Maanden.
Franco p. post door eeheel Nederland 75 ct p. 3 maanden.
Losse nummers: 3 ct
DE TEXELSCHE COURANT VERSCHIJNT
WOENSDAG- EN ZATERDAGMORGEN
Van 1-5 regels: 50 ct. ledore regel meer: 10 ct.
Dezelfde advertentie 4 maal geplaatst wordt 3 maal berokend.
Bij abonnoment lagere regelprljs.
ADVERTENTIËN
MOETEN DAAGS VOOR 'T VERSCHIJNEN
4 UUR NAM. IN ONS BEZIT ZIJN
ECHTE FRIESCHE
10 '12 15 ~/8 cenhy pcr/totttj*
Mct fra me.
C>e.scntrir\Fri.
