Als men de wasch met Henco in de week zet!
No 4318
Zaterdag 6 April 1929
42ste Jaargang
voofftel m ole week
ze ff err c/er wosck
EERSTE BLAD.
Voor de Zondag.
Uit de Pluimveeteelt.
Texelsche Berichten
ABONNEMENTEN:
UITGAVE:N.V v/h LANGEVELD&DE ROOIJ DEN BURG OP TEXEL
ADVERTENTIÊN:
TELEFOON: N°.11 POSTGIRO: N°. 652 POSTBUS: N°. 11
Wordt 't wasschen gemakkelijker
Zet 's avonds voor den waschdag de wasch in de week in
een koude Henco oplossing. Henco lost 's nachts alle vuil op.
Voor hoofd en hort.
ZONDAG.
J. v. S.
TEXELSCHE COURANT
DEN BURG: 50 ct. per drie Maanden.
Franco p. pest door geheel Nederland 75 ct p. 3 maanden.
Losse nummers: 3 ct
DE TEXELSCHE COURANT VERSCHIJNT
WOENSDAG- EN ZATERDAGMORGEN
Van 1-5 regels: 50 ct. ledoro regel meer: 10 ct.
Dezelfde advertentie 4 maal geplaatst wordt 3 maal berokond.
Bil abonnomont lagoro rogelprljs.
ADVERTENTIÊN
MOETEN DAAGS VOOR 'T VERSCHIJNEN
4 UUR NAM. IN ONS BEZIT ZIJN
V-ti:"/
Eenig Importeur E Oetermann Co'e Handel Mij. Amsterdam
Fabnkontc Henkei fit Cic. A G,, DOsseldorf
Wanneer zijn wij eenzaam?
Eenzaamheid heeft maar heel weinig
met getal te maken. Eenzaamheid is niet
hetzelfde als één-zaamheid.
Dit is stellig wel vaker opgemerkt. Er
ligt in elk geval waarheid in.
Men kan geheel alleen zijn, en zich
toch in het geheel niet eenzaam gevoelen.
Men kan verkeeren te midden van een
veelheid van menschen en toch overvallen
worden door een gevoel van eenzaamheid.
Op onze eigen kamer, in de intieme om
geving, waar alle dingen ons vertrouwd
zijn, met onze bezigheden en liefhebberij
en, kunnen» we het „alleen", soms zoo
echt „gezellig" hebben. In het stille duin,
aan het eenzame strand, op de verlaten
hei, kan het ons zoo goed zijn, „alleen",
dat we naar niets zoo weinig verlangen
als naar „gezelschap".
In het gewoel der wereldstad, in de
drukte van een volle straat, in het gewe
mel van een groote bijeenkomst, besluipt
ons somwijlen een beklemmend besef van
verlorenheid. In een levensfeer, een werk
kring waar een mensch niet thuis kan ra
ken, waar hij geen innerlijk contact kan
krijgen met degenen die hij telkens weer
ontmoet, voelt hij zich in toenemende
mate vereenzaamd. Het allerbitterst is wel
de eenzaamheid met z'n tweeën. Als twee
menschen op elkaar aangewezen zijn, dag
in dag uit met elkaar moeten omgaan, en
ze elkaar niet verstaan, innerlijk vreemd
•aan elkaar blijven, dan groeit daaruit een
zoo tergend, ondragelijk gevoel van ver
eenzaming, dat er haast bovenmenschelij-
ke kracht toe noodig is om dat uit te hou
den.
Evenwel, dat gevoel kan ook over ons
ons komen als we alleen zijn op onze
eigen kamer, in het duin, aan het strand,
op de hei. Het kan zijn, dat we de een
zaamheid in numerieke zin, ontvluchten uit
alle kracht. Er is er dan maar één. En
die ééne is nog te veel. We zoeken de
verstrooiing. We zoeken niet de ander,
maar we ontvluchten onszelf. We trach
ten onszelf te verliezen in de vergetelheid.
En we voelen ons ten slotte eenzamer dan
ooit.
Wat zou er toch liggen achter deze op
merkelijke en schijnbaar zoo tegenstrijdige
verschijnselen? Zou het ook dit kunnen
zijn, dat vereenzaming in de grond ver
vreemding is, verbreking van de contacten,
gemis aan waarachtige, innerlijke gemeen
schap, en dat een mensch zonder deze niet
leven kan?
(Slot volgt.)
Zondag 7 April.
Wat kunnen wij ons gestreeld voelen
door de achting der grooten. Alsof niet
menigmaal de achting der kleinen ons 't
meest vereert. Petit Senn.
MAANDAG.
Alleen wie eerbied koestert voor de
geestelijke persoonlijkheid van een ander,
die kan werkelijk voor een ander iets zijn.
A. Schweitzer.
DINSDAG.
De vreugde stoeit met hare leerlingen
en laat ze kinderen blijven de smart
voedt ze op en vormt ze tot menschen.
WOENSDAG.
Heb ik mij niet verrekend? zal de laat
ste vraag zijn van een gierigaard die met
bewustzijn sterft, en hij heeft zich ver
rekend. V i n e t.
DONDERDAG.
Hebt ge geen woord om op te beuren
Wie onder rouw gebogen gaan,
Och, heb dan maar voor hen, die treuren
Een handdruk en een traan. N. S.
VRIJDAG.
De meeste menschen worden niet onge
lukkig, omdat het hun aan de noodige
kennis, maar wel omdat het hun aan de
noodige kracht ontbreekt. Niet alleen het
verstand, bovenal de wilskracht moet wor
den ontwikkeld. E t v s.
ZATERDAG.
Een gemoed, dat zich gewend heeft
open te zijn voor het goede dezer aarde,
zal daarin een kracht vinden tot het dra
gen van het kwade.
v. Feuchtersleben.
De opfok van kuikens.
Hoewel de laatste jaren onze landbou
wers zeer veel verbeteringen hebben aan
gebracht in de pluimveehouderij en -fok
kerij, vooral ten aanzien van de huisves
ting der dieren, laat de opfok der kuikens
in de regel nog zeer veel te wenschen
over. Dit is een groote fout, daar de
wijze van opfok voor een groot deel over
de waarde van het volwassen dier beslist.
In verband hiermede worde gewezen op
de noodzakelijkheid van een behoorlijk
opfokhuis met afzonderlijk uitloopterrein,
waar geen oude kippen kunnen komen.
Anders zal mislukking nog niet uitblijven.
Zijn de dieren alle van één leeftijd, dan
kan men elk dier de voeding geven, die
het behoeft en groeit het voorspoedig op.
Tot dicht bij de eerste leg mogen de
hoenders niet onder de dieren loopen, die
met hen in leeftijd verschillen. Kuikens,
die van jongsaf aan tot de legtijd, onge
stoord konden doorgroeien, zijn de sterk
ste en houden het als productiedier het
langst vol. Verder moeten de haantjes bij
tijds worden verwijderd.
De plaats van het opfokhuis is bij voor
keur in een weide of in een niet te dicht
beplante-boomgaard. Er moet voldoende
uitloopterrein zijn, afgemaakt met gaas
werk, dat onderaan heel fijn moet zijn,
zoodat zelfs het kleinste kuiken er met
doorheen kan of zich kan verhangen. Zijn
de kuikens bijna aan de leg, dan moeten
1 ze het opfokhuis verlaten; dit wordt als
dan grondig schoongemaakt en ontsmet.
Nederlandsche Maatschappij voor Nijver
heid en Handel, departement den Helder
en Omstreken.
Aan het Jaarverslag over 1928 ontke
nen we:
We meenen te mogen constateeren, dat
gebleken is, dat door de oprichting van-
ons Departement in een behoefte is voor
zien. Het vormt een band tusschen de
grootste Gemeenten in de kop van Noord-
Holland, een band, die nog versterkt
wordt, doordat de Burgemeesters van
Texel, Anna-Paulowna en Wieringen deel
uitmaken van ons bestuur. Mede, door
dat de economische belangen van deze
gemeenten vrijwel parallel loopen kan 't
jongste Departement van de Maatschap
pij hier goed en vruchtbaar werk verrich
ten.
Speciale aandacht schonk ons Departe
ment aan de visscherijkwestie, ontstaan
door de a.s. drooglegging van de Zuider
zee en aan een richtige oplossing van
deze materie in het belang van Den Hel
der, Wieringen en Texel. Een goede op-
oplossing kan gevojiden worden door den
Helder als centrum aan te wijzen door de
gunstige ligging van die haven, waarbij
echter de Regeering steun dient te ver
kenen in de geest van de Zuiderzee-
steunwet.
Ook de bloeiende bloembollencultuur in
Breezand, welke zicli ook reeds gaat ont
wikkelen op Texel, had de volle aandacht
van ons Departement.
Een punt, dat eveneens regelmatig onze
aandacht heeft, is de propaganda voor 't
natuurschoon in ons district, het eiland
Texel met de badplaats de Koog en de
ontwikkeling van Zeebad Huisdinen.
DE MOK.
Het vertrek van de Dornier Wal vlieg-
booten.
Wij hebben meegedeeld, dat Dinsdag
middag, daags voor het vertrek der drie
Dornier Walvliegbooten naar hun bestem
ming in Nederlandsch Indië officieel af
scheid van de inzittenden zou worden ge
nomen.
Op het vliegveld zelf, waar een groote
bedrijvigheid heerschte en waar men bezig
was de laatste hand te leggen aan het ge
reedmaken van de toestellen voor de
lange vlucht, bevonden zich behalve
tal van burger en militaire autoriteiten,
onder wie onze burgemeester een groo
te massa fotografen en filmoperateurs.
Fier lagen twee der sierlijke groote vlieg-
booten, in het water, de derde, nog op de
wal, gat ons een denkbeeld van de solidi
teit en de omvang van deze watervogel,
waarmede men over weinige uren de eer
en de goede naam der Nederlandsche Ma
rine hoopt hoog te gaan houden.
Generaal. Snijders nam het eerst het
woord om de bemanning een goede reis
te wenschen.
Kolonel Hardenberg, commandant van
de luchtvaartafdeeling Soesterberg, bracht
namens de vliegers van Soesteroerg de
beste wenschen over,
De burgemeester van den Fielder sprak
namens het gemeentebestuur, waarna een
vertegenwoordiger van de Aviolanda-fa-
brieken het woord nam.
De lieer Kolster sprak namens de Ka
mer van Koophandel, de heer D.H.Grun-
wald namens het bestuur van de Am
bachtsschool en overhandigde drie vlag
gen voor de booten, door de Ambachts
school aan de vliegers aangeboden.
De burgemeester van PapendrecTit, na
mens zijn gemeente sprekend, gaf de vlie
gers drie wenschen mee: het woord van
de Leidsche burgemeester van der Werff:
wij geven ons nooit over; het woord van
Jean Paul: Evenals de adelaar zweeft bo
ven de steilste rots zoo laat gij ook de
liefde voor uw taak zweven boven de
plicht; Neerlands vlag zult gij het hoogst
cn veiligst van alk vlaggen door de lucht
naar Nederlandsch-Indië dragen.
Namens de maatschappij voor Nijver
heid voerde de heer M.Grunwald het
woord en overhandigde een medaille,
voorzien van een mercuriusfiguur, sym
bool van de handel, ter bevestiging aan
de vliegboot van de eskadrilkcoriniiandant
Namens de onderofficieren van de Kooy
sprak sergeant Mozcs, namens de lucht
macht adjudant Zander.
Tenslotte betuigde de eskadrillecom-
mandant, luitenant ter zee Tetenburg zijn
dank voor de goede wenschen en de be
langstelling.
'1 ijdens de toespraken cirkelde een es-
kadrille vliegtuigen van het vliegkamp de
Kooy boven liet vliegkamp de Mok.
Des morgens had de commandant van
het vliegkamp de Mok, luitenant ter zee
eerste klasse J.C.Jager bij een „alk héns"
de bemanning der vliegbooten toegespro
ken. Daarbij wees de commandant erop,
dat deze belangrijke vlucht in liet brand
punt zal staan van de belangstelling van
velen over de geheele wereld.
Het was vroeg dag Woensdagmorgen
voor de marine cn voor hen, die bij het
vertrek der drie marincvliegtuigen van het
vliegkamp de Mok tegenwoordig wilden
zijn.
De vorige avond hadden de familiele
den der vliegers, welke thans de groote
reis gingen aanvaarden, reeds afscheid ge
nomen, maar niettemin hadden nog heel
wat dames het vroege nachtelijke uur ge
trotseerd en mede de tocht naar de Mok
aanvaard.
Aan de Mok heerschte, zooals te be
grijpen is, groote bedrijvigheid. De lich
ten' brandden, want hoewel de komende
dag zich aanmeldde, was nog het duister
van de nacht niet geweken.
Toen alle manschappen zich in carré
hadden geschaard, trad minister Lambooy
naar voren om zijn beste wenschen voor
het welslagen van de tocht mede te geven.
De minister drukte alle opvarenden per
soonlijk de hand, waarna de vice-admiraal
het sein tot vertrek gaf.
Flet allerlaatste afscheid had plaats.
Een grijze moeder en jonge vrouwen om
helsden weenend, die zij gingen afstaan
aan onbekende machten. Een haastig ge-
