Geld verdienen Ph. VLES8ING, den Burg. Zaterdag 4 Mei 1929 42st'Jaargang No 4326 Wasch mei EERSTE BLAD. Toor de Zondag. Voor hoofd en hart. Enorme sorteering. TexeSsche Berichten ABONNEMENTEN: UITGAVE: N.W/H LANGEVELD DE R001J DEN BURG OP TEXEL ADVERTENTIËN: TELEFOON: N°.11 POSTGIRO: N°.652 H POSTBUS: N°. 11 Geen wrijven en geen boenen meer. Persil reinigt de wasch door deze slechts eenmaal korten tijd te koken. Kunt u alleen door uw Damesconfectie bij ons te koopen. Aparte modellen. Lage prijzen. 5 pet. korting a contant. TEXELSCHE COURANT DEN BURG: 50 ct por drie Maanden. Franco p. pest door goheel Nederland 75 ct p. 3 maanden. Losse nummers: 3 ct DE TEXELSCHE COURANT VERSCHIJNT WOENSDAG- EN ZATERDAGMORGEN Van 1-5 regels: 50 ct Iedere regel meer: 10 et Dezelfde advertentie 4 maal geplaatst wordt 3 maal berekend. BIJ abonnement lagere rogelprljs, ADVERTENTIÊN MOETEN DAAGS VOOR 'T VERSCHIJNEN 4 UUR NAM. IN ONS BEZIT ZIJN 'UsttïifaócA Eenig Importeur E. Oetermann Co'e Handel Mij., Amsterdam /P&ibUf Fabrikante: Henkei Cie. A. G.» Düsecldorf Wat zeggen „de menschen" van U? En wat uw vrienden. Een bekend componist hoorde zijn groote schepping opvoeren onder de toe juiching van een dankbaar en geestdrif tig gehoor. Hoewel zijn aandoeningen hem over weldigden, scheen het de toehoorders of al deze blijken van instemming hem koud lieten: immers, onbeweeglijk staarde hij naar één punt in de zaal, waar hij onder de aanwezigen een groot meester had op gemerkt. Angstvallig bespiedde hij diens houding, zijn bewegingen, zijn teekenen van goed- of afkeuring. Het was, of de geheele zaal voor hem niet bestond; al leen maar die ééne Denk U een menschenleven, dat zich enkel richt naar het oordeel der wereld: Is er wel iets oppervlakkigers denkbaar dan het oordeel van menschen, ontstaan uit wat „men" van ons ziet of hoort; dat een indruk vormt van ons doen en laten; dat in een enkel woord het resul taat meent te kunnen samenvatten: goed of slecht; „beteekenend" of onbeteeke- nend; iets of niets. Gelukkig, dat wij meestal de publieke opinie niet kennen, althans niet hooren, die zich over ons vormt; wij verliezen er niet bij. Kunnen wij ons indenken de oppervlakkige banaliteit van een mensch, die bij de gratie van dit oordeel leeft Wat moet er worden gevleid, gebogen gekropen en gewrongen, om die we- reldgunst at te bedelen of op te houden. Niet veel beter is het met een mensch gesteld, die alleen maar vraagt, wat zijn beste vrienden van hem denken. On getwijfeld is het oordeel van menschen, die ons kennen, die ons doen en laten gadesloegen, die ook wel eens gelegen heid hadden in ons hart te lezen, min der oppervlakkig; maar toch: éénzijdig blijft zulk een oordeel in ieder geval. Somtijds is het gunstiger, dan dat van de wereld, die alleen maar de buitenkant zag van ons leven; somtijds ook veel on gunstiger. Het kan zijn, dat het gesloten karakter zich aan zijn vrienden toont op een wijze, die de wereld verbaasd en beschaamd zou doen staan, indien zij de ze schijnbaar koude, stugge natuur zoo leerden kennen, maar het is ook mogelijk, dat de vlotte „Weltmensch" met z'n „aan genaam" voorkomen en „charmante" ma nieren bitter zou tegenvallen, als men hem (of haar!) in intieme kring zou gadeslaan. Hoe het zij het diepste van ons zie- leleven kennen ook onze beste vrienden niet. Zondag 5 Mei. ZONDAO. Iemand, die nooit alleen is, kent de vreugde van alleen-zijn niet. Inayat Khan. MAANDAG. Ge behoeft niet vandaag iets te doen, ortidat ge het gisteren gedaan hebt. Inayat Khan. DINSDAG. Groote menschen hebben groote fou ten, maar hun grootheid is hun grootste tout. Inayat Khan. WOENSDAG. Een dwaas vindt altijd een dwazere die hem bewondert. DONDERDAG. Zoekt gij de geneesheer, die u vleit of die u beter maakt? B o s s u e t. VRIJDAG. O, wat is het verleden dikwijls wreed! Wat zou menig leven schoon kunnen zijn, wanneer de "menschen vergeten kon den! ZATERDAG. Daden verrichten is vaak lichter dan daden nalaten; zich laten raden is vaak zwaarder dan anderen raden. Op Hoop van Zegen. Kinder-zanguitvoering in Eben Haëzer. We aarzelen niet, de kinder-zanguit voering, waarop de nog jonge vereeni- ging „Op Hoop van Zegen" de talrijke toehoorders Woensdag in Eben Haëzer onthaalde, te rekenen onder de beste, ja wellicht de meest geslaagde, welke wij de laatste jaren van onze verslaggevers loopbaan mochten bijwonen. Geen won der, dat de aanwezigen, die het zaaltje vulden tot zijn verste hoeken, wel een zeer goede indruk mee naar huis moes ten nemen. Zoo ergens dan werd hier gedemonstreerd wat bereikt kan worden wanneer men zich met liefde, met lust en ijver zet aan de vervulling van zijn taak. We deelden reeds mee, dat de organi satie van deze avond berustte bij de da mes Meijer en de heer Jn. Visser. Dat zij ten volle voor dit ongemakkelijke, maar toch in ieder geval prettige en dankbare werk berekend zijn, heeft deze avond van kindervreugd onomstootelijk bewezen. Zij hebben de lof, hun door de leider van deze avond, de heer K- Eel- derink, toegekend, en het gedurig, spon taan en daverend applaus ten volle ver diend. Nadat de heer Eelderink de aanwezi gen had verzocht gezamenlijk Ps. 150:1 te zingen en in gebed was voorgegaan, sprak hij een kort openingswoord, waar in hij zijn vertrouwen in het slagen van deze avond uitsprak. Vervolgens werd door het kinderkoor het eerste zangnummer, „Het scheepje onder Jezus hoede" met pianobegeleiding van de heer J.Visser ten gehoore ge bracht. De kinderen waren daarbij geze ten in een kunstig gebouwd scheepje, voor dit doel speciaal op stapel gezet. Het nummer oogstte al dadelijk veel bij val. In „Storm op zee" van Lightwood zong de jeugdige zanger Simon de Waal Cz. de solopartij. En flink ook! Keurig klonk het kwartetje „Kind van Holland", van Ramhorst, gezongen door Jannetje Oele, Marijtje Maat, Dik Visser en Simon Mal- lée. In „Ons Lied", van Van Tetterode, hebben we Simon de Waal werkelijk om zijn kordate zang, zijn frisch geluid kun nen bewonderen. Het volgend nummer zette zoowaar een heele bruiloft in scène. We waren getuige met oog en oor van het huwelijk van Alie v.d.Berg en Dik Visser en merk ten op dat Vrouwtje de Boer en Jopie Hillen, Dia v.d.Slikke en Henk Bakker resp. als de overgelukkige ouders en groot ouders van de bruid (of van de bruide gom!) fungeerden. Het was een fleurig feest, waarbij de noodige bruidsmeisjes en andere genoodigden niet ontbraken. U moet er niet gering over denken, want werden de feestelingen niet in een mooi uitgedoste koets rondgereden? En was die Simon Mallée met cape en zweep niet een parmantig koetsier? En dan die leuke versjes! Na „Viooltje" en „Avondliedje" volg de de „Doktersvisité", ook weer zoo'n aardig geschiedenisje met zang, waarbij niet alleen 'n dokter, maar ook twee ver pleegsters en drie zieke kinderen te pas kwamen. Gelukkig was de dokter een knappe baas hij kon aan de tong zoo maar zien, hoe hij zijn patiënt beter ma ken moest en waren de zieken weer gauw zoo gezond als een visch. Met een keurige revue, „Défilé", „Ta- ra-bom", „Op marsch", „Kraai wat krast ge", enz. van H.v.Tussenbroek werd het eerste deel van het programma besloten. Sietske Goënga had zich voor deze ge legenheid in soldatenpak gestoken en was met de aanvoereing van een troep sol daten belast, die stipt aan haar bevelen gehoorzaamde. Allen waren met kleurige mutsen getooid en tot de tanden gewa pend. Ze waren danook niets bang toen er een groote beer op de planken ver scheen. We wagen het er op te verklap pen dat het Ida Moerbeek was, die als 'n beer-op-sokken ten tooneele kwam. Czom Bela (thuis bij de heer IJ.Brouwer) hield Bruintje bij zijn bere-sprongen goed in bedwang. In de pauze werd de jeugd mild ont haald en kreeg het publiek gelegenheid tegen een billijke vergoeding eveneens iets te gebruiken, thee, koek of choco lade. Van de nummers na de pauze noemen we in de eerste plaats de „Vier Jaarge tijden", het mooie zangspel van de be kende E.J.Dalcroze. Irene Nyisztor (thu-'s bij mw. de wed. Jac. Rab), Jannetje Oele, Jeannette van der Poll en Trijntje Tuin der beeldden resp. Lente, Zomer, Herfst en Winter uit. Zij waren daarbij gekleed in keurige costuumpjes, met zorg ont worpen en gefabriceerd, en strooiden bij haar bezoek aan de bloementuin ieder haar gaven uit, knoppen, bloesem, bla den en sneeuw. Ook heel aardig was de kooi met zijn zingende waggelende eendjes. Het bleken goede legsters te zijn, want de kooivrou- we raapte wel een mand vol eieren. Dat hebben we toch met eigen oogen gezien Een pluimpje heeft zeker wel Corrie Tuin- SCHOONMAAK. Vier kale muren, kleed van de grond, Trap op de plaats, waar de divan eerst stond; Geen stoel om te zitten, gordijnlooze ruit; Het eten niet klaar en de kachel is uit. Chloor, was, zeep Ira, Rinso en krijt: Wat een misère schoonmaaktijd. o— Dekens de tuin in, het bed uit elkaar; Ochtendblad zoek en het vleesch nog niet gaar. W.C. onbegaanbaar: deksel gelakt; Ondanks de kou: wollen vest ingepakt. Alles staat open: het huis wordt gelucht. Schoonmaak Wat ben je Drama of klucht —O— Loopers zijn weg, geen mat voor de deuren; Glycerine-zeep-luchtjes en boenwasgeuren. Geen tijd om te koken: „maar brood met een eitje". De gang wordt gedaan geen kleinig heidje. Schoonmaak je hebt heel wat op je ge weten Waar heeft dat vuil dan toch allemaal gezeten o— Maar straks is 't voorbij en vanuit m'n hoekje Zie 'k dan hier een nieuw kussen en daar een nieuw doekje. Rust en gezelligheid zijn dan weer ge komen Over de noodzaak valt niet te boomen: Koek bij de koffie ter eere van 't „klaar": Schoonmaak de groeten Tot het vol gende jaar D. der verdiend, omdat die zoo natuurge trouw de schommelende gang van zoo'n eend kon nabootsen. Ten slotte noemen we nog de sneeuw man, ook weer zoo'n vroolijk tafereeltje, waarbij natuurlijk de sneeuwpop, kun stig nagemaakt rond de stevige figuur van Sietske Goënga, in het centrum der belangstelling stond. Onder het bombar dement met sneeuwballen had de arme „man" het hard te verantwoorden, zoö- dat-ie tenslotte, tot groot vermaak van de jeugd, tegen de grond rolde. Na het zingen van „Hosanna" door het kinderkoor kwam met de samenzang van Ps. 150:2 het eind. De heer Eelderink sprak nog een slot woord, mede namens de Ver. voor Chr. Belangen, dank brengende aan allen, die het hunne tot het slagen van deze avond hadden bijgedragen. Spreker veronder stelde op een goed courantverslag te mo gen rekenen, daar hij de pers zoo had zien lachen, dat hij er niet aan twijfelen kón. De heer Eelderink had gelijk en we kunnen danook volmondig verklaren, dat we deze avond als uitmuntend ge slaagd beschouwen. Geen oogenblik werd de vergenoegde en genoeglijke stemming verstoord. Het programma werd vlot, zon der haperen, afgewerkt. Te elf uur zaten; we weer aan onze schrijftafel; ons be wust van de moeite, zorg en opoffering, welke een avond als deze de dames Meij er en de heer Jn. Visser, die met mej. A.A.J.Meijer de liedjes op de piano be geleidde, moet hebben gekost; er van o- vertuigd, dat ook zij alle reden hebben om op deze avond met voldoening terug te zien

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1929 | | pagina 1