KEIZERSTRAAT 24
ACCOUNTANTSKANTOOR
koopen 8
geld sparen
J. BOON
Geel-Band
30
25
24
22
20 ct.
is 1
Kortom al onze
prijzen zijn beneden
alle
concurrentie.
Goud-Zegel
Zilver-Zegel
Rood-Zegel
Blauw-Zegel
Groen-Zegel
38
Java kapok p.p. 0,69
2- pers. Ledikant 4,95
2 Spiraal 8,75
140 breed bedtijk 0,39
2 pers. matrasstel 18,75
6 els China mat 0,59
ALLES ZENDEN WIJ FRANCO.
ONTHOUDT HET ADRES
DEN HELDER
FEUILLETON
DEN HELDER.
Paars-Zegel
Grijs-Zegel
40
BB Si
BS HOE DE LIEFDE ffl
BB DE HAAT OVERWON. ffl
EB SB
BBS®®®®®®®® u ffifflfflfflfflfflfflfflfflffl
46
„Onbeteekenende kwetsuren, sir. 'n Paar
builen en schrammen, en het paard is er
gelukkig ook heelhuids afgekomen. Een
prachtig paard, sir."
„Ik heb het gelezen. Ik geloof, dat ik
me Qipsi nog herinner, maar zeker weet
ik het niet, want je hebt al zooveel paar
den gehad."
Gu glimlachte veelbeteekenend.
„Ja, sir, waaronder veel slechte."
„Paardrijden is duur, m'n waarde", zei
de graaf, terwijl hij in het vuur staarde.
„Maar mijn meening is, dat een Latcham
daar niet aan ontkomen kan. Ik hoop al
leen maar dat je er wat geld mee terug
verdiend hebt, Gu?" en hij glimlachte
nauwtjes.
,,'n Paar duizend pond, sir."
„Zooveel? Dan feliciteer ik jeHet
gebeurt niet dikwijls dat iemand van ons
wint. Ik herinner me nog, dat grootvader
dertig duizend pond verloor op de St.
Leger". En hij glimlachte opnieuw, thans
echter droevig. „Maar toen kon de schat
kist van de Latcham's het beter lijden,
jongen. En grootvader heeft ze aardig wat
lichter gemaakt. Ik herinner me altijd het
gezegde, die beweerde, dat wanneer de
Latchams hun paarden op stal hadden la
ten staan, inplaats van ermee naar de
wedrennen te trekken, ze de beesten met
gouden haver hadden kunnen voeden, en
dan nog niet zooveel verloren zouden
hebben. Maar ik ben al blij, nu jij ten
minste een aardig bedrag hebt terugge
wonnen."
„U had het moeten zien, vader."
„Ik ben blij, dat ik het niet gezien
heb", zei de graaf rustig. „Ik had je niet
graag zien vallen, Gu. Het was al erg
genoeg, dat ik het uit de kranten moest
lezenEn hoe maakt de kolonel het?"
vroeg hij belangstellend en toch met een
afwezige blik.
Gu begon te vertellen over het regiment
en het leven in de kazerne, maar het was
duidelijk, dat ook hij niet bij zijn onder
werp was, en dat vader zoowel als zoon
een belangrijker onderwerp te bespreken
hadden.
lntusschen was mr. Gillow binnenge
komen, na geklopt te hebben en deelde
mee, dat het diner was opgediend.
„Een eenzaam diner voor je, Gu",
merkte de graat op. „Het spijt me dat ik
niet met je mee kan gaan. Wil je hier terug
komen, wanneer je klaar bent, tenminste
indien je je niet verveelt?"
De ondergeteekenden bevelen zich be
leefd aan tot het opkoopen van
Meubelen, Karpetten, Aardewerk, Glaswerk
Oudheden en alles wat tot het vak behoort.
Deze goederen, die ieder jaar worden
schoongemaakt en niet worden gebruikt,
worden door ons voor goeden prijs gekocht
en opgeruimd
Wij laten ons aan huis ontbieden.
GEBR RI|K Wz.
Telefoon 46. Waalderstraat.
Ook koopen wij vodden, koper, lood,
zink, ijzer en andere metalen tegen de
hoogste waarde.
(LEERAAR M. O. BOEKHOUDEN) 'J
Giro 144855 Telefoon 261.
Inrichten, bijhouden en
controleeren van administraties.
Belasting-adviezen.
MENEER PIMPELMANS EN ZIJN AUTO.
135. Vier dagen na die verschrikke
lijke droom kwam de auto, keurig ge
repareerd, thuis. Dadelijk besloot meneer
met mevrouw en Botje een toertje te
maken. Had hij maar geweten, dat het
z'n laatste ritje zou zijn, dan was hij zeker
thuisgebleven.
136. Van het kerkplein liep een straat
steil omhoog naar de dijk. Toen ons
gezelschap passeerde waren 2 mannen
met een woonwagen aan 't tobben om
naar boven te komen. Een man duwde
aan de wielen, terwijl de baas op het
arme paard los ranselde.
„Ik kom u weer opzoeken, sir", zei
Gu; hij boog voor zijn vader en verliet,
voorafgegaan door een lakei, het ver
trek, waar zijn vader de dag doorbracht;
alsoi hij een vreemdeling ware geweest,
zoo werd hij rondgeleid door z'n eigen
huis en naar de kleine eetzaal gebracht.
Gu dineerde kostelijk, doch hij wist,
dat er meer zilver op tafel was, dan in het
deposito van zijn vader op de bank. On
danks al deze weelde echter, stond het
huis Latcham voor zijn ondergang. Kon
hij, mocht hij nu naar zijn vader gaan, en
hem koehveg meededen, dat hij tot de
ruïne het zijne ging bijdragen? Wat
moest hij doen? Geruime tijd bleet hij
zitten peinzen voor de haard, die lustig
vlamde, trachtend het eens te worden met
zichzelf, doch stond tenslotte zuchtend op,
en belde om mr. Gillow, buiten wiens geT
leide hij niet naar de kamer van zijn vader
had. kunnen gaan, zonder de etiquette van
het grafelijk huis te schenden. Nog altij d
zweefde hij tusschen twee besluiten.
„IK ZAL DOEN, WAT U VERLANGT".
De graaf glimlachte tegen zijn zoon,
toen deze binnentrad en wees hem een
gemakkelijke stoel, welke mr. Gillow naast
de groote stoel van de heer des huizes
had geschoven.
„Steek maar 'n sigaar op, Gu. Ik hoop
dat je goed gedineerd hebtVoor mij
is het niet anders dan wat bouillon en
geroosterd brood. Heeft Linnet je die
oude Lafitte geschonken?"
„Ja, sir, ze hebben uitstekend voor me
gezorgd, 't Was beter dan onze kazerne-
kost", zei Gu glimlachend.
„A propos, wordt het nog bijna geen
tijd, dat je de dienst verlaat, Gu?" sprak
de graaf. „Dat soldaatje spelen is alle
maal heel mooi, maar je moet er toch ook
aan denken, dat het tijd wordt je te ves
tigen. Ik wil me volstrekt niet bemoeien
met je zaken of plannen," haastte hij
zich hieraan toe te voegen, „dat weet je
wel, maar ik wilde je er toch wel aan
herinneren, dat jij de laatste afstammeling
bent van de Latchams. En het wil me zoo
voorkomen om het nu maar eens zacht
uit te drukken dat het toch eigenlijk
niet te pas zou komen, dat de toekomstige
graat van Latcham de beste jaren van z'n
leven in de kazerne van een provincie
slijten zou."
„Het is er overigens zoo kwaad niet",
merkte Gu op.
„Neen, ongetwijfeld", stemde de graaf
toe, en vervolgde, de oogen op de in de
schouw dansende vlammen gericht: „Je
hebt toch mijn laatste brief wel ontvan
gen
„Ja sir."
(Wordt vervolgd.)
per ons
31--
ryxoarA- Dtioo/
Dunselman
y
VOOR DE JEUGD.
