Hoe bewaart ge uw foto's?
KOOPT EEN ALBUM
WAT INTERESSEERT
EEN MOEDER
JlUéétvxmt de hmliidtf
MANTELS
JAPONNEN
voor ©ame® en
Komt overtuigen
keelt meg meelt see
S. A. KANNEWASSER Zn,
Keizerstraat 3
Den Helder.
Adverteeren doet Verknopen
<4^
Zeldzaam is di% Jaar
enze sorteering
Belaeüelifife goedkoop
zijn dit jaar onze prijzen.
In een sigarenkistje
"IT.
Wed. D. SCHUMAKER, Weverstr. h. Warmoesstr.
iiiiii min um mm mm mmmm mm mm mm mm
N UTRICI A'S
KINDERMEEL
Vul dan ditmaal Ui*
U zult zeer voldaan
20-40ct.
perons
liw' Keuze. m
SEDERT 1753
FEUILLETON
Schitterende collectie voorradig.
Bij aankoop van een album boven f2,- een doosje transparant Kodak-hoekjes gratis
Aanbevelend,
MEER DAN HET WELZIJN
VAN HAAR KINDJE?
met melk in gepaste verdunning bereid, bevordert
de ontwikkeling en gezondheid van Uw kindje,
wanneer de natuurlijke voeding ontbreekt
Per V» K.ü f 0.30.
Vraagt uw winkelier
Per iK G. f 0.16
Nutricia, Zoetermeer
-v.'' .1
Met punten
o.a. voor fraaie
ku nstooor werpen.
sa
EEN DURE PLICHT.
(Een sensationeele historie.)
18
EEN BONDGENOOT IN DE STRIJD.
Juist stond ik op het punt naar de club
te gaan, toen een smid verscheen om het
slot van mijn deur te maken. Hij knapte
het vlug en goed op en terwijl ik intus-
schen enkele kleinigheden regelde, kwam
er een man met een zeer officieel uit
ziend stuk. Het bleek een verzoek te zijn
om de volgende ochtend bij de rechter van
onderzoek te verschijnen als getuige.
Daar ook Brenda's naam in het stuk ge
noemd werd, belde ik haar onmiddellijk
op, om haar te verzoeken, tijdig aanwezig
te zijn, namelijk de volgende ochtend om
elt uur.
Op de club trof ik toevallig geen mijner
kfennissen, zoodat er niets anders opzat
dan rustig at te wachten, tot er iemand
verscheen. Werktuigelijk nam ik een der
bladen op en liet mijn oog over de ko
lommen gaan. Zooals ik verwacht had,
vond ik nergens iets vermeld van het
plotseling overlijden van Lorimer, wat
trouwens ook nog niet in de ochtendbla
den had kunnen staan. Ik keek met één
oog het politieke nieuws en de telegram
men van de dag door en toen, eigenlijk
zonder eenige belangstelling het plaatse
lijk nieuws lezende, viel mijn oog eens
klaps op een naam, die mij bekend voor
kwam. Waarschijnlijk zou het bericht mij
zijn ontgaan, wanneer ik niet geheel en
al vervuld was geweest van het tragisch
overlijden van mijn beste vriend Lorimer.
Het bericht luidde:
„De man, die gisterochtend dood in
een veld bij Rosevaere in Cornwall werd
aangetroffen, vermoedelijk overleden ten
gevolge van een zonnesteek, is thans her
kend als Andrew Tresilian, kortelings uit
de gevangenis van Dartmoor ontslagen,
waar hij een gevangenisstraf van drie
jaar had ondergaan wegens verduistering."
Ik las het bericht tot tweemaal toe over
om de zekerheid te hebben, dat ik mij niet
vergiste. Ik had Andrew Tresilian, de
broer van mevrouw Lorimer nooit per
soonlijk ontmoet, doch ik kende hem bij
reputatie. Hij was een geboren zwerver,
van beroep eigenlijk mijningenieur, maar
zelden was hij in Engeland. Hij had de
geheele wereld rondgezworven en gold in
de familie zoo'n beetje voor het zwarte
schaap. Sinds zijn vrouw overleden was,
had Cecil nooit meer over hem gesproken.
In de persoon van Andrew Tresilian
zelf stelde ik allerminst belang, maar wat
VOOR DE JEUGD.
APENSTREKEN VAN BOBBY.
•.-^2f-
Nu pakt mevrouw de aschbak op
En gooit die naar de aap zijn kop;
Maar ach, in plaats van 't dier te raken,
Hoort zij haar fraaiste spiegel kraken.,.
Bob springt fluks van de schoorsteen af
Rent al de kamers door in draf,
Dan schiet hij onder de portière
En arriveert zoo in de serre.
Daar zit, bij 't venster de baron
Zich wat te koesteren in de zon.
Vol angst kruipt Bobby in een hoekje
En denkt nou krijg ik voor mijn broekje
Maar de baron vol zelfgevoel,
Wiegt zacht zich in een schommelstoel;
Zijn achtbaar hoofd vol glans en schijn
Raakt daarbij telkens het gordijn.
mij wel oneindig veel belangstelling in
boezemde, was het feit, dat hij dood aan
getroffen was in een veld in de onmid
dellijke nabijheid van Rosevaere en
naar het blad meldde, „naar alle
waarschijnlijkheid overleden tengevolge
van zonnesteek."
Men behoefde nu juist geen Sherlock
Holmes te zijn om direct te concludeeren,
dat de man, die door Brenda gezien was
op het oogenblik, dat hij het huis van
haar vader verliet, dezelfde Andrew Tresi
lian was. Wanneer dit inderdaad het ge
val geweest was, dan was hierin de di
recte oorzaak te vinden voor de nervosi
teit, welke Lorimer aan de dag gelegd
had. Dit en de papieren, welke de man
had achtergelaten, gaven een verklaring
voor zijn plotselinge, onverklaarbare rus
teloosheid. Hij had de papieren achter
gelaten en was tegen het vallen der
duisternis weggeslopen, alsof hij doods
benauwd was, dat iemand hem op de hie
len zat, had Brenda gezegd. De volgende
ochtend had men hem in het veld gevon
den, vermoedelijk overleden tengevolge
van zonnesteek. Gelijk Cecil was hij ge
storven onder omstandigheden, waarop
geen enkele jury vat had. Het was een
overlijden als gevolg van „natuurlijke oor
zaken." De eenige conclusie, welke ik
trekken kon, was, dat-iemand, of wellicht
verscheidene personen, het grootste be
lang had de papieren in handen te krij
gen, menschen, die niet voor een of twee
moorden terugdeinsden om hun doel te
bereiken en daarbij hun slachtoffers op
een dergelijke geraffineerde wijze uit de
weg wisten te ruimen, dat èn de doktoren
èn de rechters er machteloos tegenover
stonden. Ik voelde mij hoogst gelukkig
te weten, dat Brenda thans volkomen vei
lig was.
Plotseling stoorde een krachtig, sonoor
geluid mijn overpeinzingen. „Hallo, Car-
michael, ik heb je in geen jaren gezien,"
Ik keek op en zag in het opgewekte,
'ronde gezicht van de jonge Terry Ratti-
gan, van de Koninklijke Afrikaansche Ar
tillerie, vermoedelijk thans met verlof in
Engeland. Groot, stevig gebouwd, oer
gezond, met spieren als een olifant, scheen
hij met zijn persoonlijkheid het geheele
lokaal te vullen. Hij liet zich in een stoel
vallen en ging voort:
,En hoe gaat het, beste kerel? Blij je
weer te zien. Het klimaat in Afrika schijnt
je niet al te best bekomen te zijn. Althans
je ziet er wat pips en betrokken uit."
Zóó gespannen was ik met mijn ge
dachten bezig en zóó concentreerde alles
in mij zich om het geval, waarin ik de
laatste uren geheel en al opging, dat ik
zijn joviale uitval finaal negeerde en hem
pardoes met de vraag op het lijf viel:
„Zeg, beste kerel, kun jij mij misschien
helpen aan het adres van een prima ad
vocaat in Londen." W.v.v,
AELEN
A92
Ol
