De Nieuwe Texelsche Courant No. 4813 47ste Jaargang Zaterdag 10 Febr. 1934 Voor de Zondag. EERSTE BLAD. Vergankelijkheid en gebrokenheid. Texelsche Berichten I® Uw advertentie in dit Clad i—H op Texel huis aan huis getenm. ABONNEMENTEN: UITGAVE;N.V v/H LANGEVELD&^E ROOIJ DEN BURG OP TEXEL ADVERTENTIÊN: TELEFOON: N°.11 POSTGIRO; N°. 652 POSTBUS; N° 11 is sinds 1 Juli 1930 tn dit blad opgenomen. In een groot rijk besteeg, zoo vertelt Anatole France, een jonge koning de troon en hij begeerde de geschiedenis der geheele menschheid te leeren kennen. Op zijn verlangen dus schreven de ge leerden des rijks een groot werk, in zes duizend deelen; het vorderde twintig jaren tijd. Maar toen zij met die voorraad van kennis voor zijn oogen verschenen, vond de koning het werk veel te lang; hij ge lastte verkorting. De geleerden gingen, dus opnieuw aan hun arbeid; na tien jaar waren zij zoover, dat liet werk maar an derhalf duizend deelen omvatte. Ook dat was te veel, veel te veel naar de zin van de koning. Een nieuwe verkorting, die tien jaren nam, was nog niet voldoende. Nogmaals eischte de koning een beknop ter verhaal. Totdat eindelijk de eenige overgebleven geleerde, afgeleefd en op krukken, één boekwerk afleverde. Ziendej dat de oude vorst op sterven lag en niet kon lezen, zeide hij: Sire, ik kan u alles wel in een paar woorden vertellen: de menschen werden geboren, zij leden, zij stierven. Zoo wist de koning wat hij weten wilde, in zijn laatste uur. Aldus schrijft een geestige pessimist. Tob u niet af, zoo zegt hij: de waarheid vindt gij toch niet. Tenzij deze, dat alles vergankelijk is. Gij hebt ten minste kaïns, op het laatst inog die waarheid te vinden. Het is gemakkelijk, een oppervlakkig optimisme „er is toch ook wel wat goeds in de wereld" daartegenover te stellen. Maar daarmede zullen we geen stap verder komen. Het lijden laat zich ni.et loochenen. Van Eeden schreef eens, dat bijna elk menschenleven ineen verschrikkelijke tragedie eindigt en de vergankelijkheid allerminst. In de laatste maanden en jaren worden we daaraan telkens weer op een biezondere wijze her innerd. Plaatsen van duizenden jaren ge leden, zoo melden die berichten keer op keer, Sodom, Gomorra, Jericho en veel oudere worden in onze dagen ontgraven; plaatsen waar menschen leefden, leden en stierven; elke vondst zegt het opnieuw. Toch is er iets, dat nog zwaarder te dragen is dan de gedachte aan de vergan kelijkheid. Het is ons persoonlijk te kort schieten op elk gebied. Wij willen veel, maar wij kunnen het niet. Zectelijk-godsdienstige vooruitgang is een ideaal dat wij hebben, maar wij be reiken het niet, evenmin als wij verstan, delijk, maatschappelijk datgene zijn dat ons voor oogen staat. In in 't zedelijke en godsdienstige tekort schieten ligt het ,,ge- brokenen" van het leven: goede voorne mens worden telkens geknakt. Hoe erg dat is, wij spreken er meestal met niemand over. Maar misschien des te er ger gevoelen wij het gemis, dat niet in de wereld om ons heen ligt, maar alleen in ons zelf. De weg om uit het pessimisme te ko men ligt hier dichtbij. Niet: „er is tich wel iets goeds", maarer moet iets goeds, iets volkomens zijn, wanneer ik het on volmaakte in mijzelf zoo pijnlijk besef. Anker Larsen laat een van zijn figu ren tot een andere zeggen: „je eigen on waardigheid te gevoelen ,dat is de groote kans die het leven je geeft". De weg van de onvoldaanheid over ons eigen innerlijk naar het volkomene, is er, al is hij moeilijk. Ieder mensch weet er iets van, op zijn manier. Die kant kunnen wij allen op: een eind weegs. Als wij maar inzien, dat de weg er is, ook hoe hij is: door strijd en moeite. ZONDAG 11 Februari 1934. illlillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII llllllllllll VOOR HOOFD EN HART. Illlllllllll IIIHIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIilllllllllllllllllll ZONDAG. De meesten hechten tc veel aan liet vergankelijke, aan de vorm. Laat ons lie ver trachten het blijvende te vinden, het wezen. MAANDAG. Het leven van een goed, vroom man moest in alle deugden uitmunten; dat hij inwendig zij wat hij uitwendig schijnt te zijn. I m i t a t i o C h r i s t i. DINSDAG. Wie in de gedachten zijner geliefden leeft, is niet dood, hij is slechts afwezig. WOENSDAG. Wij zullen meer winnen door ons te la ten zien zooals wij zijn, dan te trachten te schijnen wat we niet zijn. La Rochefoucauld. DONDERDAG. Bemin en koester idealen, vorm u naar ideale menschen van het verleden en het heden. VRIJDAG. Daar zijn er veel, die menig boek, maar nooit zichzelf hebben doorgelezen. ZATERDAG. Eenheid, rechtvaardigheid en liefde moe ten regeeren. ffiffiffifflffifflfflfflfflffl y fflfflfflfflfflffifflffifflffl SB BB ffl UIT DE TEXELSCHE COU- ffl ffl RANT No. 1, 15 SEPTEMBER ffl ffl 1887. ffi EB Teneinde bij iedereen vrije toe- ffl EB gang te verkrijgen, zal onze Cou- ffl ffl rant zich houden buiten alle partij- ffl ffl schappen en zich bepalen tot het ffl ffl meedeelen van hetgeen in onze ffl ffl omgeving voorvalt en der vermei- ffl ffl ding waardig is. Ons blaadje ffl ffl vimde in iedere woning op Texel ffl ffl een plaats en worde een middel ffl ffl van gemeenschap tusschen ver- ffl ffl schillende personen en voor allen ffl ffl een bron om bekend te worden ffl ffl met hetgeen op ons eiland, plaats ffl ffl vindt, in één woord: het worde ffl ffl de vraagbaak voor allen, die niet ffl ffl onverschillig zijn voor hetgeen ffl ffl op Texels bodem voorvalt. ffl ffl -o- ffl ffl Anno 1934: Op Texel huis aan ffi ffl huis gelezen. ffl BB ffi ffifflfflfffflffl^-'w fflfflfflffifflffifflffifflffl DE BOKSER LOUGHRAN. De Amerikaansche zwaargewicht bok ser Tommy Loughran die binnenkort met de wereldkampioen, Camera in Florida in het strijdperk zal treden, beelden we hier af, terwijl hij zich wijdt aan een vreed zame bezigheid op één boerderij, waar hij krachten verzamelt en zicli traint. Mededeelingen van Texels Bioscoop-Theater DE BLOEMEN VAN HAWAII. We maken kennis met Suzanne La- mond, een lieftallig cigarettenverkoop- stertje te Parijs. Ze heet eigenlijk Lay a en heeft koninklijk Hawaiian bloed in de aderen. Dat is haar zélf echter niet be leend Haar gangen worden nagegaan door twee Hawaiianen, die haar naar haar vaderland willen terugbrengen, waar Prins Lilo Taro op zijn koninklijke bruid wacht. Hun plannen dreigen echter in duigen te vallen, doordat Stone, een Ame rikaansche attaché, liefde voor de schoome Suzanne opvat. Een valsch telegram roept Stone naar Washington terug, terwijl Su zanne verlokt wordt tot een reis naar Hawaii. Een reeks verwikkelingen is hier van het gevolg. Stone bemerkt bedrogen te zijn en weet aan boord te komen van het schip, waarmee Suzanne reist. Groote gevaren dreigen van de zijde van samen zweerders en Indische toovenaars. De Amerikaansche bezetting komt ten slotte in het geweer, bezet het Paleis en stormt de koningszaal binnen, waar juist het huwelijk zou worden voltrokken tusschen de Prins en Suzanne, die noodgedwon gen toestemming gaf. Wat het slot is zullen wij u niet verklappen. Dat blijve een verrassing voor de bezoekers van deze week. HET LIED DER ZWARTE BERGEN. Deze meesterlijk opgenomen film speelt zich af in het overweldigend mooie Lergland van Joego-Slavië. Daar woont de schaapherder Gruic met zijn dochter Jela en zijn zoon Duscham, die met be hulp van een Duitsch ingenieur, Windolf, rijke ertslagen ontginnen wil. Op hun zwerftocht ontmoeten zij Schenk,. een studievriend van Duschan. Schenk vat liefde op voor Jela. Deze echter kan niet vergeten, dat eenmaal Windolt haar van een wisse dood redde, toen beren het op haar leven gemunt hadden. Op zekere dag ondernemen Duschan en Schenk een ge vaarlijke kanotocht op een woeste berg stroom. Zij komen bijkans om. Ze drijven in een onderaardsch h*>l, waar honger dood hun deel zou zijn geworden, als niet een vliegtuig hun gedwongen verblijf plaats wist op te sporen. Een kano-vaar- der moet echter nog zijn leven wagen, voordat de beide anderen in veiligheid zijn gesteld. Die kanovaarder was Schenk. Ot Windolf dan wel Schenk Jela huwen zal, vertolkt het slot van de film op tref fende wijze. IJdat is ijs. Gaat u over één-nacht-ijs Maar waarom rijdt u dan wel met afgesleten banden en. slechte remmen? "RIJDT VEILIG. NIEUWE TIJDEN, NIEUWE EISCHEN. Het was een vrij goed bezochte verga dering van leden van H.B.G. en Bollen- cultuur, Woensdag in De Oranjeboom, waarin de heer J. A. Sclirama, van Haar lem, als spreker optrad. Van zijn rede gaven we in vorig num mer ireeds een beknopt overzicht, terwijl we voor een uitvoerig verslag kunnen verwijzen naar het Kweekersblad van 19 Januari. De Texelsche kweekers zijn groo- tencleels needs op de hoogte van de plan nen van de lieer Sclirama, zoodat wij oins thans tot een samenvatting kunnen be palen. Na een inleidend woord van Dr. Ir. M. D. Dijt, krijgt de heer Sclirama het woord. Hij legt er de nadruk op, dat hij een plan zal ontvouwen tot verbetering van de finamcieele positie voor de bollqn- cultuur in liet algemeen, niet voor die op Texel in liet biezander. Dit ter voorkon ming van misverstand. Achtereenvolgens behandelt spr. de oorzaak van de nood in het bloembollen- vak, de noodzakelijke inkrimping; de In stelling van Centrales, waardoor het vak onder curateele werd gesteld; de niét denkbeeldige vrees voor nieuwe overpro ductie; de noodzakelijkheid om zelf hier tegen maatregelen te treffen (Bureauvoor Teeltregeling). De heer Schrama zou willen laten te len naar behoefte, opdat overproductie voorkomen en een loonende prijs wordt verzekerd. Het groepsbelang zou hij met kracht willen bevorderen, zonder dat hij de oonsumemt de kans ontneemt om bol len te koopen. Het bollenvak, aldus spreker, heeft een monopolistisch karakter; het is tameljjk) begrensd en leent zich goed voor concen tratie. Laat bet hiertoe dan komen ook. Indien alle practische menschen de handen ineen slaan, komen we tot een goed resul taat, tot een loonend bedrijf. Na de pauze behandelt spreker een reorganisatie van het huidige organisatie wezen, zooafs door hem wordt voorge steld. Hij wil een einde maken aan de thans bestaande wanorde en een' Centrale Vereen, stichten, die de algémeene be langen van het gansche vak behartigen zal. Onderafdeelingen zullen de groeps belangen moeten dienen. Een zevental ver- eenigingen tellen we thans. Voor een goed deel beoogen ze hetzelfde doel. Is het dan niet dr'ngemd noodzakelijk een nieuwe koers te nemen, opdat eerder het gewenschte doel wordt bereikt? Door enkele leden werd van de gele genheid tot dèoat gebruik gemaakt. Gevraagd werd of Texel als lid van een onderafd. van de eventueel op te richten Centr. Vereen, wel veel invloed zou hebben. Spr. antwoordde, dat Texel zou kunnen worden ondergebracht in een aparte afd. daar het met zijn nar cissen zoo'n biezondere plaats inneemtj Vlug geholpen DUBBEL geholpen! He,P U zelf vlug! Als U zich niet heelemaal goed, wat onbehaaglijk voelt, neem dan met een wat Aspirin I Zorg, dat U de echte Aspirin krijgt met Bayer-kruis en met den oranje-band om de verpak king I en speciale belangen heeft. De beer Dr. Dijt verklaarde zich vier kant tegen het plan-'Sclirama. Eerder zou hij voelen voor bet communistische stel sel, dat bij de productie ook rekening houdt met de consument, wat de heer Schrama niet doet. Volkomen is de lieer Dijt bet eens met de Paus, die waar schuwde tegen een te eenzijdige beharti ging van liet nationale en groepsbelang, vermits dit funest is voor de samenleving De heer Dijt ontkent, dat de bollenteelt slechts in geringe mate de invloed van de internat, crisis zou hebben ondervonden. Ten onrechte wijt de heer S. volgens spr. de nood aan overproductie in hoofdzaak. Het was de crisis, die, toen andere pro ducten zeer in prijs daalden, velen tot het telen van bollen hebben gebracht, hetgeen tot overproductie moest leiden. Toen moest worden ingekrompen, vernie tigd, met als gevolg, dat met bollen, die de Christenen in het Westersche land ontnomen werden, nu perken zijn volge- plant in Rusland, misschien wel op plaat sen, waar kerken met dynamiet werden opgeblazen. In het planSchrama ziet Dr. Dijt geen heil. Het leidt z.i. op een zijpad en wel naar armoe en niet naar welvaart, zooals de heer S. in zijn geestdriftig slot woord had betoogd. De heer Schrama gaf ten antwoord, dai het er hem uitsluitend-om gaat een loo nend bedrijf te komen. Een der mid delen daartoe is z.i. teelt naar behoefte. Van uitbuiting of veronachtzamen van de consument is geen sprake. Hij moet kooper kunnen blijven. Transport van bol len naar Rusland keurde spr. niet af. Misschien krijgen we Rusland nog eens tot klant, zaken zijn zaken. Dat de crisis aan de nood in het vak niet debet is, houdt spreker vol. Oorzaak was: over productie en de doodende concurrentie der exporteurs. De heer S.J.Flens betuigde zijn instem ming met de heer Schrama. Zonder teelt regeling zitten we straks weer tot ver over de ooren in de bollen. Treurig is echter, dat Texel aan de saneering heeft moeten TEXELSCHE COURANT DEN BURGr75 Ct per'* *3 Maanden Franco p. post door geheel Nederland I» p 3 maanden Lo^se nummersa 4 ct DE TEXELSCHE COURANT VERSCHIJNT WOENSDAG- EN ZATERDAGMORGEN Van 1-5 regols: 60 ct. Iedere regoi moor: 12ct. Dezelfde advertentie 4 maal goplaatst wordt 3 maal borokond Bil abonnement lagere regeipr||s ADVERTENTIÊN MOETEN DAAGS VOOR T VERSCHIJNEN 4 UUR NAM. IN ONS BEZIT ZIJN IJ O IS Uitsluitend vorkrijgbaar in do oranjeba/)d-buisjos van 20 tabl. 70 ets. on oranjozakjes van 2 labl. ït 10 cis.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1934 | | pagina 1