Leesbibliotheek
BOEKHANDEL
PARKSTRAAT.
Spoorboekjes
Adverteeren doet verkoopen
c
30 ct. per half
dat ge op Texel beter
kunt koopen dan elders
„Tropenadel"
Xijn Verleden..
N. J. WOURA'S meelfabriek: n;v. sneek
,,Focke S. Klein's
„VOOR ELCK WAT WILS"
Enkhuizer Almanakken
s s. Texelstroom
naar
Purmerend.
Motorschip Maria
Vraagt uw winkelier
BEDENKT,
Doet uw inkoopen dus op Texel
Pecco Gruis 30 ets per ons.
Uiterst laag
geprijsd
Boekhandel Parkstr.
Abonneert u op dit blad.
jj Steenhouwerij SIMON
Rederijkerskamer U. D. I.
op Tweede Kerstdag
BAL NA.
Voorziet u tijdig van kaarten
plm. 350 Weener- en
clubstoelen
Prima SCHAPENKAAS
FEUILLETON
Maandag naar Purmerend
S. TROMP Azn. - HARLINGEN
Senoodigdheden
'i Afd.: Reclame
Revert
thee heeft aldoor"
„Onbetwist een streepje voor".
Een goede thee voor 20—23—24 ets.
Een fijne thee voor 26—28-32 ets.
zijn als steeds
de artikelen in
Winterdienst.
BOEKHANDEL PARKSTRAAT
SüRBSa Sinds 1860 ■■■ES
gj Steenhouwwerken, Grafsteenen,
Schoorsteenmantels, enz.
Dijkweg 82 Kanaalweg 176
DEN HELDER.
HB5BB
Wegens het groote succes
volgt een 2e opvoering van
in PEN's Schouwburgzaal.
Toegangsprijs ad 60 ct. per persoon.
GEEN VERLOTINGEN.
Personen beneden 17 jaar geen toegang.
Verkrijgbaar bij
PEN's Schouwburgzaal.
A. DE WILT, Weverstraat
S. DE WAAL Binnenburg
|n. DEKKER Steenenplaats.
VOOR 1935.
BOEKHANDEL PARKSTRAAT
TE KOOP.
voor lagen prijs.
Afkomstig uit 't Casinogebouw te den Helder
J. H. GEUS, Werkplaats Nieuwstr.
Volvet
en ook belegen
met en zonder komein
A. COMMANDEUR, den Hoorn 8
20
De tranen sprongen haar in de oogen.
Ik kan er gewoon niet aan denken, klonk
het daarop gesmoord; mijn man is alles,
alles voor mij.
David keek haar een moment zwijgend
aan. Hij kon heel goed begrijpen wat
Faversham voor haar beteekende en zij
voor hem, want ook hij wist wat liefde
was. Hij was geschroeid en gezengd door 't
vuur ervan. En het gezicht van haar ont
roering verteederde hem zoo, dat zijn
zelfopoffering hem geen pijn meer deed.
Ik ben blij, dat ik die merrie tot
stilstand kon brengen, zei hij eenvoudig,
en trotsch, dat ik de beste man, die ik
ooit ontmoet heb, van dienst heb kun
nen zijn.
Bij deze lofzang verhelderde Freda's
gezicht
Denkt u zóó over hem? Ik ben het
natuurlijk volkomen met hem eens. Een
warme lach speelde in haar oogen en om
haar mond. Hij mag u ook verbazend
graag lijden, meneer Fairlie. Wij hebben
het dikwijls over u, u moet ons eens ko
men opzoeken. Wilt u dat doen?
David schudde het hoofd.
Ik ben uw gelijke niet; ik ben maar
David Fairlie.
Als u ons niet wilt komen opzoeken,
zullen mijn man en ik erg teleurgesteld
zijn, drong zij aan, terwijl ze hem de hand
ten afscheid gaf.
Zij vervolgde haar weg en hij de zijne
en vele paren oogen gluurden van achter
gordijntjes. En toen zij uit het gezicht
verdwenen waren, druppelden de praat
zieke dorpelingen naar buiten om hun
hart te luchten over deze vreemde ont
moeting tusschen David Fairlie en me
vrouw Faversiham. Wat kon dit wel be-
teekenen, was de vraag, die ze zichzelf
en elkaar stelden.
Toen Freda uitgegaan was, had Dorian
Faversham ruimschoots tijd om de om
vang van David Fairlie's offervaardig
heid te overdenken. Aan David dankte
■hij zijn leven. Hij deed zichzelf de ge
lofte, dat hij voor Fairlie wezen zou wat
de eene man voor de andere, de eene
vriend voor de andere kan zijn. Kon hij
maar een verzoening tot stand brengen
tusschen David en Joan; kon hij liet
meisje maar besef bijbrengen van zijn
nobele natuur, van het groote hart, dat
hij haar bood en dat haar voor altijd:
zou behooren, als zij maar wilde.
Door deze gedachte bezield ging hij
het huis uit en begaf zich op weg naar
de tuinmanswoning. Hij hoopte Joan
alleen te vinden; als dit niet het geval
was, zou hij het voorgenomen onderhoud
uitstellen. Hij liep de oprijlaan af in de
v.urige hoop ,dat het geluk hem gunstig
zou zijn en dat hij iets zou kunnen doen
om de schuld terug te betalen, die hij
aan Fairlie had.
Zijn weg voerde hem langs het bloem
bed, waarin hij de leeren knoopen ver
borgen had, welke hij van zijn jachtbuis
:had gesneden. In de zachte aarde was de
afdruk van een groote, zwaar-beslagen
schoen zichtbaar. De afdruk was zoo dui
delijk, dat Faverham die wel moest op
merken. Verbaasd keek hij er naai". Het
was niets voor Abel of zijn knecht om
op zoo'n ruwe manier over een bloembed
te loopen, maar wier anders, die derge
lijke schoenen droeg, kon het gedaan
hebben
Terwijl hij keek, vernauwden Favers-
hain's oogen zich en diepe lijnen groefden
zich om zijn mond. Met stokkende
adem vroeg hij zich af, of iemand gezien
had, dat hij de knoopen in de aarde had
begraven. Tot op een halve centimeter
wist hij de plek, waar hij ze verborgen
had. Met zijn wandelstok woelde hij de
grond om. Toen zocht hij met zijn han
den, stak ze diep in de grond, en liet de
aarde daarna tusschen zijn vingers glij
den.
De knoopen waren verdwenen.
Faversham richtte zich op en bleef
naar de grond staren, zijn geest tot het
uiterste gespannen.
Twee mogelijkheden doemden voor hem
op. Of de grond was opnieuw omgespit
met het gevolg, dat de knoopen op een
andere plaats waren terechtgekomen, óf
iemand had gezien, dat hij iets verstopte,
uit nieuwsgierigheid of argwaan gezocht
wat dat wel mocht wezen en de bezwa
rende stukken van overtuiging meegeno
men.
De eerste mogelijkheid verwierp hij di
rect weer. De grond zag er niet uit alsof
deze pas was omgespit. En gesteld, dat
dit was gebeurd, zou de spitter dan zoo'n
leelijke voetafdruk hebben achtergelaten?
Bleef de tweede mogelijkheid, en Fa
versham werd genoodzaakt de verre van
opwekkende gevolgtrekking te maken, dat
er nog andere gevaren dreigden.
Hij- was op het punt om verder te
gaan, toen hij, een paar stappen van zich
at, plotseling Abel zag staan, die hem
met een ondoorgrondelijke gelaatsuit
drukking aankeek.
Hebt u iets verloren, meneer?
vroeg de tuinbaas.
Neen, antwoordde Faversham. Ik
keek naar de meeldauw. De rozen schij
nen er veel van te lijden te hebben
Abel knikte. Ja, de heele streek heeft
er last van.
(Wordt vervolgd.)
VAART MAANDAG A.S.
D. METS Hz. Weverstraat 106
Telefoon 74.
Afvaart 1 uur.
H. KEESOM
VOOR DE JEUGD.
KAPITEIN KLAKKEBOS OP DE LEEUWENJACHT,
Door G. TH. ROTMAN.
75. Zoo gauw gingen ze echter niet
naar beneden, of de luipaard zag toch
nog kans, voorop het vliegtuig te sprin
gen. Hij kwam echter, wat men noemt
„op de koffie", want kapitein Klakkebos
bracht even de schroef in beweging en
vriend luipaard kreeg 'n tik tegen de neus
dat hij bewusteloos over de grond rolde.
76 Na eenige minuten van hotsen en
botsen over boomtakken en andere on
effenheden schoot de wagen een ondiepe
poel in, waar hij tot stilstand kwam.
Daar zaten ze nu, midden in het water
Maar wat erger wasde heele poel
wemelde van rhinocerossen, van die groote
dikke exemplaren met twee horens. „De
eerste vraag is nuhoe komen we hier
uit zei de kapitein.
