GROOTE KAART VAN TEXEL
bij de zakenman op TEXEL koopt
BIJ DE FOTO'S
i©M4©®W8«*
Een half ei is beter dan een ledige
dop; doch wanneer ge
kiest ge eieren voor uw geld en
wel heele eieren.
Wsderverkoopers genieten reductie,
leder hotel en pension
Boekhandel Parkstraat.
FEUILLETON
'in mm.»
iiiiiüiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
IIIllllllll SPORT. Illlllll
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
llllllllllllllllll FILM 'MIIIIIIIIIIII
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
TER NAGEDACHTENIS.
met bijkaart van de Dennen.
Geteekend door J. Visman.
Prijs 30 ct. Franco per post 35 ct. (giro 652).
schaffe zich minstens één exemplaar aan.
TECHNIEK
FILM. Katherine Hepburn, een dame
dus. Ons kiekje doet echter eerder aan
een lid van het „sterke" geslacht denken.
TER NAGEDACHTENIS van de eerste
en laatste koning van Montenegro, Niko
lai I, bij het volk bekend als Nikita, werd
aldaar een standbeeld opgericht. Sinds
101S maakt M. deel van Joego-Slavië uit.
Hoofdmiddelen van bestaan zijn er mijn
bouw ijzer en koper en veeteelt.
Cetinje is de hoofdstad.
LUCHTVAART. De jeugdige zweef
vlieger Groenhoff, zoon van een predi
kant, een der eerste zweefvliegers van
Duitschland. In 1931 reeds vestigde hij
een wereldrecord .door met een toestel
zonder motor 250 K.M. af te leggen.
TECHNIEK. In Italië draait thans een
film, waarin deze mechanische menscheen
hoofdrol vervult, 't Wordt al gekker.
WEET U dat de Engelsche Spoorwegen
ieder jaar een Spoorweg-koningin kiezen?
Deze „koningin" heeft tot taak diverse
landen te bezoeken, teneinde vriend
schapsbanden aan te knoopen tusschen
de spoorwegbeambten in Engeland en
die elders. We beelden H.M. hier af.
Voor dit jaar viel de eer te beurt aanf
Miss Ruby Dovey.
SPORT. Een foto van de paardenwed
rennen te Epsom, Engeland, waar Aga
Khan's wereldbekende paard Bahram als
eerste de eindstreep bereikte.
VOOR DE JEUGD.
MET DE POPPENKAST OP REIS.
Tekst en illustratie van H. KANNEGIETER.
25. De baas kreunde van de pijn. De
jongens werden bang en dachten:Wat
zou hij schelen. Ze begonnen te pro-
öeeiren of ze hem niet onder de kast
uit konden trekken. Zijn arme vrouw,
huilde tranen met tuiten. Het publiek
keek nieuwsgierig toe. En een agent
kwam aangeloopen om de orde te hand
haven. Wat bieteekende deze volksver
zameling?
26. Maar toen de jongens zoo trok
ken, gilde de baas: „Mijn been, mijn
been". Juist passeerde een dokter. Vlug
knielde hij bij baas Cobalt neer en
constateerde: „Een been gebroken. De
man moet zoo vlug mogelijk opgeno
men warden in het ziekenhuis." Juf
frouw Cobalt schrok hevig en de baas
zuchtte diep en sloot de oogen. Ook
de jongens wisten niet ,wat ze hoorden.
Illlllllllllllllllllllllllllllllllll
||||||1|||||;||||| LUCHTVAART. llllllllllllllllll
IMIMMIIIlMMIMIliiMIMMMIlMIMMIMIMMi
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
IIIHIIIIIII WIST GE DAT AL?
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
25
Achter zich hoorde Junius haastige stap
pen. Laurel snelde de trappen op en ach-
haar kwam Jonas hijgend en jammerend
naar boven.
Wie? Zij stond naast hem en staarde
op het heweginglooze lichaam. Is het va
der?
Neen, antwoordde Junius. Het is
Wallace Munger.
Maar diedie schreeuw? stamelde
Laurel. Het kan toch niet
Junius schudde het hoofd. Neen, Mun
ger kon die laatste kreet niet geslaakt
hebben: Munger was al meer dan twee
uur geleden vermoord. Al deze tegenstrij
digheden deden Junius' hoofd duizelen.
De laatste keer, dat hij Munger's lichaam
had gezien, lag het op de bovenste ver
dieping in een roode en zwarte kamer. En
nu, door een onbegrijpelijke omstandig
heid, lag het hier. Wie had het hier ge
bracht, en waarom?
Brrr. zei Jonas, en hij wischte zich
het zweet van het voorhoofd. U vertelde,
dat u hem op de derde verdieping had
gevonden, in een roode en zwarte kamer,
en nu ligt hij hier. Wat gebeurt er in
dit huis
Hij keek naar de lippen van de beide
anderen, maar geen van hen antwoordde.
Dit was een nieuw raadsel. Junius staar
de om zich heen, naar de deuren, die op
het portaal uitkwamen. Weer hoorde hij
in zijn verbeelding hinkende voetstap
pen. Iemand met een ongelukkig been
moest zich in dit huis verborgen houden.
We moeten vader zoeken, fluisterde
Laurel.
Met Junius voorop, begonnen zij op
nieuw het huis te doorzoeken, allereerst
Courtleigh's kamer. Deze was nog leeg,
en niets wees er op, dat sedert Junius en
Laurel er de laatste keer wanen geweest,
nog iemand anders het vertrek betreden
had. Daarop zetten zij hun tocht door 'het
huis voort. Junius was van meening, dat
het verdwijnen van Courtleigh op de een
ot andere wijze verband hield met het ver
dwijnen van de roode en zwarte kamer.
Nu Courtleigh nergens anders te vinden
was, scheen het eenig aanneembare, dat
hij daar zou zijn. Met koppige hartnekkig-
heid zocht Junius verder.
In zijn ijver had hij de beide anderen
achter zich gelaten. Plotseling deed een
kreet van Laurel hem echter terugsnellen.
Op de hoek van de gang zag hij Jonas en
Laurel, dicht bij elkaar, een voorwerp
bekijken, dat zij klaarblijkelijk gevonden
hadden.
Wat is dat? vroeg hij naderbij snel
lend.
Jonas toonde 'n met bloed doordrenkte
zakdoek en wees op het monogram. Een
blik op de .ingeweven initialen, een tweede
op Laurel's gezicht en het stond voor
hem vast, dat dit een zakdoek was van
Courtleigh.
Junius nam de zakdoek en bekeek hem.
Dit bebloede voorwerp deed een nieuwe
vraag in hem oprijzen. Zelfs als, gelijk
de schreeuw scheen aan te duiden, Court
leigh doodelijk gewond was, dan ver
klaarde dit nog niet, waarom deze zak
doek met bloed doordrenkt was. Of toch?
Junius begon zijn eigen gedachten te wan
trouwen.
Dat heeft niet veel te beteekenen,
verklaarde hij eindelijk. Hij vouwde de
zakdoek peinzend op en stak hem bij zich.
opdat Laurel hem niet meer zien zou.
Het beteekent misschien, zei Jonas
huiverend, dat de arme Courtleigh ge
wond werd en het bloed met zijn zakdoek
dreigde tegen te houden.
Hij kan ook bij iemand anders het
bloed hebben willen tegenhouden, ant
woordde Junius. Kom mee, misschien dat
wij hem nog ergens vinden.
Maar hij wist, dat hij aan zijn eigen
woorden geen geloof hechtte. Reeds had
den zij het grootste gedeelte van het huis
doorzocht, zonder een ander spoor van
Courtleigh te ontdekken, dan deze met
bloed bedekte zakdoek. De rest van hun
onderzoek leverde niet meer resultaat op.
Geen spoor van Courtleigh, noch van de
roode en zwarte kamer, noch van de hin
kende man was ergens te bekennen; niets,
dat ook maar het geringste licht kpn wer
pen op de verschrikkelijke gebeurtenissen
van de afgeloopen nacht. De nacht was
reeds bijna voorbij. Toen zij eindelijk de
bibliotheek weer binnentraden, zei hun
een blik op de ramen, dat de duisternis
buiten had plaats gemaakt voor een grijze
ochtendschemering. De wind was gaan
liggen en het regende nog slechts traag
en druilerig.
Met bevende hand stak Jonas een si
gaar op. Laurel stond, als versuft, met
bleek gezicht voor het vuur, zij zag er uit,
alsof al haar levenslust eensklaps verdwe
nen was.
De feiten wijzen dus uit, sprak Ju
nius, dat minstens twee personen ver
moord zijn; een van hen werd sedert lang
vermist. De kamer, waarin zijn lichaam
gevonden werd, is verdwenen. Voorts
hoorden wij een ontzettende doodskreet
en ontdekten we een bebloede zakdoek
met Courtleigh's initialen. Het ziet er dus
uit, alsof
(Wordt vervolgd.)
