Ode aan mijn fiets
BIJ ONZE FOTO'S
l@lA@0flle
Uit de Geschiedenis
van Polder Eierland.
■■BS
FEUILLETON
38
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiniiii
llllllllllllllllll TECHNIEK llllllllllllllllil
llllllllüllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
llllllllllllllllll SPORT llllllllllllllllll
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniini
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
llllllllllllllllll POLITIEK llllllllllllllllll
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
llllllllllllllllll BOUWKUNST lllllllllllllll
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
llllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
llllllllllllllllll LUCHTVAART. II|||||||||!III|
lllllllllllllllllllllllllllllfllllllllllllllllllllllll
FILM
IpsiiiRgiitKiiW
TECHNIEK. Het ei van Columbus is
opnieuw „ontdekt". De Engelschman Mr.
Barton kwam op de gedachten zijn rijwiel
van twee steunwieltjes te voorzien. Door
deze met een handle omlaag te brengen,
kan hij stilstaan wanneer hij dat ver
kiest, zonder de voeten vain de pedalen
te behoeven nemen. Ook in ons land is
deze vinding al gedemonstreerd. Men
sprak toen, meenen we, van de „Sta
fiets".
SPORT. Joe Louis trad eenige uren
voor hij met zooveel sucoes tegen Max
Baer in de ring trad, in het huwelijk met
Miss Marva Trotter. We beelden haar
hier met een portret van de wereldkam
pioen at.
LUCHTVAART. Op de Zeppelin-werf
te Friedrichshafen nadert het zusterlucht-
schip van de Graf Zeppelin met rassche
schreden zijn voltooiing. Men is thans
bezig het omhulsel aan te brengen.
BOUWKUNST, 's Werelds grootste
hotel vindt men in New-York. Het is het
Waldorf Astoria Hotel met zijn 47 ver
diepingen en 2200 kamers. De bouwkos
ten en inrichting bieliepen het sommetje
van 47 millioen dollars.
FILM. De bekende Engelscbe schrijver
H. G. Wells, is thans als film-regisseur
werkzaam en wel bij de verfilming van
een van zijn laatste werken, „Dingen,
die komen zullen". We zien hem hier
in actie.
POLITIEK. Minister Laval, Frankrijk
(links) met de Prins van Wales, die
onlangs met nog een aatal autoriteiten
deelnamen aan een feestmaaltijd in het
Engelsche gezantschapsgebouw te Parijs
(om de Abessynsch-Italiaansche kwestie
op te lossen?)
Happig is hij er zeker op. Als u een
moord had bedreven om in het bezit van
een bepaald voorwerp te komen, zou u
dan niet alles in het werk stellen, om het
terug te krijgen, als u het verloor? vroeg
Gramshaw.
Een moord? Oakhult staarde naar
het koperen voorwerp. Denkt u dan, riep
hij uit, dat Munger en Agatha en Court-
leigh vermoord zijn om dat.om dat
stuk koper?
We zullen zien, antwoordde Grams
haw onverstoorbaar.
Hij keek op zijn horloge en vervolgens
naar de deur. Junius voelde een gloeiende
achterdocht. Wat Gramshaw had gezegd,
zou ook voor hem als wartaal hebben
geklonken, als hij niet onlangs iets had
gezien, dat er pp wees, dat de koperen
olifantjes inderdaad een groote rol in de
affaire van Bronson's Spite speelden.
Er waren er drie, zei hij schf rp.
Juist, antwoordde Gramshaw. Wat
er met de beide anderen gebeurd is, weet
ik niet. 't Kan zijn, dat de moordenaart
die nog heeft. Maar ook dat zullen we
nu wel spoedig te weten komen.
Opnieuw staarde hij naar de deur. Ju
nius stak in gedachte zijn pijp op, en
staarde in dezelfde richting. Wie zou er
binnentreden Deze vraag bezorgde hem
een draaierig gevoel.
- Als de persoon in kwestie nu ver
schijnt, vroeg Oakhult, wat bent u dan
van plan te doen?
Hem arresteeren, natuurliik.
Oakhult grinnikte ongeloovig, maar op
een wijze, die Junius een oogenbtik in
zijn richting deed zien.
Plotseling kwam nlj overeind. Adem
loos staarde hij naar de deur. Aan de
buitenzijde was beweging waarneembaar,
een schaduw teekende zich tegen het mat
glas vaag af. Gramshaw strekte zijn groot
lichaam uit en Oakhult greep naar zijn
schaar.
Er volgde een stilte. Junius voelde zijn
hart in zijn lichaam bonzen. De schaduw
stond een oogenblik bewegingloos en
scheen te aarzelen. Toen hoorden zij een
zacht geluid; de knop werd .omgedraaid
en de deur ging open. Een slanke ge
stalte trad onzeker binnen.
Laurel. Junius sprong op.
Met een nerveus kreetje stond zij stil.
Een oogenblik staarde zij verschrikt naar
de gezichten om haar heen; toen ont
waarde zij het koperen olifantjedat zoo
opvallend op het bureau stond. Uit haar
oogen sprak een bijna fanatieke begeerte
ernaar, alsof leven en dood vam het be
zit van dat voorwerp afhingen. Haar
gezicht was bleek, haar oogen w« iren on
natuurlijk groot.
Hoe maakt u het, Miss Courtleigh,
teemde Gramshaw. Dus het behoort aan
u? Ik was er niet heel zeker van.
Ze scheen hem niet te hoonen. Haar
oogen waren nog steeds op het koperen
voorwerp gericht.
Neemt u het maar, zei Gramshaw.
Het is toch van u, niet?
Launel deinsde achteruit. Haar oogen
gloeiden koortsachtig.
Ach, zei ze eindelijk. Ikik kwam,
om Mr. Oakhult te spreken.
Gramshaw stond op en richtte zijin
oogen op haar.
Dan kwam u toch de verkeerde deur
binnen, niet? de deur met „Privé"?
Zoekt u geen uitvluchten. Dat heeft nu
geen nut meer. Ik weet, waarom u hier
bent gekomen. Ik zal u thans mee naar
het hoofdkwartier moeten nemen.
Vol ontzetting keek zij hem aan.
Waarom wat bedoelt u?
Ik vrees ,dat dit een beschuldiging
van moord inhoudt. Komt u nu mee,
alstublieft. Het heeft geen zin, de zaak
nog langer te rekken.
Laurel deed enkele schreden achteruit,
toen hij op haar toekwam. Haar oogen
waren wijd opengesperd van schrik.
Toe, alstublief, Miss Courtleigh, zei
de sergeant.
Junius beefde van spanning en opwin
ding. Een tegelijk wanhopige en felle
blik gloeide in zijn oogen. Snel keek hij
(Zwart en Wit.)
Kijk, mijn papa's papa's papa,
Dat 's mijn overopa dan,
Reed nog op zoo'n oud vehikel,
Met een olielamp er an.
Opa nam een kaarslantaarn,
Want de tijd ging hard vooruit,
Maar wanneer hij door een kuil reed,
Was het „Flap!" de kaars ging uit.
Vader vond die oude lampen
In één woord een groot verdriet
En hij stapte van de olie
En de kaarsen op carbid.
Thans zijn het electra-lampen,
Die men langs de weg ziet gaan.
En men treft er nog maar weinig
Van de oude stempel aan.
Maar wie dacht nu klaar te wezen,
Met zoo'n prachtlamp aan z'n fiets,
Heeft wel wat te vroeg gezongen,
Want vrouw „Wet" zegt: „Dat is niets".
Achter hoort nog een reflector.
Liefst een met een lamp er in.
En nu iedereen zoo'n ding heeft
Is het nog niet naar haar zin.
Daarom nemen alle fietsers
In ons lieve vaderland,
Als oprechte zonen Rembrandts
Nu de schilderskwast ter hand.
En ze kwasten, smeren, lakken,
Naar gelang er fut in zit.
't Uitverkoren achter spatbord,
Statig vol met wettisch wit
Welke lezer kan voorspellen,
Waar nu wel het eind mag zijn
Van de lasten, die men stapelt
Op ons zoo eenvoudig zwijn
Rijwielplaatje, fiets I an taarn
Ook reflector, rem en bel.
Een wit spatbord en hoe spoedig
Volgt ook nog een toplichtstel
Een paar wijzers voor de richting
Ja, het is wel wat onwijs,
Maar straks vraagt nog de politie
Even naar je rij-bewijs.
Nii het spatbord zwart-witkleurig,
Straks je heele rug wit-zwart.
Zoo dat je gelijk een zebra
Eerstdaags langs de wegen kart....
'k Zie de wandelaar der toekomst,
's Avonds al naar huis toe gaan
Met z'n onderbroekie boven
En zijn boven- onderaan.
„Wit op zwart", dat is de leuze
Voor verkeer in duisternis.
Rijwielrijders, lakt uw spatbord,
Anders gaat het zeker mis.
HU1B DE RIJMELAAR
Instructiën voor den Landbouw,
gegeven voor den Jare 1838 door
den Gedelegeerde Commissaris
van het Hoofdbestuur van Eijer-
land P. Langeveld den len April
1838.
(Vervolg.)
Voor 100 bunders bouwland zijn vast
gesteld zes arbeiders, deze zullen genie
ten te allen tijde op eigen verlet
zomerloon van de le Maart tot 1 Oct.,
zijnde zeven maanden, f 1.10 per dag en
de vijf wintermaanden 80 ct. per dag.
Vrouwen en kinderen, die voor den land
bouw door den zetboer geschikt zullen
geoordeeld worden, zal niet meer dan
50 ct. per dag gegeven worden. De werk
uren dezer arbeiders zullen zijn als
volgt: Van 1 April1 Oct. van 5—8 uur,
van 912 en 16 uur, voor Oct., Nov.,
Maart van half zeven tot 12 en van één
tot half zes; voor Dec., Jan. en Febn
van 712 en 15 uur.
Werkuren ider paarden: Van 1 Maart
tot 1 Mei van 510 en 16 uur; van
1 Mei1 Sept. van half vier (ingespan
nen zijn) tot half negen en van 16
uur. Gedurende de oogst- en mesttijd
rijdt men den heelen dag door. Van 1
Sept1 Dec. zooals in Maart en April
bepaald.
De huren der arbeiderswoningen zullen
zijn 50 ct. per week of f26 per jaar. Bij,
iedere woning zal 1000 vk. ellen tuin
grond gegeven worden, waaronder de
oppervlakte van huis en erven begrepen
zijn.
Uit het tarief voor de wagenmaker en
voor de smid nemen we over:
een nieuwe wagen f65.ploeg f 0.50;
zesbalks houten eg f 12.molbord f 12.-;
lange wagen f5.20; spaak aan een wiel
10.40;
een nieuwe wagen beslaan f75.—, idem
ploeg f40.handgebit met toebehoo-
ren f 1.90, een jaar een paard beslaan.
12.scherpen van een eg per tand f 0.05
handspa f2.60.
Let wel: deze tarieven golden bijna
honderd jaar terug.
(Wordt vervolgd.)
om zich heen. En toen, schijnbaar g
dachteloos klopte hij de gloeiende asi
van zijn pijp op het bureau uit en wend
zich tot de sergeant.
Je bent krankzinnig, Gramshaw, i
•hij rustig. Miss Courtleigh heeft....
Een schreeuw van Oakhult onderbr
hem. Gramshaw keerde zich met een n
om en een oogenblik keek Junius Laur
strak aan. Zijn oogen schenen haar ov
iets te seinen. Zij knikte begrijpendi
tegelijk was het kantoor een tooneel v;
de grootste verwarring.
Het papier op Oakhult's bureau h
vlam gevat; het vuur greep snel om zijb
heen. Een brandblusscher verscheen
Oakhult's hand en hij richtte deze op
rookende en brandende massa. Even la«
was het vuur gebluscht.
Hoe kwam dat? vroeg Oakhult.
Junius staarde schuldig naar .zijn pi
Mijn pijp, denk ikmompelde I
Tegelijk richtten de drie mannen h'
oogen op het bureau, doch het koper
olifantje was verdwenen. En toen zij o:
keken, zagen zij ,dat ook Laurel verdw
nen was. De deur met „privé" stond nl
op een kier.
Vervloekt, bromde Gramshaw.
Dan keek hij Junius aan en grinnil
U dwarsboomt ons bij ons werk. Mi
we vinden haar wel terug.
(Wordt vervolgd/
