■9 N
Dr. W. G. N. VAN DER SLEEN
Rijkdommen en oerwoud opSumatra
EEN SMOKKELAFFAIRE
Op Zaterdag 21 Maart 's avonds 8,15 uur
zich met ingang
van 1 April
WAAR GINGEN WE HEEN
DEN BURG.
5 Febr. 1888. Tooneclvoorstelling door
U.D.I. in De Vergulde Kikkert. Opvoering
van „De student thuis" en „Die ver-'
wenschte eerepostjes".
8 Febr. 1888. Vergadering afd. Texel
H.M. van Landbouw.
9 Febr. 1888. Dam wed strijd in De
Zwaan, uitgeschreven door de heer Broek
kamp. Winnaars de heeren J. Witte, C.
W. Koning, A. Bakelaar en J. Daalder.
10 Febr. 1888. Vergadering in De
Zwaan van de Anti-Rev. Kiesvereen. Ne
derland en Oranje, te dein Helder.
10 Febr. 1888. Gemeenteraadsvcrgad.
DE KOOG.
13 Febr. 1888. Damwedstrijd. Win
naars: Jb. Hopman en H. Maas.
DEN BURG.
'14 Febr. 1888. Volkslezing van het
Nut. De heer D. C. Loman spreekt over
Shakespeare en zijn werken en eindigt
met een opwekkend woord met het oog
op de a.s. verkiezingen.
14 Febr. 1888. Damwedstrijd in De
Zwaan. Winnaars: J. Witte en A.Bakelaar.
De Tex. Crt. van 16 Febr. 1888 geeft
kennis van het overlijden van de rederij
kerskamer ,,'t Rijske wordt allengs een
boom", in 1885 te Den Hoorn opgericht.
5
EEN LACH EN EEN TRAAN.
Qevangenisdokter (tot een gevangene,
die zich ziek heeft gemeld): Voor jou is
het heusch een ongeluk, dat je nu eens
een tijd lang geen alcohol mag drinken;
hoe tang duurt je straf?
Drie maanden.
Dokter: Langer niet? Het zou voor
de lichamelijke gezondheid beter zijn ge
weest, wanneer je meer gestolen had.
HOE MALLER HOE MOOIER?
Het rubriekje bovenaan deze kolom is
getiteld „Waar gingen we heen"
Bij dit plaatje zouden we kunnen schrij
ven:
Waar gaan we heen, zoo deze kapper,
die deelnam aan een wedstrijd in kappen
en schoonheidsverzorging 'te Berlijn, na
volging vindt?
Straks krijgen we nog dames met een
K 18 als toplicht
De gehee'.e oorlog had onze buurman,
de gepensionneerde douane-beambte, aan
de Duitsch-Nederlandsche grens „gele
gen", zooals het heet en uit die tijd da
teerden zijn spannendste en meest avon
tuurlijke verhalen. Want, zooals hij ver
telde: alles smokkelde toen aan de gren
zen. De betrekkelijk gemakkelijke kans
op geweldige winsten was zelfs die beste
menschen te sterk. Door die hoop, ot lie
ver gezegd, die zekerheid op winst, wer
den ze allen aangetrokken als motten
door de kaars.
Drama's moeten zich toen hebben afge
speeld, waarvan hij ons wel vertelde, maar
met zichtbare tegenzin en heel ernstig.
Men kon aan hem zien, dat hij zich vvieer
geheel kon terugplaatsen in die wonder
lijke en vreeselijke tijd, en dat die herinne
ring aan die duistere nachten, bij rol-
lende donder soms, bij najaarsstorm en
ijskoude regen, toen hij met zijn metgezel
len er toch op uit moest, bij ihem noolit
zou worden uitgewischt.
„Ik hoop, dat nooit zulk een tijd meer
terugkomt", zei hij dan. „En wat het be
roep van douanier zelf betreft, nu, daar-:
in is werkelijk geen gebrek aan afwisse
ling en niet van Je aangenaamste soort.
Maar toch, ik heb ook wel eens iets mee
gemaakt, waarbij wij bedot werden en
waarom we toch per slot van rekening
nog moesten lachen".
„Maar het gebeurde danook door Kees
de Putter. Die Kees was een van de meest
geslepen smokkelaars die ik ooit gekendi
III LANDBOUW EN VEETEELT
VEREENIGING TEXEL.
tot verwerking van uit-nood-ge-
slachte en gestorven dieren.
Vrijdag 6 Maart, 's avonds ongeveer
kwart over 8, opent de voorz., de heer
C. Stoepker, de jaarvergadering in hotel
De Lindeboom. Hij heet de aanwezigen
welkom, drukt zijn spijt uit over de ge
ringe opkomst der 'leden en herdenkt dan
het véle werk, dat de heer 'Xlimp voor
de veneeniging /leeft verricht. Metgroote
dankbaarheid, aldus de voorz., gedenken
wij hem; steeds stond hij op de bres,
wanneer het de behartiging der veehou-
dersbelangen betrof. Zoo heeft hij ook
steeds onze vereen, gediend en ninimer
werd tevergeefs een beroep op "hem ge
daan.
Hierna wonden de notulen der vorige
algem. vergadering, door de hver Noor-
dijk voorgelezen, onveranderd goedge
keurd.
FIN ANCIEN. In verband met het
overlijden van de secretaris, werd door
het Administratiekantoor Beers de boek
houding gecontroleerd en volkomen in
orde bevonden. Besloten werd, dit voor
taan ieder jaar te doen geschieden. 'Uit
de balans blijkt, dat over 1935 door die
gemeente een bedrag van f 145.13 moet
worsen betaald als rente en aflossing vooir
de koelcel. Dit bedrag is iets lager danl
dat der voorgaande jaren in verband
met een voordeel ig saldo van 138.02i/2
op de exploitatierekening der slacht
plaats over 1935.
JAARVERSLAG. Gedurende 1935 wer
den aangevoerd 163 dieren; hiervan wer
den er 83 voorwaardelijk goedgekeurd
en 80 afgekeurd. Het peroentage afge
keurde dieren was dit 'jaar zeer hoog;
hierdoor werden over 1935 aanmerkelijk
nïïnder ponden vleesch verkocht dan over
f934. Hieruit moge blijken, dat de keu
ring der aangevoerde dieren zeer streng
is, hetgeen voor noodslachtingen nood
zakelijk is. Verkocht werden 147061/- pond.
Aan de veehouders werd in totaal uitbe
taald 12826.06.
EMAILLE NAAMPLATEN,
rubber-stempels! Zie onze mo
dellen. Prima afwerking. Lage
prijzen.
BOEKHANDEL PARKSTRAAT.
De opbrengst der verkochte dieren was
goed te noemen. Enkele klachten over te
geringe opbrengst bleken ongegrond. Men
bedenke, dat het hier een inrichting be
treft voor de verkoop van uit-nood-ge
slachte en gestorven dieren en dat het
vleesch van alle voorwaardelijk goedge
keurde dieren steeds voor dezelfde prijs
moet worden verkocht, ongeacht 't telt,
ot'het eene dier in kwaliteit beter is dan
het andere.
BESTUUR. De heer C. J. Geen se, die
als bestuurslid moest aftreden, wordt
bij acclamatie herkozen. Als secretaris
penningmeester wordt met alg. stemmen
benoemd de heer J.C.Kager. Beide hee
ren nemen hum benoeming aan. Als le
den der commissie van arbitrage worden
herbenoemd de heeren A. J. Keijser, M.
W. de Graat en IJ. Lap.
Voor het nazien der rekening worden
voor het volgend jaar benoemd de hee
ren J. Schaag Gz. en P. Bakker Az.
PERSONEEL. De voorz. deelt mee, dat
het personeel der vereen, ook dit jaar
weer tot tevredenheid van het bestuur
werkzaam was.
KOELCEL. Bij de rondvraag wordt
door de heer C.J.Geense gevraagd, ot
de koeloel nu verzekerd is; geantwoord
wordt, dat thans van gemeentewege hier
in is voorzien.
DESTRUCTIE. De heer C. de Wit in
formeert naar eventueele destructie van
afgekeurd materiaal. Dc heer Noordijk
doet hierover eenige mededeelingen. Al
gemeen is men van oordeel, dat destructie
voor Texel met zeer veel kosten ge
paard zal gaan; men is van meening, dat
het begraven der afgekeurde dieren zeer
voldoende is..
TEXELS VOORBEELD. De voorzitter
deelt mede, dat verschillende hoofden
van Vleeschkeuringsdiensten in ons Tand,
reglementen onzer vereeniging bij hem
aanvraagden. Hieruit moge blijken, dat de
werkwijze onzer veneeniging een juiste
uitvoering der Vleeschkeuringsdienst mo
gelijk maakt, terwijl de belangen der
veehouders tevens worden gediend.
Met de beste wenschen voor de bloei
der veneeniging, sluit de voorz. te onge
veer halt elt de vergadering.
Goed en goedkoop materiaal
voor winkel, school en kantoor
Daar zorgt
BOEKHANDEL PARKSTRAAT.
voor.
in Hotel TEXEL
een lezing met lichtbeelden en Agfasmalfilm houden over
Een bezoek aan de Lampongs, het land van Minangkabau en aan de concessies der
N V. Sumatra's Goudmijn.
Kaarten 40 ct per persoon zijn van morgen af verkrijgb in Boekhandel Parkstraat
Gelegenheid tot plaatsbespreken.
op ons blad abonneert,
ontvangt het tot die
datum GRATIS
0 Losse nummers van Stuivers-
blad, De Lach, Astra, Favoriet,
Haagsche Post
BOEKHANDEL PARKSTRAAT.
heb. Brutaal en slim Was hij, zooals geen
ander. Ik weet zeker, dat hij gedurende'
de gehieele oorlog partijen goederen van
allerlei aard over die grenzen bracht, zon
dier dat er ooit een oent rechten op be*
taaild wend. Ik heb zelfs de zekerheid, dat
hij feitelijk aan het hoofd van een heele
'bende stond, die met de grootste stouts
moedigheid igjj tevens met het grootste
succes werkte. Maar snappen hebben we
Kees nooit kunnen doen.
Dikwijls genoeg hebben we het net
nauw genoeg om hem toegehaald, en her
haalde malen hebben we handlangers van
hem gepakt. Maar hemzelf hebben we
nooit kunnen krijgen, en ook nooit vol
doende bewijzen tegen hem kunnen verza
melen. Ik moet eerlijk bekennen, hij is
ons altijd te slim af geweest.
Toen de oorlog was afgeloopen, gat
Kees meteen zijn bedrijf op, zoo werd
ons verteld. En dat hij er niet slecht bij
had gevaren, bewees wel, dat hij een kapi
tale boerderij kocht met ©en mooie vee
stapel, de nieuwste en beste machines,
en prachtige stukken land. Vroeger was
hij maar een arme daglooner geweest. En
ook op zijn boerderij is het hem niet
slecht gegaan. Ik heb nog onlangs van
hem gehoord, liet moet hem heel goed
gaan, zelfs in deze slechte tijden.
Kees was overigens geen onprettige ke
rel. Hij bezorgde ons een heek boel
last, maar hij was volstrekt geen vijand
van ons. Hij behandelde ons altijd heel
vriendschappelijk en beleefd, wanneer wij
voor de zooveelste maal weer eens onder
zoek bij hem deden, natuurlijk altijd zon
der het minste resultaat. „Ga jullie gerust
je gang", zei hij dan. „Het is jullie plicht
en jullie hebt gelijk het werk te doen
waarvoor jullie bent aangesteld. Ieder
in zijn vak. Ik ben zoo onschuldig als eien
kind, maar indien jullie mij kunt snap-1
pen, dan kan ik niet anders dan jullie/
gelukwenschen. Even goede vrienden".
Zelfs toen Kees zijn smokkelbedrijf had
opgegeven en heereboer was geworden,
kwam hij zoo nu en dan nog ©ens bij
ons een praatje maken. Heel gemoedelijk
en vriendschappelijk ging dat, ofschoon
wij dikwijls genoeg boosaardige toespe
lingen maakten op het verleiden van Kees,
en op de manier, waarop hij zijn rijkdom
had verkregen. Maar Kees werd daar vol
strekt niet kwaad om. Hij knipperde ©er
beetje met zijn slimme oogjes en bkeJ
even vriendelijk. Eens zelfs verraste hij
me met een prachtige vette ham, zoo mooi
als ik er nog nooit een gezien had.
„Dat zal je smaken", zei hij. „Die
is van het beste varken, dat wij dit jaar
geslacht hebben. Ik heb een boel beste,
varkens, maar zoo een als dit heb ik er
nog geen gehad".
Toen ik dat hoorde, werd ik toch een
beetje kwaad. „Ik dank je voor'die ham;
Kees", zei ik, „ofschoon ik eigenlSjk niet
weet, ot ik die wel mag aannemen".
De onschuldige ronde oogjes van Kees
werden zoo mogelijk nog onschuldiger en
render
„Wat bedoel je?" vroeg hij. „Je moet
denken, ik hen maar een domme boer".
„Net zoo min een domme Hoer, als een
domme, smokkelaar", zei ik. „En je doet
LUCHTVAART.
EEN BROKJE HISTORIE.
De eerste Luchtvaarttentoonstelling te
Amsterdam, van 1919, de E.L.T.A., is de
prikkel geweest, die maakte.dat plannen
tot stichting van 'n nationale luchtvaart
maatschappij voortgang vonden. Dank
zij de E.L.T.A. werden de goede voorne
mens omgezet in een daad: 7 Oct. 1919
werd te 's Gravenhage de stichtingsacte
gepasseerd van de Koninklijke Luchtvaart-
Maatschappij voor "Nederland en Koloniën
N.V., Administrateur, later directeur, werd
de organisator der E.L.T.A., de heer Al-
bert Plesman.
Het luchtvaartjaar 1919, we zeiden het
reeds, was een periode van grootsche
plannen en stoute verwachtingen en te
vens het jaar van de eerste vluchten over
lange afstand. Waren de Engelsche vlie
ger Alcock en zijn navigator Brown niet
op de 14e en 15e Juli zoo maar dwars
over de Oceaan van New Foundland naar
Ierland gevlogen? Is 't dan wonder, dat
zelfs de nuchterste koppen onder de Ne-
derlandsche geestdriftigen voor de lucht
vaart een Vlucht van Amsterdam naar
Batavia als niets buitengewcons beschouw
den? Neen, nietwaar, en: nog lang voor
de KLM haar eerste luchtlijn opende, nog
in diezelfde Octobermaand van 1919
loofdede Nederlan Jscli Indische regeering
een prijs van f 10.000 uit voor de Neder
lander, die er vóór 1 September 1920 in
zou slagen binnen 14 dagen naar Java
vormden particulieren 'n fonds; zij ver
was klein; op initiatief van het Nieuws
van de Dag voor Nederlandsch Indië
vormden particulieren een fonds en ver
hoogden de prijs tot f50.000, terwijl de
regeering de maximum-vliegtijid tot een
maand verlengde. Naderhand voegde de
Nederlandsch© regeering 118000 aan de
premie toe. (Zie ook Zaterdag.)
Wie er meer van wil weten, koope
het boekje „Hollanders vliegen", van Mr.
Rusman, 45 ct. Veel mooie foto's.
EER
Bur
>reng
April
len
hol<
Om
:en dt
lijd v
De
liter 1
hoof©
'e:
ZWEDEN IN ABESSINIE.
Dit is de nog jeugdige piloot Graat
Von Rosen, die in dienst van het Zweed-,
sche Roode Kruis in Abessinië al menige
moeilijke vlucht met gewonden van het
front naar de hoofdstad en terug met
succes heeft volbracht.
verstandig als je je niet al te hard be
roemt op je mooie varkens en al je andere
mooie dingen, want we weten allemaal
wel hoe je daaraan gekomen bent".
Gewoonlijk, wanneer zooiets gezegd
werd, trok Kees een onnoozel gezicht,
lachte een beetje, maakte er zich met een
aardigheid af. Maar ditmaal leek hij
ernstig te blijven.
„Tja," zei hij, „daar wil ik niets van
zeggen. Niet ja en niet neen. Maar, als
jullie dan zoo zeker bent dat ik een smok-,
keiaar ben, waarom arresteer jullie me
dan niet?"
„Dat weet je heel goed", zei ik. „We
zijn er nooit in geslaagd je iets te bewijv
zen".
„Juist", zei Kees. „Dus, het lag er aan,
dat jullie niet Leep genoeg waren. Daar
kan ik niets aan doen, wel?"
Zijn toon prikkelde mij. „We zijn niet
gelukkig geweest, laten we zoo zeggen",
zei ik. „En jij hebt geboft. Maar ik geef
je de verzekering, dat het je nu niet meer
hikken zou ook maar met het geringste
over de grens te gaan, zonder dat wij je
bij de kraag pakken".
De oogjes van Kees blonken, ik zou
haast zeggen van strijdlust.
„Zou je dat denken?" vroeg hij. „Nou,
ik herhaal nog eens, dat ik altijd zoo on
schuldig ben geweest als ©en kind, wat
smokkelaars betreft. Maar ditmaal, alleen
om de ©er, zou ik je toch wel eens willen
bewijzen, dat het je toch niet zoo gemak-,
kelijk zou vallen mij er in te laten loo-
pen".
(Slot volgt.)
