CUPERBE
o -Mm
f
Ni PH. VLESSING, Den Burg
s s. Texelstroom
naar Alkmaar en
Purmerend.
Notaris Mulder
toeren over Texel, met ver
schillende rijtuigen,
een woonhuis met erf
van pasvorm,
afwerking en
duurzaamheid
Wie het laatst lacht
is de
|J (ORSETBAND v /jftijx
L>
iiiiiiiiiiiiiiii!i!!!;;;;i:::i;iiiiiiiinii
,.Hii zocht de kostbaarheden zorgvuldig
bijeen, deed ze in een doek, die hij dicht
knoopte, sloop op zijn teenen naar het
venster, sloeg het gordijn ter zij, na het
licht te hebben gedoofd en gleed even
later snel en onhoorbaar langs de leuning
van de brandtrap omlaag.
VAART MAANDAG A.S.
D. METS Hz. Weverstraat 106
Telefoon 74.
Ondergeteekerae beveelt zich evenals
vorige jaren aan voor het
waaronder een JAN PLEZIER, voorgroote
gezelschappen. Billijk tarief.
C. KALIS
lulianastraat 13 -- Telef. 15.
zal op Vrijdag 17 juli 1936 des avonds 8
uur in hef lintei de Lindeboom
PUBLIEK VERKOOPEN:
van den heer G. Schotanus
staande en gelegen aan de Wilhelminalaan
no 16 te den Burg, kadastraal bekend ge
meente Texel Sectie D. no. 3123 groot
1,83 aren.
Aanvaarding bij de betaling der koopsom
op 17 Aug. 1936.
Aan soliede koopers kan f 1500,— a 5 pet
op hypotheek verstrekt worden.
V. OCTROOI 17201 j}a7l!uy
EMAILLE NAAMPLATEN,
rubber-stempels! Zie onze mo-
dellen. Prima afwerking. Lage
prijzen.
BOEKHANDEL PARKSTRAAT.
Als een man, die rustig aan hiet werk
is, plotseling tegenover een uitermate
mooi meisje komt te staan, dat een schiet-,
wapen op zijn hoofd gericht houdt en
hem beleefd maar nadrukkelijk uitnoodigt,
zijn handen in de richting van de zolde
ring te heffen, dan mag men hem een
zekere mate van verbazing niet euvel dui
den; maar als het middernachtelijk uur
zoo juist geslagen heeft en de man ligt
voor een geopende brandkast geknield,
terwijl hij met groote aandacht de glin
sterende inhoud van een aantal etui's
bezichtigt, (die om hein heen gestrooid
liggen, dan is schrik stellig te varontrf
schuldigen.
Jimmy Hethe'ringtoin zou waarschijnlijk
mindie'r ontdaan zijn gewieest, indien de
hoofdcommissaris van politie in hoogst
eigen persoon hem bedreigd had, maar
dit meendat ging toch wel wat te ver.
Het was al erg genoeg Sis je gestoord
werd bij een delicaat werkje, maar om
door een vrouw in bedwang te wonden
gehouden Jimmy haalde de schouders
op en stak zijn armen, gelijk verlangd
werd, behoorlijk in de hoogte.
Ik zie wel in, dat u aan het langste
eind tnekt, jongedame. Mooie vrouwen
en vuurwapens zijn twee dingen waar ik
echt bang voor ben.
Een glimlach flitste over het mooie
gezichtje van de dame niet het pistool»-
Jim vond haar eenvoudig snoezig maar
het zou heel wat plezieriger zijn geweest,
die kalme, grijze oogen aan een tafeltje
in een fijn restaurant te bewonderen.
Bent u er wel heelemaa! zeker van,
dat ii met die nare dingen kunt omgaan
vroeg hij benauwd.
Dank u voor de belangstelling ja,
daar ben ik zeker van. En als je je ook
maar even beweegt, een lid verroert, dan
gaat een van de keurigste inbrekers, die
ik ooit ontmoet heb., eraan.
Het is een waar genoegen, inbreker
te worden genoemd door zulk een beval-
DOE HET ZO
EEN WERPSPEL.
Een werpspel, dat geen gevaar ople
vert, omdat wij niet met een scherpe pijl
naar het doel werpen maar met een kurk,
welke we van een veer voorzien, om
hem in de gewenste richting te kunnen
werpen. Bovendien moet de kurk wat ver
zwaard worden, b. v. met enige rubber
band jes (te knippen van een oude fiets
band.) Hoe de werpplank er uit ziet,
geeft de tekening ook duidelijk aan. Wan
neer je er heel dun triplex voor neemt;
kunnen er naalden (ook grammofoon naal
den) doorheen gestoken worden. Plaats er
getallen bij en je spel is gereed.
EEN TUINBANKJE.
Het plaatje is zo duidelijk, dat een
toelichting (niet nodig is. Zorg er voor,
dat het bovenste balkje van de leuning op
schouderblaid-lhoogte komt.
ZINGENDE TORENS.
Buitenlanders, die een bezoek aan ons
land brengen, worden altijd getroften
door het spel van die carillons in de
kerktorens in Nederland. Dit welluidend
spel van parelende klanken door de stille
zomeravond geeft vreemdelingen een on
gekend muzikaal gepot. Er zijn weinig
Landen, waar deze zingende torens voor
komen. Enige jaren geleden heeft de be
kende Amerikaanse uitgever van Hollandse
afkomst Edward Bok in zjjn landstreek
zulk een „Zingende Toren" laten zetten.
lige vrouw, zei Jim met een buiging. Maar
om u de waarheid te zeggen, geloot ik,
dat u overdrijft in uw vleierij. Ik geloot
dat er iets hoe zullen we het noemen
iets scheefs in de toestand is.
Dat zie ik niet in. Als u nu die,
mooie glimmende dingen maar eens in
pakte
Mooi zijn ze, vindt u niiiet? zei Jim
met een zucht. Jammer dat ik er afstand
van moet doen.
Het mooie meisje wierp een blik typ de
glinsterende pracht aan haar kleine voe->
ten en zei:
Ja, ze zijn prachtig. Ik vind het ook
jammer voor je, dat je ze niet kunt hou-f
den.
En wat denkt u nu te doen? Het
schijnt nog niet tot u doorgedrongen te
zijn, dat dit een heel lastige, om niet te
zeggen minderwaardige houding is. Mag
ik nu mijn armen weer naar beneden
doen
Als ik je maar zou kunnen vertrou
wen.
O, maar dat kunt u immers. Beslist.
Ik zou mij voor al het geld van de wereld
niet graag bemoeien met een dame, die
een pistool zoo stevig weet vast te hou
den.
Geet je me daar je woord op?
Het woord van de keurigste inbreker
die u ooit heeft ontmoet.
Goed dan doe je je armen maar
naar beneden. Maar denk er om als je
te dicht bij komt, dan gaat dit ding af.
En zij knikte in de richting van het wa-i
pen.
- Dat mag in geen geval gebeuren. De
rommel het lawaai afschuwelijk.
Mooi zoo. Ik houd ook niet van
lawaai, heelemaal niet. Mijn zuster
Jim schrok op.
- Uw zuster? zei hij vragend.
Ja zeker. Ik vrees, dat je het flat
niet al te goed geïnspecteerd hebt voor
een eerste klas inbreker. Ze slaapt juist
aan de overzij van het portaal. En ze is
erg zenuwachtig heel anders dan ik.
VOOR DE JEUGD.
UllHIIIIIIIIIIIUIIIflIIIIHIlllllllllllllltllllllllUUIIIIiin
MET DE POPPEh KAST OP REIS.
fekst en illustratie van H. KANNEGIETER
122. „Kijk", zegt de burgemeester,
„mijnheer Cobalt. Ik vind ÏSet reuze
fijn, dat u nu eindelijk eens op het
kinderfeest, bent. Je bent er nog nooit
eerder geweest. Het wordt hoog tijd,
voor de kinderen, dat zij weten, wie
Jan Klaassen is". Je kunt begrijj>en, hoe
venaard die Cobalt is met zulke woor
den.
DE PRIJSWINNERS.
Beste Jongens en Meisjes.
De oplossingen waren: 1. Schil, lisch..
2. Krab, bark. 3. Balk, enz. 4. Viool, fluitv
5. Bocht, enz. 6. Roos, arts, berg, kaait,
of pier. 7. De wind. 8. Nat. Hij bleef een
roodhuid. 9. Klok, horloge.
Goede oplossingen ontvangen van Piet
Kok, Den Hoorn; Trijntje Henkes, De
Waal; Dora Bakker, Duinweg; Rika Bak
ker, Den Burg; Dirk Krijnen, Oudeschild;
Lucia Stiekema, Den Burg; Karei Roeper,
Eierland; Erie en Mieke Remmers, Den
Burg; Maarten Roeper, Driehuizen; Hetty
en Frans Roeper, Eiierland. De drie
boeken vielen bij loting ten deel aan
'PIET KOK, Den Hoorn, 12 j.
ERIE REMMERS, Den Burg, j.
FRANS ROEPER, Eierl., 12 j.
Voorlopig geef ik nu geen raadsels
meer op.
Ik zal mijn best doen om op deze plaats
ook gedurende de zomermaanden aardige
plaatjes, wetenswaardigheden, enz. te
geven. Geniet onderwijl van de mooie da
gen en speelt naar hartelust in het vrije
\elrj. Dat is gezond.
Met vriendelijke groeten,
Jullie OOM KO.
Voor Feestelijke bijeenkomsten
als steeds in ruime mate voorhan-
den: gu.r.an les, serpentines, mut-
sen. maskers, feestliederen, enz.
BOEKHANDEL PARKSTRAAT.
zie je. Als ze nu binnen kwam en ze ver
raste ons, zou ik niet voor de gevolgen
durven instaan.
Dat zou een leelijk ding zijn, niet
waar? Dan deed ze misschien "iets on-t
zinnigs de politie opbellen, bijvoor
beeld.
Ditmaal was het de jongedame, die
schrikte.
Daar had ik zoo gauw niet aan ge-i
dacht, gaf ze toe.
Kort en goed, wij kunnen hier niet
de heele nacht blijven babbelen, lieve jut-
trouw. Zou het geen tijd worden om te
tejefoneenen
Ja, natuurlijk als je er op staat...i
O, dat volstrekt niet. Het was maar
een voorstel van mij. Wat moeten wij dan
doen volgens uw meening?
Als ik bedenk hoe netjes je je ge*
dragen hebt, dan moest ik je maar even
naar beneden vergezellen en je uitlaten.
Dat is alleraardigst van u. Mag ik
irooken, voor ik in de harde buitenwereld
word gestooten
Zooals je wilt.
Merci. Maar ik mag nïet dichter bij
u komen. Zou u dus zoo goed willen zijn,
mij aan mijn lucifers te betpen? Ze lig
gen in de lade van dat schrijfbureau.
Zoo? Hoe wist jedat ze daar lagen?
Och, na verloop van tijd leer je de
weg wel kennen.
Na verloop van tijd.... wat bedoel
je?
Maar lieve juffrouw, ik heb hier
vier jaren gewoond. Dus ik zal nu toch.
wel weten waar ik mijn lucifers berg.
Jim was er nog juist bijtijds bij om
hiet pistool op te vangen, dat het mooie
meisje uit de hand glipte. Haar zelf ving
bij trouwens ook op. Zijn woorden moes
ten haar wel geweldig hebben aangegre
pen.
Dus u bentbegon zij hijgend,
*i een stoel neervallend.
Juist de bewoner. En wat het
vak van inbreker betreft ik begin nu
123. In het stadje is het gauw bekend,
dat baas Cobalt er is met zijn poppen»
kast. Alle -kinderen, groot en klein,
hollen naar het raadhuis. Daar staan
Jan en Piet met de kast te wachten;.
Eindelijk, daar is Cobalt. Hij houdt de
vergunning goed in de hoogte om deze
Jan en Piet goed te laten zien.
EEN LACH EN EEN TRAAN.
DAAR HAD HIJ NIETS AAN.
te gelooven, dat dit doorde andere
partij wordt uitgeoefend.
Er was schaamte en ook vrees in de
oogen van het meisje, toen zij haperend
zei En ik dacht nogal, dat ik u zoo
mooi overbluft had.
Hij klopte haar vriendelijk op de schou
der en zei: Denkt u daar maar niet
verder aan. We kunnen ons allemaal wel
eens vergissen. En u moest immers wel
denken, dat ik hier voor dezelfde onder
neming was als u. De zaak is, dat ik
juist die juweelen van mijn vrouw wilde
wegbergen we waren naar een partij
geweest, moet u weten.
Eu en wat denkt u nu met me te
doen? vroeg het meisje, en bijna was
ze gaan huilen. U belt zeker dadelijk de
politie op?
Nu miskent u me toch heiisch. Toen
ik de inbreker was, wilde u mij vrij laten
gaan. (k kan toch niet minder doen, niet
waar? Komt u maar mee. Maar loop
vooral zachtjes. Mijn vrouw is niet zoo
zenuwachtig alsals uw zuster. Maar
ze kon mij wel eens lastige vragen stellen
en u is zoo drommels knap.
Hulpvaardig ondersteunde hij het meisje
eu bracht haar heel omzichtig tot buiten
de woningdeur. Bij het atschieid fluisterde
hij: Uw pistool houd ik bij wijze vani
aandenken aan bet mooiste inbreek-1
stertje, dat ik ooit ontmoet heb.
Zoodra Jim weer alleeii in de kamer
stond, veegde hij zijn voorhoofd droog en
mompelde: Dat scheelde maar een haar.
Ik wist waaratjes niet, eens, dat er aam
de overzij van het portaal een dame sliep.
Eigenlijk had ik haar wel mogen voor
stellen om jjelijk op te deelen maar die
luffies bemoeien zich toch al veel te veel
met ons vak.
