De Kleine Verpleegster.
FEUILLETON
St. Nicolaastijd
Pakjestijd.
«lllillllllllllllillllllllllllllllll! lilllllllllillllllllllllllllllllllUllllllllllllllllllllilMIHIIl lllillllJIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
•lUlllllllllllllllllllllllilll VOOR OE JEUGD. Illlllllllllllllll lll|||||!ll|«
llllllllllllllllillilllllllllllllllillinill IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII llllllllnlllllllllllllllllllillllllllllllll
MET DE POPPENKAST OP REIS.
Tekst en illustratie van H. KANNEGIETER.
llllllllllll VOOR DE VROUW. ||||||l|||||
mm
RECEPTEN.
MARSEPAIN (op verzoek). Gebiruik
alleen gave amandelen van zeer goede
kwaliteit, broei ze in heet water, pel ze)
daarna, wasch ejn droog ze dan. Dit
laatste mag niet op een te warme plaats
geschieden. Neem op een half pond
amandelen evenveel suiker, 2 eiwitten, een
halve theelepel citroensap en, zoo ge dat
verkiest, ook een beetje oranjebloesem
water. Maal de amandelen in de molen,
vermeng ze met de poedersuiker, de aan
geklopte eiwitten, het citroensap en even
tueel ook het andere smaakje. Kneed ot
maal dit alles tezamen tot een gelijke
massa, wikkel deze in een vochtige doek,
en laat ze tot de volgende dag daarin-
Eerst na verloop van 24 uur kunt gij de
marsepain „boetseeren" en er worteltjes,
aardappelen, ot wat ge anders wenscht,
van makein.
MIDDAGJAPON P 50.
Dit patroon kost 30 oant-
De japon Bestaat uit een twee b a an s rok,
met diepe, deels opgestikte plooi even uit
het midden en een bovendeel met korte
ingezette mouwen en flatteuae kraag met
aangeknipte revers. Garneering van plis-
sé's ot een smal strookje. Patronen ver
krijgbaar in de maten 40 42 44 en
46 a 30 cent.
Gelieve de patronen te bestellen: Mu-
zenstraat, Den Haag, Vereen. Persbu-
reau's. Postzegels bijsluiten.
NUTTIGE WENKEN.
Vlekken in zwart marmerenschoorn-
steenmantelinsmeren met laagje groene
zeep, ideze een halve dag erop laten in
werken, dan afwasschen met heet water,
waarin een scheutje ammoniak. Zoo de
Mek weg is, moet de plek met goede
zwarte was (velen gebruiken met succes
zwarte schoen crème voor dit doelj wor
den behandeld.
Witte vilthoed reinigen: bij gedeel
ten inwrijven met een mengsel van een
kopje tarwebloem en een kopje keuken
zout. Doorgaan tot de hoed geheel
schoon is.
Lente. De open plekken in het bosch,
met koele, groene schaduwen en spe
lende zonnestralen, die tusschen de blade
ren door gefilterd komen, en in het water
van een plas een recht, helder paadje
maken; groote scholen dartelende voorn
tjes en nu en dan een bedaard sprongetje
van-een zilveren vin, die opschiet in het
zonlicht, schittert en dan weer weg is.
Deze dag, zoo beangstigend mooi, opende,
kleine poortjes naar de lentes, van het
verleden, die zooveel vreugde beloofd
hadden.
Hij wendde zijn oogen naar het raam:
en voltooide zijn gedachten luidop:
Het roept allerlei dingen in je wak
ker. Herinneringen aan vroegere jaren,
die nu bijna niet echt meer schijnen't
is net, ot je je een massa dingen alleen
maar verbeeld hebt
Jennie bleet zwijgend zitten.
Maar haar stille sympathie ging naar
hem uit, en Windy voelde die hij
voelde die altijd en toen begon hij te
praten tegen Jennie, zooals hij het tegen
niemand anders kon over het leven
vóór de oorlog, over zijn blij, zorgelofos
verleden, over zijn studiejaren, en de tijd,
dat hij haar had leeren kennen. Het was
Mei geweest en zij haid een hoed met
violet lint op gehad, en een bosje
162. En nu Jan en Piet", zegt de bur
gemeester, „ik moet nu weg. Als de
baas thuis komt, zegt hem dan dat ik
morgenochtend om zeven uur weer terug
kom. L)ag jongens, tot morgenochtend."
En vriendelijk nemen ze afscheid van de
aardige burgemeester. Nu ze zullen de
boodschap zeker overbrengen. Zoo iets
vergeet je je hele leven niet.
ST. NICOLAAS.
Vanavond, als we slapen,
Komt Sinterklaas, héél zacht
En morgenvroeg, dan zien we,
Wat hij ons heeft gebracht.
Dan zien we, hoe de Simt ons,
Verwend heeft óf we zien,
Dat onze schoen nog leeg is
Vergat hij ons misschien?!
Gelukkig zijn er feesten,
Van school en van de klas,
Waar Sinterklaas het goed maakt,
Als hij er thuis niet was.
Je moet maar altijd denken;
Hij heeft zoveel te doen,
En in die grote drukte
Vergeet hij soms een schoen.
Dus als je schoen soms leeg blijft;
Flink zijn en niet getreurd.
Wie weet, bij hoeveel kinderen
Hetzelfde is gebeurd!
viooltjes in haar hand; haar schoonheid
'had hem verblind hij had letterlijk ver
stomd gestaan als een pop.
Terwijl Jennie luisterde, voelde zij in
zich de wensch, die een beetje pijn deed,
dat zij mooi mocht zijn; dat haar wenk
brauwen niet altijid zoo moe waren; dat
zij die zindelijke lucht van water en zeep,
die zij altijd bij zich had, eens kon ver
ruilen voor een teer, behaaglijk parfum.
Als haar oogen maar een beetje beslui-
erd en raadselachtig wanen niet zoo
open en recht uit een simpel rond ge
zichtje keken; als zij maar kleeren van'
zachte, wazige, soepele zij aan kon heb
ben, implants van dat stugge, stijve wit,
dat je zoo lomp en grof maakte. Dit alles
wenschte zij niet voor zichzelf, maar om
de vreugde, die Windy er door hebben,
zou. Tegenover zoo iemand, zoo'n raad
selachtig en terughoudend wezentje, zou
hij zich weer net zoo bljj en sterk kunnen
voelen als vroeger, maar eeu verpleeg-!
ster is nog maar een soort schim van een
vrouw is 't niet zoo
Hij zei altijd: Dank je wel, dat je ge
komen bent, Jennie. Hij vertelde haar
niet, dat haar aanwezigheid in de kamer
hem de koude strakheid van de muren
deed vergeten; of dat haar luisterende
oogen het leven zelfs zoÉUi leven
toch weer de moeite waard «maakten. Hij
vertelde haar niet ,dat hij zich" altijd eeu
stuk minder ongelukkig voelde, als~zij er
geweest was. Hij keek haar alleen maar
aan en zei: Dank je wel, lat je gekomen
bent, Jennie. En Jennie nam het op als
dankbaarheid.
Om zeven uur was Jennie vrij van
dienst. Dan gooide zij haar muts in een,
hoek en ging met haar vingers door haar
f63
163. Maar, o, wat blijft baas Cobalt
toch lang weg. Waar zou die zitten
Juist nu ze zoo vreselijk veel nieuws
hebben. 2ou je altijd zien. Wat duurt
dat wachten lang. „Piet", zegt Jan, „ik
krijg er gewoon hoofdpijn van. En ik
vind dat de baas wel wat lang wegblijft.
Als er maar niets gebeurd is
NIEUWE PRIJSRAADSELS.
1. Hoe zijn de stenen, die men in het
Marsdiep vindt, altijd?
2. Een professor is een wijs man.
Maaris altijd wijzer.
3. Wat wordt hier bedoeld:
B een pracht geschenk.
H vaak tochtig.
Z dan heb je het niet.
Jullie weten, dat ik de oplossing pas
na no. 9 verwacht. Van de laatste reeks
van 9 kunnen de oplossingen a.s. Maan
dag nog worden ingezonden.
lultie OOM KO.
EEN AARDIGE BOUWPLAAT.
Eerst kleuren, dan op carton plakken,
drogen laten en uitknippen. De ge
streepte „blokken" worden naar beneden
gebogen. Plaats de Arabier op zijn ka
meel en bevestig dit dier in twee gleufjes
die je in het landschap (in de stippel
lijn) aanbrengt.
vrijgekomen krullen. Ze was van plan,
naar de stad te gaan en een film te gaan;
bekijken. Had ze noodig. Een echte dolle
klucht, waarin de mensöhen over elkaar
heennollen en midden in een groote pud
ding gaan zitten onmogelijke, bespot
telijke dingen, dat je je zijden vast moest
houden van 't lachen. Dan zou zij tus i
schen een massa gewone menscben zitten,
elegante vrouwen en goedgekleede man
nen, die alleen voor hun plezier leefden,
en zoo iemand zou zij dan óók zijn
dat korte uurtje.
Maar 't was vanavond niet in orde op
de zaal. Ten eerste had Bill order gekre-/
gen om te verhuizen. Bill, met zjjn groote
mond en zijn hoekige onbehouwenheid.
Er was met Bill geen land te bezeilen.
Je dacht al, dat je hem 'n heel eindje op
weg had_, om beter te worden en dan
schoot hij ineens weer tusschen je vingers
uit. Ze hadden hem gezegd, dat hij er nog
lang niet bovenop was. Maar Bill leefde
in 't hospitaal precies zoo, als hij door de
bosschen gestapt had, en hooge "hoornen
omgekaptde le\ensvomk van kracht en
energie was sterk in hem. En nu brachten
ze Bill naar zaal 10.
Ze wisten allemaal, wat dat he tee kende.
Van zaal 10 was er nog nooit iemand
teruggekomen.
De officier van dienst had 't Bill heel
voorzichtig aan het verstand gebracht,
„Je ligt daar rustiger en dat heb je
een poosje noodig, geloot ik. Er liggen
daar minder patiënten ook. Dus er kan
veel beter op je gelet wordien".
„Wat een pretschopper", schreeuwde
Bill, toen hij weg was. „Hebben jullie
het gehoord Die wil m ij wat wijs
maken. Ik zal jullie eens wat anders ver-
HET KIND EN DE SINT.
Het is een publiek geheim, dat rondom
de gestalte van de goede Heilige en zijn
Zwarte Knecht in de wereld der opvoe
ders strijd wordt gevoerd. Zullen we het
kind aan Sinterklaas laten gelooven Ot
niet? Sommige ouders zien er geen be-i
zwaar in, hun kleuters dit eeuwenoude
geloof hij te brengen: Sinterklaas rijdt
over de daken en werpt geschenken in
de schoenen, die bij de schoorsteen zijn
gezet, en Zwarte Piet helpt daarbij
en stopt de stoute kinderen in de zak.
Andere ouders houden het voor juister
het kind te vertellen .dat Sinterklaas niet
bestaat, en dat zij zelf, ter herinnering
aan een goed en vroom, doch helaas ge
storven kindervriend, de geschenken aan
hun kinderen geven.
Steken we qns licht eens op bij de be
kende paedagoog Jan Ligthart. Die
schrijft in zijn eerste bundel Over Opvoe
ding:
Hoe is het mogelijk, dat men die
kleine hartjes blij denkt te maken met
iets angstigs, en zooal niet met iets ang
stigs, dan toch met iets geheimzinnigs)
Het kind kan niet ten volle genieten
van zijn vreugde, omdat een griezelig
element zijn onbezorgdheid vertroebelt.
Gooi daarom weg die leugen, zich aan
meldend onder de schijn van „poëzie".
Geef uw kinderen de heerlijke waarheid,
en ge zult zienhoe ze zelf die aanklee-
den met al de schoonheid van hun eigen
fantasie-rijk gemoed.
Door het geloof aan Sinterklaas toe te
staan, zoo redeneert Ligthart, roept men
de angst iin het kind wakker; buitendien
verspeelt men het vertrouwen van Let
kind, zoodra het bemerkt, dat de ouder»
het maar wat op de mouw hebben ge-/
speld, en tenslotte is liet hoogst onge-1
wenscht, Sinterklaas als Boeman ie ge
bruiken, die een ware vloedgolf van ifio-
raiiteit /door de kleuterweineld laat gaan.
Vorige keer gaven we de paiedagoge
mevr. J. Riemens-Reuirslag het woord.
- Aan u, ouders, de conclusie ende
daad.
Illlllllllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
llllllllllll UIT DE KINDERWERELD.
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
Wat is licht, Pietje?
- Iets, wat je zien kunt, meneer.
Wat is dat nu voor een antwoord.
Mij kun je toch ook zien en ik ben toch
geen eh Waarom lach je, kwa
jongen
Sint Nicolaas-inpakpapier, vellen 50
x76 cm. met Sinterklaasfiguren in goud en
kleuren voor het maken van pakjes, etalages
enz. per vel 2'.'a ct., per 10 vel 20 ct.
Siergarer voor het makt n van pakjes
in verschillende kleuren van 5 ct. af
Touw, flinke kluwen 11 cent
Pakpapier 10 M. lang, 1 M. breed,
zeer sterk 25 cent.
Decoratie-crêpe, stukken 2'/s M lang
50 cm breed. Vele kleuren 10 ct.
BOEKHANDEL PARKSTRAAT
tellen ik 1 t nog als de wurmen het
laatste draadje van zijn apenpakkie al
lang hebben opgevreten".
„Als ze hem hier hadden gelaten, 'had
hij tenminste nog een kans gehad", mom
pelde Frank en hjj keek strak naar de
zolder. „Straks sleepen ze mij ook naar
dat filiaal van het kerkhof".
Ik zal je toch een strop laten halen,
Jenny".
„Ja, dat doen we".
Maar toen zag zij, dat hij het por
tret van zijn twee dochtertjes uit z'n
binnenzak haalde en er zich overheen
boog.
Die stakker van een Nilson was weer -
aan het hu.ten geslagen. Hij ging, in ge
dachten, Ide borstwering van zjjn loop
graaf weer over. De roode gloed van.
vuurpijlen in de nacht; het gebulder van
de kanonnen de donkere zwermen
men schen trokken weer langs hem heen.
„Jenny, zou je kunnen bLijven Hij is
nogal erg. Ik weet wel, dat het je vrije
avond is, maar misschien kan je eens
met hem praten. Je hebt er zoo'n slag
van, om hem kalm te krijgen".
Later ze had geen idee van de tijd
was zij weer op haar kamertje. Dood
op en zielstreurig, te moe om naair bed
te gaan, liet ze zich voor het raam in een
stoel vallen de nasleep van een we|V
reldoorlog drukte op haai tengere gebogen
schouders. De marteling, de onbenullig
heid, de machtelooze strijd, de hoop, d e
nergens toe leidde.
Buiten, in het donker, dreef de maan
Er'woei een zacht stoeiend briesje. Langs
de lanen, onder het loot, liepen paartjes
I langzaam voort.
(Wordt vervolgd.)
Illllliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinllllll
19
I
lllllliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiniiiiniiiiiiimiiiiiiiiiiiillllll
llllllllllll OVER OPVOEDING.
llllllllllllIIIIIIImillmill
