CVï>/ verdichting
M
De Kleine Verpleegster.
k klopt ons Hart.
St. Nicolaas in het land.
EN TOCH.
Aan Sinterklaas
De Legende van
St. Nicolaas.
FEUILLETON
Het Feest van Sinterklaas.
Sinterklaas-Voorpret.
-
Bestaat St. Nicolaas nu echt ot moeten
we hem wegpraten uit de kinderhoofden,
die er vol van zijin?
Mij is het geval bekend van ouders, die
zich aan die zijde van de tegenstanders
van Sinterklaas hadden geschaard. Zij
hadden dus met een paedagogisch nauw-
gezet geveten aan hun kindenen verteld,
dat Sinterklaas net zoo min bestond als
de wolt uit het sprookje van de zevert
geitjes of als Roodkapje. Maarhet
Sinterklaasfeest naderde. De kranten en
reclamebiljetten brachten afbeeldingen van
Sinterklazen in allerlei houding en van
allerlei fatsoen; de prentenboeken, die
de levensgeschiedenis van de goede bis-1
schop tot onderwerp hadden, werden weer
uit het hoekje van de speelgoedkast ge
haald en bekeken. En zietop een
avond werden er twee kleine schoentjes
bij de haard gezet, en im die schoentjes!
werd een dikke winterwortel gedaan, die
als een lekkernij voor het paard was be
doeld. En toen vader en moeder die op
merking maakten, dat Sinterklaas immers
niet bestond, klonk het lichtelijk verwij-t
tend: „U weet er niets van, kijk maar,,
bier in dit prentenboek rijdt Sinterklaas
immers in de auto".
Natuurlijk stond het paedagogisch ver
stand voor zoo'm bewijsvoering stil en de
ouders zijn zoo wijs geweest, de kinderen
maar in hum geloot te laten. En Sinter-*
klaas lachte in zijn baard: nu werden de
ouders gewantrouwd, omdat zij hun kin
dieren de volle waarhid vertelden, en hij
mocht zich verheugen iin het ongestoorde
bezit van een paar kinderharten, die on-\
danks de bedenkingen van de paedagogiek
toch in hem wilden gelooven.
Sinterklaas! Qeet als surprise
Iedereen wat im z'n schoen.
Struikel niet over antennes,
Wil uw tocht voorzichtig doen.
Kom vooral in de gezinnen,
Waar liet vuur maar zwakjes brandt,
Geef iets extra's aan die kleinen,
In hun gauw gevulde hand.
't Arme kind niets kunnen geven,
Is nog erger dan de gard,
't Kleinste schoentje niet te vullen,
Is zoo droevig, valt zoo hard.
Sinterklaas e,n Zwarte Pieter,
Veel succes in 't zware werk.
Wat wij voor ons zelt wel vragen?
Maak de zieke wereld sterk!
'Hij is te Patara in Lycië geboren, als
zoon van aanzienlijke ouders. De legende
vertelt, dat hij reeds als kind overdaad,
van de hand wijst. Sober blijft hij voo(r
zichzelf, gul voor anderen.
Een medeburger kan zijn drie huwbare
dochters geen bruidschat geven; dat was
in die dagen een niet te dragen leed voor
een joing, fatsoenlijk meisje, 's Nachts
gaat Nicolaas langs het huis, werpt een
som gelds door liet venster naar binnen,
zoodat het huwelijk voor het oudste
meisje mogelijk wordt. Tot drie keer toe
volbrengt li.ij stil de gulle daad.... in het
nachtelijk uur, en geen weet wie de gever
is.
21
ln de winkeltentjes aan de overzijde van
het hospitaalplein gingen de lichten uit.
De gedachte kwam in haar op: Er zijmi
genoeg manieren 0111 makkelijker en blij -
der te leven. Waarom ging ze niet weg,
om zoo'n manier te zoeken Alleen maar
een joing meisje zijn, jong, vroolijk, ner-i
geus om denken dan om lintjes en tintjes.
Maar er zijn dingen, die je niet ontlooi
pen kunt. De tragedies in het hospitaal
wanen een deel van haar wezen gewor*
den. Al was zij aan het andere einde
der aarde zij zou toch wakker schrik-,
ken midden in de nacht, en een roepstem
hoornen. Overal, waar de wind hoorbaar
was, waar zoete muziek klonk, waar de
lente terugkwam met pijnigende heerlijk
heid, zou 't in haar boven komen, en zou
haar hart breken om Windy. Zou Win-,
dy haar ooit noodig hebben? Of zou hij
genoeg hebben aan zijn droom? En al was
dit waar moest zij dan niet zorgen, dat
zij er was, alleen om op te passen, niets'
terugvragend
Aan Beter kon zij geen liefde geien;
alleen vriendschap, en verstaan, en mede-
Al valt er geen sneeuw en al ligt er
geen ijs,
Al schijnt er geen maan door de boomen,
Al is er geen geld en bestaat er geen Sint
Tóch zal hij óók dit jaar weer komen.
Tóch strooit hij weer lekkers, tóch
zingen we weer
Tóch zat hij de sohimmel berijden,
Tóch komt hij precies als de vorige keer
De huizen, de harten verblijden.
Al gaat het ook hèm slecht, die kinderen-
vriend,
Al moet hij er harder voor werken,
De 5de December is 't feest van 't kimd,
Die hoeven er niets van te merken
Later, na zijn reis naar Palestina, als
hij Bisschop van Myra, de hoofdstad van
Lycië, geworden is, lezen we van hem,
hoe hij geëerd wordt om zijn vrijgevig
heid en gastvrijheid. Maar ook om zijn
„ernst, volharding in 't gebed, waakzaam
heid, zachtheid in aansporen, gestreng
heid in berispen, soberheid".
Waaruit we zien, dat vrijgevigheid niet
een deugd op zichzelf is, maar een deugd,
die nu en dan vooruittreedt tegen een
achtergrond van vele sterke karakter
eigenschappen. Dat zij gepaard gaat met
ernst en soberheid, dat van „gedachte
loos uitfteelen" bij de Heilige, in wieaisi
naam wij geschenken gaan koopen, maken
en geven, nooit sprake is geweest.
De drie kinderen in een kuip aan de
voeten van de heilige herinneren aan het
verhaal, hoe Sint Nicolaas eens drie kirw
deren, die doof een trouwefooze waardin
waren geslacht en ingepekeld, weer in
het leven terug riep en doopte.
lu het algemeen komt het getal drie in
deze legenden veel voor. Zoo redt Sint
Nicolaas drie onschuldige jongelingen, die
door de consul ter dood veroordeeld wan
ren. De bisschop verschijnt op de plaats
der terechtzitting ien valt de beul in d(e
armen.
Evenzoo zou hij .drie veld'beeren van
Constaintijn, die wegens verraad onschul
dig wanen aangeklaagd, door een nachte
lijke verschijning aan de keizer hebben
bevrijd.
Omdat hij eens door zijn gebied een
schip voor schipbreuk bewaarde, werd hij
door de zeelieden als patroon aange
roepen. Daarom draagt hij als attribuut
ook een anker.
lijden. Zij moest de moed zien te vim*
id.en, om hem dat te zeggen. En toen her
innerde zij zich, zijn gezicht, met al dat
gretige verlangen, en zij herinnerde zich
o>ok, dat hij door pure wilskracht, in zijn:
eentje vechtend maand op maand, die
groote overwinning behaald had, en zich
teruggevochten naar de gezondheid om
harentwille. Wat moest het worden met
hem, als zij hem afwees?
Jennie's tengere lichaam lag zich te
wringen in de stoel, toen zij dit nieuwe
kruis ontstaan zag. Windy en Peter. Win
dyPeterWat was de na,cht einde
loos lang. De sterren schoven van Oost
naar West, terwijl Jennie worstelde met
haar probleem. Eindelijk was de atmos
feer veranderd. De dageraad drenkte de
aarde in een spookachtig licht. Er was
een nieuwe dag begonnen.
Opeens wist Jennie het zeker: zij hield
het geen dag meer uit. Niet één dag meer.
I11 de vroegte sloop zij naar het bureau
van dr. Hufty en zij keek hem aan met
dat gezichtje, dat vaal was van strijd.
Hé, Jennie, wat is er nu weer? Zij
kwam altijd bij hem met bespottelijke ver
zoeken voor de jongens, malle dingen, die
op de duur toch door en door verstandig
bleken te zijn- Maar hij verwachtte in de
verste verte niet, wat er nu kwam.
Ik wil weg.
Weg?
Zij wrong haar handen in elkaaT, zoo
als zij het altijd deed, als haar iets te
Als patroon voor de visschers en zee
lieden, stond St. Nicolaas zoowel bij de
Hollanders als Vlamingen in hooge eere,
waarom hem ook een aantal kerken ten
onzent b.v. de Oude Kerk te Ainster-i
dam, te Utrecht, te Middelburg, Gronin
gen en Kampen is toegewijd.
In Tirol wordt hij in herbergen en
ziekenhuizen als patroon vereerd; daarom
vindt men hier zoo dikwijls St. Nicolaas-i
kapellen op bergpassen.
Houdt het Sinterklaasfeest toch een
voudig .want zonder eenvoud is het niet
écht. öp Sinterklaasavond moeten we geen
kinderen zien, die met een ontevreden ge
baar het dure cadeau bij een stapel an
dere goederen smijten, drenzend om die
vervulling van een onvervulbare wensch.
Een echte Simterklaasstemming kan pas
ontstaan, als wij het weten en beseffen
dat kleine genoegens óók genoegens zijn.
Voor wie op Sinterklaasavond geen am
bitie hebben om te grabbelen naar peper
noten, wie dap geen grage tanden kan
zétten in een speculazen vrijer, wie dan
niet kunnen lachen, omdat ze „genomen"
zijn en tenslotte: wie achter de geringe
waarde van een klein cadeautje niet het
groote en gouden hart weten te vinden
van hem of haar, die ons aldus vriend-,
schap bewezen voor dezulken kan Sin
terklaas nimmer een feest zijn.
Sinterklaas is voor iedereen, arm en rijk,
als we de verwachtingen van onze kinde
ren, vrienden en verwaiïfen, feiden in
de richting van het bereikbare.
Ik herinner me nog menig St. Nicolaas-
geschenk uit mijn jeugd, menig toppe-
rijtje, heel de sfeer van die met een too-
verlamp bestraalde avonden. Praat me niet
van opvoedingswijsheid en kindierziel-
kunde. Dit is het allereerste, waar zoo'n
kleine mensch van groeien moet tot een
weerbaar wezen, waar levensmoed in zit.
Wat zijn we op Sinterklaas niet blij
geweest met.... prullen en wat hebben we.
ons later niet verwonderd, dat we onze
verwende kinderen niet gelukkig kondien
stemmen met het kostbaarste speelgoed.
Toch is de oplossing eenvoudig. Een
kinderziel voelt fijn aan. Een kind weet
slecht te waardeeren, wat de waarde is
van geld en kostbaarheden, maar liet
voelt heel goed, hoeveel van onze liefde
van onze offerzin, van ons hart er kleeft
aan het kleine presentje, dat we Siet
schonken als we de deugden van een
voud en tevredenheid in het kind weten te
ontwikkelen en te sterken.
machtig werd.
Ik wil echt weg. Ik moet weg. Pro-,
beer u 't me maar niet uit 't hoofd te
praten en laat alstublieft niemand er meer
over praten. Want dan zou ik toegeven
en ik moét weg. Er gloeide een vuur
achter haar oogen, Hij wist hoe Jennie,
gevoelig en edelmoedig, de last van al die
gebroken levens in het hospitaal op 'zich
genomen had. Hij wist, dat zij allemaal
de lastige werkjes op Jeninie afschoven
ze lieten, haar maar kalm zich zelf at^
tobben, omdat zij nooit klaagde. Maar....,
het hospitaal zonderbaar!
Enfin, zooals je wilt, Jennie. Je kunt
met de maand ontslag krijgen.
Ontslag? Dat vraag ik niet. Ik ga
weg.
Hij knikte nadenkend, alsof het 't ge
woonste ding van de wereld was, dat zijn,
verpleegsters vóór' 't ontbijt bij hem bin
nen stormden en haar werk er bij neer
gooiden.
En waar wou je naar toe?
Zij maakte een gebaar van droefgeestig
verlangen naar een wereld van licht eni
vroolijkheid.
Ik wil weg, zei Jennie nog eens.
Ik weet iets. Hij maakte zich eeni
beetje zorg over haar. Er moest iets ge
beurd zijn, waardoor de schaal was door
geslagen. Ik heb een -zuster, die een
boerderij heeft. Zij zou erg graag ge
zelschap hebben, 't Is nogal afgelegen
maar erg mooi. Ga daarheen.
Sommigen geven kwistigzonder
iemand gelukkig te maken. Het komt er
meer op aan hoe dan wat men geeft.
Corneille.
minium recepten mnmmi
BORSTPLAAT. 500 gr. suiker, l1/- dL.
water, essenoe, koffie-extract of 30 gram
cacao. Giet het water op de suiker en
laat deze oplossing inkoken tot een drup
pel, die van de lepel valt, een dunne
draad trekt. Neem ze van het vuur, roer
er in, totdat ze ondoorschijnend ge
worden is, voeg er dan de essence bij, laat
de borstplaat vrij stijf worden en giet
ze zoo vlug mogelijk in de ringen, die
eenige tijd im koud water gestaan hebi
ben en die daarna op glad papier ge
plaatst zijn. Keer de borstplaat, als ze
stijf is, met de ringen om, laat de onder-:
kant drogen en neem er dan de ringen
at.
DIKKE SPECULAAS. 300 gram bloem,
150 gram boter, 20 gram amandelen, een.
eetlepel speculaaskruiden, 10 gram su-
cade, halve d.L. melk, 150 gram bruine
suiker: De suiker in de melk oplossen,
de fijn gehakte amandelen, de gezeefde
bloem en de boter er bij doen en dan
flink dooreenkneden. Vervolgens uitsprei
den op bakblik, dat eerst met boter moet
zijn ingesmeerd. Dan plm. 20 mnt. in ma
tig warme oven (Op verzoek)
Zij wist het mog niet zoo ineens.
Als 't er maar een beetje vroolijk
is. Ik wil ergens zijn, waar de menschen
luchtig en blij zijn, en midden in de pud
ding gaan zitten, zei Jennie met kalme
vastberadenheid.
Hij bedwong een glimlach.
Dat komt precies uit, zei hij plecht
statig. Dan moet je juist daar zijn,
E11 Jennie ging.
Beter was de eemige van wie ze afscheid
ging nemen. Naar de kamer van Windy
wou ze niet meer. Ze zou er niet tegen
kunnen. Als je uit iemands leven moet;
verdwijnen, is 't maar het beste, dat je
opstaat en wegloopt, zonder om te kij
ken.
Ik ga een poosje weg, Peter.
Hij vroeg aanstonds, wat er komen
moést: Lang?
Och, een maandje misschien. Ik
weet het nog niet precies.
Dat wil dus zeggen voorgoed,
Jennie dwong zich tot een luchtig
lachje: Dank je voor 't compliment, Beter,
Waarom ga je eigenlijk?
Ik heb nog 'in massa verlof te goed,
en ik ben zoo moe, dat ik haast niet meer
voortkan.
Er was stilte in de kamer. Toen sprak
Peter aarzelend: Zeg, Jennie, als je terug
komt
Er lag 'n wereld van beteekenis in die)
woorden.
(Wordt vervolgd.)
Ik zet mijn schoen voor Sinterklaas
Vanavond bij de haard,
Een klontje suiker doe 'k er in,
En haver voor .zijn paaird.
Als 'k 's morgens vroeg dam wakker
wordt,
Ga 'k daad'lijk naar beneê,
Om vlug te zien, wat Sinterklaas
Wel in mijin schoentje dee.
Ik krijg misschien een heel mooi
boek;
Een spel is ook wel fijin.
Het mag ook wel 'n stuk „taai-taai"
Ofook iets anders zijn.
Nu nog 'n paar nachtjes slapen
maar,
Dan komt die goede Simt,
'k Wed, dat ik zeker heei veel moois
Dan bij mijin schoentje vind.
QO
|||||[lllllllllllllllllllll!lillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll|llll|||||llllllllll||l|||
||||||llllllllllllll[llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllUIIIII|i|||||llllllllll||||||
|||||||||iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii||||||
||||||iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii:iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!iiiiiii||||||
W.' U.ILHI
