De Kleine Verpleegster.
me rT
Op Excursie
met de Oud-Leerlingen
Lagere Landbouwschool.
FEUBLLETON
KUNSTMESTFABRIEK.
Te Vlaandingen bezochten wij de kunst-
mestfabriek. Wanlneer we a.s. voorjaar
onze „super" krijgen, zulten we nog wel
leens denken aan wat daarmee gebeurd
is. We (hebben op het terrein van de fa
briek een heele tijd loopen kijken, want
de fabriek beslaat een heeLe oppervlak
te. Het was heel interessant, maar wat
je kleeren betreft, kan je beter in de Bij
enkorf zijn. En dan heb je nog het voor
deel, wat aardige meisjes te zien.
DE VAAN.
Na in Schiedam gegeten en een spel
letje „gekurkt" te hebben, 'zijn w e naar
ide „Vaan" gegaan, een hygiënisch melk-
bedrijt. Hier wordt melk gewonnen, die
gegarandeerd wordt, ziektekiemvrij te zijn.
Dat al het werk, daarvoor nooidig, be
taald moet worden, begrijpt U wel. De
melk komt danook aardig duur. Het
mestvervo-er ging iinplaats van met de
kruiwagen met een bak, die aan een rail
lining. We zagen eerst het jong vee, alle
maal van één sta' en prima dieren.
Daarna gingen we naar het melkvee, waar
Van rle melk iedere dag onderzocht wordt.
Er werden '80 stuks veie gemolken en er
waren vijf melkers. Wanneer U weet,
dat van iedere koe de melk gewogen
moet worden, en dat de melkers telkens
de handen wassdhen, dan kunt U zich
wei indenken, dat ze een heel poosje
zitten. Het hakspannen en het afwasschen
gebeurt weer door een andere man.
Toen we alles bekeken hadden, was
het al aardig donker geworden. Maar er
was verlichting in de stak net zoo goefd
als in verschil lende winkels bij ons op
Texel. Nadat wij nog het lokaal voor die
bereiding vain verschillende papsoorten be
keken hadden, zijn we weer in de bus
gestapt. Nu Den Haag tegemoet.
VOOR DE VROUW.
GOEDKOOPE PATRONEN.
Voor abonné's 25 oent.
A 211. Patronen verkrijgbaar voor
bovenwijdte 88 en 96 cM. Noodig 5.50 M.
zijde, 90 cM. breed; 80 cM. laklint voor
ceintuur, 12 cM. breed.
A 213. Voor bovenwijdte 88 en 100 cM.
Noodig 2.80 M. stof en 50 cM. garneer-
stot, heide 1.30 M. breed.
NUTTIGE WENKEN.
Voor het wasschen van zijden kleeding
hetzij van wol, katoen of zijde, nooit zeep
gebruiken. Het beste is, wat soda ot
borax in het water doen.
Wanneer een kamer, die zelden gébruikt
wordt, wat vochtig blij let, moet men i|n
de hoeken stukjes kamfer leggen. Binnen
een week zullen de kamfer en het vocht
verdwenen zijn.
Na het gebruik van gerookte of ge
zouten visch en van uien, nemen messen
vaak een onaangename reuk aan. Deze
lucht verdwijnt, als men het mes een
uurtje in de aarde steekt.
De schemering bracht verandering van
tooneei. De kleine welkende bloemen
frischten op en lieten zegepralend haar
kleuren door het halfdonker stralen- Het
gras werd weer helder. De gevoelige;
lucht werd een instrument, dat ook de
teerste geuren vasthield en versterkte, als
of er noten op niuziekpapier een wazige
wijs lieten hoornen. In de hoogte gtedenj
zachtzinnige sterren naar hun plaats aan)
een doinker firmament.
Er begonnen zich figuren te bewegen
naar de verlichte deuropening.
In het oog van Jennie, die toekeek, on
dergingen ook die een verandering. Het
wanen geen verminkte soldaten meer, die
langzaam voortkwamen op krukken en in
wagentjes, maar vermoeide troepen, aan
het einide van een zware dagmarsdi. Zij
zag het afsteken tegen de verbleekende
hemel van een ver land, en overal om hen
been straalde de gloed van jeugd en moed
en hoog sterver. Zoo gingen zij langs
haar heen in een optocht van blijde
banieren. Telkens als er een figuur naart
IN DEN HAAG.
Toen we in Den Haag aankwamen,
zijn we eerst naar onze hotel-kamer ge
gaan om ons te wasschen. Na gegeten
te hebben, zijn we de verlichting gaart
bekijken; die was in één woord „gewel
dig". Ook hebben we nog een goed uur
staan wachten, in de hoop iets van onze
Koningin te zien te krijgen, maar de helft
van ons gezelschap duurde het te lang
en ging de stad in. De wachters zijn
na afloop naar Heek gegaan en hebben
daar heel wat schik gehad met de Afri-
kaantjes van 'Commandeur. Juffrouw 26
zat met de handen in het haar, maar al
les kwam weer terecht en zoo belandden
we zoetjesaan weer in ons hotel. na
een weegschaal-intermezzo
MET Z'N ALLEN DE LUCHT IN
Daar we te laat weg raakten, konden
we nog maar één ding doen; Schiphol
of IJmuiden. Met 15 Stemmen vóórraak-
ten we naar Schiphol. De regel „On
verwacht lukt het 't best" ging best op.
Nadat we vliegveld en omgeving bekeken
hadden, zijn we letterlijk de ludht inge
gaan. Dat was het evenement van de
dag .voor wie nog nooit gevlogen
hebben niet te beschrijven. Nu begrijpt
Roeper misschien, waarom Beuinkes zoo
stil was. Bijna waren we naar Texel
gevlogen, voor tien gulden, maar ja, het
was de derde dag en de oenten raakten
op. Zeer voldaan namen we afscheid van)
Schiphol.
VOLDAAN NAAR HUIS.
We hadden onze tijd noodig. Na onder
weg nog éénmaal getankt te hebben, kwa
men we heelhuids weer op de boot, waar
de „knobbelclub" zich gelden deed.
Voorz. Kikkert bracht op de boot na
mens allen de leider dank, waarop de heer
Van dien Ban op de hem eigen wijze ant
woordde. We hadden in hem een „reuze"
leider. Hij wist het steeds zoo te schikken,
dat we naast een groote dosis leerstof
die we te verwerken hadden, toch nog
heel wat te zien kregen en veel beleefden,,
wat nu niet direct met de landbouw in,
verband stond. Op onze eerstvolgende
praatavonid, 13 Jan., komen we daarop
nog wel eens terug.
J. BEUMKES, Den Hoorn.
VOOR DE JEU( IIIIIIIIIIIIIIIHI IIIHIllilHi
MET DE POPPENKAST OEIS.
Tekst en illustratie van H. KAPGIETER.
binnen ging door de verlichte deurope
ning volgde hem zijn schaduw; en de fi
guren zelt waren nog even kranig en glo
rieus, maar de schaduwen bewogen zich
moeizaam, alsof ze zwaaide hadden.
Nacht.
Je unie draalde op de trap. De wind
koelde hier haar voorhoofd af. Zij zag
op tegen het uur, dat zij weer naar de ka
mer van Michael Fort zou moeten. Zij was
er nog niet geweest, sinds het Iucht-eska-
der in snelle vlucht naar liet zuiden was
gewiekt. Als de andere jongens het al
zoo zwaarhadden opgenomen, hoe moest
het dan Michael met zijn gebroken hart
aandoen? Zij vouwde haar handen om
haaT knieën en keek op naar de gezichten
der sterren. Ze wou maar, dat ze er niet
meer heen hoefde. Maar het zou toch
gauw moeten.
Jennie dacht aan al die mensohen bui
ten het hospitaal, die zoo luChtig en zooi
makkelijk hun gang gingen. Daar waren
er natuurlijk bij, die hun lot hard von
den en hun werk eentonig en saai en die
mopperden en tobden over de kleine hin-t
derlijkheidjes van alledag. Omdat zij de
onzichtbare vleugels niet kenden, die aan-
hun schouders sloegen; de groote moge
lijkheden niet zagen, die tedere nieuwe
dag hun booden het buitengewone voor
recht niet beseften van stevige armen en
soepele tintelende spieren. Al die kost
bare tooverkracht bezaten ze en ze
wisten het niet.
OT0ÜQ1C?
176. „Toe", zegt Jan, „hier met die
Daan. We zullen hem tussen ons in ne
men, en dan moet hij hardop lezen waf
er staat". En ze sleuren Daantje naar het
bord toe. „Dat gaat zo maar niet, Daan",
zegt Piet. „Jij mag Loesje niet zo lelijk
voor jokten. Dat willen we niet hebben.
Je moet het niet weer wagen."
DE PRIJSWINNERS.
De oplossingen waren: 1. Nat. 2. wijzer
van een klok. 3. Boek. 4. Meppel 5.
Staart taart. 6. Sint. 7. Huis. 8 Kerst--
vacautie. 9. Pruim. Waar een tweede
goede oplossing mogelijk is, telt die ook
mee. Goede oplossingen ontving ik van
Dora van Heerwaarden, Nico Eeftuan, An
nie Him, Piet Kok, Ar ie Hin, Greta Eel-v
man, Dirk Krijinen, Jb. Eelman, Rika Bak
ker, Lucia Stietema, Annie Zij in. Trijntje
Henkes (ei-kei is ook goed, hoor Trijntje),
Karei, Frans en Het^r Roeper. Nico
Swaerts, doe ook maar trouw mee. De
aanhouder wint. Bedankt voor de
vriendelijke wenschen met Kerst en bij de
jaarwisseling ontvangen. Ik hoop voor
jullie allen, dat 1937 een gelukkig jaaaj
mag zijn.
De boeken vielen deze teer ten deel
aan:
WE GAAN GOOCHELEN.
Onderaan: een kogel, die we plotseling
te voorschijn toveren. (Hij hangt aan een
dun ijzerdraadje om je duim.)
Hiernaast: Een cent dóór een hoed la
ten vallen (je stopt er tevoren een tussen
die hoed en het glas.')
Hoe je op eenvoudige wijze een zijdein
zakdoekje te voorschijn kunt brengen,
leert de onderste tekening. Je stopt het
doekje tevoren in de open ruimte van een
opengeschoven doosje lucifers. Laat zien,
dat je niets in de handen hebt, steek 'dan
de kaars aan, die je z.g. bij je kunst nodig
hebt. Wanneer je het doosje dichtschuift,
heb je het doekje in de hand
In het Oosten scheen de stad als een
dageraad aan de hemel. Haar lichten wa-x
ren zeer helder vanavond, en door haar
gouden lanen dreven weelde en schoon
heid en teven en laCh. Maar ook hier in
idie stilte vertrekken was teven. Pop Knute
waagde er zijn zeven-en-negen tigste ver
jaardag aan, om een kameraad te helpen,
die al niet meer te helpen was; kleine
vriend sch ap sdiensten, he If d-h af t ighe id,
moed. En plotseling was alles veranderd
voor Jenn-ie, en zag zij dit als Leven
vaak bitter en verschrikkelijk, maar altijd
kranig. En de stad daar - -die vlammende
dageraad was niets dan een scheut
weerschijn tegen een zomerhemel.
Kleinigheden hielpen Jennie; deze ge
dachte, die juist in haar opgekomen was.
verheffend en verhelderend, en even
wicht brengend tussch-en de schalen der
rechtvaardigheid deze gedachte ook,
dat er hier onder haar lieve, flinke jomtr
gens nog schoonheid was, en avontuur, en
romantiek; LEVEN geschreven met
stralende hoofdletters. Aldus gesterkt
stond zij op en zij ging naar de kamer
van Michael Fort.
Zoodra zij over zijn drempel was, voel
de zij een verandering. H-et licht uit de
gang drong maar uiterst spaarzaam het
vertrek binnen, maar er kwam uit die duis
ternis iets op Jennie at. Haar hart hield
op met kloppen. Zou hij algegaan
zijn? Zij wou het licht niet aandraaien
omdat Michael een 'hekel had aan 'licht.
177. beeft Loesje op haar beurt
reu ze prfe lacht achter de rug van
de grotn. Ze gunt het Daantje van
harte. 1 staat hij te bibberen tussen
d-e tw-^rote jongens. En Daantje
gilt mi „Ik heb het heus zo niet
bed-oelcj zal het nooit meer doen.
Maar Ine nou los".
ARIE lDijkmanshuizen, 9 jaar.
GRE1 7LMAN, te 9 jaar.
J)IRK JNEN, Oudeschild, 8 jaar.
NIEUWEIJSRAADSELS.
4. Vul i in
D om iets in te bergen.
B slecht gehumeurd.
V bedorven.
5. .Kunjjullie dit raden?
T niet wild.
T een soort plaat.
stuk hout.
6. Zoel deze zin de naam van een
stuk gererap (de letters staan naast
elkaar)
angstzweet brak hem uit,
toen het te zoo schommelde.
Ik v-erw -de oplossingen na no. 9.
Metendelijke groeten,
Jullie OOM KO.
Zij bewoo-h voort, tot haar hand eert
stoel a ante, en Jennie ging zitten
zij viel men plomp neer, omdat haar
knieën haenvoudig niet meer hielden.
Miclizei ze met een bang, bene
pen stemt.
Michaeljt bewoog zich. Hij deed nog
veel rneerj tastte naar boven, greep,
de ijzerenngen van zijn bed en trok
zich, voortig en pijnlijk, op tot een
zittende huig. Maar omdat het raam
achter heras, had h-et Jennie toege
schenen, dij zijn handen in de sterren
doopte en schouders tegen de hemel
zette.
Jen-nii een stem, die zij niet ken
de, sprak [haar, een stem, die over-
kropt was bedwongen opwinding
Jennie, zoUenken, dat je een vliegtuig
voor me ztumnen krijgen, om 't nog
eens te próLn
Een oudéiing van achttien maanden-
in h-et hosil, met veel verbazingwek
kende en \Vcbeiid-e vragen, kwam bo
ven en hi-ejennie.
Na een waarin haar hart bleet
stilstaan er n ging bonzen, en er in
haar teel e- iik begon, die zij in ieder
geval weg ijt slikten, kon Jennie spre
ken: Niets -nmogelijk, Michael Fort.
Ik heb wel een redacteur van ©en
krant zooveekregen ,-dat hij er iets
uit liet, dat l-r dolgraag in wou zetten.
(Wordt vervolgd.)
28
H kannegieter.
H.K
