1
De Kleine Verpleegster.
ONS FOTOHOEKJE.
mim
VOOR DE VROUW.
NUTTIGE WENKEN.
Duf geworden houten lepels maakt
men frisch door ze uit te kokeii in azijn.
Spuit in houtwormgaatjes om de
twee dagen wat benzine. Doe dit veertien
dagen lang en maak de gaatjes dicht met'
harde was. De houtworm zal dan niet
verder woekeren.
EEN HOEDJE VAN HEDEN.
RECEPTEN.
RABARBERPUDD1NO. Een groote ol
twee kleine bossen rabarber^ suiker naar
smaak, 60 gram maizena, eventueel wat
water, een pakje vanille-suiker. Snijd
de rabarberstelen aan kleine stukjes,)
wasch ze en zet ze met wat water op.
Kook er moes van. Voeg zooveel suiker,
bij als noodig is. Nu moet men een liten
moes hebben, anders nog wat water aan
toevoegen. Breng het mengsel aan de
kook en bind dit met de met water aan
gemaakte maizena. Roer er de vanillesui
ker door. Stort het puddingmoes in de
vorm en laat de pudding koud en stijf
worden.
No. 14 en 15.
JAN en GR1ETA ROEPER,
Akenbuurt, geb. 21 Nov, 1926
en 25 Jan. 1928.
FEUILLETON
64
Dr Huffy trok zijn stoel dicht bij de
hare. Hij nam zijn hand niet weg van,
haar arm. Hij vertelde haar alle biezon-
derheden van het geval, de bemoedigende)
verschijnselen, en de ontmoedigende ver
schijnselen. Langzamerhand begon zij te
begrijpen. „Het doet hem goed er over te
praten. Hij houdt óók van Windy. Dat
zijn er twee." Het was, alsof Windy's
kans daar gunstiger door werd.
je was niet gemakkelijk te vinden,
kind. We hebben er drie man op uitge-i
stuurd. Hoe Jake het aangelegd heeft
weet ik niet.
Jake kan alles, wat van hem ge
vraagd wordt.
Wij waren niet van plan geweest,
zoo gauw al te opereeren, maar Windy
werd ongeduldig. Hij kniesde zijn weer
standsvermogen op 't ging verkeerd.
We zijn erg bang voor hem geweest.
Theoretisch is de operatie geslaagd. Als
hij de nacht doorkomt, maakt hij een
goede kans. Daarom wilden we jou hier
iiebben. De anderenwij hebben alles
gedaan, wat wij konden. Jij bent zijn
eenige hoop. Je moet hem houden.
O haar zwakke hart. O ontzettende ver
antwoording. Wist dr. Huffy dan nog
niet ,dat er op haar niet te rekenen viel
Zij, die nog nooit iets had kunnen pres-
teeren, die maar op de hoeken stond te
tobben en de verkeerde kant opging. Jen-*
DE NIEUWE MODE
JAPON A 236, vervaardigd van crème
wollen stof met blauwe rondjes en ge
garneerd met vlotte pelerinekraag en vo
lants. De rok heeft een glad heupstuk
en uitspringende plooien. Men legt de
plooien in voor- en voorzij banen en ach
ter- en achterzij banen aan elkaar en
brengt de heupstukken aan. In de linker
zijnaad wordt een split afgewerkt ter
lengte van 15 cM. en van sluiting voor
zien. De onderkant krijgt een zoom van
5 cM. In het voorpand stikt men de bij -
schuiners af en maakt aan weerszijden
van het splitje drie knoopsgaten, waaruit
de lusjes komen, 3Vs bij 10 cM. groot.
Daarna maakt men het splitje af en sluit
zij- en schoudernaden. De mouwnaden
worden gesloten, de mouw aan de onder
kant afgemaakt met een boordje van 2
bij 24 cM. en in het armsgat gezet. De
kraag wordt met schuin geknipte volants,
de bovenste 5 cM., de 2 onderste 6 cM.^
breed, versierd en gelijk met de halsope-:
ning afgemaakt met een schuin biesje.
Ceintuur 6 bij 85 cM. Patronen verkrijg
baar a 25 ct. in 88 en 96 cM. boven-
wijdte Benoodigd: plm. 3.60 M. stof, 130
cM. breed.
Gelieve deze patronein, ontleend aan het
N. Modeblad, onder bijsluiting van het
bedrag aan postzegels, te bestellen aan
dit adres: Uitg. Mij. Neerlandia, Kr. N.
Gracht, Utrecht. Prijs 25 ct.
't Nieuwe Modeblad: meest gelezen
damestijdschrift van ons land; 6 nrs. per
3 mnd. f 1.20. Per post 11.50
Voor Feestelijke bijeenkomsten
als steeds in ruime mate voorhan-
den: guirlandes, serpentines, mut-
sen, maskers, feestliederen, enz.
nie's handen knepen in elkaar. 'Grauwe,
wanhoop kwam over haar trekkende ge
zicht.
Dr. Huffy zei: Zoodra je voelt, dat je
jezelf meester bent, gaan we naar boven.'
Maar ik moet je eerst nog één ding zeg
gen. Er glom een licht in zijn moede,
oude oogen. Die kamer de stille
kamer van zaal Tien. Jennie, je droom is
uitgekomen, 't Hééft al verschil gemaakt
daar.
Er gebeurde iets binnen in Jennie zij
wist niet wat, iets kolossaals.
Hij ging vriendelijk voort: We zullen
de andere kamer ook zoo laten opknap
pen. Je moet ons dat geld terug laten
geven, Jennie. t-
Nee nee. Ik ben al blij, als ik hier
iets van mezelf mag achterlaten, voor
mijn jongens.
Iets achterlaten. Hij zag die voet
stappen. Maar kind, wat je hier achterge
laten hebt, kunnen we nooit meer verlie
zen. Dat hebben we allemaal gevoeld. Die
moed, die geestdrift, die onzelfzuchtige
en onoverwinnelijke geest van jou zaï
altijd voortleven in dit huis van ellende.,
Zij stond plotseling op haar voeten. De
kamer werd gevuld met het wieken van
vleugelskleine vleugels, die rondom
haar opleefden in gélukkige hereeniging.
Het was een grootsch oogenblik van
openbaring: het licht, dat zij had gevolgd
de stem, die haar geleid haddie
hadden niet gedwaald. Zij voelde het le
ven in zich terugkeeren leven en nieuwe
kracht voor de strijd, die nog wachtte.
Nu kon zij naar Windy gaan. Nu was
zij weer sterk. Hij hóórde van haar. Zij
wou haar eigendom handhaven.
Toen het dag werd, wisten ze, dat hij
zou leven.
Hij deed zijn oogen open, keek naar
VOOR DE JEUGD
19. Liesje was blij, dat het afgelopen
was, want hoe hard vaders handen nu
ook waren, ze vond het van die vreemde
man niets aardig. „Kijk eens" zei va
der. „Ik heb mijn jongens eens meege
bracht. Ze hebben vanmiddag vrij van
school. Dit is Klaas en dat is Lijsje.
NIEUWE PRIJSRAADSELS.
1. Maak hiervan de naam van een
boom:
O U IE
2. Je vindt ze aan de kapstokken onder
schooltijd. Met hetzelfde woordt duidt
men een plaatsje in N.-Holland aan.
3. Ik ben van hout. Verlies ik mijn
hoofd, dan word ik familie van je, want
dan heet ik
Inzenden na no. 9.
Briefjes mocht ik ontvangen van Jannie
van Heerwaarden, Frans Roeper, Karei
Roeper, Hetty Roeper, Lucia Stiekema,
Dirk Krijnen, Henk Flens, Adrie Flens,
Corrie van den Ban, Arie Bakker, Annie
Barhorst, Ant. van Heerwaarden, Maarten
Roeper, Nico Eelnran; Ria, Jac. en Anna
van HetTwnarden, Trijntje en Corn. Hen-
kes, Corrie Keijser, Corrie Witte, Rika
Bakker, Rika Keijzer, Piet Kok, Annie
Zijm, Ria Witte, Maatje van Leeuwen,
Corrie de Wit, Leendert van der Hoek,
Kees Koorn, Anna Koorn, Vroon Bar
horst, Jopie v.d. Vliet, Henk Bakker,
Neeltje Roeper, Pietje Eelman, Nellie Bak
ker, Trijntje Eelman. (Ja, de raadsels wa
ren niet te laat. Of je mee mag doen?|
Wat graag); Dora v. Heerwaarden, Annie
Buisman.
De oplossingen van de laatste negen
raadsels waren: 1. Kort, korter. 2. scha-,
duw. 3. Aardappel, dobbelsteen. 4. Briei,
bries. 5. Hand, hond. 6. Apeldoorn. 7.
als 3. 8. Jan was eerder beneden. 9.
Kalk, kolk, kelk.
Ik herinner er aan, dat drie extra prij
zen beschikbaar zijn voor wie in de eerste
zes mnd. van dit jaar de meeste briefjesj
inzenden.
Met vriendelijke groeten,
lullie OOM KO.
Jennie.
Je bent een heel eind weg geweest,
Windy en nu ben je weer terug.
Op Jennie's gezicht was dat lieve licht,
dat geen schoonheid was, maar meer ont
roerde dan schoonheid doen kon.
Ik ga nooit meer bij je vandaan,
Windy Je kunt zeggen wat je wilt. 't
Helpt je niets. Waar jij gaat
Liefste
Dr. Huffy keerde zich om en sloop op
zijn teenen de kamer uit. Hij ging naar
buiten en bleef heen en weer loopen over.
de plaats. De dag kwam uit het Oosten
op, gepurperd en nat van dauw. Hij her
innerde zich zoo'n dag in Frankrijk, toen
zij wisten, dat de verschrikkingen van de
oorlog ten einde waren. Ten einde. Die
woorden hadden zij durven gebruiken
en zij hadden geloofd, dat het waar was.
Achter hem rees hoog zijn hospitaal
omhoog een smet op het blazoen der
beschaving. Daar werden de drama's met!
de dag droeviger. Hij had daarover ge
broed, en hij had geen einde kunnen zien;,
en hij had getobd, omdat het zoo onmo-i
gelijk was, een wereld te overtuigen van
haar misdadigheid, die het voeren van
oorlog was.
Maar nu wist hij het. Het werd hem
duidelijker hier onder de sombere gevels
van No 80. De vrouwen de vrouwen!
als Jennie. Die moeders van het volgende
geslacht. Dié waren de weg. Het zou de
mannen niet meer lukken, hun oorlogen
op touw te zetten, of de jeugd van een.
volk bijeen te zamelen en op het slag-
veld te slingeren. Hij zag de laatste ge
weldpleger voorbijtrekken, omdat de vrou
wen van het volk hem in de weg tradei^
en zeiden: „Nooit meer geven we onze
mannen af voor de krijg". En eindelijk
waren zij sterk genoeg om dit te zeggen.
20. Klaas vond het fijn, dat die andere
man hem zo groot vond. Hij zou later
ook molenaar worden, net als vader.
Dan zou hij ook naar de markt gaan
om meel'te verkopen aan de boeren in
de omtrek. Maar daar riep vader:
„Kom, laat ons naar huis gaan".
DE PRIJSWINNERS.
Bij loting vielen de prijzen ten deel aan:
PIETJE EELMAN, 8 jaar, Bargen.
HENK BAKKER, 8 jaar, Koogerweg.
JOPIE VAN DER VLIET, ....jaar,
In de Boekhnadel mogen jullie een prijs
uitzoeken.
REKENVRAAGSTUKKEN.
Antwoorden op de vragen van vorige
week. Het getal 32 moest zo worden ver
deeld: 3—9—18—2.
Hoeveel broden er waren? Zeven.
EEN AARDIG SPEL.
Daar heb je twee kisten voor nodig
en twee stokken, die je aan het ene eind)
flink met lappen hebt omwonden. 'Daar
mee ga je elkaar te lijf. Het hoofd mag
niet worden geraakt; ook mag je niet
slaan, alleen stoten. Wie het eerst met 'n
voet aan de grond komt, is af. Dan mag
de ander een nieuwe tegenstander uit
dagen.
„Nou, heeren", zei Jake tot de menigte
in het lokaaltje van Skinni en Henri, „nou
heeren, als dat niet de mooiste trouw
partij geweest is, die je ooit gezien hebt.
Muziek van het Fluit-, Trom- en Hoorn-
korps. Welk wijsje? Ja, dat liep een
beetje door elkaar, maar 't klonk vroolijk,
en geen mensch had zin om aanmerkin
gen te maken. Het gezelschap was bijeen
in de stille kamer van zaal Tien, want de
geestelijke, die ze moest trouwen, lag in
die kamer. Hij zal 'twel niet lang
meer houen, zeggen ze.
De jongens, die niet meer in de ka
mer konden, gingen in de gang staan. Ze
kwamen in ziekenkarretjes, en een stel
op krukken of met wandelstokken. En
toen kwam de bruigom, nogal langzaam,
op twee krukken en hij leunde ook nog
op de arm van de bruid. Als jullie haan
gezicht gezien hadden gelukkig en
trotsch en enfin, je hebt nooit zooiets
gezien als 't gezicht van juffrouw Jennie.
En toen ze de lange gang doorkwamen,
met z'n tweetjes, wat denk je, dat de jon
gens toen gedaan hebben Ze hebben een
eereboog gemaakt met hun stokken en
krukken, en daar liepen Windy en Jennie
onderdoor, met een verheerlijkt gezicht,
net of 't sabels waren.
En toen zijn ze bij het bed van de
geestelijke gaan zitten. De hoofdverpleeg
ster was er ook. Zij stond stijf en strak'
en ze keek recht voor zich uit, zonder
naar hen te kijken, maar ze had wat glim
mends in d'r oog, en even later rolde 'f
over haar wang. En ze veegde het niet
eens af. En dr. Huffy heeft de bruid weg
gegeven. En weet je, wie er getuige was?
Ik. En o ja het zoontje van de brui
gom droeg de ringen.
EINDE.
ALÓfc,
