t
GEVLUCHT.
Texelsche Berichten
VOOR DE VROUW.
EIERSAUS (bij gekookte visch). V2 L.
water met wat zout (ook te vervangen
door verdund kooknat van visch), 3 af
gestreken eetlepels bloem, 2 ^afgestreken
eetlepels boter, 1 eetlepel fijngehakte prei,
2 hardgekookte eieren, 2 theelepeltjes*
Maggi's Aroma. Verwarm roerende de
boter met de bloem tot een gelijk meng
sel; voeg daarbij langzamerhand en
steeds roerende de heete vloeistof, voeg
er de gehakte prei bij en laat de saus
zachtjes even doorkoken. Hak de eieren
fijn, doe ze in de sauskom, gilet er de>
warme saus over en meng er tenslotte
de Maggi's Aroma door.
DE NIEUWE MODE
PLOOIEN, DE OROOTE MODE.
Favoriet-Knippatroon 26 cent.
Naast de strenge, aangesloten japon
netjes, die het lichaam als een handschoen'
omspannen, zien we ook jurken, die ge
heel geplooid zijn en die aan de draag
ster iets kostschoolmeisjes-achtigs ver
kenen. Vanzelfsprekend kunnen deze
jurken niet gedragen worden door oudere/
dames, die bovendien niet tot de slanksten
behooren. Maar deze toiletjes kleeden*
het jonge meisje of de jonge vrouwen met
een jeugdig rank figuurtje uitstekend>
Onze teekening geeft een voorbeeld van
zoo'n geplooide kostschooljurk. Aan de
breede, vierkante pas is het geplooide
voorstuk gezet. De plooien zijn echter
dichtgestikt; deze springen pas open 111
de rok. De rug vertoont een enkele plooi,
die zoowel in het bovenstuk als in dei
rok openspringt. Het kleine, opstaande)
boordje wordt gesloten door een strikje
van fluweel of laklint. Iets aparts is,
dat het voorstuk openvalt over een vestje,
in een contrasteenende tint; de mouwen
poften aan de schouder. De ceintmuj
heeft men in de kleur van het strikje,
gekozen. Zeer modern is ook de stiksel-
garneering, die deze japon vertoont.
Zoo'n geplooide japon behoort niet al
te lang te zijn.
IBenoodigd materiaal: 2.5 M. van 130
cM. breedte. Het patroon is te verkrijgen
in maat 40: bovenwijdte 86 cM.; taille-
wijdte: 70 cM. en heupwijdte: 08 cM..
Door 't al of niet aanknippen van na
den kan men het patroon passend maken'
voor het eigen figuur.
II
83 Dit Favoriet-knippatroon is te S3
33 verkrijgen tegen de prijs van 26 SI
Si cent (omzetbelasting inbegrepen) 83
gi aan het bureau van dit blad. Da- 83
Si mes! Denkt bij eigengemaakte SS
83 kleeding aan een Favoriet-Knip- Si
Si patroon. Ze voldoen uitstekend Si
Si en zijn goedkoop. Hebt ge reeds Si
Si succes bereikt, zegt het uw vrien- Si
83 dinnen en kennissen. Koopt de 83
Si noodige stof bij onze adverteer- Si
Si ders. Si
ffi Si
ffiffllfiSiffiffiSifflffiffi II Si 31 SI3331Si Si 31 Si SI
IN HANDEN DER LAMA'S.
NUTTIGE WENKEN.
- Inktvlekken. Vlekken van paarse inkt
zijn meestal moeilijk te verwijderen, om
dat er gewoonlijk aniline in voorkomt.
Messen, waarmee men uien heeft
geschild, steekt men in wat aarde; dan
is de uienlucht er spoedig af.
Spiegels nimmer met water behan
delen. Wrijf ze met zachte doek. Vlekken,
ook vliegenvuil, verwijderen met brand-
spiritus op een doek. 1
I
Gouden en zilveren sieraden wor
den schoon en glimmend, wanneer men ze
eenige minuten in een mengsel van gelijke
deelen water en ammoniak legt en daarna
met een schoone doek opwrijft. Bewerkte
sieraden eerst afborstelen.
FEUILLETON
37
Evenmin bemerkte Ruttgers, dat hij
achter hem het groote gebouw binnen
sloop en met dezelfde lift naar boven
ging, zich verschuilend achter twee for-
sche kerels. Ruttgers stond zijn krant in
te kijken en lette niet op. De kleine ge
daante glipte achter hem uit de lift eni
trok zich in de schaduw terug, hem scherp
gadeslaand, tot hij er zeker van was,
welke deur hij binnenging. Niemand hoor
de de sloffende voetstappen door de
marmeren gang. Bi Gaje droeg altijd
overschoenen, wanneer hij op iets bie-
zonders uit was. Die morgen droeg hij ze
óók. Hij noteerde zorgvuldig de naam
op de deur: „Walter Ruttgers, advocaat
en procureur", en het nummer. Toen
gleed hij de trappen af, even onopgemerkt
als hij was gekomen en ging op weg naar
een adres, afgelezen van een stukje pa-,
pier, dat hij in de hall raadpleegde.
Toen Walter Ruttgers zijn eerste be
zoek aan Tinsdale bracht, gingen er aller-*
lei tegenstrijdige gedachten en gevoe->
lens in hem op. Hij had nooit heelemaal
kunnen ontkomen aan de indruk, die het
kleine witte bruidje, dat daar zoo stil lag
in haar prachtige tooi en de wenkbrauw-
fronsende, verbeten bruidegom naast haar,
bij hem hadden achtergelaten. Dit tafe
reel was voor hem een symbool van alle
ongelukkige huwelijken ter wereld, en hij
ONDERWIJS EN OPVOEDING
Wat ge doet, doe dat goed.
„Wat ik doe, doe ik", zei Jan
de Wit.
Wat zuiver worden zal, moet dik
wijls gisten.
De opvoeder van kinderen moet
hard zijn als een diamant, maar tevens
teeder als een moeder.
P
5. Dr. Maas begreep er nu wel 'alles
van. Met een vastberaden gezicht boog
hij zich naar zijn zoon toe. „Tzin-lo speelt
met die mannen onder één hoedje, Jan",,
fluisterde hij:,,Hou je geweer klaar. We
moeten zien te vluchten". Maar nauwe
lijks had hij dit gezegd, of Tzin-lo draai
de zich om. De Chinees richtte zijn
revolver op Dr. Maas en sprak met een
vals lachje: „U zult u rustig moeten hou
den, dokter, als u hier nog levend van
daan wilt komen."
6. Dr. Maas zag wel in, dat tegenstand
toch niet zou helpen. „Geef je geweer
-VERGADERING S.V. TEXEL.
Vrijdagavond is in Lunchroom De
Graaf de laatste algemeeno vergadering;
van S.V. Texel vóór de aanvang iden
competitie gehouden. De voorz., de heer
D. Dapper, sprak er zijn voldoening over.
uit, dat de opkomst hoewel nog niet zoo
als zij behoorde te zijn grooter waa
dan vorige week. De notulen van de
jaarvergadering van 19 Mei werden on
der dankzegging goedgekeurd.
BESPREKING COMPETITIE.
De voorz. merkte op, dat het aantal le
den zoo is verminderd, dat de vereen,
over bijkans een elftal spelers minder be
schikt dan in 1937. Het past echter niet
voor een veneen., welke een zoo goede
naam heeft als de onze, aldus spr., om
met minder elftallen voor de dag te ko^
men dan vorig jaar. Toch hebben we over
wogen, of we ons niet tot twee elftallen/
moeten bepalen. Maar na lang wikken en
wegen zijn we er op papier althans
in geslaagd drie elftallen te vormen.
Het kan niet anders of de spelers moeten
zich hierin verheugen. Immers komen we
met twee elftallen uit, dan zullen eenige
goede spelers niet in een competitie kun
nen spelen, wat zeer jammer zou zijn.*
We hopen, dat we op de spelers kunnen!
rekenen. Zij moeten vooral de training!
niet beschouwen als een noodzakelijk
kwaad; de training moet nummer één zijn.
Daaruit moet de liefde voor de wedstrij
den voortkomen, aldus de voorz. Helaas
zien we, vooral bij de jongeren dat
zij andere vereen, vóór laten gaan. We
hebben echter besloten met de besturen
van die vereenigingen overleg te plegen,
opdat wij elkaar niet in de wielen rijden.
Hierna besprak de voorz. de indeeling
der competitie. Spreker rekende er op,
maar af," zei hij ontmoedigd tegen Jan.
Zelf reikte hij ook zijn wapens over aan
de zwartgeklede mannen,, die dichterbij
waren gekomen. Hun gezichten stonden
dreigend. Bepaald gezellig konden va
der en zoon het niet vinden. Beiden
moesten van hun paarden afstappen.
Tzin-lo bond hen een doek voor de
ogen. „Het spijt me wel", zei hij, nog
altijd vals grijnzend, „maar ze hebben
mij dit karwei opgedragen. U moogt
later niet kunnen vertellen, \*giar men
u naar toe heeft gebracht". Waar zou
den ze nu wel be landed?
dat Texel 1 zal trachten een belangrijke I
rol te spelen. Experimenten van de elf-.l
talcommissie mogen nooit kwaad bloed f
zetten. Ze zjjn altijd in het belang denl
vereen. Wat het tweede elftal betrof* I
hoopte spr., dat het ditmaal niet doonl
eigen schuld een zeker kampioenschap I
zou laten ontglippen. Spr. verzocht af-1
bericht tijdig aan de heer R. Berkenbosch'I
in te zenden, uiterlijk Vrijdag. Late af-
berichten brengen dikwijls onoverkome-
1 ij Re moeilijkheden mee, temeer daar thans I
niet veel reserves kunnen worden meege- l
géven.
De voorz. merkte nog op, dat niet de l
avonden van U.D.I. zelf oorzaak zijn ge-1
weest, dat de burgemeester zijn toestem
ming voor een balchampetre, te houden,'
door het Trainingscomité, introk. Er!
schijnt echter iets NA de tweede avond
van U.D.I. te zijn voorgevallen, waarin
de burgemeester aanleiding vond, 0111 zijn
goedkeuring terug te nemen.
RONDVRAAG,
De heer S. Langeveld merkte op, dat f
het vorig jaar voor liet derde een teleur
stelling was, dat 11a hun mooi behaalde
kampioenschap geen feestavondje was ge- I
geven. Voorz.: De leden hebben een foto,
gekregen. Dat is een blijvend aandenken.
De heer G. Dros wijst er op, dat nog!
steeds veel leden, die langs de kant staan,
zich met de wedstrijd bemoeien. DAT
MOET UIT ZIJN. Evenals het over het
terrein loopen voor en na de wedstrijd,
en tijdens de rust. Jd$t veld heeft waar-.'
achtig al genoeg te lijden.
De voorz. hoopte, dat in de nieuwe 1
comp. de goede naam van de vereen. 1
bevestigd zal worden. Hij wenschte allen 1
een succesvolle competitie en sloot daar-
mede de geanimeerde vergadering. H
adres Zou hij haar herkennen van het
korte moment, dat hij haar in de volle
kerk had gezien? Hoe wist hij, dat dit
alles niet een van tevoren beraamde op
zet was om hem in moeilijkheden te brem
gen? Hij moest voorzichtig te werkgaan,
onder geen voorwaarde iets overijlds doen
en niets beloven, vóór hij alles omtrent
haar te weten was gekomen.
Toen de morgen aanbrak, was hij bui
tengewoon zenuwachtig iets, wat vol
strekt niet te pas kwam voor de zoon en
kleinzoon van beroemde advocaten, be
kend om hun /rustige vastberadenheid
onder alle omstandigheden. Dit was nu
misschien de reden, waarom het kleine
incident met Abi Gaje hein zoo geweldig
irriteerde. Hij voelde, dat deze reis op
zichzelf reeds een waagstuk was. Hij wiad
allerminst van plan zijn identiteit of het
doel van zijn komst te onthullen aan dit
onsympathieke oude mannetje.
Het kleine, grijze huisje zag er precies
uit, zooals Jane het beschreven had;
Kleine Emelie deed op zijn kloppen de
deur open en keek glimlachend naar hem
op met haar schuchtere blauwe foogen-
Hij voelde zich aangenaam verrast, zonder
te weten, waarom; hij had zich niet voor
gesteld, dat er in Jane's familie ^ooiets
teers en bedeesds te vinden zou zijn. Ook
de moeder was een verrassing voor hem,,
toen zij kwam aanloopen uit de keuken^
haar golvend grijs haar met de hand weg
strijkend van haar gerimpeld voorhoofd,
en een paar intelligente donkere oogen,
die herinnerden aan die van Jane, onder
zoekend naar hem opsloeg. Moeder
scheen geenszins verlegen of bedrem
meld. Ze scheen hem stilzwijgend te
taxeeren.omuitte maken, af ze al of niet
toeschietelijk tegen";ie 111 zou zijn. (W.v.v.)
SLECHTS Sct.PERPAK
had een gevoel, of hij jacht moest maken
op die bruidegom en hem ter verantwoor
ding roepen, voor de radelooze droef
heid van zijn bruid. Altijd zou hij zi.ch
die spontane gewaarwording van opluch
ting en blijdschap herinneren, die hij
gevoeld had, toen hij voor 't eerst hoorde,
dat zij verdwenen was gevlucht ont
snapt. Hij kon het bij zichzelf niet an
ders noemen dan een gelukkige ontsnap
ping, al wist hij ook nog zoo weinig van
de menschen, die medespelers waren in
de kleine tragedie, waarbij hij toeschou
wer was geweest.
Uur na uur zat hij in de trein, die
door 't zwarte donker spoorde; hij vroeg
zich af, wat het einde zou zijn van dit»
wonderlijk avontuur. Waarom was hij
gegaan Omdat hij wist, dat hij gaan
moést. Dat had hij gevoeld vanaf net
oogenblik, dat James Ryan hein de ad
vertentie had laten zien. Niet, dat hij-
ooit van plan was geweest, die ellendige/
belooning te verdienen. Maar zijn aange
boren ridderlijkheid had gesproken; hij
had de wensch bij zich voelen opkomen,
haar te helpen bij haar pogen, zich te'
blijven verbergen. Het was toen natuur
lijk maar een dwaze wensch geweest, zon
der eenige kans op vervulling, maar toen
de kans hem geboden werd, haajr werke
lijk te vinden en haar te vragen, of hij
haar met iets kon helpen, wist hij dade
lijk, dat hij gaan zou al moest het hem
al zijn vooruitzichten, al zijn tijd en zijn
laatste cent kosten. Hij wist, dat hij da>
meisje moest gaan opzoeken. De ge
dachte, dat het eenige schild tusschen
haar en degenen, die haar ongeluk wilden,
de discretie van een onontwikkeld meisje*
afls Jane Carson was, deed hem hui
veren van bezorgdheid voor haar. Hoe
eerder iemand met verstand van zaken ent
verantwoordelijkheidsgevoel zich tot haar
beschikking stelde, hoe beter het voor
haar was. De vragen, die hij die middag
aan verschillende menschen gesteld had,,
hadden hein nog meer geopenbaard, dan
hij reeds vermoedde omtrent het karakter^
van de bruidegom, die hem op 't eierstéi
gezicht al zoo onsympathiek was ge
weest.
Dit alles ging hem door het hoofd
tusschen de korte onrustige oogenblikkeu
van slaap in de schommelende wagen.
Zou hij haar vinden aan het opgegeven
|iiiiiiniiiiiiii!»;;i:ii:iiii:»iiiiiiiiiiiiu!iriii||||||
