Mode
Vrouw en
Jm
DE VROUW IN HET SPEL.
Iets over Bruidsjaponnen,
S'uiers en Mirten
Sf
iH. i
„Wilt gij mijn vrouw worden? Wilt gy
het wagen met mij samen door het leven
te gaan, met mij, die van harte streeft naar
bevrijding en beter worden op alle paden
des levens en des denkens?"
Zoo schreef op den Hen April 1876 Frie-
drich Nietzsche vanuit Genève aan een
jong meisje, op wie hij verliefd was ge
raakt. De aangebedene zijns harten wees
zijn aanzoek vriendelijk doch beslist van de
hand en het kwam niet tot bruidskleed,
krans en sluier. De plechtige wijze, waarop
generaties terug in deftige gezinnen per
brief by de ouders aanzoek om de hand der
dochter gedaan werd behoort tot het ver
leden. De tijden veranderen en daarmede
ook de gebruiken. Eertijds vroeg de huwe-
lijkscandidaat de vrouw, die hij liefhad,
eveneens per brief en leefde dan soms een
week lang in het onzekere omtrent de be
slissing, die genomen zou worden. Men
deed immers niets overhaast in vroegere,
veel minder bewogen tijden en zeker niet,
waar het gold het nemen van zulk een ge
wichtig besluit!
Was het antwoord dat den jongen man
werd toegezonden, gunstig, zoowel van de
zijde der bruid als van de zijde harer
ouders een punt van niet te onderschat
ten belang dan volgde nog heel wat of
ficieel gebeuren, waaraan men zich door
traditie gebonden voelde.
De kleur der bruidsjapon.
In de verschillende landen liepen de ge
bruiken zeer uiteen; en deze hebben zich
in den loop der jaren steeds weer gewij
zigd. De witte bruidsjapon, die thans ge
dragen wordt, kent men eerst sedfert onge
veer honderd jaar en werd in den aanvang
slechts gedragen door vrouwen van hooge
afkomst. Vroeger was de bruidlsjapon van
zware, zwarte zijde, en om het al te stem
mige te breken droeg men o.a. in de om
geving van Augsberg in het begin van de
18e eeuw een vuurrood schort.
Oude tradities worden nog gehandhaafd
in bepaalde streken, waar men de: driachten
nog pleegt te dragen.
Zoo heeft men dit in Duitschland ook
nog zeer sterk en de Vierlanderïn beschikt
over niet minder dan drie bruidsjaponnen,
s Morgens bij het sluiten van het kerkelijk
we]ijk treedt zij in een bont gekleurd
1 voor het altaar, 's Middags verwis
selt zij dit voor een wit en draagt tevens
een andere hoofdtooi, terwij] 's avonds het
derde feestkleed aangetrokken wordt, waar
bij haar een kapje op het hoofd wordt ge
zet, als teeken van haar nieuwe waardig
heid. Ongetwijfeld een zeer zeldzaam ge
bruik om drie feestjaponnen op één dag te
dragen, doch met deze traditie breken de
bewoners dezer streek niet gaarne. Hoe be
grijpelijk is het, nietwaar, dat een jonge
vrouw zich op den groottn dag wil klee-
den op een wijze, als slechts éénmaal in het
leven mogelijk is en wel in een witte
bruidsjapon! Zelfs zij, die eventueel om
welke reden ook, hertrouwen, dragen dan
bij die gelegenheid vrijwel nooit meer een
witte bruidsjapon, doch een ander feestelijk
toilet.
Er gaat ongetwijfeld iets liefelijks uit
van de jonge bruid, die gehuld is in wolken
van zijde en tulle; en onwillekeurig gaan
de gedachten van vele vrouwen terug naar
den grooten dag, toen zij eenmaal zelf in
bruidstooi gekleed waren. Zullen de nieu
we banden op den langen duur knellen en
drukken of zullen de vele vrome wenschen
in vervulling gaan? Zeker is, dat het leven
niet enkel rozengeur en maneschijn zal ge
ven, doch we mogen aannemen, dat de jon
ge bruidsparen met de beste voornemens
bezield hun nieuwe leven tegemoet treden.
Waarvan jonge meisjes droomen!
Wolken van zij de en tulle, ze zijn het
droombeeld dat ieder jong meisje eenmaal
verwezenlijkt hoopt te zien aan de zijde
van haar sprookjesprins.
Lange jaren bleef de bruidsjapon de
kleedij, die slechts in de groote steden ge
dragen werd, doch allengs verkreeg zij
meer burgerrecht en werd ook overgeno
men in de dorpen, waar nog grootendeels
de volksdracht in eere gehouden werd.
De modekoningin moge haar scepter
zwaaien over een uitgestrekt gebied, doch
klaarblijkelijk is haar macht niet zóó groot,
dat zij de witte bruidskleeding kan doen
vervangen door zachte pastel kleuren. Haar
pogingen, hiertoe in het werk gesteld, faal
den telkenmale.
De witte bruidsjapon is het symbool van
onschuld en reinheid en draagt een feeste
lijk karakter.
Wolken van tulle omhullen de bruid De
oorsprong van den sluier is te zoeken in
Oostersche landen, waar hij diende om de
wouwen te beschermen tegen al te opdrin
gerige mannenblikken.
Doch ook het bijgeloof speelde in deze
landen een groote rol, want het dragen van
i!. crs, zoo meende men, voorkwam, dat de
vrouwen getroffen zouden worden door den
demonischen blik der booze geesten. Vóór
de Christelijke jaartelling werden door de
Kon -insche vrouwen roode sluiers gedra
gen, omdat deze kleur als gelukaanbren-
gend werd beschouwd en den kwaden gees
ten angst inboezemde Later heeft men in
het dragen van een bruidssluier het zinne
■ekleede middag
irpon van purpei
elvet met qarnu
rint7 van enkele
mooie sieraden
oudmetalen cein
tuur met imiln
'ie turquoise stee-
ven en bijpassen
de broche en arm
band.
Sieraden ver
vangen, voort I
'P fluweel nul
nieces gameerin
gen.
ueeld van den jonkvrouwelijken staat ge
zien; vandaar een door sommigen aangeno
men gewoonte om den sluier aan het einde
van den trouwdag aan stukken te scheuren
en die te verdeelen onder de jonge meisjes
Als bloemversiering kiest men meestal
orani-hloesem, die in een kransje om - hel
hoofd gelegd en ook als corsage door de
bruid gedragen wordt.
FEUILLETON
43.) Er werden mij vertrouwelijke mede-
deelingen gedaan, dat ge met de April Day
zoudt aankomen, die nu al van Dinsdag'
af bier in de haven ligt, zei de Vice-Con
sul Onderzoekend keek hij zijn bezoe
ker aan.
Ik ben met de April Day meegeko
men, tenminste een deel van de reis, zei
Biddeford en hij deelde in 't ko-rt de re
denen mede, die de oorzaak waren van
zijn uitgestelde aankomst. 1
Verder werd mij gezegd, sprak de
Viee-Consul, dat, als ge biezondere
telegrammen zoudt willen verzenden, ge
de een of andere raad noodig mocht hcb-
ben, ik geheel tot uw dienst zou zijn.
Dank u, zei Biddeford. Als u er
niet op tegen hebt, wil ik deze brieven!
openen; hier kan wel wat nieuws zijn.
Hij opende een der brieven, weLke met
een Engelsche postzegel gefrankeerd was.
Er zat een getypt schrijven in, in de ge
wone stijl van lord Hydie. Het luidde;
„Beste kapitein Biddeford.
Na uw aankomst in Tampico en na
uw melding bij de Vice-Consul, moet ge,
als ge niet noodzakelijk moet blijven,
naar de stad Mexico afreizen. Ga daar
IN DE LACHHOIEK
Zendeling: Arme man, heeft u nog
nimmer de beschaving leeren kennen?
Menscheneter: Eigenlijk wel. Toen de
vorige keer zoo'n witman 'hier kwam
heb ik er van geproefd.
naar het Engelsch Ministerie en vraag een
onderhoud met de heer Quilliam, die u
van de noodige middelen zal voorzien.
Denk er wel aan, dat ik er op reken),
dat ge het vereischte document terug
brengt. Ik stel het volste vertrouwen in;
uw succes in deze. Gij zult vrienden in
de stad Mexico aantreffen, die u van het
laatste nieuws op de hoogte zullen bren
gen en wie ge mijn hartelijke groeten
moet overbrengen.
Met vriendelijke groeten,
HYDE OF CODSALL."
Dat is een brief met instructies van
mijn lastgever, z>ei Biddeford, na hem ge
lezen te hebben.
Van lord Hyde? vroeg de consul
glimlachend.
Ja, en hij schrijft me naar de stad
Mexico te gaan.
En gij gaat?
Met de eerstvolgende trein, sprak
Biddeford. Zijn tweede brief had hij n-g
niet geopend. Hij keek er met nieuwsgie
righeid naar. Er zat een Mexicaansche
postzegel op. De brief bevatte maar één
regel in een hem onbekend handschrift.
Hij luidde:
„Welkom in Mexico. José De Mat-
tos".
Gij kunt nog vanavond vertrekken,
zei Zijne Majesteit's vertegenwoordiger.
't Spijt me, dat ge zoo spoedig moet
gaan. Maar de stad Mexico zal u wel be
vallen. Het is een vroolijke stad en vol
verrassingen.
Biddeford vouwde de brief van De
Mattos dicht en stak hem in zijn binnen
zak, nam afscheid van de consul en ging
in diep gepeins heen.
Dezelfde namiddag, dat Biddeford en
Sam zich naar het Vioe-Consulaat bega
ven in Tampico, bevond MacGuire zich
in de stad Mexico. Hij drceg beter klee-
ren dan hij ooit tevoren gedragen had en
stak zijn borst vooruit, want hij meende
thans iemand te zijn van buitengewoon
belang en dat zijn principaal, Alverado,
dat niet minder was. De groote Mexicaan
werd inderdaad zeer benijd en bezat
groote rijkdom. En dat wist hij, Mac
Guire, maar al te goed, want zijn eigen
portefeuille zat op dat oogenblik vol
bankbiljetten, hem door Alverado gege
ven. Hij logeerde in een der duurste ho
tels en had niets te doen dan te wachten.
Op dat oogenblik zat hij, MacGuire, in
een lage schommelstoel, voor het venster
van het hotel, dat uitzag op de Plaza Re-
forma. Alverado had hem gezegd, dat er
elk oogenblik voor hem een oproeping
kon komen om zijn werk te hei-vatten
aan het hoofd van een sectie marconisten.
Maar intusschen stond het hem vrijzich
te amuseeren, zijn cigaretten te rooken
en een lui en gemakkelijk leventje te lei
den.
De laatste paar dagen waren het Bid
deford en diens behandeling van hem,
MacGuire, die hem dwars zaten.
Zijn haat voor Biddeford was niet in
het minst verminderd. Twee voorvallen
in het verleden, kon MacGuire maar niet
vergeten, de ontsnapping van Edna Mor
ris, van de Lachine, naar hij meende, met
hulp van Biddeford, die hem daardoor be
roofde van de hein beloofde tien duizend
dollars; en dan zijn wegvoering door
Biddeford en Sain Ducat van boord der
April Day.
Een kellner, die er uitzag als een kerel
uit een cowboy-film, legde een tafelkleed
kleed over het tafeltje, gaf MacGuire het
menu, keek het raam uit en wachtte, tot
de gast zijn keus gedaan had. MacGuire
bestelde zijn maaltijd, de kellner knikte
en ging voorbij andere gasten en kellners,
welke iaatsten er als melodramatisch uit
zagen de marconist herinnerde zich, dat
hij in de republiek Mexico was. Toen hij
zijn diner genuttig had, ging hij naar bui
ten, de straat op dezer bewcnderingwek-
kende stad, zeven duizend voet boven de
oppervlakte der zee^ en twee mei sneeuw
bedekte bergen. Een muziekcorps speelde
op Plaza Reforma, die vol wandelaars
was. Hij zag schoone en minder schoonc
dames in auto's met een Engelsche of
Fransche chauffeur en equipages met
prachtig opgetuigde paarden, door olijf
kleurige Indianen gemend, een sigaar roo-
kend.
(Wordt vervolgd
min
HYGIENE EN VEILIGHEID
66. MELKGEBIT. Als er aan hetmelk-
gebit iets niet goed is, b.v. holle kiezen,
abcessen e.d., moet daar evenzeer de hulp
van de tandarts voor ingeroepen worden
als voor de afwijkingen aan het blijvende
gebit. ARTS'.
RECEPTEN.
HAMBROODJES. Besmeer sm
wittebrood met boter en schik ze in
met boter ingesmeerde vuurvaste schc
Bedek de broodjes met een plak t
daarna een plak jonge Goudsche kaas.
het schoteltje in de oven. Eet lik
rauwe tomaat, met zout en peper
strooid.
NUTTIGE WENKEN.
Thee- of koffiepot niet bruine
slag? Eenige uren met sodawater
staan. Naspoelen met veel koud
:k te
Vetvlekken zijn uit een boen
wijderen door wrijven met propje
zine gedoopte watten.
Inktvlekken in houten tafel'
wrijven met verwarmd bier kan hel|
Wollen stof, witte, niet in de
zon drogen; ze zou geel kunnen woi
Eidooiers. Heeft u alleen het
noodig? Laat dit dan uit het ei l'0!4
nadat u hierin een klein gaatje hebt
maakt. De dooier blijft in het ei adj®
Kan een paar dagen frisch gehoud®
worden, mits op zen koele plaats bev^r
Het gaatje eerst dichtplakken met in®'
gedoopt zijdepapier.
