■zatff!
TRIUMPH
ELKEN DAG
PREFEREEREN
MEER EN MEER
ROOKERS
DE BESTE
\c SIGARET
jaar'iing
Noord-Holland
IMO. OdöU
EERSTE BLAD.
ACHTER HET MASKER.
N V. WACO Autobusdiensten
Wat de wereld bezig houdt
N.V. Autobusdienst
Den Helder-Alkmaar v.v.
Over 'n bezoek aan Vlieland
„LEVE DE VACANTIE"
Lg /±<L JUII
VOOR DE ZONDAG
Wij zien menschen schertsen en lachen.
Maar wat weten we van hun strijd, die
achter het mom van vroolijkheid of van
kalmte of an onverschilligheid gestreden
wordt? De innerlijke strijd, waardoor
menigeen verzucht, dat hij het goede, dat
hij wil, niet doet, en het kwade, dat hij
niet wil, toch bedrijft; de strijd tegen
hartstocht en begeerten, die zich maar
niet laten onderdrukken, een strijd, waar
van echter somtijds de naaste omgeving
mets bespeurt.
Waarom dit masker? Och, velen spe
len hun spel, wijl zij meenen, dat de
menschen hen toch niet begrijpen kunnen
of hen verkeerd en hard zullen beoordee-
len. Is het niet een tallooze malen her
haalde klaciit: „Men begrijpt mij niet?"
En anderen spelen hun spel, omdat zij
overtuigd zijn, dat menschen, die zich
van hun eigen leed en zorg en strijd met
kunnen verlossen, niets voor hen kunnen
doen. Een woord van deeleneming, een
goede raad misschien, maar dan staat
men toch weer alléén tegenover alles,
leder moet zijn eigen pak dragen en zoo
gaat men voort de wereld de konings
mantel te laten zien om zich daarmede te
beschermen tegen pijnlijke nieuwsgierig
heid of onbescheiden vragen.
Zoo dragen velen alléén hun leed en
zorgen en strijden ze alléén hun strijd
Maar is het altijd gerechtvaardigd, dat zij
zich afsluiten en hun rouwkleed verber
gen? Zouden ze, wanneer ze zich niet
dour argwaan of bitterheid of wantrou
wen lieten leiden, nietiemand kunnen
vinden, die deelnemend zou willen ingaan
in hun verborgen leven, die zou willen
helpen en steunen door van zijn liefde
en kracht te schenken Zouden ze wel
licht niet de verrassende ontdekking doen
dat een hart zich wondervol voor hen
opende in echte en warme sympathie
Echtgenooten, vaders, moeders, vrienden
en vriendinnen lijden dikwijls onder dat
niet willen spreken van één der hunnen.
Zij voélen met Tfe fijngevoeligheid der
liefde, dat de koningsmantel een ander
kleed verborgen houdt; zij hunkeren naar
het oogenblik, dat zij alles zullen weteg.
om te kunnen mededragen, te helpen en
te steunen en zij lijden, omdat zij ver
hinderd worden hun liefde te toonen.
Het vertrouwen, maar ook het wantrou
wen kan worden beschaamd. Het woord
„draagt elkanders lasten" is gesproken
in het vertrouwen op harten, die liefdevol
en sterk genoeg zijn om te willen en ti
kunnen dragen. En dat vertrouwen heeft
menigeen gered.
ZONDAG 23 Juli 1939.
ZONDAG
Van alle kanten raad maakt radeloos.
MAANDAG
De kracht, die van een opgeruimd ge
moed uitgaat, is onberekenbaar.
DINSDAG
Niets maakt zoo onnatuurlijk als de
zucht om natuurlijk te schijnen.
WOENSDAG
Wie altijd doet, wat hij wil, doet zelden
«at hij moet.
DONDERDAG
Een goed begin is het halve werk zegt
men, maar de andere helft is wel eens.
slecht einde.
VRIJDAG
Evenals op goede gedachteij^ goede da
den volgen, zoo volgt de ernst des le-
fens op de spelen der kindsheid.
ZATERDAG
Heb medelijden met de boozen; gij
«eet immers niet, wat er in hun hart om
gaat.
DIENST- en TARIEFREGELING
a 5 ct. verkrijgbaar bij onze chauf
feurs en aan onze kantoren.
EEN OORLOG LOST DE
PROBLEMEN NIET OP.
Ruimteproblemen hebben in de loop der
eeuwen al heel wat last bezorgd, zoowel
in de kleine gezinskring als in hetgroote
wereldleven. Wie in een enkel woord wil
teekenen, waaraan de huidige, weer toe
nemende internationale spanningen hun
ontstaan en voortbestaan danken, die
komt bij het ruimteprobleem uit.
Het trieste in .deze situatie is dat de
wereld ruim genoeg is om allen een
plaats, werk en brood te verschaffen. Er
is in de schepping verscheidenheid. Men
schen zijn er in soorten. Talenten ver
schillen. De bodem is niet overal gelijk,
Noodige producten groeien niet overal
en kunnen ook niet overal worden, ver
vaardigd. De toegangswegen spelen voor
het vervoer mee een rol. Instee van nu
alles vrij te laten en met behulp van de
moderne verkeersmiddelen geheel de we
reld voor geheel de wereld te laten voort
brengen, moeten duizend en een belem
meringen bewerken, dat voordeelen voor
bepaalde streken en volkeren worden be
houden, al is ook het gevolg daarvan,
dat anderen daardoor missen, wat ze
noodig hebben en gebrek lijden.
We spreken over de kwestie in het
Verre Oosten. Millioenen menschen slaan
Aansluitende op
Booten van TESO.
ATO te de Kooy (Leeuwarden).
Treinen te Alkmaar.
ONDERWIJS EN OPVOEDING.
BLIJVEN ZITTEN.
(door een Moeder.)
De slag is gevallen. Hij is blijven zit
ten. De enveloppe gleed in de bus en toen
wisten we het. Hij is jong, de jongste
van de klas, maar toch is het jammer.
Het was niet noodig geweest. Heeft hij
niet hard genoeg gewerkt, hebben wij er
niet genoeg achter heen jgezeten? Wie
zal het zeggen. Het hindert niet; ik weet
het. Hij is pas veertien en veertien is
best, in de tweede klas, maar toch, is
er een akelig, leeg en onbevredigend ge
voel in mijn hart en in mijn hoofd. Het
hindert niet zoo héél erg, ik weet het.
Hij zal het gemakkelijk hebben het vol
gende jaar. Misschien noodlottig voor
ons toch al zoo gemakzuchtige baasje.
Ik sta voor het raam en denk hoe jam
mer het is, terwijl ik tegelijkertijd weet
dat het niet hindert. Wie weet over twin
tig jaar nog, dat hij eens „was het niet
in de tweede?" is blijven zitten. Hij leek
wel onder de indruk, toen de brief ein
delijk een eind aan de onzekerheid maak
te. Maar...... hoor ik hem niet lachen,
achter in de tuin? Hij voetbalt, hij heeft
pret, terwijl mijn hart zoo'n rare, onbe
stemde pijn doet.
Terwijl ik zonder doel voor het raam
sta, gaat er een andere Moeder voorbij.
Met zorg rijdt ze een invalide-wagen
voort en onwillekeurig kijk ik. Een zie
lig bleek ventje zit er in ook veertien,
taxeer ik vlug. Slap hangen de zwakke
handen over de rand van de wagen en
en zorgzaam stopt de Moeder het wat
afgezakte wagendekje in. Een wereld van
liefde en geduld spreekt uit deze, door
mij bespiede handeling. Ik haal diep
aerem en ben opeens mijn teleurstelling
vergeten. Mijn jongen is blijven zitten,
maar wat hindert dat? Hoe stralend, hoe
gezond is hij. Een innig, groote dank
baarheid maakt plaats voor 3e stekende
pijn der teleurstelling. We mogen niet
al te veel verlangen. We kunnen niet
alles hebben. Hij is blijven zitten, mis
schien is het zijn eigen schuld, misschien
is het onze schuld, maar nu goddank
weet ik, dpt er erger, véél erger dingen
zijn.
met zorg de ontwikkeling gade, die daar
de zaken krijgen. Wie 'tot de kern van
de daar de wereld in spanning houdende
kwesties wil doordringen, staat voor het
ruimteprobleem. Het ontwakende en
zich ontwikkelende Japan heeft voor zijn
groeiende bevolking ruimte noodig, zal
dit volk behoorlijk kunnen leven; zal,
het komen op een hooger levensniveau;
zal het ten volle deel krijgen aan de cul
tuurgoederen van deze tijd.
Maar gegeven dit „ruimteprobleem"
komt men tegelijk voor allerlei andere
kwesties te staan. Want wie ruimte vraagt,
kijkt naar gebieden, die anderen als hun
ruimte beschouwen, gaat op veroveren
uit, schept conflicten, bedreigt men
schen en volkeren, tast de levensbelangen
van derden aan. En dan is er groote
ellende.
In zekere zin is dit probleem ook in
Midden-Europa aan de orde. Ook het
Duitsche rijk laat gedurig de eisch van
„levensruimte" hooren. Deze eisch is op
zichzelf begrijpelijk. Een volk van 86'
millioen zielen wil expansie. Maar zoo
eeuVoudig is de zaak niet. Ook in het
sociale leven hielp het weinig, toen de
niet-bezittende arbeider tot de kapitalist
zeide: laat ons samen deelen; geef mij'
van uw levensruimte. Zóó kon het so
ciale probleem niet worden opgelost.
Lang beraad is noodig geweest. Er moest
bij de bezitter iets veranderen; er moet
IN EN OM HET RAADHUIS.
VII.
Vlieland heeft geen gemeentepolitie. Er
is slechts één rijksveldwachter; 3 of 4
personen zijn onbezoldigd-rijksveldwach-
ter. We merkten op, méér dan éen veld
wachter gezien te hebben. Burgem. Rab
helpt ons uit de droom: Die zijn hier
tijdielijk en wel om ©en oogje in het zeil
te houden bij het interneerings„kamp",
€en schuur aan de westkant van het dorp.
Daarin zijn sinds een half jaar zeventien
„buitenlandsche gasten", Duitschers, die
in 1932 vanwege hun politieke gevoelens
over de grens vluchtten, uit vrees door
het nieuwe bewind een kopje kleiner te
worden gemaaktZij hebben beperkte
bewegingsvrijheid. In duinen en denneii
worden zij „zoet" gehouden.
Door de in 1929 van kracht geworden
nieuwe wet op de gemeente-financiën,
staat het eiland er thans goed voor. Er
zijn geen schulden, geen geldleeningen
Er zijn slechts zes werkloozen. Het
'hoogste aantal, 's winters geboekt, be
droeg 30. Onder leiding van Staatsbosch-
beheer is een centrale werkverschaffing
opgericht, welke gemeente- en Rijkssub
sidie ontvangt. Gelukkig, dat vooral Wa
terstaat zooveel mannetjes kan gebruiken.
DE NACHTWACHT béhoort ook hier
tot het verleden. Driemaal jper avcmd
trok hij het dorp door; dan riep hij hoe
laat het was en verkondigde Hij tevens
hoe de windrichting was. In 1925 deed
hij zijn laatste ronde. Men achtte dit
beroep niet alleen uit de tijd, maar de
de omroeper zelf was bovendien aan zijn
pensioen toe. Thans is hij overleden.
„BRAND, BRAND!" Maar 3p Vlie
land zal je te vergeefs om de brand
spuit loopen. Er is geen spuit
Sinds ik hier ben, hebben we er
nooit een noodig gehad, vertelt ons Bur
gemeester Rab; een klein schoorsteen
brandje en een onbeteekenend bosch
brandjeMaar, zoo voegt hij er aan
toe: er zal dit jaar misschien toch nog
wel een spuit komen. Wij moeten een
goede indruk maken, wanneer de lucht
beschermingsdienst moet aantreden
Burgemeester Rab gaat ons vervol
gens voor naar de Raadszaal. Brrrr. Het
eerste wat ons in het oog springt is een
zwaard van enorme grootte. Het is het
beulszwaard.... Och, bang behoeven we
toch ook weer niet te zijn: de schout
en zijn rakkers zijn al honderden jaren
dood en hebben we tóch iets uitgehaald,,
wat niet door de beugel kan, dan moe
ten wij ons op het kantongerecht te
Harlingen vervoegen. Tien jaar geleden
was het nog een „leuke" tocht, héélé-
maal naar Alkmaar
HET RAADHUIS is in 1598 gebouwd.
In 1855 is het gerestaureerd. Gedurende
de laatste jaren is er ook veel in ver
anderd. De zaal doet heel prettig aan.
Rond de groene tafel nog geheel nieuwe,
keurig afgewerkte zetels. Zij zijn ge
schonken door de burgemeester zelf.
ook bij de niet-bezitter iefs veranderen.
In de loop van tientallen jaren voltrok
zich in liet sociale leven een proces,
dat andere verhoudingen schiep dan de
oorspronkelijke. Wij zouden gaarne wil
len, dat ook in het volkercnleven zicli
iets dergelijks zonder de ellende van een
wereldoorlog kon voltrekken, De wereld
is ruim genoeg voor allen; het gaat
slechts om de kwestie van de verdeel ing
der ruimte. Daarbij is de bezitter van
„ruimte" soms te egoïstisch, de eischcr
van „ruimte" te brutaal. Ook hier is lang
beraad noodig, waarin beiderzijds iets
verandert en begrip voor wederzijdsche
belangen groeit, ook vertrouwen groeit.
En dan kan er ook tusschen de volkeren
veel bereikt worden.
Helaas beleven we in deze tijd, dat
het onderlinge vertrouwen verdwenen is,
en dat er in plaats van toenadering, die
tot beraad zou kunnen leiden, verwijde
ring komt, die tot oorlog kan voeren,,
Dit is een ontzettende ramp. En daar
mee wordt de oplossing der bestaande
wereldproblemen op de slechtste manier
nagestreefd, met alle kans, dat het resul
taat der groote vernietiging alleen dit
is, dat de wereldproblemen dezelfde zijn
gebleven en de oplossing opnieuw naar
latere geslachten en mogelijk naar nieuwe
oorlogen is verschoven. Dit is een der
grootste tragediën van het menschen-
bestaan op deze aarde.
Een b'ezonderheid is, dat die van de
beide wethouders en van de voorz. fraai
besneden zijn. Op die van de voorz.
prijkt bovendien een kroon. Bij de
schoorsteen gevaarlijke voorwerpen als
hellebaarden en pistolen.... Burgemeester
Rab toont ons de burgemeesterketen, be
staande uit een reeks miniatuur-wapens
van Vlieland. De keten is ©en geschenk
van wijlen Prins Hendrik, die in 1908
het Raadhuis met een bezoek vereerde.
We kregen het gemeentewapen te zien
in diverse uitvoeringen. Oorspronkelijk
vertoonde het een tweemast-loodsbbot,
maar in 1816 is het gewijzigd: het
scheepje kreeg een mast minder. (Had
het bezuinigingsspook toen Vlieland al
te pakken
In de rechterbovenhoek van de zaal is
een eledrisch orgeltje aangebracht, nog
geen halve kubieke meter omvang heeft
het. Wanneer een paartje in de echt wordt
verbonden, Laat het instrument plech
tige muziek ruischenNaar burgemees
ter Rab vertelde, was Mr. A. F. Kamp
bij zijn bezoek aan Vlielands gemeente
huis op de vernuftige vinding maar wat
jaioersch
Aan de wanden van de raadszaal pron
ken verscheidene schilderstukken, o. a.
Een ideale combinatie, die jaarlijks duizen
den naar ons Noordzeesirand lokt, waarbij
intusschen de zon wel de grootste rol speelt.
Toch kan diezelfde zon oorzaak van een
zware hoofdpijn zijn. Laat daardoor echter
uw avond niet bederven, 2 Aspirientjes en
een glas water doen wonderen. Maar
weigert namaak, let op het Bayer-kruis.
MIMI llllt
iiiüiiin
TEXELSCHE COURANT
Illllliiiiilliillllllliiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiillllllllllllliilliliiiiiiiihiiiiiniiiitiiiiillllll
illlllll VOOR HOOFD EN HART.
ZON, ZEE EN ZAND.