■zatff! TRIUMPH ELKEN DAG PREFEREEREN MEER EN MEER ROOKERS DE BESTE \c SIGARET jaar'iing Noord-Holland IMO. OdöU EERSTE BLAD. ACHTER HET MASKER. N V. WACO Autobusdiensten Wat de wereld bezig houdt N.V. Autobusdienst Den Helder-Alkmaar v.v. Over 'n bezoek aan Vlieland „LEVE DE VACANTIE" Lg /±<L JUII VOOR DE ZONDAG Wij zien menschen schertsen en lachen. Maar wat weten we van hun strijd, die achter het mom van vroolijkheid of van kalmte of an onverschilligheid gestreden wordt? De innerlijke strijd, waardoor menigeen verzucht, dat hij het goede, dat hij wil, niet doet, en het kwade, dat hij niet wil, toch bedrijft; de strijd tegen hartstocht en begeerten, die zich maar niet laten onderdrukken, een strijd, waar van echter somtijds de naaste omgeving mets bespeurt. Waarom dit masker? Och, velen spe len hun spel, wijl zij meenen, dat de menschen hen toch niet begrijpen kunnen of hen verkeerd en hard zullen beoordee- len. Is het niet een tallooze malen her haalde klaciit: „Men begrijpt mij niet?" En anderen spelen hun spel, omdat zij overtuigd zijn, dat menschen, die zich van hun eigen leed en zorg en strijd met kunnen verlossen, niets voor hen kunnen doen. Een woord van deeleneming, een goede raad misschien, maar dan staat men toch weer alléén tegenover alles, leder moet zijn eigen pak dragen en zoo gaat men voort de wereld de konings mantel te laten zien om zich daarmede te beschermen tegen pijnlijke nieuwsgierig heid of onbescheiden vragen. Zoo dragen velen alléén hun leed en zorgen en strijden ze alléén hun strijd Maar is het altijd gerechtvaardigd, dat zij zich afsluiten en hun rouwkleed verber gen? Zouden ze, wanneer ze zich niet dour argwaan of bitterheid of wantrou wen lieten leiden, nietiemand kunnen vinden, die deelnemend zou willen ingaan in hun verborgen leven, die zou willen helpen en steunen door van zijn liefde en kracht te schenken Zouden ze wel licht niet de verrassende ontdekking doen dat een hart zich wondervol voor hen opende in echte en warme sympathie Echtgenooten, vaders, moeders, vrienden en vriendinnen lijden dikwijls onder dat niet willen spreken van één der hunnen. Zij voélen met Tfe fijngevoeligheid der liefde, dat de koningsmantel een ander kleed verborgen houdt; zij hunkeren naar het oogenblik, dat zij alles zullen weteg. om te kunnen mededragen, te helpen en te steunen en zij lijden, omdat zij ver hinderd worden hun liefde te toonen. Het vertrouwen, maar ook het wantrou wen kan worden beschaamd. Het woord „draagt elkanders lasten" is gesproken in het vertrouwen op harten, die liefdevol en sterk genoeg zijn om te willen en ti kunnen dragen. En dat vertrouwen heeft menigeen gered. ZONDAG 23 Juli 1939. ZONDAG Van alle kanten raad maakt radeloos. MAANDAG De kracht, die van een opgeruimd ge moed uitgaat, is onberekenbaar. DINSDAG Niets maakt zoo onnatuurlijk als de zucht om natuurlijk te schijnen. WOENSDAG Wie altijd doet, wat hij wil, doet zelden «at hij moet. DONDERDAG Een goed begin is het halve werk zegt men, maar de andere helft is wel eens. slecht einde. VRIJDAG Evenals op goede gedachteij^ goede da den volgen, zoo volgt de ernst des le- fens op de spelen der kindsheid. ZATERDAG Heb medelijden met de boozen; gij «eet immers niet, wat er in hun hart om gaat. DIENST- en TARIEFREGELING a 5 ct. verkrijgbaar bij onze chauf feurs en aan onze kantoren. EEN OORLOG LOST DE PROBLEMEN NIET OP. Ruimteproblemen hebben in de loop der eeuwen al heel wat last bezorgd, zoowel in de kleine gezinskring als in hetgroote wereldleven. Wie in een enkel woord wil teekenen, waaraan de huidige, weer toe nemende internationale spanningen hun ontstaan en voortbestaan danken, die komt bij het ruimteprobleem uit. Het trieste in .deze situatie is dat de wereld ruim genoeg is om allen een plaats, werk en brood te verschaffen. Er is in de schepping verscheidenheid. Men schen zijn er in soorten. Talenten ver schillen. De bodem is niet overal gelijk, Noodige producten groeien niet overal en kunnen ook niet overal worden, ver vaardigd. De toegangswegen spelen voor het vervoer mee een rol. Instee van nu alles vrij te laten en met behulp van de moderne verkeersmiddelen geheel de we reld voor geheel de wereld te laten voort brengen, moeten duizend en een belem meringen bewerken, dat voordeelen voor bepaalde streken en volkeren worden be houden, al is ook het gevolg daarvan, dat anderen daardoor missen, wat ze noodig hebben en gebrek lijden. We spreken over de kwestie in het Verre Oosten. Millioenen menschen slaan Aansluitende op Booten van TESO. ATO te de Kooy (Leeuwarden). Treinen te Alkmaar. ONDERWIJS EN OPVOEDING. BLIJVEN ZITTEN. (door een Moeder.) De slag is gevallen. Hij is blijven zit ten. De enveloppe gleed in de bus en toen wisten we het. Hij is jong, de jongste van de klas, maar toch is het jammer. Het was niet noodig geweest. Heeft hij niet hard genoeg gewerkt, hebben wij er niet genoeg achter heen jgezeten? Wie zal het zeggen. Het hindert niet; ik weet het. Hij is pas veertien en veertien is best, in de tweede klas, maar toch, is er een akelig, leeg en onbevredigend ge voel in mijn hart en in mijn hoofd. Het hindert niet zoo héél erg, ik weet het. Hij zal het gemakkelijk hebben het vol gende jaar. Misschien noodlottig voor ons toch al zoo gemakzuchtige baasje. Ik sta voor het raam en denk hoe jam mer het is, terwijl ik tegelijkertijd weet dat het niet hindert. Wie weet over twin tig jaar nog, dat hij eens „was het niet in de tweede?" is blijven zitten. Hij leek wel onder de indruk, toen de brief ein delijk een eind aan de onzekerheid maak te. Maar...... hoor ik hem niet lachen, achter in de tuin? Hij voetbalt, hij heeft pret, terwijl mijn hart zoo'n rare, onbe stemde pijn doet. Terwijl ik zonder doel voor het raam sta, gaat er een andere Moeder voorbij. Met zorg rijdt ze een invalide-wagen voort en onwillekeurig kijk ik. Een zie lig bleek ventje zit er in ook veertien, taxeer ik vlug. Slap hangen de zwakke handen over de rand van de wagen en en zorgzaam stopt de Moeder het wat afgezakte wagendekje in. Een wereld van liefde en geduld spreekt uit deze, door mij bespiede handeling. Ik haal diep aerem en ben opeens mijn teleurstelling vergeten. Mijn jongen is blijven zitten, maar wat hindert dat? Hoe stralend, hoe gezond is hij. Een innig, groote dank baarheid maakt plaats voor 3e stekende pijn der teleurstelling. We mogen niet al te veel verlangen. We kunnen niet alles hebben. Hij is blijven zitten, mis schien is het zijn eigen schuld, misschien is het onze schuld, maar nu goddank weet ik, dpt er erger, véél erger dingen zijn. met zorg de ontwikkeling gade, die daar de zaken krijgen. Wie 'tot de kern van de daar de wereld in spanning houdende kwesties wil doordringen, staat voor het ruimteprobleem. Het ontwakende en zich ontwikkelende Japan heeft voor zijn groeiende bevolking ruimte noodig, zal dit volk behoorlijk kunnen leven; zal, het komen op een hooger levensniveau; zal het ten volle deel krijgen aan de cul tuurgoederen van deze tijd. Maar gegeven dit „ruimteprobleem" komt men tegelijk voor allerlei andere kwesties te staan. Want wie ruimte vraagt, kijkt naar gebieden, die anderen als hun ruimte beschouwen, gaat op veroveren uit, schept conflicten, bedreigt men schen en volkeren, tast de levensbelangen van derden aan. En dan is er groote ellende. In zekere zin is dit probleem ook in Midden-Europa aan de orde. Ook het Duitsche rijk laat gedurig de eisch van „levensruimte" hooren. Deze eisch is op zichzelf begrijpelijk. Een volk van 86' millioen zielen wil expansie. Maar zoo eeuVoudig is de zaak niet. Ook in het sociale leven hielp het weinig, toen de niet-bezittende arbeider tot de kapitalist zeide: laat ons samen deelen; geef mij' van uw levensruimte. Zóó kon het so ciale probleem niet worden opgelost. Lang beraad is noodig geweest. Er moest bij de bezitter iets veranderen; er moet IN EN OM HET RAADHUIS. VII. Vlieland heeft geen gemeentepolitie. Er is slechts één rijksveldwachter; 3 of 4 personen zijn onbezoldigd-rijksveldwach- ter. We merkten op, méér dan éen veld wachter gezien te hebben. Burgem. Rab helpt ons uit de droom: Die zijn hier tijdielijk en wel om ©en oogje in het zeil te houden bij het interneerings„kamp", €en schuur aan de westkant van het dorp. Daarin zijn sinds een half jaar zeventien „buitenlandsche gasten", Duitschers, die in 1932 vanwege hun politieke gevoelens over de grens vluchtten, uit vrees door het nieuwe bewind een kopje kleiner te worden gemaaktZij hebben beperkte bewegingsvrijheid. In duinen en denneii worden zij „zoet" gehouden. Door de in 1929 van kracht geworden nieuwe wet op de gemeente-financiën, staat het eiland er thans goed voor. Er zijn geen schulden, geen geldleeningen Er zijn slechts zes werkloozen. Het 'hoogste aantal, 's winters geboekt, be droeg 30. Onder leiding van Staatsbosch- beheer is een centrale werkverschaffing opgericht, welke gemeente- en Rijkssub sidie ontvangt. Gelukkig, dat vooral Wa terstaat zooveel mannetjes kan gebruiken. DE NACHTWACHT béhoort ook hier tot het verleden. Driemaal jper avcmd trok hij het dorp door; dan riep hij hoe laat het was en verkondigde Hij tevens hoe de windrichting was. In 1925 deed hij zijn laatste ronde. Men achtte dit beroep niet alleen uit de tijd, maar de de omroeper zelf was bovendien aan zijn pensioen toe. Thans is hij overleden. „BRAND, BRAND!" Maar 3p Vlie land zal je te vergeefs om de brand spuit loopen. Er is geen spuit Sinds ik hier ben, hebben we er nooit een noodig gehad, vertelt ons Bur gemeester Rab; een klein schoorsteen brandje en een onbeteekenend bosch brandjeMaar, zoo voegt hij er aan toe: er zal dit jaar misschien toch nog wel een spuit komen. Wij moeten een goede indruk maken, wanneer de lucht beschermingsdienst moet aantreden Burgemeester Rab gaat ons vervol gens voor naar de Raadszaal. Brrrr. Het eerste wat ons in het oog springt is een zwaard van enorme grootte. Het is het beulszwaard.... Och, bang behoeven we toch ook weer niet te zijn: de schout en zijn rakkers zijn al honderden jaren dood en hebben we tóch iets uitgehaald,, wat niet door de beugel kan, dan moe ten wij ons op het kantongerecht te Harlingen vervoegen. Tien jaar geleden was het nog een „leuke" tocht, héélé- maal naar Alkmaar HET RAADHUIS is in 1598 gebouwd. In 1855 is het gerestaureerd. Gedurende de laatste jaren is er ook veel in ver anderd. De zaal doet heel prettig aan. Rond de groene tafel nog geheel nieuwe, keurig afgewerkte zetels. Zij zijn ge schonken door de burgemeester zelf. ook bij de niet-bezitter iefs veranderen. In de loop van tientallen jaren voltrok zich in liet sociale leven een proces, dat andere verhoudingen schiep dan de oorspronkelijke. Wij zouden gaarne wil len, dat ook in het volkercnleven zicli iets dergelijks zonder de ellende van een wereldoorlog kon voltrekken, De wereld is ruim genoeg voor allen; het gaat slechts om de kwestie van de verdeel ing der ruimte. Daarbij is de bezitter van „ruimte" soms te egoïstisch, de eischcr van „ruimte" te brutaal. Ook hier is lang beraad noodig, waarin beiderzijds iets verandert en begrip voor wederzijdsche belangen groeit, ook vertrouwen groeit. En dan kan er ook tusschen de volkeren veel bereikt worden. Helaas beleven we in deze tijd, dat het onderlinge vertrouwen verdwenen is, en dat er in plaats van toenadering, die tot beraad zou kunnen leiden, verwijde ring komt, die tot oorlog kan voeren,, Dit is een ontzettende ramp. En daar mee wordt de oplossing der bestaande wereldproblemen op de slechtste manier nagestreefd, met alle kans, dat het resul taat der groote vernietiging alleen dit is, dat de wereldproblemen dezelfde zijn gebleven en de oplossing opnieuw naar latere geslachten en mogelijk naar nieuwe oorlogen is verschoven. Dit is een der grootste tragediën van het menschen- bestaan op deze aarde. Een b'ezonderheid is, dat die van de beide wethouders en van de voorz. fraai besneden zijn. Op die van de voorz. prijkt bovendien een kroon. Bij de schoorsteen gevaarlijke voorwerpen als hellebaarden en pistolen.... Burgemeester Rab toont ons de burgemeesterketen, be staande uit een reeks miniatuur-wapens van Vlieland. De keten is ©en geschenk van wijlen Prins Hendrik, die in 1908 het Raadhuis met een bezoek vereerde. We kregen het gemeentewapen te zien in diverse uitvoeringen. Oorspronkelijk vertoonde het een tweemast-loodsbbot, maar in 1816 is het gewijzigd: het scheepje kreeg een mast minder. (Had het bezuinigingsspook toen Vlieland al te pakken In de rechterbovenhoek van de zaal is een eledrisch orgeltje aangebracht, nog geen halve kubieke meter omvang heeft het. Wanneer een paartje in de echt wordt verbonden, Laat het instrument plech tige muziek ruischenNaar burgemees ter Rab vertelde, was Mr. A. F. Kamp bij zijn bezoek aan Vlielands gemeente huis op de vernuftige vinding maar wat jaioersch Aan de wanden van de raadszaal pron ken verscheidene schilderstukken, o. a. Een ideale combinatie, die jaarlijks duizen den naar ons Noordzeesirand lokt, waarbij intusschen de zon wel de grootste rol speelt. Toch kan diezelfde zon oorzaak van een zware hoofdpijn zijn. Laat daardoor echter uw avond niet bederven, 2 Aspirientjes en een glas water doen wonderen. Maar weigert namaak, let op het Bayer-kruis. MIMI llllt iiiüiiin TEXELSCHE COURANT Illllliiiiilliillllllliiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiillllllllllllliilliliiiiiiiihiiiiiniiiitiiiiillllll illlllll VOOR HOOFD EN HART. ZON, ZEE EN ZAND.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1939 | | pagina 1