J
TRIUMPH
52ste Jaargang
Zaterdag 12 Augustus 1939
No. 5386
DAGELIJKS
GROEIT
DE POPULARITEIT
VAN
Jan P. Strijbos vertelt
1 CENT
VIRGINIA
Noord-Holland
EERSTE BLAD.
ld
e
en
N.V. WACO Autobusdiensten
Theorie en Praktijk.
N.V. Autobusdienst
Den Heider-Alkmaar v.v.
ILS«
n
s
ieren
a 50
a 14
a 16'
6,—
a 75
a 5
180
260
150
a 80
t 17
a 51
II.
55,-
17.
8-
1.
Booten van TES0.
AT0 b de Kooy (Leeuwarden).
Treinen te Alkmaar.
.it
ik.
ler
end-
TEXELSCHE COURANT
HOE LAAT
EXEL—DEN HELDER v.v.
Op werkdagen:
an Texel: 5.45; 7.45; 11.20; 2.35; 5.35
an Den Helder: 6.45; 10.-; 12.35; 4.20;
7.05.
Op Zon- en feestdagen:
,'an T. 5.45, 7.45, 9.-, 11.20, 5.35,7.-, 8.05
,'an Den Helder: 6.45, 9.10, 10.45, 12.35,
7.05, 9.05.
llllllll!
8.
40K
i dit
zich
ding
18.
I".
een
it.
N.
den-
134
reau
men
elijk
NG,
van
:nde
aep-
urg.
dag
VOOR DE ZONDAG
GEDULD.
Hoe vaak is het niet gezegd tot on9,
Den wij jong waren: heb geduld, wees
iet zoo ongeduldig. En wanneer wij een
urig temperament hebben en een voort
arend karakter, dan zullen wij 't ook nu
og wel eens te hooren krijgen
Och ja, het is immers zoo gemakkelijk
[e/egd: heb geduld; wees niet zoo onge-
uldig. Oude, wijze, bezadigde men-
chen gaat dat biezonder goed af. Het
preekt voor hen, is men soms geneigd
denken, vanzelf, dat zij de dingen kalm
loen en met overleg. Zij hebben er heele-
»aal geen moeite mee.
En dat heeft ons, toen \vij jong waren
n ook nu nog wel, wanneer wjj ons
bor geestdrift mee lieten sleepen, ver
nietig gestemd. Het gaf ons een gevoel
aji eenzaamheid, van verlatenheid. Daar
tonden we met ons enthousiasme. met
anden. die bereid waren toe te erin? en
de kou. Het vuur, dat in ons brandde,
bofde uit; slap en machteloos vielen
«ze handen neer langs ons lichaam. Ont-
luchterd, ontgoocheld werden wij door 't
lijze woord der gerijpte ervaring.
Het is gevaarlijk, vooral tegenover
>nge mensChen, te zeggen: heb geduld;
■ees niet ongeduldig en niets meer te zeg-
?n. Want wie niets meer zegt dan dit,
oeit het kostelijk vuur der geestdrift uit
n zaait vervreemding tusschen het oudere
n het jongere geslacht. Hij stoot af door
ijn wijsheid, die al te goedkoop is en hij
taat schuldig, wanneer straks bij de
;ugd een krampachtig enthousiasme zich
aan breekt, dat een blinde blik heeft en
en vernielende werking.
Want wat is geduld? „Geduld is de
unst te hopen". En zoo komt het vooral
ierop aan: niet om te zeggen: heb ge
told, wees niet ongeduldig en de dingen
lan verder op hun beloop te laten; doch
m deze hoop te voeden en te koesteron,
onder welke het niet mogelijk is, waarlijk
teduld te oefenen.
ZONDAG, 13 Augustus 1939.
DIENST- en TARIEFREGELING
a 5 ct. verkrijgbaar bij onze chauf
feurs 'en aan onze kantoren.
lllllllll VOOR HOOFD EN HART.
ZONDAG
Geweld is krachtig,
Maar liefde is machtig.
MAANDAG
Wie niet door het goede wordt ingeno
men, valt licht het kwade ten deel. Waken
ij dus steeds over ons karakter.
DINSDAG
Geleerdheid zonder vaardigheid laat
ns onmachtig en maakt ons dikwijls be-
ichelijk.
WOENSDAG
Karakter is de eerste voorwaarde tot
lagen; het verleent de grootste hulp bij
et verwezenlijken uwer wenschen en is
et eenige onvergankelijke goed, dat uit de
cJlipbreuk des levens kan gered worden.
DONDERDAU
Willen is de groote kracht, waarmede
'en bijna alles kan. Een der eerste stu-
liën en oefeningen moet wezen de wil
tot het goede) te verkrijgen.
VRIJDAG
Opvoeding en onderwijs moeten samen-
laan om de mensch tot een persoonlijk-
«id te maken.
ZATERDAG
Niemand kan het ware geluk vinden, die
iet eerst zijn eigen ziel heeft nagegaan
1 vrede gesloten heeft met zijn eigen ik.
Jaren geleden werd er een congres ge
houden ter bespreking van de middelen,
waarmee het alcoholisme moet worden
bestreden. In die samenkomst riep een
professor in de door hem daar gehou
den redevoering uit: „In de strijd tegen
de alcohol is geen middel te kras." Tal
van hoordersschrokken van deze uit
drukking. Ze kenden de professor en
ze wisten, dat hij stellig niet bij de ge
heelonthouders kon worden ingedeeld. De
een lachte, een ander haalde de schouders
op en een derde toonde zich misnoegd
Natuurlijk ontging dit de redenaar n:et.
en hij toonde dit door er onmiddellijk
aan toe te voegen: „In de practijk denk
ik er andere over".
Daarmee was de beteekenis van zijn
uitspraak gelijk nihil en het was zeker
voor de spreker en voor zijn gehoor be
ter geweest, indien hij of niet had ge
sproken, óf althans deze uitspraak niet
had gedaan.
Wie rondblikt op het levenstoomeel,
constateert, dat deze professor een groote
familie heeft. Theorie en practijk ver
schillen dikwijls veel. Wie let ojp begin
selen, die beleden en idealen, die nage
jaagd worden en daarmee de levensprac-
tijk vergelijkt, bemerkt, dat zeggen en
doen bij velen twee zijn. Vermoedelijk
tnoeten we zeggen, dat dit bij ieder valt
waar te nemen, en dat het eenige onder
scheid is, dat dit van de een niet opvalt
doordat hij niet. op de voorgrond treedt;
dat anderen deze tegenstelling weten te
camoufleeren en dat er een derde groep
is, wier handelingen onder de critick
van het publiek vallen en bij wie dus
de tweeheid zichtbaar blijkt.
Hoe het zij, ieder feit, dat toont dat
theorie en practijk niet kloppen, valt te
betreuren. Mee daaruit moet heel wat van
de ellende van deze tijd worden ver
klaard. Mag men de leidende staatslie
den gelooven, dan willen allen de vrede;
dan willen allen de welvaart. Maar wie
op al de oorlogstoerusting let, moet wel
aannemen, dat geen staatsman het ver
keerd acht om zoo noodig naar het zwaard
te grijpen, teneinde met dat machtsmid
del wat recht geacht wordt te bestendigen
of wat als recht wordt nagestreefd te
verkrijgen, leder wil in het volksleven
rechtshandhaving en eischt dat misdaden
worden gestraft. Inzonderheid wie op
zettelijk en roekeloos het leven van zijn
naaste in gevaar brengt of aanrandt,
haalt de minachting van zijn tijdgenooten
over zich. Maar ieder oogenblik dreigt
het gevaar, dat een gewapend conflict
uitbreekt, waardoor niet alleen de ge-
wapenden in de strijd worden betrokken,
eveneens de burgerbevolking.
Nederlands neutraliteit staat boven ie
dere twijfel vast. En toch achten de au
toriteiten het noodig om alle mogelijk?
voorzorgsmaatregelen te nemen. Tuinen
over zijn
spannend avontuur op Spitsbergen
en plantsoenen worden verwoest voor
loopgraven; millioenen worden uitgege
ven voor luchtbescherming en in ons
goede vaderland worden groote winsten
getrokken uit de fabrioeenng van defen
siemiddelen.
Alle volken willen de vrede, maar
helaas, in de practijk denken ze er an
ders over: Als het moet oorlog.
Hetzelfde geldt ten opzichte van het
verleeiten van hulp aan de medemenschen,
die in maatschappelijke ellende ter
neder zitten. Het gebod der naastenliefde
kennen allen. We kunnen zeggen: in the
orie erkennen allen, dat ze daarnaar moe
ten handelen. Wie daarmee veler leven
vergelijkt, constateert, dat ze er in de
practijk anders over denken. Het ge
slacht van de priester of van de Leviet
uit de gelijkenis van de barmhartige Sama
ritaan is nog steeds zeer groot. Er moet
hulp worden verleend maar vooral niet te
veel, want dan vreezen ze inoreele geva
ren voor de geholpenen en daarin voor
het volksgeheel. Alsof het verleenen van
onvoldoende hulp niet altijd een veel
grooter gevaar is.
Mooie beginselen, mooie idealen, mooie
woorden, maar een slechte levenspractijk,
het is de vloek, waardoor geheelc volken
ten onder gaan; waardoor millioenen met
vernietiging worden bedreigd; waardoor
het Christendom niet tot volle ont
plooiing kan komen. De theorie is goed
inaar in de practijk denkt men er anders»
over.
MUZIEKTENTFONDS TEX. FANFARE.
De oude tent in het Park voldoet zelfs
niet meer aan de geringste eischen. Ver
nieuwing is broodnoodig. Helpt u mee?
Penningmeester Jac. Kuijper,
Schildereind 38, Den Burg. v
Bij zijn thuiskomst te Heemstede, waar
van we Woensdag reeds melding maak
ten deed de heer Jan P. Strijbos aan
een correspondent van het Algemeen Han
delsblad het volgende relaas van zijn
avontuur op Spitsbergen.
Op 14 Juni ben ik naar Noordelijk
Noorwegen vertrokken, naar Röst; van
daar ging ik naar Zweedsch Lapland en
eind Juni vertrok ik dat wil zeggen
met mijn reiskameraad Jaap Mees
naar Spitsbergen. We zouden daar een
maand blijven. In Ny Aalesund, in Kings-
bay, trokken we in het hotjel, dat daa|r
gevestigd is in het vroegere directie
gebouw van het nu verlaten mijndorp.
Een uitstekend hotel, met bedden, zoo
verrukkelijk als ik ze nog nergens heb
aangetroffen en waar ik natuurlijk gewel
dig naar verlangde, toen ik die ontzet
tende nachten te midden van het ijs
moest doorbrengen. Van daar uit maakte
ik herhaaldelijk tochten met de kano.
Op zoo'n tocht, toen ik de kano op
het strand had gehaald en wat verder
op was getrokken, zag ik plotseling, dat
een vloedgolf de kano meesleepte. De
kano dreef af en was buiten mijn bereik.
Een oogenblik voelde ik een groote
schrik, maar dat duurde niet lang. Ik
ging terug naar de plek, waar mijn rug
zak lag, schreef op het strand een groot
S.O.S.-teeken, en in mijn rugzak, die
ik daar liet liggen, deed ik een briefje,
waarin stond in welke richting ik was
gegaan.
Want ik maakte dadelijk het plan op
om over de gletsChers naar de andere
kant van de baai te loopen. Achteraf is
gebleken, dat wanneer ik rustig op de
plek van mijn rugzak gebleven was, de
boot, die op zoek naar mij was uitgegaan,
mij diezelfde nacht of de volgende och
tend al zou hebben gevonden.
Maar dat heb ik nu eenmaal niet ge
daan. Ik begon dadelijk aan mijn glet-
schertocht.
GEVAARLIJKE
GLETSCHERTOCHT.
Wie nooit in 'n gletschergebied is ge
weest, kan zich de geweldige moeilijkhe
den van zoo'n klimpartij niet voorstellen.
Met mijn mes moest ik inkepingen in het
ijs maken om er mijn voeten op te kun
nen zetten; zoo kwam ik langzaam naar
boven en dan kom je tot de ontdekking,
dat het er heel andere uitziet, dan je je
hebt voorgesteld. Van beneden gezien,
lijkt daar boven een ijs-plateau te lig
gen, maar als je op de top bent, is de
berg, die je beklommen hebt, niet meer
dan een kam. De top is haast als een
mes zoo scherp. Dus om verder te ko
men moest ik aan de andere kant die
ijsberg veer af en dan de volgende op
dezelfde manier opklimmen en afdalen.
Daarbij komt, dat men zich in de af
standen volkomen vergist. De geheele
omgeving is volkomen gelijk, zoodat er
geen enkel punt is, waarop men zijn be
rekeningen kan maken. Een afstand van
naar schatting 600 of 700 M. blijkt 7 of
8 K.M. te zijn. De lucht is er glashelder,
waardoor het nog moeilijker wordt een
afstand te bepalen.
DOODSCHE, BEKLEMMENDE
STILTE.
Het was indrukwekkend, maar vaneen
doodsche beklemmende eenzaamheid.
Toch heb ik geen oogenblik de gedachte
gehad: daar kom ik nooit meer uit. Ik
had aldoor het gevoel, dat het wel los
zou loopen, ook omdat ik wist, dat ze
mij zouden gaan zoeken. Er is geen
sprake van, dat de menschen daar iemand I
in de steek zullen laten.
Op een gegeven oogenblik zag ik dan
Aansluitende op
BIJ ZIJN THUISKOMST werd de heer
J. P. Strijbos aan het station door familie
en vrienden op hartelijke wijze verwel
komd. U ziet op onze foto de heer Strij
bos met zijn gezin, zijn ouders en zijn
boer.
ook de boot, maar men zjg mij niet en
wat ik ook deed om de aandacht te trek
ken, het lukte niet. Nu moet u niet den
ken, dat wij dicht bij elkaar waren; er
was een afstand van eenige kilometers
tusschen ons, maar de groote helderheid
van de atmosfeer maakt het mogelijk met
een kijker gemakkelijk op zoo groote af
stand een mensch waar te nemen.
ONTZETTEND OOGENBLIK.
Toen de boot, na een lange tijd van
rondspeuren, weer weg voer, was het
voor mij toch even een benauwd oogen
blik.
De heer Strijbos was er een oogenblik
stil van, toen hij in gedachten weer, dat
toch wel ontzettende oogenblik be
leefde.
Maar, zoo vervolgde hij met opgewekt
heid, ik liet mij er niet door 'ter neer
slaan; al had ik toen al een nacht niet
geslapen en nog geen eten geproefd. Ik
ging verder, in de hoop aan de andere
kant de hut van de robbenjager tip be
reiken, waar ik tenminste voedsel en dek
king zou vinden en waar men mij zeker;
zou ontdekken.
Zoo ben ik vier dagen en vier nachten
over de gletschers geklommen, zonder
slaap en zonder voedsel; ik vond wat
lepelkruid en paardebloemen aan het
