f m, -
Praatavond Ver. van Oud-leerlingen L.L.S'
Piepkuikens per K.L.M.
Hoe
maken de jongen
het in Indië
Brief van Pater Witte uit
Br. Oost Afrika.
De praatavond van Woensdag 20 Nov.
was de eerste van een reeks, die bestemd
is voor 't houden van de lezingwedstrijd.
Vier spr. traden deze avond voor het voet
licht. Als jury fungeerden de heren A. J.
Keijser, W. H. Lap, H. Leber en E. Noor-
dijk. De heer Lap was op deze eerste
avond verhinderd aanwezig te zijn.
Na opening door den heer Joh. Roeper
wordt direct het woord gegeven aan den
heer P. Kikkert voor het inleiden van zijn
onderwerp: Wat zijn vandaag de goed
koopste voedcrmiddelen?
Spr. begint met er op te wijzen, dat
deze vraag momenteel van belang is. In
de oorlog was er geen keus en we stel
den ons tevreden met datgene wat er te
krijgen was. Al was het ene iets duurder
dan het andere, dat was niet zo erg.
Vooral degene, die wat ruim van gewe
ten was, kwam er altijd. De producten
werden dan nog maar iets duurder ver
kocht en de rekening klopte dan weer.
-Nu is het evenwel weer van belang om
zo goedkoop mogelijk te produceren.
Ook nu is de keuze in de matig eiwit
rijke en de eiwitrijke voedermiddelen
nog zeer beperkt en we zullen dan ook
heel vaak moeten nemen wat voorhanden
is. Met de eiwitarme staat het echter an
ders. We kunnen hier kiezen uit de di
verse graansoorten, gedroogde pulp, voer-
aardappelen, bieten, stoppelknollen, kool-
:apen, hooi, stro, enz.
Wanneer we vroeger de waarde van
ieze voedermiddelen gingen vergelijken,
dan gingen we uit van mais We bepaal
den voor deze graansoort de prijs per een
heid zetmeelwaarde (ZW) en konden dan
berekenen wat elk ander voedergewas uit
de groep der eiwitarme voedermiddelen
waard was. Mais is momenteel nog niet te
krijgen en daarom werd uitgegaan van
rogge. Wanneer we voor de rogge een
prijs van f25 per 100 kg. aannemen, dan
komt de eenheid ZW in deze graansoort op
ruim 35 ct. Bij een gerstprijs van f 20,
per 100 kg. komen we tot een prijs van
bijna 28 ct. per eenheid ZW. Bij haver op
30Vï ct. Hierop voortbouwende kunnen
we ook berekenen wat de waarde van de
diverse ruwvoedermiddelen is in verge
lijking met de graansoorten. Daarbij
blijkt, dat de prijs van slecht weidehooi
reeds f63,30 mag bedragen, van goed
weidehooi f 109,en van zeer goed wei
dehooi f 126,70. Alles per 1000 kg. Gerste
stro mag f 66,80 per ton kosten, bieten
f 30.60, voeraardappelen zelfs f 69,30 per
1000 kg. Het blijkt dus wel, dat we in
rogge een zeer duur voer hebben. Ook
de vergelijking met het koeien- en scha-
penvoer, dat we op de bon kunnen krij
gen, valt voor de graansoorten zeer on
gunstig uit. Wanneer we deze voeder
middelen nl. gaan vergelijken op basis
van de zetmeelwaarde, dan blijkt, dat het
eiwit in het regeringsvoer maar heel wei
nig kost. Het is dus zeer oneconomisch om
rogge, gerst en haver op te voeren, in
dien we over voldoende regeringsvoer
kunnen beschikken.
Spr. rekende ons voor wat de waarde
is van 100 kg. kalkammonsalpeter. wan
neer we die gaan gebruiken op grasland,
waar de rentabiliteitsgrens voor de stik
stof nog niet is bereikt. Met 100 kg. kalk
ammonsalpeter kunnen we een opbrengst-
vermeerdering krijgen van 680 kg. goed
hooi. Op basis van de prijs van een een
heid ZW van 30 ct. is de waarde van dit
hooi f 63,30. En dit wordt verkregen door
100 kg. kalkammonsalpeter Het is dus
wel terdege van belang, dat we vóór we
gaan voeren, eerst eens rekenen.
Als tweede spreker kwam een der jon
geren naar voren, nl. de heer H. Boo
gaard. Zijn onderwerp was: Wintertarwe.
Wintertarwe wordt meestal verbouwd
op de betere gronden. Lichte en zure
gronden zijn beter geschikt voor rogge en
haver, omdat deze gewassen daar een be
tere gronddekking geven. Dientengevolge
is de onkruidbestrijding ook gemakkelij
ker. Als goede voorvruchten worden ge
noemd aardappelen, bieten, erwten, kla
ver, vlas, koolzaad, soms ook haver.
Tarwe vraagt een vrij zware bemes
ting. Spr. noemde bv. 400-500 kg. kalk
ammonsalpeter per bunder.
Het is van belang, dat de tarwe ondiep
wordt gezaaid. Een te geile stand vóór de
winter moet worden voorkomen, omdat
het gevaar van uitwinteren hierdoor gro
ter wordt.
We onderscheiden bij de wintertarwe
drie groepen. Ten eerste de Inlandse
kruisingen, ten tweede de Noordelijke ras
sen en in de derde plaats de Middel-Euro-
pese rassen. De Noordelijke rassen zijn 't
meest wintervast. Hiertoe behoren o. m
Mendel, Skandia II en Carsten V.
Verder kunnen we nog onderscheiden
de witzadige en de roodzadige rassen. De
roodzadige hebben het voordeel, dat ze
minder vatbaar zijn voor schot.
In de nabespreking bleek duidelijk, dat
we hier werkelijk met een der jongeren
hadden te maken. Het beantwoorden van
de vragen geschiedde niet altijd even
vlot. Enkele sprekers verschilden van me
ning met den heer Boogaard over de
waarde van een erwtenstoppel als voor
vrucht voor tarwe. Anderen meenden, dat
een stikstofbemesting van 400-500 kg.
kalkammonsalpeter zeker niet als regel
kon worden aangenomen. Voor de betere
gronden is een dergelijke bemesting ze
ker te zwaar.
In de pauze, die hierna werd gehouden,
zorgde de voorz. Roeper voor een vrolijke
noot.
Verder deelt de voorz. mede, dat de
medewerking van de oud-leerlingen is
gevraagd voor het zgn. tijdschrijven op
enige specifieke schapenbedrijven. Wan
neer we in de toekomst iets willen berei
ken voor onze schapenbedrijven, dan zal
het een eerste eis zijn, dat wij aan de re
gering kostprijsberekeningen kunnen
overleggen. En cïit kan alleen worden be
reikt door middel van tijdschrijven. Men
zal in contact treden met het Landbouw
Economisch Instituut om nadere inlich-
door G. TH. ROTMAN.
DE GEBROEDERS KNOOPENSCHAAR
(Nadruk verboden).
11 Onderwijl dacht Pieter, die zich
thuis zat te vervelen: „ik ga toch eens
even kijken, wat broer er van terecht
brengt!" Hij pakte dus zijn wandelstok
en ging er op uit. Maar onderweg kwam
iij Gerrit Hazebroek tegen, den kampi
oen-hardloper van het dorp, die al ik
weet niet hoeveel prijzen had gewonnen.
12. Het gesprek kwam al spoedig op
hardlopen. „Toch doe ik het met je!" zei
Pieter, die graag blufte; „ik win het be
slist van je!" „Top!" zei Gerrit, „we lopen
om het hardst en wie verliest geeft den
ander een fijne ham cadeau!.Daar heb ik
net trek in, zie je!"
tingen te verkrijgen omtrent de wijze van
werken.
Ook het onderwerp ruilverkaveling
komt nog even aan de orde. Binnenkort
zal een vergadering worden gehouden,
waarin moet worden besloten of aan de
uitvoerende instanties opdracht tot het
maken van een plan voor Ruilverkaveling
moet worden gegeven. In principe zijn
alle aanwezigen er voor deze zaak warm
te houden.
(Slot volgt.)
De K.L.M. heeft ongeveer eens in de
twee maanden een duizendtal merkwaar
dige passagiers aan boord. Het zijn sier
vissen, die uit Italië en Zwitserland in
speciaal op temperatuur gehouden water
naar Amsterdam gevlogen worden, van
waar zij hun weg vinden naar de vele
duizenden houders van tropische aquaria,
die Nederland telt.. Dit is een voorbeeld,
van vrachtvervoer, dat alleen door de
lucht kan geschieden. Bestonden er n.l.
geen snelle verbindingen tussen Neder
land en de warmere streken der wereld,
dan zou menige siervis-liefhebber in W.-
Europa zijn sluierstaartjes en maanvissen
niet dagelijks in zijn verlicht en ver
warmd aquaria kunnen bewonderen.
Er zijn meer artikelen, die wij hier zou
den moeten missen, als wij geen vracht
vliegtuigen hadden: bederfelijke waar uit
verre landen. Aan de andere kant zou
de lijst van exportartikelen uit Nederland
veel korter zijn, indien er geen lucht-
vrachtvervoer bestond. Een bekend voor
beeld: de verse rozen en tulpen van Ne
derlandse bloemisterijen, die mém
vooral voor de oorlog 's morgens vroeg
reeds in Londen en Parijs kon kopen
Soortgelijke artikelen, die ook nu nog
per vliegtuig worden verzonden, zijn
vruchten, Zeeuwse oesters, kreeften en
piepkuikens.
Er is nog een geheel andere categorie
specifieke luchtvracht. Het eerste vlieg
tuig van de eerste KLM-dienst Amster-
dam-Londen v.v.. bracht op 17 Mei 1920
de ochtendbladen mee uit de Britsche
hoofdstad. En zo is het nog; kranten en
pers-foto's behoren tot de dagelijkse K.L.
M.-vracht, en zo kan men in Lissabon des
avonds de Stockholms Tidningen van die
zelfde morgen lezen, terwijl men in Oslo,
Stockholm of Kopenhagen de Franse bla
den reeds heeft ontvangen. Dat wij hier
in Nederland steeds bladen als de Daily
Express, de Times en de New York He
rald van dezelfde dag kunnen kopen, is
bekend.
De luchtvaart beperkt zich echter in 't
geheel niet tot zendingen, die op andere
wijze niet vervoerd zouden kunnen wor
den. In onze tijd heeft iedereen haast en
het baart dan ook in het geheel geen ver
wondering, dat een bekend Amerikaans
Warenhuis zijn driemaandelijks prospec
tus begint met de woorden: „Luchtvracht
maakt ons tot naaste buren". Zoals de
meeste Amerikaanse firma's verzendt de
ze zaak een belangrijk deel van haar be
stellingen per vliegtuig.
Aan de andere kant volgt uit 't voor
gaande, dat er nu nog veel categorieën
vracht zijn. die niet voor luchtvervoer in
aanmerking komen. Al worden tegen
woordig zelfs jeeps en andere auto's per
Skymaster vervoerd, goederen als kolen,
aardappelen verzendt men per boot of
trein.
Reeds eerder noemden wij als typisch
luchtvrachtgoed de piepkuikens. Deze
kuikens kunnen het jil. nog 48 uur nadat
zij zijn uitgekomen, zonder voedsel stel
len. Die tijd is juist voldoende, om piep
kuikens naar Noord-Amerika, Afrika of
Azië te brengen en zo heeft het lucht-
vrachtvervoer het mogelijk gemaakt, dat
men in Maine, Marokko en Madras thans
Hollandse leghorns en rasechte Barne
velders ziet rondstappen, pikkend naar 'n
graantje. (Persdienst K.L.M.)
DE VOEDSELVOORZIENING IN DE
KOMENDE WINTER.
Hoewel de stand van de voedselvoor
ziening in ons land betrekkelijk gunstig
is, zullen ook nu nog heel wat moeilijk
heden te overwinnen zijn alvorens ons
huidige rantsoen tot het voorjaar 1947
is verzekerd.
Men bedenke, dat wij voor vele be
langrijke voedingsmiddelen voor 'n groot
deel afhankelijk zijn van import. Niet
slechts het voedseltekort, dat op de ge
hele wereld bestaat en waarvoor het ge-
ïegelde internationale overleg nog geen
afdoende oplossing heeft kunnen brengen,
beperkt onze mogelijkheden tot importe
ren, ook onze financiële positie legt ons
in dit opzicht beperkingen op. Voorts heb
ben in het afgelopen jaar de stakingen in
binnen- en buitenland ons dikwijls voor
onverwachte moeilijkheden geplaatst en
deze laatste doen ook thans nog haar in
vloed op de aanvoeren gelden.
Wanneer wij de voornaamste voedings
middelen achtereenvolgens aan de be
schouwing onderwerpen en dan beginnen
met ons dagelijks brood, kan worden op
gemerkt, dat onze binnenl. graanoogst
hoewel bevredigend, slechts voor een zes
de deel in onze broodgraanbehoefte zal
kunnen voorzien. Een belangrijke import
zal dus noodzakelijk zijn. Hoewel wij uit
de Ver. Staten en Canada nog aanzien
lijke hoeveelheden graan en bloem wach
ten, is de aanvoer, door de stakingen, ver
traagd. Ook met verschepingsmoeilijkhe
den tengevolge van de opeenhoping van
te verschepen producten in de haven
plaatsen moet rekening worden gehouden.
Een geruststelling vormt onze aardap
pelpositie, waardoor dan ook tot ophef
fing van de aardappeldistnbutieregeling
kon worden overgegaan. Er kan worden
aangenomen, dat de aardappelvoorziening
gedurende de winter verzekerd is.
De oogst van fijnere peulvruchten is
tegengevallen; slechts groene erwten en
spliterwten zullen in ruime mate ver
krijgbaar zijn.
Hoewel het aanbod van slachtvee ruim
is en de extra vleesbonnen, welke enige
weken lang werden aangewezen, bij velen
een optimistische kijk op onze vleespositie
zullen hebben veroorzaakt, zal het aan
bod van slachtvee gedurende de winter
gering zijn en zal het huidige vleesrant
soen slechts kunnen worden gehandhaafd
indien import van vee of vlees kan ge
schieden.
Gezorgd is voor het vormen van een
wintervoorraad boter, kaas en melkpoe
der, waarmede men rekent de voorziening
met deze producten bevredigend te kun
nen doen verlopen.
De vetvoorziening heeft de laatste tijd
vele zorgen gebaard. De stagnatie in de
aanvoer van grondstoffen voor de marga
rineindustrie. welke mede een gevolg
was van de stakingen in het buitenland,
heeft het noodzakelijk gemaakt, de voor
de winter gevormde botervoorraad aan
te spreken. Omtrent onze suikerbieten-
oogst bestaan goede verwachtingen. De
eigen oogst kan echter niet geheel in on
ze suikerbehoefte voorzien, zodat wij ook
hier voor een deel afhankelijk zijn van
import. In verband hiermede zullen ook
versnaperingen voorlopig gerantsoeneerd
blijven.
Verwacht wordt, dat het mogelijk zal
zijn de éierendistributie in het vroege
voorjaar op te heffen. Opheffing van de
cacao-, thee- en koffiedistributie kan
binnen afzienbare tijd niet worden ver:
wacht.
Uit het bovenstaande moge blijken, dat
nog steeds een zeer voorzichtige voedsel-
voorzieningspolitiek moet worden ge
voerd. In dit licht dient ook de jongste
maatregel tot opschorting van de distri
butie van bloem te worden beschouwd.
Voor de broodgraanvoorziening is het
noodzakelijk, dat de voorraad tarwe en
bloem zo goed mogelijk wordt ontzien.
Van een van onze jongens in Indië, K!
Bakker van Oosterend, ontvingen wij eei
artikeltje, dat voorkwam in „de Nieuw
Courant" van te 2 Nov. te Soerabaja
waarin beschreven wordt hoe een zijne
kameraden daar is gevallen en begraver
Wij laten hieronder het artikeltje vol
gen. Red. „Texelse Courant".
Aan onze zijde sneuvelde een soldaat
Het IVe Bataljon Infanterie heeft eei
kameraad begraven. Een sobere plechtig
heid op het kleine militaire kerkhof
Tjiandjoer. Op 't afgeschoten plekje gronJ^P
dat rechts van de weg af ligt. voor me:
bij den ouden doden makker komt, teld
ik nog even een 20-tal eenvoudige graven
Alle van militairen van het KNIL en KL
die in de rijke vruchtbare vlakte van Tji
andjoer gesneuveld waren tijdens het uit
oefenen van hun plicht voor het herste
van orde en recht.
Een vers gedolven graf wachtte than
op het stoffelijk overschot van onzen ka
meraad: Jan Kamerman. Negentien jaa
oud. Een Hollandse jongen uit Hoofd S£
dorp, Noord Holland, die hier in Indië he
slachtoffer van zijn plicht werd.
Een eenvoudige militaire begrafenisj0
zoals er reeds zovele geweest zijn vóói
deze.
Maar dat dit graf gedolven moest wor
den op de 22ste October nadat het mo
ment tot het sluiten van de wapenstil
stand aan de legers was bekend gemaak
dat gaf aan deze kleine plechtigheu
een bijzondere betekenis.
Het verhaal van de dood van Jan Ka
merman is sober. Maar het tekent
geest van Jan en zijn kameraden bij he
KL en KNIL.
De kampongbevolking van Tjibanten
aan de Tjitaroem, ondervindt geregelAt
overlast van terroristen en gewapend(ri
rampokkers.
Enige sectiën Stoottroepen rukten
de bewuste dag uit, nadat op nieuw eeïj,
noodkreet van de bevolking op het deta w
chement was ontvangen. Ze rukten ui a<
met de strenge orders het vuur niet t(
openen, omdat het aldus in de orders wa o
vastgelegd.
Toen de Stoottroepen de kampong na
derden, trok de bende terug. Tot piots|fe
van de overzijde van de Tjitaroem, mi-
trailleurvuur op onze jongens geopenclgi
werd. Het bevel kwam: „Terugtrekken
Geen gevecht uitlokken".
Jan Kamerman, achter zijn Brenu. dek.
te de terugtocht van zijn kameraden
Toen het zijn beurt was om als laatst( k
weg te komen, trof hem een schot
Hij zakte in elkaar, en toen zijn vriender
hem optilden, om hem mee te voeren
was hij reeds overleden.
Moge het volk in Nederland en Indone
sië eenmaal duidelijk beseffen en waar- u
deren het moeilijke werk, dat deze jon- J
gens hier in Indië blijmoedig en met d( d
inzet van hun leven verrichten voor hefc
herstel van recht en orde.
W Doeve, 24 October 1946
l£
n
ZUINIG MET DE KOLEN.
Verwacht wordt, dat de staking in de j
Amerikaanse mijnen de kolenpositie in 5
ons land zeer ongunstig zal beïnvloeden.
Ondanks de wens van de Middenstand zal
er voor de a.s. feestdagen geen stroom j
voor etalage- en reclameverlichting be
schikbaar kunnen worden gesteld.
Voorts zal het publiek zich stipt die
nen te houden aan de rantsoenen voor
gas en electriciteit, zoals deze laatstelijk 3
werden vastgesteld op 1 October j.l
Overschrijding van deze rantsoenen kan
in geen geval worden toegestaan.
Ten einde een te hoge „spitsbelasting
der electrische centrales te voorkomen,
moet ten slotte worden aangedrongen op
een zo gering mogelijk stroomverbruik
tussen 7,30 en 9,30 uur voormiddags en
15,30 en 18,00 uur namiddags.
WINKELSLUITING.
Van 1 Oct. 1946 tot 1 April 1947.
Algemeen sluitingsuur 6 uur (Zater
dags 7 uur) en 's middags van 12,30 tot
13,30, uitgezonderd Dinsdags, wanneer
om 13 uur definitief gesloten moet wor
den.
Voor enige tijd terug was door ons een
brief geschreven aan den hier welbeken
den Pater Witte, die verblijf houdt in de
Katholieke Missie te Nyeri (Kenya) in
Br. O. Afrika, met verzoek om voor onze
courant nogmaals een artikeltje te schrij
ven. Tot ons genoegen mochten we dezer
dagen een antwoord op ons schrijven ont
vangen. Wij geloven wel, dat onze lezers
(essen) het op prijs zullen stellen als wij
de brief van Pater Witte in zijn geheel
in onze courant opnemen.
Zeer geachte heer redacteur,
Met de laatste post bereikte me uw
vererend verzoek van nogeens een arti
keltje te schrijven voor ons allervriend,
het „Tesselaartje". De vraag is nu alleen
maar: „watte?"
Als ik mijn dagboek van de laatste 25
jaren doorblader, zie ik geen bos meer
van de bomen. Het is de afspiegeling van
de ontelbare malle situaties, van verbijs
terende problemen met hele en halve op
lossingen, van licht en van schaduw, van
lach en traan; ook van avonturen en ge
varen te land zo niet ter zee. Om dat te
rangschikken en leesbaar te maken, be
gin ik maar liever niet, voordat me de
tijd wordt geboden rustig een of meer
boeken te schrijven. Daarvoor zal het
wachten wezen op de romantische tijd
van weinig of geen haren meer op het
hoofd, van knikkende knieën en zakken
de sokken, van kromme rug en druipen
de schouders (en neus?). Het allernieuw
ste televisie-apparaat zal te zijner tijd
dan wellicht den gedehydreerden auteur
te zien geven, zo niet te horen en te rui
ken (je weet niet wat er nog wordt uitge
vonden), zittend met de sloffen tegen de
kachel, sabbelend aan een gebarsten pijp
je, krochend en kwijlend en krassend met
naarstige vlijt zoal niet meer met soepe
le vingeren Penseel het portret zelf maar
verder, als het kan met droge ogen. On
dertussen ben ik nog niet zo ver gevor
derd; voorlopig biedt zich ook nog nutti
ger en nodiger werk aan.
Dicht dan het dagboek en maar liever
geprobeerd in kort bestek een stuk ie
Nyeri-werkdag te beschrijven. Het is nu
juist de ideale tijd om te schrijven, vlak
na het eten. Op deze tijd van de dag
houd ik me in de regel voor een uurtje
helemaal koest met blinden en deuren
dicht, zodat niemand mijn „siësta" komt
verstoren. En dan pleeg ik te genieten
en tei lezen in een boek of tijdschrift, lui
blazend wolkjes uit een nog hele pijp,
pootjes gerieflijk omhoog (op z'n Ameri
kaans). Voor ditmaal dan maar pootjes
neer, (op z'n gewoon) en een blij offertje
gemaakt van al die geneugten en het ge
vraagde artikeltje geschreven, beginnen
de bij 't begin.
Mijn werkdag begint om 7 uur, waar
aan een paar stille morgen-uren zijn
voorafgegaan met „de ogen gericht op de
Eeuwige Heuvelen". Het ontbijt, steeds
alleen genuttigd, brengt me weer in con
tact met de Kikuyu-heuvels. via 'n tafel
met eieren en brood en koffie er op, alles
van eigen tuin, boerderij en bakkerij. Van
heel vroeger herinner ik me, als het ging
over spijzen, die me minder bekoorden,
mogelijk zuurkool of sakmeel, een zuster
lijke vermaning te hebben vernomen
van: ogen dicht, hap, slok. Als nu de
negerkok mij eens extra op de „proef"
stelt, zodat ik eigenlijk liever niets
„proef", dan komt me dit aloude Texelse
recept voor de geest. Ter algemene
afleiding, en om tegelijk een oogje te
houden op de inhoud der eieren, lees ik
ondertussen de krant, bij voorkeur de
Texelse Courant natuurlijk!
Na het ontbijt komt de post aan de
beurt, alreeds door gedienstige handen op
m'n werktafel gesorteerd. Ik berust me
in een stel brieven, officiële en niet-offi-
ciele, vragenlijsten voor statistieken, con
vocaties voor vergaderingen, memoranda,
voorgelegde, ,,veul-en-niet-gei\og". Ne
gers zijn welsprekend ter tong zowel als
ter pen. Maar het dagelijkse papieren
bombardement komt niet alleen van de
Zwarte Broederen.
Van twintig missies, elk met haar ker
ken en bij-kerken, scholen, klinieken, enz.
komen verzoeken binnen met plannen en
tekeningen voor nieuwe gebouwen of
uitbreidingen. Dan vraagt men hier voor
iemand om de electriciteits-voorziening
na te zien. daar loopt de auto of stoom-
fiets niet meer; van ginds komt bericht
van een zwaar-zieken missionaris, die
moet worden gehaald, of iemand heeft
een been gebroken of een paar ribben ge
kneusd. „Stuur a.u.b dadelijk den Dok
ter", komt soms van drie kanten tegelijk.
En „vergeet niet een plaatsvervanger te
zenden!" En dan vallen er nog een stuk
of wat aparte blaadjes uit de enveloppen
met ingewikkelde problemen uit de prak
tijk, netjes uiteengezet. Die vragen alleen
maar om een oplossing, anders niet, maar:
„graag met de grootste spoed".
Ook heb ik noodzakelijkerwijze met zo
wat alle ministeries te doen en bovendien
met drie verschillende Districts^Ambtena-
rijen, wat een soort van abonnement
geeft op stapels paperassen, stralend van
de alom bekende en langdradig beoefende
officiële beknoptheid. Daarop moeten al
leen maar korte en duidelijke en accura
te antwoorden worden geschreven, en
vergeet je een paragraaf of een artikel of
een punt of een letter, dan komen er
nieuwe paperassen: aanmaning no. 1, 2, 3,
met een week er tussen telkens.
Om de wereld te helpen laten draaien,
wordt er dan ook een half uur of langer
met bekwame spoed gekrast en kantteke
ningen gemaakt, en zoveel mogelijk do
cumenten verhuizen naar de volgende ta
fel, waar een paar typewriters de rest
doen op de ondertekening na. Een ander
stapeltje brieven die ik persoonlijk moet
beantwoorden, blijft op de hoek van mijn
tafel liggen tot 's avonds 9 of 10 uur, als
die aan de beurt komen.
Veel er van kan ondertussen beter en
vlugger mondeling afgedaan en daarom
staat van 8 uur af de auto voor de deur.
Het eerste ritje is gewoonlijk naar het
blok regeringsgebouwen, op 6 km. van
hier, waar de districts-ambtenaren van
de verschillende departementen gelukkig
bij elkaar wonen: magistratuur, politie,
gezondheidsdienst, onderwijs, landbouw
en veeteelt, etc. Dikwijls moet ik daarna
verder voor een holderdeboldertje door
het omringende bergland, gewoonlijk niet
verder dan een 100 km., de gemiddelde
straal' van het bisdom Nyeri.
Het land zelf is prachtig. Het is niet
precies geriefelijk om er haastig door te
toeren, daar een bergland voortdurend
bochten geeft aan de wegen, en soms hele
scherpe. Onder de beide regenseizoenen
wordt de rode, vulkanische grond op de
binnenwegen ongenietelijk. Dan rijd ik
alleen als het niet anders kan, want uit
glijden en vastzitten en overnachten bui
ten is niet gezellig. Het is dan maar zaak
niet te dicht bij de vagevuurkant te ko
men aan de andere zijde geeft de berg
steun alwaar het vaak ongezond is
naar beneden te gaan of zelfs te kijken.
Tot dusverre kan ik van redelijk suc
ces spreken bij mijn pogingen om op de
weg te blijven. Maar een jaar of drie ge
leden spande het toch eens. Ik reed over
een harde niet al te brede weg aan de
ruige, oostelijke kant van de berg Kenya.
Bij het nemen van een bocht brak sebiet
een „central-bolt", verschoof bijgevolg het
bovenstel over de as, raakte het stuur
bekneld, en daar ging het met 'n enthou-
ast vaartje naar de verkeerde kant. Met
een schietgebedje, remmen en rukken,
kwam het vehikel juist op tijd tot stil
stand, gevaarlijk overhellend alweer naar
de verkeerde kant. Heel voorzichtig krab
belde ik er uit aan de andere zijde, daar
ik door mijn deurtje geen andere keuze
had dan een paar honderd stappen tege
lijk te zetten. Toen ik daar neerzat om uit
te blazen, de Hemel te danken en de
scène te overzien, dacht ik onwillekeurig
aan de rammelende lammerenwagens van
voorheen, waartegen met nadruk werd
gewaarschuwd als zijnde de incarnatie
van het dreigend doodsgevaar op Texels
straten en wegen. Aanvullende veilig
heids-voorschriften die ik me herinner
waren om nooit hoger te klimmen dan de
tweede trede des ladders, en vooral nini-
mer naar beneden te kijken om niet dui
zelig te worden als je op een stoel
moest klimmen om een spijker in de
muur te slaan! En daar zat ik na al die
veiligheidsopleiding in 'n afgrond te kij
ken van enige honderden meters, waar ik
bijna ingeknikkerd was. Ik vervolgde
mijn weg lopend, aan de bergkant.
(Wordt vervolgd.;
