Frans Goedhart, Lid van de Tweede Kamer
gprak over „De les van Tsjecho-Slowakije"
'I
Haar Koninkrijk
De afd. De Goeksdorp-Eierland van-de
Partij v. d. Arbeid had Donderdag 1
April een apenbare vergadering belegd
in Hotel .,De Hoop", met als spr. dhr
Frans Goedhart (in de illegaliteit P. '1
Hoen), lid der Tweede Kamer, die sprak
over „De les van Tsjecho-Slowakije".
Toen om plm 8,15 uur voorz. A. Boon
Jzn. de vergadering opende, kon hij aan
plm. 100 aanwezigen een welkom toeroe
pen en wel vogels van diverse pluimage.
Spr. begon .met de binnenlandse poli
tiek van Rusland. Zij noemen zich socia
listisch, maar wat is er van waar? In 'n
socialistische maatschappij is vrijheid
van denken, spreken, vergadering, druk
pers en verkiezingen. In Rusland niet.
Daar heerst een partij, de communisti
sche, waarvan de leiding, bijgestaan
door een groot machtsapparaat, boven
staande democratische rechten onder
drukt en onmogelijk maakt. Kr heerst
gebrek aan consumptie-artikelen, zoals
brood, meubelen e.a. dagelijkse ge
bruiksartikelen. De nadruk ligt er op de
zware industrie, daar Rusland zich voor
bereid op een 3e wereldoorlog tegen, vol
gens hen, kapitalistische fascistische en
quasi- democratische buitenland, ge
voerd door een groot wantrouwen, ont
staan plm. 20 jaar terug. Dit wantrou
wen hebben do andere geallieerden |>c
gen weg te m men door het doen van
grote consessies: Saelialin cadeau, een
gedeelte van de Ital. vloot, invloedsfeer
in een groot deel van O.-Europa, enz.
Deze politiek is mislukt, want Rusland
wil niet. Alles is niet slecht te noemen,
bv. het omverwerpen v.h. corrupte Tsa
risme in 1919, socialisatie van de groot
industrie, maar daartegenover staan zo
veel fouten: géén democratie, mensen
met afwijkende mening moeten zonder
meer uit de weg geruimd, garresteerö,
gedood, de gehele pers en radio in han
den der comm. partij, volledige censuur,
de Gestapo heet er N.K.V.D.. welke zorgt
voor het bevolken van de talloze con
centratiekampen (zgn. „isolatoren") en
arbeidsdwangkampen. Ondanks het
ijzeren gordijn, weten we, dat. er plm. 12
millioen slachtoffers in huizen, welke
langzaam en vreselijk aan hun einde ko
men.
Voor een communist buiten Rusland is
dit zijn socialistische „.vaderland", met
Vadertje Stalin aan 't hoofd, welkt- hij
blindeling»volgts waardoor hij geheel
verdoold raakt en van wie hij alles ac
cepteert.
In de buitenlandse politiek zijn de
Russen verantwoordelijk voor het vast
lopen van vele conferenties: vredescon
ferentie Duitsland, enz.; voor de gerin
ge resultaten der Veiligheidsraad, waar
zij zo ijverig het veto-recht misbruiken.
In O.-Europa, waar zij zoveel invloed
kregen, heeft dit Petkoff, verzetsleider
uit de oorlog, zjjn'hoofd gekost, zitten
PetreScu en vele anderen, welke in de
oppositie gingen, in de gevangenis.
Komende tot de Tsjechen, concludeer
de spr., dat dit land in 1945 door de Rus
sen bevrijd is, zoals wij door de Canade
zen bevrijd werden, waarvoor grote
dankbaarheid was en bij hen grote sym
pathie voor Rusland. De besluiten van
„Mtlnchen" hadden in 1938 grote indruk
op en wantrouwen bij de Tsjechen ge
wekt, daar Chamberlain hun land toen
opofferde aan Hitler-Duitsland. Bij de
eerste verkiezingen na de oorlog kregen
de communisten dan .ook 37 pet. van de
stemmen in dit land. Bij do regerings
vorming waren 4 partijen: communisten,
socialisten, katholieken en nat.-soc. (Be-
nesj). De min. van Binnenl. Zaken word
een communist en onder hem behoorde
de politie, welke „gezuiverd" werd. Een
ieder, die ook maar iets verkeerds ge
daan had, ging er uit. era \verd vervan
gen door een communist. In de bedrijven
werden bedrijfsraden gevormd van 15
man: B comm. en B soc. en 3 partijlozen,
wat echter altijd communisten waren,
waar een sluw spelletje gespeeld werd
zodat iedere comm. arbeider het gemak
kelijkste werk kreeg en veel mper ver
diende dan z'n collega, welke niet aan
gesloten was. De rechtstreekse aanlei
ding tot de staatsgreep waren de a.s..
vrije verkiezingen, waar ze op het Krem
lin zo bang voor waren. Op het Kremlin
werd nl. een grote nederlaag voor de
comm. gevreesd, daar de grote mas
sa niet veel sympathie voor de Russen
meer heeft, daar het welvaartspeil zo
sterk teruggelopen is in het land van
Masai'yk, nl. met 40 pet. Toen kwamen de
beslissende dagen: minister Chorin
kwam naar Praag om de graanleveran-
ties te controleren, heette het, de rege
ring bood z'n ontslag aan, wat niet door
president Benesj aanvaard werd. Gotl-
wald oefende aandrang op hem uit om
het wel 'te aanvaarden, want hij had de
nieuwe ministerlyst al klaar!* Toen volg
den de bekend, feiten: in alle bedrijven
lieten de comité's van actie het program
ma bekend maken: zo en zo laat opmars
naar het centrum van Praag, wie niet
meedeed, werd ontslagen, resoluties wer
den in elkaar gezet t.g.v. Gottwald, voor
stellen om die naam door die van Be
nesj te vervangen, werden genegeerd.
Oncjanks de vrije, spontane demonstra
tie van 1000 jonge studenten, dwars dooi
de gedwongen opmars der arbeiders,
moest Benesj toegeven en de comm. mi-
nisterlijst van Gottwaid- goedkeuren. De
bezoekers van de vergadering der' soc.
partij werden mishandeld, hoewel de po
litie er bij stond, welke orders had om 't
meubilair te beschermen. Zgn. zelf
moordpogingen van soc. volgden, b\.
Jan Masaryk. Overal gingen de comi
té's van de actie aan het werk o.a. in hét
kabinet en ,1c „Volksdemoncrntie" was
DE LUCHTREIS VAN DE PEGASUS.
Wonderlijke avonturen van de heer Van Emmen en zijn reisgenoten.
door G. Th. ROTMAN. Nadruk verboden
59. Terstond sloeg Herr Untermeier de
snaren van zijn gitaar aan. Gehoor
zaam kwamen fle leeuwen aanhollen, en
toen...! „Voorwaarts! Naar de konink
lijke hut!" commandeerde Herr Unter
meier. Koning Lippilappie vermoedde
niets van het naderende gevaar. Hy had
de kleren jan meneer Van Emmen aan
getrokken en troonde in zijn hut, stra
lend van vreugde en zijn hart zwellend
van trots! Hij had al z'n hovelingen en
buren uitgenodigd, hem te komen be
wonderen.
60. Plotseling klonk er gebrul en ge
schreeuw. De leeuwen stormden de hut
binnen. O, sapperloot, je had het gezicht
van de arme Lippilappie moeten zien!
Met één sprong was hij van zijn troon
en de woestijn in gevlucht, gevolgd door
Herr Untermeier en z'n leeuwen. Nooit
van zijn leven had Lippilappie zó gelo
pen! Hij brulde van angst, tot een dei-
viel de arme koning op z'
kreeg. Beven
'n knieën.
een feit. By de distributiedienst werden
C. P. leden begunstigd en niet C.P. le
den achtergesteld. De laatste maatregel
geldt voor de pensioentrekkende ver
zetsmensen, hij niet lid worden wordt
geen pejiBioon meer verstrekt. De con
centratiekampen werden ontruimd, maar
'niet opgeheven. Wie er nu in Aten en
komen is wel duidelijk.
Hoe moet jpu onze houding zijn?
Scherpe afkeuring is niet voldoende,
maar we moeten 'n sterk-poeltieve hou
ding aannemen, zowel nationaal als in
ternationaal. Nationaal gezien is een
'vrijwillige landstorm of iets dergelijks
verkeerd en gevaarlijk. Wel politie
maatregelen tegen de comm. 5e colonne,
dus staatsbemoeienis. Hier is de Partij
v.d. Arbeid volkomen vóór.'Dit is echter
niet genoeg, wij moeten verdoolde comm.
weer op liet. rechte" pad brengen eii te
rugwinnen door radicale politiek. Er is
door progressiviteit veel bereikt,- maar
deze krachten zijn in onze regering nog
veel te gering, grote sociale zorg is pas
mogelijk docr grote fin. opbrengsten,
maar Lieftinck kan niet door blijven
gaan met heffingen inééns. Wat nodig
is, is een sterke soc.-econ. politiek en
nifet een reactie, welke de C.P.N. in de
kaart speelt.
Internationaal' gezien toonde spr. zeer
duidelijk aan de afhankelijkheid van alle
landen ter wereld van elkaar, en gaf hier
op een historisch overzicht van eerst
heel kleine kernen (roofridders op
burchten) tot grotere eenheden, dorpen,
steden, provincies, landen en verenigde
staten in enkele werelddelen. Nu ook in
Europa een dergelijk streven: Benêlux-
pact van 5, waar grote consequenties aan
vastzitten, maar onnoemelijke voordelen
uit voortvloeien. De comm. zijn scherp
tegen deze dingen, want zij zien de
krachten van hun „tegenstander" gro&-
ien. Ook noemde spr. nog het federalis
me en het Marshall-plan, wat 17 milliard
dollar in Europa zal brengen. Dit plan is
geen filantropie van de V. S., maar
wordt zuiver zakelijk en politiek beke
ken. De V.S. zijn vijanden vaji de comm.
gedachte, het zijn democraten en het
systeem is kapitalisch. De comm. zijn
ook hier scherp tegen en' liegen er dan
maar op los, maar de waarheid is. dat
wij niet zonder hulp kunnen en een twee
de feit is, dat alleen Amerika In staat Is
om Europa te helpen, om de verloren
welvaart te herstellen.
Frans Goedhart besloot met 'n vurige
opwekking om een sterke dam op te hel
pen werpen legen deze gevaren, welke
ons bedreigen, zodat wij een overmacht
vormen en uit de huidige kwakkel-posi
tie komen. Daarvoor moeten we vooral
de jeugd zien te pakken. Vertelt een ie
der de waarheid over liet drama in Tsje"-
cho-Slowakije tn sluit u aan bij de Partij
i.d. Arbqjd! Spr. boeiende en lange in
leiding werd met hartelijk applaus en
veel instemming beloond.
Na de pauze werd er van de gelegen
heid lot vragen stellen weinig gebruik
gemaakt. Twee aanwezigen vroegen over
de li.i. onbillijke dienstplichtvrijstellin
gen. Antwoord: mijnwerkei's, onderwij
zers, a.s. tandartsen en enkele boeren
zoons van kleine bedrijven krijgen rij-
stelling wegens tekort aap dergelijk",
mensen. Een tweede vraag betrof de ge
vangenen in kampen op Java. Goedhart
zei dat er geen gevangenen meer zijn en
noeinf liet ïoddelpraatjes. Namen noe
men kan opheldering geven. Over het
geval Oud zegt spr., dat deze man geen
socialist is; deze man is liberaal: tegen
stander' van opheffing van het bankge
heim en tegen geleide-economie. Poging
tot verwijdering van C.P.N. wethouders
is geen vermoorden der democratie. Een
der aanwezigen gaat in debat met spr.
over „oude koeien uit de sloot" en
noemt ook do zaak der 7e faculteit in
Amsterdam als een blaam voor de P. v. d.
Arbeid. Deze vragensteller kreeg be
hoorlijk zijn portie, voor zover spr. op
zijn insinuaties inging. Tot slot een
vraag over de hopding van Engeland te
genover een verenigd Europa. Spr. ging
hier even dieper op in en noemt het
Churchill-federalisme, waar Europa
niéts voor voelt.
Met dank aan de spr. voor de goede
avond en een opwekking aan de jonge
ren om een oprichtingsvergadering van
iiet Dem. 'Soc. Jongeren Verbond te be
zoeken, volgde sluiting.
(Vervolg van pagina 1).
Het ziekenvervocr.
Dlir Michels kwam er tegenop, dat hel
ziekenvervoer per extra boot verhoogd
is van f 15 tot 1' 100. Voorz. zei, dat dit
gedaan is omreden het betaald wordt
door het Centr. Ziekenfonds. Er valt
echter over te praten.
Dhr Boom stélde voor de „Dr. Wage-
maker te voorzien van een ander kom
pas, waardoor bij mist voorkomen wordt,
dat* er wel eens een auto blijft
staan. Wordt in overweging geno
men. Dhr de Graaf vroeg waarom er
geen vrij vervoer met de boot wordt ge
geven aan de mensen, die zich voor
ziekenbezoek huiten Den Helder moeten
begev en; Spr. zei, dat er dan een bewijs
overgelegd kan worden. Voorz. ant
woordde, dat het 't beste in zo'n geval is,
0111 er met de directeur over te spreken.
Dhr Beumkes ('t Horntje), vroeg of
het juist was. dat een Ferryboat via hel
Horntje 8 minuten eerder aan zou zijn,
dan bij aankomst te Oudeschild. Voorz.
zei, dat dit inderdaad zo is. De reis zal
dan niet langer dan 15 minuten duren.
Dhr Jae. Bruin stelde vooi woningen
te laten bouwen voor het personeel.
Voorz. antwoordde, dat de belangen der
'maatschappij primair zijn en er andere
dingen voorgaan.
Dhr A. v.d. Meiden had een klacht
over het lange wachten bij de bussen
met de laatste bootdienst. Dit zit hem in
de post. Zal bekeken worden.
Dhr J. C. Kikkert, die de tekening van
de nieuwe boot, welke tijdens de verga
dering circuleerde, nauwkeurig beke
ken had, vroeg of het mogelijk was de
bovenbouw van een lager dek te voor
zien. Spr. had het verder over de diep
gang in de haven van Oudeschild en was
van mening, dat men beter via het Horn
tje kon varen, welke afstand slechts vier
km. is. (Oudeschild, 11 km., Redactie).
De voorz. wilde de bouw van de uien*
jve boot aan deskundigen overlaten. Een
diepgang van 2,(10 m. is ook geschikt
voor het Horntje. Spr. juichte het ook
toe, als er een veer op het Horntje zou
komen, doch dit brengt conseqenties met
zich mee. Volgens berekening zal het
Horntje 1 100,000 verlies opleveren en
Oudeschild I' 50,000 winst maken. Deze
zaak wordt echter met. het gem. bestuur
besproken.
Dhr Blom vond de vrachttarieven te
hoog en had voorts een klacht over dc
oprit bij de boot. Dé handen der auto's
ondervinden schade van de ijzeren go
ten. Kunnen er geen bredere gemaakt
worden? De voorz. zei, dat het vragen
van de bestaande vrachtprijzen is toege
staan.
Dhr C. Mets stelde voor om voor de le
klas dagretours te geven, daar de 2e
klas altijd overvol is. (Overal worden
dagretours verstrekt, dus waarom hier
niet? Redactie).
Dhr Kaan was van oordcel, dat de
schooljeugd, die pen abonnement reist,
ook wecht IK eft, op een zitplaats. Spr.
vroeg verder of er vaste halteplaatsen
zijn. Voorz. zei, dat wat de goten betreft,-
dit de aandacht heeft. Met d*e busdien
sten is het nog krap, zodat net wel eens
voor komt, dat er gewacht moet worden
op een andere bus.
Dhr Dogger stelde voor om geen f iet
sen met te plaatsen in de gangen van
de.bciot en dan desnoods-maar een auto
minder mee te nemen. Voorz. zei, dat 'n
nieuwe boot hier de oplossing kan bren
gen. Het haltevraagstuk is aanhangig
gemaakt' bij de Rijksverkeersinspectie.
Er komen vaste halten.
^Voorden van afscheid tot de heer
Lap.
Dhr Mulder, vice-president,- sprak 'nier-
na enkele sympathieke woorden tot de
scheidende prés-commissaris, dhr W. H.
Lap. Dit is uw laatste vergadering, aldus
spr Het is <5o jaar geleden, dat ge in het
bestuur kw am. Teso was toen nog maar
een, .kasplantje* dat bij een zorgvuldige
behandeling is opgegroeid tot een kapi
taalkrachtige mij. Tot 1918 was Teso een
zwakke onderneming, welke na die tijd
tot bloei is gekomen en thans een eervol;
le plaats inneemt tussen de andere maat
schappijen. „Gij waart de motor en alle
zaken kwamen gewoonlijk op uw initia
lief tot stand. Naast waardering kreeg li
veel critiek, in de meeste gevallen niet
gerechtvaardigd. De 4-ugeslagen weg is
goed geweest, waarvoor wij u hartelijk
danken. Wij kunnen uw besluit billijken,
maar betreuren het wel dat u aftreec
Degene, die u opvolgt, krijg! een mo(1
lijke taak te vervullen". Spr. gelocjl
niet, dat de -activiteit van dhr Lap ov®
troffen zou worden. Namens alle aa
deelhouders en ook namens geheel Tea
dank ik u voor alles wat ge gedaan hel
Spr. hoopte, dat dhV Lap Teso nimnil
zal vergeten. Wij van onze kant zullen!
nooit vergeten, aldus eindigde de hef
Mulder.
De heer Lap. anlivoordde.fj6
In een,bewogen rede, welke onder alyp
stilte werd aangehoord, gaf dhr Lap lyj;
antwoord op deze afscheidsrede. yj
„Ik dank n hartelijk voor de welg#c
njeende woorden tot mij gesproken. Er jj,
in de jaren, die achter ons liggen, hejp
veel veranderd. In al deze dingen heb £r
'n groot aandeel gehad, w aarbij de belal
gen '.an Teso bij mij voorop stonden. \j
de positie, waarin Teso nu is gekome
kunnen we altijd met genoegen ten j'
zjen. Als een mooie herinnering noemi
spr. nog zijn herkiezing als commissar
5 jaar geleden, wat een, der boogtepu f
ten in zijn leven was. Spr. herinnen
aan dc goede verstandhouding tijdens i 1
bestuursvergaderingen. Hierna rich e
te spr. enige vriendelijke woorden tot e
bemanning van de boot, het buspers V
neel en de directeur en tenslotte tot 5
heren commissarissen. Met. allen had sp ,c
prettig samengewerkt en hij dankte In 1
hartelijk voor .de wijze waarop ze he 1
steeds waren tegemoet gekomen.
Aan hen die niet meer zijn.J<
Een eerbiedige hulde bracht spr. aa!
oe- personen, welke -overleden zit
('1 met vien hij tijdens hun levl
mocht samenwerken. Spr. noemde hiel
bij in net bijzonder wijlen Dr. WagenJ
Her, de grondlegger van dq maatschaffi
pij. „Ik wens u allen het beste toe. (if
met 1 ESO verder". Spr. eindigde met dia
volgende woorden, betrekking hebben®
op de naam TESO:
T. Trouw aan de statuten, F
E. Eerlijkheid om deze statuten toe te?
passen. iT
S. Standvastigheid, welke de koers bi£
puald, C
O. Openhartigheid om tot zukelijk
besluiten te komen. (I
Deze vier punten bepalen de koeys val
Teso en laat dit de pijlers zijn tot he#
•van de gehele Texelse bevolking.
Met deze woorden viel de hamer, nuf
de traditonele klap, zoals wij dit van diii
Lap gew end zijn.
Z.
EINDEXAMEN R.L.W.S SOHAGENÜ
Bij liet gehouden eindexamen van dl
Rijkslandbouwvvinterschool te Schagei'v
werd aan 43 leerlingen het diploma uit'tl
gereikt. Een randidaat werd afgewezen)
Van Texel slaagden J. J Roeper, Iv
Roeper en I'. Stoepker. Van de le naa'ji
de 2e klasse werd o.a. bevorderd H. d v
Lugt en D. v.d. Beek. 'y
DE STEM VAN NIWIN TEXEL. v
Bij deze allereerst onze dank voor d
verschillende brieven uit Indië, die vi
de laatste dagen mochten ontvangen. W
ontvingen er van O. van Leeuwen. G. I
Wester, K. Bakker en J. Kok. Ondank
de lange tijd, dat ze al van hier weg zijn
voelen ze zich toch allen uitstekend. Wa
steeds weer naar voren komt uit alli
brieven is de waardering voor de toezenl'
ding van de krant. Die wordt door meerjf'
deren werkelijk uitgespeld! En zells hulp
niet-Texelse kameraden lezen de kraia
regelmatig en met aandacht. Dat dit laat
sle inderdaad een feit is, heeft onderga.1
tekende enige tijd geleden al ontdek#1
toen eèra soldaat uit de Zaanstreek all
komstig, lieni schreef geheel met hei:
nieuws van Texel op de hoogte te zija
door de krant! Zo schreef ons ook eet'1
soldaat, wiens ouders nog betrekkelijk
kort op Texel woonachtig zijn en die zeil
nog nooit op Texel geweest is, dat wan®
neer hij straks naar Holland zal terugkei?
ren, hij zich hier lang niet een vreemd!
ling in Jerusalem zal voelen!
Het doet ons ook genoegen uit de brie!
ven bemerkt te hebben, dat de „kn ij pi
katten" hun bestemming bereikt hebben!
Jongens, we hopen dat jullie er pleziel
van zult hebben en toch dat jullie 'i!
inderdaad niet te lang zult behoeven .tl
knijpen! En veest er zuinig op, want zf
zijn kostbaar.
Intussen- zijn we voor vandaag wee!
aan het einde van ons latjjn. Onze Stèii
gaat dus weer zwijgentot over
dagen! SECR
eea
èll'.l-
FEUILLETON
naar het Engels van IDA BOYD.
59.) Wanda keek Fred aan en vroeg:
„Wordt er van mij verwacht, dat ik
hierop commentaar geef?"
„Dat verwacht ik zeker van je".
„Dan kun je verwachten zoveel als je
wilt. Hierop", met een gebaar naar de
brief, „ga ik niet in. En daar je van mij
iets er over verwacht, zal ik zo vrij zijn
je huis te verlaten."
„Misschien is dit wel het beste, wat je
doen kunt".
„Zeker! Ik zou er niet aan denken,
mijn woord te stellen tegenover dat van
kapitein Horlick. Jij kent kapitein Hor
lick waarschijnlijk niet. Maar ik ken
hem".
Zij ging de kamer uit zonder verder
iets te zeggen, helde haar moeder op en
verliet binnen het uur Freds huis.
Haar woede want nu de slag geval
len was, voelde ze geen angst meer, doch
alleen woede hield haar nog een tijdje
op. Toen kwam de reactie en die greep
haar zó aan, dat ze flauw viel. Het was
niets ernstigs, maar toch ernstig genoeg
om de dokter te laten halen.
Toen ze weer zichzelf was, begon ze
haar plan de campagne-op te maken.
Op Flyte vergat Lenda al spoedig het
«ondaine Londen en begon zich geheel
te wijden aan haar qieuv.e belangen.
Linda kreeg langzaam haar kracht en
gezondheid lenig. Een leven, zoals ze nu
leidde, had ze nooit gekend. Geen ka
chels om bij te vullen of aan te maken,
geen maaltijden, die met de keukenmeid
besproken behoefden te worden, geen
bedden om op te maken, geen meubels
om af te stoffen een hond, die vrij en
frank en zonder riem kon rondrennen,
een poes, waarop 's avonds niet gewacht
behoefde te woiden aan de tuindeur.
Linda's hart ging uit naar de geduldige
gezelschapsjuffrouw, die nu dat alles
doen moestr om de critiek van pa en ma
te ontgaan terwijl zij genoot van vrij
heid en rust op Flyte.
Dc lange, kortende dagen en de korte
lengende dagen vlogen voorbij, zoals da
gen doen, die weinig hebben, wat liep
van elkaar onderscheidt, Lenda leefde in
een bijna arrogante voldaanheid, tevre
den over zichzelf, haar huis, haar plan
nen en bovenal over de veiligheid, met
zoveel angst en moeite verworven uil de
chaos, door Wanda geschapen. aHet was
dus totaal onverwachts, dat zij, door de
telefoon, van haar moeder het beridht
hoorde over Wanda's laatste moeilijk
heid. Het was of zij een slag in haar ge
zicht kreeg, die haar deed duizelen.
Doch toen Wanda zelf, enige dagen la
ter, opbelde, werd het Lenda duidelijk,
dat ze al weer bezig was met plannen en
intriges, die ze nog niet kenbaar wilde
maken. Zij wilde niel naar Flyte komen
en ze lachte haar welbekende, korte lach
je, dat zoveel zeggen wilde als: Ik weet
wel, hoe ik de zaak zal aanpakken.
„En ik helj de dokter gehad", zei ze.
„Voel je je erg naar?"
„Gaat nogal. Hoe is 't met Linda? Ik
hel je misschien weer op, als ik je nodig
mocht hebben. Maar ik denk niet, dat ik
je zal behoeven te vragen naar de stad
te komen. Voorlopig niet in ieder geval".
„O lieve hemel! Wat zal ze nu weer
gaan uithalen?" zei Lenda tegen het.te-
lefoontoestel.
Maar Wand;! wist goed, wat ze ging
uithalen*en was volkomen tevreden met
haar plan.
En ze zag er gezond en opgewekt uit,
toe'n haar vriendinnen weer bijeenkwa
men in de ietwat sjofele zitkamer van de
Rellaces. Ze keken vreemd op.
„Wees toch niet zulke idioten". Met
deze woorden werden ze door haar be
groet, toen ze met ontstelde gezichten
waren gaan zitten. „De brieven zijn ver
brand. Wat- wil je nog meer? Mijn man
zou er nooit aan denken, jullie namen
tegen anderen te noemen. Dit is alleen
mijn zaak. En ik zal die goed oplossen,
zelfs als dat beest van een Horlick een
setieldeampagne begint".
,.Tk heb vanmorgen een brief van Glo
ria gekregen", zei Anna Stret somber,
„en klaarblijkelijk weet ze er niets van.
Wat denk jullie, wel, dat ze schrijft?"
Daar niemand er enig idee van had
las Anna gedeelten van de brief voor.
Gloria weidde breedsprakig uit over
haar ongeluk en verlatenheid en over
haar vaste besluit, haar broer niet in de
steek te laten zich op te offeren voor
lie man, die leed onder zijn eigen, nioei-
'ijke karakter! Hij had haar nodig! Daar
v an we ze nu overtuigd. Wel is waar zou
hi,i dat nooit toegeven en was hij vaak
hard en bitter jegens haar en beoordeel
de hij haar altijd verkeerd maar hij
had haar nodig.
„Wat zeggen jullie daar nu van?"
vroeg Anna.
„Ik denk, dat jij nu zelfs moet inzien,
dat iiij goed zou doen, met haar op te
sluiten", zei Sara.
„Maar als je dat nti werkelijk meent
en die gedachte maakt haar gelukkig?
En als ze zich die overtuiging kan ge
ven? Dan vind ik dat zo gek nog niet'",
zei Ellie Svvayne.
Zjj stemden allen toe, dat 't misschien
goed was voor Gloria, maar dat het gek
bleef, hoe je er ook over dacht. En ver
der besloten ze een campagne te voeren
van hardnekkig en verontwaardigd ont
kennen, als dat nodig mocht blijken. Bet
ty Mould was even beverig als een gela
tine-pudding -en leek ook overigens wel
enigsrins op zulk -een koksgewrocht. Zij
kreeg weer een paar hatelijkheden van
Anna te horen, maar in 't algemeen wer
den zij het eens over de aan te nemen
houding, als het gevaar weer zou uit
barsten. Zij gingen tenslotte gesterkt en
moediger weg en Wanda liep naar de te
lefoon om Lenda op te bellen.
,J), hemel!" zei Lenda na haar tele
foongesprek. „Wat gaat ze mi weer bei
ginnen? Ik wou, dat ik het wist, ll
houd mijn hart Vast!"
En toen Wanda's vriendinnen -wee!
thuis waren en over de conferentie na!
dachten, zeiden zy allen ongeveer lietfi
zelfde tot ziohzeit. Over haar plannen»
had Wanda met geen woord gerept.
Fred bracht een ellendige, s
nacht door twee ellendige, slapelozi
nachten; Geen bericht van Wanda, geek
idee van wat hij doen moest. Hij sohrotf
terug van de gedachte, met zijn collega'^
over de zaak te spreken en nog meer val
het idee, particuliere detecthes in
arm U* nemen. Afschuwelijk volk, da
hem met afschuwelijke byzonderhpde]
zou komen kwellen! Die vrouw van Ro
der bedienden taxi-chauffeurs
alles zou er bij gehaald w orden. Hij ken
de 't zo goed. Ad nauseam. Hij gntwdi
er van. O dat er zó iets in zijn level
gekomen was.
Hij wist niei of hij Wanda verdaclil
van 't ergste verraad, dat denkbaar wasl
maar onnrogelijk was het niet. Haar on]
eerlijkheid was bijna ongelofelijk. Zijn
slapen klopten als hamers als hij daehl
aan het béte-figuur. dat zij hem had la
ten maken. Haar lachjes #n maniertje:
haar oogopslag, haar glanzend baar
haar verleidelijkheid
(Wordt vervolgd.)
