Mensen in Nood
Die zijn er!
En vele, vele duizenden!
Jaarverslag
Bedrijfsvoorlichting
Haar Koninkrijk
Onze
Emigratierubriek
-ZA1
Wjj hier iij Nederland klagen
over de duurte, over de schaarste
van o.i. onmisbare artikelen. Maar
velen van ons beseffen niet, dat
wfi op een eiland van overvloed le
ven, temidden van een zee van el
lende. Met name dringt het tot wei
nigen door, van welk een grote
waarde het is, dat wij in medisch
opzicht .allerwege, in stad en land,
de hulp kunnen verkrijgen, die
wij nodig hebben.
Volgens de statistiekcijfers van
1944 hebben de plm. 9 millioen in
woners van Nederland de beschik
king over 7X87 artsen, waarbij in
begrepen de specialisten etc. Dat is
dus op ruim 1250'zielen 1 arts.
Vóór de oorlog- waren er in In
donesië plm. 1500 Welters opge
leide artsen werkzaam op een be
volking van 75 millioen oftewel op
50,000 zielen 1 arts. Een enorm ver
schil!
Leest u de persberichten maar of
anders de brieven, die de duizen
den jonge Nederlanders schrijven,
die momenteel onder de evenaar
uitgebracht door de assistent C. v.
Groningen.
(Slot).
0.) Het derde puilt is niet minder be
langrijk. In veel gevallen geeft men aan
de koeien graanmeel als krachtvoer. En
dat heus niet altijd, omdat men geen an
der krachtvoer heeft. Neen, men doet dit,
omdat liet regeringskrachtvoer te duur
is. Laat men nu eens goed onthouden, dat
men or met deze redenering vierkant
naast is. Graanmeel voeren aan melk
koeien met het doel er melk onder ie
krijgen, is een zeer dure liefhebberij. U
moet niet vergeten, dat het eiwitgehalte
van 't regeringskrachtvoer driemaal zo
hoog is als dat van graaiuneel en het
is als eiwitbron en daar gaat het
toch om bij melkkoeien, dap ook drie
maal zo duur ais krachtvoer. Met graan
meel kunt u varkens mesten of ook een
wat te schrale koe wat boter in hel
vlees helpen, maar melkvoer is liet niet.
Als vierde en laatste punt dit. Goed
hooi is in een rantsoen van enorme vaar
de. Helaas moeten we constateren, dat 't
Texelse grashoói over het qlgemeen van
matige kwaliteit is. Willen we dat verbe
teren, dan zullen we meer aandacht moe
ten gaan schenken aan de winning van
liet hooi. In dit verband wil ik de aan
dacht vestigen op de producten, die we
kunnen verkrijgen van kunstweiden en
klaverweiden. In de laatste maanden lie
ten we aantal hooimonsters onderzoeken.
Eu de uitslag van dit onderzoek kan ons
heel wat leren. Zo lieten wj een paar
maal een monster grashooi en klaverliooi
tan hetzelfde bedrijf onderzoeken. En de
uitslag van dit onderzoek was verras
send.
In het ene geval had het grashooi een
gehalte aan vert, eiwitachtige van 5,4
pet., 't luzernehooi van dit bedrijf bracht
liet tot 9,4 pet., op het andere' bedrijf was
liet verschil nog groter. Het grashooi
had ook eenzelfde gehalte aan vert. ei
witachtige stof, .dus 5.4 pet., liet luzerne
hooi kwam liier tot 14,3 pet. Dit zijn
enorme verschillen.
Maar misschien zegt dat verschil u
iets iheer, wanneer ik net nog oj> een an
dere manier ga uitdrukken.
Op liet eerste bedrijf is liet verschil
lussen 5 kg. luzernehooi en 5 kg. gras
hooi juist gelijk aan 1 kg. krachtvoer.
Op het tweede bedrijf geldt dit voor 4
kg. luzernehooi en 4 kg. grashooi. Door
de verbouw van klavergewassen en in
iets mindere mate geldt dit ook voor ge
mengde kunstweiden, krijgt u dus de
gelegenheid aanzienlijk op uw kracht-
voerrekening te besparen. Dit is dus één
belangrijk voordeel van het kunstweide-
systeem. Het is u voldoende bekend, dat
dit systeem ook voor het instandhouden
van goede cultuuromstandigheden op
liet bouwland van zeer groot belang is.
En het is zeer verleidelijk om ook daar
nog eens op in te gaan. Maar 0111 des
61. Intussen had meneer Van Emmen
Piet gevonden. De arme jongeu zat in
een hoekje, door middel van een dikke
ketting met 'n groot hangslot aan een
paaltje vastgemaakt. Gelukkig hing de
sleutel van liet hangslot vlakbij aan de
muur en meneer Van Emmen bevrijdde
zijn kleine'vriend zonder dralen. De ar
me jongen was totaal uitgeput en meer
dood dan levend en kon bijna geen woord
uitbrengen.
En Lippilappie? Wat was er van hem
geworden?
FEUILLETON
naar het Engels van IDA BOYD
60.)Het kwam telkens en telkens weer
terug in Fred's herinnering enhst
was alles, juist door de herinnering, zó
onweerstaanbaar, dat hij ogenblikken
-doorleefde, waarin alle zelfbeheersing
hem Degaf en het hem onverschillig was
of ze ontrouw was of niet als hij haar
maar weer in zijn huis, in zijn armen kon
hebben. Maar daartegenover rezenal
zijn professionele kennis en ervaring op
en bespotten hem en zeiden hem, welk
een dwaas hij was en welk een dwaas hij
geweest was.
De tweede morgen kwam hij op zijn
kantoor in de vaste overtuiging, dat dit
niet zo voort kön gaan. Zijn gezicht was
vaal geworden en ingevallen; liij zag er
uit. als iemand, die pas van een ziekbed
was opgestaan. Zijn speciale klerk nam
I hem met een glimlach op.
„Het is het beste wat hem overkomen
kon", zei de man tot zichzelf. „Al maakt
liij zich ook ongerust hij zal er in liet
eind blij mee zijn".
En toen hij de post op tafel had ge
legd. kuchte hij achter zijn hand en zei,
1 een beetje verlegen:
„Hoe gaat 't mevrouw Bullingham,
- 3ir? Mag ik eeu van de eersten zijn, die
u hun hartelijke gelukwensen aanbie
den?'.
tijds wille moet ik daarvan afzien.
Tot de voorlichting op de veehouderij
bedrijven behoort ook het wateronder-
zoek. Er zijn dit jaar-weer een flink aan
tal watci monsters onderzocht. Ook nu
moet ik weer opmerken, dat het water op
ons eiland ih verreweg het grootste aan
tel gevallen als bedrijfswater en .ook als
drinkwater voor het vee ongeschikt is.
Voeg daarbij nog de geweldige moeite
en kosten, die onze veehouders dikwijls
moeten maken om aan water te komen,
dan.kan ik mij heel goed begrijpen, dat
er meerdere boeren zijn, die zeggen:
Goed water zou me nog meer waard ziiii
als goed li ebt.
Nog een enkel woord over een kwestie
die nog naar voren gekomen is door de
abnormaal droge zomer. Wie deze zomer
de EierlaiKl.se polder wel eens doorgere
den is en zfin ogen de kost gaf, heeft
kunnen zien hoe in de maanden Juni en
.Juli, toen de gewassen sterk van de
droogte te lijden hadden, bepaalde stro
ken geen last van de droogte ondervon
den. Het waren de gedeelten boven de
drainreeksen. We hebben ons toen meer
dere keren afgeiraagd, of het niet mo
gelijk zou zijn, door een bepaalde be
werking ook de gedeelten naast de
drains zo te maken. Aanvankelijk werd
dit door meerderen ontkend. Wij hadden
.hier te maken, zo redeneerden zij, met
oude greppels, die opgevuld waren met
goede grond en daarom* waren deze ge
deelten beter bestand tegen de droogte.
Deze redenering klopt evenwel niet ge
heel. Want het bedoelde verschijnsel was
ook te zien op plaatsen, waar nimmer
een greppel was geweest en waar dus de
drains gewoon gelegd werden in speci
aal daarvoor gemaakte^sleuveii. Hier
moest de oorzaak dus een andere zijn.
En o.i. lag het voor de hand, om te den
ken, dat het diep losmaken van de bodem
deze gunstige werking had veroorzaakt.
Wij hadden gehoopt dit seizoen roods
proeven in deze richting te kunnen ne
men en hadden ons daarvoor in verbin
ding gesteld met de Cultuurtechnische
Dienst, Helaas bleek dit niet mogelijk.
Maar wij hebben goede hoop. dat er in
het komende seizoen niets in deze rich
ting zal worden gedaan.
Hiermede wil ik eindigen. Zoals ik
reeds zei, dit was maar een greep uit
ons werk. M.i. zullen wjj in de toekomst
weer moeten komen tot het laten ver
schijnen van een gedrukt jaarverslag,
waarin wjj de dingen uitvoeriger kunnen
bespreken.
Een woord van dank aan allon, die ons
werk hebben mogelijk gemaakt. Daarbij
denk ik vooral aan de proefveldhouders.
Maar de kring van medewerkers was
veel groter. Wij kunnen ons werk onmo
gelijk doen zonder de hulp van onze le
den. Ook het doorgeven van een of an
der ziektegeval, de mededeling, dat een
bepaald gewas op een bepaalde voor
vrucht niet wil, of juist heel goed gedijt,
behoort daartoe. En deze medewerking
stellen we zeer op prjjs.
Voor deze hulp danken wij u hartelijk.
62. Zonder twijfel was hij in die tus
sentijd door de leeuwen verslonden? Ze
ker nietl Herr Untermeier was een veel
te humaan man om een dergelijk bloed
bad te kunnen dulden. Hij commandeer
de de leeuwen die hem reeds in alles ge
hoorzaamden, hun prooi los te laten.
Toen duwde hij, als teken van vergiffe
nis, ''het uiteinde van zijn gitaar met
kracht op de doorluohtige neus yan Lip
pilappie en de hele troep keerde weer
naar de hoofdstad Ivrakibotje terug.
Gelukwensen? Fred kon zijn oren niet
geloven. Was de kerel gek geworden?
Wat kon hij gehoord hebben?
„Wat bedoel je?" vroeg hij nors.
„O, meneer vergeeft u me. Ik wilde
niet. U begrijpt, ik stel erg veel be
lang in alles wat u en mevrouw aangaat
en ik kijk altijd in de krant of er iets
over u in staat en zo zag ik vanmorgen
in de Society-bf richten. Ik wilde niet
onbescheiden zijn, sir. Vergeeft u me
als ik die indruk gemaakt heb".
Fred dwong zioh tot een glimlach.
„Weineen, Brownson, dfcar heb ik geen
ogenblik aan gedacht, Wil je wil je
mij niet eens laten zien, wat je in de
krant gelezen hebt?"
Wat kon liet in 's hemelsnaam zijn,
waarvoor hij gefeliciteerd moest -woi-
den? Wolk onheil loerde er nu weer op
hem? Hij moest zich beheersen.He
mel wat duurde liet lang, voor Brow -
sou vond wat hij zocht.
Met een veelzeggende glimlach legde
Browson de opengeslagen krant voor
hem op tafel. Fred las liet korte bericht.
Om gezondheidsredenen, stond er. zon
de mooie en charmante mrs. Fred Bul
lingham dit seizoen haar welbekende po
litieke recepties op St. James Square
niet houden. „De belangrijkste gebeurte
nis. die zij verwacht, zal waarschijnlijk
in de lento van liet volgende jaar plaaU
hebben; op het ogenblik neemt zij rust
ten huize van haar vader en moeder in
Trevor Square. Haar medicus is Sir Ja
mes True".
Fred zat sprakeloos.
AUSTRALIË, HET LAND VAN
DE ZONNESCHIJN.
(Van onze emigratiemedewerker.)
8.) Het klimaat in Australië is zeer uit
eenlopend. Met een klein voorbeeld zuit
u dat kunnen begrijpen. Als we Austra
lië op ons gebied projecteren, dan strekt
het zich van Noord tot Zuid uit van Am
sterdam tot het Noorden van de Sahara
en van West tot Oost van Amsterdam tot
Moskou. Als u nu even nagaat, hoe groot
liet temperatuur- en klimaatverschil is
tussen Amsterdam, de Sahara en Mos
kou, dan zult u begrijpen, dat de vraag:
„boe is het klimaat in Australië" niet
met enkele woorden te beantwoorden is.
Australië ligt. ten Zuid Oosten van In
donesië. Het noordelijke deel ligt in de
tropen en daar is liet. dus braaf heet. De
zuidelijke punt (Tasmanië) ligt op 48en
een halve graad Z.Br. Het klimaat al
daar kunnen we dus vergelijken met dat
van Zuid-Frankrijk. In Victoria en Tas
manië komt liet klimaat enigszins over
een met het Nederlandse, maar het is ei
juist zo veel zachter, dat de koeien er
des winters niet in de stallen behoeven
te worden gebracht. Dat moet 'n hele er
varing zfin voor een Nederlandse boer!
Aanvankelijk stralkolonle.
De eigenlijke kolonisatie begon pas in
1788. Het is dus, evenals Z.-Afrika, nog
een jong land. Aanvankelijk vestigde
Engeland er een strafkolonie, maar hei
duurde niet lang of er gingen vele vrij
willigers heen, vooral nadat men er goud
had gevonden.' Toch teldo deze enorme
uitgestrektheid 400 jaar later pas iets
meer dan een millioen inwoners. De ko
lonie ontwikkelde zich vrij voorspoedig.
Er ontstonden div. afzonderlijke staten
die later door een federaal bestuur sa
men werden gebundeld. Dit gebeurde in
1900. Thans is Australië een volkomen
gelijkwaardig lid van het Britse geme
nebest, dus liet heeft dezelfde status ais
Canada en Zuid-Afrika.
Veel vindplaatsen van goud.
Bijzonder rijk is Australië aan vogels
van velerlei soort, planten, schapen,
en. goud. Langs de hele westkust,
vanaf Derby tot ver voorbij Perth, lig
gen de goudmijnen. En ook in het tropi
sche Noord Oosten komen ze voor. Dit
goud heefi naast de landbouw en de
schapenteelt veel welvaart en rijkdom
gebracht in Australië.
De landbouw.
Ondanks het goud zijn de landbouw en
de veeteelt de bases van de Australische
economie. Men vindt er sheepstations
(schapenboerderijen) die groter zijn dan
de Haarlemmermeer. Dit zijn wereldjes
op zichzelf. Zij vormen vaak een eigen
schap met eigen eleetrieiteits. en water
voorziening, eigen abattoir en soms zelfs
een eigen "vliegveldje
Bevinden deze sheepstations zich gro
tendeels in (1e regenarme streken, in de
regenrijke gebieden wordt de normale
land- en tuinbouw beoefend, alhoewel de
ze merendeels sterk afwijkt van de Ne
derlandse. De oogsten zijn sterk afhan
kelijk van de regenval en dit juist is het
grote risico van de Australische boer.
Tal van boerderijen zijn eerst enkeio
lientallen jaren oud, hetgeen aan alles
duidelijk is te merken. Het werk op de
'boerderij is voor emigranten door de
regel animcrender en prettiger dan op
de sheepstations, omdat de laatste diep
in bet binnenland liggen, eenzaam en
verlaten. Veel contact met de buitenwe
reld heeft men er niet. Anders is liet op
de boerderijen. Die liggen in vele geval
len vlak bij de steden en dorpen, zodat
het leven er prettiger is.
(Wordt vervolgd.)
Schoenen blijven op de bon.
Ofschoon de besturen van de vakgroe
pen Schoenindustrie en Detailhandel in
een gesprek met de minister van Econ.
Zaken hebben verklaard, dat zij ophef
fing van de schoendistributie volkomen
verantwoord achten, is de regering nog
steeds een andere mening toegedaan. De
schoenen blijven voorlopig dus op de
bon.
Dit was de kroon op al zijn hopen en
verwachten. Door welk een bitter nood
lot was liet te zamen gekomen met dat
andere dat verpletterende?
Browson wachtte zwijgend.
Eindelijk dwong Fred zich tot glim
lachen, tot spreken.
„ik weet niet, wie. dit bericht aan de
bladen gegeven heeft", zei hij (al ver
moedde hij het heel goed) „maar het
is prg aardig \an je, mij het te zeggen
en mij geluk te wensen. Ik dank ,ie har
telijk, Browson".
Toen hij weer alleen was, probeerde
hij samenhangend te denken.
Wanda had daarover wel iets losge
laten, maar hem nimmer zekerheid ge
geven. En nu had ze.Het werd steeds
krenlcender en smartelijker.... Als hij
bedacht, wat zijn gevoelens hadden kun
nen zfin en wat ze nu waren, verloor hij
bijna alie zelfbeheersing. De perfiditeit
de slimheid overdonderden hem vol
komen. En achter alles, door alles heen,
was het pijnigende verlangen, het smar
telijke hunkeren naar haar nabijheid,
haar handen, haar mond. haar adem.
Het zweet brak hem uit geluiden, die
hij niet kon inhouden, welden op in zijn
keel,» vreemde, doffe snikken.' Het was
of er 'n verstikkende nevel in de kamer
hing.
Plotseling greep hij de telefoonhoorn
en belde Sir James True op.
„Wat zfin öw bevindingen over mijn
vrouw?"
„Oalles goed normaal bevre
digend. Ze heeft, zoals u weet, een onbe-
lertoeven en die alle getuigen van het
ontzettende leed en lijden der eenvoudige
Massamensen
H. If. H. Prinses Juliana bracht de
laatste maanden van 1947 tot tweemaal
loe de ontzettende toestanden op me
disch gebied in de Tropenianden ter
sprake. En zij vroeg dringend aan ons
volk in het algemeen en aan de artsen
en verpleegsters in het bijzonder, om te
gaan helpen. Want er staan daar levens
op het spel, honderdduizenden- mensen
levens!
Simavi, de Vereniging die Steun In
Medische Aangelegenheden Voor In
heemsen verleent, neemt deze oproep om
te helpen over.
Reeds meer dan 25 jaar verleent zij
subsidie en verstrekt medicamenten, in
strumenten etc. aan alle instanties in
Indonesië en Suriname, die zich de leni
ging van de medische nood daar te lan
de ten doel stellen, zonder daarbij te
letten op geloofsovertuiging of huids
kleur.
Na de oorlog heeft zij haar activiteit
vergroot. Zij richtte zich tot ons volk
door middel van publieke inzamelingen,
folderverspreiding, radiolezingen, pers
berichten etc. en gelukkig weid niet aan
dovemansdeuren geklopt.
Gelukkig voor ons volk hier, dat toon
de hart te hebben voor het leed van de
bruine man en gelukkig voor de volken
ginds, die hoewel op nog zeer on
voldoende wijze! geholpen konden
worden.
In 4947 stelde ons volk Simavi in staat
voor een kleine f 300,060 aan medica
menten etc. ter beschikking te stellen
(oor de dokters, die. in het Tropenland
werken. Een groot bedrag en toch nog
een druppel op een gloeiende plaat!
Om één voorbeeld te noemen: de fram-
duidende flauwte gehad. Dat is niets
verontrustends" bij haar uitstekende ge
zondheid en krachtig, jong lichaam....
O, over een goede zes maanden, denk
ik.
Dat maakte het hem duidelijk, dat één
gruwelijke angst, die hem gepijnigd had,
grondeloos was geweest. Het was zijn
eigen kind, waarop hij zo gehoopt had,
waarom hij de hemel gebeden had.
Niet Jang daarna telefoneerde zfin
moeder. Dit was het moeilijkste van al
les. Hfi'had al zijn aandacht en scherp
zinnigheid nodig om haar duidelijk te
maken, hoe de pers hem was v óór ge
weest, net op liet ogenblik, dat hij zelf
zekerheid genoeg meende te krijgen, om
het aan zijn moeder mede te delen.
Zfin lege huis en zfin eenzame maaitijd
maakten de kwelling nog groter. Naar
zfin club kon liij niet gaan. Andere men
sen ontmoeten en met hen over koetjes
en kalfjes praten, was hem onmogelijk.
Hij wist niet wat de bedienden'dachten
of wisten. Wanda moest wel iets tegen
haar kamenier gezegd hebben maar
hij wilde ér niet naar vrager..
Die avond ging hij naar Wanda's ka
mer. Die was keurig, ordelijk, stil om
gek te worden. Het leek wel, of ze al
les had achtergelaten niets of bijna
'niets had meegenomen. Haar kamenier
had hem al de sleutel van "naar juwelen-
doos gegeven; in «zijn verlatenheid kon
hij een grimmig lachje niet weerhouden,
bij de gedachte aan de slimheid, waar
mee .ze alles had gedaan. Zij had alles,
wat waarde had, achtergelaten, zelfs de
boesia is momenteel een geesel, waar
mede millioenen geslagen worden. Hele
kampongs, hele landstreken hebben van
deze verschrikkelijke tropische ziekte tc
fijdeni'en de dood gaat daar.rond, als een
maaier in het rijpe korenveld! j
Simavi kon pirn. 200 kilo salv.ersaan-,
preaparaten hét prachtige middel, dal
afdoende deze volksziekte bestrijdt
ter beschikking stellen van de dokters
m Indonesië en Suriname. 200 kilo van
dit kostelijk medicijn (1 kilo kost plm.
1' 1250), voldoende voor het toedienen van
meer dan 600,000 injecties!
Maar er komt geen doktersbrief bin- 1
nen of men schrijft, neen, men schreeuwt
.stuur meer, stuur meer!"
Het Hoofd v.d. Medische Afd. van 't
Rode Kruis te Batavia, Dr. van Leer-
sum, vroegtelegrafisch om toezending
van 100 kilo. En hetzelfde verzoek be
reikte Simavi van het Ministerie van
Volksgezondheid voor Oost-IndonesiB
te Makassar.
Om dan nog maar te zwijgen van de
tientallen andere instanties, die om hulp
vrager, en van de vele overige giftige
tropische ziekten, die hun Moloch-
offers opeisen.
De nood is ontzettend en er moet ge
holpen worden!
Simavi wendde zich eind 1947 lot de
besturen van alle Nederlandse gemeen
ten met het verzoek, een publieke inza
meling te mogen houden. Reeds werd
van 500 burgemeesters een toestemmend
antwoord ontvangen. Maar nu de plaat
selijke Werkcomité's en de Collectan
ten, want daar staat on valt een Simd-
vi-actie mee!
Wij wekken de lezers dringend op om
de schouders onder dit werk van naas
tenliefde en barmhartigheid te zetten.
Hier ligt dankbaar werk voor onze Vrou
wenverenigingen, - Jeugdorganisaties,
Leiders van Middelbare Scholen, Dok
tersvrouwen en voorts allen, die zich
gegrepen gevoelen door liet leed en
jjjden van liet miitioenenvolk der Tro
penianden.
En bovendien heeft Simavi leden no
dig, vele duizenden leden, die genegen
zijn,a f2,50 per jaar (of meer) het barm-
hartigheidswerk van deze Vereniging te
steunen. Men wende zieh om inlichtin
gen tot en geve zich als lid op aan het
- Simavi-kantoor, Spruitenboschstraat 6,
Haarlem het liefst per girobiljet!
Tel. 14583, giro no. 128487.
Reeds honderden jaren' lang bestaan
er banden tussen ons volk en de volken
Overzee. Dat Nederland tone nart te heb
ben voor liet lot c-n leven der Tropen-
land-bewoners! IX SAATHOF,
Directeur Simav i-kantoor.
s gouden poederdoos, die hij haar op haar
laatste verjaardag had gegeven. Het was
of ze zei: „Als je mfi je vertrouwen niet
kunt geven, wil ik niets meer van je in
bezit hebben."
i
En plotseling kwam de gedachte bij
hem op, waarom Ilij, zomaar, op de ver
klaring van een vreemde, haar laagheid
als een bewezen feit beschouwde. Dat.
was alleen zo, omdat Horlick's beschuldi-
gingen zo precies klopten met du dingen,
uie hfi al wist. Die beschuldigingen ver-
klaarden alles wat tot nog toe onver
klaarbaar was gebleven het optreden
van Arthur Manners, de plotselinge be-
i langstelling van Laseelles en Lenda in
Linda's liefdesaangelegenheden, de ge-
melden, die hem ter ore waren geko-
men over pogingen om de eiiantagezaak
dood te.zwijgen; er warenijoveel din-
s gen geweest, buiten en behalve de praat
jes. die de dienstboden van zfin moeder
i hadden opgevangen dingen waarnaar
hfi niet had willen luisteren, waarover
hfi niet had willen denken.
Wat Horlick betrof, de man, die hem
j alles open en 'bloot geschreven had, te
gen hem voelde Fred alleen maar een
j doffe woede. Hfi had de man kunnen
wurgen. Hoe woedend hfi ook was. om
dat hfi was bedrogen, .om de tuin ge-
leid - hij was nog veel woedender, om
dat men hem de ogen had geopend.
(Wordt vervolgd.)
DE LUCHTREIS VAN DE PEGASUS.
Wonderlijke avonturen van de heer Van Emmen en zijn reisgenoten.
door G. Th. ROTMAN. Nadruk verboden
1
