De Lagere Landbouwschool verdient
meer belangstelling
Haar Koninkrijk
Onze
Emigratierubriek
[i
ils
Het was geen groot aantal leerlingen,
dat Vrijdagmiddag het einddiploma van
de Lagere Landbouwschool in ontvangst
nam. Twee jaar geleden begon deze cur
sus met 13 leerlingen. Als één van de re
denen die een teruggang van het leer
lingental veroorzaakt hebben, noemde
dhr Laan, het verschijnsel, dat de land-
bouwwintersoholen een grote aantrek
kingskracht uitoefenen op de jongens
van 16 jaar.
Er schijnt in deze gelukkig verande
ring te komen, zodat dhr Laan hoopte,
dat de Lagere Landbouwschool in de
toekomst een brug zou vormen naar de
landbouwwinterscholen.
Dhr Laan, het hoofd der school, heet
te de aanwezigen op deze bijeenkomst
hartelijk welkom, in het bijzonder Bur
gemeester Rehorst en v ethouder de
Waard, Ir. Rinsema, dir. der Rijksland-
bouwwinterschool (tevens Rijksambte
naar belast met het toezicht op het La
ger Landbouwonderwijs), het schoolbe
stuur, dhr J. Roeper, voorz. ver. van
c udleerlingen. De secr., dhr Nooréijk
was wegens ziekte verhinderd aanwezig
te zijn en dhr Laan hoopte dan ook op
een spoedig herstel. Verder riep dhr
Laan de 6 geslaagde leerlingen een
woord van welkom toe. Spr. vond het
jammer, dat de 7e leerling niet ge
slaagd was.
Een belangrijk ding noemde dhr Laan
dat de film sinds enige tijd is ingelast bij
hel onderwijs en om dit te tonen werd
er een interessante film vertoont van het
oogsten \an suikerbieten en de fabrica
ge van het heerlijke product dat- wij
suiker noemen. Aan de 6 jongens, die
deze middags voor liet laatst op school
waren, leerden naar aanleiding van dit
aanschouwelijk onderwijs diverse vra
gen gesteld, welke zij nagenoeg alle heel
goed wisten te beantwoorden. Het be
wijs was hiermede geleverd, dat de les
sen van dhr Laan niet tevergeefs waren.
Hierna werd er nog een aardige film
gedraaid over het leien van de zo be
kende weidevogel de kievit.
Het uitreiken der diploma's.
Ir. Itinsma ging hierna over tot hel
uitreiken van de diploma's. Spr. zei, dat
het wel een bijzondere eindles was met-
deze films. Spr. hoopte, dat binnen niet
al te lange tijd ook echte landbouwfilms
vertoond zullen worden. „Dhr Laan
heeft het jullie niet te zwaar gemaakt",
aldus sprak dhr Rinsema tot de cursis
ten, waarbij spr. veronderstelde, dat de
jongens Wel bemerkt zullen hebben, dat
er nog meer gebeurt dan op de bedrijven
zelf. Daarom behoort er naast de prac-
tijk ook theoretisch onderwijs te worden
gegeven. Misschien hebt ge u wel eens
afgevraagd, waar dit allemaal wel toe
dient. Het kan volgens dhr Rinsema.
misschien nog eens te pas komen, bi-
ols de cursisten eens in een ander land
terecht komen. Het zit hem niet alleen
in de behaalde cijfers, maar in hetgeen er
bij liet dagelijkse werk gepresteerd
wordt. „Jullie zijn nog niet uitgeleerd,
breidt daarom je kennis uit, daar de
toekomst voor jullie openligt. Zorg voor
een verdor ontwikkeling door 't bezoe
ken van lezingen en het lezen van boe
ken en tijdschriften In verband hier
mede noemde spr. de Ver. van oud-leer-
hngen.
Spr. overhandigde hierna persoonlijk
de diploma's en wenste daarbij de ge
slaagden het allerbeste toe.
De namen dezer leerlingen maakten
we reeds in ons Zaterdagnr. hekend.
Dhr Rinsema zei nog, dat hij zich als
dir. der Landbouivivinterschool wel een
beetje medeschuldig vond aan het feit,
dat er leerlingen aan de Lagere Land
bouwschool onttrokken werden. Spr.
hoopte echter met dhr Laan, dal dit ver
schijnsel van de haan zal raken en feli
citeerde het hoofd en het schoolbestuur
met de behaalde resultaten en de
w ens, dat er in de toekomst weer grote
re klassen zullen komen. (Applaus).
Dhr Leber sprak enige vriendelijke
woorden namens het schoolbestuur er.
zei o.a., dat de aanwezigheid van het ge-
mecHtebestmuir op hoge prijs werd ge
steld. Spr. dankte voor het streven om
op Texel een l.andbouwhnishoiidschool
te stichten en- ook -aan dhr Laan voor
zijn streven om het ahntal leerlingen op
neil te houden. De jongelui die hun di
ploma ontvingen, wenste spr. ook veel
succes toe.
Dhr Jo Roeper bracht zijn gelukwen
sen over namens de ver. van oudleerlin
gen. Het vorig jaar was het aantal ge
slaagden groter. Niettemin hoopte spr.,
dat dit zestal ook zal loetreden als
lid van .de ver. O.L.L.S., waarbij spr.
ook wees op het belang dor lezingen, wel
ke dienen om de ontwikkeling in stand
te houden.
Namens het gemeentebestuur.
Burgemeester Rehorst feliciteerde
de geslaagden namens het gemeentebe
stuur. Spr. merkte op, dat de jeugd de
toekomst heeft en het is jammer, dat de
jeugd nu zo'n pover figuur sloeg. De
iege tafeltjes hadden alle bezet moeten
zijn. Voor vele jongelui zou liet goed
zijn, ais ze de school bezochten in plaats
van hun tijd te verknoeien. Dit- onder
wijs is 'n begin en spr. hoopte, dat. de jon
gens met hun verworven kennis door
zouden bouwen eii zelfbewuste mensen
worden. Als geviilg van de versnippe
ring der boeren, hebben deze niet de
kracht ontwikkeld, die zij bij eendrach
tig samenwerken zouden kunnen ont
plooien. In het Oosten denkt ei één man
voor alten, maar in ons land moeten wij
zelfbewust denkende mensen hebben,
die begrip tonen voor organisatie en
voor lien die er leiding in geven. Laat
liet zo zijn, dat de belangstelling die de
DE LUCHTREIS VAN DE PEGASUS.
Wonderlijke avonturen van de heer Van Emmen en zijn reisgenoten.
door G. Th. ROTMAN. Nadruk verboden
69. „Deze stad bestaat minstens 1506
jaar", zei meneer Van Emmen.
In die tussentijd was de zon reeds on
dergegaan en zij besloten 'lier de nacht
■door te brengener waren beschutte
plekjes in overvloed! De Pegasus landde
dus en beschut door een der oudste mu
ren ter wereld legden de reizigers zich
neer. En weldra weerklonk een prachtig
vierstemmig gesnork in de diepe stilte
van do Afrikaanse nacht.
70. De volgende morgen vroeg werden
de vier slapers met schrik wakker. Er
stond 'n soort Arabier voor hen," die,
niet de armen op de borst gekruist, een
eerbiedige buiging maakt, „Salem, alei-
koem!" 1) zei hij.
„Ik wens je geen haar minder, vriend!"
antwoordde Van Emmen. „Do you
speak English?" 2) vervolgde de Ara
bier. „~Yes, I dol" antwoordd" meneer
Van Emmen, die niet voor niets de M.U.
L.O.-school doorlopen had.
1) Weest gegroet, 2) Spreekt u Engels?
FEUILLETON
naar het Engels van IDA BOYD
64.) Zelfs nu nog durfde hij nauwe
lijks geloven, dat de last van angst en
pijn van hem was afgevallen. Hij voelde
zich duizelig en onzeker vreesde, dat
hij straks, buiten deze grimmige muren
en buiten het bereik van die koele, hel
dere, dwingende ogen, zijn herinnering,
zijn verstandelijke redenering zou voe
len terugkeren en daarmee. zijn twij
fel vreesde, dat het zwakke vertrou
wen, dat hjj nu voelde herleven, dan
weer zou verdwijnen. Hij was zijn ge
voelens Yiiet meester onder de ogen
waren het medelijdende of spottende
ogen? - van deze veroordeelde, die
over een paar jaar zijn zwager zou zjjn.
O.... hij wilde terug naar zijn eigen
sfeer! Zijn eigen sfeer? Angst sloeg hem
om het hart bij die gedachte.
Hij zocht naar woorden om zijn ver
warring te boven te komen.
„Als Wanda maar bij niii was geko
men", zei hij. „Waarom heeft ze iiiji niet
in haar verbauwen genomen?"
„Daar is ze veel te ijdel voor", zei
Arthur meedogenloos. Hii kon niet be
ter doen dan niet te vriendelijk over
Wanda spreken. Het was niet prettig,
deze arme kerel troost te geven op een
niet volkomen eerlijke manier, maar
Wanda was hem niet ontrouw geweest
op de manier, die hij vreesde, en het
was maar het beste, hem zo goed moge
lijk uit zijn ellende te helpen. „IJdel
heid is altijd haar grootste fout ge
weest, Zij kon er zichzelf niet toe krij
gen, alles aan haar man te zeggen; haar
schoonmoeder zou te weten komen,
in wat voor moeilijkheden ze zich ge
werkt had! Ze haatte de gedachte aan
verwijten van je moeder.En.och,
die inbraak vond ze eigenlijk alleen
maar een spannend avontuur. Later pas,
toen 't misliep, kreeg ze de doodsangst"
Fred begon zichzelf te hervinden. Het
noemen van zijn moeder kwam als een
koel stortbad over zijn verhitte gevoe
lens. Zijn moeder! Wat zou die wel vin
den van een onderhoud als dit? Hjj kon
er zich geen voorstelling van maken. Deze
man. die hem tot nog toe volkomen on
bekend was geweest, wist van Wanda's
verhouding tot zijn moeder. Er was ze
ker gebrek aan respect geweest in de
toon, waarop hij zjjn moeder genoemd
had en dat stak Fred en bracht hem snel
tot de werkelijkheid terug of wat
werkelijkheid geschenen had tot voor
kort.
„Jij vond liet een avontuurtje en zij
vond liet een avontuurtje", zei hij, po
gend zich in te denken in een mentali
teit, die een inbraak als een pretje kon
zien. „Mij komt het als een .vonderlijk
on gevaarlijk avontuur voor".
Arthur's glimlach zei hem niets. Hij
vervolgde, meer en meer zichzelf her
nemend:
„Je geneesmiddel lijkt mij bijna erger
ouderen tonen op de landbouwvergade-
ringen, door jullie nagevolgd worden en
neem daadwerkelijk deel aan dit vereni
gingsleven tot heil van de boerenstand,
aldus de Burgemeester. (Applaus.)
Dankbare cursisten.
Dhr van Tongelen bracht de dank
over namens zijn medecursisten en bood
dhr Laan een vulpenhouder aan, met de
wens, dat hij nog vele jaren landbouw
onderwijs op Texel zou mogen geven.
Een persoonlijk woord.
Dhr Laan sprak aan het slot een per
soonlijk woord tot de cursisten, waarme
de het officiële gedeelte achter de rug
w as en de aanwezigen nog enkele ogen
blikken gezellig bijeen bieren,- waarbij
tnw. Laan als gastvrouw optrad door het
aanbieden van een kopje thee.
<>P verzoek vertoonde dhr Laan nog
de bekende schapenfilin, waarbij ver
scheidene bekende plekjes van Texel op
her witte doek ons oog voorbij gingen.
Hiermede was ook aan deze middag
een einde gekomen. Z.
(Van onze emigratiemedewerker.j
9.) Brieven van lezers zijn de beste
maatstaven. De brieven, welke thans met
vrijwel iedere post op ons schrijfbureau
neerdwarrelen. bewijzen, dat Je emigra
tie voor Australië groter is, dan voor
welk ander land ter wereld. Toch heb
ben we al in het eerste artikel een waar
schuwend? stem laten horen. Of het nu
juist deze waarschuwing is, of iets an
ders. we weten het niet, doch ontelbaai
\elen interesseren zich zodanig voor 'i
land van de zonneschijn, dat ze er.liefst
zo veel mogelijk van w illen weten.
We zijn thans zo ver, dat \vo de opzet
van de volgende, serie enigszins kunnen
ov erzien. Daarom hadden we gedacht na
deze bijdrage nog 4 artikelen aan Au
stralië te wijden en daarna 6 aan Zuid-
Afrika. M.a.w. liefhebbers voor Zuid-
Afrika kunnen al gerust algemene vra
gen stellen, daar is niets op tegen, doch
de artikelen beginnen pas over.... zes
weken, want de adsp. emigranten voor
Canada hebben zoveel verlangens, dat
we ons genoodzaakt zien er nog twee
artikelen aan te wagen. Ondanks de
papierschaarste. Nog iets. Vele brief
schrijvers maken ons warme compli
mentjes over het wijze besluit een emi
gratierubriek te openen. Anderen ver
tellen. dat de schrijfwijze der artikelen
zo prettig en onderhoudend vinden en
tenslotte de emigranten, die persoonlijk
inlichtingen krijgen bij onze emigratie-
redacteur in Den Haag, zijn vaak wer
kelijk enthousiast. Als zij de weg met
al zijn moeilijkheden, doch ook met al
de mogelijkheden, duidelijk vóór zich
zien uitgestippeld, dan zijn ze zeer dank
baar. Wij kunnen niet alle briefschrij
vers een persoonlijk bedankje geven. Dat
zou te ver voeren, doch weest u er van
overtuigd, dat zowel.de hoofdredactie
als onzé emigratiemedewerker zeer er
kentelijk zijn voor de warme- bijvalsbe
tuigingen en dat zij even zove-le aan
sporingen zijn om op de ingeslagen weg
voort te gaan.
Australië is grotendeels protestants.
Slechts 19 pet. der bevolking is katho
liek. Van katholieke zijde worden er
speciale pogingen in het werk gesteldl
om katholieke immigranten aan te trek
ken. Daartoe is o.a. opgericht een Ca
tholic Immigration Office. Een goede in
druk van het land krijgt men uit de
film „Overlanders". Heus we krijgen
geen provisie van de recette, maar toch
zouden we u willen aanraden, deze film
eens te gaan zien. Het is nl. zo moeilijk
om alleen in woorden en zonder beelden
een vage indruk te geven.
Wist ïi, dat er in Australië nog stre
ken zijn, die vermoedelijk nog nimmer
door een mens ziin betréden? Een amb
tenaar van het Noordelijke deel van
Australië stond dat niet erg aan. Hii zou
die vergeten plekjes gaan zien. Toch
wel! Begin 1947 begon hij aan een tocht
naar liet Zuiden, doch al spoedig moest
hii terugkeren wegens gebrek aan....
drinkwater. Bovendien was (1e hitte in
dit tropische hart van Australië vrese
lijk. Hagedissen, die toch heus geen
„drinkers" zijn had liij nergens kunnen
vinden. Laat staan andere dieren of
mensen. Het hele landschap bestond uit
woestijnzand, en nog eens woestijnzand
plus wat kale rotsen, waarop zelfs geen
grassprietje groeide.
Voor waar wordt aangenomen, dat
diep in het binnenland in holen onder de
grond verscholen, een stam inlanders
woont, die nog nimmer door Manken is
gezien. Geheimzinnigheid is er dus ge
noeg.
Hoewel we hoeren in eerste instantie
aanraden, niet naar Australië, doch lie
ver naar Canada te gaan, willen we
toch, aangezien de situatie zich steeds
wijzigt, een en ander over de Australi
sche landbouw vertellen.
Zoals we reeds in één van onze vorige
artikelen hebben verteld, vormt de land
bouw de basis van de Australische eco
nomie. De voornaamste producten zijn
wol, vlees, graan, suiker, boter. Men
krijgt wel enig idee van de belangrijk
heid van de landbouw, als men nagaat,
(lat er in heel Australië ongeveer 105
millioen schapen- zijn. die per jaar 1000
millioen Ib. wol leveren. Dez» wol le
vert jaarlijks niet minder dan f650 mil
lioen op. De verdere veestapel bedraagt
ongeveer 14 millioen stuks. Australië
produceert dan ook 140,000 lot 212,009
ton boter per jaar en meer dan 35,000
ton kaas. Bovendien zijn er bijna ander
half millioen paarden.
Hoe enorm rijk moet dit werelddeel
zijn. Kijk slechts naar de suikerproduc
tie, die in 1939 bijna een millioen ton
bedrieg.
De boerenbehuizing is in 'Australië
merendeels minder kostbaar dan hier,
omdat het vee het hele jaar door buiten
loopt, Aa» de stallen worden daarom
mindere eisen gesteld. Ook in iiet woon
huis treft men ongeveer een Europese
beschaving aan. Wel zijn de Ruisen hr-pl
anders. Gemaakt van hout beslaan ze
slechts één gelijkvloerse etage. Waarom
zou men „hoog" bouwen. Er i? land ge
noeg.
De Australische .boerderijen kunnen
we onderscheiden in ranchbcdrijf, tar-
we-bedrijf en melkveebedrijf.
Het ranchbedrijf beslaat een enorme
oppervlakte en is vrijwel altijd duizen
den en duizenden ha. groot. Op een
nauwkeurig uitgekozen plaats heeft
men wat huizen n'eergeplant. Eén rooi
de bedrijfsleider en enkele voor zijn
helpers. De hele ranch is soms omgeven
door een draadversperring. 1-Iet vee ziet
men slechts zelden. Mijlen ver, in alle
windstreken grazen de schapen. Perso
nen, die hier werken, missen alle ro
mantiek. Het leven is er dodend een
zaam en men moet al een zeer bijzondere
natuur zijn. wil men hier kunnen „har
den". Ook 't loon. dat men,in de ranch
verdient, is. niet zo bar hoog. en weegt
zeker niet op tegen de genoegens, die
men zich moet ontzeggen. Nee. een joh
op een ranch kunnen wen in geen geval
aanraden, tenzij n iets voelt voor een
kluizenaarswereld.
MASSA BELANGSTELLING VOOR
NEjlERL. FILMS IN AMERIKA.
De filmopnamen, welke in 1947 in op
dracht der ANVV. ten behoeve der jour
naals in de bioscooptheaters in ale Ver.
Staten, werden vervaardigd, werden vol
gens betrouwbare schattingen gezien
door 32.890,000 Amerikanen, benevens
door 2 millioen Canadezen en 15 millioen
toeschouwers in Zuid-Amerika.
-ZA
d< th
RADIO-CAUSERIEN VOOR DE
STICHTING „DE NED. VROUW
1898—1948".
We vestigen met deze even de aanj'
dacht op de radio-uitzendingen, welke in
verband met de tentoonstelling „De Ned
Vrouw 1898-1948" zullen plaatsvinden.
Het programma voor de komende da
gen luidt als volgt:
27 April, 11,45-12,uur, mej. Dr. M
J. Freie met het onderwerp „Zal ik vooi
mijn 12-j. dochter Middelbaar Onderwijl
kiezen?" voor de AVRO.
4 Mei, 10,30-10,35 uur. in (to uitzenfj
ding Van Vrouw tot Vrouw het onderl
werp „Een huismoeder werkt 100 uur pln
week", voor de'AVRO.
INGEZONDEN. fr
MELK OF MELK.
Geachte redactie: Ik ben zeker
tolk van heel veel huismoeders, wanneeilva
ik me met het volgende tot u wend. Hel on
is niet alleen de laatste dagen liet geval w<
doch het gebeurd regelmatig, dat de de
huismoeders dat blauwachtige vocht var [ie
hun melkboer in ontvangst nemen en k(
oan proberen te doen koken. Ze komen!i-
dan herhaaldelijk voor hel geval, dat dit lij
spul niet tegen het kookpunt bestand is.'h-
Waar of dit in zit, is menige huisvrouwc
een raadsel. De melkboer zegt dan weer|s
zus en dan wéér zo. Het lijkt mij toeli
zeer onwaarschijnlijk, dat dit aan onz
mooie moderne melkfabriek ligt?
Het .is misschien wel eens leuk en ge
ruststellend voor de vele huismoeders,|M
welke voor een slordige f 2 n 3 per weekste
aan melk w eggooien, dat er eens iemand,Ite
of door uikjdel van uw krant, de huis- tl
moeders hiervan op de hoogte te stellen
Ik meen me te herinneren, dat er ver
leden jaar in een vergadering van een
roiddenstandsver. een balletje zou wor
den opgegooid, want toen ai kwam men
met die klacht, naar ik meen van een
melkslijter. Maar ja, in een vergadering
spreekt men wel eens wat af, maar veel
ai blijven de daden achterwege. Wat ik
nu zeg, nou jfi, dat mag niet, maar ik
geloof toch. (iat je beter melk, zo onder
de koe bij een boer kan halen, voor e'en
kwartje, dan steeds dit vocht van de
melksljjters voor 20 et, te moeten weg
gooien. Hier spreekt ""duidelijk: goed
koop, duurkoop.
Ik hoop, huismoeders, dat ik hier aan
uw verzoek wel zal hebban voldaan en
dat- u met belangstelling een oplossing
in deze tegemoet mag zien.
U, redactie, dankende namens de
huismoeders voor de plaatsing van bo
venstaande, teken ik J. R.
VISAFSLAG OUDESCHILD.
Aangevoerd van 19 t.m. 24 April 1948:
1700 kg bót; 19230 kg garnaléïi; 60 kg
geep, 145 kg haring; 254 kg kaan; 60
kg kabeljauw; 8 kg makreel; 5 kg v
rog; 6889 kg schar; 22444 kg schol; 1431,
kg poon; 1015 kg tarbot; 7549 kg tong;
2295 kg wijting; 836 kg kruikels; '25 kg
zalm; 11 kg ansjovis.
DR. F. L. MUISWINKEL SPREEKT
OVER SANERING VAN DE
MIDDENSTAND
Op Woensdag 28 April (heden) belegt
de Kamer van Koophandel en Fabrieken
te Alkmaar met de besturen van de Mid-
denstandsverénigingen .uit haar district
een bijeenkomst, waarin Dr. F. L. van
Muiswinkel, dir. v.h. Econ. Instituut v.
d. Middenstand, een inleiding zal hou
den over het onderwerp: „Het vraag
stuk van de sanering van de midden
stand.
FOTO VAN DE WEEK.
Drie kwart millioen Italianen hebben bij de grote verkiezingen hun stem-
men voor herstel van liet koningshuis gegeven. De monarchistische .'partij
groeit snel: men ziet hier nog een foto van de Koningsgezinde demonstraties I
in Napels. I
dan de kwaal Als jij niet ingegrepen
had, zouden die gemene gevoelens tegen
mijn vrouw niet ontstaan zijn.''
Arthurs glimlach verdween, Hii nam
de taak. die hij zichzelf gesteld had.
weer op.
„Het was liet beste wat ik doen kon",
zei hij. „Ik zoix liet wéér doen onder de
zelfde omstandigheden, ook al moest ik
er wéér voor hier komen. Het redde een
troep idioten van een gemene chanteur
en verijdelde zijn plannen; en ik heb de
politie niet zó hoog, dat ik denken kan,
dat die vrouwen er heter waren afgeko
men als de brieven in beslag waren ge
nomen".
Méar Fred keek bedenkelijk en schud
de zjjn lioofd.
„Laten jve daar niet over twisten",
vervolgens Arthur. „Ik hoop, dat ik je
alles verteld heb, wat je weten wilt het
is alles Wat ik zelf weet en alles wat
er van te weten valt, voor zover ik kan
zien. Haal verder geen muizenissen in ji
hoofd. Bullingham. Je hebt eigenliik in
elk opzicht geluk gehad wat dit betreft.
Je kunt niet alles verlangen".
„Ik heb jou in ieder gevui veel te
danken", zei Fred, Arthur zijn hand toe
stekend. „Ik moet je danken voor je
openhartigheid en voor wat je gedaan
hebt, zowel voor mij als voor mijn
vrouw. Als er iets is, dat ik voor jon
doen kan. Mannersje begrijpt....
dat ik dat doen zalalles wat mij mo
gelijk is. Ik zal mijn best doén.
Adieu".
„En zó heb ik haar er wéér uitge
sleept". zei Arthur tot zichzelf, toen hij
weer in ziin cel zat. „Arme kerel! Ik
raag mij af of ik hem een dienst bewe
zen heb ofhet tegendeel en of hij in
later jaren nietzal wensen, dat hij het
nu maar uitgemaakt had. Hii is geen
held, dat is zeker. Durft- da dingen niet
hélemaal onder de ogen te zien".
Mrs. Rellaee, over haar zenuwen heen
van de geheimzinnige crisis, die dreig
de. ging van de telefoon naar de kamer,
waar Wanda in een luie stoel lag. mei
haar voeten op de tafel.
„Hij zegt'-" begon ze.
„Wie zegt?" riep Wanda.
„Fred! Hii zegt, dat hij je straks
komt halen. Hij wil je weer thuis heb
ben".
„Zo?" zei Wanda. „Dat is interessant".
En ze gaf haar moeder het bankbilje'
van vijf pond, dat ze meegenomen had,
toen ze Freds huis had verlaten.
Zé was kant en klaar toen lilj kwam
en stapte in de auto zonder een woord
te zeggen. Fred bedankte mrs. Rellaee
voor de goede zorgen, die zij aan Wanda
gegeven had en, liet die dpme in 'n toe
stand Van mystificatie achter zoals ze
nog nimmer gekend had.
„Hebben ze non ruzie gehad of niet?"
vroeg ze aan mr. Rellaee, die er nog
minder van begreep dan zij ,.lk ik
moet zeggen, dat ik nog nooit zó iets
onbegrijpelijks heb meegemaakt".
Wanda zat Stil naast haar man in de
auto. Plotseling ontspande Zi zich dl
slaakte een zucht. Zijn hand raakte de
hare aan en zij trok die terug. Hij greep
ze vast in de zijne.
„Ben je blij, dut- je mij terug hebt?"
vroeg ze zacht.
Tot antwoord nam hij haar in zijn
armen, kust haar hongerig c-en sfiik'
welde in zijn keel op.
„En blijven alle emoties nu ver van -
me?"
„Mijn liev.eliiigbeloof me als
je ooit weer in moeilijkheden mocht ge
raken, ko'm dan bij mij. Beloof het me".
„Ik zal niet meer in moeilijkheden ra
ken, hoor -- maar ik beloof het je, onder
één voorwaarde...
„Wat?"
„Dat je mjj belooft, nooit meer een
woord te zeggen over deze afschuwelij
ke geschiedenis".
De winter ging voorbij. Lenda's zoon
werd geboren toen de sneeuwklokjes
bloeiden, en Wanda's zoon kwam met de
rozen. Wanda's grillen en zelfzucht
maakten Fred soms bijna dol. maar het
gezicht van zijn zoon in haar onbetrouw
bare armen vergoedde alles voor hem.
En zo liep het eerste jaar van Arthur's
gevangenisstraf ten einde.
Wanda vertelde vrijwel niets van haar
moeilijkheden met Fred aan haar vrien
dinnen.
(Wordt vervolgd.)
