3
Carla
Onze
Emigratierubriek
wint de grote prijs
van Rome
I
I
I
KEN PRACHTIGE FILMAVOND
VAN N.N.V. EN N.J.N.
Wat een geweldige rijkdommen de na
tuur ons biedt zagen wij Donderdag
avond in de serie prachtige films, die
wijlen Nol Binsbergen ons heeft nage
laten.
Het waren twee Texelse verenigingen
die deze filmavond georganiseerd had
den. de Ned. Natuurhistorische Ver.
(voor ouderen) en Je Ned. Jeugdbond v.
Natuurhistorie, welke beide eenzelfde
doel nastreven, nl. het aankweken van
de liefde voor de naluur, hetgeen o.a. tot
uiting komt bij de vele excursies, die
er georganiseerd worden.
Toen de voorz. van de N.N.V., dhr
S. Bakker, van Oudeschild, opende, wa
ren er plrn. 200 belangstellenden aanwe
zig. Spr. zei, dat er voor degene, die
voor het streven van de genoemde ver.
iets gevoelen, gelegenheid bestaat om als
lid toe te treden.
Door dhr de Boer, uit de Zaanstreek,
werd aan de hand van enige stille opna
men, welke later op de film voorkwa-
men, een uiteenzetting gegeven.
Er werden films vertoond van de
Nieuwkoopse plassen, waar we „Ome
Doris", de kluizenaar in zijn waterrijke
domeinen konden bewonderen en alles
wat daar verder te zien is, zoals de
wouwaap, het kleinste reigerachtige vo
geltje, dat hier in Nederland voorkomt.
Verder de schilderachtige Zaanstreek
met haar vele waterplassen en diverse
soorten vogels en als derde film Texel-
niet zijn flora en fauna, de vele vogels,
die van ons eiland een roep doen uit
gaan tot ver over de grenzen.
We zagen prachtige opnamen van de
lepelaars- en reigerskolonie in de Muy,
het leven van de velduil en al die ande
re vogels, welke hier leven.
Wat een geduld en energie is er voor
nodig geweest eer al deze opnamen ver
toond konden worden. Hier kunnen we
riet anders dan respect en grote waar
dering voor hebben en vanaf deze plaats
villen wij nogniaais enige woorden van
eerbiedige hulde neerschrijven ter her-
i inering aan de man, die niet meer in
ens midden is. maar wiens nagedachte
nis opnieuw tot allen spreekt bij het zien
van deze schitterende film. We kunnen
genoemde organisaties niet dankbaar ge
noeg zijn, dat zij ons deze mooie avond
gegeven hebben. Dit werk verdient de
- teun van allen die de natuur- als iets
1 eiligs beschouwen en wij zouden 11
v illen toeroepen „Steunt dit streven",
cpdat deze ver. nog veel van zieh kunnen
laten horen.
's Middags zouden de films voor een
00-tal schoolkinderen vertoond worden,
doch daar er geen eleotr. stroom was,
kon dit jammer genoeg geen doorgang
vinden. Hopelijk bestaat daar in de naas
te toekomst nog de gelegenheid top.
GESLAAGD.
DEN BURG. T. v.d. Heerik, werk
zaam op de afd. financiën ter gem. se
cretarie, slaagde dezer dagen voor hel
gehouden examen diploma kommies le
klasse.
BOEKBESPREKING.
DAGBOEK VAN JOSEPH GOEBBELS
Er wordt thans hiet niet minder dan 8
grote persen gewerkt aan het historische
boek, liet „onmenselijke document" van
de Mephistopheles van het Derde Rijk,
de man, die in feite Duitsland overheer
ste met de middelen en bekwaamheden
van een duivelskunstenaar: Joseph
Goebbels.
Dit boek geeft echter meer dan het
beeld "van een satan het behelst het
dagelijks rapport van de gebeurtenissen
in Duitsland en de wereld en is als zo
danig een grote historische betekenis
een bijdrage tot beter besef van de ach
tergronden die het ene volk er tde kun
nen brengen aan amjere volken het sla
venjuk op te leggen.
Tiet boek vormt 'n macabre, getuige
nis van de voorgestelde vernietiging der
Kerk; de Geallieerde bombardeménten,
die reeds in 1943 catastrophaal dreigde
te werken; de rol, die de Nazi's speelden
in de Darlan-affaire; de neergang van
de Nazi-macht na Stalingrad; de fantas
tische ruzies onderling; de haat van
Hitier en Goebbels jegens de leiders van
liet leger; de uitroeiing van de Joden; de
dramatische bijeenkomsten op de Ober-
Salzberg; de Italiaanse kwestie; de aan
groeiende angst voor een komende in
vasie; enz.
De publicatie van dit boek werpt op
verschillende punten uit de recente
historie een nieuw licht; o.a. op de fi
guur van Pt'tgin en op de overschatte
Duitse luchtmacht. Het is een appèl aan
liet geweten, want liet boek behelst een
waarschuwing aan de mens, voor wie hu
maniteit en vrijheid hoven slavernij en
meedogenloosheid gaan. De 'ntekening
op dit vverü staat slechts deze week nog
open bij P.oekhandel Parkstraat, (Prijs
gebonden f 9,50.)
WEER EEN NIEUWE BUURT
VERENIGING OPGERICHT.
Er is weer een nieuwe Buurtvereni
ging opgericht, nl. voor de Binnenburg,
Stenenplaats en Waalderstraat voor de
a.s. feesten ter herdenking van het 50-
jarig regeringsjubileum van H.M. de
Koningin.
In een Woensdagavond gehouden ver
gadering kwamen de bewoners uit deze
stratenbijeen en werd besloten deze
straten bijeen te voegen, om tijdens bo
vengenoemde feestelijkheden een be
hoorlijke straatversiering mogelijk te
maken.
Dit is dan de derde buurt ver,, die ac
tief aan het werk gaat. Mogen we zeer
spoedig van andere straten hetzelfde
vernemen?
DE MELKPRIJS.
Voor de melk is thans definitief ,de
gemiddelde jaarprijs vastgesteld op 18,3
ct. per kg. van 3,3 pet, vet? De winter-
prijs blijft op 20 ct. gehandhaafd, doch
de zomerprijs, welke eind April ingaat,
zou op 17'/! ct. per kg. melk van 3,3 pet.
vet wórden bepaald.
DE LUCHTREIS VAN DE PEGASUS.
Wonderlijke avonturen van de lieer Van Emmen en zijn reisgenoten.
door G. Th. ROTMAN. Nadruk verboden
73. Herr Untermeier werd zc wat als 'n
doek. Zijn gitaar was, om zo te zeggen,
z'n tweede ik. „Wacht, ik zal je eens
even salem-.aleikoehicn!" riep hij, bui
len zichzelf van woede, en meteen gaf
hij Ali-ben-Kali een watjekou achter zijn
kiezen, dat hij met z'n benen in de lucht
in het zand rolde.
„Bravo!" riep meneer Van Ehimen,
terwijl hij in z'n handen klapte. Maar
Ali-ben-Kali was ook niet van gisteren.
74. In minder dan geen tijd zat hij op
z'n knieën, terwijl hij twee grote revol
vers op onze vrienden richtte en met 'n
stentorstem*uitriep: „Handen hoog! Je
geld of je leven! Gauw, kom op met al
les wat je hebt!"
En daar stonden do helden van Afrika
doodsbleek en sidderend, met hun hand
jes in de lucht!
Toen kreeg Herr Untermeier, die ook
nog zo'n beetje Engels brabbelde, een
prachtige inval.
(Van onze emigratiemedewerker.)
10.) „Mijnheer, kunt u niet eens wat
cijfers noemen over het loon in Austra
lië, dan kunnen we ons een betere in
druk vormen?" Nu, dat waren we juist
van plan, mijnheer G. Hier komen ze
dan.
Het gemiddelde weekloon van een mel
ker, bedraagt ongeveer f50, fruitpluk
kers f 45, geroutineerde boerenknechts
ffiO. bestuurders der landhouwtractors
f 70. aankomende jongens, die hier en
daar een handje meehelpen f 20. perso
nen, die in de hooitijd helnen maar dan
ook 50 uur "loeten werken, komen onge
veer aan f85. nogsthulpjes onder de 18
komen aan f40 en hoven de 18, doch
jonger dan 21 aan r 00. Dit wat het boe
renleven betreft.
Laten we «nu de andere beroepen eens
gaan bekijken. Sterk lopen de lonen dei-
vaklieden uiteen. In een goed gedocu
menteerde, officiële uitgave van The Au
stralian News and Information Bureau
te Londen, getiteld; „Australia and your
future" (Australië en uw toekomst) wor
den de bakkl-rs getaxeerd op f 1,per
uur. Boekbinders f 70; slagers f 55; meu
belmakers f65; timmerlieden f70, ana
listen f85; chauffeurs f55, tandteohnici
f05; electricians f70, tuinlieden f55.
M.a.w.: het normale weekloon van de
vakman varieert voor de diverse beroe
pen van f 50 tot f 80 per wee.k. Natuur
lijk zijn er legio gevallen aan.te wijzen,
waarin zij beduidend meer" verdienen,
doch daaroD moet men niet rekenen. Dat
is „meeval".
Hel prijspeil.
Levensmiddelen, kleding, huishuur
zijn in Australië aanmerkelijk goedko
per dan hier. Bovendien bestaat er geen
distributie. Alles is er genoeg. Het heeft
nl. weinig nut, om een aantal prijzen te
noemen. Meer zult u gediend zijn met de
wetenschap, dat een gezin, bestaande uit
man, vrouw, drie kinderen uit een mil
ieu van vaklieden in Australië goed kan
leven van f 50 per week. Dat is zelfs aan
de royale kant. Een voorzichtige, doch
niet geheel betrouwbare vergelijking is
ook, dat bovenstaand gezin in Australië
van f 50 per week even goed leeft als
hetzelfde gezin in.... Nederland van
1' 85 p. week. Bovendien moet men we)
bedenken,* dat de loonopgave hierbo
ven genoemd, zeker niet aan de hoge
kant zijn, eer aan de lage.
Na dit kleine uitstapje, gedaan op ver
zoek van de heer G. en enkele andere
briefschrijvers, nemen we weer de draad
op van ons laatste artikel. We hebben
daarin met enkele woorden iets verteld
over de ranch en duidelijk gemaakt, dat
het leveji op zo'n ranch voor de meeste
Nederlanders af te raden is.
In de gebieden, waar meer regen valt,
vinden we de tarwebedrijven. Veel tar-
weboerderijen hebben daarnaast 'n flin
ke schapenstapel veor de vlees- en wol-
productie. Deze bedrijven liggen minder
eenzaam en het baantje dat men er kan
krijgen, zal in vele gevallen de moeite
waard zijn. Over het algemeen zijn ook
de lonen in het tarwebcdrijf wat hoger,
terwijl liet leven er veel prettiger is.
Kleine hoeren beginnen merendeels
met een gemengd bedrijf. Volgens Au
stralische begrippen zijn liet kleine ge
doetjes, doch vergist u niet, tfele van
deze kleine boertjes bezitten, toch nog
een stuk land van 100 ha. Men hoeft
evenwel niet zo hcog te slaan. Op de
beste grond geven ook 20 ha. voldoende
productie om een boerengezin goed te
kunnen onderhouden.
De tuinbouwers hebben zicli natuurlijk
■rond de steden gegroepeerd. De tuin
ders beginnen ook steeds meer. bloemen
en fruit te kweken, waarvoor in Mel
bourne, Sidney, Porth, enz., goede prij
zen worden betaald. We kunnen ons ech
ter niet aan de indruk onttrekken, dat
de Australiërs op dit gebied nog veel
van ons kunnen leren. Een tuinder of
een bloemenkweker, die door de eerste
moeilijkheden heen bijt en er een eigen
bedrijf begint, met volledige toepassing
van de moderne Nederlandse methodes,
natuurlijk afgestemd op Australië, gaat
er dan zeker ook een grote toekomst te
gemoet.
door HEDDA LINDNER
„Eindrit voor de eerste prijs. Num
mers en 16 rijden!" brult de luidspre
ker.
Een gemompel gaat door de menigte,
laar liet verstomd, als no. 9 op de baan
v erschijnt. Nummer 9 is de Belgische ka
pitein Dumoulin en wie verstand heeft
an renpaarden en dat heeft het me
rendeel van de haast ontelbare toe
schouwers in de overdekte renbaan aan
de Kaiserdannn die wist reeds van de
aanvang van het internationale concours
voor hindernis-springen dat de eindwed-
strjjd om de staatsprijs gestreden zou
worden tussen de Belgische kampioen
over wie do laatste tijd alle sportbladen
geschreven hebben en de Duitse grond
bezitter, renpaardenfokker cn sportsman
Stephan van Thüngern.
De Ier van de kapitein, mei de brede
borst en de gedrongen lichaamsbouw
van zijn ras, schiet, gedrevon door de
•stalen spieren van zijn achterbenen, als
een bal over de hindernis. Applaus, dat
spoedig wegsterft, want reeds verschijnt
Thüngern in de baan. Zijn paard ver
schilt uiterlijk opvallend van dat van zijn
mededinger. Een slanke, niet zeer hoge
vos-merrie, blijkbaar nerveus door de
aanwezigheid van zoveel mensen, maar
altijd weer gewillig onder de hand van
haar ruiter de hindernissen nemend.
„Goudlelie" van .Wilbus var de Zon
nebloem" staat op het programma.
Ook' Goudlelie springt onberispelijk.
Alle hindernissen op één na, zijn weg
genomen. De stang wordt een handbreed
lvogei gelegd en de Ier vliegt er weer als
een bal overheen. De vos-merrie volgt
en neemt de hindernis als een pijl.
De stang wordt weer hoger gelegd.
Door het publiek gaat een gegons van
opwinding. Twee meter, op deze over
dekte baan, die geen aanloop toestaat
dat is het noodlot tarten. Enkele overge
voelige toeschouwers kijken een andere
kant uit en allen houden onwillekeurig
de adem in. Het is zó stil in de reus
achtige ruimte, dat men het snuiven van
de Ier tot op de hoogste rangen kan ho
ren. Nog drie sprongen— nog twee
daar. Het paard neemt de sprong.
Half onderdrukte kreten komen uit het
publiek. Met de achterhand heeft- de Ier
de stang geraakt, die van de pennen
schiet cn op de grond valt. Niettemin
was het een prachtsprong er. er breekt
een daverend applaus los.
Doch weer verstomd alle geluid, want
no. 16 maakt zich gereed voor dezelfde
sprong. „Thüngern is gek", zegt een
officier tegen zijn kameraad, die naast
hem zit. „Ik ken zijn merrie. Goed en
zuiver bloed. Hij heeft haar zelf gefokt.
Maar wat Dumoulin met zijn „Flying
F x" niet klaar speelt, kan Thüngern
oojj niet. Eén meter negentig was ai
waanzin, maar twee meters is eenvoudig
zelfmoord.
In geluidloze spanning volgt de me
nigte iedere beweging van de ruiter.
Men ziet hoe hij het paard zacht op de
hals klopt cn het toespreekt. Het is of
het dier hem verstaat en begrijpend het
hoofd beweegt. En dan begint het te ga
lopperen. schijnbaar vluchtig en zonder
inspanning, maar snel en zeker en even
luchtig en rüstig schijnt de ruiter in het
zadel te zitten. Ze zwenken de rechte
baan in en het tempo versnelt ziender
ogen. De mensen zien, met de snelheid
van een gedachte, iets goudglanzigs
door de lucht schieten. en het is al
voorbij. Met de kunde en ervaring van
de volleerde ruiter heeft Thüngern de
sprong gedaan en nog vóór het publiek
het realiseert, gallopeert Goudlelie met
langzaam vertragende sprongen langs
de omheining van de baan. Maar dan
breekt het los geklap en gestamp en
bravogeroep en ook de muziek zet in.
Dus verschijnen reuzenletters op 't wit
te doek: .Eerste prijs: Freiherr von
Thüngern op Goudlelie.
Nóg eens breekt net publiek los als de
prijswinnaars nog eenmaal de baan
rondrijden. Goudlelie kan haar geprik
keldheid over dat lawaai niet verbergen
en snuift verontwaardigd. Lachend en
kalmerend streelt haar ruiter haar over
de manen en als hij zich weer opricht,
valt het licht van de grote middenlamp
op het gouden lint op zijn borst.
Carla Mac Catrick leunde met een die-
Werk in de grote steden.
Ook in de grote steden is legio werk.
In een onderhoud, dat wij met een hoog
geplaatst Australische autoriteit moch
ten hebben, vertelde hij, dat hij geen
kans zag, een antwoord te geven op on
ze vraag: welke beroepen in 't land van
de zonneschijn de beste kans maakten.
Hij vertelde daarentegen, dat er vraag
is naar allerlei werkkrachten, doch het
minst naar administratieve medewer
kers. Men behoeft dan ook niet bang te
zijn in Australië geen werk te kunnen
vinden, mits men maar van aanpakken
weet.
Het leven in de stad kunnen we onge
veer vergelijken met 'liet leven in Am
sterdam, Rotterdam en Den Haag. De
omstandigheden zijn er niet zo veel an
ders. Wat men er wel mist is de Neder
landse service. Laat daarom -de Neder
landers. die naar Australië willen emi
greren behalve allerlei andere nuttige
zaken ook een koffer-vol service meene
men. Dat kunnen ze er duur \erkopen.
Een hotelhouder, oen kapper, een taxi
ondernemer enz. die kans zien in Au
stralië een bedrijf té beginnen met Ne
derlandse service staan er goed voor. Of
wat denkt u er anders van? Een kennis,
die nog maar kort geleden in Australië
was en in Sidney logeerde in een groot
hotel, moest meer dan een half uur
wachten voor hij zich kon scheren. Want
in de logeerkamers waren geen wasgele
genheden en voor de enige badkamer
stond al een hele lij mannen hun heurt
af te wachten.
In onze volgende bijdrage gaan we
eens een praatje maken over de Austra
liër zelf en.... over de sociale om
standigheden, waarin hij leeft. Tot vol
gende week dus.
(Vragen»over emigratie naar Austra
lië en alle andere landen ter wereld, kunt
u stellen aan onze emigratie-medewer
ker. Vragen van strikt persoonlijke aard
worden per brief beantwoord en vragen
weike voor anderen eveneens van belang
zjjn, krijgen een antwoord onder de ini
tialen van de inzenders in onze krant.
Onze emigratie-medewerker' is door zijn
achterstand heen, kom dus maar over de
brug.)
OUD-PRESIDENTE BOND VAN
PLATTELANDSVROUWEN OVER
LEDEN.
Mevr. R. P. van Wageningcn-Drewes,
presidente van de Drentse Bond van
Plattelandsvrouwen en oud-presidente
van de landelijke bond, is te Assen tij
dens een vergadering aan 'Hartverlam
ming overleden. Mevr. Van Wagenin-
gen, die 66 jaar werd, stond op het punt
ere-lid te worden van de Ned. Bond van
Plattelandsvrouwen.
FOTO VAN DE WEEK.
uit „de Texelaar" van 28 April en
1 Mei 18&8.
Texel, 27 April 1898c
Van de gelegenheid die Zondag en
Maandag werd geboden om het pracl
volle portret van H.M. onze geëerbji
digde Koningin te aanschouwen. we£
naar wij vernamen, door velen gebri(
gemaakt, ofschoon niet in zo groten
tale als enkelen dit wel hadden vi
wacht Het aantal bezoekers moet op bi
de dagen samen ongeveer 250 hebh
bedragen, doch wij vertrouwen, dat
aantal op Zondag a.s., wanneer nogmal
liet portret zal zijn tentoongesteld, mem
dan verdubbeld zal worden, want ïli
zeggen het de ondernemers na: Ieddi
moét dat zien. 8
Recht teleurstellend was het MaaJ1
dag voor de vele stierenhouders uit onj1
gemeente, die meMiun stieren naar De1
Burg waren gekomen, ten einde ze a|
een keuring te onderwerpen, dat i4'
beesten over het geheel op de keurmec'
ters zulk een verkeerde indruk maaktë'1
Slechts één van de 16 stieren werd pJ1
miewaardig gekeurd, nl. die van dhr
P. Eelman, Westen. Zijn wij goed in^1
licht, dan zon de keuringscommissie ar"
de afd. der H. M. v. Landbouw alhi
rapport uitbrengen van deze keuring 0
daarbij ook opgeven, welke gebreken o
alhier gestationneerde stieren bezittt!'
en welke goede hoedanigheden gehe®j
of ten dele ontbreken.
Oudeschild. De garnalenvisserij g|j
in de afgelopen week epn ruime vangQ
Er werden bijna 500 manden garnalje
aangebracht, Het koele weer was in b
voordeel dezer visserij. De prijzen a^.
de Engelse markt waren van dien aatje
dat de ruime vangst toch niet meer di?1
een matig weekgeld opleverde.
Oosterend. De Noordzeevissers hew
ben in de vorige week eens een tameli,e
goed weekgeld verdiend. Per schi^
werd besomd van 40 tot. 90 gulden, wf
in maanden niet gebeurd is,
Het is bij het jongste onderzoek gfi
bleken, dat de zandbank „Onrust"
bij stormvloeden van de jongste winti,
aanmerkelijk in Oostelijke richting
verplaatst en derhalve meer en meer <j<
kust van ohs eiland nadert. Biedt zit,
een landaanwinning al geen direct vo%
deel, wellicht kan zij toch dienen tot b^
scherming van de zeewering van
zeewering van de stuifdijk en in de loi»
der tijden een bolwerk vormen tegen h
verlopen van „de Hors". a
Door de heer W. Keesom werd c;l
de markt te Den Helder, zowel de prt
mie voor de grootste aanvoer als van dr
uitgeloofd aan de koper van het groqf
ste aantal beesten, behaald. Beide prd
miën van f 10 waren uitgeloofd door <Si
vereniging Helders Belang en de H.
v. Landbouw afd. Den Helder. 1
i
!l
H
l
BLINDEN AAN HET WERK.
Zo op het oog een gewoon atelier, waar alles normaal zijn gang gaat, ei
plaatje, zoals er dertien in een dozijn gaan. Dat. denkt de lezer,, omdat
niet weet dat deze foto gemankt is in de gemeentelijke werkplaats voor blinde,,
in Amsterdam, gelegen aan de Amsteldijk, w aar'volslagen blinde vrouwen t'
him grote voldoening nuttig wérk verrichten. J
Nuttig werk. Is dat niet het ideaal, van degenen, die in vroeger tijde,
volslagen ongeschikt voor arbeid beschouwd werden? 'Er is, wat dat betrek
gelukkig heel wat in ons land veranderdvergeleken bij vroeger.
1
pe zucht achterover in haar stoel. Dat
was werkelijk onbeschrijfelijk geweest.
Nog nooit iri haar leven had haar hart
zo gebonsd als bij 't zien van aie sprong.
En dat, ondanks het feit, dat zij wist, wat
paardrijden was. Zij was, bij wijze van
spreken, in het opgegroeid, thuis, op de
plantage. Grootvader had maai- al te
vaak zijn hoofd geschud, omdat zijn
kleindochter liever haar tijd buiten door
bracht in de onmetelijke weilanden dan
in huis en hof, liever met de vee-knechts
om het hardst reed, dan zich met boeken
of handwerken bezig te houden, zoals
het toch eigenlijk een jonge dame be
taamde.
j.Wat jou ontbreekt is vrouwelijke lei
ding", had hij meermalen met een zucht
gezegd en dan was er meestal een nieu
we gouvernante gekomen en die had het
eerst met strengheid beproefd en als
dat hoegenaamd geen succes had bij het
koppige kleine ding, met zachtheid, wat
óók geen succes had.
Ja als ze haar moeder nog gehad
had!
Maar haar moeder was bij een auto-
ongeluk om het leven gekomen. Carla
was nog een klein kind toen dat gebeur
de en daar haar vader door zijn gro
te ondernemingen geheel in beslae werd
genomen, hadden haar grootouders hun
enige kleinkind tot zich genomen. Die
bezaten een grote koffieplantage in Gua
temala, waar zij ook woonden. En twee
jaar later was er een brief van haar va
der gekomen, met de mededeling, dat hij
weer ging trouwen en wel met de
dochter van zijn grootste concurrent.
zouden van hun ondernemingen één mi
ken, dat was het voordeligste van d
zaak.
En zo bleef Carla bij haar grootouder)
en ééns per jaar kwam JohiTMac Uatrid
naar La Paz om zijn dochter te bezoeke
en ééns per jaar reisde Carla naar Pittt
burg om daar haar opwachting te makel
Haar stiefmoeder was lief voor ha A
en alle kinderen ook, maar ze was tod
altijd maar blij als ze weer thuis was. 3
was te zeer in de vrije natuur opgi
groeid om zich blijvend in de stad thu
te kunnen voelen. Tussen grootvader e
kleindochter ontstond langzamerhand
zeer hechte liefdesband eri het was ee
harde slag voor Oarla, toen de oude ma
stierf. La Paz zonder haar grootvade
wérd ondragelijk voor haar en na eni(
tijd verpachtte ze de plantage en ging
wijde wereld in. En nu reisde ze, al ee
half jaar, in Europa rond. En ze was tel
slotte naar Duitsland gegaan omdat liai
grootouders Duitsers waren geweest.
Op een dag had ze in de krant gelezei
over het reneoncours .aan de Kaisei
danim cn. niemand zou haar kunnd
weerhouden daarheen te gaan. I
Beweging hij de presidentsloge wekt'
haar uit haar gepeins. De prijswinnaar,
werden gecomplimenteerd en deze nj
mén verheugd en dankbaar hun prijze!
in'ontvangst. En toen verscheen het ot
derofficieren-quadrille in de baan en iiq
concours werd voortgezet.
(Wordt vervolgd.) 1
