Carla
Onze
Emigratierubriek
It is A Long Way to
Zuid-Afrika
ongerust Over de wildstand.
wint de grote prijs
van Rome
(Van onze emigratiemedewerker.)
Ook de Unie van Zuid-Afrika is een
land, vele tientallen malen groter dan
Nederland, doch slechts met 12
millioen inwoners, van wie meer
dan de helft kleurlingen. En
daarmee zitten we direct in het grdbtste
probleem van generaal Smuts. Dat is
trouwens niet zijn enige probleem.
Want ook in dit rijke land. waar vele
ambachtslieden zich baden in weelde,
waarop een burgemeester van een flin
ke Nederlandse provinciestad geru3t ja
loers mag zijn, heerst onrust en onenig
heid. Zo zal niemand willen ontkennen,
dat de gevolgen van de boerenoorlog al
helemaal zijn vergeten. Vele Engels
sprekende Zuid-Afrikaners hebben nog
steeds 'n superioriteitscomplex en zien
niet zelden bij tijd en wijle geringschat
tend neer op de Afrikaans sprekende
blanken, tegen wie ze 50 jaar geleden
zo verbitterd gevochten hebben. Maar
evenmin zijn de Zuid-Afrikaanse boeren
vergeten hoe ze een halve eeuw geleden
hun bloed tieten in de strijd tegen de
Engelse „overheersers". Vooral de oude
ren zijn nog verbitterd in hun hart en
praten breeduit over de concentratie
kampen, de Britse onderdrukking enz.
Intussen heeft men het toch zo ver
weten te krijgen, dat het Zuid-Afrikaans
evenals het Engels de officiële taal is
geworden. Zuid-Afrika is dus tweetalig
en laten wa er direct bij vertellen, dat
iedere Nederlander, zonder dat hij ooit
Zuid-Afrikaans h.'eft geleerd het taal
tje uitstekend verstaat en.... anders
om. Ook dj meeste Engels sprekenden
kennen Zuid-Afrikaans, zodat veel ken
nis van bet Engels niet direct noodzake
lijk is. Wal is het gewenst, want in de
meeste betrekkingen wordt vereist dat
men beide talen beheerst.
De oude vijanden zijn goede vrienden
in hun gezamenlijke strijd tegen de ne
gers, de" naturellen, zoals ze worden ge
noemd. Het. blanke bevolkingsdeel is
beducht voor de zich uitbreidende natu
rellen. Reeds thans vormen de blanken
een minderheid \an 4 millioen. Ondanks
het feit, dat het sterftecijfer onder de
naturellen ongeveer driemaal zo hoog is
als bij de blanken, wordt deze verhou
ding voor de blanken, de witmensen, zo
als zij in het Afrikaans worden genoemd
steeds ongunstiger. Over dit probleem
breekt Zuid-Afrika zich al een tiental
jaren het hoofd, zonder evenwel tot een
oplossing te zijn gekomen. Aarzelend
en schoorvoetend verleent men de natu
rellen telfcr-ns wa', meer rechten, doch
men wacht angstvallig om zo vrijgevig te
worden, dat de naturellen een redelijke
kans krijgen. Misschien is dat niet mooi
begrijpelijk is het alleszins.
In Zuid-Afrika verricht dc naturel nl.
het zware, domme handwerk, waarvoor
bij schrikbarend slecht wordt betaald.
Men beweerd zelfs, dat de naturel ge
middeld slechts 10 pet. verdient van de
witmens. Op deze goedkope lonen zijn
de enorme winsten, gebaseeid van de
mijnen en de hoge salarissen van de wit
mensen. Tk heb hier voor mii liggen een
brief van zekere K uit Johannesburg.
Deze schrijft aan ziin vriend H. te Am
sterdam N. o.m. het volgende: ..Tk wil
het je niet tegenpraten, Henk, maar we'
kan ik je zeggen, dat je als opperman-
steigermaker hier hoegenaamd geen
kans maakt daar dit werk hoofdzakelijk
door de kaffers gedaan wordt en dat je
als Hollander zijnde daar niet tegen
kunt concurreren. .Te zou het beter als
metselaar kunnen proberen, daar de
werkwijze van bet metselen hier toch
anders is Het is hier alles zonder pro
fiel en als ie het metselwerk hier ziet.
zul ie moeten toegeven, dat daar nogal
wat aan mankeert. Nee. het is lang niet
zo als in Holland. Ze rekenpn hier op de
stneadoor Die maakt het wel goed. zeg
gen ze. Als metselaar maak je een mooie
gooi want dat is ook een van de vakken
dat liet best wordt betaald. Ze vragen
hier metselaars voor 16 pound ner week
en dat is 'n moordlnon. Henk daar kan
ie de helft van overhouden. Tn Hollands
geld omgerekend 's dat f 170 ner wpel;
M met nl is het hier prettiger leven dan
lui jullie. Belasting heb ie hoegenaamd
nipt. Nu meet ie niet denken, dat als ie
hier aanko.nl. rlnt je dan direct 10 pound
in de week kriigt, want je moet, jp pprst
aan dat systeem wennen en daar gaan
wel enkele weken mee heen".
Metselaars krijgen nu enige indruk
van de mogelijkheden. Loop echter niet
allemaal weg, anders raakt ons goede
land nimmer tan zijn woningprobleem
af.' De lonen in de andere takken zijn
merendeels niet zc hoog.
De „Sunday Times" komt tot de con-
elusie, dat een gezin van 4 personen uit
de welvarende middenstand thans ge
middeld 24 pound per maand uitgeeft.
Een vakman verdient in Zuid-Afrika
echter matig als hij geen 40 pound per
maand verdient. Aftrekken kan de lezer
zelf.
Maar om op de draad van ons verhaal
terug te komen, het is niet alles goud,
tvat er blinkt. Er is ook tvel degelijk 'n
groep van straatarme blanken, zoals we
bv. hier de beroepswerklozen hebben en
de mensen van de 12 ambachten en de
13 ongelukken.
Iedere Zuid-Afrikaan is er van door
drongen, dat zijn welvaart gebouwd is
up de rijkdom van de mijnen en de goed
kope kaffers. Maar.... eens zullen de
mijnen armer worden en langzaam maar
zeker de naturellen meer rechten. Ve
len van hen waren in de wereldoorlog,
hadden dagelijks contact met de witmen
sen en namen hun verlangens en be
hoeften over. Zij zijn beter, ontwikkel
der en wijzer uit deze krijg thuisgeko
men en eisen nu hun rechtmatig aandeel
van de Zuid-Afrikaanse welvaart. Maar
niettemin pogen de witmensen hen nog
koudbloedpaarden af te nemen en de
Franse zone van Duitsland heeft ook
schreeuwend gebrek.
Zo ziet. men, dat er nog wel afzetge
bieden zijn
Exportheffing afgeschaft
Zeer belangrijk voor de paardenfok
kers is ongetwijfeld het feit. dat. de re
gering de heffing heeft, afgelast. Tot
voor korte rijd was het zó, dat voor ieder
uitgevoerd paard een heffing van drie
honderd gulden moest worden betaald,
waardoor- het Hollandse werkpaard niet
kon concurreren tegen de Denen en de
Belgen. Dooi de afschaffing van deze
heffing is er practisch geen prijsver
schil meer op de internationale markt,
waardoor de liandelsvooruitzichten sterk
zijn verbeterd. Treedt er in' de internati
onale economische toestand, wat betreft
het opheffen van de handelsbelemme
ringen, e"H verbetering in, dan ziin de
vooruitzichten voor onze fokkers niet
direct ongunstig te noemen.
Tn dit verband wees men ons er op, dat
het noodzakelijk is, dat de bneren-orga-
nisaties er bij de regering op aandrin
gen, dat de belemmerende bepalingen
zo veel mogelijk worden weggenomen.
De belangstelling voor het Hollandse
werkpaard moge voer de fokkers een sti
mulans zijn.
GEEN COOP. BOUWBUREAU VOOR
BOERDERIJEN: ZWEEDS VOOR
BEELD NIET UITVOERBAAR
GEACHT.
De „boerderijcommissie van de Stich
ting v.d. Landbouw heeft een concreet
plan uitgewerkt over de opzet van het
bouwbureau van de landbouw. Zij meent
dat dit bureau de rechtsvorm van een
stichting moet krijgen en dat bij nader
inzien de naam coöperatief bouwbureau
(zoals men dat in Zweden kent) minder
geschikt is. Zii zal dit toe te lichten con
crete plan aan het hoofdbestuur van de
Stichting ter hand stellen.
De commissie heeft ook gesproken
over de landbouwteclinische eisen, waar
aan de boerderijen moeten voldoen. Om
dat deze aangelegenheid in de verschil
lende delen van het land andere aspec
ten heeft, besloot zii hierover 't oordeel
van de provinciale commissies te vragen
en aan de hand van de binnengekomen
antwoorden haar mening te vormen,
ZUID-NEDERLANDSE JAGERS
In jagerskringen in Z.-Nederland
heerst enige ongerustheid over de ani
mo voor de jacht, die na de oorlog -
blijkbaar onder invloed van de wilde-
varkensinvasie aan de dag is getre
den. Alleen in N- en midden Limburg
werden vorig -jaar bijna 500 jachtactes
uitgereikt. Terwijl in sonunige jachtge
bieden de jagers door wijze van zelfbe
perking de wildstand op peil houden,
wordt er in andere ressorten op los ge
jaagd, zonder dat men acht slaat op de
gevolgen, die dit voor de wildstand kan
hebben.
De vorig jaar van regeringswege uit
gegeven richtlijnen (die o.m. bepaalden,
dat ieder jachtveld een aaneengesloten
oppervlakte van minstens 40 ha. moest
heslaan hebben in de practijk goed ge
werkt, maar zijn voor dit jaar nog niet
herhaald. Men is ook niet gerust op de
actie van de Stichting v. d. Landbouw,
die ten doel heeft, grondeigenaren, resp.
grondgebruikers liet recht toe te ken
nen om zelf te bepalen wie er op hun
gronden jagen mag.
MARKT PURMEREND.
Purmerend, 8 Juni 1948.
Kaasmarkt. aangevoerd 2 stapels
Edammer 4(J plus f 75,50, wegende 523
kg-
Veemarkt: 19G gelde koeien £280-525,
stug; 85 melkkoeien f 400-425, stil; 10
stieren f 425-850, stil; 32 graskalveren
f 1S0-275, stug; 90 n. kalveren voor de
fokkerij f 35-70, matig; 775 biggen f30-
05, kalm; 1075 lamineren f 22-36, stug;
113 bokken en geiten f 10-&0, stug; 76
paarden f 325-850, slug,
Pluimveemarkt. 1400 oude kippen en
hennen (witte en rode) f 2,25-2,75. 750
bennen 1' 4-6 per stuk; 1900 jonge banen
(blauwe) f 3,75-4, S400 idem 'witte en
rode) f 1.75-2,25; 550 jonge en oude hen
nen f 1,50-2,50 per stuk; 350 konijnen
f 1,50-16 per stuk; 50 ganzen f 4-5,50 per
stuk.
AFWIJKEND VEEVOEDER KAN
VRIJ VERKOCHT WORDEN.
Evenals gras-, klaver en lucernemed
zal, althans voorlopig, ook zgn. afwi
kend veevoeder geheel vrij kunnen woij
den betrokken.
Met het vrijgeven van afwijkend v
voeder is tegelijkertijd afgezien van h
vaststellen van maximum prijzen voi
dit product. Ook zal het Bedrijfschap
Veevoeder geen voorschriften meer g,
ven voor de samenstelling van afwj
kend veevoeder. De veehouders diene
er rekening mede te houden, dat afw
kende veevoeders uitsluitend zijn si
mengesteld uit grondstoffen, welke nie
voor verwerking tot normale gejond
mengvoeders in aanmerking komer
Men betale dan ook niet te hoge prjjzej
voor afwijkende veevoeders.
ZAANS BURGEMEESTER OVER
ESPERANTO.
Onlangs ia Mr. .1. in 't Veld. .ie tegen
woordige min. v. Wederopbouw, voor di
radio geïnterviewd over liet onderwerp
„Waarom Esperanto?"
Hij verklaarde, dat, toen hij verleden
zomer de Esperantohijeenkomst bijwoon
de, ten zeerste getrollen was door de ge
makkelijkheid waarmede Esperantisten
uit 10 landen met elkaar converseerden
„Deze eerste practische kennismaking
met Esperanto was voor mij een open
baring" zei Mr. in 't Veld, „te meer,
daar ik kort te voren liet intern Sten-
congres te Parijs had bijgewoond, waar
juist het taalverschil moeilijkheden
heeft gebracht; zoais het vertalen, waar
door de besprekingen tweemaal zolang
duurden, terwijl deze minder vlot ver
liepen. .luist door dezo tegenstelling be
greep ik nu, dat Esperanto verbroede
ring kan brengen en de vrede kan be
vorderen".
Mr. in 't Veld is 't- dan ook volkomen
eens niet de plannen om Esperanto te
verbreiden en hij wil gaarne het zijne
bijdragen, om dit doel te bevorderen.
Hij hoopt in de Eerste Kamer der Sta
ten Generaal een positievere toezegging
van Minister Gielen te verkrijgen over
de invoering van Esperanto ais leervak
hij het L.O., waarover Min. Gielen zij
het slechts aarzelend in de Tweede
Kamer, een toezegging had gedaan.
VOOR ONZE VROUWEN.
Weer of geen weer. toch droog!
Bent u in het bezit van een regenjas,
die hermetisch sluit en zelfs bij de erg
ste plensbui-met-tegenwind geen drup
pel doorlaat?
Dan kunt u dit stukje rustig over
slaan. Maar er zijn nog van die onfor
tuinlijk' stervelingen, die niet zo'n jas
hebben on dus nogal eens tobben' met
natte knieën e.d.
Misschien kunnen zij liet hier' afge
beelde „regenschortje" van plastic, dat in
verschillende kleuren per meter te koop
is, waarderen. De lengte moet een paar
cm. meer zjjn dan die van uw jurken en
rokjes, dus die moet u even nameten. In
de bovenkant maakt if een brede zoom,
waardoor u een hand haalt, die u om de
hals kunt strikken, in de taille stikt u
een schuifje onder voor een band om
het middel, en klaar bent u.,Desgewenst
leunt li het bovenstlikje laten vervallen.
Ook in de huishouding, bij de afwas
bv., kunt u er plezier van hébben. U
slaat dus twee vliej^i in één klap!
ELLA BEZEMER.
DE LUCHTREIS VAN
Wonderlijke avonturen van de
door G. Th. ROTMAN.
97. „Ach, du lieber 1" riep Frau Un-
termeier, die, bijgestaan door haar twee
jongens, bezig was met de aalbessen-
pluk in de tuin. Met uitgespreide armen
snelde ze op haar lieve man toe en druk
te hem zo hard aan haar boezem, dat hij
bijna geen adem meer kon halen. Daar
op werden de leden der luchtexpeditie
uitgenodigd binnen te komen, en eerst
laat in de nacht naren ze klan met het
vertellen der avoiuuren die ze beleefd
hadden.
door HEDDA LINDNER
13.) Eu bijna al zijn tijd bracht Thün-
gern op Isernhof door in de stallen en
de paardenweiden, zonder te merken,
hoe nauwlettend een paar scherpe grijze
ogen hem voortdurend observeerden.
Ten slotte vertrok hü weer en als
liij later aan Isernhof terugdacht, namen
in zijn herinnering een sympathieke ou
de man en prachtige paarden de eerste
plaats in. En veel verder dan die eerste
plaats dacht hij niet.
Maar op zekere dag vonden ze de oude
baron dood in zijn leunstoel bii de haard
en toen zijn testament geopend werd,
had hij. zo maai- het zwarte schaap
Stephan tot universeel erfgenaam be
noemd.
En zo kwam Stephan op de Isernhof.
j Hij bekommerde zich om de familie-op
vattingen al even weinig als vroeger de
oude Krafft gebruikte zijn nieuw ver
worven rijkdom om eerst eens de we
reld te gaan bekijken en toer. hij weer
thuiskwam, legde hij zich op de fokke-,
rij toe met evenveel toewijding als zijn
voorganger.
Al werd het huwelijk in Berlijn ook
heel eenvoudig gevierd, de Isernhof liet
DE PEGASUS.
heer Van Emnien en zfln reisgenoten.
Nadruk verboden
98. Het spreekt vanzelf, dat ze enige
dagen bij de familie Untermeier
moesten doorbrengen. Twee dagen later,
's morgens vroeg, vertrokken ze weer.
Het afscheid was alteraaudoenlijkst. De
zon straalde en, met de wind in de rug
bevonden ze zich na.een half uur boven
de oude stad Augsburg met haar mooie
oude huizen, gebouwd in middeleeuwse
stijl.
zich de leans niet ontnemen, zijn nieuwe
meesteres feestelijk le ontvangen. De
oude huisknecht Klapprodt had een hele
stoet werkvrouwen uit het dorp gehaaid
0111 het oude herenhuis met bezemen le
keren en in feestgewaad te steken. Me
vrouw de barones zou eens zi ;n dat de
mensen hier de zaken even goed ver
stonden als ginder, aan de andere kant
van de grote plas.
Er waren nog meer van zulke oudge
dienden op Isernhof, Stephan bad niet
de goedkope eerzucht bezeten, als nieu
we meester een nieuw beheer te willen
invoeren.
Alles verliep volgens plan. De auto,
waarin Carla en Stephan zaten Ste
phan zelf aan 't stuur werd tijdig ge
signaleerd, voor ze de oprijlaan binnen
reed. Eén van Bredecke's auto's volgde.
Daarin zat Conehita met de bagage.
De ontvangst was plechtig. De school
kinderen zongen niet half ernstige, half
nieuwsgierige gezichtjes, een welkomst
lied. De dominee hield een 'oespraak en
de zestienjarige dochter van de houtves
ter, Liselotte, bood met een vuurrode
kleur een bouquet aan.
Stephan liet alles met minzame gela
tenheid over zich heen gaan. Hij kende
die kinderlijke plechtige landelijke ver
toningen al van ziin jeugd af. Maar voor
Carla was alles nieuw, aardig, opwek
kend een beetje verwarrend. Er was
op deze dag zoveel gebeurdl Het trou
wen, de koffiemaaltijd bij de Bredeckes
eenvoudig en kort en niet erg vrolijk,
zoveel mogelijk gesepareerd te houden.
Men heeft hier en daar zelfs speciale
stadswijken voor hen, Op sommige ban
ken langs de straten mogen zij niet gaan
zitten en op sjraat moeten zii voorrang
verlenen aan witmensen. Een zwarte
dokter most voorrang verlenen aan een
witte mislukkeling.
Kersverse emigranten vragen zich af,
waarom wij het rassenprobleem niet
kunnen oplossen, aldus vertelde ons een
der Zuid-Afrikaanse journalisten, die
kort. geleden ons land bezocht, „ze
maken zich dan vijanden door 10 gloed
nieuwe oplossingen uit de mouw te
sohndden. Waarschuw uw mensen, dat
ze zich de eerste jaren niet met de Z.-
Afrikaanse politiek inlaten. Onze men
sen zijn daar merendeels niet van ge-
'diend en beschouwen liet ais ongepaste
bemoeizucht. Voorat het bevolkingspro
bleem is voor ons land zeer ingewik
keld. De Ned immigrant zal zieh ilan
den maken als hij fegpnover de natu
rellen niet. precies eender handelt als
wii. Te bruut of te lankmoedig kan hem
ziin sympathie kosten".
Nog herhaaldeliik zullen we gelegen
heid krijgen te schrijven over dit ras
senprobleem dat geheel Zuid-Afrika
doordrenkt Vele hiizonderheden zullen
wellicht minder prettig ziin en een deel
van de liefde voor dit sehone en riike
land doen bekoelen, doch "n gewaar*
sehnwd men telt. voor twee. Wanneer er
deze artikelen-serie over Zuid-Afrika
toe mag leiden, dat do Nederlandse emi
grant weet waaraan hii begint, v elke ren-
geliikheden er ziin. doch met welke
moeiliikheden hij er rekening zal moe
ten houden dan aehten we het. doel van
deze serie bereikt-
Tot volgende keer
Vragenstellers kunnpii weer gerust in
hun penhouder klimmen. Vragen van
algemeen belang worden in de krant he-
antwoord, terwijl persoonliike prohle-
meii zo mogelijk in een Dcrsoonlijk
schrijven worden opgelost. Vraag echter
geen algemeenheden. Het land zelf zult
n enigszins leren kennen uit deze arti
kelen. Reiskosten f 600 tot f800 moet li
uit eigen beurs betalen, passage is erg
moeilijk te krijgen en aanmelden
moet ii zieh bij de stichting Landverhui
zing Nederland. Lange Voorhout 20 .te
Den Haag.
ZAL DE MOTOR HET PA ARD
VERDRIJVEN?
Is er nog toekomst voor de paarden
fokkerij?
Er is vooral na de oorlog, mede in ver
band met dc te i erwachten concurrentie
op landbouwgebied, een toenemende ten
dens waar te nemen om steeds meer over
te gaan tot mechanisatie van de land
bouwbedrijven.
Deze vraag tol mechanisatie is zelfs zo
sterk, dat men af en toe de vraag hoort
stellen, of het paard in de toekomst nog
in beduidende mat? zal worden gebruikt.
En in de kringen der paardenfokkers
wordt wel eens de vraag gesteld of er
voor de fokkerij nog wel voldoende as
pecten zijn..
Wij hebben hierover ons licht eens
opgestoken en menen die vraag bevesti
gend te kunnen beantwoorden
In de eerste plaats zal het nooit zover
komen, dat de paardentractie in de land
bouw geheel gemist kan worden en zul
len er altijd bedrijven te over zijn. die in
verband met de grootte van het bedrijf
en de gesteldheid van de bodem niet
voor zware tractoren geschikt zijn. Bo
vendien spelen de aanschaffingskosten
een rol van niet te onderschatten liete-
keïiis. Neemt men daar nog hij,
dat de afschrijvingskosten van ma
chines ook grote bedrag-: n vorde
ren, dan wordt het wel duidelijk, dat de
kleinere bedrijven steeds panrdpn zul
len vragen.
Vooruitzichten
Zal er dus in het binnen>and steeds
een bepaalde vraag naar goede werk
paarden blijven bestaan, waardoor
de vooruitzichten voor de lokkers niet
zo slecht zijn, het buitenland biedt in de
toekomst wellicht nog grote mogelijkhe
den. Zwitserland heeft reeds een aantal
paarden van ons afgenomen, terwijl er
onderhandelingen gaande zij i om een
drie-duizend stuks paarden aai Spanje
te leveren. Heeft Spanje liefhebberij
voor warmbloedpaEi'den, Frankrijk zou
gaarne bereid zijn 0111 een zelfde aantal
want Lilian was opvallend stil geweest
en alleen een meneer von Redern, die
met Bredeeke getuige was geweest, had
met zijn opgewektheid wat 1st en in de
brouwerij gebracht. En dan de tocht
hierheen met Stoplian en Conehita.
Ze had op deze dag eindelijk gekregen
waarnaar ze verlangd had de man, die
ais eerste en enige haar hart had be
roerd. In haar leven had zij altijd alles
gekregen, waarnaar ze verlangde. Ja.
Carla Mac Oati'iCK kende nog geen on
vervulde wensen. Dat haar niettemin de
gehele dag een vreemd onzeker gevoel
was bijgebleven, zou zijn oorzaak wel
vinden in liet feit, dat grootvader niet
meer leefde en niet op deze dag bij haar
bad kunnen zijn om te delen in haar ge
luk. En ook baar vader liad niet kunnen
komen. Hij had een hartelijk telegram
gestuurd en een prachtig huwelijksca
deau aangekondigd, doeh dat kon zijn
afwezigheid maar zeer ten dele goed
maken. En daarom was ze natuurlijk niet
zo gelukkig en opgewekt als op haar hu
welijksdag eigenlijk had moeten ziin.
De jonge dienstmeisjes, die al met
poeder en lippenstift goed op de iioogte
varen, stootten elkaar aan en gichelden
heimelijk. Zij hadden zich de nieuwe ba
rones anders voorgesteld. Ze zag zo geel
ze kwam ook van de Indianen ele
gant was ze net zo min als een kapstok
wat een hoed! Emma stootte iiaar col
lega in da ribben; maar de ouderen za
gen een paar riendeliike ogen onder de
lelijke hoed en hoorden een zachte stem
die vriendelijk dankte voor de hartelijke
ontvangst
Stephan had de dominee er. de be
ambten van het landgoed aan liet diner
genodigd. Dit had liij min of meer uit
een gevoel van verlegenheid gedaan.
Hij wist met goed wat hij op deze eerste
avond met de baiones hij vermeed
angstvallig haar „mijn vrouw" te noe
men moest beginnen.
Het diner is afgelopen. De koffie
wordt op het terras geserveerd en er
wordt over koetjes en kalfjes gepraat.
De jonge barones beperkt zich voorna
melijk tot luisteren en ziet er, in het ge
dempte licht plotseling bleek en moe uil.
Dat valt zelfs Stephan op. „Je moet wei
moe zijn, Carla" zegt hij. „net was een
vermoeiende dag". Vergeef me, dat ik
daar niet eerder aan gedacht heb. Ga ge
rust naar bed hoor. Ik geloof zelfs
en hij glimlachte op zijn jongensachtige
manier „dat do heren het je helemaal
niet kwalijk zullen nemen. Onze goede
houtvester is ai een beetje melancholiek
geworden v an verlangen naar zijn pijp".
Ook Carla glimlacht, maar dat die
glimlach iels smartelijks, iets hulpeloos
heeft, ontgaat hem, „Als 't zó is, ga ik
maar liever rusten. Ben jij ook niet moe.
Stephan? Ja, liet .vas een vermoeiende
dag".
„O ik ben niet zo gemakkelijk klein
te krijgen", zegt Stephan opgewekt. "„Tk
drink nog een fles met de heren en dan
blazen we dp taptoe. Maar we gaan nu
in de bibliotheek zitten, dan storen we
je niet."
Carla neemt afscheid van de gasten en
haar man begeleidt haar hoffelijk tot
aan de trap, waar Conehita np de onder
ste trede op haar zit te wachten.
„Lieve hemel, wat betekent dat?"
vraagt hij verwonderd.
Carla lacht. „In La Paz zat ze ook al
tijd op de trap op me te wachten", zegt
ze, „om me niet te missen als ik naar bo
ven ga. Aan een bel heeft ze nooit kun
nen wennen. Kom maar, Conehita.
Goeie nacht, Stephan".
Hij brengt haar hand aan zijn lippen.
„Goede nacht, Carla. Slaap maar goed
en rustig je eerste nacht op Isernhof".
Middernacht is lang voorbij. De jonge
barones von Thiingern staat voor de
open balcondeuren van haar slaapka
mer en staart met stille ogen naar het
maanbeschenen park. Nu en dan brengt
de nachtwind de geur der rozen, die
langs het terras groeien, in de kamer.
Carla zuclit. Ze Deinst.
Wat voor wonderlijke, vreemde in
vloed is er in haar leven gekomen? Een
invloed, die zij niet begrijpt. Is dit nu
het huwelijk, waarover zij zoveel men
sen zo vaak heeft horen spreken, waar
over zijzelf zoveel gedacht en gedroomd
heeft? De vele aanzoeken die zij in haar
korte leven reeds heeft ontvangen, heeft
ze afgewezen, omdat haar hart nimmer
liet antwoord geven kon. Dat hart is
gaan spreken, ze v. eet het nu maar ai te
goed, van het eerste ogenblik af, dat ze
Thiingern gezien heeft.
(Wordt vervolgd.)
