Carla
f
wint de grote prijs
van Rome
Wordt de Soldaat
vergeten
Hallo Bandoeng
INDONESIË
In ons oude leger van 1940 kreeg men
wel eens de indruk, dat de persoonlijke
l elangen van de militair lang niet die be-
irngstelling der betrokken autoriteiten
l adden, welke deze verdienden. Wel kon
men voor zaken- of studiebelangen uitstel
of verlof krijgen, wel werd kostwinners
vergoeding toegekend of een toelage,
waarmede men een plaatsvervanger in
zijn bedrijf kon aanwijzen en stond de ka
pitein, de vader der compagnie, zijn solda
len ook wel met raad en daad bij, maar
de problemen en moeilijkheden, welke de
militairen, juist door het in-dienst-zijn
cndervonden, waren dikwijls zovele en
c'ermate ingewikkeld, dat het voor de
compagniescommandant vrijwel ondoen-
l'jk was, zich met al deze zaken bezig te
ouden, terwijl ook het ontbreken van een
zekere sociale geaardheid zijn kundigheid
ids strateeg niet behoefde uit te sluiten.
De sociale dienst een bemidde
lend orgaan.
Met de organisatie van ons nieuwe le
ger, is dit allemaal anders geworden. Het
feit, dat wij de oorlog zelf aan de lijve
ondervonden, de vele naoorlogse perikelen
en het steeds meer doorbrekende sociale
besef, hebben zeer zeker het hunne hier
toe bijgedragen.
Reeds bij de bevrijding van het Zuiden
t estond er bij de Binnenlandse Strijd
krachten behoefte aan een orgaan, dat
1 en na het volbrengen van hun diensttijd
in de burgermaatschappij zou helpen. Z.
K.H. Prins Bernhard, die deze behoefte
bemerkte, heeft daarom aan de staf van
de B.S. een aparte sectie toegevoegd, om
de betrokkenen inderdaad de zekerheid
te geven, dat er een organisatie bestond,
welke hun krachtdadige hulp zou verle
nen en bemiddelend zou optreden tussen
de B.S.'ers en de burgerlijke en militaire
autoriteiten. Dit was de bekende sectie
I i, welke zich gestadig uitbreidde en over
1 3t gehele land in de districten der B. S
I aar kantoren had
Toen de B.S. werd opgeheven, had sec-
t a IX reeds zoveel burgerrecht verkre-
on er waren 19,300 personen aan werk
rholpen, in 1000 gevallen werd bemidde-
1 ng verleend bij de nazorg voor nabe-
s aanden van overleden B.S.'ers, enz.
c at men de noodzaak van een voortbe
staan in een of andere vorm inzag, naast
de reeds bestaande afdelingen van het
Ministerie van Oorlog voor bv. pensioe-
r 3n, invalidenzorg, kostwinnersvergoe-
c ng, recreatie en alg. ontwikkeling (R.A.
e.a. Besprekingen hierover werden
fevoerd en als resultaat hiervan kwam
l ;j Ministeriële Beschikking van 1 Maart
1 J46 de Sociale Dienst van het Ministerie
an Oorlog tot stand.
Deze sociale dienst stelt zich ten doel,
c 3 militair in alle sociale moeilijkheden,
wel gedurende zijn diensttijd als bij de-
i obilisatie en terugkeer in de burger
maatschappij bij te staan. Het is misschien
iet overbodig hier de nadruk te leggen
cp het sociale aspect van deze dienst. Im
mers, het spreekt vanzelf, dat deze dienst
111. Hij dacht daarbij achter niet aan
de lange ketting en de kogel, die nog
seeds aan meneer Van Emmen's voet
bengelde. Ea krik-krak-boem! daar
vloog de hele koepel van ue dorpstoren
naar omlaag; de stukken en steenklom
pen vielen daverend in de stille dorps
straat neer, waar op dat ogenblik geluk
kig niemand passeerde. Na dit nieuwe
Incident streek de Pegasus, een eink
verder, in een weiland neer.
door HEDDA LINDNER
20.) „Wacht komt u tussen ons in
rijden! Zó zo gaat het wel, is 't
i iet? Dat komt van de jachtkoorts.
I >ie maakt zelfs onde knollen nog sprin
gerig".
De advocaat slaakte een zucht van ver-
l'cliting, toen zijn paard eonmaal tus
sen de beido andere plotseling rusti
ger werd.
„Het is namelijk mijn eerste jacht",
zei hij, ietwat verlegen tegen Carla. Ik
boud van paardrijden en daarom wou ik
liet maar eens proberen. Achter de hon
den rijden is mij altijd als iets zeer bij-
ouders beschreven".
„Dal is het ook" zei Redern, „en het
rrgsti wat je overkomen kan, is alleen
maar'van je paard vallen".
Plotseling klinkt een hoornsignaal en
daar komen de honden aan. Wel twin-
t'g koppels, sterk en slank en levendig,
hijgend van jachtlusl.
Carla haalt diep adem. Zij begint de
jacht een heerlijk avontuur te vinden.
Ze komen nu op het grote heideveld,
vaar de echte .lac.htrit beginnen gaat. De
meute wordt lucht gegeven en ze begin
nen jankend van opwinding door elkaar
zich moeilijk kan mengen in zaken van
zuiver militaire aard. In deze gevallen
moet de militair zich rechtstreeks tot zijn
commandant wenden en dient hij dus de
gebruikelijke hiërarchieke weg te volgen.
Steun aan het gezin.
Toch blijft er voor de Sociale Dienst
genoeg terrein braak liggen om zijn acti
viteit te kunnen ontplooien. Wanneer een
militair wordt opgeroepen, kunnen er
thuis omstandigheden zijn, waardoor zijn
gezin door zijn vertrek in een onmogelij
ke situatie zou geraken. Dan geeft de So-
cale Dienst adviezen aan het Ministerie
betreffende de verzoeken om vrijstelling
of tracht een voor de verzoeker redelijke
oplossing te vinden. Het is natuurlijk niet
zo. dat de Sociale Dienst een orgaan zou
zijn, dat zoveel mogelijk tracht dienst
plichtigen aan het leger te onttrekken!
Maar het tracht wel hen, die in moeilijk
heden dreigen te geraken, te helpen en de
gevolgen ervan zo veel mogelijk te ver
zachten of weg te nemen.
Eenmaal in dienst, kan de militair al
tijd op de steun van deze dienst rekenen
en wordt zijn achtergebleven gezin, in
dien nodig, bijgestaan. Tal van moeilijk
heden en problemen krijgt deze dienst op
lossen, waarvan nalatigheid in correspon
dentie, opvoedingsmoeilijkheden, achter
stallige uitbetalingen, ontslag uit werk
kring, huisvesting der achtergebleven ge-
zinnen en huwelijksproblemen wel de
meest voorkomende zijn. Het probleem
der huisvesting is door de bemiddeling
van de Sociale Dienst nu voor goed opge
lost, daar de Minister de burgemeesters
nadrukkelijk heeft verzocht, de gezinnen
van militairen niet lastig te vallen met
gedwongen verhuizing. De gezinsproble
men worden practisch alle in het gezin
opgelost. De Sociale Dienst heeft hier
voor echter geen staf van sociale verzorg
sters, maar werkt met tal van organisa
ties, zoals de Thuisfronten, de Band Ne-
derland-Indië, Nederland Overzee, het Ne
derlandse Rode Kruis, samen.
Hulp bij demobilisatie.
Niet minder groot zijn.de moeilijkhe
den, wanneer de militair na zijn volbrach
te diensttijd wordt gedemobiliseerd en
naar de burgermaatschappij kan terugke
ren. Dan is er weer de Sociale Dienst, wel
ke hem wil helpen. Kleding, werk, vesti
ging, achterstallige uitbetalingen, ziekte,
invaliditeit, scholing of omscholing vor
men alle even zo vele problemen en
moeilijkheden. Reeds nu legt de Sociale
Dienst contacten met de diverse maat
schappelijke instellingen, officiële orga
nen en grote werkgevers. Men moet in
staat zijn, als straks de grote stoot van
gedemobiliseerden komt, deze op te van
gen. Daartoe zijn de districten der voor-
112. „Gauw, we moeten ons dadelijk
onzichtbaar maken!" hijgde meneer Van
Emmen, zodra ze geland waren.. Door
middel van gras en boomtakken werd nu
de Pegasus zo goed mogelijk „gecamou
fleerd". Het was waarlijk hoog tijd, want
kort daarop verscheen bet vliegtuig
van de politie weer. Gelukkig was de ca-'
mouflage uitstekend. De politie ontdekte
de vluchtelingen niet en bet vliegtuig
verdween na enige keron boven hun
hoofd te hebben rondgevlogen.
te rennen. En opeens zegt het diepe,
luide geblaf van de leid-hond, dat hij 't
spoor heeft. De piqueur brengt, zijn
hoorn aan de mond. De jacht is begon
nen.
De paarden slaan in galop. Een kort
ogenblik heeft Carla een vreemd gevoel
in haar maag. Dat is geen angst, het is
bet half-opwindende, half-irriterende
gevoel, dat iemand krijgt in een lift, die
plotseling naar beneden gaat. Een der
gelijk gevoel krijgt Carla nu, als Widu
zich in galop zet, maar het duurt slechts
tot de eerste hindernis. Als ze die geno
men heeft, is alle vreemdheid weg. Zij
voelt nu alleen nog maar de drang die
alle andere ruiters ook bezielt voort,
voort! Reeds in het begin krijgen ze een
paar flinke hindernissen, maar Widu
neemt ze schitterend en hij galoppeert
zó licht, dat Carla volkomen rustig in
het zadel zit.
Maar al spoedig wordt het tempo lang
zamer. Vóór schijnt er iets niet in orde
te zijn. Het blaffen van de honden klinkt
anders dan eerst. De Meester geeft de
jaehtheer een leken en er wordt „stop"
geblazen.
De honden hebben het spoor verloren
en rennen zenuwachtig heen en weer,
met de rode tongen uit de open bekken
hangend.
Carla kijkt om zich heen. De ruiters
hebben het groepsverband verloren.
Hier en daar naderen wat nakomers, die
blij zijn weer voeling te krijgen en plot
seling verschijnt Redern ook. „Lieve
hemel, barones, u hebt er een stevig
malige B.S. anders ingedeeld en komen nu
overeen met de rayons der gewestelijke
arbeidsbureau's. Met deze laatste instan
tie wordt zeer nauw samengewerkt en
reeds is bewerkt, dat aan gedemobiliseer
den bij het zoeken naar werk voorrang
wordt verleend. Met de grote werkge
vers wordt intussen onderhandeld over
plaatsing in het bedrijf, arbeidsvoorwaar
den en mogelijkheden tot scholing, her- of
omscholing.
Bij het zoeken naar werk kan het voor
komen, dat de gedemobiliseerde militair
nog niet of niet meer kan voldoen aan de
daarvoor gestelde vakeisen. Dan bestaat
er voor hem de gelegenheid, te worden
geplaatst in een van de Rijkswerkplaatsen
voor vakopleiding, welke inrichtingen
reeds op tal van plaatsen zijn gevestigd,
o.a. in Amsterdam, Rotterdam, Den Haag,
Utrecht. Haarlem, Eindhoven, Breda,
Maastricht, Deventer, Enschedé, Rijssen,
St. Oedenrode, en. Hiervoor ontvangt hij
dan loondervingsvergoeding, welke vari
eert naar gelang van gemeenteklasse,
leeftijd en sociale omstandigheden. Daar
bij is nog voorzien in kinderbijslag, zie
kenfondsverzekering, rentekaart, betaling
bij ziekte, en bij bijzondere prestaties ook
een prestatiebijslag. Eenzelfde regeling
tracht men ook te bereiken met de onder
nemingen, waar de oud-militair onder de
zelfde voorwaarden zich dan zal kunnen
bekwamen in een of ander beroep.
Diverse initiatieven.
Op het ogenblik zijn verschillende
maatregelen in voorbereiding. Zo zal men
bv. trachten, een oorlogsvrijwilliger gele
genheid te geven, nog enige tijd in dienst
te blijven om hem in staat te stellen naar
een burgerbetrekking uit te zien. Verder
zal men hem trachten te helpen, door hem
een overbruggingswachtgeld uit te keren,
door in speciale gevallen geld beschik
baar te stellen om enige tijd te kunnen
studeren, door steun en crediet te ver
schaffen voor het vestigen van een eigen
bedrijf, enz. Bovendien zal binnenkort
een onderzoek worden ingesteld naar de
wensen, die ten aanzien van de toekom
stige betrekkingen bestaan, om cursus
sen beschikbaar te stellen aan hen, die
zich reeds tijdens de militaire dienst wil
len bekwamen. Hieromtrent bestaat
nauw verband tussen de Soc. Dienst en
de R.A O. Ook voor hen, die zich blijvend
in Indie wensen te vestigen, wordt al het
mogelijke gedaan. Voorbereidingen zijn
hiervoor reeds getroffen en er is contact
gelegd met de instanties, welke hierin een
beslissing hebben te nemen.
De soldaat wordt dus niet vergeten
Moge deze Sociale Dienst, zoals ook de
Hoge Promotor het zag en. bedoelde,
vruchtbaar werken om het militaire en
burgerlijke leven nader tot elkander te
brengen, opdat niet, zoals dat vroeger
was, zij parallel naast elkander zouden
blijven voortleven, maar samen groeien
tot een geheel: het Nederlandse Volk.
15»,#00 AMERIKAANSE TOERISTEN
DIT JAAR NAAR EUROPA.
„The Travel Agent", het bekende
Amerikaanse vakblad, wijdt in het num
mer van 10 Juni een beschouwing aan de
vooruitzichten voor deze zomer van het
Amerik. toeristenverkeer. Naar schat
ting zullen ongeveer 450,000 Amerika
nen dit jaar Europa bezoeken. De nieu
we bepalingen van de Amerikaanse dou
ane, krachtens welke toeristen tot een
waarde van 400 dollar de in het buiten
land gekochte artikelen en souvenirs vrij
van invoerrechten in de V.S. mogen in
voeren, blijkt een krachtige stimulans
voor liet vreemdelingenverkeer te zijn,
en in het bijzonder door de dames zeer
te worden geapprecieerd.
De laatste zweem van twijfel of Euro
pa deze zomer grote aantallen Ameri
kaanse toeristen kan ontvangen, is vol
gens het blad thans opgeheven.
„American Express" voorspelt dat het
Amerikaanse volk dit jaar aan vacantie-
uitgaven liet astronomische bedrag van
15,000 inillioen dollar (15 milliard dollar)
zal besteden.
tempo in", zegt hij. „Maar geeft u hem
niet een 01 te vrije teugel, anders bent u
nog eerder aan 't Halali dan de honden".
„Dat zou ik niet graag willen", zegt
Carla lachend. „Maar heeft li Stephan
ook ergens gezien, meneer Redern?"
De dikkerd wil antwoorden, maar daar
beeft de leidhond liet spoor weer gevon
den en de hele jacht schiet voort. De
paarden slaan vanzelf weer in galop en
Carla begrijpt meer uit Redern's geba
ren dan uit zijn woorden, dat Thilngern
niet vooruit is maar nog achter.
Ue rit gaat over een paar brede sloten
en daarna komt een heg. Widu krijgt de
jachtkoorts langzamerhand zó te pak
ken, dat hij steeds vaster in de mond
wordt, Carla probeert hem wat in te
houden, maar dat blijkt onmogelijk. Hii
heeft de jacht in het hoofd en wil vóórt.
„Dat is wat moois", denkt Carta.
„Maar als je denkt mij de baas te wor
den, oude jongen, dan heb je 't mis". Ze
kijkt snel om zich heen.
Links vóór ziet ze op enige afstand 'n
bosje en als ze dat nadert, rukt ze plot
seling Widu's hoofd naar links. TTii ge
hoorzaamt aan de teugel en snelt in 'n
grote boog om het bosje heen, terwijl de
jacht zijn eigen richting blijft volgen.
Daarover maakt Carla zich geen zorgen,
want ze weet, dat ze de anderen weer
gemakkelijk kan inhalen. Ze wil eerst
haar paard weer in bedwang hebben.
Ze vergroot de bocht qn tracht lanzaam
zamerhand Widu's tempo te verlangza
men en als het paard merkt, dat hij al-
VOORLICHTINGSBUREAU
RECEPTEN.
Jam van aardbeien en kersen (2 3 pot
jes).
500 gr. jprdbeien, 500 gr. kersen, 3/i
kg. suiker.
De vruchten schoonmaken, fijndruk-
ken en verwarmen tot ze zacht zijn. De
vruchtenmassa inkoken tot 2/3 van het
volume, de suiker toevoegen en de jam
laten koken, totdat een paar druppels,
die men snel op een bord laat afkoelen,
niet meer uitvloeien. De jam heet in de
goed schoongemaakte potjes doen, welke
tevoren in een teil met warm water zijn
geplaatst. De potjes afsluiten met een
stukje vochtig cellophaan „f perkament
papier, dat met 'n elastiekje of touwtje
over het potje wordt gespannen of in
dien men het heeft, de jam met een laag
je gesmolten kaarsvet of paraffine be
dekken, alvorens de potjes af te sluiten.
Doperwtjes.
2 kg. doperwten, zout, peterselie, des
gewenst een klontje boter of margarine.
De doperwten doppen en wassen, jonge
doperwten op een vergiet in een pan
met een bodempje kokend water gaar
stomen (20 0 30 min.). Oude doperwten
gaar koken met weinig kokend water.
De pan goed sluiten. Kooktijd 3/j 5 1 uur.
De doperwten op smaak afmaken met
zout, fijngehakte peterselie en desge
wenst vermengen met een klontje boter
of margarine.
leen is en dat geen andere paarden zijn
eerzucht meer prikkelt, begint hij kal
mer te worden. Van de galop gaat hij in
draf over en van de draf tenslotte in een
rustige stap. Zijn berijdster klopt hem
prijzend op zijn natte hals en stuurt
langzamerhand naar het bosje terug om-
de jacht weer na te rijden. De ruiters
schijnen nu alle verband verloren te
hebben. Hier en daar ziet ze nog ver
spreide nakomers door het veld galop
peren.
Ze nadert het bosje en plotseling
schrikt ze. Vóór haar, bijna geheel ach
ter de struiken verborgen, staan twee
ruiters. Zij herkent ze dadelijk en rijdt
naar ze toe. Widu's rustige stap op de
zachte bodem maakt geen geluid. De
man is afgestegen en heeft blijkbaar iets
verbeterd aan de stijgbeugels van de
vrouw, die in de zadel is gebleven.
„Zo is het beter", zegt liij voldaan.
Carla, die hem al duidelijk verstaan kan,
wil een jaehtgroet roepen, maar het
woord besterft haar op de lippen. De
man heeft zich omgekeerd om weer te
paard te stijgen en nu roept de vrouw
lachend: „Wat betekent dat? Moet je
geen beloning hebben? Kom hier!"
„Je bent onvoorzichtig", zegt hij.
De vrouw kijkt snel achterom, maar
niet opzij, want van daar kon immers
niemand komen, en zegt: „Onzin we
zqn hier helemaal alleen."
De man komt glimlachend naar haar
toe en de vrouw buigt zich voorover. Een
kort ogenblikof was liet een eeuwig
heid? vinden hun lippen elkaar in een
Het is weer zover, dat we een klein
stukje mogen plaatsen in ons Texelse
blad. We beginnen C. van Heerwaarden
te feliciteren met zijn verjaardag op 17
Juli. We hopen dat je deze dag goed
moogt vieren in Indië. Je kan de dagen
nu tellen, die je nog in Indië zult moe
ten doorbregen. We wensen je straks 'n
goede thuiskomst.
Vorige week Zondag 26 Juli vierde de
parochie Den Burg het patroonsfeest,
's Avonds werd besloten met een plech
tig lof, waaronder eien feestpredikatie
werd gehouden door de Z.Eerw. heer
pastoor van Oudesclnld.
De kermis is evenals vroeger ook nu
weer in de laatste week van Juni begon
nen. Op de kermis was oen draaimolen,
een zweefmolen, een luohtschommel en
nog wat kleinere kramen. In de café's
is er een paar malen een cabaretgezel
schap opgetreden en 's avonds was er
bal. Vergeleken met andere jaren is de
kermis maar matig bezocht.
Nu nog even zakelijk. Vanaf heden
hebben we gaarne, dat wanneer uw
adres verandert of wanneer dit niet
goed is, dat u dit dan zelf doorgeeft aan
liet Volksweekblad en aan Salvo. Hier
door is alles vlugger hersteld, het be
tekent tevens spoediger verzending,
en het geeft de secr. minder werk en on
kosten. Wel rekent de secr, er op, dat
bij met de veranderingen op de hoogte
wordt gehouden in verband met de cor
respondentie vanaf Texel.
Wij gaan nu eindigen. Ontvang de
beste wensen van
KATH. THUISFRONT.
Vaak versieren de Papoea's aan de
Noordkust hun prauwijes met een
uit hout gesneden vogelkop. De be
doeling hiervan is, dat de prauw
hij zware wind weer uit de golven
zal opstijgen, net als een vogel. Ook
versieren ze de boeg met snijwerk.
kus. Dan richt de vrouw zich op en
zegt: „Kom nu gaan we verder".
De man grijpt haar hand en drukt er
een kus op. „Mijn lieve Goudlelie, mijn
engel!" zegt hij teder en dan gaat hij
naar zijn paard terug en springt snel in
de zadel.
Een ogenblik later galopperen beiden
door het veld.
Wlidu hoort de paardenhoeven en zet
zieh ook dadelijk in beweging. Maar een
sterke vuist rukt zo onverwachts en zo
onmeedogenloos aan de teugel, dat hij,
in de eerste Schrik, bijna op de achter
band komt tc zitten. Dan komt zijn ver
ontwaardiging boven en hij begint
kwaad te steigeren. Maar tevergeefs. De
harde handen trekken lie! gebit zó vast
in zijn gevoelige mond, dat hij het op
geeft en huiverend blijft slaan.
Verder en verder verwijdert zich de
jacht, Nog enkele late nakomers galop
peren door het veld. Ook de dikke advo-,
caat is daarbij en een paar reusachtige
moddervlekken op zijn rode jas tonen,
dat hij met een sloot van nabij heeft
kennis gemaakt.
Hij houdt zijn paard in als hij Carla
ziet. „Wat heeft die?" denkt hij. Haar
gezicht is doodsbleek en haar ogen
staan zo vreemd als had ze een spook
gezien. „Of zou ze gevallen zijn en zich
bezeerd hebben?"
(Wordt vervolgd.)
DE LUCHTREIS VAN DE PEGASUS.
Wonderlijke avonturen van de heer Van Emmen en zijn reisgenoten.
ioor G. Th. ROTMAN. Nadruk verboden
BEVOLKING EN NATUUR.
Langs Nieuw Guinea's kusten.
Bijna 26 jaren bad ik te Semarang (zie
routekaart .Java 126) gewerkt en ge
woond. Ik had bergen beklommen, in
kraters van vulkanen gekeken, genoten
van Java's schitterende natuur, belang
stelling getoond voor het nel en wee dei-
bevolking, ik meende Indië tc kennen,
een echt goed Indischman te zijn.
Tot ik repatrieerde en in aanraking
kwam met de oud-gezagvoerder der li.
P.M. (Kon. Pakketvaart Mij.). Hij ver
telde me van zijn talrijke reizen door de
archipel.
Zo opende Smit (mijn amice) een heel
nieuwe wereld, waarvan ik als Java-
man geen begrip liad. Voor de Java-
man bestond toen en (ook nu nog in
mindere mate) alléén Java.
Smit vertelde me van ziin eerste toch
ten naar Merauke (zie routekaart Zuid
Nw. Guinea 209) van vóór 1900 en van de
„Paters" in later jaren, ik had de nood
kreten van ze gehoord toen het bleek,
dat een onbekende vreselijke ziekte dp
bevolking met uitsterven bedreigde.
Ik ging niet naar Merauke om dit uit
stervingsproces van nabij te zien, maar
ik wilde kennis maken met liet herstel
lingsproces, dat dank zij de paters in
1921 bezig was zich le voltrekken. Smit
had me van de bewoners verteld. In de
Gezicht op het zandige strand van Me
rauke met hutten en
prauwtjes en mensen.
klapperbomen,
eerste jaren kwam er af on toe een boot
voor vlagvertoon op de zee, :n de dagen,
dat er nog geen bestuur gevestigd was.
De gezagvoerders lieten de Papoea's aan
boord komen, die ze in hun honger naar
ijzer gelukkig maakten met onbruikbaar
geworden zware roosterijzers, waarmede
deze over liet dek paradeerden. Ook op
tabak waren ze fel. Aan boord werden ze
versierd met een flinke lik uit de menu-
pot, De zeeman is goede maatjes met de
ijzerbeschermende rode verfstof. Het
deed hem goed te zien, dat de waarde
ring wederzijds was.
Maar pater Vertenten, die oprechte
vriend der bewoners, vertelde me, om te
laten zien hoe leuk en hoe goedig ze zijn,
dat ze, zodra ze weer aan land waren ge
komen, zich naar de pastonepomp bega
ven om met zand en water de kleurstof
te verwijderen. omdat ze er helemaal
niet op gesteld waren. Hun redenering
was: „Ja, die toeivans, die vinden dat op
schilderen leuk. Ze doen ons een genoe
gen met hun geschenken, we moeten be
leefdheidshalve toch wat terug doen, en
dan laten we ons beschilderen, omdat de
toeivans dat zo leuk vinden."
Dr. H. F. TILLEMA.
Tekeningen: J. G. SINIA.
