Carla
Suriname
wint de grote prijs
van Rome
Kies eens een ander Front
ONZE EMIGRATIE-RUBRIEK.
(Van onze emigratiemedewerker.)
Wij onderbreken thans onze Z.-
Afrika-artikelen enkele malen voor
de publicaties der gegevens over
Suriname.
Men heelt ons nl. verweten, dat
we te lang wachten met de kansen
uit te wegen in de overzeese ge
biedsdelen. Inderdaad zijn we voor
deze opmerking niet ongevoelig.
Vandaar dat we thans in vier arti
kelen een en ander gaan vertellen
over Suriname, dat betoverend
mooie land met zijn enorme bodem
rijkdommen. Straks gaan we weer
verder met Zuid-Afrika. Enkele
ongeduldige lezers kunnen we
reeds vertellen, dat de mogelijkhe-
heden in Curasao, Indonesië, Bra
zilië, Argeninië, FTankrijk en Nw.-
Zeeland straks ook onder de loupe
worden genomen. Maar. alles
een voor een.
Over geen land heeft zoveel onzin in
de Nederlandse pers gestaan als over
Suriname. Vandaar dat vele Nederlan
ders een volkomen verwrongen beeld
hebben van deze grote uitgestrektheid.
Stel eens voor, dat u morgen in de krant
zou lezen, dat een Surinamer voorne
mens was in Huiten 'n modern bioseoop-
tneater te beginnen met1500 zit
plaatsen en dan zeven maal per dag
voorstellingen zou geven, terwijl de ex
ploitatie als bijverdienste de inwoners
v an Hulteu apennootjes zou laten rapen,
die daar immers onder de bomen lig
gen, teneinde een waardevolle grondstof
te leveren voor de.... metaalnijverheid
Ongetwijfeld zou er onbedaarlijk worden
gelachen.
Maar.... schrik niet, dergelijke kol
der staat er inderdaad in de Nederland
se pers over Suriname. En dit is niet
overdreven.
Vele mogelijkheden maar geen dwaze.
Zo bestaat er bv. een groep Suriname-
vriendeti, die het loffelijk voornemen
hebben gezamenlijk naar Suriname te
emigreren, om daar in coöperatief ver
hand de zeevisserij "it te oefenen. Men
zou hier een modern uitgerust vissers
vaartuig, kopen en daarmee de oceaan
oversteken. Hier in Holland zouden de
heren al een zgn. blokkendooshuisje fa
briceren, dat daar uitgepakt en opge
bouwd kon worden. Terwijl de ene groep
dan ter visvangst ging (er wa3 niet één
visser bij), zou de andere groep in de
modern ingerichte vishal in Paramaribo
de vangst tegen goede prijs trachten te
verkopen.
Een derde groepering Hagenaars zou
„ergens in Nickerie" een „bepaald soort
noten" gaan rapen, want in die noten zat
een soort vetgehalte en dat zou wel ge
ëxporteerd kunnen worden. Gezamenlijk
zouden ze dan in de kortst mogelijke tijd
pijnloos rfjk worden.
DE LUCHTREIS VAN
Wonderlijke avonturen van de
door G. Th. ROTMAN.
113. Ze stegen zo gauw mogelijk weer
op, maar meneer Van Emmen, die nu
weer aan 't stuur zat, was in z'n zenuw
achtigheid de goede richting kwijtge
raakt, zodat ze tenslotte boven Lübeck
terechtkwamen. Nu is er te Liibeck een
kerk, waarvan de twee torens door grote
dwarsankers met elkaar verbonden zijn.
„Wedden, dat ik daar precies tussen
door stuur?" snoefde meneer Van Em
men.
door HEDDA LINDNER
21.) „Is er iets gebeurd mevrouw von
Thiingern? Kan ik u misschien helpen?"
Carla schrikt hevig en ziet een vrien
delijk gezicht, dat haar medelijdend aan
kijkt.
„Neen, dank u het is niets", zegt ze
1 snel en richt zich in de zadel op. „Het
was tnijn voet maar. Ik beu afgestegen
en deed mijn voet pijn bij de sprong.
Maar het is alweer over".
„Gelukkig", zegt hij, niet geheel vol
daan. „Maar als het werkelijk geheel
over is, moeten we voortmaken, als we
nog op tijd bij het Halali willen zijn. Dat
zou ik niet graag missen op mijn eerste
jacht. Zou liet, gaan, denkt u?"
„Rijdt u maar vooruit. Het zal wel gaan
denk ik. Ik kom u wel na".
Hij kijkt nog éénmaal naar haar,
wendt dan zijn paard, dat bijna een bui
teling maakt, „Denk je, dat ik wéér te
gen de grond wil?" En dan snelt hij
weer voort.
Carla zit nog altijd onbewegelijk voor
zich uit te staren. Haar krampachtig ge
balde handen zijn opengegaan en heb-
(1 ben de teugel laten glippen. Maar Widu
maakt geen gebruik van de nieuwe vrij
heid. Heel in de verte klinkt nog een
zwak hondengeblaf. Maar de wind waait
„Kolder" ln het kwadraat.
Iedere Surinamer, die dit leest, schiet
in een lach. Kolder in het kwadraat. Wij
hebben aan de plannen van deze groe
pering enige bekendheid gegeven door
een Suriname dagblad in te lichten. Nu,
men heeft zich daar kostelijk vermaakt,
te meer, toen tenslotte bleek, dat de emi
granten niet eens precies wisten, welke
noten er eigenlijk bedoeld werden.
Grote mogelijkheden en grote
moeilijkheden.
Het is een waarheid zo groot als een
koe, dat. Suriname een betoverend mooi
land is met voor een deel zeer rijke bo
dem. Het is vijfmaal zo groot als Neder
land, voor viervijfde deel met bossen be
dekt en telt nog geen 200,000 inwoners.
In principe zijn er dus zeer grote moge
lijkheden.
Maar' aangezien tot op heden de
meeste experimenten in Suriname zijn
mislukt, moet men onmiddellijk aehter
te grote mogelijkheden ook denken aan
de zeer grote moeilijkheden.
De kernproblemen.
Mogelijkheden bij de vleet. Zo bezit
Suriname vrijwel geen vaklieden. Er is
bv. niet één horlogemaker. Metselaars,
timmerlieden, electriciens, verplegers,
verpleegsters, schilders, enz., zoals wy
die hier kennen met 'n gedegen vakken
nis, heeft men er niet, Toch is er aan
deze krachten een grote behoefte. De
landbouw biedt nog grote mogelijkhe
den, in ontginningen en mijnbedrijven
liggen ongetwijfeld grote kansen, speci
aal beauxiet, goud enz. Ook het otbre-
ken van vrijwel iedere vorm van indu
strie opent bepaalde perspectieven.
Maar achter iedere mogelijkheid moet
men onmiodellijk de beide kernproble
men zien, de ongunstige ligging tegen
over de wereldhandel en de achterlijke
3taat, waarin het land verkeert,
De gesteldheid van het land en de
grote moeilijkheden, welke men in veie
opzichten te overwinnen zal hebben, ei
sen een emigratie in groepsverband. En
kelingen, die op eigen houtje naar Suri
name willen gaan om er iets nieuws te
beginnen, moeten we dit, in de meeste ge
vallen dringend ontraden. Zij struikelen
al te vaak over het nijpend gebrek aan
arbeidskrachten, de minder gunstige ge
zondheidstoestand, de geïsoleerde lig
ging, gebrek aan kapitaal, moeilijk en
duur transport, woningprobleem, gebrek
aan ontwikkelingsmogelijkheden voorde
kinderen enz. Emigratie in groepsver
band daarentegen kan in principe sla
gen, mits oordeelkundig geleid en van
hogerhand gesteund.
Grote behoeften.
Uw medewerker stelde de bij uitstek
tot oordelen bevoegde pater Verschure,
hoofdredacteur van „De Surinamer" te
Paramaribo, die reeds 17 jaar in bet land
vertoeft, de vraag aan welke arbeids
krachten Suriname behoefte heeft. Het
antwoord luidde: „Aan vrijwel alle. U
moet weten, dat eigenlijk vaklui, die dus
een echte vakopleiding gehad hebben,
hier zo goed als niet bestaan. De voor-
lieden van het Departement van Open-
PEGASUS.
Van Emmen en zijn reisgenoten.
Nadruk verboden
114. Maar jawel, de Pegasus raakte
met z'n voorpolen een der ankers en
kwam na enige rare buitelingen met de
twee jongens, die zich met de kracht der
wanhoop vasthielden, op het kerkdak te
recht, Meneer Van Emmen evenwel,
vloog door de schok als 'n bruinvis over
z'n stuur ;de ketting slingerde zich om
de stang heen, en daar hing de arme
Van Emmen met z'n hoofd naar beneden
in de lucht te bengelen!
het weg en het wordt helemaal stil.
Een konijntje komt voorzichtig uit zijn
hol waarin het wijselijk gevlucht was bij
het naderen van de honden, en kijkt
nieuwsgierig naar de vreemde ver
schijning. Het lijkt wel uf het een boom
of een rots is, zo onbewegelijk is ze. Het
huppelt moedig verder en het paard
ziet de kleine springer en rekt nieuws
gierig zijn hals uit, om naar hem te
kijken. Die beweging schrikt Carla uit
haar gepeins op. Zij grijpt de teugel en
wendt het paard naar de stad, die in de
verte achter de lage heuvels opduikt,
Widu stapt rustig voort. Zijn teugel
hangt slap. Zijn berijdster zit stil in de
zadel en zo trekken ze langzaam stad
waarts.
Als iemand aan Carla gevraagd had,
wat zii in deze uren gevoeld en gedacht
heeft, dan zou ze op die vraag niet heb
ben kunnen antwoorden. Ze had later
nog maar een vage herinnering aan een
wijde, troosteloze vlakte, waarover zij
gereden heeft, dagen, weken lang, eeu
wig, zonder begin of einde, En aan een
paar regels uit een lied, die haar als 'n
zwerm muggen om de oren gonsden.
„Die Heide ist braun einst blühte sie
rot...." Waar heeft ze dat lied toch
meer gehoord? Haar grootmoeder heeft
het gezongen of haar moeder, toen
ze nog klein was. In de huiskamer bij
grootmoeder hing ook een groot, schil
derij in eon brede, gouden lijst, Dat stel
de een heidelandschap voor, vol rood-
paarsen glans en grootvader zei altijd,
dat de heide het mooist was, wat er be-
bare Werken en Verkeer wisten van
steenverbindingen bij huizenbouw niet
eens de naam, laat staan de zaak zelve.-
En zo kunt u met alle vakken doorgaan.
Echte vakopleiding bestaat in dit zgn.
agrarische land niet eens voor de land
bouw. Dus vaklieden zullen hier voorlo
pig een bestaan vinden".
En hiermede zullen we de eerste bij
drage beëindigen.
SCHOOLREISJE HOOGSTE KLAS
SEN DER VERSCHILLENDE
LAGERE SCHOLEN.
Dinsdag fi Juli was de dag, waarop de
hoogste klassen van de verschillende la
gere scholen van ons eiland een
schoolreisje maakten o.l.v. hun onderwij
zers en onderwijzeressen, en wel naar
Rotterdam.
's Morgens om 5 uur vertrokken de
bussen vanaf de Nieuwstraat naar Ou-
deschild, alwaar wij met de eerste boot
afvoeren, waarna vertrek uit Den Hel
der per extra trein naar R'dam. Hier
kwamen wij om ruim 10 uur aan.
Onder geleide van 2 Rotterdamse poli-
tie-agenten zijn we gewandeld naar de
diergaarde „Bljjdorp", waar wij tijdens
een gezellig regentje, wat trouwens niet
in staat was, het plezier der kinderen te
verminderen, enkele uren doorbrachten.
We hebben daar heel wat moois gezien,
zowel de grote verscheidenheid wilde en
exotische dieren, planten en niet te ver
geten de prachtige beplanting door ver
schillende Hollandse kwekers aange
legd. By de apen en de olifanten hadden
de kinderen het meeste plezier.
Daarna werden in de Diergaardeean-
tine enkele verversingen gebruikt en
maakten wij ons daarna klaar voor het
volgende deel van het programma, een
tramrit door de stad naar de haven.
Aan de haven stapten wij op de salon
boot „Regentesseplaat" voor een rond
vaart door do havens. Dze rondvaart
ging door de Maashaven, Waalhaven,
enz. Op zeer prettige en duidelijke w ijze
werd ons alles verteld en ook uitgelegd
van wat we allemaal zagen en dat was
niet weinig. Tijdens de tramrit en rond
vaart constateerden wij ook, dat er in
Rotterdam hard gewerkt wordt om alle
schade die daar geleden is, (en dat is
geen beetje), zo spoedig mogelijk te her
stellen.
Na deze rondvaart werd afgestapt aan
de Maastunnel Z.Z. en daarna daalden
wjj af in deze tunnel. Nu,ik geloof wel,
dat dit voor ons allen een van de onver-
getelijkste momenten van deze dag is
geweest, daar dit iets was, waar je stil
van werd en dat je geweldig imponeer
de. Wat een prachtig stuk werk!
Na onze wandeling door de tunnel,
weer aan de haven op de begane grond
aangekomen, werd in Hotel „Bellevue"
een glas limonade gebruikt. Tijdens deze
pauze zagen we ook het scliip de „Kota
Inten" v.d. Rotterd. Lloyd vertrekken,
met emigranten naar Canada, hetwelk
een groots gezicht was.
Daarna gingen we weer per tram naar
het station D.P., vanwaar we om half 7
vertrokken om na een gezellige reis in
de meest opgewekte stemming (er werd
lustig gezongen), om ruim half 10 in Den
Helder te arriveren. Wij waren om tien
uur op de „Marsdiep" en om elf uur
weer in Oudesc.hild. Zes bussen stonden
hier klaar om ons allen weer naar Den
Burg, Oosterend, De Waal, Eierland enz
te brengen. Onder vrolijk gezang kwa
men wij in Den Burg aan, waar een gro
te schare ouders klaar stonden om hun
kinderen, die vermoeid, doch zeer vol
daan thuiskwamen, in ontvangst te ne
men.
Het is voor ons allen een mooie en
zeer leerzame dag geweest en we hopen
het volgend jaar zoiets nog eens te mo
gen meemaken. I.
EXTRA VRIJE DAGEN BIJ HET
50-JARIG JUBILEUM VAN H. M. DE
KONINGIN.
Het college van Rijksbemiddelaars
heeft aan werkgevers vergunning ver
leend, buiten en behalve de vacantie- en
snipperdagen, waarop de werknemers
recht hebben, ten hoogste twee vrije da
gen met behoud van loon te verlenen,
resp. ter gelegenheid van de viering van
het regeringsjubileum van H.M. de Ko
ningin en ter gelegenheid van de inhul
diging van de nieuwe Koningin.
stond. Want hij kwam van de Lünen-
burger Heide en heeft die nooit kunnen
vergeten. „Die Heide ist braun...."
Carla zal dat schilderij laten wegnemen,
als zij weer in La Paz terug is. Want 't
is een leugen. De heide bloeit niet, de
heide heeft geen lichte, paarse glanzen
De heide is een woestenij, grauw en
eenzaam, een woestenij, waar spoken
huizen spoken-
Als Widu's hoeven op de binnenplaats
van de stallen klinken, verschijnt er een
stalknedht.
„Kan ik hier een auto krijgen?"
vraagt Carla, die zich opeens doodmoe
voelt.
„Een auto, mevrouw?" zegt de man
vriendelijk. „Neen, die is niet te krij
gen. Alle auto's hier zijn gehuurd voor
de jacht. Maar als u haast heeft, kunt u
de electrische tram nemen. De halte is
daar, op de hoek."
De tram is tamelijk vol. Boeren, die
naar Hannover gaan, vrouwen, die daar
inkopen willen doen, arbeiders en zo
meer allemaal eenvoudige mensen,
van wier bestaan en leven de dochter
van Ian Mac Catrick, die thans voor de
eerste maal van haar leven in een tram
zit, zich nimmer een voorstelling heeft
gemaakt. Naast haar zit een oudere
vrouw met een zorgelijk gezicht, die
haar vis-è-vis een verhaal doet over de
ziekte van haar dochter. Er ligt zoveel
droefheid in haar woorden, dat Carla,
ondanks haar eigen pijn, opmerkzaam
wordt.
„De dokter zeet, asse maar 's naar 'n
EEN KWARTIERTJE EXTRA.
Zichzelf te bedotten schijnt een speci
fiek vrouwelijke eigenschap te zijn. We
ontmoetten onlangs iemand, die het er
zeer ver in gebracht had. Om'te begin
nen (zij woonde alleen), liet zij haar wek
ker een kwartier te vroeg aflopen en bo
vendien had zij welbewust al haar klok
jes: horloge incluis. 20 minuten voor ge
zet.
„Als je dat nu wéét, wat geeft het
dan?"
„Ik wéét het wel, maar ik wil het ver
geten en dat doe ik ook. Als ik nu met
mijn werk in huis bezig ben en zie dat
het al tien uur is, dan sla ik aan het
jachten, ben een kwartier te laat klaar....
en dus: precies op tijd! Hel is heus niet
zo flauw als het lijkt want als ik nu tij
dens mijn werk in huis op de klok kijk
en zie dat ik nog een minuut of tien do
tijd heb, dan pak ik gauw iets extra's
aan en neem dat juist, in die verloren 10
minuten waar. Meestal kost het een paai
minuten en dan komen de gecamou
fleerde 20 minuten mij geed van pas.
Het gebeurt ook wel, dat ik gauw een
boodschap moet doen. Als liet op slag
van zessen is, hol ik weg, doe in mijn
vlotste tempo alles af en blijk opeens
nog vijf minuten winst te hebben!
Zo gaat het door, tot bet bedtijd
wordt. Ik zit te werken, zie dat 't reeds
laat Ls, stop, haast mij alles op tc rui
men en kom precies op tijd onder de de
kens".
Werkelijk: het is zo gek niet als het
lijkt. Wij vrouwen zijn immers zo vaak
te laat? Geef daarom uzelf een kwar
tiertje extra en heel de dag zult u hier
door op tijd klaar zijn!
DURE EN GEVAARLIJKE ZONNE
BRILLEN.
De Brijscontroledienst waarschuwt te
gen het gebruik van een onlangs door 'n
Amsterdamse firma in de handel ge
brachte zonnebril, die voor de*mgen
schijnliik toelaatbare prijs van fl,95 ol
f 1,97 te'koop wordt aangeboden.
Behalve het feit, dat deze prijs voor
het als vederlicht aangeprezen massa-
artikel nog veel te hoog is en dat er om
die reden reeds enige duiznden in be
slag zijn genomen, geldt, deze waarschu
wing in het bijzonder de gevaarlijke
brandbaarheid van het materiaal, welke
tot grote ongelukken voor de drager zou
kunnen leitj^n.
Oi 5 II
Houdt u van een veranderingetje en
zijn de punten en de contanten niet over
vloedig, draag dan frontjes in plaats van
blouses bij uw deux-pièces. kraagloze
vesten en mantelpakjes, tenminste als u
niet van plan bent uw jasje uit te trek
ken.
Maak er eens één in dezelfde kleur
als uw hoedje of turban. Neem bij een
gekleed tailleurtje zo'n echt vrouwelijk
gevalletje van witte zijde met luchtige
strookjes, fijne plooitjes of kantjes. Bij
en sportief pakje staat een front,je van
zo'n fijn streepje of een leuk ruitje of
ééntje in een fel contrasterende kleur.
Probeer voor de variaties ook eens een
fleurig bloempatroon. Voor grotere fi
guren is het witte piqué vest met V-hals
geknipt.
Het knippatroon heeft en overslag
en aangeknipt beleg, dat naar binnen
gevouwen en tegengenaaid wordt. Op de
middenvoorlijn brengt u de knopen en
knoopsgaten aan. Wilt u geen sluting
van voren, dan gebruikt u de midden
voorlijn als stofvouw. Het rugpatroon
badplaats kon, dan souse wel beter wor
de. Maar waar mot een mens het geld
vandaan hale! Dat kost honderde! En
nou pruts je maar en zorg je maai
en 't schaap wordt bij de dag slechter".
„Hoelang is Frieda eigenlijk al ziek,
vrouw Arens?"
„Van verlede winter af. 't Is met de
griep gekomine. Katar zeit de dokter. Ze
houdt 't. Ze is zo wit en zo slap als een
doek. En me man houdt zo van 't kind.
Ik weet niet wat er gebeurc mot, as we
'r zone moeten verliezen", en de dikke
vrouw veegt haar neus af met haar zak
doek.
„Och, zegt de ander medelijdend. „Ver
lies de moed maar niet, vrouw Arens.
Onze lieve Heer helpt ons wel, as we op
'm vertrouwe.
Vrouw Arens lacht bitter.
„Ja dat zegge ze", zegt ze. „Maar
de meeste, die 't zeggen, golove 't niet.
Onze lieve Heer helpt, alleen maar de
rijke mensen. Voor ons het-ie geen tijd.
Hoe kan 't anders dat wij zoveel motte
uitstaan en dat alleen een riik mens hult)
kan krijgen os ze kind ziek is?"
Er klonk een toestemmend gemompel
onder de omzittenden en een paar vij
andige blikken gingen naar de jonge
vrouw in de hoek met do kostbare man
tel over haar rijcostuum.
Carla merkte het wel, maar ze was te
veel bezig met zichzelf oir. het op zich te
laten inwerken. Alleen de eerste woor
den der vrouw waren in haar hoofd blij
ven hangen. Ja zo iets bestond. Dat
je ziek was en niet beter kon worden,
OPENSTELLING JACHT OP WILD
SOORTEN.
Krachtens een beschikking van de Mi
nister van L„ V. en V., is de jacht op de
hierna genoemde wildsoorten gedurende
de navolgende tijdvakken geopend:
Klein wild: Patrijzen:
van 1 Sept. 1948 t.m. 31 Dec. 1948.
Voor het eiland Walcheren is de jacht
op patrijzen slechts geopend gedurende
de maand Sept. 1948. Op 't eiland Texel
wordt deze jacht in liet geheel niet ge
opend.
Fazantenhanen: van 1 Oct. 1948 Lm.
31 Jan. 1949.
Fazantenhennen: van 1 Oct. 1948 t.m.
31 Dec. 1948.
Houtsnippen: van 15 Oct. 1948 Lm. 31
Jan. 1949.
Hazen: van 1 Oct. 1948 Lm. 31 Dec. '48
Korhanen: van 16 Nov. 1948 t.m. 31
Dec. 1948.
Waterwild: Alle soorten eenden, be
halve bergeenden en eidereenden: van 1
Aug. 194S t.m. 15 Jan. 1949
Watersnippen: van 1 Sept. 194S t.m.
15 Jan. 1949.
Meerkoeten: van 1 Sept. 1948 t.m. 15
Jan. 1949.
Goudplevieren: van 15 Oct. 194S t.m.
15 Dec. 1948.
Het vangen van waterwild door mid
del van eendenkooien is slechts toege
staan t.a.v. alle soorten eenden, behal
ve bergeenden en eidereenden, geduren
de de periode van 1 Aug. 1948 t.m. 15
Jan. 1949.
liet vangen van waterwild door mid
del van netten, waprvan liet gebruik is
geoorloofd, is slechts toegestaan t.a.v. al
le soorten ganzen, behalve brandganzen
en Canadaganzen en goudplevieren.
Op de ganzen is deze J.u ht geopend
van 1 Aug. 194S Lm. 15 Febr 1949, op de
goudplevieren van 15 OcL 194S t.m. 15
Dec. 1948.
In die provincies, waar de zeehonden
tot het wild zijn gerekend, is de jacht,
op deze dieren geopend van 1 Sept. '48
t in. 30 April 1949.
De jacht wordt niet geopend op: edel
herten, damherten, reekalveren (gebo
ren in 1948), dassen, steenmarters,
boommarters, otters (waar zi.j in Neder
land tot wild zijn gerekend), korhennen,
zwanen, brandganzen. Canadaganzen,
eidereenden, bergeenden, duikers,
kemphanen, wulpen, scholeksters, grut-
lo's tureluurs en waterhoentjes.
knipt ii evenzo, alleen doeklijn mag
maar 1"? cm. diep zijn. Het stippellijn
tje geeft de onderkant van het piqué-
vestje aan. dat boven de rok gedragen
wordt. In het patroon van de puntkraag
staat ook het ronde kraagje aangege
ven. De rug mag gerust van heel andere
stof zijn, want die zie je toch niet. In
de taiile strikken we voor- en rugpand
aan elkaar, maar u kunt laar ook een
elastiekje voor nemen, of een handje op
maat.
Als n maar stof genoeg heeft, kunt u
aan de hand van dit patroontje zoveel
variaties verzinnen, dat u desnoods elke
dag anders voor het front kunt verschij
nen.
omdat er geen geld was, niet eens een
paar honderd mark voor een kuur.
En plotseling dacht ze aan het luxi-
euze huis van haar vader, waarin ze zich
nooit thuis had kunnen'voelen omdat ze
de overdadige weelde bijna onmenselijk
vond.
Twee werelden, elkaar even vreemd
als water en vuur. Zou er ooit een
verband tussen die twee kunnen ont
staan? Carla sprak nooit over geld, om
dat geld voor haar zo vanzelfsprekend
was, dat er niet over gedacht behoefde
te worden. Je schreef eenvoudig een
chèque en kreeg wat je hebben wilde.
En als zo hier in Duitsland opzettelijk
eenvoudig geleefd luid, dan was dat ge
weest, omdat ze Stephan onkundig had
willen laten over haar rijkdom. Zij wilde
niet om tiaar geld getrouwd worden.
En Stephan had haar dan ook niet om
haar geld getrouwd, o neen dat niet,
hij had haar getrouwd om... Als oen
bliksemstraal in de nacht, verdreef een
plotseling inzicht de duisternis, die haar
ziel en begrip zo lang omnpyeld had en
verjoeg al het onbegrijpelijke en raad-
selachiige, dat haar de laatste maanden
gekuTld bad. Hier in de tram van Lan-
genhagen naai' Hannover, tussen markt
vrouwen en arbeiders zittend, begreep
Carla plotseling waarom Stephan von
Thiingern haar tot vrouw lmd genomen.
Om van zijn omgang met Lilian Bre-
decke alle boze schijn weg te nemen.
(Wordt vervolgd.)
VOOR ONZE VROUWEN.
