mm
Sue
Hoe woont men in de N.O. Polder?
i
ï'.d
Verlovings
kaartjes
111
nt€
Drukkerij
Texelse Courant
vindt het geluk.
Wat eeuwig leeft.
Oorlogsgetroffenen moeten geholpen worden
Fv4
>;V. '"v.
V
Paarden in de Noord-Oost Polder.
Als leek heeft men totaal geen notie van
het werk, dat door de sociografische dienst
in de Noord-Oost Polder wordt voorbe
reid, teneinde een goede kolonisatie te waar
borgen Daar valt land droog, moet zich
een nieuwe gemeenschap vormen, samen
gesteld uit diverse bevolkingsgroepen; deze
mensen moeten er wonen in huizen, boer
derijen, in dorpen en buurtschappen. Er
moeten wegen komen, en waterleiding en
licht, kerken, scholen, ziekenhuizen, winkels,
café's, zalen. Men moet overbevolking en
vernietigende concurrentie der middenstan
ders weren. Het land moet gestoffeerd wor
den- met bomen, parken en monumenten,
opdat de kolonisten zich vertrouwd zullen
gaan voelen in de sfeer van hun streek.
Men heeft er nogmaals gezegd als
outsider totaal geen begrip van. Men is
immers opgevoed in het oude land, waar
de evolutie door de eeuwen heen een be
paald decor schiep. Maar op het nieuwe
land staat nog niets, alleen ruw riet, waar
in men kan verdwalen
De afdeling planning is de ontginning dan
ook jaren vooruit. Ze ziet in haar gedach
ten al zeven dorpen uit de grond verrezen,
de wegen gestoffeerd. Zij maakt zich de
ervaringen in de Wieringerraeer opgedaan,
ten nutte, al heeft de Noord-Oost Polder
een ander cachet, doordat ze ruimer is en
op andere wijze ontgonnen. En ze vecht
tegen de grote na-oorlogse erfenis van
materialenschaarste zodat van de geprojec
teerde huizen het grootste deel nog op pa
pier staat of als houten noodkeetjes verrijst.
Emmeloord.
Van het begin heeft men rekening ge
houden met de centrale ligging van Emmel
oord, in tegenstelling tot de Wieringer-
meer, waar eigenlijk geen centrum is. Uit
het oogpunt van ontginning is een harmo
nische ligging beter verantwoord geacht en
daarom togen al direct .pioniers" door de
modder om in het centrum van de polder
een kamp neer te zetten en Emmeloord te
stichten.
Een landschapsplan wil de polder aan
trekkelijk maken, begrijpelijk voor degenen,
die er komen wonen. Als men het oude
land ziet dan is het gezichtsveld altijd be
grensd door bomenrijen, een huizenblok,
een torentje of een dijk Dit geeft een
zekere overzichtelijkheid, een vertrouwd
gevoel met de omgeving. Zo moet het ook
worden in het nieuwe land. Hier moet men
ook de einders kunnen zien en niet voor
een „holle leegte staan. Dan zou het leven
ondragelijk worden. Daarom is grote zorg
besteed aan de beplanting. Langs hoofd
wegen zullen zwaardere bomen komen dan
langs zijwegen. Boomgaarden verrijzen op
geijkte punten, in Emmeloord komt een
groot verpozingspark, in de straten worden
kleinere boompjes neergeplant (Lijsterbes
etc. als sfeerrijke decoratie). Wat men van"
dit alles nu ziet is povertjes, maar kom
hier eens over vijfentwintig jaar terug
Bij de huizenbouw is het weer anders.
Men maakt geen strekdorpen, doch kom
men van huisjes, met kerken in het midden,
een dorpsplein, winkelstraten, recreatie
zalen en kantoren. Emmeloord, dat als
centrum de polder zal „dragen" krijgt dan
nog misschien een machtige toren, die ver
boven het land uitsteekt als een baken in
de oneindigheid, symbool van de polder-
eenheid. Voor zover er industrie komt -
dat zal de toekomst uitwijzen, al zijn er
natuurlijk agrarische industrieën nodig als
graandrogerijen, malerijen etc. zal deze
buiten de dorpen in de nabijheid worden
geprojecteerd.
Men volgt geen bepaalde lijnen op archi
tectonisch gebied, al wordt natuurlijk elk
project door de Directie der polderwerken
gekeurd. De huizen worden geen etage-
E
ioe
act
Op do achtergrond een boerderij.
woningen of erger nog flats omda :0n
men nu eenmaal ruimte genoeg ter beschik on
king heeft. Voorlopig is er de zware handi
cap van bouwmaterialennood.
Op het ogenblik neemt men proeven me
fire-fabs, terwijl men ook gebruik zal moe e
ten maken van Belgische barakken voo
boerderijen, graanschuren e.d.
Men hoopt echter dat binnenkort d< c
eerste moeilijkheden overwonnen zijn ei
dat intensief met de aanbouw van nieuwe
wijken kan worden begonnen. Over tiei
jaar hoopt men in Emmeloord dan eei
oo;
tui
dorp te hebben van 3000 zielen, dat nog za ttis
groeien tot een stadje van 10.000 zielen. ioc
Wie nu Emmeloord binnenwandelt zicf"
dat daar al een slager, een kruidenier, eer
melkboer, en een kapper Er staat al een
dorpshuis (een herberg zonder sterke drank
omdat ook op dit gebied en met even j
goede resultaten de polder is droogge
legd) er staat een politiepost, een bank
gebouwtje en tussen de eerste huizen ligt
al een sportveld Emmeloord heeft ook a
een voetbalclub.
Animo genoeg
BO(
V'iH
ien
A
lljZi
;iai
)ur;
tuu
E
ch;
ch<
Ier
Bij de werving van middenstanders en
ambachtslieden doen zich natuurlijk weei
moeilijkheden voor. Er is animo genoeg,
vooral als men weet dat de directie con-
currentienijd wil vermijden. Men heeft ook
hier het prioriteitsbeginsel: degeen, die het
langst bij de ontginning der polders werk
zaam was, heeft de oudste rechten. Maar
onder deze bevoorrechten zitten er van de
zelfde professie en dus wordt er voorlopig^
wel eens een teleurgesteld. Dan komt de
boze tong weer fluisteren, dat er kruiwa
gens aan het werk waren en dat de bevoor
rechte zich niet zo fraai gedroeg tijdens de
oorlog
In ieder geval weert de directie alle men
sen in de polder, die er niets te maken heb
ben, al geeft zij bijvoorbeeld de Amstel-
brouwerij toestemming in Eijimeloord een
groot hotel op te richten Maar dit staat er
nog niet. En dan komt er toch als beheer
der een man in, die zijn sporen bij de ont
ginning heeft verdiend.
Eerst als het land tot volle rijpheid zal
zijn gekomen zal de directie haar toezicht
misschien wat verslappen. Voor die tijd
echter en dat beslaat nog wel een kwart
eeuw zal zij nauwlettend toezien dat al
haar plannen waarvan wij er slechts enkele
konden publiceren, geheel worden ten uit
voer gebracht. En allen, die er nu gezeteld
zijn genieten ten volle bescherming van de
directie.
ol
Wij hebben
ontvangen
een mooie
collectie
SPORT OP TEXEL.
S.V. Texel.
Uitslagen van Zondag:
4e klasse A.
ZeevogelsN.Niedorp 3-1
LSW Panders 2-4
W.WaardRKAFC 0-2
VroneWatervogels 1-0
SchoorlTexel 2-3
Tex. Boys 3Texel 3 3-1
Adsp. ABKO A 3-0
Schoorl—Texel: 2-3.
Ook de klip Sohoorl is weer omzeild,
al heeft het moeite gekost, de punten
zijn binnen. Het veld, waar de afgelo
pen zomer nieuwe graszoden zijn gelegd
was vol effect en zwaar bespeelbaar.
Sohoorl beet geducht van zich af, de
gehele wedstrijd ging dan ook aardig
gelijk op S. had eerst suoces, doordat
Henk de bal onvoldoende wegwerkte.
Onze verdediging was er in deze peri
ode niet te best in, vooral de ver voor
uit gesehoven linksbinnen was een
probleem en er ontstonden enige hache
lijke situaties voor het doel. Op het
modderveld werd dikwijls vlot ge
speeld en verschillende goed opgezette
T.-aanvallen mislukten, doordat er bij
de beslissende pass juist een been van
de tegenpartij in de weg zat. Toch
kwam de gelijkmaker, doordat Dick na
een goed aangegeven bal doorbrak, zijn
harde schot werd door de keeper weg-
gestompt, waarna het tweede schot raak
was. IS iet lang hierna namen we de lei
ding, een uitstekende pass van Jan
werd door Dick op sublieme wijze be
nut. Vlak voor de rust kwam de ge-
gëlijkmaker, na een mistrap van Wim,
werd de hierop volgende voorzet van
de rechtsbuiten door de linksbuiten in
geschoten.
De tweede helft was wel spannend,
maar best gespeeld werd er niet. Onge
veer 10 min. voor tijd viel tijdens een
S-overwirht de beslissing. Een na een
•Mielle aanval door Dick goed aangege-
Zoals we reeds meldden houdt het be
stuur van de afd. Texel van de Federa
le van Oorlogsgetroffenen Donderdag
a.s. en Donderdag 23 Dec. zitting in de
serre van Hotel „Texel" ter advisering
van leden, die met moeilijkheden heb
ben te kampen bij de afwikkeling der
schade-uitkeringen, etc.
Gaarne wekken wij getroffenen op lid te
worden van de stichting. Het is geen lichaam
met goed betaalde functionarissen, neen
alle functies worden belangeloos vervuld.
Verheugend Jtan genoemd worden het feit,
dat tot directeur werd gekozen de heer
secretaris van de gemeente Heteren, die zelf
oorlogsgetroffene is. Wij wensen niemand
rampspoed toe. (dat spreekt van zelf. zult
u zeggen!), doch wij zouden zeker al een
heel stuk verder gevorderd zijn met de af
handeling van de schaden, zo zich onder de
getroffenen wat meer ambtenaren bevon
den Gaarne wekken wij ook de zaken
lieden op zich aan te melden als lid bij
S Naar het Engels
„Zou je Ben toch niet een kansje kunnen
geven. Sue? vroeg ze ongewoon vriendelijk.
„Hij is toch zo'n beste jong
„Ik zou niet met Ben Grierson trouwen
al was tie de enige man op de wereld," zei
Sue, op een toon. die duidelijk zei: „en daar
mee uit!"
Sandy, Sue's broertje, had aan het gesprek
onder de thee geen deel genomen. Hij hield
niet van ruzie en bleef liever buiten alles
wat daarop leek. Hij en Sue hielden veel
van elkaar en hadden een soort bondgenoot
schap gesloten tegen Grace, maar Sue merk
te al gauw, dat Sandy een zwakke bondge
noot was, als er gevaar dreigde.
De avond ging voorbij zonder gelegenheid
voor een vertrouwelijk gesprek met Sandy
en zodoende keek Sue niet vreemd op. toen
ze een klop op haar deur hoorde, zodra ze
op haar slaapkamer was. Ze deed de deur
open en liet Sandy binnen.
„Wat vind jij er van?" vroeg ze, toen hij
op het bed was gaan zitten.
„Dat 't goed is, dat je hier weggaat."
zei hij.
„Voor jou ook," zei Sue. „Als ik weg
ben, zal het hier in huis vrede zijn en daar
hou jij van."
Sandy sprak dat niet tegen. Hij keek haar
peinzend aan en zei. „Ik wou, dat ik 't
was. Ik zou er wat voor geven om hier weg
vën bal werd door Henk rustig langs
de uitgelopen Iceeper geplaatst. De
resterende tijd werd er sterk -verde
digd, waarbij men elkaar soms in de
weg liep, maar de stand onderging
geen wijziging meer.
Texel 3 stelde teleur door van Tex.
Boys 3 te verliezen. Reeds direct ont
stonden enige goede scoringskansen,
maar ze werden om hals gebracht. Tex.
Boys kwam goed opzetten, speelde iets
beter en met een heel mooi schot van
links na slecht werk der achterhoede
werd het al spoedig 0-2. Rust.
Na de rust viel Texel goed aan maar
de mooiste kansen werden gemist. Ein
de 3-1 voor de Boys.
Texel ABKO A werd een vlotte
wedstrijd met T. iets sterker. Toch duur
de het nog tot na de rust eer Piet de
Graaf, na goed voorhoede spel, met een
fraai schot T. de leiding gaf, waarna
spoedig Ben Rab uit een pas van rechts
de voorsprong vergrootte, opnieuw uit
een voorzet van rechts zorgde Jan de
Beurs voor 3-0, waarna het voor B, dat
toch goed partij bad gegeven, verloren
spel was. Goed gedaan jongens!
Training. Denken we om de training?
Woensdag allemaal weer persent. Adsp.
alleen bij gunstig weer.
BILJARTEN.
„De Vooruitgang" nodigde Woens
dag „Fortuna" uit in het „Casino".
Er werd over het algemeen goed ge
speeld in 30 beurten. De uitslag was:
Fortuna- De Vooruitgang
J. Vendel 115 N. Rijk 70
Van Zijp 00 E. Breeuw er 104
C. Komen 60 W. Rijk 60
W. J. Zijm 38 N. Spaans 52
J. Xooy 30 S. Rijk 68
P. Logman 38 Hogewoning 59
B. Leen 24 M. Bakker 35
W. Kager 43 E. de Lange 32
C. Bakker 31 Jb. Mosk 24
De heer Jb. Mosk demonstreerde tot
slot met witte kolen. Wat een klucht!
de heer G. Schoenmaker. Suikerweg 3, Den
Burg Ook zij hebben er immers belang
bij, dat de Stichting zo actief mogelijk kan
optreden, waar de vrucht der bemoeienissen
de zakenlieden bij aankoop van verwoeste
goederen weder ten goede komt Wij den
ken ook aan de aannemers e.a. Van de ge
troffenen wordt niet alleen aansluiting ver
wacht van hen, wier huizen zijn verwoest
of beschadigd, doch ook wordt op aan
sluiting gerekend van hen. die schade heb
ben geleden aan huisraad, van schippers,
kortom van getroffenen in de ruimste zin
des woords.
De contributie bedraagt 2.50 per jaar
De stichting, die haar oorsprong vond in
het zo zwaar getroffen Arnhem, tracht de
belangen van haar leden op de beste wijze
te behartigen en recht te doen gelden. Er
is helaas in de wereld nog steecis weinig
plaats voor het recht en vooral niet, waar
individueel wordt getracht zich van dit recht
te verzekeren Vandaar, dat vereniging in
een stichting de aangewezen weg is
te komen!"
..Dat zal toch zo lang niet meer duren,"
antwoordde Sue. Ge zijt nu zestien en ge
gaat studeren
..O, nee!" riep hij „Weet je dat nog niet?
Daar komt niks van. Vader zei gisteren,
dat ik van school moet met Pasen en in
de bakkerij helpen."
„O. Sandy'" riep Sue. „En hij had het
beloofd!"
„Ja voordat hij met Grace trouwde,"
zei Sandy. „Ik heb allang gemerkt, dat Grace
mij tegenwerkt waar ze maar kan. Ze vindt
het onzin, dat ik ga studeren en dat heeft
ze hem ook in de kop gepraat Wegge
gooid geld, zegt ze."
Wat heb jij gezegd?"
..Niks," zei Sandy ongelukkig „Wat kon
ik zeggen' Als hij t geld er niet voor over
heeft, wat kan i k dan doen? O, Sue lk
vind t afschuwelijk. Denk es, ik zal hier
met vader moeten werken en Grace
mijn hele verdere leven. En alles, wat ik tot
nog toe gewerkt heb. is voor niks geweest
Sandy huilde bijna, ondanks zijn zestien
mannelijke jaren.
„Waarom laat ge oe niet gelden?" zei Sue.
„waarom pfobeerde je wil niet door te zet
ten?"
Maar ze zei het zonder overtuiging, want
ze kende Sandy. Hij kon niet voor zich
zelf opkomen.
„Ik kan niet tegen herrie," zei hij, met
zijn teen tegen de beddepoot schoppend
„Dat weet je De hel zou losbreken als ik
niet dee wat ie zegt."
„Goed maar we zullen er ons toch niet
bij neerleggen," zei Sue nijdig. „Ik zal er
over denken, Sandy, ik zal proberen er wat
op te vinden."
„Wat eeuwig leeft", was de titel van het
toneelspel, dat Zaterdag j.l door „de Duin
kanters" werd opgevoerd in de zaal van
Hotel „De Toekomst' te De Koog
„Wat eeuwig leeft", n.l. de waarachtige
liefde tussen man en vrouw, is eigenlijk
een tijd-stuk Het probleem, dat de schrij
ver Wim Dumont gesteld heeft, rust be
klemmend op het geluk van vele gezinnen
in deze verwarde en op moreel gebied af
glijdende na-oorlogse samenleving. En te
gelijk is het probleem en daarmee ook het
gegeven van dit stuk, oud als de wereld
Een getrouwd man, vader van bijna twee
volwassen kinderen, leert een jonge vrouw
kennen, waarvan hij gaat houden.
En waar ligt nu de schuld7 Ziedaar het
probleem Gewoonlijk eindigen dergelijke
gevallen in een echtscheidingsprocedure
Maar zover komt het in dit toneelspel niet.
Want juist wanneer de man een begena
digd kunstschilder besloten heeft om het
tot een volledige breuk met zijn vrouw te
laten komen, komt het Toeval of het Nood
lot, of de Wrekende Gerechtigheid zo ge
wilt, en ontneemt hem het licht van zijn
ogen. Hij ligt enige maanden in een zieken
huis en heeft dan een vreselijke strijd te
voeren met zichzelf.
Al spoedig bemerkt hij, dat de jonge
vrouw, die zijn leerlinge is, niet voldoende
van hem houdt. En wanneer hij als een
wrak, geleid door zijn verpleegster, zijn
atelier bezoekt, komt het ook tot een breuk
met dit meisje. Nu rest hem slechts één uit
weg en dat is de dood. Maar terwijl hij
de revolver reeds in zijn hand houdt, komt
daar zijn vrouw en spreekt met hem. En
zij neemt dan een deel van de schuld op
zich, omdat zij beseft, dat zij tekort gescho
ten is in haar taak als levensgezellin. Ze
beseft, dat ze haar man verwaarloosd heeft
door de zorgen voor haar gezin. En in dit
laatste gesprek, voor het doek valt, groeien
man en vrouw weer toe naar: „wat eeuwig
leeft We veronderstellen, dat de zoon en
de dochter de vader weer als Vader zullen
accepteren Want dit is het nevenprobleem
in dit stuk: zullen de kinderen voor hun
vader, die van zijn voetstuk is gestoten
ooit weer het oude respect terugvinden7
Wat hebben nu „De Duinkantersvan
dit „zware" stuk gemaakt? De geheel ge
vulde zaal heeft hierop door een lang en
warm applaus het antwoord gegeven
De heer D. Bonne speelde de moeilijke
rol van de kunstschilder Fons van Laar.
Vooral in het laatste bedrijf, als hij blind
is geworden doordat een bakje aether ge
ëxplodeerd is, gaf hij een goede vertolking.
De rol van Èetty zijn vrouw werd voor
het voetlicht gebracht door mevr. J. Eelman-
Vermeulen Ze slaagde er volkomen in om
het type van de zorgende moeder op na
tuurlijke wijze uit te beelden.
Hanny, de dochter, studente in de medi
cijnen, werd gespeeld door mevr. A. Kieviet-
Brouwer en als vanouds, vol temperament
De heer J. KlaassenBos, zag zich gesteld
voor de moeilijke taak om in twee weken
de rol van de zoon Rolf er in te stampen
Het repeteren is hem ongetwijfeld verge
makkelijkt. doordat zijn vrouw, mevr C
KlaassenBos-Vermeulen als zijn tegenspeel
ster in de rol van de actrice Nell ten Brink,
optrad. Ook hier past een <voord van lof.
De uitbeelding van de coquette en door de
wol geverfde lichtzinnige jonge vrouw was
uitstekend. Mevr. N Pothmann-Vermeulen
was een goede bezorgde oma en de heer R
Smit speelde als veteraan vol vuur de rol
van de grootvader, die zijn zoon waar
schuwt voor de ondergang van zijn gezin.
Mevr. F de Jong-Spraakmans vertolkte de
moeilijke rol van Ans van Meerten, leer
linge en „vriendinnetje' van Fons van Laar
De heer C Akkerman, die de regie in
handen had, speelde op overtuigende wijze
de rol van Koos friends, oudere collega
en huisvriend van Fons v Laar In de dia
logen, die hij hield met zijn vriend en waar
in hij hem waarschuwt en probeert het gezin
te redden, zaten goede spelmomenten. De
heer A. Bonne, bracht de rol van Fred de
Geus, vriend van Hanny op sympathieke
wijze. Een justige verpleegster was Ria
van Heerwaarden en een bescheiden dienst
meisje was Bartha Bugel
De voorzitter, de heer R Smit. bracht
tot slot nog een woord van dank aan de
heer en mevr. Blok v d. Velden, die het
toneel hadden herschapen in een waarlijk
artistiek schildersatelier. „De Duinkanters"
kunnen op een geslaagde uitvoering terug»-
zien.
Maar jij gaat weg
„Je kunt toch naar de molen komen om
me op te zoeken! Raak nou niet in de put.
Sandy. Ik zal er wel wat op verzinnen
misschien kan grootvader met hem spreken."
Zij praatten hierover nog enige tijd en
toen ging Sandy naar zijn eigen kamertje.
Zij had hem weer een hart onder de riem
gestoken zoals ze al zo vaak gedaan had
en de hoop was weer enigsznis in hem
herleefd.
Toen Sue wakker werd, was het nog sche
mer. Ze ging overeind zitten en wreef haar
ogen uit en keek het kamertje rond, waarin
ze geslapen had. zolang ze zich herinneren
kon en waarin ze nu misschien nooit meer
naar bed zou gaan. De meubels waren nog
maar vaég te zien in het zwakke morgen
licht. doch het ronde spiegeltje, dat niet ver
der dan het raam hing, glansde als zilver,
want het weerspiegelde de oostelijke hemel.
Sue was hier niet gelukkig geweest, maar
niettemin gaf de gedachte, het huis van haar
moeder te moeten verlaten, haar een steek
in het hart. En de gedachte aan het werk
dat ze ging doen, die daar snel op volgde,
deed dat haar hart even stilstaan van schrik.
„Ik ben niet wijs geweest om me bij die
mensen te verhuren," zei ze tot zichzelf.
En ze ging weer liggen en begon over het
hele geval na te denken en hoe meer ze
dacht, hoe bedrukter ze werd. Het vooruit
zicht van te moeten gaan wonen en werken
in een vreemd huis, te moeten slapen in een
vreemde kamer, beangstigde haar. Het was
als een sprong in het duister. En het ko
ken! Als ze eens niet tevreden waren over
het eten! Als ze haar eens vroegen om een
speciaal soort cake te maken en het werd
een mislukking een kleffe, grauwe mas
sa
„O. Hemel' zuchtte Sue, zich omgooiend
in bed en haar gezich in het kussen verber
gend „O, lieve genade wat heeft me be
zield' Maar er is niks meer aan te doen
Ik zal t moeten gewachten
HOOFDSTUK IV.
De morgen ging snel voorbij, want Sue
had veel te doen Ze keek haar kleren na
en zocht uit wat ze zou meenemen en wat
ze zou achterlaten. Ze waste en streek en
verstelde met inspanning van alle krachten
en. genoot in stilte van de sombere voorspel
lingen. die Grace deed over haar toekomstig
bestaan. Sue was een koppig kind en ze had
het land aan haar stiefmoeder en zo kwam
het, dat ze pleizier had in de rampen en ver
schrikkingen, die Grace haar voorspelde
Pas toen ze haar familie vaarwel had ge
zegd en met haar handkoffer naast zich in
de bus zat, begon haar stemming weer te
zakken als een barometer bij een depressie.
De bus stopte aan de voet van de heuvel,
een tweehonderd meter van de Tag-molen
en Sue stapte uit en bleef enige ogenblikken
staan, terwijl de bus wegreed. Het werd al
donker, want de dagen zijn kort in Novem
ber. De hemel was nog helder en er straalde
een oranje gloed aan de*horizon. maar het
land was al grauw van de vallende duister
nis en de bomen stonden zwart tegen de na-
glanzende hemel.
Ze nam haar koffer en liep het pad op,
dat naar de molen voerde. Ze zag de don
kere silhouetten van de molen en de bijge
bouwen tegen de heldere lucht en hoorde
het ruisen van de rivier over de rotsblok
ken er achter. Een uil schreeuwde ergens
in de nabijheid. Het was een naargeestige n
begroeting en hoewel Sue niet bepaald een
schrikachtige natuur had, huiverde ze onwil- y
lekeurig. Wat een somber oord was het! Hoe
konden mensen zulk een plekje kiezen om .u
te wonen. De mensen, die dat gedaan had- ,j.
den. moesten wel vreemde wezens zijn! Het ,c
was hier zó stil en verlaten, dat je bijna niet 0]
geloven kon, dat de helder verlichte straten
van Bedford nog geen vier mijl verwijderd le
waren.
De deur was opengedaan door een vrouw
met een bleek gezicht, zwart haar en zwarte c
kraalogen. Ze was gekleed in een zwarte ic
japon en had een wit tulen schortje voor. Sue r«
zag. dat ze fijne, zijden kousen droeg en a:
vroeg zich af, hoe ze haar werk kon doen
zonder die te bederven
„Mon Dieu! Ben je er eindelijk?" riep de it
vrouw. „Kom gauw binnen. Je brengt zóveel ii
kou mee! ic
Het was geen erg hartelijke verwelkoming, c
maar Sue troostte zich met de gedachte, dat 1
de vrouw tenminste blij was met haar komst. e
„Ik wist niet, dat ik eerder verwacht 0
werd," zei ze bescheiden, terwijl ze de vrouw 0
naar de keuken volgde
„Eerder? Waarom ben je niet dadelijk 11
gekomen? Gisteren of eergisteren? Ik heb 0
hier alles alleen moeten doen tout seule!
De kachels, het eten, de vaisselle. Mon
Dieu, quel horreur! Jamais de la vie heb ik e
kachels aangemaakt! Maar daar heb jij e
de schuld niet van, mon enfant.' viel ze
zichzelf met een grijnslach in de rede. „Dat
is zo' Pas votre faute Ik ben niet raison-
nable Maar hoe kan dat ook met al dat
werk'"
(Wordt vervolgd.)
MIJNHEER PIMPELMANS
Plaatjes en versjes
65. Meneer Pinipelnians moest het (lus
die middag zonder soep stellen. Maar
hij hoopte de sohade gauw in te halen:
hij moest de volgende dag naar een
feestdiner. Een van zijn collega's was
namelijk 25 jaar veearts. Met zijn beste
zwarte pak aan en zijn hoge hoed op
vertrok hij. „Zal je maken, dat er niets
aankomt?" zei mevrouw, „want je bent
zo onbesuisd!"
AAT PAARDRIJDEN.
Dor G. TH. ROTMAN.
66. Mijnheer Pimpelmans' collega
woonde te Kaplaarsdijk en dat is een
heel eind. Na drie kwartier zonder on
gelukken voorgereden te hebben, nader
de mijnheer Pimpelmans een huis in
aanbouw. Men was juist bezig een
raam zonder glas er 111 op te hij
sen. „Bleke Bet" begon te snuiven.
„Wat voet-ie nou weer in z'n scihild?"
dacht meneer Pimpelmans.
