Sue
Zo worden de biggen met
Bi) Teun Brouwer aan de koffie
Wederopbouw in een vogelbroedplaats
Er gingen duizenden eieren naar Engeland
mMMrm
vindt het geluk.
runcler-t.b.e. besmei
Het was al weer negen jaar ge
leden, dat wij een bezoek brachten
aan de Schorren, het uitgestrekte
broed terrein van grote sterns, vis-
dicfjes, zwartkopmeeuwen en nog
veel meer vogels, die ons eiland
beroemd hebben gemaakt. Teun
Brouwer lieeft ons toen hartelijk
welkom geheten en hij ons af
scheid nodigde-ie ons meteen al
uit voor ,,ankomend jaar".
Wij beloofden hem op dat moment
plechtig ..ankomend jaar" de reünie te
gaan vieren, maar intussen dachten wij:
niet op de Schorren, ofwij moesten
dan de beschikking hebben over een paar
stevige laarzen, flinkhoog bovendien.
Teun heeft ons destijds namelijk enige
keren de reddende hand moeten bieden,
toen wij almaar dieper wegzakten in
tja. hoe moeten'wij die allesbehalve be
trouwbare bodem daar noemen. Hij heeft
veel weg van klinkklare modder, als je
er in staat tenminste, niet als je die grond
daar zo ziet liggen, hij lijkt keihard, maar
o, wat bedriegt hier de schijn!! Daar niet
meer heen, of... Maar het volgende jaar
hebben wij Teun helemaal niet meer ge
zien, hem niet, noch zijn Schorren. De
oorlog was losgebroken en wij hadden
toen geen lust meer om over die vogels
te gaan myjneren.
Van de zomer had Teun het toch veel
te druk voor een onderhoud: hij moest er
natuurlijk met de bezoekers op uit en dan
r.iet te vergeten: dc inzameling van de
tieren van de duizenden zwartkop-
i eeuwen! Dag aan dag heeft-ie met zijn
manden gesjouwd, om die meeuwen wat te
dujinen, want, wat zouden die een onheil
;.<mstichten onder de vogels van ons
e.land. als zij niet hevig werden geremd
l i hun zucht tot expansie!!
Texel, een Kerstbrood.
Ditmaal zouden wij Teun eens in zijn
woning in Oost gaan opzoeken. Het was
ten prachtige dag, het had ruig gevroren
en nooit zagen wij het eiland zo schoon
dit ijaar als op die vroege morgen.
Het eiland geleek een groot Kerstbrood,
dat met fijn meel was bestrooid De nok
ken van de boerderijen en de schapen-
boetjes waren immuum gebleven voor de
vorstaanslag en staken als grote rozijnen
en stukken gember boven alles uit.
Het zou stil zijn, meenden wij, langs de
weg van De Waal naar Oosterend: de
boeren waren immers in de weer rond
hun gebouwen. En bovendien, gedachtig
het klaaglied van Jan Agter, verwacht
ten wij geen kip langs die Oosterender
weg.
Dat kwam uit, maarWij hadden
buiten de kieviten gerekend! Zij zaten
vlak langs de weg in het wit-groene land
Plotseling gingen zij op de wieken en
daar ving de eerste doorgebroken zonne
straal het wit. het glinsterend wit van
hun vleugels. De zon kwam sterker
door en kleurde de hemel rosig, was
tóch nog te zwak om de laatste blauwe
vlekken, in het westen, souvenir van de
weggeslopen nacht, te annuleren doch
dit gaf juist zulk een treffende harmonie,
daarboven het zachte waas, dat als een
sprei half van de landerijen was opgelicht.
Nog nooit hebben wij zoveel geluiden
gehoord ver weg het gestamp van het
gemaal van Waalenburg, het blaffen van
een hond (In vele romans helpt „het
blaffen van een hond" de auteur de
stemming verdiepen van een of ander
tafereel, vaak denk je: al wéér die blaf
fende hond', maar let U eens op: er is.
altijd een hond aan het keffen!!) haan-
gekraai, de ïauwe kreet van een kraai,
het gehinnik van een paard, gekwek van
ganzen, het geronk van een motor-langs-
do-weg, gedokker van een wagen in het
dorp De Waal, geblaat van schapen, ge
loei van koeien. Dat alles hebben wij ge
hoord op die „stille" morgen. Geen enkel
geluid is er bij gefantaseerd, misschien
hebben wij nog lang niet alles opge
vangen!
Goudpleviercn herinnerden ons aan het
ver gevorderd seizoen. Die vogels zijn uit
het hoge noorden, uit Siberië en omge
ving, komen afzakken, opgejaagd door de
vrees voor een ellendige dood, die hen
zou verrassen, zo zij in hun zomergebied
bleven rondhangen! Plotseling geeft een
van hen een lango, schorre kreet, in drif
tige pas stapt het dier voort, het ziet er
wel verzorgd uit: vet en rond heeft hem
het goede leven gemaakt. Dan staat hij
weer ineens met een ruk stil, en met hem
de hele colonne, die zich gedraagt als een
regiment infanterie; behoedzaam, scherp
en snel in het veld.
Hier kun je een uur en langer blijven
kijken, maar wij willen ook naar Teun.
Bij Teun aan de koffie.
In zijn huisje op Oost is de koffie bruin,
de kachel snort. Wij vertellen hem, dat
wij al zoveel vogels hebben gezien, maar
Teun glimlacht, als altijd: hij denkt aan
z,ijn Schorren, want nergens-op Texel zie
je zoveel vogels bij elkaar als in dat ge
bied. Geen honderden, maar duizenden!
Als wij aan Teun denken, denken wij ook
aan deviezen, want hij heeft het afgelo
pen jaar vele duizenden meeuweneieren
hoeveel weet-ie zo niet meer - uit zijn
hoofd naar Engeland gestuurd.
Dertig duizend? vragen wij!
MIJNHEER PIMPELMANS GAAT PAARDRIJDEN.
Plaatjes en versjes door G. TH. ROTMAN.
81. „Ho! Hol" riep mijnheer Pimpel-
man.-;. En toen Sientje het jasje uitge
spreid omhoog hield, sloeg de arme man
zijn handen in de lucht Het jasje was
totaal aan flarden. „We hebben mis-
sdhien wel een ander palcje voor me
neer!" zei Sien; „komt 11 maar mee, dan
zullen wc eens zoeken!"
Naar het Engels
12.
Ze liepen nu samen naar het huis terug,
mr Darnay vooruit op het smalle pad, met
zijn ezel op zijn schouder en zijn schilderkist
onder zijn arm. Zij had ook iets willen dra
gen maar dat had hij niet toegestaan ze
wist niet of dat beleefdheid was geweest
dan wel of hij bang was, dat ze iets in de
rivier zou laten vallen. Zij merkte, dat hij
weer blij en opgewekt was dat hij de narig
heid was vergeten en daar was ze blij
om Ze liepen de bocht om en dc molen
kwam in zicht Achter hen ging de zon onder
en de gebouwen stonden in een rood-gou-
dne gloed. Dc oude, verweerde muren had
den. in dit licht, een schoonheid, die het hart
van elk mens, laat staan dat van een kunste
naar moest treffen Het grote, houten mo
lenrad, geheel met mos begroeid, glansde als
een reusachtige smaragd en een sprankje
water liep er overheen en klaterde zacht
neer in de poel.
Sue keek met bewondering naar het huis.
Haar gevoel ging er naar uit als naar een
levend wezen en ze begreep, dat je nooit
van een modern huis zou kunnen houden op
dezelfde manier. Ze zou er wel weer tegen
mopperen als ze de volgende morgen in het
half donker moest opstaan en naar de lu
cifers zoeken en de petroleumlamp moest
aansteken als ze weer moest vechten
82. Wegens mijnheer Pimpelmans'
dikte was er echter op de hele boerderij
geen jasje te vinden, dat hem paste. En
hij moest toch weg.... Wacht, dan kon
hij de trui van Hannes, de knecht, wel
te leen krijgen. Zo'n trui rekte wel mee;
die paste dus allicht. En zo vertrok
mijnheer Pimpelmans even later, ge
tooid met de roodgestreepte trui.
met de kleine kweigeest, die in het oude
keukenfornuis huisde, maar voor 't ogen
blik genoot ze van zijn schoonheid en had
het lief en het gaf haar een echt gevoel
van thuis te komen, een gevoel, dat ze nog
nooit echt gekend had
HOOFDSTUK VIII
Ondanks de zorgen, die Sue had voor
haar nieuwe huishouden, vergat ze Sandy's
moeilijkheden niet Ze dacht er over onder
haar werk en in bed voor ze insliep en ten
slotte besloot ze. er met mr. Darnay over
te spreken Ze wachtte tot zij hem „wakker
aantrof. Dat was op een dag aan het ont
bijt. Er viel een dichte motregen, die bui
ten schilderen onmogelijk maakte
..Hoe lang zou dit duren, juffer Soes?
vroeg Darnay. toen ze zijn spek binnen
bracht
't Kan wel de hele dag duren," zei Sue
en zij zag zijn gezich betrekken.
Hij was bezig zijn brieven door te kijken
en na een ogenblik schoof hij ze ter zijde
met een korzeliq gebaar.
Houdt ge niet van brieven7" vroeg Sue
„Ik haat ze, zei hij. „Leg ze maar in dc
la van hetschrijfbureau. juffer Soes Ik zie
ze liever niet Waarom kunnen de mensen
mij niet met rust en aan mijn werk laten?"
„Maar ge hebt ze nog niet eens open
gemaakt
„Leg ze maar weg." zei Darnay. „Ik weet
wat er in staat. Ik moet naar Londen terug
komen en schilderijen maken die geld op
brengen."
Sue nam de brieven op. Zo! Die wilden
hem naar Londen terughalen?
„Stop ze in 't bureau," herhaalde hij.
Het kan best, allemaal eieren van
de zwartkopmeeuwen. Er waren er zo
veel, dat ik assistentie heb gevraagd van
vier man, wij raapten er wel meer dan
duizend per dag. en die kun je toch niet
allemaal alleen naar de dijk sjouwen.
Er hebben meeuwen gebroed, grote
sterns en visdiefjes, scholeksters, kluten,
tureluurs, grutto's, strandplevieren; de
bontbekplevier was er ook, maar dit jaar
heb ik geen nest van hem kunnen vinden.
De Schorren zijn 150200 bunder groot
cn als ik de slikgronden er bij reken
die mei laag water droog vallen, dan
worden de Schorren uitgestrekt van De
Cocksdorp tot dwars van de molen.
Wat hebben die Duitsers ook hier huis
gehouden, bromt Teun, ik had hier een
kolonie grote sterns van 25.000 nesten,
maar die Duitsers raapten alle eieren op,
van alle vogels. Ze werden volgens hen
naar de ziekenhuizen verzonden. De
eerste twee jaar in de oorlog ging het wel
gged met het rapen, ik was er toen zelf
bij. maar ik heb ruzie met ze gehad en
toen ben ik er niet meer naar toegegaan,
hoewel ik voor eigen gebruik mocht blij
ven rapen
Ik heb mijn vogels gelukkig weer terug,
ja nog lang niet allemaal: de kolonie van
de grote sterns telt nog „maar" 5000 nes
ten. De scholeksters hadden hier weer
honderd nesten, de kluten vijftig, ei
broeden heel wat tureluurs aan de dijk
..Het paratyphusgevaar was vanzelf-
gele kwikstaarten, graspiepers, lceuwe-
rikken cn grutto's Nu zijn er ook berg
eenden.
De meeuwen zijn niet gauw uit het veld
geslagen, maar als je de eieren van dè
grote sterns gaat rapen, zoals de Duitsers
deden, ben je ze gauw kwijt, de visdiefjes
zijn gelukkig moediger.
Die byten mekaar niet",
Raapten de Duitsers nog ergens
anders?
Ja, ik heb ze eens met een auto vol
zilvermeeuvveneieren uil de Westerdui
nen zien komen. Dat was al in 1943
Eerst ging het hier wel goed, zoals ik
je zei, ik hield een oogje in het zeil. ik
hield ze op een afstand van de sternko
lonie, de grote sterns en de meeuwen
hebben n.l. ieder hun eigen terrein. Maai
de scholeksters, visdiefjes, meeuwen en
kluten, die bijten mekaar niet, die zitten
broederlijk op een hoop. Gelukkig heb
ben ze niet veel kluten kunnen rapen,
want die broeden hoofdzakelijk onder
aan dc. dijk.
Zomer 1945 had ik nog maar 400 jaar
grote sterns over. de andere vogels had-
don zich echter kunnen handhaven. De
visdiefjes hadden het afgelopen jaar b.v
5.000 nesten gemaakt, de meeuwen 6.000.
Ook in Friesland en de broedplaatsen
rond de Afsluitdijk werden de grote
sterns uitgeroeid, tenminste het scheelde
niet veel.
Ik heb nu al weer 5.000 paar grote
sterns terug, maar het gaat me nog niet
hard genoeg. In 1946 telde ik 500 paren,
in 1947 2.000 paren".
Teun werd in 1937 benoemd tot vogel
wachter voor de Schorren, maar voor
dien had hij al 25 jaar „om de zuud" ge
lopen: Büttikofers Mieland, het Lage
Veld en dc Bol in het Noorden. In 1937
kwam de grote stern .hier in de Schorren
voor het eerst een broedpoging wagen
Zij kwamen maar meteen met 1500 „man'
tegelijk, misschien ter ere van de nieuwe
vogelwachter? En alle jaren kwamen er
meer, tot ze een kampement hadden van
25.000 nesten!
De geschiedenis van de grote sterns in
ons land gedurende de laatste dertig jaar
is heel merkwaardig. Texel was zijn grote
sterns kwijt geraakt en volgens de pessi
misten voor goed. Vóór de oorlog van
19141918 hadden wij slechts twee ko
lonies' op Rottum en op Schouwen, van
Rottum werden de vogels door de mili
taire bezetting van Borkum (oorlogsru
moer) verdreven In de voorzomer van
1915 vestigden de grote sterns 150 paren
op Griend. Natuurmonumenten pachtten
daar op lange termijn het gras j?n ver
kreeg daardoor zeker rechten op dat
eiland De grote stern was gered, lang
zaam maar zeker groeide de kolonie en
in 1938 broedden er elk jaar 20-30.000
paren.
In 1929 verscheen de grote stern op de
Beer in Zuid-Holland waarschijnlijk een
afsplitsing van de kolonie van Schouwen
Ook Texel kreeg toen zijn grote sterns
terug: op de Schorren en bij het Hop, het
lage land tussen Oosterend en Oudeschild
-WO
De prijs van het varkensvlees is van
dien aard dat de mesterij op het ogen
blik goed lonend is. De varkensstapel
breidt zich dan ook gestadig uit.
In het grote geheel bezien kunnen wij
twee categoriën onderscheiden, de fok
kers en de mesters. In kleiner verhand
gaat dit nog wel eens samen maar in 't
groot schijnen er overwegende bezwa
ren aan verbonden te zijn om naast fok
ker tevens mester te zijn.
Wanneer de mesterij lonend is, neemt
de fokkerij naar evenredigheid toe en
in zo'n tijd is er een levendige handel
in biggen en schrammen. En om mooie
glanzende biggen te krijgen voert de
fokker nog nel eens melk en in ieder
geval melkproducten. Daar schuilt een
gevaar in met het oog op de t.b.c. be
strijding. Dp bedrijven naar nog meer
dere reageerders voorkomen is de mo
gelijkheid dat er een reageerdr ijiet
open iiiertuberoulose onder zit niet uit
gesloten en dan worden de biggen be
smet met rundertubereulose.
Dat dit geen sprookje is bewijzen de
berichten welke wij van de Veeartsenij-
kund. Dienst ontvangen omtrent de ge-
Ij-
vallen van tuberculose bij de slaohtv
kens.
't Gebeurt herhaaldelijk dat- er
zo'n koppel geleverde slachtvarki
van één veehouder een groot aantal z(
gesteriliseerd moet worden omdat zij
ernstige mate met tuberculose behg
zijn. Bij navraag blijkt het dan, dat
varkens zijn afkomstig van één to
biggen, 't Lukt dan nog wel eens
fokker op te sporen en hem in te li(
ten en te waarsdhuwen dat er verm
delijk een geval van open uiertuben
lose onder zijn reageerders huist.
de
Half jaar lang verse eitjes.
Teun doet elk jaar nieuwe ontdekkin
gen. Hij volgt altijd met spanning de
bioedplannen van de vogels. Dit jaar
hebben de meeuwen en de sterns gelijk
tijdig de eerste eieren gelegd, meestal
beginnen de meeuwen eerder Gewoonlijk
worden de eerste eieren gelegd van
12 Mei, maar dit jaar vond Teun al
eieren van meeuwen en sterns in het
laatst van April!
„Dat zit 'm natuurlijk in het zachte
weer, anders weet ik tenminste geen ooi-
zaak aan te wijzen"
De laatste vogels, die nog legden, wa
ren de graspiepers. De graspiepers komen
altijd een heel stuk achteraan. Ik heb
hun nest eens in September gevonden
Die „dingen broeden twee, ja soms drie
keer trouwens je hebt meer vogels, die
m dat leveren, denk b.v. aan de zwarte
lijster! De eerste legsels van de graspie
per kun je al in Mei vinden, die zijn de
koekoek dus lekker net voor!"
Zo boomt Teun verder over zijn gelief
de domein, de Schorren, het gebied van
smalle kreekjes, die twee maal per dag
door het opkomende zeewater worden
gevuld, zodat alle omliggende strookjes
rond onder lopen Allerlei zoutplantjes
als de zeekraal, de zeemelde, de zeepos-
telein en de lamsoor vinden er blijkbaar
nog wel voedsel, gezelligheid in ieder ge
val, waar hier en daar de grote sterns
2025 nesten op één enkele vierkante
meter hebben gebouwd!
Lang houden wij - Teun niet aan de
praat, want hij moet er straks weer op
uit, naar zijn terrein, waar nu, in het na
jaar, tal van wmtergasten rondscharre
len: de zilver plevier, de bonte strand-
loper, kluten, rotganzen, welke laatste
hier blijven, zo lang ze open water vin-
den* evenals de goudplevieren hier dan
blijven voedselen. De kluten gaan straks
naar het zuiden, ja nu wij dit afdrukken,
zijn ze waarschijnlijk al vertrokken! De
tureluurs en de watersnippen houden de
rotganzen gezelschap, in tegenstelling tot
dc bonte strandlopers, die al wel op het
startschot staan te wachten. De smienten
blijven ook nog lang, als het mooie weer
aanhoudt. Een rotgans lust graag gras,
verklaart Teun ons nog, ze zitten hier
vaak in het Noorden bij de molen op de
Bol en vullen daar in de weide hun maag
Maar wy stappen weer op, want
wij hebben met dit ruige-vorst-
wcer meer zin in boerenkool met
worst en bel loopt al naar de
middag.
Wij komen nog wel eens terug,
en dan hebben wy wellicht wat
meer gelegenheid om eens die te
gels van zijn schoorsteen te bestu
deren: de vissers, de molentjes, de
struise dametjes, de schaapjes en
de rare buisjes. Maar zo vreemd
kunnen die tekeningen niet zijn of
iedere antiquitair geeft er een
goeie prys voor. Teun „kon" in de
oorlog een riksdaalder per stuk
maar dat zijn ze hemzelf ook
waard!!
Eén dezer dagen zagen wij nóg e^a
zeug-huisslachting met tuberculose vpu
de organen. Het vorige jaar had deze£w<
de eigenaar ook al een huisslachti de
waaraan tuberculeuzeafwijkingen wt aa
den geconstateerd. In de loop van d(^,Jj
zomer ging er een open lijder van
bedrijf naar de slachtbank.
De rundertubereulose is dus wel c;tuj
gelijk besmettelijk voor de varkens. I
by het aankopen van biggen is het d
in Uw eigen belangd wanneer u info 1
meert naar de stand van de tuber cult? 1.
onder het rundvee. Koopt bij voorke
van reactie- en t.b.c. vrije bedrijven 7
Maar er is nog iets. Omgekeerd 2! J
ook de varkens met open tuberculo£'
besmettelijk voor het rundvee. Je zi^'
het 's zomers nog al eens dat men bi
gen of jonge varkens laat „sohramme
Ze krijgen een hok op 'liet weiland u.
voeden zich met gras. Er wordt w
licht verteerbare meelkost bijgevoel
Deze varkens hebben regelmatig co
tact met het rundvee, koeien en kah
ren. En, wanneer er nu tuberculose 0
der die schrammen huist, is er kans d
hoestende varkens (open longtubercul
se) hel rundvee besmetten. En ook
is geen fabeltje want in de practijk z
hiervan meerdere gevallen bekend,
Alweer een reden te meer 0111 go
uit te kijken van wie of men de biggt
of schrammen koopt.
De Dir. Prov. Gezond'h. Dienst van
Dieren, D. Rempt.
cl
tit
de
M
HALLO BANDOENG!
Hallo! Hallo! Hier Texel op de b
kende golflengte van Kath. Thdisfroi
Bij de aanvang van 1949 komen
jullie daar in Indië van harte een zal
voorspoedig en gelukkig Nieuvvja
toewensen, niet alleen van rle bestuur
en andere leden van Kath. Thuisfroi
maar ook van vele anderen, wiens
dachten dikwijls naar Indië en naar
jongens die daar vertoeven, uitgaan.
Wij spreken de wens uit, dat het ja
dat nu voor ons ligt, een goed jaar m
go zijn cn daarbij denken en bedoelt
wij, dat spoedig de dag zal aanbreke
dat terugkeer naar het vaderland,
tiHirlijk in de allerbeste gezondhei
werkelijk een feit moge worden. H
nieuwe jaar is hier zonder ingrijpen<
gebeurtenissen ingezet. Alleen het we
liet wat te wensen over. Was het met
Kerstdagen echt winterweer, met
jaarwisseling was het precies conti
Zware stormen woedden door 't gehe
land, vergeeld gaande van slagregei
en onweer. Daarom is het voor jullie
Indië zo'n grote tegenstelling, het Oi
en Nieuw te vieren bij een temperatm
waaraan je echt niet aan de tradition!
let warme oliebollen zoudt denken. Ma 1
hier? 1111 heerlijk hoor!
Vervolgens heeft de toneelclub
de Mariacongregatie in „Casino"
gord succes opgevoerd het. stuk „Mal
jatta's Kerst'* En de club leverde ov
het algemeen goed spel, zodat het et
geslaagde avond is geworden. Ongevet
medio Jan. wordt er voor de leden vi
de Mariacongregatie een tridium gi
houden, dat is weer eens een geesteU
ke opfrissing, hé!
Uit al deze gegevens kan men opnu
ken, dat 't leven hier op Texel „draai
En tot slot: G. P. Wester en D.
Bakker van harte gefeliciteerd met
verjaardag op 4 Jan. en P. A. Janne
eveneens van harte geluk met de 19..(
Jan. en alle drie nog menig jaartj^
hoor. Ontvang jullie allen vele groete
van ons met de best© wensen voor 194
IIou je maar taai en een stevige han<
Tal>éKATH. THUISFRONT,
„Stop ze er allemaal in. Ik wil geen brieven
zien! Ik wil werken."
En hij richtte zijn aandacht op het ontbijt
Maar zijn huishoudster bleef dralen
„Zou ik wel wat van mijn broer mogen
vertellen?" vroeg ze opeens
Hij keek op ..Natuurlijk' Wat is er mef
je broer, juffer Soes?
Sue begon haar verhaal en daar ze zag
dat mr. Darnay er werkelijk belang in stelde,
vertelde ze hem alles van Sandy Hij luis
terde geduldig en deed nu en dan een vraag
en ten slotte zei hij: „Heeft je broer een
vast plan of wil hij alleen maar naar de
universiteit om uit Bedford weg te komen?
„Dieren zei Sue. „Sandy is dol op die
ren. Hij wil veearts worden en daarvoor
wil hij studeren maar ja, hij wil ook
graag weg uit Bedford natuurlijk! Maar
ziede mr. Darnay. de grootste moeilijkheid
is Sandy zelf. Hij zou alles doen of laten
om des lieven vrede wille.'.
„Vraag hem of hij eens hier wil komen,
zei Darnay. „Ik wil graag eens met- hem
spreken."
Dat was heel gemakkelijk. Sue stuurde
een briefje aan Sandy. Dat gaf ze mee aan
mr Farquharson die nu haar gehoorza
me slaaf was geworden de volgende
avond verscheen Sandy in zijn Zondagse
pak op Tag-molen
..Grace vroeg, waar ik heen ging." zeide
hij. de keuken binnenkomend en belangstel
lend om zich heen kijkend. „Ik heb maar
gezeid. dat ik bij de Andersons ging eten.'
„Ge hadt niet hoeven te liegen," zei Sue
ernstig „Grace kon oe toch zeker niet be
letten hier te komen?"
„Ze zou hebben willen weten, w a a r o m
ik hierheen ging en verder alles, zei Sandy
Sue zuchtte
„Er kan n u nog méér last van komen,
zei ze Grace kan te weten komen, dat ge
niet bij dc Andersons gewès zijt en wat
dan? Maar lawwe daar nou maar niet ver
der over praten. Mr. Darnay zit op oe te
wachten.'
Zij bracht hem naar t atelier cn liet hem
daar met Darnay alleen Dat vond ze beter
Ze had groot vertrouwen in Darnay. En ze
ging naar de keuken terug, nam een stoel
bij het fornuis en terwijl ze de kous. die ze
bezig was geweest te stoppen, weer opnam
vroeg ze zich af. wat daar in t atelier wel
verhandeld zou worden. Ze wachtte gedul
dig en met vertrouwen. Sandy zou wel een
goede indruk maken, want hij kon zich goed
voordoen en stelde er prijs op, de mensen
voor zich in te nemen
Helaas was het juist dit verlangen om de
mensen aangenaam te zijn. dat hem vaak in
moeilijkheden bracht want Sandy maakte
liever een goede indruk door een leugen
te vertellen dan een slechten door de
waarheid te zeggen
Het onderhoud duurde bijna een uur en
Sandy kwam het atelier uit met rode wan
gen en stralende ogen
.Een reuzen-vent. Sue!" zei hij.
„Wat is er besloten? vroeg ze.
„Ik moet hier in de keuken bij jou blijven
eten. zei Sandy, „en dan moet ik naar huis
gaan en met vader spreken. Mr Darnay
zegt. dat ie me op een veeartsenijschool
zal helpen hij kent een directeur van
zo'n school in Engeland maar hij zegt.
da k zelf met vader moet spreken.
„Dat is heerlijk!' riep Sue
Zij gingen aan tafel. Sandy was opgi
wonden en vol optimisme. Hij zag zichze
al als veearts, zorgend voor zieke paarde
en hen genezend van hardnekkige kwale
waartegenover alle andere dierenarts!
machteloos hadden gestaan
.Dus ge spreekt vanavond nog met v«
der7" zei Sue, toen ze hem uitliet
Sandy wachtte even mejt antwoorder!
Tenslotte zei hij. „Het is misschien bete"
da k tot Zondag wacht Dan is er me<
tijd om te praten, t Zou jammer zijn
zaak te bederven door een half gesprek a
vader druk is in zijn werk; er is tijd genoeg
Ik ga met Pasen van school."
„Ge moet vanavond met 'm spreken
zei Sue. „Ge moet 't nu regelen."
„Ik zal zien", zei Sandy en lili stap!;
weg, in gedachten verzonken.
Op de weg moest hij een tijdje waofl
ten tot de bus kwam en terwijl hij dai
in de kon stond, begon zijn moed al
zakken. Hij dacht over het gesprek ml
zyn vader en over alles wat hij zegge
zou. Hij wist maar al te goed, dat ha
geen prettig gesprek zou zijn én hl
haatte alles wat niet prettig was.
„Ik kan het nog niet", zuchtte Sandj
„ik zal moeten waditen tol hij in ee
goed humeur is Zondag misschien
of de volgende week...
(Wordt vervolgd)
