Cjrocn '/wartsjexels in het harL,
sis
1 Siggi
Oosterend gaat „Monument van
Samenwerking" bouwen
Het dorp zal met een muzieknis
worden verrijkt
Met zijn de besten die zich beteren
Wat er uit de laatste koffers kwam
bi
Onze nachtwacht
Gesprekken hij de Pomp
De heer Bibo nam afscheid
«pas»»
ïG ZATERDAG 12 FEBRUARI 1949
TEXELSE
62e JAARGANG No. 6296
COURANT
i. Uitgave v.h. Fa. Langeveld De Rooy
r0j| Boekhandel - Drukkerij - Bibliotheek
'ml Den Burg - Texel - Postbus 1 1 - Tel 11
new
id af
i'ar
pui;
l
onl
Verschijnt Woensdags en Zaterdags
Bankrck Rotterdamsche Bank en Coöp. Boerenleenb.
Postgiro 652 Abonnementsprijs f 2,45 per halfjaar
Naast de Doopsgezinde Kerk in
de Peperstraat te Oosterend wordt
In het kader van de wederopbouw
en de uitbreiding van dit dorp hard
gewerkt aan de bouw van nieuwe
woningen. Dat is op zichzelf reeds
een verheugend bericht Nóg meer
verheuging geeft het nieuws dat de
Oosterenders van plan zijn om op
het pleintje, behorend bij het nieu
we complex,' n muzieknis te bouwen
en wel In eendrachtige samenwer
king.
Dat die algemene samenwerking er
betekent een belangrijke slap in de
j;"Jfoede richting. En daarbij denken wij
neteen aan de elders over Oosterend
verbreide mening, dat er zoveel ver
deeldheid heerst, Niets is dus minder
'el ,v aar, want zo juist komt de heer
81 K. Fielmich ons vertellen, dat héél Oos-
:erend belang stelt in de bouw van de
nuzieknis. Want dat bouwwerk wordt
liet „Monument van samenwerking
ijk
Ia Dosterend"". En deze stichting heeft
er
eeds een commissie in het leven geroe
pen, die geen gelegenheid zal laten
voorhij gaan om Oosterend zo spoedig
5e mogelijk met genoemd bouwwerk te ver-
ijken. De commissie bestaal uit de vol
gende personen: K. Fielmich, voorzitter
Dr. Renout, secretaris, P. S. Kuiper,
penningmeester, Joh. Kuip, commissa-
i3 en Jb. Drijver Czn., bouwkundig ad
viseur.
Niet alleen de twee muziekveren, maar
ook de drie zangverenigingen zullen er
iJmusiceren.
1- Hoe B en W daarover dachten?
d- Reuze!
Oosterend kreeg een compliment van
'e.onze burgemeester, wien terstond het
1 ere-voorzitterschap werd aangeboden.
e' Oosterend met zijn belangstelling voor
muziek, heeft redht op een muzieknis,
zo goed als Den Burg zich geen open-
tuöhtuitivoering meer kan indenken zon
der de decoratie van de nis in het park.
Heeft Den Burg vorig jaar het nieuwe
bouwsel feestelijk ingewijd, zonder de
nude muziek,,tent", de jonge generatie
heeft het park nooit gekend zonder.
Wie in Amsterdam bekend is, weet,
dat daar in de parken, Oosterpark, Von
delpark enz. ook druk wordt geconcer
teerd. Vooral gedurende de zomeravon
den. Daar komen duizenden liefhebbers
luisteren. Welnu, wij weten, dat de
Oosterenders in doorsnee nog veel
meer belangstelling aan de dag leggen
voor muziek dan de bewoners van onze
hoofdstad Als wij nagaan, dat Ooster
end vijf vocale en instrumentale mu-
ziekver. telt, zou relatief gesproken, ie
dere Amsterdamse straat er minstens
één moeten bezitten. Hèt bewijs! Ook el
ders op ons eiland geniet de muziek gro
te belangstelling.
Gedachtig aan dit feit geven wij de
commissie van het „Monument van sa
menwerking in Oosterend' een goede
kans, een pracht kans, dat haar streven
met goede uitslag wordt bekroond. De
commissie hoopt bij alle mogelijke ge
legenheden certificaten te plaatsen, cer
tificaten door de verkoop van symboli
sche bouwstenen. Voor Texel is dit iets
nieuws, elders heeft men reeds op deze
wijze gewerkt, o.a. bji de oprichting van
het Nationale Monument op de Dam in
Amsterdam. Gaame wekken wij de
Texelaars op hun steentje bij te dragen.
Daarbij denken wij niet alleen aan Oos
terend en omgeving! Heel Texel tone
zijn sympathie met dit mooie streven.
En tóch: muziek!
„Böse mensen haben keine lieder!"
Muziek staat in het teken van levens
moed, van verwadhting en dankbaar
heid. Op school zong je al in onbewuste
spontaniteit mee: „Was muziek en zang
er niet, het leven bad geen waarde". On
derwijl gaf je je bankgenoot misschien
een opstopper, omdat-ie je een knikker
had afgegapt, maar je zong toah mee en
in je woede was je toch blij, als lid van
die zingende klas. Wij zijn groot ge
worden, maar als trotse vader laat je je
kind, je zoon, je dochter, op je knie
huppelen en spoort hem aan tot zang,
en als er een verjaarsfeest wordt ge
vierd, mag hij of zij iets zingen en je
trots zwelt tot hoogmoed als iedereen 't
schattig vindt. Het kind groeit op, het
mag de kinderzangklassen bezoeken, la
ter mag het op het fanfarecorps of een
mandolineorkest of een zangvereniging.
Daar leert hij „haar" en zij „hem" ken
nengoed, Amor is machtig, maar uit
eindelijk ga je er heen om de muziek
zelf! De muziek, de eeuwige muziek.
Muziek door heel het leven. Dat hebben
wij nodig. Kun je nog zingen, zing dan
mee, ook als je in de put zit! En eigen
lijk zitten wij tegenwoordig allemaal 'n
beetje in de put! De een heeft een jon
gen in Indië, de ander zoekt al jaren
te vergeefs een eigen home. omdat het
samenwonen niet bevalt op de duur, een
dei-de wil emigreren, maar stuit op een
machtig bolwerk van duizend en een
bepalingenMaar bij dat alles hou
den wij de kop op en zingen wij weer.
Dit alles overpeinsden wij, toen dhr
Fielmich ons bureau had verlaten. Oos
terend doemde op voor ons geestesoog,
Ooslerend met zijn oude toren, zijn ka
rakteristieke huizen, sommige mis
schien niet meer hecht en sterk, dan
tóch vertrouwd. Oosterend met zijn ge
zellige straten, schilderachtig, stadsge-
uijze gebouwd, mot slechts één mis
greep van de stedebouwkundige, die zo
maar een lintje ging uitrollen als ver
lengde van de Peperstraat Daar beu je
meteen uil die sfeer, zoals Oosterend
hem op zijn eigen manier brengt. Maai
architect Wieger Bruin, die ook zijn
wakend oog over de nieuwbouw laat
gaan, zal niets ontglippen. Voor de
Straks on te richten muzieknis zal hij
stellig geen beter plekje weten aan te
wijzen, dan daar in bet. toekomstige
centrum van dit dorp!
Oosterend in het bijzonder en Texel
in het algemeen veel meer nog dan
voorheen zullen de diverse eilandelijke
muziekverenigingen straks visites en
tegenvisites willen gaan afleggen wij
wensen u veel goeds bij uw streven,
reeds het hierboven geschetste bewijs
van eendracht onder uw bevolking is
een schoon resultaat waard. W
ZON. MAAN EN HOOG WATER.
De zon komt 12 Febr. op om 8,00; on
der om 5,49. Maan: 13 Febr. V.M.. 20
Febr L.K. Hoog water ter rede van
Texel: 12 Febr. 8,34 en 8,54. 13 Febr.
9,28 en 9,46. 14 Febr. 10,13 en 10,32 15
Febr 10,56 en 11,15. 16 Febr. 11,39 en
11,56. 17 Febr. en 12,20. 18 Febr.
0,37 en 12,58.
De storm gaat aanzwellen tot een or
kaan, de bomen van het Park worden
heftig heen en weer geslingerd. Het
is Woensdagavond, half tien. De bus
met passagiers van de laatste boot-
dienst uit Den Helder is 'n dik kwartier
over tijd de Groeneplaats opgereden.
Wie verderop moeten en met hetzelfde
voertuig de reis kunnen vervolgen, prij
zen zich gelukkig, dat zij niet behoeven
over te stappen. Wie het einddoel van
zijn tocht heelt bereikt, begeeft zich met
rasse schreden huiswaarts. Naar de be
haaglijke huiskamer, naar een kop war
me melk of qhocolade (die van de bon
is). En dan onder de wol, hoe eerder
hoe betei, voorzorgsmaatregel nr. één
tegen de lang niet malse griep. Slaap
brengt rust en kracht.
Maar de bomen krijgen géén rust
vanavond en naar het zich laat aanzien
de hele nacht niet.
Overal liggen takken, in straten en
luinen. Geen boom, die geen veer Itak)
laat in zijn strijd om het bestaan. Het is
Februari, sprokkelmaand
Ik krijg nog laat bezoek, er komt al
tijd laat bezoek, een sportverslaggever
brengt zijn laatste nieuws, een trotse va
der komt geboortekaartjes bestellen, 'n
familie verliest een geliefd lid, wiens
overlijden per rouwcirculaire wordt be
kend gemaakt. Geboorte en sterfte, dag
aan dag zijn wij anschouwers ervan, en
het leven gaat verder.
Mijn bezoek neemt atscheid. Ik gluur
nog even door de kier van de deur.
Wind, stoim en geen kip meer op
straat. Maar wel een kat, zoals ik zie en
eer ik de deur voor z'n snuit kan
dichtgooien is-ie al binnen en schiet-ie
met vaart onder de vouwmachine.
„Poes, poes!" roep ik, want-ie moet er
weer uit, de drukkerij heelt geen last
van rallen of muizen die zoeken lie
ver een bakkerijzolder op.
„Poes, poesl" Maar de kat komt niet
en ik kan niet langer wachten, want
hierover moet een verhaaltje worden
geschreven.
„Hoog bezoek" zet ik er boven en dan
wachten op verdere inspiratie. Die
komt! Want de poes heeft de hele druk-
C. DE WIJN Sr. JUBILEERDE.
13 Jan. j.l..kwamen de besturen der
heide kerkgenootschappen van Oude-
schild bijeen voor de jaarlijkse controle
van boeiken en beheer van ons gemeen
schappelijk kerkhof ditmaal ten huize
van de boekhouder, de heer O. de Wijn
Sr. zelf.
Het werd wel even plechtiger dan
normaal, want dhr de Wijn vervulde de
ze functie nu 25 jaar en wel op een wij
ze, die alle lof verdient.
Wij menen dan ook na-mens alle in
woners van Oudesohild en omstreken te
spreken, wanneer wij de Wijn vanaf
deze plaats hartelijk dank zeggen voor
de grote zorg, die hij voor ons kerkhof
heeft gekoesterd. Er moest steeds met
bescheiden middelen worden gewerkt en
dat maakt het er meestal niet gemakke
lijk op. Opgemerkt moet nog worden,
dat de heer de Wijn in deze functie ziin
vader, die dit 26 jaar waarnam, na diens
overlijd?,opvolgde, zodat de familie d»
Wijn nu al meer dan een halve eeuw liet
gewone beheer over ons kerkhof heeft
gevoerd.
WIE DURFT??!!
Onze klantenbezorger van Den Hoorn
is reeds voor dag en dauw met de
„Texelaar" op pad Dat komt zo uit met
zijn andere werkzaamheden.
„Maar wat geeft me dat een last. zo-
teel deuren nog op slot, ze hebben lang
niet allemaal een brievenbus en probeer
nou ers een krant onder een klemmende
deur door te krijgen!" klaagde hij.
Dat geven we je te doen!
Voor een Amsterdamse krantenbezor
ger zouden wij in dit geval geen lans
kunnen breken, maar de bewoners van
Den Hoorn kunnen heus zonder angst
hun voordeur ontgrendelen als ze toch
op zijn. Trouwens, nu je helemaal niets
moer hoort van diefstal in het dorp, kan
degene, die zonder 3lot op de deur blijft
pitten, nauwelijks als een held worden
beschouwd.
Name .is onze ijverige bezorger veel
dank voor de medewerking!
AANBESTEDING
HOEVE „DUINOORD".
De Woensdag door Architectenbureau
Joh. G. Brandtsteder gehouden aanbe
steding van de bouw van een dubbel
woonhuis, hoeve „Duinoord" van Gebr.
Prins, te Eierland, had de volgende
uitslag:
Duin, Den Burg f 19,512,—; Drijver,
Oosterend f20,S50.Giese, Eierland
E117a f 18,880,—; Burger, De Koog
I' 19,655,Van 't Hoog en Keijser, Den
Burg f 21,498,—; Venema. Den Burg
f 19,432,Wtirzer, Morseliweg 149, Lei
den f 24,950,Timmer, Oosterend
f 21,015,
De gunning is-aangehouden.
kerij al verkend. De pers was niks voor
hem, de Heidelberger-automatische de
gelpers interesseerde hem ook niet en
de snijmachine vond hij bepaald lugu
ber nel een kattenguillotine
Nou stcat-ie reikhalzend voor me. ik
haal geen hand over zijn kop. Want hij
is vies. Hij is niet lelijk met zijn zwart
bont vel, maar wei mager, als brand
hout. Hij wil bij me opspringen, op mijn
schoot zitten. Maar ik moet schrijven.
Als ik hem aanhaalde, ging hij vast en
zeker spinnen. Oh, hij wipt nu op de
stoel van de vorige bezoeker, zit enkele
seconden met de rug naar me toe. Richt
zich op en gaat likken, óveral, met een
zwak, rochelend geluid. Plots een nies
bui. Rimpels trekken vlagerig over zijn
vel. De bonkige bouw wijst er op, dat-ie
geen al te best kosthuis heeft gehad.
Hij likt vréér en knijpt nu van genoi om
het likken zijn ogen tot kleine spleetjes.
Hij gaat weer liggen. Doodse stilte.
Maar buiten buldert de wind in onver
minderde hevigheid.
Wat moet ik nou doen? Hebben we
niet een asyl op het eiland?
Ik weet niet wat ik moet beginnen.
Hij komt weer op de poten, gaapt,
trekt zijn iose long langs zij scherp ge
bit. Gaat weer poetsen en wrijven. En
rare likgeluiden geven.
Ik open de deur en roep. Hij is van de
stoel gesprongen, doet drie trage stap
pen in mijn richting. Blijft op veilige af
stand stokstijf staan en voor 'k terug ben
in het kantoor heeft hij zijn plaats op de
stoel al weer ingenomen. Zo waar zef-ie
zijn voorpoten tot een sprong op de re
dactietafel, maar een lol priemen drei
gende pen weerhoud! hem lot gevolg-
geving aan zijn brutale inval.
Nou gaal-ie tamelijk gek doen Hij
gaat snotteren.
Ik draai een shawl om mijn nek, pak
mijn jas en neem afscheid van onze
eerste nachtwacht.
„OP NAAR HET STAMLAND!"
In het maandblad van de Coop. Ver.
voor Veeafzet „Vee' lazen wij de volgen
de adv.: ..Voor,geregistreerde drachtige
schapen en jonge ooien naar Het stam
land van de Texelaar en de afdeling der
C.V.V. op het eiland, geer. J. C. Roeper.
Oosterend, Texel".
Dit is de beste reclame, die er voor de
fokker van Texel kan worden gemaakt.
Steeds weer inoet men hameren op dat
woord „Stamland", aan dergelijke propa
ganda heeft de Friese koeien-houder
toch ook zjjn succes te danken!
ITLMNIEUWS
MISLEIDE JEUGD.
Emil, een 12-jarige Duitse jongen, zal
in Amerika door zijn familie worden op
gevoed. Het kind is vergiftigd door de
Nazi-propaganda en overal en altijd
tracht hij zijn niet de paplepel ingegoten
theorieën te verkondigen. Hij ontpopt
zich als een kleine bacillendrager van
rassenhaat en geweld. Zijn optreden is
een waarschuwend woord tot de wereld,
op haar hoede te zijn voor een misdadig
systeem, dat weliswaar niet meer wordt
toegepast, maar altijd nog aanhangers
telt.
Kan er nog iets goeds groeien uit kin
deren, die Hitier tot een opperste macht,
een god, moesten verheerlijken?
„Hei je 't leze in dat boek van Piel
Bakker? Deer staat, dat jutters en zo,
die vroeger in handen van de rechters
vielen, gegeeseld werden, gebrandmerkt
en gebannen! Dan kei je teugeswoordig
nag er-is een gokkie wage!"
„Dot zei je nou wel, maar je ken een
dikke bekeuring oplope! En soms kenne
ze je achter de tralies zette!"
„Goed, dan moet je ok maar zorge,
dat ze je niet snappe! Maar teugeswoor
dig hluuve ze tenminste van je lief of!!"
„Hel ziin de besten,
die zich beteren!"
aldus sprak de hr.
Bibo op de laatste
avond van de cur
sus Verkoopkunde,
welke evenals de
vorige twee voor
drachten door zeer
vele middenstan
ders en andere be
langstellenden
werd bijgewoond.
Het zijn de besten!
Onbetwist, want de
besten streven naar steeds beter. Rus
teloos gaan zij voort steeds zoekend naar
nieuwe mogelijkheden, vorsend, waaraan
gemaakte fouten te wijten zijn, óók da
gelijks ervarend dat wie werkt, fouten
maakt.
Het zijn de besten, die alle eigenwijs
heid over boord zetten en gaarne oog
en oor openzetten, waar de zienswijze
van anderen voor ziin eigen bedrijf, zijn
eigen omstandigheden 'n tip betekent: zo
moet ik bet ook doen, en zó doet ik het
nóg beter dan heml
Het zijn de besten, die deze cursus
hebben aangegrepen. Om 'n voorsprong
te behalen op hen, die na de normale
dagtaak de zaak de zaak laten, verpo
zing zoeken in wie weet wat en de vol
gende morgen wel wéér zullen zien....
Zij zullen dan hetzélfde beeld zien, waar
geen voorlichting hun blik heeft ver
ruimd. zij kruipen voort als in de mist
Het zijn de besten, die durven geloven
!n het succes, in een betere toekomst, in
opbouw, in uitbreiding in.... geluk.
..Ik heb U voorgehouden hoe u dient
te handelen, ik hoop dat u alles wat ik
hier heb besproken in de goede geest
hebt aanvaard. Dat u tiet, inzicht in uw
taak hebt verdiept. Dat geestdrift, be
langstelling, optimisme, zin voor orde,
werklust, kortom streven naar beter uw
onvervreemdbaar eigendom wordt. En
dat u een voorbeeld zult zijn voor de an
der!
Ik verlaat u aan dit station, u trekt
verder met uw bagage. Mogen mijn
woorden uw toewijding hebben wakker
geroepen, uw begrip verrijkt, moge een
vonk van mijn enthousiasme voor de
verkoopkunde u hebben aangewakkerd
tot laaiende geestdrift. Dan zijn wij op
de goede weg naar hogere prestatie en
naar meer,geluk", aldus betoogde de hr
Bibo aan liet slot van zijn causerie, die
wederom uitstekend verzorgd was.
In „De Oranjeboom" weiden op deze
avond weer verschillende koffers uitge
pakt! Hij begon met de ontvangst van
de klant. Wat is er niet voor gespen
deerd eer de klant de zaak heeft betre
den. Die ontvangst zij een koning waar
dig. Een klant, koning-klant, gooit men
geen artikelen voorDat is majes
teitsschennis. De klant wil geëerd zijn
U is er tot zijn dienst en daarin ligt
zulk een vruchtbaar terrein. Dan komen
wij bij de goodwill, een koffer, waarop
't woord „breekbaar" staat. Goodwill is
de steunpilaar, de basis, het verleden,
heden en toekomst steen voor steen op
gebouwd, met besparing van moeiten
noch kosten, met betoon van moed en
het brengen van offers. Goodwill is so
lide zolang er gewaakt wordt. Eén bits
antwoord en zij stort als een kaartenhuis
ineen. Laten daaraan vooral de adspi-
rant zakenlieden denken, laten zij den
ken aan hun promotie, die nooit wordt
verkregen door onverschilligheid en
zonder juist inzicht van de laak. Wij
moeten op elkander aan kunnen, opdat
de één niet afbreekt van de ander op
bouwt. Steen voor steen. Ieder contact
geeft een goede kans tot opbouw. Ook
tot afbraak.
Wal is sfeer?
Dat is niet in twee, drie woorden uit
te drukken, maar de klant is hiér des
kundige! In uiw liefde voor uw te ver
kopen artikel ligt de goede 'sfeer en de
vinden wij ook in uw bediening van de
klant, Hoe maakt u het hem gemakkelijk
Wat zijn de verlangens? Wat maakt hem
rijker en dus gelukkig? Hoe voorkomt
u onaangename situaties (denk aan het
belang van goed inpakken) Welke toon
legt u in uw slem, ais een klant u belt?
Is u dan diezelfde, vriendelijke baas van
ach ter-de-toonbank?
En ais u telefoneert....
Velen vragen zich af, hoe je een klacht
moet behandelen. Laat die in ieder ge
val nooit behandelen door de jongste
bediende! Doe het zelf. Is hy gegrond
wees dan royaal en de reactie zal u
winst opleveren!
Goodwill, ook door service: het ge
heim om kopers tevreden te stellen.
Daar komen wij achter, als wjj ons ver
diepen in de psychologie, ons gaan af
vragen wat de klant zoekt, hóe wij zijn
soms sluimerende verlangens in ver
vuiling kunnen doen gaan.
En met het uitpakken van deze koffer
nam dhr Bibo afscheid van Texel.
Hij dankte de besturen van de mld-
denstandsverenigingen en die van de
patroonsver. voor de uitnodiging. Hij
verliet Texel met een zeer goede indruk
en sprak de hoop uit, dat de verkopers,
die thans een goede aansluiting hebben,
de reis tot een goed einde zullen bren
gen. Zijn woorden ontlokten de aanwe
zigen een spontaan applaus, dat wel
haast toe een ovatie aanzwol.
De heer C. v.d. Kooi dankte de heer
Bibo voor diens voordrachtavonden en
wees erop, dat de middenstanders de
clientèle inderdaad 'n dienst willen be
wijzen en mede willen werken aan de
welvaart en liet geluk van de gemeen
schap. Spr. hoopte, dat dhr Bibo hisr
nog eens weer zou optreden.
De heer Van der Kooi vroeg ten
slotte of iemand nog een vraag wilde
stellen naar aanleiding van de causerie
van dhr Bibo. Niemand vroeg liet
woord. Na zulk een cursus valt er in
derdaad niets meer te zeggen, enkel 'e
doen. Veel te doen zelfs
