n
Sue
m
Receptie van Pastoor Gussenhoven groeide uit
tot grote huldiging
Brammetje Flapoor en z'n vrienden
Tien schoolploegen
gaan elkaar bekampen
-
vindt het geluk.
Donderdagavond heeft pastoor Gus
senhoven afscheid genomen van zijn pa
rochianen en wel in „Casino". Gisteren
heeft de jeugd hem toegezongen bij zijn
vertrek naar Oudeschild, waarna andere
schoolkinderen op de haven de scheiden
de priester hulde brachten.
De ene priester gaat, de andere komt:
Vrijdag is pastoor Persoou gearri-
veed en bij zijn aankomst werd hij fees
telijk ingehaald.
De paroollianen stroomden Donderdag
;n groten getale „Casino" binnen, waar
de receptie zou plaats vinden. Deze is
uitgegroeid tot een grote huldiging:
Nadat pastoor Gussenhoven met de
kapelaans en pastoor Van Dijk, van De
Cocksdorp, mitsgaders de kerkmeesters
met hun dames op het podium had plaats
genomen, opende kapelaan Van Wel de
avond. Hierop zong het R.K. kerkkoor
o.l.v. dhr H. Zijm „Veni Creator".
Kapelaan Van Wel sprak de pastoor
namens do parochianen hartelijk toe.
Wie roemen wil, roeme in den Heer",
heeft Paulus gezegd maar dit kan ons niet
weerhouden onze dank te brengen voor
nlles wat gij voor ons gedaan hebt in
de eredienst aan de Allerhoogste. Meer
dan tweeduizend maal is u voorgegaan
:n het H. Misoffer. Wij danken u ook
voor de rraotiische woorden zo dikwijls
gesproken bij gelegenheden, die niemand
kan vergeten. U was altijd zo eenvoudig
nogelifk
Spr. memoreerde nog eens de aanbren
ging van list. St. Josephraam, aange
bracht, uit dank voor de bescherming
van deze Heilige (ter gelegenheid van de
terugkeer uit Assen van vele parochi
anen). „Wanneer wij dit raam aanschou
wden zullen we ook steeds aan pastoor
Gussenhoven terugdenken".
Spr. wees nog op het geschenk van
de kapel aan de eenvaarde zusters, wier
dank hij ook hier wilde vertolken. Dank
bracht lig ook over van de paiochianen
der bijkerken, alsmede de dank van ka
pelaan Groot.
Hierop overhandigde kapelaan Van
Wel de pastoor een enveloppe met in
houd, een geschenk van de gehele pa
rochie.
Vervolgens kwamen vertegenwoordi
gers van verschillende verenigingen en
instellingen afscheid nemen, woorden
van dank spreken en een geschenk over
handigen. Dat défilé begon met de pril
ste jeugd, nl een viertal kleuters van de
Bewaarschool, die door een eerw. zuster
naar het podium waren geleid. Het quar
tet zegde een keurig afscheidsgedicht op
en zong de pastoor vervolgens toe. De
misdienaars kwamen hierna en daarop
was het woord aan dhr Merlcx, die na
mens do kerkbesturen in een hartelijke
toespraak memoreerde o.a. hoe het slui
ten van*de St. Josephschool in 1943 de
pastoor aan het hart ging (de heren P.
B. Riteco en J. Buisman, resp. hoofd der
i school en lid van het personeel wei-den
toen nl. als staatsvijandige figuren weg
gevoerd). Spr. hoopte, dat God pastoor
Cl-ussenhoven nog lang zou sparen en
dat de nieuwe parochie in hem een even
ijverig priester zou mogen vinden als
hij hier was geweest.
Mvr. Kievits-Ran nam afscheid als ver
tegenwoordigster van de Maria Congre
gatie, afd. Vrouwen, dhr M. Witte na
mens da afd. Mannen, dhr Sohrama na.
mens De Boys, dhr J. Buisman na-
het collectantencollege, dhr P. Smit na
mens de K.AJ3., dhr Lexmond namens
Gezinshulp, de heren Timmer en C. v.
Heerwaarden, „Langebos", namens de
Kath. Actie, dhr P. Swartliof namens de
R.K. Middenstandsver., de heer H. Zijm
namens het Koor, dhr Jb. van Heer
waarden namens de „Stille Omgang".
Burgemeester Rehorst wenste pastoor
Gussenhoven namens de burgerlijke ge
meente een hartelijk vaarwel. „Ik ga mij
eenzaam voelen op dit eiland, wanneer
ik in aanmerking neem de geestelijke
voorgangers, die in Jan. 1946 bij mijn
komst aanwezig waren en wie van hen
nog over zijn. Ja ik meen, dat de schare
gedund is!
Het doet mjj genoegen, dat wij kunnen
aannemen, dat u met- de benoeming door
de Bisschop ingenomen zijt, maar de
hier gelegde banden zullen moeilijk los
te maken zijn. Ik persoonlijk ben uiterst
dankbaar voor de wijze, waarop ik van
het begin af met u heb mogen omgaan.
Bij u was altijd respect voor de politiek
of godsdienst van' de ander, d.w.z. voor
'n richting, die men een wederzijds res
pect kan toedragen. Alleen daardoor is
vooruitgang van de wereld te verwach
ten. Het is goed, zo vervolgde spr., als
mensen in hun tekortkomingen en be
hoeften aan steun personen kunnen ont
moeten, door wie zij begrepen worden,
gesteund door de daad of door een vrien
delijk woord. Dat is van buitengewoon
veel waarde in het leven Nogmaals zeg
ik u hartelijk dank voor de prettige ver
houding. Burgemeester Rehorst merkte
nog op, dat hij dezer dagen een onder
houd had gehad met zijn collega van
Warmond, die hem vroeg „hoe de nieu
we pastoor was". Zeker zult u bemer
ken, dat uw goede naam al is vooruitge
gaan, aldus de burgemeester. Spr. be
sloot met. pastoor Gods zegen toe te wen
sen. (Applaus).
Kapelaan Van Wel wenste de paston®
een rijk gezegend pastoraat in Warmond
toe, mede als beloning voor het vele
goede, bier op Texel gedaan.
Het kerkkoor zong hierop het „Ave
Maria".
Pastoor Gussenhoven zeide, dat hij
had opgezien tegen dit afscheid van hen,
met wie hij zoveel lief cn leed had ge
deeld. Ik ben overstelpt, door wat mij is
aangeboden. Ut kan in Warmond geen
kant uitkijken, of ik zie Texel door de
vele herinneringen, maar zonder die sou
venirs zou ik Texel evenmin vergeten
door G. Th. Rotman (Nadruk verboden)
pi tü
83. Na een angstige zwerftoch door de
stille straten kwamen Bram, en Tom, na
over een hek te zijn geklommen, in een
grote tuin terecht. Treurig zaten ze
daar, zich afvragend, waar ilenelik tooh
wel gebleven zou zijn. Ze troostten zioh
echter spoedig met de voorraad brood,
die ze hadden weten mee te nemen, want
ze hadden 'n honger als wolven. Toen
legden ze zioh te slapen...
34. De andere morgen vroeg werden ze
door rumoer van stemmen gewekt. Een
aantal voorbijgangers stond hen ver
baasd over het tuinhek aan te gapen.
„Mee!" fluisterde Bram cn ze wipten het
hek over, terwijl de mensen verschrikt
opzij sprongen. Maar toen Bram en Tom
er vandoor gingen, kwam de hele me
nigte hen schreeuwend en tierend ach
terna!
want uw eiland heeft een prettige en
aangename herinnering in mij gewekt,
al waren de jaren dikwijls moeilijk en
zwaar.
Spr. richtte zich vervolgens speoiaal
tot de heer en mw. Rehorst. Hij zeide,
vier burgemeesters he hebben meege
maakt, hij dacht terug aan de aangena
me besprekingen ten raadhuize met het
tegenwoordige hoofd der gemeente, een
heel verschil met de besprekingen in de
oorlogsjaren, toen hij met de toenmalige
burgemeester nogal van mening "n
zienswijze verschilde, dan was het ver
zoek om op ihet raadhuis te komen, nooit
zo prettig.
Burgemeester Kamp heeft mij eens ge
zegd: De Texelaars zijn een goed en
volgzaam volk, maar zij houden er niet
van om van boven alles gedecreteerd te
worden. Deze wijze raadgeving heb ik
al'tijji ontbonden en ik heb mij er aan
gehouden. Diie tip van do burgemeester
heeft mij voordeel gebracht. Uw les, bur
gemeester, is uw medeleven met alles,
door overal van uw belangstelling blijk
te geven. Dat was voor mij een aanspo
ring om ook zoveel mogelijk bij feesten
en wederwaardigheden tegenwoordig te
zijn. Ik zal Gods zegen voor u en de
uwen afbidden. Ik hoop, dat u zich in de
sympathie van het volk zult mogen' blij
ven verheugen. De sympathie, die u van
het eerste ogenblik af hebt gekregen!
Zich richtend tot het kerkbestuur van
Den Burg zei de pastoor, dat dit in de
persoon van dhr Merkx een grote kracht
heeft, een zeer gelukkige keuze. Spr.
dankte het kerkkoor voor de prettige
samenwerking, dankte de kapelaans, met
wie lui het goed had kunnen vinden. Ais
de arbeid was afgelopen en er moeilijk
heden waren geweest was het prettig
met elkander in 't huiselijk leven verpo
zing te hebben en zodoende de zorgen te
vergeten.
Morgen, zo vervolgde de pastoor, zal
■ik al weer als jonge bruid in Warmond
w-orden ingehaald, waarbij de kapelaans
Kroon en Vink getuigen zullen zijn van
de blijde ineomste.
Gods zegen dale op u neer. Ik zal hier
zeker nog eens terugkomen. Ik lioop u
dan allen gelukkig en voorspoedig terug
te zien!
Na deze woorden sloot kapelaan Van
Wel de plechtigheid, waarop de pastoor
van allen met een handdruk afscheid
nam.
Het vertrek.
Om 11,15 was liet een- drukte van be
lang in de Molenstraat. Een luid gejuich
steeg op toen pastoor Gussenhoven, be
geleid door de beide kapelaans, voor hel
laatst uit zijn woning trad om zich te be
geven naaf de gereed staande auto. De
kleuters van de Bewaarschool lieten hem
echter zo maar niet vertrekken en zon
gen o.l.v. de Zuster een afscheidsliedje,
waarbij zij hem het vaarwel, Meneer
pastoor toezwaaiden. Een ontroerend
ogenblik.
Aan de haven wachtte nog een verras
sing. De 2e kleuterklas, die voor doze
gelegenheid gratis door TESO met de
bus naar OudesahUd was vervoerd, zong
bij het aan boord gaan eveneens een af
scheidsliedje. Vriendelijk lachend stond
de pastoor op het bovendek, men de Di
Wagemaker de haven uitvoer, tot het
laatst toe zwaaiend tot degenen, die tot
op de punt van het havenhoofd meelie
pen... Maar zij waren het niet, die de
laatste afscheidsgroet brachten, want
aan het Horntje stonden er nog twee uit
alle macht te zwaaien.
Aan de aanlegsteiger in Den Helder
nam pastoor Gussenhoven ten slotte af
scheid van zijn beide kapelaans. Toen
ging het naai- Warmond: een nieuwe toe
komst tegemoet. Onze beste wensen ver
gezellen hem!
„DE STEM DES VOLKS".
Nu het „Meifeest" aohter de rug is en
wij een bevredigende beurt hebben ge
maakt, jnoeten we onze volle aandacht
besteden aan het Zomeravondconcert.
Nu is liet weer tijd om toe te treden
als lid. Zoals terecht in het verslag van
de Tex. Crt. werd opgemerkt, zijn er nog
tal van zangeressen en zangers, die stel
lig, eenmaal toegetreden, met evenveel
ambitie zullen medewerken.
Wie eenmaal met onze kameraadschap
pelijke sfeer en de prettige leiding heeft
kennis gemaakt, zal alleen nog maar
spijt gevoelen, niet eerder te zijn geko
men. Hedenavond 8 uur, leden en nieu
we leden naar de Ulo-school, waar gere
peteerd wordt.
TORPEDO TERECHT
Reeds enige weken was er een torpe
do van de Marine zoek en men had het
zoeken at gestaakt en het projectiel ais"
verloren beschouwd.
Donderdagmiddag bracht de TX 25,
schipper Jb. Eelman, de torpedo, welke
op Texelstroom was gevonden, in de ha
ven van Oude-schild, vanwaar bij spoedig
door een sleepboot van de Marine werd
weggehaald.
Voor de vinder waarschijnlijk een bui
tenkansje.
VISAFSLAG OUDESCHILD. c
Aangevoerd van 2 t.m. 5 Mei 1949:
371 kg bot; 9878 kg garnalen; 455 kg
geep; 18 kg ansjovis; 89 kg kaan; 688 kg|
kabeljauw; 11 kg haai; 7 kg makreel; 2
kg komineraal; 10 kg rog; 5649 kg schar;
3 kg lever; 21277 kg schol; 212 kg totors;
1275 k)g poon; 1158 kg tarbot; 6820 kg.
tong; 2160 kg wijting; 8 kg zalm; 289 kg'
ongesorteerde vis.
(De onderwijzers hebben een voetbal
elftal gevormd).
„Meester, hebben ze bij uw club nog
een trainer nodig?"
ERNSTIG ONGELUK.
Dinsdagmiddag is bij het lossen van
kunstmest uit een beurtschip van de
Verenigde Tex. Beurtschippers een ern
stig ongeluk gebeurd. Men maakte ge
bruik van een beuntje waarop de zakken
worden gezet, om uit bet ruim Ie worden
gehesen. De chauffeur van de L.T.B.
gooide de -beun in het ruim, terwijl de
schippersknecht H. de Zwart er onder
stond. Deze kreeg de beun tegen rug en
nek en viel bewusteloos neer. Onmiddel
lijk werd doktershulp ingeroepen, doch
geen enkele dokter was bereikbaar. Toen
men eindelijk een dokter te pakken had,
had deze zeer weinig zin om te helpen,
omdat de getroffene geen patiënt van
hem was en alleen na herhaalde aan
drang was hij bereid te komen. Op de
haven heerste daarover grote ontstem
ming, want niemand kon als leek beoor
delen hoe ernstig de verwonding was.
Er bleek een sleutelbeen te zijn ge
broken en de volgende dag was de pa
tiënt zeer stijf. Hij is naar zijn woning
te Oost vervoerd en behoefde niet naar
het ziekenhuis.
Het was ten tijde van 't ongeval zeer
laag water, zodat men het slaohtoffer
niet uit het schip durfde halen wegens
de moeilijkheden daaraan verbenden.
In de Amsterdamse haven heeft men
daar speoiale hulpmiddelen voor en het
verdient aanbeveling ook hier voor de
nodige uitrusting te zorgen. B
VERTROKKEN PERSONEN.
Johanna M. Commandeur v. Den
Hoorn 8 n. Btoemendaal. Aerdenhout.
Elisabeth M. Eelman, v. Schildereind 101
n. Hardenberg, Slagharen. Gunrtje Roe-
per-Eelman en kind v. Schildereind 101
n. Gramsbergen, Schoolhuis. Adriaan de
Porto, v. Suikerweg 6 c n. Canada, North
Makwa, Saskatchewan.
Zaterdag j.l. heeft de loting plaats gehad voor de sohoolvoetbalwedstrijden,
die gehouden zuilen worden op de Zaterdagen 14, 21 en 28 Mei as.
Afd. I terrein S.V. Texel: Afd. II terrein Texelse Boys-
1. Ohr. School Den Burg 1. R. IC School
2. O.L.S. Den Burg 2. De Waal
3. De Koog 3. Oosterend
4. De Cocksdorp 4. Eierland
5. Oudeschild - 5. Den Hooni.
Het wedstrijdprogramma is als volgt:
Zaterdag 14 Mes Afdeling I:
2,30—3,00 De Koog—Oudeschild
3,05—3,35 Chr. SchoolDen Burg
3,404,10 De CocksdorpOudeschild
4,154,45 Ghr. SchoolDe Koog
4,50—5/20 Den Burg-^De Cocksdorp
Afdeling II:
2,303,00 OosterendDen Hoorn
3,053,25 R.K. School—De Waal
3,404,10 EierlandDen Hoorn
4,154,45 R.K. School—Oosterend
4,50—5,20 De Waal—Eierland
Zatedag 2e Mei, Afdeling I:
2,30—3,00 Ohr. SchoolDe Cocksdorp
3,05—3,35 Den Burg—'De Koog
3,40—4,10 Ohr. School—^Oudeschild
4,154,45 De KoogDe Cocksdorp
4 50—5,20 Den Burg—Oudeschild
Afdeling II:
2,50—3,00 R.K. School—Eierland
3,05—3,35 De WaalOosterend
3,40—4,10 R.K. School—Den Hoorn
4,15—4,45 Oosterend—Eierland
4 50—5,20 De WaalDen Hoorn
ITITKXII'PEN, JONGENS.
Op 28 Mei spelen de 2 hoogst ge
plaatste elftallen uit elke afd. in de fi
nale.
Het is ook dit jaar weer moeilijk, om
zioh aan voorspellingen te wagen.
Neem Den Hoorn, de bekerhouder. Zo
lang de dief er nog niet gevangen is, is
het daar maar een onveilig oord voor
zo'n kostbaar trofee. Maar de blauw-wit-
ten zullen hem tot het uiterste verdedi
gen, daar twijfelen wij niet aan. Ze zijn
bij de loting echter in een „zware" afde
ling terecht gekomen. We denken in de
eerste plaats aan Oosterend, het land dei-
kampioenen. Die komen met c-en uitste
kend elftal uit en vooral hun midvoor
zal de keepertjes van de tegenstanders
nog menig boze droom bezorgen.
Een tweede favoriet uit afd. II is Eier-
Scheidsrechter Uitslag
A. Lefferman j
S. Bakker
C. Akkerman
C. v. d. Kolk
C. Akkerman
Scheidsrechter Uitslag
P. B. Riteco
K. Fielmiöh
H. Kuys
P. IGeve
II. v. Karsbergen
Scheidsrechter Uitslag i
C. v. d. Kolk I
A. Lefferman
C. Akkerman i
S. Bakker
A. Lefferman
Scheidsrechter Uitslag
H. Kuys i
P. B. Riteco i
K. Fielmiöh i
H. v. Karsbergen
P. Kleve I
land. Vorig jaar deden ze hot al best,
tmaar nu zijn ze nog beter. Pas op voor
gebroeders Van Lonten, Ab Wilkens,
c.s. De R.K. Sobool is vanouds een ge
duchte tegenstander en ook in De Waal,
dat dit jaar voor het eerst met een eigen
elftal uitkomt, vreest men de strijd niet.
Afdeling I lijkt ons .ts lichter, hoe
wel het ook daar spannen zal.
In De Koog en De Cocksdorp is flink
-getraind en ze zullen zeker hun huid zo
duur mogelijk verkopen. Ook Oude
schild heeft een goede ploeg met een
uitstekende halftime, terwijl de elftalleu
van de Clir.- en de Openb. School uit
Den Burg hun uiterste best zuilen doen
om de finale te bereiken. We nopen op
mooi weer en als vanouds op sportieve
wedstrijden.
46.) En baar handen zei de admi
raal.
Rupert, zei sir James ernstig. Je
haalt je zonderlinge dingen In je hoofd
over dat kind. Als je niet oppast, zul ja
een wave stonm onder de mensen hier
ontketenen en het kind zelf en vele
anderen ongelukkig maken, zonder dat
iemand er enig nut van heeft. Ik zeg ie:
wees voorzichtig. De oude vrouw ver
moedt ai iets
Dat doet ze niet.
Ze doet het wel. Ze was doodsbang
toen ik haar vond in het park.
Goede genade!
Laat het kind met rust, Rupert Als
er maar een grein mogelijkheid was, dat
je zekerheid zou kunnen krijgen, zou ik
je in alles helpen om tot die zekerheid
te komen. Nu kun je alleen onrust en
verdriet zaaien zonder iemand zekerheid
te geven. Laat haar met rust dat is
het beste.
Mnim! zei de admiraal.
HOOFDSTUK XXV.
Het was avond en de winkel was ge
sloten cn Sue was bezig, samen met
Hickie enige kisten uit te pakken, die
di» middag gekomen waren. Er waren er
twee uit Ghina, gemerkt met wonderlij
ke, pikzwarte letters, en een uit Mar
seille, groter, maar minder romantisch.
Hickie had de Chinese kisten het eerst
opengemaakt en hij was nu bezig potten
gember uit te pakken en die aan Sue
over te geven, die ze op de planken
zette.
Sue, zei hij, zijn werk onderbrekend
en haar aankijkend met zijn zachte, brui
ne ogen. Sue, vinde 't hier prettig?
Ik vind werk altijd prettig, zei Sue.
Ja werken kunde goed, gaf hij
toe. Ik houd ook van werken en dit is
interessant werk. Het is fijn de kisten te
zien aankomen en ze open te maken en
al de goede dingen er uit te halen en ;n
de winkel te rangschikken. Ik zij hier
nu negen jaar.
Sue knikte.
En het is negen jaar geleden, dat 'k
oe voor 't eerst zag, Sue. Ge waart toen
nog een klein deemtjen.
Toen was ik veertien, zei Sue zake
lijk.
Veertien. Da's nog erg jong, maar
toen waarde al ernstig. Ge zijt nooit een
vrolijke robbedoes geweest, Dat ligt niet
in oe aard.
Sue was bezig met een doek de potten
op to wrijven. Ze zette er een paar net
jes op de plank voor ze antwoordde.
Neeje ik zij nooit een pretmaak-
ster geweest.
Maar ge zijt vriendelijk van hart,
Sue, zei hij ernstig.
Sue werd ondanks haarzelf geroerd
door zijn woorden en door de liefde in
zijn ogen.
Ze gaf veel om Bob Hickie hij was
zo echt goed en hartelijk en hij was een
hard werker en ze wist, dat hij innig
veel van haar hield. Het zou toor ieder
een het beste zijn, als ze met Bob ging
trouwen. Het zou een oplossing van al
haar moeilijkheden betekenen en haar
grootouders zouden opgetogen zijn. Ze
was zo moe van de strijd met haar ver
driet, van haar pogingen om opgewekt
"te zijn, terwijl haar hart leed. Wat gaf
het nog om aan mr. Damay te blijven
dentoen, te blijven hopen op zijn terug
komst? Hij zou niet terugkomen. Ze ken
de hem zo goed. De gedaöhte, dat hij
verdriet er. schande over haar gebracht
bad, moest hem zo gekweld hebben, dat
hij nimmermeer in haar leven zou willen
terugkomen.
Waarom zou ze niet „ja" zeggen to
gen Bob Hickie en hem gelukkig ma
ken? Ik doe het dacht ze en ze glimlach
te plotseling tegen Hickie; ze wist, dat
maar een heel kleine aanmoediging vol
doende was om Bob te doen spreken.
Maar Bob Hickie liet op dat ogenblik
bijna een pot in de kist terugvallen en
zodoendo zag hij de glimlach niet. Hij
kwam overeind, met een bleek-gele pot
met kleine blauwe figuren er op in zijn
hand. Wat een mooie kleur, hè, zei hij.
En ook de vorm is mooi. Hij ontglipte
me bijna. Het is 'n wonderlijke ge
dachte, dat deze kist is ingepakt door 'n
Oliinees en nu wordt uitgepakt door jou
en mij.
Ja wonderlijk, zei Sue. De glim
lach was van haar gezicht verd\x enen en
opnieuw iglinüaohen kon ze niet, al had
haar 'leven er van afgehangen.
Toen ze, een uur later in bed lag en
over het voorval nadacht, was ze zeer
ontdaan. Ik moest in een sanatorium op
gesloten worden. Als ik Bob eens geno
men 'had. 'Dan waren we nu verloofd 1 En
ik zou me hier liggen afvragen, 'hoe ik
van het huwelijk kon afkomenr Ze bleef
er lang over liggen denken. Ze had bit
ter medelijden met Bob, want haar eigen
hart wist maar al -te goed wat hij voelde
En plotseling zag ze uitkomst.
Bob kon niet weggaan. Ais ze defini
tief weigerde zijn vrouw te worden, zou
hij weggaan uit Beilford. Maar dat
mocht en kon niet, want hij was onmis
baar in 'grootvaders zaak. Maar. zij
zelf kon weggaan. Er was niets, dat haar
weerhield om Beilford de rug toe te ke
ren. Waarom had ze daar niet eerder
aan gedacht!
De volgende morgen aan het ontbijt
opperde zij hot plan aan haar grootou
ders en ze vond veel minder tegenstand
bij hen dan ze verwacht had.
Het kan makkelijk wezen, dat een
veranderingetje oe goed zou doen, Sue,
zei haar grootmoeder nadenkend.
Ze kan best een tijdje naar Bella
gaan, zei mr. Bulloch. Ik zou o„ erg mis
sen, Sue, dat spreekt, maar oma heeft
gelijk en een veranderingetje zou oe
geen kwaad doen.
Zij had er niet over nagedacht, waar
heen ze zou kunnen gaan, want dat was
haar onverschillig, als ze maar uit Beil
ford weg was. Zo was er geen reden,
waarom ze niet naar Londen zou gaan en
een tijdlang bij tante Bella logeren, als
tante haar wilde hebben.
Bella zal het prettig vinden, agge
komt, zei mrs. Bulloch mot overtuiging.
En liet is dicht bij het station veuf
agge weer naar huis zoudt willen. Her
innert go oe tante Bella, Sue?
Sue herinnerde zich tante Bella, een
opgewekte, levendige vrouw, die nu en
dan in Beilford op bezoek kwam. Ze
lijkt niet erg op grootvader wei? z>,i
Sue.
Ze is maar een halfzuster van 'm,
zei mrs. Bulloch. Thomas eigen moeder
is gestorven toen hij geboren werd. En
zij begon een lang en nauwkeurig ver
slag over het geslacht Buüocli
Miss Bullodh hield een klein hotel in
Londen, niet Ver van Euston Station. Het
hotel lag aan een rustig pleintje en daar
bet zeer comfortabel was en uitstekend
bestierd werd, bezorgde het tante Bella
een goede broodwinning.
Miss Bulloch ontving Sue met open ar_
men. Zü woonde al -twintig jaar in Lon
den, doch voelde zioh nog steeds een
vreemde in die grote stad en -het was
een ware vreugde voor haar met Sue te
kunnen praten over haar familie en over
Beilford en daarbij de zachte en toch
sterke klank van het Schots in Sue's
stem te horen.
(Wordt vervolgd.)
