Sue
Texelaars in den vreemde
A. Medema, alias Blandaris, Indonesisch-
Oosterender, poetst zijn tanden met thee
Oosterend op reis
vindt het geluk.
S
Brammetje Flapoor en z n vrienden
PRACHTIGE SOUVENIRS VAN
TEXEL.
Wy wezen al eens meer op hei feit,
dat bepaalde landen en streken hun ei
gen producten en reclamemiddelen be
zitten. Wjj suggereerden toen de pro
ductie van speciale, luxe schapenkaas
jes. Wie een blik heeft' geworpen in de
étalage van de fa. Fr. Zegel te Den
Bung vindt daar alleraardigste speel-
goedlanrmetjes, aapjes, enz., originele
Texelse souvenirs. „Uitsluitend vervaar
digd van Texelse lammerenvellen!" ai-
dus bericht ons dhr J. Zvan, die terecht
trots mag zijn op het resultaat: ze zijn
onverwoestbaar.!
TEXEL-PROPAGANDA.
In „Sportweek-Journaal", dat gratis
huis-aan-huis in de gehele kop van N -
Holland wordt verspreid (ter gelegen
heid van de Sportweek te Den Helder,
gehouden naar aanleiding van het 10-j.
bestaan van „Comité O en O") schreef
J. de Waal op verzoek van de VVV een
enthousiast artikel over Texel.
„REUZE GENOTEN".
„Wy hebben reuze genoten", aidus
vertolkten de 8fi Assendelft.se en Krom
me nisdheleden van de Bond van Plat
telandsvrouwen hun dank aan de Texel
se zustor-gidsen, die hen dezer dagen .11
drie bussen over Texel had'den geleid,
o.iii. naar Fonteinsnol, Slufter en Vuur
toren.
PADVINDERS, OPGELET!
Met de padvinderij is te Oosterend
weer een begin gemaakt. De padvin-
dersgroep wordt geleid door dhr Kals-
beek v. Zanten en de Welpen door mej.
Verhoef!'. By de eerste groep behoren
alle flinke jongens, die de leeftijd van li
jaar hebben bereikt. Bij de Welpen be
horen alle jongens van 8 jaar en onder.
Let dus op de aankondigingen ;n de
Hoekstraat.
De eerste reis van de Reisver. „Gas
terend", «elke Dinsdag 14 Juni onder
ideale weersomstandigheden plaats vond
is een groot succes geworden. Met de
eerste boot vertrok het gezelschap in 2
Teso-bussen naar Rhenen. Door de goe
de zorgen van het bestuur waren kaar
ten uitgereikt waarop alle gegevens
stonden vermeld, zodat ieder reeds da
gen van te voren op de hoogte gebraoht
was. Door deze maatregel werd gedrang
by de bussen en gevraag vermeden.
Ondanks het vroege uur was de goe
de stemming direct aanwezig en via
Oallantsoog en Petten werd de reis be
gonnen. Het natuurschoon bij Schooii
en Bergen trok veler belangstelling lil
Amsterdam wekte het rustige rijden der
chauffeurs Bruin en Kok (die deze dag
blijk gaven hun vak goed te verstaan)
veler bewondering.
Voortekenen?
Bij de verdere rit naar Utrecht werd
tot verbazing der 2e bus een ooievaar
gesignaleerd, die steeds maar boven de
le bus (waarin de ouderen van het ge
zelschap zaten) vloog. Nog steeds is niet
opgelost, welke bedoeling deze vogel
hiermee had. Even na 10 uui werd het
einddoel, de Grebbeberg en in het bij
zonder Ouwehands Dierenpark, dat deze
dag ons tehuis zou zijn, bereikt. Nauw- -
lijks waren we hier aangekomen, of de
koffie werd geserveerd. Na de koff'e
weid het park bezichtigd. Het was op
merkelijk, dat dit, na tweemaal grondig
verwoest te zijn geweest, alweer zoveel
dieren -herbergde. Voor sommigen was
dit de eerste keer, dat men tegenover
wilde dieren kwam te staan.
Het aquarium en insectarium werd
door velen meerdere malen met een be
zoek vereerd, hetgeen niet onbegrijpelijk
was, daar dit zeer interessant is.
„Hall Maart vertrok het troepentrans
portschip „Zuiderkruis" naar Indonesië,
rnet aan boord het 426e Bataljon Infan
terie. Na aankomst werd het bataljon di
rect ingezet, in de residentie Djokja,
waar de OVW-ers nodig afgelost, moes
ten worden. By dit bataljon dienden vijf
geboren Texelaars. Texel Is hier ver
tegenwoordigd bij de infanterie, zivare
mortieren, carriers en zelfs bij de in
lichtingendienst", aldus begint de brief,
die wij zojuist uit Indonesië ontvingen
van A. Medema, geboren en getogen in
Oosterend, die aanbiedt om nu en dan
iets te schrijven over het „soldatenle
ven" in Indonesië.
„Het soldatenleven is zo vol van be
levenissen, zo vervolgt by, dat het 111 ij
weinig moeite zal kosten om regelmatig
iets voor de „Texelaar" te schrijven".
Hierby een stukje ter inleiding."
Het spreekt vanzelf, datwij Medema
ommegaand hebben verzekerd, dat wij
zijn bijdragen met belangstelling lege-
moet zien!
Hier geven wij de pen aan de oud-
Texelaar Medema:
Ten Westen van het veelbesproken
Djokja, omringd door vruohübar? sa-
wahs en uitgestrekt kampongs, ligt Pe
des. De sporen van de langdurige on
lusten zijn bok hier, evenals op zo veel
plaatsen van het mooie Java, duidelijk
te zien. De enkele stenen huizen, die
hier stonden, zijn ruïnes geworden en
wilde planten groeien op de plaa'sen,
waar eens goed onderhouden tuinen la
gen.
Op èen tjot, dat is een lage berg, staan
vier grote groene legertenten. Pedes is
een buitenpost. Eerst lagen er de O.V.
W.-ers, nu ligt er een dienstplichtig pe-
leton infanterie. De jongens waren nog
maar twee dagen op Java, toen ze van
uit Semarang naar deze post gebraoht
werden. Tijd om eerst een maand té ac
climatiseren was er niet, want de OVW-
ers moesten nodig afgelost worden.
Geen wonder, dat de jongens eerst v at
'huiverig waren en overal peloppers
meenden te zien. Nu, na ruim 'n maand,
a inden ze, dat ihet leven op een buiten
post reusachtig meevalt. Natuurlijk
moesten zc aan veel dingen wennen.
Wassen gebeurt in de snelstromende
kali. Tanden poetsen ze met thee en
tweemaal per dag eten ze rijst, die ze
nog steeds leleker vinden.
Het voornaamste is, dat er een uit
stekende stemming onder de jongens
heerst en daardoor is de dienst prettig.
Tweemaal per dag loipen ze patrouille
langs de weg. waarover het coirvooi van
Djokja naar de buitenposten rijdt, om
overvallen op dit convooi te voorkomen.
Andere jongens zoeken de weg af naar
57 Aangezien het hem daarbinnen in
de huizen niets beviel, besloot Bram,
maar een tociht over de daken te maken
Hij klom en sprong van het ene dak op
het andere, tot hij, op een der daken, tot
onuitsprekelijke vreugde Menelik out-
dekte, die daar na de schietpartij van de
bakker al die tijd had rondgezworven.
„Hoera! Hoera!" riepen ze beiden als
om strijd.
59.) Het meisje knikte haar toe en
wachtte. Mr. Ruyl vervolgde: Hij is een
arme schilder en hy woont in Leiden
Hy heeft al verscheidene schilderijtjes
gemaakt van zulke kleine vogels. Wy
hebben er voor hem verkocht naar Pa
rijs en Brussel hy tekent, ze nooit. Hy
schildert ze voor zijn levensonderhoud
en om materiaal te kunnen kopen voor
grotere schilderijen. Maar die grotere
schilderijen verkoopt hy niet Waarom
begrijp ik niet.
Maar hoe heet hy? riep Sue.
Yvonne keek haar chef aan als wiid 1
ze haar hulp aanbieden, maar hy zet:
Zyn naam is my al meer dan eens ont
schoten. En daarna keerde hy zioh
naar zyn assistente 0111 en vroeg in hst
Frans: „Yvonne, wil jij zo goed zijn,
even na te zien in de boeken hoe die
Engelse schilder 'heet, die in Leiden
woont?" Hy toonde het meisje de vo
geltjes, die hij nog in zijn hand had
Yvonne knikte en ging. Even later
kwam zij terug met een groot kantoor
boek.
Ondanks opwinding en nieuwsgierig
heid kon Sue de verleiding niet weer
staan.
Bent u Fran?aise? vroeg ze, ook in
het Frans.
mijnen en trekbonunen. Hevig transpi
rerend komen ze dan weer thuis en
drinken grote glazen thee.
Als de avond is gevallen, zitten ze by
groepjes in hun tenten, rondom een
kaars en praten ze over Holland en hun
meisjes, maar ook over de toestand in
Djokja. Binnenkort zullen ze deze streek
verlaten Dan zullen ze afscheid ne
men van hun kameraden, die in de korto
tyd, dat ze in de residentie Djokja wa
ren, gesneuveld zyn en zullen ze naar
een ander gebied gaan.
Over dit- peleton infanterie zult u meer
kunnen lezen. Blandaris gal u op de
hoogte houden van de belevenissen van
deze jongens om 11 op deze manier een
indruk te geven van het leven van On
ze Jongens Overzee.
Tot de volgende keer!
BLANDARIS.
„DE LOFSTEM" NAAR DE EERSTE
AFDELING!
(Van onze correspondente).
Woensdag 16 Juni, een sombere dag,
waaraan vele Oosterenders een blijde
herinnering hebben.
Om 8 uur 's morgens stonden al velen
te wachten voor de o.l. school, om hun
stem uit te brengen in verband met de
gemeenteraadsverkiezing. Toen deze
plicht vervuld was, weid de reis naar
Alkmaar aanvaard, waar de Ohr. Zang
ver. en liet Mannenkoor van Oosteren-J
aan het concours hebben deelgenomen.
Gebleken is, dat niet te vergeefs is ge
studeerd en gerepeteerd (en wei eens ge
foeterd door de directeuren!) De Chr.
Zangver. „De Lofstem" heeft zioh met
een le prijs in de le afdeling weten te
zingen. De directeur, dhr C. Bremer,
heeft, zich dus niet voor niets ingespan
nen. Het vereiste aantal punten bedroeg
300, tenwyi er 316 werden behaald. Een
prachtig resultaat, waar in alle be
scheidenheid wel eblis op g. hoopt was.
'Dhr C. Bremer mocht na zo'n inspan
nende dag dan ook een ereronde maken
op de schouders van enkele Oosteren
ders, toen hy weer thuis knvam.
Het Mannenkoor, dat nog niet zo lang
bestaat en een nog jonge directeur heef:,
dhr A. Trap, zongen in de 4e afdeling
en behaalde hierin de 2e prys. Dat
woï-dt volgend jaar natuurlijk minstens
een eerste
Helaas kreeg dhr J. Vlaming, die lid
is van beide zangver. een ongeluk. Hij
werd aangereden door een auto, tenvyl
hy zich op weg zou begeven naar het
concours Zijn letsels bleken niet van
ernstige aard, maar, dhr Vlaming moest
toch inplaats van naar liet concours met
een lichte hersenschudding en enkele
wonden naar buis.
58. Bram stelde nu voor, eerst een
plaats op te gaan zoeken, waar ze '3
avonds als het domker was, weer naar
beneden zouden kunnen klauteren. Op
hun ontdekkingstocht, kwamen ze even
wel voorby een dakraam, dat openstond
en waaruit de heerlijkste etensgeuren
opstegen. „Htntmm!" riepen ze allebei,
w ant ze hadden 'n honger als '11 paarrd'
„Daar moeten we onze ponlie van heb
ben!"
Het meisje glimlachte. Neen, zei ze,
maar wy spreken vaak Frans. We ko
men vee] in Frankrijk en wij vinden hei
een prachtige taal enwy houden
van Frankryk. Er zyn hier in Neder
land veel mensen di» Frankrijk liefheb
ben, vervolgde ze, half 111 zichzelf. Ze
keek op en vroeg: U spreekt zo goed
Frans. Bent. 11 wel in Frankryk ge
weest?
Neen, antwoordde Sue, niet zonder
trots, maar ik heb les gehad van een
edhte Fransman in Londen.
Ongelofelijk, zei Yvonne glimla
chend. U spreekt het byna als een Fran-
caise. Ze liep met baar boek naar een
tafel, legde het er op en begon er in te
bladeren.
Dat is iets anders dan Edward,
dacht Sue en ze kon een glimlach niet
onderdrukken by de gedachte, dat dat
meisje een schilderij „geweldig interes
sant" zou vinden.
De lieer Ruyl sprak weer. Hii zei met
zijn vriendelijke, kalme stem: Ik heb
veel belangrijke gesprekken met hem
gehad. Wij hebben vaak over de oude
schilders gesproken. Hij is een groot be
wonderaar van Rembrandt. Wy, Ne
derlanders zyn allemaal een beetje trots
op Rembrandt,
Dat kan ik begrijpen, zei Sue.
Hij was een groot kunstenaar, zei
inr. Ruyl ernstig.
Wat- een kracht en wat een toke
ning en zyn kleur en zyn licht! U
móét naar het Rijksmuseum gaan, zei
Yvonne, van haar boek opkijkend.
OPENBARE VERGADERING
van de Raad der gemeente Texel op
Donderdag 23 Juni 1949, des namiddags
2,30 uur ten gemeentehuize.
Texel, 10 Juni 1949.
De Burgemeester, REHORST.
1. Notulen.
2. Ingekomen stukken en mededelingen
3. Verlening van eervol ontslag aan de
heer J. Moenis en mw. P. Moenis-Oom,
als Vader en Moeder van huize „Irene"
ingaande 1 October 1949.
4. Verlening van eervol ontslag aan
de heer K. W. Afman als onderwijzer
aan de o.l. school te De Koog.
5. Benoeming lid en tijdelijk lid van de
Adviescommissie als bedoeld in art. 8,
eerste lid, der Woonrulmtewet 1947.
6. Verlening van eervol ontslag aan de
heer O. Vermeulen als klokluider te
Oosterend.
7. Benoeming klokluider te Oostcrend
Aanbevolen wordt: 1. dhr J. Vermeulen.
8. Verlening eervol ontslag aan de
lieer C. Dijker als kademeester van (Ie
loswai.
9. Vaststelling van een nieuwe kin
dertoelageverordening.
10. Bevordering van de heer G. van
der Struijs van opzichter tot technisch
ambtenaai 2e klasse en van de heer E.
de Lange van administrateur tot adjunct
commies 2e klasse.
11. Goedkeuring van de begroting van
het Alg. Weeshuls voor het jaar 1949.
12. Aangaan van een geldlening van
f 93000,in verband met de bouw van 7
Bru.vn/eel-woningen.
13. Beschikbaarstelling van gelden
aan de Woningbouwver. „Texel" voor
de bouw van 2 woningen.
14. Wijziging van bepalingen omtrenl
winkelsluiting.
15. Hervestiging van hypotheken op
een aantal landarbeldersplaatsjes.
16. Aangaan van een deposito-over
eenkomst met de Coop. Roerenleenbank
te l)en Burg.
17. Terugkoop van bet Rijk (Stichting
tot het beheren van Landbouwgronden)
van 8 ha. 87 a. 37 ca. grond in Eierland,
gelegen nabij het Luchtvaartterrein
Texel.
18. Toekenning van presentiegeld aan
de leden van het hoofdstemhureau als
bedoeld in artikel 33 der Kieswet.
19. Vaststelling 8e suppletoire begro
ting vnor de dienst 1948.
20. Vaststelling opslagplaatsenveror
dening.
- E11 toch was hy een eenvoudig
man uit het volk, vervolgde mr. Ruyl.
Zijn vader was molenaar en zijn moeder
was een bakkersdochter.
Een bakkersdochter? riep Sue.
Een bakkersdochter, zei mr. Ruyl
En waarom niet? Bakkers zijn onmisba
re mensen in de samenleving Wij zou
den niet buiten hen kunnen. Rembrandts
ouders woonden in Leiden. Daar 1 toeft
hij zyn jeugd doorgebracht.
Maar nu mijn schilderijtje, zei
Sue, die plotseling weer tot haar speci
ale werkelijkheid terugkeerde.
Yvonne had nu gevonden wat zy zocht
en keek op en zei: Hij heel Jolin Day.
Zijn adres staat hierby. Ik zal het even
voor u opschrijven.
John Day, herhaalde Sue. Het. was
niet zijn echte naam natuurlijk, maar 't
leek er genoeg op om haar nieuwe hoop
te geven.
Zij stond op, maakte baar valies open
en stopte het schilderijtje er in. Yvonne
gaf haai' een briefje met het adres van
John Day in Leiden. Daarna ging ze
naar buiten om een taxi voor Sue te roe
pen. Toen die voor het trottoir stond en
Sue was ingestapt, wierp ze een laatste
blik naar de w inkel. In de detir stonden
nog mr. Ruyl en zijn assistente en ter
wijl ze wegreed, groetten ze haar glimla
chend als wensten ze haar succes op
haar onderzoekingstocht naai- John Dav.
HOOFDSTUK XXXI.
Sue ging naar Leiden. Sedeqt het ont-
Vanaf de uitkijktoren, gelegen op het
hoogste punt van de berg, had men een
VERLENGING GELDIGHEIDSDUUR
BUITENLANDSE PASPOORTEN.
De Burgemeester van Texel maakt
bekend, dat, het volgende is bepaald om
trent verlenging van de geldigheidsduur
van Nederlandse buitenlandse paspoor
ten, in Nederland afgegeven aan Neder
landers, aan vreemdelingen ol aan
vluchtelingen (paspoorten voor vreem
delingen en reispassen voor vluchtelin
gen), alsmede van paspoorten, die dooi
de Nederlandse consulaire ambtenaren
in het buitenland zijn afgegeven aan Ne
derlanders en van paspoorten aan Ne
derlanders en Nederlandse onderdanen
uitgereikt in Indonesië, Surina
me of Curacao.
Al deze paspoorten kunnen, indien de
houders ervan in Nederland woonplaats
hebben, verlengd worden door de burge
meester der woonplaats van de betrok
kene of door de commissaris der Ko
ningin in de provincie waarin die woon
plaats is gelegen. Hebben belangheb
benden in Nederland geen woonplaats,
dan moeten zij zich aan het departement
van buitenlandse zaken vervoegen.
Personen, die zich in het buitenland
gaan vestigen, zulten zich uitsluitend bij
de commissaris der koningin kunnen
vervoegen
Indien en zolang hel paspoort zich in
behoorlijke staat bevindt en voldO»nde
ruimte biedt voor bet formulier der ver
lenging en daaronder te plaatsen vreem
de pasvisa, zal de verlenging viermaal
kunnen geschieden, telkens voor twee
jaar, te rekenen van bet tijdstip, waaroD
het paspoort afloopt. Deze bepaling is
niet van toepassing op de paspoorten
voor vreemdelingen en de reispassen
voor vluchtelingen, die hier te lande
worden afgegeven en evenmin op de in
Indonesië, Suriname of Curacao
afgegeven paspoorten. Deze mogen
slechts voor ten hoogste één jaar worden
verlengd, terwijl verlenging van de
paspoorten, in Indonesië, Suri
name of Curacao afgegeven, bovendien
slechts twee maal kan geschieden.
Verlenging van een collectief pas
poort kan alleen geschieden voor zover
dit betreft het hoofd van een gezin met
zijn echtgenote en kinderen beneden de
leeftijd van 15 jaren; een weduwe of ge
scheiden vrouw met kinderen beneden
bijt aan boord van de boot, had zy niet
gegeten, maar daar bekommerde zij zich
niet 0111, ze dacht er zelfs niet aan. Ze
had de eerste (rein genomen die ze krij
gen kon en dat was geen sneltrein, zo
dat ze kalm door bet vlakke land leed
en gelegenheid had haar ogen de kost
te geven. Ze zag sloten en vaarten,
waarop kleine boten en schepen voeren,
ze zag molens, welker wieken vro.ijk
draaiden in de wind. Ze sloeg dat oiies
met belangstelling gade, maar het was
niet in staat he.t knagende gewoel van
ongeduld, vrees en hoop in baar hart te
smoren, dat gevoel, dat haar de indruk
gaf, dat de trein niet reed maar kroop
en dat hü aan de tussenstations veel en
veel te lang bleef staan.
Maai- eindelijk bereikte zij haar doel
en de trein stond nog niet stil of ze wa»
al uit de coupé en liep zo gauw ze kon
bet station uit.
En daar stapte ze 1111 door de straten
v an Leiden. Ze keek 0111 zich heen of ze
droomde. Er waren ook hier weer veel
kerken en mooie gebouwen en stille, sla
pende pleintjes en grachten met bonten
langs de walerkant. Ze vroeg aan voor
bijgangers naar het. adres, dat Yvonne
haar gegeven had, in liet Engels en 111
Frans, maar ze trof het niet. De men
sen, die ze aanklampte, verstonden di*
talen niet en daarom haalde ze he.t pa
piertje maar voor de dag en liet het aan
een volgende voorbijganger zien en
maakte hern duidelijk, dat zij daarheen
wilde.
prachtig uitzicht over de bossen en di
omgewing.
Terug van de bezichtiging van dit zeei.
schone Dierenpark, stond de koffietafej
gereed, waaraan onder grote hilariteit
de nodige aandacht werd besteed. Dh
Wolf, dir. van het. Dierenpark, verteldi
iets over de geschiedenis van Rhenen
uit vervlogen en nabije jaren. Deze eau
seri* werd met aandacht gevolgd. roei
de inwendige mens was versterkt, weri
een wandeling door de bossen in de om
geving gemaakt. Prachtig was telken-
het uitzicht over de Rijn, steeds vverJ
men w eer verrast door mooie vergezicht
ten. tok de afgravingen ten behoevt
van de steenfabrieken waren geweldig
•Na de Koningstafel bezocht te heb
ben, ging liet verder naar de Zwitsers
vallei, hierin was het zeer mooi, doch di
beklimming kostte vele zweetdruppels
De wandeling werd besloten met een be
zoek aan de Militaire Begraafplaats B(
het zien der vele graven gingen de gei
dachten terug naar de Meidagen van 10
toen in deze prachtige omgeving zo veil
jonge mensen hun leven voor het vader'
laud gaven. Na een eerbiedige wandej
ling over de dodenakker, keerde mei'
naar het Dierenpark terug.
Na de thee bezochten velen de moot
speeltuin van het park. Jong en oud ge
noten daar van de vele attracties. Ande
ren maakten onderwijl een ritje pel
ezel. Om 6 uur zaten allen weer in dt
e-tzaal eri lieten zich de warme maal
tijd goed smaken. Hierna werd het tijoj
de bussen weer op te zoeken. I
Nu ging de rit langs Amersfoort el
Soestdijk, waar het Paleis der Koni.igir1
de aandacht trok. Na in Zaandam eveij
de benen gereikt te hebben, ging de reil
weer verder en om half één bereikter1
we Den Helder. Hier lag de Voorwaart^
al gereed en tegen 2 uur waren we v.eei
in Oosterend terug.
Dhr Reitsma was de tolk van allen?
toen hy het bestuur hartelijk dank
bracht voor de onvergetelijke en gezeili-'
ge dag- Laten we hopen dat het m*t <1^
volgende reis evenzo zal zijn. W|
15 jaren wordt te dezer zaken als gszinsfl
hoofd aangemerkt. I11 geval van verlen
ging van collectieve paspoorten moeten
kinderen, die inmiddels de leeftijd var
15 jaren hebben bereikt, daarvan wor
den geschrapt.
Indien de geldigheidsduur tan het aais
een Nederlander afgegeven paspoor#
reeds is verstreken, doch niet langer daif
drie maanden, en de betrokkene de Ne?
derland.se nationaliteit niet inmiddek
heeft verloren, zal hel paspoort desniet
temin kunnen worden verlengd, even
eens telkens voor tivee jaar, te rekener
van het tijdstip, waarop het. paspooib
afliep. 0
De aan 's ryks schatkist wegens d<-
verlenging van een paspoort verschuil!
digde legesgelden bedragen 110,voos
één persoon, al oi' niet vergezeld van éér
of meer kinderen beneden 15 jaren, ut
f2»,— voor een paspoort van een echt-i
paar, eventueel vermeerderd met pro-'
vinciale of plaatselijke legesgelden. InP
dien bet paspoort bij eerste uitgifte, 0(
grond 1 an het onvermogen van de be
treffende persoon of van de betreffende,
personen, gratis werd afgegeven en h;
onvermogen van belanghebbenden ook
op het tijdstip der verlenging vaststaat!
zal de verlenging van het paspoor?
eveneens gratis kunnen geschieden.
Aangezien bet signalement van 31
houder van een paspoort in de tijd var
2 jaren aanmerkelijk kan veranderen'
hetgeen zich o.a. veelal bij jeugdige per',
sonen zal voordoen, zal er by de ver|
lenging van een paspoort op worden ge?
let, of liet portret van de houder vat'
liet paspoort nog voldoende gelijkenis^
met deze vertoont en of verzoeker nog'
beantwoordt aan het signalement, het-j
welk in liet paspoort van hem is gege-'
ven. Verlenging van door Nederlands!
consulaire ambtenaren afgegeven pas
poorten kan slechts geschieden na toga-'
lisalie. I
Ieder, die zijn paspoort verliest of of'
andere wyze niet meer in het bezit et
van is, moet daarvan onverwijld mede-I
deling doen aan de politie. By verzitiiri
1 an aangifte loopt men gevaar ernstig-1
moeilijkheden te zullen ondervinden bi,
het aanvragen van een nieuw paspoort.)
Texel, 14 Juni 1949.
De burgemeester voornoemd.
Mr. G. D. REHORST
Zo gelukte liet haar, na veel moeite-
de straat en liet huis te vinden en toei?
ze het gevonden had, kon ze nauwelijks
haar ogen geloven, want het was niets
meer of minder dan een slagerswinkel)'
smetteloos schoon en blinkend, zoais al-'
les in Nederland, maar heel klein eu onf
beduidend en bijna platgedrukt tusser-1
twee hoge huizen in een smalle zijstraat!
In de winkel stond een reusachtige
slager met een glimlachend gezicht -
het leek Sue of alle mannen in dit land
groot en vriendelijk waren Hy kei
Sue niet verstaan, maar toen zy zei
John Day, luid en duidelyk, wees lij
naar een trap in de hoek van de winke
en beduidde haar, dat zii die moest op
gaan.
Op! Op! Op! zei hy, op zijl
tenen staand en met zijn hand ste°ds
hoger wijzend, tot hij niet hoger kon,
En toen boog hij zich voorover en sloe!
met zyn handen op de toonbank et
barstte in lachen uit over deze merk
waardige manier van gedaobteivwisse
üng.
Up, up, up! herhaalde Sue, ook la-f
chend en begrijpend, dat zij zo hoog
moest klimmen als zij maar kon en dan
John Day naar alle waarschijnlij'kheic
onder de dakpannen zat.
(Wordt vervolgd.) j
door G. Th. Rotman (Nadruk verboden)
