Cjroen ^warL-Jexels in het harL.
m
Jonge Hilversummers assisteren bij het
binnenhalen van^de oogst
T. E. S. O. bracht op 23
Juli 6000 gasten
Zomeruitverkoop
De
Zeemeeuw" van T.E.S.O. heeft tweemaal
zoveel passagiers als vorig jaar
,,Het lijkt hier (op de Vliehorsj wel een
woestijn roept een enthousiaste
Amsterdammer
De zwarte schapen moeten worden opgeruimd
De Buitenlanders beschouwen de zwarte wol als
fokonzuiverheid
Meisje lief
WOENSDAG 27 JULI 1949
TEXELSE
62e JAARGANG No. 6343
COURAN
Uitgave v.h. Fa Langeveld De Roojr
Boekhandel - Drukkerij - Bibliotheek
Den Burg Texel - Postbus 1 1 - Tel 11
Verschijnt Woensdags en Zaterdags
Bankrek Rotterdamsche Bank en Coöp. Boerenleenb.
Postgiro 65 2 Abonnementsprijs f 2,45 per halfjaar
We schreven destijds al uitvoerig
over de plannen om de hoogste twee
klassen van het R.K. Lyceum te Hilver
sum ook dit jaar uit te nodigen hun
steentje bij te dragen tot het binnenha
len van de bloembollen, en aardappel
oogst. Zaterdag 16 Juli zijn deze jonge
enthousiaste arbeidskrachten aangeko
men, zij hebben hun intrek genomen in
de grote schuur van dhr B. Bakker te
genover „Sarrasani" aan de Kogenveg.
In een onderhoud met de Directeur der
school, dhr G. Dekker, deelde deze ons
mede, dat het corps 110 man sterk is
Het ligt in de bedoeling de bloembollen-
kwekers en aardappeltelers gedurende
14 dagen te assisteren. Tien bollenkwe-
kers hebben van deze gelegenheid ge
bruik gemaakt. Het contact werd gelegd
via de Ver. v. Bloembollencultuur en de
Stichting v.d. Landbouw, 's Morgens om
7 uur start men naar het arbeidsterrein
om daar 7'/a uur zijn beste prestaties te
leveren.
Br zal plm. 15 bunder bollen worden
gerooid.
Zondag 'hebben wij hen even opge
zocht, het liep al tegen de avond en zij
verenigden zich juist aan de maaltijd:
dikke boterhammen, goed belegd. De
stemming was tip top, hetgeen de dinc-
teur en de 4 leraren(essen) .zichtbaar
voldeed. Allen waren vol goede moed als
voor een veldslag, die ontegenzeggelijk
gewonnen zou worden. Zij lieten zich 't
eten goed smaken. Het is te voorzien dal
de maaltijden er de komende dagen nog
beter in zullen gaan na zo'n dag van
aanpakken, van spiePbeproevii.g in de
gezonde buitenlucht. Wij wensen hun 'n
gelukkige tijd en veel zon.
Jammer! Maandag 18 Juli begon het
niet best en viel de regen 's morgens hij
stromen neer, het water doorweekte de
grond, zodat het de eerstvolgende uren
niet prettig werken was.... Maar bet
„verleden" het ensemble is hier voor
het derde jaar heeft bewezen, dat zij
voor geen kleintje vervaard zijn: het be
kende „Regen, wind kan ons niet de
ren. is ook hun devies!
■Na de inspanning heeft men recht op
ontspanning. Aan de sportbeoefening zal
weer grote aandacht worden besteed en
velen hopen zich ook dit jaar wer met
Wat het vreemdelingenverkeer be
treft kan Texel een zeer optimistisch
geluid laten horen. Het aantal toeristen
dat zich thans op het eiland bevindt, is
minstens even groot, zo niet. groter nog
dan vorig jaar, toen de WV eveneens
hoogst tevreden was. Zaterdag brachten
de Texelse boten, die 12 maal heen en
weer varen, 6000 toeristen over hel
Marsdiep, wat zeker een record is. Het
aantal vervoerde rijwielen is belangrijk
groter dan vorig jaar. Zaterdagochtend
stonden 1200 fietsen, die vooruit waren
gezonden aan de haven te Oudeschild op
hun resp. eigenaars te wachten. Ook zijn
meer automobilisten naar het eiland
overgestoken.
De pensions zijn alle volledig bezet
en wie op goed geluk onderdak hoopt te
vinden, zal zich bij een boerderij moe
ten vervoegen, waar eventueel nog een
plaatsje vrij is in het hooi.
Op het ogenblik heeft het vreemdelin
genverkeer zeker zijn hoogtepunt be
reikt. De Texelse markt trok Maandag
vele honderden, wellicht duizenden naar
Den Burg. waar al spoedig de camera's
begonnen te klikken. Het is jammer, dat
de grote lammerenmarkten half Juni
eindigen, want de aanvoer van thans
heeft niet zoveel meer om het lijf. Toch
moet een beeld van de markt mee naar
huis, vinden de toeristen en soms werd
een schaap of een lam van vijf, zes kan
ten tegelijk vereeuwigd. Prachtig vee
was het, stevig gebouwde schapen en
flink uit de kluiten geschoten lammeren
die de bezoekers een goede indruk geven
van wat de Texelse sehapenbedrijven
op het gebied van stamboekmateriaal be
tekenen!
Buitengewoon fraai weer begunstigde
de marktdag. Daarvan profiteerden na
tuurlijk ook verscheidene middenstan
ders, vooral de zaken, waar strooien
hoeden of linnen petten te koop waren
Allemaal ter bescherimng tegen de zeer
warme zon, die 's middags iedereen die
daartoe gelegenheid had naar het prach
tige strand lokte. Een record aantal ba
ders genoot van het verrukkelijke wa
ter.
VISAF8I.AG OUDESCHILD.
Aangevoerd van 11 Lm. 16 Juli 1949:
310 kg bot; 5008 kg garnalen; 149 kg
geep; 17 kg kaan; 613 kg kabeljauw;
2556 kg horsmakreel; 843 kg makreel;
491 kg muiets; 20 kg rog; 1018 kg schar;
12897 kg schol; 131 kg pieterman; 1967
kg poon; 1931 kg tarbot; 7503 kg tong;
1964 kg wijting; 1 kg lever; 61/* kg zalm
de eilanders te meten, op velerlei gebied.
De ligging en de voeding worden ver
zorgd door 't Bureau Oogstvoorziening.
In de halverwege afgebroken schapen-
boet achter „Sarrasani" hebben de koks
hun domein, een keurige keuken; drie
pijpen steken 't dak uit. boven de gele
steentjes an dt voormalige schapenboel
diet eten wordt geroemd en de geestdrif
tig rooiende jongelui kunnen 's avonds
wat aan. Goed, goed, er is volop!
RUITERSPORT.
Wij berichtten reeds de plannen om
op 17 Aug. een pa arden sport feest aan
De Koog te houden.
De „Waddenruiters" van Texel krij
gen assistentie van „Hollands Noorden"
uit Julianadorp. Behalve de wedstrijden
voor rijtuig- en boerenpaarden, wordt
er een vossenjacht gehouden. Zeer amu
sant voor het publiek! 's Avonds voor
alle ruiters hinderniswedstrijden met 'n
baker te paard, stoelendans te paard en
nog meer attracties, die deze dag tot een
groote festijn zullen maken!
Laat ie glimmen, beste dames,
Uitverkoop is in het' land.
Nu de moeite en de zorgen
Maar eens even opgeborgen,
't is nu feest voor koning klant,
'k Heb, als man, de stoute schoenen
Maar eens even aan gedaan,
Om persoonlijk te ervaren,
Wèt torti wel zo'n grote schare
Naar de winkels toe doet gaan.
Nó kan ik het best begrijpen.
Wat een weelde, wat een schat,
Wat een wondere schakering
Van japonnen en garnering
Enje iziet. er nog eens wat.
Dikke dames, dunne dames,
Lange, korte, vul maar aan.
Leuke dames, maar ook haaien.
Liepen maar wat rond te graaien
In die stoffen-oceaan.
En de paskamer, m'n lezer,
Leek een toverfee zowaar.
'k Zag er slonsjes in verdwijnen,
Om meteen weer te verschijnen
Als een dame, wonderbaar!
Ja, het ,s wel leuk, te dwalen
In zo'n dames modehuis.
Maar toch zou ik graag de lieren.
Dit. wel willen adviseren:
Laat uw portmonnaie maar thuis.
HUIB DE RIJMELAAR..
Wij varen van Texel naar Vlieland
vervolg I
Iu vorig nr. beschreven wij, hoe wij
zig-zag over liet Eierl. Gat stoomden op
weg naar Vlieland. Mei een 30 man
aan boord, allemaal toeristen, die, op
Texel gestationneerd, voor één dag naar
het tweede van de serie Waddeneiland
den overstaken. De meeste van hen had
den nog nooit een voet op Vlieland ge
zet, zoals velen dit jaar ook voor het
eerst naar Texel kwamen.
Wij zeiden dan, dat een aardig schuit
je, de „Zeemeeuw", ons zou overzetten
en dat de drie leden der bemanning drie
gebroeders waren zonen van wijlen de
lieer Maarten Boon Mizn., die als men
senredder veie heldendaden heeft vei-
richt.
De route naar Vlieland is eenzaam, d.
wjz. van tegenliggers heb je geen last.
Vroeger, tot 1927, kon je hier op het
Eierlandse Gat. de postboot Vlieland—
Texel ontmoeten. Toen de laatste pos:-
sohipper, dhr Jan Ruis Jbzn., in 1927
overleed, werd deze dienst wegens be
zuiniging opgeheven De post ging toen
uitsluitend nog over Harlingen. Hans
Zuidema, vrachtrijder te De Cocksdorp,
heeft verscheidene jaren op deze post
schuit gevaren. De post werd door wij
len dhr Biom met paard en wagen van
het dorp Oost-Vlieland naar het Post
huis ven oerd. Vandaar zorgde de heer
Cupido voor transport over de Vliehors
Bij slecht weer wipte Cupido in het za
del, bij gunstig weer, als er passagiers
konden worden venvacht, ondernam hij
de tocht met paard en wagen. Schipper
Buis voer de post over naar De Cocks
dorp Dat was dan in de jaren, dat al 'n
geregelde dienst was ingevoerd. Deze
werd verzorgd door de PTT, Voor ge
noemde transportkosten werd slechts
4500 gld. uitgetrokken, zodat men be
grijpt, dat de salarissen van de postillon
niet aan de hoge kant lagen.
Passagiers had je niet veel. Wijlen
deurwaarder Gude ging wel eens mee
over, een beste kerel was dat, veel te
goed voor zijn vak. Als het mooi weel
was voeren wij met de postvlet, anders
met, een botter", aldus dhr Zuidema.
In De Cocksdorp hadden wij ook nog
een oudere inwoner gesproken en die
wist bij overlevering nog veel van de
tijd, toen de postdienst nog een gelegen-
heidsdienst was: Aan de rand van ie
Noordoostpunt van Texel stond een kist,
waarin de post werd gedeponeerd. Als t
zo uitkwam werd deze door de bewoner
van het Eierlandse Huis gelicht en langs
de Stuifdijk naar Den Burg gébracht.
Dat was dus vóór 1835, want in dat jaar
werd Eierland ingepolderd. De postver
binding tussen Vlieland en Texel da
teert uit 1668, toen de burgemeesters en
regeerders van Amsterdam een zekere
Roelof de Huiter opdroegen een zeepost
in te richten op Texel en Vlieland. Dil
geschiedde ten gerieve en op verzoek
van de kooplieden, die er natuurlijk bij
gebaat waren, dat zij zo vlug mogelijk
bericht ontvingen van binnenvallende
schepen!
Aan die lang vendogen tijd denk je
onwillekeurig terug als je weer vaart
over de plek, waar eerlang de golven die
oude postvlet droegen.... Een postvlet,
die nog niet met een motor was uitge
rust, een krachtige motor, zoals die van
„onze" sobuit, van de „Zeemeeuw". Die
haalt 12 km. per uur.
Veel drukker'.
„Het is veel drukker dan vorig jaar,
wel tweemaal zo druk!" vertelt de schip
per. Vandaag reken ik op een 200 man.
waarvan een deel naar de robben komt
kijken. Wij varen hier nu voor het der
de jaar in dienst van Teso. Wij hébben
dit jaar ook veel doortrekkers, toeristen,
die bv. van de Texelse Jeugdherberg
naar die van Terschelling gaan. Niet zo
lang geleden had Vlieland ook een
jeugdherberg, maar die was te klein, d"
Het VUelandse Raadhuis.
exploitatie bleek niet verantwoord.
„Waar je daar die droogte ziet, dat
deel daar van de Vliehors, beeft eens het
dorp West-Vlieland gelegen. Als het
strand bij Zuidwesten wind afkolkt ko
men daar gekleurde tegels en dakpan
nen boven, blauwe tegels en bruin-gele"
aldus de schipper. Vloedgolven hebben
dit dorp in het begin van de 18e eeuv
weggeslagen. Eerst werden de landerijen
ten Noordwesten van West-Vlieland
overspoeld, waardoor vele inwoners
zich van hun bestaansmiddelen zagen
beroofd. Vele West-Vlielanders verhuis,
den naar Amsterdam of naar Texel en
ook wel naar Oost-Vlieland. De voor
ouders van de familie Rab, op Texel
woonachtig, kwamen dus uit West-Vlie
land Enkele West-Vlielanders wilden
echter niet wijken, zij bleven daar mei
een gering aantal bijeen. In 1736 ston
den er nog maar twee huizen, die dout
één gezin werden bewoond.
„Ik heb hier eens een grote sabel ge
vonden, het zat in de schede. Het heft
leek wel van goud. Ik trok en trok.
maar het wilde eerst niet uitschieten,
nog eens geprobeerd en daar brak liet
precies tij het heft af. Op het heft stond
het jaartal 1630. Het was een seheeps-
sabel, denk ik", aldus de schipper.
„Heeft u dat heft nog"? vragen wij
dodeli,jk benieuwd
„Nee, ik weet niet, waar dat ding ge
bleven is, tja toen ik hem vond, was ik
nog een kwajongen
„Daar ligt een Amerikaanse bommen
werper. Die werd in 1942 door de lucht
afweer neergeschoten. Na de oorlog is
een broer van een der inzittenden nog
bij dat wrak geweest.
Wrakken van vliegtuigen, van sche
pen, resten van huizen, waarin eens ge
lukkige gezinnen leefden. Zie hier wat
Amsterdammers de Vliehors biedt. De
Vliehors, die het rijk alleen wil hébben,
alleen wil zijn met de robben.
Een half uur na ons vertrek van Texel
Voor ons door de oorlog zeer verarmd
land, is exporteren van het allergroot
ste belang Onze import is belangrijk
groter dan onze export en hier moet
meer evenwicht in komen.
De veehouderij vormt een van de be
langrijkste export-bronnen. De belang
rijkheid van het onderdeel fokvee-ex-
port hebben we allereerst aan de go*>de
kwaliteit van ons vee te danken en de
betekenis er van is vooral da:i in de toe
komst van 'belang, als oruze dieren in
den vreemde goed voldoen.
Sedert de bevrijding heeft een zeer
groot, aantal ve°fokkers en autoriteiten
op hfet gebied der veefokkerij uit vele
landen ons land bezocht om zich op de
hoogte te stellen van de kwaliteit van
ons vee en onder welke omstandighe
den de dieren leven en de bedrijven
worden geëxploiteerd.
Anders staat dit bij de schapenhoude
rij. Het al of niet winstgevend zijn van
de schapenhouderij is wel grotendeels
afhankelijk van de exporl mogelijkheden
van slacht- of fokschapen.
Ons volk is geen liefhebber van scha
penvlees, 'zodat de afzetmogelijkheden
op de binnenlandse markt geheel afhan
kelijk zijn \an de voorziening in Je
vleesbehoefte van rund- en varkensvlees
Zolang hiervan onvoldoende is, is er 'n
behoorlijke afzetmogelijkheid op de bin
nenlandse markt.
Wanneer er straks weer voldoende
rund-en varkensvlees is (de varkenssta
pel breidt zich sterk uit.), is de mogelijk
heid niet uitgesloten dat de inoeilijkhe-
stappen wij van boord; de „Zeemeeuw"
heeft geen oog voor de steiger, ach zij
heeft de steiger niet nodig, want het
water is laag en de kant van de Hors is
hier zo steil, dat die een prachtige stei
ger is geworden! En zo staan we daar
Wie? Toeristen. Waar vandaan? Ach.
dat hoor je gauw genoeg! Een der clubs
komt uit Amsterdam. Amsterdammers
ontmoet je overal, Amsterdammers
zwerven- over de hele wereld. Ze hebben
op een aanplakbiljet gelezen: „Tocht
naar Vlieland" en daar moeten zij na
tuurlijk bij zijn. Die tocht moet in hun
dagboek. Ze zijn enthousiast, maar als
wij over de uitgestrekte Vliehors wande,
len laat een der dames zich ontvallen;
„Ik zou hier toch niet willen wonen, je
hebt hier geen ontwikkeling. Je kunt
hier niet naar een concert, nee geef mij
Amsterdam maar."
Dat klinkt zo vreemd, dit continentaal
op deze verlaten zandvlakte. Vreemd is
ook liet volgende: wij hebben ontzag'
voor de zee, wij bewonderen haar, wij
gaan op in de verhalen van stoutmoedi
ge reddingen en toch.... als een hoot
meert willen wij er meteen af. Ook wij
zijn er heel onofficieel afgesprongen,
de een kreeg een handje van de dek-
knecht, de ander kon zelf wel, als-ie
maar weer vaste grond onder de voeten
had.
„Hoera, de Sahara!" roept enthousiast
een Amsterdammer in zijn ongeschon
den hoofdstedelijke dialect en een vriend
die ook terstond onder de indruk is van
deze grote ruimte, waarin een Slufter
verloren gaat, de vriend roept uit: „Het
lijkt wel een woestijn!"
„Doe de deur diCht het tocht zo!"
grapt een ander als zijn neus de frisse
noordelijke wind opsnuift....
Jutters voor!
Van de plek, waai wjj op de Vliehors
worden gezet, tol de dichtstbijzijnde dui
nen is een afstand van 2 km. Een aar
dige wandeling. Ver voor ons uil de dui
nen met blinkend wit zand en groene
vlekken. In de richting van de Noordzee
alsmaar krullende golven, die bruisend
op de Hors uiteenslaan. Soms gaat het
zingen van de zee verloren als een
vliegtuig een stunt maakt, als een mi
trailleur gaat rikketikken. Ineens komt
een vindzaak omlaag. Met vaart. Wij
rennen naar het dalende ding. Wie weet
haal je een paar waterdichte regenman
tels uit het fijne linnenMaar eer wij
de neergeplofte zak zijn genaderd heeft
een jeep met militairen van de grond
dienst het geval bereikt. De zak wordt
netjes opgevouwen en meegenomen
Deze jongens rijden de ganse dag over
de Hors, want telkens weer wordt zo'n
windzak door het vliegtuig losgelaten.
Het lijkt ons interessant werk dit gebied
te doorkruisen met zo'n jeep. (W.v.v.)
Witte schapen met zwar
te koppen!
Dit artikel gaat over
zwarte schapen. Die
moeten worden opge
ruimd, Het wolvee, dat u
hierboven afgebeeld ziet
is een Engels ras.
den met de afzet van slachtschapen en
slachtlammeren weer komen, tenzij wij
intussen behoorlijke export hebben we
ten te verkrijgen.
In verschillende landen is belangstel
ling voor ons Texelse schaap. Export
he9ft zo nu en dan plaats gehad Buiten
landse excursies en aankoopcommissies
hebben ons land en vooral onze provin
cie. alsmede het eiland Texel doorkruist
om kennis te maken met het Texelse
schaap. En het moet op buitenlandse des
kundige bezoekers geen gunstige in
druk maken, wanneer te midden van
koppels schapen in deze weilanden m-ier-
dere zwarte schapen lopen. Zij beschou-
ook aan de fokzuiverheid van andera
de kleur van de wol en dat is liet ook.
Dit doet ons schade, men twijfelt dan
uok aan de fokzuiverheid van andere
eigenschappen.
De bezettingsjaren, waarin door de
slechte tcxtielvoorziening, vele boerin
nen en ook anderen tot huisvlijt over
gingen, is oorzaak, dat het aantal zwar'.o
schapen aanmerkelijk is toegenomen.
Nu liggen de omstandigheden weer an
ders en moeten we proberen het aanted
zwarte schapen weer snel terug te bren
gen.
Bij de leden van het Schapenstamboek
behoren de zwarte schapen in de kortst
mogelijke tijd te verdwijnen. Het oprui
men van alle zwarte schapen en lamme
ren is evenwel niet voldoende, om in er-
kele jaren uit de zwarte vandaan te ko
men. Een zwart lam kan geboren wor
den uit de paring van een witte ooi en
een witte ram, wanneer ze beiden fok-
nnzuiver wit zjjn, wanneer ze beide on
zichtbaar toch de mogelijkhid voor do
eigenschap, zwarte wol kunnen vererven.
M.a.w. alle ouders, dus zowel rammen
als ooien uit wier paring dit voorjaar 'n
zwart lam is geboren, dienen aan de fok
kerij onttrokken te worden.
Waar zwarte wol altijd minder waard
is dan overeenkomstige witte wol, is er
geen enkel economisch motief te noemen
waarom het aanhouden van zwarte lam
meren kan worden verdedigd.
De reden van dit artikeltje is dat wij
km", gelpden bij het bezoeken van ver
schillende schapenfokkej-s, zwarte lam
meren zagen lopen.
De Rijksveeteelt-consulent,
Ir. L. DE VRIES
Alkmaar, Juli 949.
Dat mooie Texel, gezonde Texel,
daar kom je bruingebrand vandaan.
Maar dit meisje was nog rood. Kreeft-
rood had de zon haar huid gekleurd.
Kon ook niet anders, na één dag strand-
vermaak. Na vele maanden arbeid tussen
de kantoormuren. Maar bruin zou ze zijn
als de boot haar weer naar het Vaste
land zou brengen!
Vanavond is zij op een uitvoering mot
tuil na.
Ah, daar valt het doek voor de laatste
maal, het meisje heeft vreugdige ge
dachten over het bal, dat straks gaat be
ginnen. Stoelen worden opzij geschoven,
een piano naar een podium getorst.
Daar klinkt dansmuziek en meteen !s
zij op de baan: een slanke jongeman,
een donker type, beeft haar geïnviteerd.
Heerlijk nee, niet heerlijk, au, wat
een pijnlijke rug.
„Prettig zaaltje!" zegt hij.
„Nou", t^itwoordt ze, maar binnens
monds zegt ze „au!"
De dans is beëindigd, de band, die als
maar had gedrukt (hij leidde nogal
streng) is gelukkig weggenomen, het
schrijnend gevoel in de rug is verdwe
nen.
„Ik dans niet meer!" besluit, ze, een
alternatief, daar de bus nog lang niet
vertrekt.
„Nee!" schudt ze, als een jongeman
blozend voor baar buigt.
„Nee!" schudt ze, als een brutale jon
geman haar zonder blikken of blozen
op de baan w il hebben.
„Nee!" zegt ze tegen allemaal.
De slanke jongeman, dat donkere ty
pe, staat bij de bar, hij ziet hoe zij, het
meisje, dat hem zo gedwee in het rhyth-
me had gevolgd, alle andere danslustige
partners weigert.
„Meisjelief!" peinst hij bewogen,
„wacht niet op mij: ik heb vaste ver
kering".
