ORALIE"
Ook nu moet ons volk de bewoners
in Indonesië helpen
de tweede lammerenmarkt zocht „hij
kermismeisje uit
zij n
j avonturen van Pietje Pluis en Jantje Joppe
raf
Geen verdrietige
huisvrouwen meer
Hoe de Texelaars in 1780 kermis vierden
ril 1383 kregen de Texelaars
'i; 11 Ckatillon, Heer van Bloois,
Ka1 an jaarmarkt. In het alge-
is fit een voordeel waarvan bij-
loorter profijt trok. Kooplui
braakten van verre velerlei
an, waarop gedurende de
v steen belasting behoefde te
iald- De markt werd gehou-
ighe voer St. Jansdagh mid-
drie daghe daerna". Op de
Wamen kunst emakers, er
en vertoond, reizende k-wak-
n er geneesmiddelen aan.
voer vau waren allengs van
enis werd omdat deze wa
le jaar aangevoerd mochten
i de jaarmarkt als kermis
Ouyck, de Haagse kunst
omstreeks 17S0 Texel be-
jvan zo'n kermis de volgen-
f beschrijving:
)e kermis wordt hier op eene vrolij-
wijze geviert, de kramen en spelen
aan alleenlijk aan Den Burgt; die van
i andere Dorpen ryden dan op wagens,
mtyds twaalf en meer agter elkander
i op sterke draf, het Eiland rond; zij
eisteren op alle dorpen daar zij door-
lomen, totdat de avond hen aan Den
urgt brengt, en daar wordt dan den
iheelen nagt met drinken en dansen
•orgebragt. Het is ongelooflyk. hoe-
el wyn er dan door de keel gaat, en
ie een boer en boerin, die zich op dee-
wyze hebben vroolyk gemaakt, er 's
orgens uitzien; de laatste duit moet
in uit de zak van een jougen; al het
eld, hetwelk» hy het gehetle jaar be-
aart heeft, moet dan verteert worden;
•ifs de kinderen van twaalf en veertien
aren gaan daar ook al 0111 een flescli-
en ik verzeker u, dat de vreugde
iar geen kleine glaasjes, maar wel een
irkenmeyer laat rond gaan".
Nog niet zo heel lang geleden, aldus
rexel", was het gewoonte, dat de
^xelse jongens op de tweede lamme
rmarkt een meisje vroegen om ker-
ii mee te vieren. Ruwaards trachtten
j'n aardig kind op dezelfde manier te
erken als de juist verkochte lanime-
nimet kootteer of rode verf. Aan deze
,'woonte is gelukkig een eind gekomen,
aarschijrlijk omdat de meisjes er har-
dijk voor bedankten om als lammeren
wandeld te worden.
Vlrwenlang zijn de kermisklanten
;"J( Texel getrokken en met hen kua-
van ouds de comedianten- In 1803
?m bij het gemeentebestuur een ver-
x in van de heren „Wiestman en
outen zoo z.v voorgeven directeurs
een aanzienlijk gezelschap tooneel-
'^en te zyn om op de aanstaande ker-
,e.vertoningen van treur, blijspelen en
ètten en opera's te "mogen doen". Zü
en waarschijnlijk afgekomen op de
ertentie die de vroedschap jaar op
in de Amsterdamse Courant lieit
plaatsen waarin de a s. kermis word
aangekondigd. Nimmer ontbrak in deze
adv. de regel, dat dobbel- en andere on
gepermitteerde spellen evenals bedelaars
en kwakzalvers geweerd zouden wor
den".
De oorspronkelijke betekenis van het
woord kermis had wel heel weinig te ma
ken met de uitgelaten vrolijkheid, een
pret, verbonden aan de latere kermis,
die wij kennen. Het woord luidde vroe
ger; kerkmis, en men duidde er de
herinneringsdag van de wijding ener
kerk mee aan. Nu was het in ons land
gebruikelijk, dat op de dagen der hoge
christelijke feesten ook de jaarmarkten
gehouden werden. De jaarmarkt, die sa
menviel met het kerkwjjdingsfeest of de:
kerkmisse heette „kermis"- Deze dagen
werden met de grootste plechtigheid ge
vierd. Na de mis wild er op de markt
een kruis opgericht. Dit was het teken
dat de markt als geopend werd be
schouwd. Vooraf had dan de plechtigs
processie plaats gehad, waarin de groot
ste pracht werd ten toon gespreid. In de
loop der jaren ging echter het ernstige
karakter van deze jaarmarktdagen ver
loren onder de steeds uitgebreider en
lossere vormen, wrelke dez? aannamen.
De potsemakers en liedjeszangers, de
acrobaten en vedelaars, die vroeger de
kastelen en burchten afliepen, om er hun
kluchten te vertonen en hun liedjes te
zingen. Al deze luidjes kon men 'nu ge
regeld1 op de jaarmarkten vinden, want
het volk raakte niet. uitgekeken aan hun
kunsten en betaalde hen beter dan de
kasteelbewoners deden. Ook waren er
nog berenleiders en narren, goochelaars
en kwakzalvers, waarzeggers en een
soort landlopers, die op nog twijfelach
tiger manier aan de kost trachtten te ko
men- Reed3 in de 17e en 18e eeuw was de
kermis er een van louter uitbundigheid
en plezier.
Dat het er dan dikwlijs wat losbandig
is toegegaan kunnen we afleiden uit de
vele verboden, om het volk in die dagen
wat in toom (e houden. Heel wat vaatjes
bier werden weggespoeld, de herbergen
zaten tot zo -laat het kon tjokvol, en meer
dan één „zatte" werd gesignaleerd.
Eigenaardig is, dat in de loop der
eenwen de verschillende vermaken zo
weinig verandering ondergingen. Zo
bleven de meest gehelde vermaken in de
17e en 18e eeuw steeds het ringsteken,
ganstrekken en knuppelen van de kat.
tart welke de beide laatste nu niet be
paald getuigden van een fijne smaak en
teer gevoel van onze voorouders. Ook
het kalf met twee koppen en vijf poten,
h'okadorus en de poppenkast trokken
op iedere kermis weer evenveel nieuws
gierigen, evenals de 'tenten, waar de wil
de dieren waren te zien, of koorddan
sers en marionetten.
plot G. TH. ROTMAN
ve]U
hen' KI-
tel* 'M l.
[ihf//
Nadruk verboden
m r
leze Inheiden nu verder, tot ze
tg ji dorp kwamen- 't Was te-
vellin en alle moeders van het
haóf aan het eten koken- Dikke
njm stegen uit elke schoorsteen
ieHe geuren van varkenslapjes,
W en kaantjes woeien' hun in
k-JA.1, ai, wat heb ik 'n honger!"
terwij] hij z'n maag met al-
handen vasthield.
84. Even later kwamen ze voorbij een
ibehangerswinkel. „Ervaren leerlingen
gevraagd" stond er. Jantje en Pietje
naar binnen. „Kunt u ons gebruiken, me
heer?" vroeg Pietje- ,.Zijn jullie erva
ren?" vroeg de behanger- „Ja. meneer",
zei Pietje, die niet wist, wat dat woord
betekende eh dacht, dat liet betekende, of
ze gevaren hadden. Nou, en dat hadden
ze. met het pontje!
dank zij alkalivrije zeep
Op verzoek van N V. de Erven J- J.
Tfll, Afd- Uitgeverij, Zwolle, heeft ir. F.
P. van Ravenswaay, adj. directeur van
de Keuringsdienst van Waren te En
schedé een boekje samengesteld over de
nieuwere wasmiddelen en de techniek
daarvan. Het telt 71 pagina's, kost f 1,75
en is verkrijgbaar in Boekhandel Park
straat-
Van deze wasmiddelen word't in Ame
rika reeds een hoeveelheid, gelijk aan
plm. 20 pet- van de gewone zeep gebruikt
Zoals bet met alle nieuwe producten
gaat, is onbekendheid met het karakter
en de aard van deze nieuwe zeep, een
hinderpaal voor de algemene toepassing
ervan, die overwonnen moet worden.
Dit boekje wil er 'toe bijdragen de on
bekendheid weg te nemen- Niet alleen is
in het algemeen reinigen voor de Volks
gezondheid een zaak van belang, maar
ook uit economisch oogpunt is het van
grote betekenis de onberekenbare schade
die jaarlijks bij het wassen aan de uit
dierlijke vezels bestaande stoffen (wol.
haar en zijde) en aan gekleurde stoffen
wordt toegebracht tc vermijden-
De alkalivrije zeep geeft de oplossing-
Hoeveel huisvrouwen zijn menigmaal
verdrietig geworden wanneer na de was
bleek, dat een paar wollen sokken te
klein waren geworden, een flanelletje
hard of een gebreid wollen babyjasje
smoezelig? Het warme water of de slech
te zeep kreeg dan ten onrechte de schuld.
Het gebruik van alkalivrije zeep of wol-
zeep of wolizeep, welke naam men vol
gens de schrijver op grond van haar toe
passing. zou kunnen gebruiken, blijkt
hier de oplossing te brengen, want by
gebruik van woizesp voelen de weefsels
na de was toch zacht aan.
Weinigen weten, dat krimpen, hard
heid enz. verooiaaakt kan worden door
enkele eigenschappen van de vertrouw
de zeep- Bovendien word't bij elke was
verlies geleden, omdat een deel van de
gewone zeep meehelpt bij de reiniging
en toch verbruikt wordt- In de moderne
hulshouding mag deze schade en dit ver
lies niet meer geleden worden. Daarom
is het van liet grootste belang, dat dege
ne, die zich met wassen bezighoudt, be
grip heeft voor wat er gebeurt, van de
stof die gereinigd en de middelen, die
gebruikt moeten worden Geenszins mag
hieruit de conclusie getrokken worden,
dat de gewone zeep in menig opzicht niet
zou voldoen- Het 'tegendeel is waar. Voor
de wit- of kat-oemvas heeft de toepassing
van alkalivrije zeep (wolzoep) bv- geen
zin-
Het gaat met de nieuwe wasmiddelen
evenwel als met de kunstzijde die ook
de echte zijde niet verdrongen heeft. Zij
hebben hun opbloei te danken aan het
feit. dat ze door hun synthetische op
bouw geschikt zijn voor speeialc toepas
singen, in dit geval voorde reiniging
rail de uit dierlijke vezels bestaande
stoffen.
Ook kunstzijde en fijnere gekleurde
stoffen kan men veilig met de wol'zeep
behandelen,terwijl ze bovendien geschikt
is voor het wassen van onze huid en ons
haar en gebruikt kan worden met zout-,
dus zeewater.
Voor wie is dit boekje van belang?
Met name voor wasserijen en vooral
voor huishoudscholen, middenstands- en
kruidenlerscursussen, omdat lang deze
weg de grootverbruiker, d-i. de huis
vrouw, wordt ingelicht-
In het- thans verschenen boekje maakt
ir- Van Ravenswaay de lezer o.a. ver
trouwd met alle factoren, die het was-
resultaat beïnvloeden en vertelt hij iets
over do grondstoffen van de te wassen
textielgoederen, wat zy verdragen kun
nen en welke eisen zij stellen aan liet
water, dat bij het wassen gebruikt moet
worden. Voorts over de invloeden, die de
verschillende eigenschappen van dit wa
ter hebben. O-a- wordt de betekenis van
liet schuim op sop uitvoerig beschreven
en een vergelijkend overzicht gegeven
van de eigenschappen van alkali-zeep
ifgewone zee) en dc alkalivrije zeep (wol-
zeep)-
VEILIG VERKEER.
U moet dc weg met anderen delen
U mag niet met uw leven spelen!
KATHOLIEKE KERKLIJST
Parochie van SL Joannes de Doper.
met de bijkerken van Den Hoorn en
Oosterend.
Heden 3e Zondag van de Vasten. De
H. Missen in Den Burg en in Oosterend
om 7.30 en 10 uur pu in Den Hoorn al
leen om 10 uur. Biechtgel. in Den Burg
en in Oosterend van 7-7,30 en in Ooster-
enrl en- in- Den Hoorn van 9,30-10 uur en
o>ok%og na de Missen. Communieuitrei-
ken in Den Burg 0111 7 en 9 u. en verder
onder H- Missen. Oomnninieuitreiken be
gint achteraan. De 2e collecte met schaal
is bestemd voor het studiefonds, ie zakje
v.d- kerk en 2 zakje v-d. bewaarschool.
Na de Hoogmis Te Deum bij gelegen
heid v.d. herdenking van de kroning van
de Paus- Om 7 u. Lijdensmeditatie met
eeii kort lof- Deze week zijn de Missen
om 7 en 8 uur- Maandag 13 Maart nog 'n
Mis om 9 uur. Dinsdag 14 Maart Nog 'n
Last van een
Mijnharde'» Zeouwttb,.
helpen U er overheen
Mis om 7,30 u- Om 4.30 in de Joseph-
school lering v.d. hernieuwing der Doop
beloften Woensdag 15 Maart Om 7,30
Mis in Den Hoorn. Laatste van de zeven
Woensdagen. Om 7,30 Josephlof met Li
tanie van Joseph, gebed en tientje v. d.
op de schaal neergelegde intenties- Daar
na jongenscongr- Donderdag 16 Maart
Om 8 uur Mis in Oosterend. Om 7 uur
meisjeseongr. Vrijdag 17 Maart. Nog 'n
Mis om 7,30 uur- Om 3,30 biechthoren v-
de schoolkinderen. Om 7.30 u. Kruisweg
oefening- Om 4.30 in de Josephschool le
ring v.d- hernieuwing der Doopbeloften-
Zaterdag 18 Maart- Om 8 uur ook een
Mis in de kapel. Zondag 19 Maart, Lae-
tare- Collecte v-d. St. Pieterspenning
(12 ct.)
De oprichters van de Simavi kenden
do vreselijke medische nood waarin de
Inheemsen verkeerden, van zeer nabij.
En zij waren gegrepen door de wil en
wens om dc handen tot heipen uit te
strekken. Ons Volk moest voor deze
zaak geïnteresseerd worden. Geheel ons
Volk, met voorbijzien van kerkelijke en
politieke gezindheid.
'De oprichters kwamen uit de kring
van de Protestantse Zending. Deze Zen
ding zag van meet af als onderdeel van
haar taak, liet brengen van medische
hulp aan do Volken in Oost en West,
door vakknndigen, dus door artsen.
Evenals de Missie zulks deed voor haar
missi'onnarissen, zo bracht ook de Zen
ding haar predikanten en -zendelingen
enige medische kennis bij. maar boven
dien richtte zij ziekenhuizen op v oor de
bevolking en zond zendingsartsen uit
voor dit medische werk.
Vanaf liaar oprichting nlaatste Simavi
zicli op het standpunt, dat zij haar
steunverlening niet mocht beperken tot
de met name in haar statuten genoemde
medische dienst der Prot- Zending,
maar haar hulp diende uit te strekken
lot allen die bij haar aanklopten. En zo
handelde zij! Waar nood was. daar werd
geholpen, zonder enige bijbedoeling en
zonder te v ragen naar ras. huidskleur, po
litieke overtuiging of godsdienstige ge
zindheid.
Dit standpunt- werd door ons Volk ge
waardeerd en zo groeide in deize 25 jaar
Simavi uit tol een nationale organisatie,
die namens Nederland aan de -bewoners
van Indonesië en Suriname kon laten
zien, dat ons volk tot betoning van naas
tenliefde en barmhartigheid in staat was.
Het budget, van onze Vereniging ging
jaar in jaar uit in stijgende lijn. Op de
Overheid deden wij nimmer een beroep.
Wij vroegen niet 0111 subsidie, maar stel
den er een eer in dai particulier Neder
land de schouders onder dit. werk zette.
Simavi wilde de pretentie kunnen voeren
Simavi's Jubileumjaar
„Gaarne zouden w ij zien, dal u ons ar
tikel inleidde door een kort woord van
aanbeveling", aldus verzoekt ons de Di
recteur van de vereniging „Simavi"
.Steun lil Medische Aangelegenlijden
Voor Inheemsehen", welke 25 jaar gele
den door enige oud-Indisohe artsen
werd opgericht. Stellig zou een woord
van aanbeveling overbodig zijn als alle
lezers een vouwblad was toegezonden,
zoals wij in handen kregen. Dit vouw
blad bevat nl. foto's, waarop inheemsen
zijn afgebeeid. die aan vreselijke tropi
sche ziekten lijden. Van vele ongelukki-
gen zou je zeggen: Dat wordt niets meer!
Maar door andere foto's, waarop perso
nen slaan, die door het medische perso
neel van de Simavi zijn behandeld en ge
nezen, weten wij, dat de medische we
tenschap de beklagenswaardige slacht
offers uit hun ellendige toestand verlos
sen kan. Het werk van de Simavi kost
eohier bergen geld. Moge daarom na 't
lezen van bijgaand artikel uw eerste
werk zijn u aan te melden als lid van de
Simavi. (De contributie bedraagt f 2.56
of meer natuurlijk per jaar).
HET GROTE GEBOD.
.en een van hen, een wet
geleerde, vroeg, om Hem te ver
zoeken: Meester, wat is 't groot
ste gebod in de wet? Hij zeide tot
hem: Gij zult den Here uwen
God liefhebben met geheel uw
hart en met geheel uw ziel en met
geheel uw verstandDit is het
grote en eerste gebod. Een twee
de, daaraan gelijk, is: Gij zult
uw naaste liefhebben als uzelve-
Aan deze twee geboden hangt de
ganse Wet en de Proleten."
(Mattheus 22:35-40).
te handelen r.amen-s de Nederlandse bur
gerij!
In 1949 het topjaar konden wij
voor meer dan een half millioen gulden
oor lnilp beschikbaar stellen.
Dit jaar 1950 is ons jubileumjaar.
Helaas zijn wij weinig feestelijk ge
stemd- Want de onzegbare medische
nood in de Tropenlanden, waarmede v4i
dagelijks geconfronteerd worden,
neemt wel alle lust 0111 de vlag uit
steken. Daar komt bij, dat de verandei
politieke situatie velen van ons vo
doet zeggen: ,.Ze menen het alleen
kunnen, wel laten ze hun gang gaai
Maar ik steek geen vinger meer vool
hen uit." Deze geesteshouding is fataal!
Zonder enige bijookmerken deed Si
mavi 25 jaar lang haar werk van Chris
telijke barnihartigeheid.
Moet daar nu een streep onder gezet
worden? Moeien wij ook dit terrein aan
Amerika of Rusland of Australië over
laten? Dan zouden wij de eer verspelen
ons een beschaafde en christelijke natie
te mogen noemen.
Simavi moet haar jubileum op waar
dige wijze vieren. Op waardige wijze,
door in 1950 niet een half millioen aan
medische hulp te besteden, maar een
veelvoud van dit bedrag.
Juist nu dient Nederland aan liet volk
der Tropenlanden te laten zien, dat liet
hart heeft voor zijn lot en lijden.
Is door de souvevoiniteitsoverdracht
dan niet alles verloren? Ja, indien wij
onze helpende handen van de millioe-
nenvolken ginds aftrekken En dan zelfs
onze eer!
Simavi, dat is Nederland, moet juist
nu aan de Surinamers en Javanen en
Ambonezen en aan al de volleen, waar
mede wij eeuwenlang zo innig verbon
den waren, laten zien, dal ons volk een
hart in het lijf draagt.
Collecte.
En daarom wekken wij u op om u als
lid van Simavi aan te melden. Om ons
een milde jubileumgave ie doen toeko
men. Om krachtig mede te werken aan
de Simavi-rolleete, die ook dit jaar weer
in uw gemeene zal worden gehouden.
Het kleine Nederland kan op deze wij
ze gróót werk doen! Adres: Simavi-kan-
toor Haarlem, gironr. 138487. Bankiers
Ned. Hand- Mij Haarlem en Batavia.
Het Simavi-kantoor,
I). Saathof, Directeur.
FEUILLETON
|uth scheen alles en iedereen ver-
hebben behalve hem Haar stem
onbeschrijfelijk tedere klank-
en Allan keken elkaar verwon-
Ze hadden het gevoel, geluis-
1' 'beu naar iets, dat niet voor
id was- 'Dallas had zijn arm
t -schouders geslagen.
had gehoopt, dat je nooit een
v-ou worden, zei hy.
(fcfrlimiachend naar hem op. Wil
ïs vvat zeggen? zei ze. Ik heb al-
,i ei mei ijk verlangen gehad naar
keuken waar ik r.iet een em-
n dweil en een borstel kon
k zelf wilde- En nu geloof ik.
indelyik zal krijgen-
geloof ik ook. zei Dallas met
ir de vuile gootsteen en naar
potten en pannen, die Halli-
anreeht had gezet-
->g veel meer in de 'keuken,
mrkast stonden borden en
de wand hingen een strijk-
nieuwe bezem en op de
achterdeur stond een kist
rswaren. Halliday had toch
st dan ze eerst hadden ge-
deur komt uit in de bijkeuken,
z»s. Grootmoeder maakte daar
een soort eetkamer van- Ze had
eejïistok, die helemaal over het por-
naar de buitendeur groeide en als
die deur openstond, had je van tafel een
heerlijk uitzicht over de velden. Hy deed
de buitendeur open.
Brrrr! zei Allan, dat is niet de zo
mer, die binnenkomt.
Dallas sloot de deur weer.
Willen we boven gaan kijken?
vroeg hij, zonder vee. enthousiasme- La
ten we maar meteen helemaal weten,
waar we aan toe zijn-
Hij nam een van de lampen, die op de
keukentafel stonden, stak die aan en
ging hen voor naar de trap-
Boven waren drie kamers, net zoals
beneden. In lik er van stonden 'n pitch-
pine bed, een conmiode met marmeren
blad en een notenhouten wastafel mei
lampetkom en kan-
Er is geen badkamer, dacht Cora-
lie 'en vroeg zich af, hoe ze zou kunnen
leven zonder stromend warm water en
zonder een douche.
In een hoek van ejie slaapkamer stond
een houtkachel en een kist voor brand
hout-
Lieve hemel, zal ik al dat hout moe-
teil' hakken? ,zei Allan.
Begint je de moed al te begeven?
vroeg Dallas-
Allan lachte. Nee. hoor ik ben een
mislukking geweest als verkoper, dat
geef ik toe, maar met een bijl ben ik van
plan een succes te worden.
Dallas hief de lamp op en bekeek de
gezichten van zijn vrouw en kinderen.
Er is een hotel in Blytheville,
hard. Daar gaan wc - naiUOVA
morgen r c- Nd-i
zal zien geld te lenen en weer aan hei
werk te gaan- Ik wist. dat het een over
gang zou zijn; maar dit is te erg- Het is
onmogelijk.
Onzin! riep Ruth. Wij blijven hier!
Maar de bedden zijn niet eens op
gemaakt, riep Dallas. Ik heb Halliday
gevraagd voor dekens en lakens en
handdoeken te zorgen-
Die zijn er! riep Coralie van de
gang. Ze kwam met een groot pak aan
slepen- Ze rukte het papier los, dat er
om zat en er kwamen wollen dekens en
lakens te voorschijn
Ik kan niet van je vergen.be
gon 'Dallas weer.
Ruth richtte zich in haar volle lengte
op. Je hebt je vrouw en kinderen jaren
lang in weelde laten leven, zei ze- Heb ji
daardoor zo'n kleine dunk van ze gekre
gen?
Ik ik
Wij hebben het goede van je aange
nomen als vanzelfsprekend; nu zullen
we het moeilijke óók op ons nemen, zei
Ruth-
Ja, natuurlijk, zei Allan- Waar zie
je ons voor aan. vader? Voor een troep
parasieten?
Coralie schrok- Parasieten!
Ruth's wangen hadden nu een warme
gloed. Het, keukei)J"ryiu^{ 'jtpet r ge
maakt worden, zei -V
drie kachels in de s ii;
Byl of geen 'bijl! die kachels zul
len Ibranden! zei Allan en hij liep met
grote stappen de kamer uit-
Jullie maken me beschaamd, zei
Dallas. Ik was de enige die geen moed
had, toen we hier binnenkwamen- Maar
ik wil geen lafaard meer zijn. Wacht
even, Allan, ik aal je zeggen, waar het
houthok is.
Coralie keek Ruth met grote ogen aan.
Denk je denk je dat we hier
kunnen eten? vroeg ze.
Ruth's ogen tintelden-
We kunnen nog een heleboel méér
dan eten wacht maar!
Zo was zó opgewekt en flink, dat Co
ralie zonder meer met haar meeliep naai
de keuken-
Suzette lag te rillen in liaar mandje
en keek Coralie met treurige -blik aan,
toen ze de -keuken inkwam
O, jij, kleine parasiet! riep Coralie
lachend-
Ruth grinnikte.
HOOFDSTUK XI-
Het- bleek, dat er méér bij kwam kij
ken dan wat droge dennennaalden en
stukjes hout. Maar Dallas had zestien
jaar in dit huis gewoond en hij kende
het oude, degelijke fornuis- Iiy zette de
circulatie af en de directe trek aan en
bij vond in het hokje bij de bijkeuken de
p. petroleum, di" Halliday daar had la-
'•"•"t'-
baalde lui »„(«- -± de bee-
bnuwland stroomde en niet dat water
bracht li-ij de pomp in de 'bijkeuken op
gang.
Allan sleepte hout aan fijn hout en
spaanders en grotere stukken, dat hij
allemaal pasklaar zaagde en bakte in het
houtschuurtje. Hij was al half buiten
adem toen hij de eerste houtkist vol bad-
En boven stonden er nog drie!
Coralie iklopte hem medelijdend op de
schouder-
Doe niet of je mijn grootmoeder
bent, zei hy Ik heb al de kachels aan en
de kisten vol vóór we gaan eten.
Coralie gaat de borden wassen, zei
Ruth-
En Coralie hing haar bontmantel aan
een spijker en zette haar hoedje af en
maakte zich klaar om te beginnen
Allan ging weer naar de houtschuur.
Het keukenfornuis begon al gauw
warmte te geven. Coralie stroopte haar
mouwen op en zette borden en pannen
en schalen op de keukentafel- Toen het
water in de ketel warm was, goot ze het
in een ufwasbak in de gootsteen en be
gon haar werk.
De zeep had een- nare. scherpe lucht
en de pannen waren vuil. Ze moest ze
sehoonschrobben.
't Is afschuwelijk! mompelde ze,
maar ze hield dapper vol
Riitli had een boek opengeslagen en
het tafel gelegd -l»y de lamp
'al heb ik gisteren-^-3-
(Wf
