Rede van Hongaarse Esperantist
werd door Texelaar vlot vertaald
„TEXEL"
De onthulling van het monument te Den
Burg maakte diepe indriik
1
BOEKHANDEL
PARKSTRAAT
Een proef op de som
U stalt Uw fiets
veilig bij Zegel
De onthulling
Namens de Regering
Het badseizoen is begonnen
Interview met Gouden echtpaar
Jonge boer riep ,,Mijn" en had twee boerderijen
met 120 bunder land voor f 25.000
Maar bij combinatie-veiling viste hij achter het net
Ook Uw gasten
houden van T exel
BIJ DE ONTHULLING van het Esperantomonument is wel zeer duidelijk ge
bleken, welk een uitstekende wereld(hulp)taal Dr- Zamenhoff heeft samengesteld.
De rede, die de heer Andreo Cseh, een Hongaars Esperantist, hield, werd ogen
blikkelijk door de heer T. Tiessen in het Nederlands vertaald. Voor de niet-Es-
perantisten, die deze plechtigheid in groten getale bijwoonden, een bewijs, dat
het Esperanto volkomen aan zijn doel beantwoordt. Hier stond een Hongaar,
hier had evengoed een Engelse Esperantist kunnen spreken. Of een Duitse,
een Franse, een Noorse, een Griekse, een Chinese, enz. Welk een prachtige
propaganda! Voor het Esperanto dat zo gemakkelijk te leren is. Moge deze taal
spoedig als verplicht leervak op alle scholen worden ingevoerd!
Enkele uren voor de onthulling van 't
monument vond in De Oranjeboom een
vergadering van Esperantisten plaats.
De heer T Tiessen, vice-voorzitter van
de Noordhollandse Esperantovereniging
„La Norda Stelo", en voorzitter van het
Comité tot Wederopbouw van het Monu
ment, heette de aanwezigen van harte
welkom. Onder deze aanwezigen merk
ten wij op de heer en mevrouw Isbrüc-
ker. De heer Isbrücker is voorzitter van
de Esperanlo Academie, mevrouw Is
brücker, eveneens volbloed Esperantiste,
2e secretaresse van de Universala Ligo
De heer Tiessen vertelde ons over de
verwoesting van he* monument en van
de grote medewerking der Texelse be
volking bij de pogingen tot wederop
bouw van dit ter nagedachtenis van dr
Zamenhoff opgerichte ereteken. Van de
f 2000, die voor het bouwwerk nodig
waren werd f 1800 door Texel zelf bijeen
gebracht, het kan dus met recht een
echt Texels monument worden genoemd,
leder weldenkend Texelaar was dan ook
woest op de commandant van het des
tijds op Texel gelegerde S.S. bataljon,
die de sloop van het monument beval.
Na dit openingswoord zong men de
drie coupletten van het lied „La Espero"
(De Hoop.)
Vervolgens las de heer Tiessen ver
scheidene brieven voor, die naar Texel
waren gezonden door enthousiaste Espe
rantisten, die de onthulling tot hun spijt
niet konden bijwonen. Brieven uit Aber
deen (Engeland), Duitsland, Den Haag,
Zeeland, Rotterdam, IJmuiden, Amster
dam. Tenslotte werd de oekende Espe-
rantofilm uit het Filmarchief van de
Texelse Courant vertoond. Een film,
hoofdzakelijk over de bouw en onthul
ling van het oorspronkelijke monument
in 1935- We zien Siem de Waal volijve
rig aan het bouwen, zoals wij voor en
kele dagen de heer W- J. Boon met veel
plezier de troffel zagen hanteren bij de
bouw van het nieuwe monument, dat
precies gelijk is aan het eerste! Wij kun
nen dus zeggen: Het staat er weer! Een
lang gekoesterde wens is in vervulling
gegaan.
Na deze film werd nog een andere
zeer attractieve rolprent uit genoemd ar
chief vertoond. De heer J. Nauta zorgde
daarbij voor de projectie.
Kort na de vergadering arriveerden
de Hongaarse Esperantist Andreo Cseh
en de heer Rooswinkel, referendaris bij
het Ministerie van O., K. en W., die de
onthulling kwam bijwonen als vertegen
woordiger van de Nederlandse rege
ring. De heer Adreo Cseh is een zeer
bekende figuur in de Esperantowereld
Hij is redacteur van het blad ,,La Prak-
tiko", secretaris van de Universala Li-
go, een afdeling van de Wereldfederatie
die het Esperanto als haar voertaal ge
bruikt!
Een zeer talrijk publiek was naar het
nieuwe Esperantomonument gestroomd
om van de plechtigheid getuige te zijn.
De politie legde het verkeer om.
Als eerste spreker voerde de heer T-
Tiessen het woord. Hij heette in het bij
zonder welkom de heer Rooswinkel, re
ferendaris bij het Ministerie van O., K.
en W. en het dagelijks bestuur van de
gemeente Texel, vertegenwoordigd door
loco-burgemeester S. de Waard en wet
houder Th. R. Hin- Hij dacht met dank
baarheid terug aan de medewerking
van ons gemeentebestuur bij de pogin
gen van de heren Joh. M. en G Duinker
om het Esperanto op Texel te verbrei
den. Het gemeentebestuur toch heeft
door het beschikbaar stellen van een
leslokaal (met verwarminq!) voor het
houden van cursussen en tentoonstellin
gen bewezen, dat het de Esp. beweging
een goed hart toedraagt. Spr. hoopte
dat de Esp. ook in de toekomst weer een
beroep op het gemeentebestuur mogen
doen! De heer Tiessen heette bijzonder
welkom ook de heren J- Tiessen en J.
Veldstra, resp. directeur van Gemeente
werken en gemeente-opzichter Bij de af
braak van het monument hebben zij er
voor gezorgd, dat de waardevolle delen
gespaard bleven, zonder dat was de
herbouw nog niet mogelijk geweest.
Spreker verwelkomde ook de familie
Duinker. 30 Mei was het 15 jaar geleden,
dat het oorspronkelijke monument
werd onthuld, het tweede in ons land
(Bergen op Zoom had het eerste in 1934
onthuld). Door zijn enthousiasme en wel
sprekendheid slaagde wijlen de heer
Joh. M. Duinker er in gelden bijeen te
zamelen voor een monument, gewijd
aan de nagedachtenis van Dr. Zamen
hoff. Bij zijn pogingen werd hij uitste
kend gesteund door zijn broer G J. Duin
ker, redacteur van de Texelse Crtdie
talloze kolommen aan het Esp. heeft ge
wijd. Uit alle delen van de wereld wer-
HET TEXELS ESPEEANTOLIED
door W. J. Boon
(Het clublied van de Texelse Esperan
tisten, die omstreeks 1935 door Siem de
Waal in de voormalige Ulo werden op
geleid). v
Wij met ons clubje zingen luid
Een Espeiantolied
Dat door de leus: Verbroederinq"
Van onze 'lippen vliedt
Komt, Tex'laars sluit u allen aan
En zingt eendrachtig mee
Het Esperanto maakt ons één
Heft aan een blij hoezee.
Het Esperanto dat eens schoon
Zal bloeien overal
Draagt liefde en vrede in zich mee
Daarvoor staan wij dus pal
Wij zingen blij in bos en veld
Met 't ruisen van de zee
Brengt tot de volk'ren der aard
De harmonie en vree!
De groene Esperanto-ster
Zal schitt'ren dag en nacht
En zal gelijk het Texels groen
Eens bloeien vol van pracht.
Eens komt de tijd dat blank en bruin
Eendrachtig samen gaan
De mooie Esperanlotaal
Zal leiden hunne baan.
den giften ontvangen voor het monu
ment, zowel uit Noorwegen als uit Nw-
Zeeland. Ja alom zag men het nut van
Esp. in. Door het Esp. worden tolken
overbodig, door het Esp. kan men recht
streeks tot elkander spreken, want het
Esp- doet de taalmuren wegvallen. De
grote handicap van de taalmuren- Ze
ker, ieder volk heeft recht op zijn eigen
taal, aldus sprmaar geen enkel volk
heeft het recht om zijn taal aan andere
volken op te dringen en daarom is het
Esp. zulk een uitkomst en prachtige op
lossing. Vooral in deze tijd, nu er door
de technische vooruitgang qeen afstan
den meer bestaan. Nu het Esp. weer
overal mag en kan worden geleerd en
gepropageerd, want Hitier en zijn waan
zinnige ideeën zijn vernietigd. Hitler, die
een grote hekel aan het Esp. had en de
ze taal dan ook prompt verbood, 't gold
als een van zijn eerste daden. Een kolf
je naar de hand van hen, die hem
trouw volgden, zoals de Duitse comman
dant die in 1941 het bevel gaf tot alge
hele verwoesting van het monument.
Maar zoals gezegd, veel bleef gespaard,
ook het fundament! Men wist: daarop
gaan wij straks een nieuw monument
bouwen, zodra Hitier verslagen is. Wij
len Joh M Duinker zag als een van zijn
eerste taken na de oorlog: wederop
bouw van het monument Helaas heeft
hij de vrede niet mogen beleven, hij
werd vermoord. Een der grote stuw
krachten van de Esp. beweging was uit
ons midden weggerukt. Joh. M. Duinker
kon niet meer zelf de hand aan de ploeg
slaan, maar zijn vrienden en geestver
wanten hebben het werk, dat hij met zo
veel geestdrift ter hand had genomen,
voortgezet en in 1946 werden bijeenkom
sten georganiseerd, ten bate van het
nieuwe monument. Die avonden brach
ten samen f 1500 op! Dank voor de me
dewerking! Wij danken ook de heer W.
J. Boon, die dit monument herbouwd
heeft, aldus de heer Tiessen, die hierop
Willy en Wim Duinker verzocht, het mo
nument te onthullen- Dit geschiedde
door verwijdering van de Esp- vlag,
v/elke de steen bedekte, die op de eer
ste pagina van dit blad is afgedrukt.
En toen stond daar het nieuwe monu
ment als een symbool van vrede en vrij
heid. ,,Moge het nimmermeer door oor
logsgeweld worden verstoord", aldus de
vuriqe wens van de heer Tiessen.
De heer Rooswinkel sprak hierop na
mens onze regering. Met groot genoe
gen had hij gevolg gegeven aan de uit
nodiging om hier namens Zijne Excel
lentie de Minister van O., K. en W. van
zijn belangstelling blijk te mogen geven.
„Het is ons een vreugde, dat dit monu
ment, na door schendende handen te
zijn verdwenen, weer te voorschijn is
gebracht.
Dr Zamenhoff, aldus spreker, was een
groot mens, die reeds als jongen ver
vuld was van het verlangen de wereld
te helpen leiden op de weg naar vriend
schap en broederschap onder de volke
ren. Op i6-jarige leeftijd had de ge
dachte aan de tot standbrenging van
één taal hem al bezig gehouden Opdat
de mensen elkaar beter zouden kunnen
verstaan. Opdat zij elkaar beter zouden
kunnen begrijpen. Dr. Zamenhoff leefde
in een stadje, waar 4-o verschillende
volkeren door en naast elkaar leefden,
dikwijls in een toestand van volkomen
wanbegrip. Dr. Zamenhoff heeft ge
zegd: „Ik wil geen schepper zijn, maar
een initiatiefnemer". Die worden ken
merkten zijn bescheidenheid. Dr- Zamen
hoff heeft bij zijn streven veel tegen
spoed ontmoet en de Esp- beweging
evenzo, maar steeds kwamen er nieuwe
krachten omdat men bezield was van 'n
groot ideaal. Ja, Dr. Zamenhoff was zijn
tijd ver vooruit-
Hier staat dit monument als een sym
bool van verbroedering, in een tijd, die
zich kenmerkt als een van hopeloze ver
warring, als een chaos. Een monument,
onthuld met de Pinkster, 't feest van de
geest, die wij nodig hebben om tot de
door Dr. Zamenhoff begeerde verbroede
ring te kunnen komen.
Spreker sprak tenslotte zijn grote
waardering uit voor wat hier tot stand
is gebracht.
Loco-Burgemeester S-
de Waard sprak hier
op namens het Ge
meentebestuur. Bur
gemeester W B. Oort
heeft destijds bij de
onthulling van het
eerste monument de
hoop uitgesproken,
dat dat monument tot in lengle van da
gen zou blijven staan. De bezetters heb
ben het echter afgebroken, maar de
geest van ons volk en van de Esp. heb
ben zij niet kunnen breken: Onder de
stuwende leiding van de heer Tiessen is
het monument herbouwd. Het is een
sympathieke gedachte geweest om de
herinnering aan Joh. M. Duinker, de va
der van het monument, ook in dit monu
ment te laten voortleven. Hier is weer
een mijlpaal van het culturele leven be
reikt.
Wij zijn onze regering ervoor erkente
lijk, dat zij een vertegenwoordiger heeft
willen zenden om aanwezig te zijn bij de
onthulling van dit monument, dat ons
voortdurend zal herinneren aan het ide
aal van Dr- Zamenhoff, die het Esp. sa
menstelde cm daardoor mensen en ge
dachten dichter tot elkaar te kunnen
brengen. Om meer begrip te scheppen
en dat is zo hard nodig, waar vervreem
ding tot achterdocht kan leiden en ach
terdocht tot oorlog Esp. is een belang
rijk middel in dienst van de Vrede. Dit
monument getuigt van de geestelijkeen
materiële wederopbouw! Spr. dankte het
Comité voor zijn werk en de uitvoerder
dankte hij voor de bouw. Hij zeide, het
monument gaarne namens het gemeen
tebestuur te aanvaaiden en rekende het
zich tot een eer een krans aan het mo
nument te mogen hechten. Deze krans
werd hierop door de heer W- J. Boon
om het beeld van Dr. Zamenhof ge
hangen.
De heer Andreo Cseh, een Hongaars
Esperantist, voerde hierop het woord.
Zijn in het Esp. uitgesproken rede werd,
zoals gemeld, door de heer T. Tiessen
vertaald. De heer Öseh zeide: „De ge
broeders Duinker hebben eens gezegd,
dat ze niet zouden rusten voor héél
Texel Esp. zou spreken. Zij hebben ijve
rig gewerkt, maar de wrede oorlog
kwam tussen beide. Gij allen weet welk
een grote ellende de oorlog gebracht
heeft, niet olleen in Europa, maar ook
op Texel
Ik ben nu voor de derde maal op
uw eiland. Nu als een pelgrim om een
heilige plaats te bezoeken: de plek waar
dit symbool van hoop en verlangen van
de mensheid naar vrijheid en eensge
zindheid is opgericht- Ik ben hier ook
gekomen om de nagedachtenis te eren
van Joh. M. Duinker, een groot idealist
en energiek werker, een trouw kame
raad en een goede vriend. Gedurende
de oorlog was ik met hem in correspon
dentie. Ik lieb hier een brief van hem,
zijn laatste brief, geschreven op 21
Maart 1945. De heer Cseh las hierop de
brief voor. Daarin schreef de heer Duin
ker, dat zijn eerste taak was de weder
opbouw van het monument. Hoe enthou
siast was hij! Hoe genoot hij er in, dat
de ster en andere belangrijke onderde
len waren gered! Nieuwe cursussen zou
den worden georganiseerd. Andreo Cseh
moest naar Texel komen om deze cur
sussen te leiden- Mochten die cursussen
een financieel nadeel opieveren, Duin
ker zou wel bijpassen
Een deel van zijn plannen
zou worden verwezenlijkt: het monu
ment staat er weer, helaas zonder zijn
aanwezigheid, tenminste zonder zijn li
chamelijke aanwezigheid, wij geloven
in zijn geestelijke aanwezigheid, hij
leeft in ons aller herinnering voort. Ik
hoop vurig, dat gij allen die hier aan
wezig zijt, het ideaal van Duinker wilt
helpen verwezenlijken. Zijn ideaal was:
dat heel Texel eens de groene ster zou
dragen en Esp. zou spreken!
De heer Sseh wenste de Esp. met 't be
reikte resultaat geluk, ook de gemeen
telijke autoriteiten wenste hij geluk. (Het
gemeentebestuur heeft de zorg van het
onderhoud voor zijn rekening genomen).
Spr. hield hierop een pleidooi voor de
Universala Ligo van het Federale We
reldbestuur, dat het Esp. als voertaal
gebruikt-
De heer Weeke, hoofdbestuurslid van
de Ned. Esoerantover „L.E.E.N.' (De toe
komst is ons), ook sprekend namens de
Haagse sectie van L.E.E.N., sprak hier
op een hartelijk woord, vervolgens werd
gesproken namens de Bond van arbei
dersesp Men hoopte, dat ook op Texel
weer spoedig een actieve Esp. Ver. zou
bestaan, opdat de Texelaars de buiten
landers zouden kunnen verstaan en niet
meer op gebarentaal aangewezen zou
den zijn.
De heer Mus sprak namens de Zaan-
damse Esp. Ver „Voorwaarts". Zijn
woorden vertolkten de diepe gevoelens
van medeleven in Texels lief en leed.
„Laten wij allemaal werken, zoals de
gebroeders Duinker hebben gewerkt,
dan zal het ideaal van Dr. Zamenhoff
worden verwezenlijkt. Vivu Esperanto!
De heer Mus sprak in het Esp., de rede
werd door de heer Tiessen vertaald-
De heer Tiessen dankten allen voor
de grote belangstelling, daarbij richtte
hij zich in het bijzonder tot de vertegen
woordigers van Regering en Gemeente
bestuur.
Na deze plechtigheid hebben verschil
lende Esperantisten een bezoek ge
bracht aan het graf van de gebroeders
Duinker.
s
EENS WAS DE PRINS HENDRIKPOLDER voor een appel en een ei te koop
Dat is al lang geleden. Dat was voor de kunstmest zijn wonderbaarlijke invloed
deed gelden! Er lagen enkele boerderijen in die polder, hier en daar geleek hel
landschap een prairie. Maar nu is de Prins een polder, waarop wij trots kun-
nen zijn! VIJFTIG JAAR geleden vestigden de heer en mevrouw IJ. Lap en N
Lap-Brum zich als jonge boer en boerin op hoeve „Kapni". Zestien jaar lanq
hebben zij daar gewoond. De heer Lap boert niet meer, maar hij kan nog qe-
zellig vertellen over die ouwe tijd. En wij beleefden dan ook een genoeglijk
uur, toen wij het bruidspaar ter gelegenheid van zijn 50-jariqe echtvereniaina
interviewden-
EENS was de gehele Prins Hendrik
Polder 'het eigendom van Baron Van
Goffinet. diens rentmester was een zeke
re Winkler. Toen de heer en mvr. Lap
in 1900 de boerderij „Kapni" huurden,
behoorden er 34 bunder land bij. Het
was één stuk land, maar na verloop van
tijd heeft de heer Lap het verkaveld in
16 percelen. Toen hij er kwam,-trof hij
er één enkele kolk, ihij zorgde voor elf
nieulwe kolken. Ook wierp hij er ver
saheiden f.u'uiïwaollen op. Het land had
nog niet de zegenrijke werking van de
kunstmest ondergaan, daardoor braolit
het. weinig voort en zo kon 'het gebeuren,
dat de heer C- Roeper eens 40 bunder
huurde voor de som van tien gulden!
..Maar door de kunstmest vloog de
polder vooruit!" zegt mevr. Lap, die
graag aan bet gesprek deelneemt, want
de boerderij is ook altijd haar lust en le
ven geweest- Evenals baar man lieeft
ook zij veel werk in haar IeVen verzet-
Evenals haar man geniet ook zij nog '11
goede gezondheid, maar. van 't voor
jaar .heeft ze een been gebroken, voor de
tweede keer, want in 1944 had ze
eenzelfde, ongeluk! Het lopen gaat daar
door niet zo vlot- Maar één been is in
ieder geval nog best!" zegt ze vol opti
misme!
„Kapni" kreeg een nieuwe naam!
Na de dood van baron Van Goffinet.
hebben de erven in 1911 zijn bezittingen
op Texel verkocht-
Die erfgenamen waren de vier doch
ters van deze baron. Verschillende boer
derijen waren naar haar genoemd. Ook
„Kapni" had een nieuwe naam gekre
gen, toen de baron er eigenaar van werd.
Hij noemde die boerderij toen ..Louisa".
De naam Louisa" kennen wij al niet
meer: het !s weer „Kapni" als voor
heen.
Bij die verkoop in 1911 't was in De
Oranjeboom kocht Leen Koning van
Oosterend 2 boerderijen (thans bewoond
door de families Dijksen en De Graaf'
met totaal 35 bunder land voor f 7000,
„Ceres" werd gekocht door Piet Duin
ker Fzn- en diens broeder Nanning
Duinker- „Amalia" en „Johanneshoeve",
in welke laatste honderd Icoeien konden
worden gestald weiden gekocht door de
Gebr- Bakker van Den Hoorn. De heer
Lap kocht 120 bunder voor f25000,
Voor die Wart ton had je er twee boer
derijen bij, nl. „Alexander" en „Kapni".
En zij willen er graag méér van
weten
Geef hun dan het boek
door J. A. v. d. Vlis
ter lezing!
Het is in voorraad bij:
Parkstraat 10 Den Burg
Ze stonden er naast.
Genoemde kopers waren zeer in bun
schik, maardaarop weiden alle be
zittingen gecombineerd geveild en toen
werd alles verkocht aan iemand van het
Vasteland, die zekere Bregman. uit Alk
maar, een makelaar, daartoe opdradht
had gegeven! De Texelse boeren stonden
er lelijk naast! Die Bregman verkocht ge
deelten aan Teun Zegel, Willem Zegel,
Van Rossum, Dr. Timmer en Dijksen.
In 1916 beeft de heer Lap „Martha's
Hoeve" laten bouwen. U kent deze boer
derij wel: komend van Den Bung vindt u
haar vlak voor Den Hoorn-
Rundveestapel verbeterd.
De heer Lap (en zijn vrouw ook) denkt®
met plezier terug aan „De Prins". Hij
heeft deze polder 111 betekenis zien toe
nemen, door de kunstmest, inaar door de
kunstmest met alleen! Wij schreven al
over de verkaveling en ook moeten wij
noemen de aandacht die besteed werd!
aan de verbetering van de rundvees-ta-j
pel. Men richtte daardoor een Stieren-p
vereniging op. Misschien is dat de eer
ste stierenvereniging van Texel ge
weest. Die vereniging werd opgericht ia
bet „kroegje van Kees Beumkes" aan hel
Hor rit je. Opgericht door jonge boeren
van de Prins. De heer I^p beeft toen
bij Wijze van proef een beste stier in
Leiden gekocht- Toen men zag welk een
goede resultaten men met deze stier ver
kreeg, begreep men dat het dekgeld vol
komen verantwoord was en de Stieren
vereniging kocht al spoedig zelf uit
stekend fok-materiaal aan- De eerste stier§
kostte f 1000. later kocht men samcnl
met Den Hoorn drie prima stannboek-7
stieren aan
Waarheen met de melk?
Het land werd verbeterd, het leverde1;
meer op, er kwamen meer koeien en dnaj
ook meer melk- Waar moest men met al
die melk heen? Te Den Buiig was in de"
Bocksberg een kaasfabriekje gevestigd
een speculatieve onderneming, die de!
boeren zo weinig mogelijk betaalde- „Nei
het zat daar niet goed!", -zegt de hee:
Lap, die evenals de andere boeren uil
de Prins hun melk aan die fabriek gin
gen leveren. „Wij kregen vier cent vooi
onze melk". De heer Rijf, kastelein va
bet Loodsmanswelvaren, haalde die mei!
bij ons op. Wij besloten niet meer aai)
De Bocksberg te leveren, vonden rela
ties in Alkmaar, -maar dat lie-p na enkel-
jaren ook al op niets uit, doordat de lan
ge reis veel afbreuk deed aan de kwali
teit van de melk.
Na besprekingen met wethouder Verf
stegen van Den Helder leverden wil
daarop de melk aan liet. Nieuwediep. Dil
melk werd opgehaald door Willem Zei
gel. Dat liep wel, maar het verlangen!
groeide 0111 een eigen kaasfabriek op tc
richten- Dat is dan ook gebeurd: met 1L
aandeelhouders uit de Prins en 4 uii^
Den Hoorn stichtten wij „De Onderne
minig". De Boerenleenbank was onz:
geldschieter Jammer dat oraze Hoornder
fabriek in de oorlog verdwenen is- „Denj
Iloorn betaalde altijd een cent meer darfj
de „Eendracht", vult mevr. Lap aan- Ja
zij leeft mee, zoals bet een echte boerirl
betaamt!
E11 zo boomden wij door. Over de af-J
gelopen 50 jaren. De heer Lan vertel'
ons. dat hij in de „Knoppebuurt" is gebo
ren en hij toont ons o.a. eer, foto van zijl
moeder in ouderwetse, klederdracht- Ooi
zien wjj o a- een portret van de moedei
van de bruid, een vrouw met een Texel
se kap- De bruid lieeft nooit een Texelse
kap gedragen. Nou, nóóit? Missoliiei
met de Pinksterbrmrd?
Boeren in de Prins- Denkt 11 niet, da
de -heer Lap daar eenzaam bleef leven
Hij had een ruime blik en algemene be
langstelling. Daardoor werd hij van ta
van verenigingen bestuurslid. De veil
vergaderingen riepen hem soms avow
aan avond naar elders. „Vooral in he
voorjaar was het bar druk", merkt me<vr
Lap op. „Hee wos gien evund thuusl
25 Jaar lang is de bruigom Heemraaf
geweest van de Dertig Gemeenschappe
lijke Polders. 22 jaar diaken van de N-H
Kerk, zeker wel 20 .jaar bestuurslid vooi
Den Hoorn van de Alg- Tex- Wijtoverple
ging- Tal van jaren bestuurslid ook val
de Holl. Mij. van Landbouw.
Wij hebben het bruidspaar van hart^
gelukgewenst met hun gouden jubileuml
Mogen hun nog vele jaren in goede gel
zondiheid worden toegemeten!
