De Avondmaalstafel afkomstig uit kajuit
„CORALIE"
Tentoonstelling in de N.H. Kerk van Oudeschild
Hoe Jantje Kruizemunt een erfenis kreeg
De Wezenputten zijn zeker
drie eeuwen geleden gegraven,
want volgens het boek „Texel"
valt uit enige gegevens op te
maken, dat het weeshuis in Den
Burg in 1648 een put aan de
voet van de Hoge Berg exploi
teerde- Het water uit deze put
had de naam langer goed te
blijven dan water dat elders
werd ingenomen vermoede
lijk door het hoge ijzergehalte.
Met een houten pomp zie af
beelding) werden de vaten ge
vuld en aanvankelijk rolde men
deze over land tot aan de dijk.
Dit is een vrij grote afstand en
daar in Holland het vervoer te
water van ouds populair is,
ging men tot bevaarbaarma-
king van de Schilsloot over.
(Zie verder het boek „Texel").
IN DE N.H. KERK van Oudeschild is thans, zoals gemeld, een tentoonstel
ling ingericht. Men kan hier zeker een uurtje zoek brengen! Een van de in
teressantste onderdelen is ongetwijfeld de tafel met tal van kerkarchieven,
eeuwenoude documenten, welke speciaal voor dit doel uit Den Haag naar
Texel zijn qezonden- Betreffende de reeds genoemde aanbouw van de noorde
lijke vleugel, in 1740 ligt hier een verzoekschrift van de Oudeschilder ker-
keraad aan „De Edel Mogende Heren, Gecommitteerde Raden van de Staa-
ten van Holland in Westvriesland en 't Noorderquartier" om een subsidie van
2100 gulden in de kosten van de bouw.
Er zijn nóg ouder geschriften, zoals
een, gedagtekend 16 Maart 1650, dus
300 jaar oud, toen Oudeschild een eigen
kerkelijke gemeente werd en dus onaf
hankelijk van Den Burg: „Geaccordeert
aldus staat er over de separatie der
kerke en Gemeinte van 't Skild en Den
Burg ten overstaan van Do. Lucas Vin-
kius, Predicant tot (te) Alkmaar in pre
sentie van Do. Anthonius Domburg,
Predicant aan 't Skild, dat de kerk en
Gemeinte van 't Skild in desen separa
tie; sulle overgesteld werden alle de
Gereformeerde (Herv.) aan 't Skild en
over de Zuijd-zijde van De hoogenberg
gerekend zijnde van De Vogelkooij in-
cluijs, met de regt doorgaande streek
benedens bergs bewoond; en sullen de
ledematen in desen district woonende
door den Predicant van 't Skild van de-
se separatie kennisse werden gegeven.
Aangaande de Westergeest en de Hui-
sen aan de Noord-zijde Des Bergs voor-
segd hangende, sullen alle blijven aan
den Burg vooren (zoals tot dusverre) ge
weest is".
Aldus gedaan aan Den Burg op den
Eijlandse Texel den 16 Maart 1650. W.g.
Lucas Vinkius, dienaar des goddelijken
woords binnen Alkmaar".
Voorts noemen wij van de oude ge
schriften een waarin de overeenkomst
betreffende het lengegeld wordt vast
gelegd.
„Lengegeld?" zult u zich afvragen.
Och, ja, hier is zeker wel enige verkla
ring nodig! Zoals u weet liggen bij „Bra-
kensteijn" de bekende Wezenputten.
Die waren eigendom van het Weeshuis
van Den Burg, dat jaarlijks voor be
langrijke sommen water verkocht. Goe
de zaken werden o.a. gedaan met de op
de Reede liggende schepen! Dat water
werd via de bekende Skilsloot naar de
dijk vervoerd, in een klein schuitje,
geen tankboot, maar men verkocht per
vat. Tot 191C heeft men via de Skilsloot
gevaren. De laatste, die dit water ver
kocht was wijlen Pieter Bruin, vader
vah raadslid Jb. Bruin, wiens grootva
der eveneens in deze branche werkzaam
was. „Mijn grootvader verkocht dit wa
ter ook aan de op de rede liggende sche
pen", aldus de heer Jb. Bruin, 2 vaten
van 40 liter voor vijf centen".
Welnu, de vaten werden aan touwen
opgehesen, aan boord van de op de rede
liggende schepen. Deze touwen behoor
den toe aan de Diaconie van de Oude
schilder kerk, niemand mocht de vaten
met eigen touw aan boord hijsen!' Dit
privilegie leverde de diaconie een zeker
bedrag op, dat ten goede kwam aan de
aimen van hun dorp. Zowel de protes-
Nadruk verboden.
door G. Tth- ROTMAN-
25. Vijf minuten later kwam 's kos
ters vrouw naar buiten; ze verlangde
naar bed en kwam kijken, waar haar
man bleef. Ze verstijfde letterlijk van
schrik, toen ze hem daar heel in de
hoogte zag hangen. Zodra ze haar zelf
beheersing echter terugkreeg, holde ze
met grote stappen naar de toren. Haar
man moest gered worden, daar ging
niets van af!
26 En de arme vrouw begon de klok
te luiden, of het hele dorp in brand
stond. De burgemeester, de gemeente
raad, de nele bevolking sprong uit bed;
ze dachten allemaal, dat het konings
kind al geboren was, want het was af
spraak, dat dan de klok geluid zou wor
den. Buiten het dorp was, in afwach
ting van de grote .gebeurtenis, een bat
terij opgesteld en deze begon subiet met
het lossen van de vreugdeschoten.
tantse als de katholieke armen profi
teerden daarvan, maar in 1800 werd een
nieuwe regeling getroffen. „Wij, onder
getekenden, Tijs Zunderdorp, Michiel
Kooger en Arie Duinker, Diaconen van
de Gereformeerde Gemeenten van het
Oudeschild op Texel, benevens Hendrik
Dito, Cornelis Cornelisz. Molenaar en
Pieter Roos, Diaconen of Armbezorgders
van de Rooms Katholieke Gemeenten
ter voormelde plaatsen, thans bij elkan
der vergaderd tot het vaststellen van
eenige articulen betreffende de voorde
len voor de onderscheiden armen hun
ner gemeenten, voortspruitende uit het
zgn. lengegeld, wensen het afleveren
van water bij of ter voorkoming van al
le onaangenaamheden die uit misver
stand verder kunnen ontstaan en ter be
waring en aankweking van de onderlin
ge liefde en harmonie welke kinderen
van één huisgezin waarvan onze Heere
Jezus Christus het Hoofd is, betaamt nu
met volkomen genoegens goed gevonden
de volgende artikelen te bepalen, welke
de beide Gemeenten begeeren dat
kracht van wet zal hebben en welke nu
voortaan en altoos door hun stempel zal
worden geobserveerd".
Artikel 1 luidde: „De voordeelen van 't
zgn. lengegeld zullen op zodanige wijze
genoten worden, dat alle voordeelen die
door een Gereformeerde (Herv.) of
Roomse Loodsschipper mits dezelfde op
het Oudeschild zijn vaste woonplaats
heeft, worden aangebracht, behoren alle
die gemeenten en voor die armen bij
welke die schipper in de gemeente be
hoort".
De preekstoel.
De preekstoel is eveneens bij de ten
toonstelling betrokken en inderdaad is
deze het bekijken wel waard. In het
houtsnijwerk zien we een aardbol, een
koopvaarder, het wapen van Texel, een
vissersschuit en nog een aardbol. Deze
preekstoel is waarschijnlijk 300 jaar oud
en de zware kanselbijbel dateert uit
1649.
Voor de preekstoel staat de avond
maalstafel, die uit een scheepskajuit af
komstig is. Twee zilveren, gegraveerde
bekers trekken onze aandacht. De kope
ren doopboog van dit kerkje dateert uit
1683 en hij zou geschonken zijn door
Tromp, zeker is dat trouwens niet. Wel
zeker is, dat Tromp en De Ruyter dik
wijls de godsdienstoefeningen in deze
kerk bijwoonden en beide Zeehelden de
gemeente ieder een fraaie koperen kroon
geschonken hebben.
Midden in de kerk pronkt een tafel
met allerlei huishoudelijke artikelen enz.
Zeer aardig is 't kastje voor specerijen,
de zilveren schoengespen, de kaasmer-
ken! Het ene merk geeft naast het Texel
se wapen de letters TX, (Texel), het an
dere daarentegen TK (Teksel). Tegen
woordig schrijven wij allemaal Texel en
dat maakt tegenover onze toeristen wel
zo'n betrouwbare indruk, want wie vroe
ger Tekselsc kaas had gegeten had mis
schien nog nooit Texelse kaas gegeten.
En dat sticht verwarring wat wij op
dit rustige eiland niet moeten hebben.
Verder gaande, komen wij bij de af
deling koperwerk. Hier bewonderen we
een door wijlen de heer Aris Ponger ge
maakt petroleumstel plus waterketel.
Ook wordt hier verteld hoe (primitief)
men in die goeie ouwe tijd te werk
moest gaan wilde men vuur maken.
„Met vuursteen (uit de Hogenberg) en
ijzer werd een vonk geslagen en die
vonk werd opgevangen in een lapje, dat
moest gaan smeulen". Lucifers kende
men toen nog niet en de Texelse Elec-
triciteits Maatschappij was zelfs nog
geen luchtkasteel.
Men loopt hier over oude tegels en
grafzerken. Staat ineens boven het graf
van Herman Ludehoff van Zwol, die
op 22-jarige leeftijd als luitenant ter zee
verongelukte met het landsoorlogsschip
Oranjewoud. Dat is op de 8ste Juli 1758
gebeurd, dus bijna 200 jaar geleden.
Naast dit graf ligt nog een zeeman be
graven. Deze tweede zerk is half verbor
gen onder een bank. Bij de restauratie
en het verwijderen van deze bank komt
ook deze zerk dus bloot.
Op deze tentoonstelling heeft men
voor „elck wat wils" verzameld. Zie dat
keurige schrift van C. G. Blom, leerling
van J. K G Muller, hoofdonderwijzer,
die bij zijn afscheid van de school het
volgende gedicht aan zijn (zeer jeugdig)
brein ontfutselde: motto „Goede raacl
bij het verlaten der school op de 29ste
April 1871"
Voeg goede trouw bij werkzaamheid,
Wellevendheid bij deugd.
Wees spoedig tot elks hulp bereid,
Spaar redelijkheid met vreugd.
Beschouw de mensen niet te zwart,
Maar ook niet al te wit.
Dat nooit door wederwaardigheen,
Uw kalmte gans verdwijn",
Wees met een matig deel tevreen,
Gij zult gelukkig zijn".
Een aardig beeld krijgt men van de
watervoorziening in vroeger jaren (tot
1910), toen men uit de Wezenputten wa
ter naar Oudeschild en de op de rede
liggende schepen bracht. Men voer door
de Schildsloot. Oude tekeningen en
prentbriefkaarten illustreren een en an
der duidelijk. Schuin tegenover de sme
derij Slaman lag een sluis in de dijk, tot
daar liep de sloot. Die sloot is allang ge
dempt, smederij Slaman is niet meer het
laatste huis naar de haven!
DORUS RIJKERS HOFJE GEOPEND.
De blauwe zeeridders van Nieuwediep,
Texel en Callantsoog verkeerden Dins
dag in een bijzondere feeststemming,
omdat het borstbeeld van de vermaarde
Dorus Rijkers in hun midden is terugge
keerd. Dit borstbeeld was 13 jaar gele
den dicht bij de zeedijk met koninklijke
eer onthuld. Het verdween toen de oor
log nauwelijks enkele dagen oud was,
naar een geheimzinnige plaats. Op ini
tiatief van het Dorus Rijksfonds is het
Dinsdag teruggekeerd temidden van de
nazaten van de oude Dorus. Het Dorus
Rijkersfonds heeft nl. in het verdwenen
oude Den Helder, de stadswijk, waar Do
rus Rijkers heeft gewoond en ook de
Gorrel, de Tabbie en de Gul, Janus Kui
pers en Kees Runnerberg en vele ande
ren een Hofje laten zetten van tien
woningen, waar nabestaanden en wedu
wen van de blauwe ridders een woon
oord hebben gevonden. Aan de gevels
van een dezer huizen is nu het borst
beeld van Dorus Rijkers opnieuw ont
huld. Oud-burgemeester G. Ritmeester,
hoofdbestuui der van het fonds, heeft de
plechtigheid verricht.
Hij was verheugd en tegelijk trots, zo
vertelde hij aan de ruige zeelui, die om
hem gegroepeerd stonden, vooral omdat
de gemeen .e en het gehele land nu ein
delijk erkeno hebben dat de verdiensten
van de redders te groot waren om verge
ten te kunnen worden en dat de moei
lijkheden waarin velen van hen verkeer
den, gedragen moesten worden door het
gehele volk.
Doortje, de 79-jarige dochter van Do
rus Rijkers had bij het beeld van haar
vader op de erestoel plaats genomen. Zij
legde als eeiste aan de arm van de voor
zitter van „Moed, Volharding en Zelf
opoffering" een krans bij de beeltenis.
FEUILLETON
48.) Coralie sprong op en snelde de
trap op. Ze had nooit zoiets gezien als
de hartelijkheid van de vrouwen uit de
buurt tijdens de ziekte van haar moeder.
Er waren er die elke dag met het een of
ander ijaar de farm kwamen boeken
en tijdschriften en gebraden kip en
roomsoep en pudding met vruchten
moes. En ze brachten bloemen en eigen
gebakken brood en perzikengelei. Zij
boden zich aan om des nachts bij de
zieke te waken en Coaralie kon alles van
haar lenen wat ze maar wilde. Zij zou
het nooit hebben klaargespeeld, vooral
de eerste week niet, als die vrouwen er
niet geweest waren. Ze had zo weinig
ervaring van zieken en koken en kippen.
Maar er was altijd iemand, die met hulp
en raad klaar stond.
Stel je voor, dat mensen in de stad
zoiets deden, zei Allan keer op keer
Coralie zou nooit de slopen met open
gewerkte rand vergeten, die de neger
vrouw bracht, vergezeld van een grote
bos zonnebloemen. Ze waren van het
meisje van het postkantoor.
En Coralie wist nu, waarom Irene Fa
kes niets verwaands in haar karakter
had.
Irene was op een middag met een
paar vriendinnen op de boerderij geko
men. Coralie had citroenkoekjes ge
maakt. Ze sloeg ijs fijn en vulde glazen
met eigengemaakte druivensap en ijs. Ze
legde een geborduurd kleedje op het
dienblad en schikte de schaal met koek
jes en de glazen er op. Daarna ging ze
met het blad naar de zitkamer en dien
de rond. Iedereen glimlachte tegen haar.
Ze hadden haar geprikkelde, uitdagende
houding vaa vroeger vergeten. Angst en
verdriet hadden dat alles als bij tover
slag weggevaagd.
Irene ging met Coralie naar de keu
ken terug, om de vaat, die er nog stond,
af te wassen. Zo was Irene, dacht Cora
lie met een gevoel van schaamte. O, ze
zou proberen zelf iets van de vriendelij
ke onbevangenheid en hartelijkheid van
Irene in haar hart aan te kweken.
En toen, terwijl Irene bezig was de
glazen af te drogen, zag Coralie de ring
met een kleine diamant aan Irene's lin
kerhand. Het was maar een eenvoudige
ring met een kleine steen, maar een
ogenblik scheen Coralie er door ver
blind en ze bleef bij de gootsteen staan
met het bord, dat ze afgewassen had, in
haar hand.
Irene ging trouwen. Ze droeg een ver
lovingsring. Coralie voelde haar hart
zwaar worden als lood. Het was dwaas
om te schrikken, zei ze tot zichzelf. Van
het eerste ogenblik af had ze geweten
dat Duke met Irene wilde trouwen. Ze
pasten bij elkaar, ze hoorden bij elkaar.
En Irene was zo lief en mooi. Neen, nu
meende ze niet meer, dat het geld van
majoor Fakes er mee te maken had. Du
ke was geen geldjager. Hij keek uit naar
menselijkheid, naar karaktereigenschap
pen. Trouwens, wist ze dat niet reeds
lang? Was hij niet uit de stad gegaan,
had hij niet een prachtige carrière opge
geven, omdat hij een eenvoudig, echt,
menselijk leven hoger achtte dan geld en
roem?
Met grote zorg hing Coralie de doeken
te drogen. Ze ging met haar gasten naar
de deur. Ze bedankte haar voor haar
hartelijkheid en deelneming en toen Ire
ne glimlachte, glimlachte ze terug. Zij
was altijd jaloers op Irene geweest
maar de slag die haar getroffen had en
haar wereld had doen wankelen op haar
grondvesten, had ook dat gevoel vernie
tigd. Het was niet Irene's schuld, dat ze
beantwoordde aan alles wat Duke James
van een vrouw verwachtte, terwijl Cora
lie daar hoegenaamd niet aan beant
woordde Had hij haar niet een parasiet
genoemd de eerste keer, dat hij haar
zag? Had hij met gezegd, dat ze een arm,
verwaand, rijk meisje was, dat geen
grein van het leven begreep en dat ook
nooit zou doen?
Haar moeder lag te dommelen op de
rustbank in de eetkamer. Coralie schoof
stil de gordijnen dicht en liep op haar te
nen het huis uit. Het was een drukkend
warme dag geweest en aan de Zuidelijke
hemel pakten zich donkere dreigende
wolken samen. De lucht was zwaar. Ze
ging op het stoepje van de voorportiek
zitten. De bladeren van bomen en strui
ken hingen roerloos. De weinige gelui
den, die uit de verte kwamen, klonken
gedempt. Ze keek met stille ogen naar 't
opkomende onweer. Haar hart was zo
vreemd en leeg.
Duke ging met Irene trouwen.
De beste wint het altijd, dacht Coralie.
S.V. Texel.
Hedenavond wordt op ons terrein een
belangrijke wedstrijd gespeeld tussen 'n
sterke jtmge Texel comb, en 'n slectie
elftal van de Ned. Droogdok en Stoomb.
Mij. „N.D.S.M.".
Meer dan 100 cursisten van deze Mij.
brengen een week vacantie door in „De
Pelikaan", genieten van alles wat Texel
aan schoons en prettigs kan bieden,
maar ook van sport, voetbal en athle-
tiek. Onderling spelen zij om het kamp
kampioenschap. Uit al deze elftallen
wordt één sterke ploeg samengesteld die
dan tegen onze jeugdploeg zal spelen.
Voor de winnaar heeft de directie der
N.D.S.M. een mooie beker beschikbaar
gesteld. Als we nu nog werkelijk goede
clubmensen hebben, zullen ze nu toch
wel ernstig proberen om hier een prach
tige sportieve strijd te leveren en alles
te proberen om deze fraaie trophé een
vaste plaats in onze kast te geven.
Voor onze getrouwen zal het een ge
noegen zijn weer eens op eigen veld te
zijn en van goede sport te genieten. Het
zal weer leven en vrolijkheid zijn. Tot
vanavond dus.
De recette van deze wedstrijd komt
ten bate van onze adspirantenkampweek
in Augustus te Arnhem. Donateurs heb-
dan geen vrij entree.
S.V.O.-Nieuws.
Zaterdagmiddag ging ons handbalelf
tal naar De Cocksdorp voor de seriewed
strijden. De eerste wedstrijd ging tegen
De Cocksdorp en werd met 4-1 verloren.
In de verliezersronde wonnen wij met
4-0 van Den Hoorn, zodat ons elftal toch
nog met een prijs terugkeerde.
Alle leden en donateurs, die een club
insigne willen hebben, moeten eerst een
gulden betalen aan S. Kijzer, wacht er
niet mee maar steek een gulden bij u,
zodat wij ze zo gauw mogelijk kunnen
bestellen.
Jongens, de opkomst op de training
kan nog veel beter. Houdt de Donder
dagavond vrij en komt allen.
KATHOLIEKE KERKLIJST
Zondag: 5e Zondag na Pinksteren en
'Feest van Visitatie. Ie Zondag van de
maand. H. Missen om 7,30, 8,45 en 10 u.
de gez. Mis in Den Burg; om 7,30 en 10 u.
in Oosterend en om 10 u. in Den Hoorn.
Communieuitreiken in Den Burg buiten
de Missen om 7 u. en verder onder de
Missen. In de bijkerken alleen onder de
Missen. Communieuitreiking in Den
Burg begint heden achteraan. Biechtgel.
in Den Burg van 7-7,30; in de bijkerken
voor en na de Missen. De collecte v. d.
kerk met bijzondere aanbeveling; le
zakje v.d. armen en 2e zakje v.h. studie
fonds Lof heden met het oog op het
Aanbiddingsfeest in De Cocksdorp he
den niet om 7 maar om 3 uur. Deze week
zijn de Missen om* 7 en 8 u. en commu
nieuitreiken voor en onder de Missen.
Maandag nog 'n Mis om 9 u. met het oog
op de markt. Vrouwencongr. om 8 uur.
Dinsdag nog een Mis om 7,30 u. Woens
dag nog 'n Mis in Den Hoorn om 7,30 u.
Lof ter ere van St. Joseph met gebeden
v.d. op de schaal neergelegde intenties.
Donderdag. Nog een Mis in Oosterend
om 8 uur. Met het oog op de le Vrijdag
biechthoren v.d. schoolkinderen om 3,30
en verder nog van 7-8 u. Meisjescongr.
om 8 u. Vrijdag: le Vrijdag toegewijd
aan het H. Hart van Jezus. Communie-
uitreiken om 6,30. Om 8 u. gez. H. Mis
door de schoolkinderen. Nog een Mis om
7,45 in Oosterend vanwege de le Vrij
dag. Lof om 7,30, w.o. zegening van het
nieuwe H. Hartbeeld, dat voortaan op de
le Vrijdagen op het Priesterkoor ge
plaatst zal worden, om de devotie tot 't
H. Hart van Jezus te vermeerderen.
Nog een lol ook in Den Hoorn om 7,30,
w.o. voor het eerst de nieuwe Montrans
gebruikt wordt, welke bij gelegenheid
van twee huwlijksfeesten aan deze bij
kerk geschonken is. Zaterdag. Nog een
Mis in de kapel om 8 u. le Zaterdag v.d.
maand, toegewijd a.h. Onbevlekt Hart v.
Maria. Communieuitreiken om 6,30.
Biechtgelegenheid van 5-9 uur op de he
le uren. Geen rozenhoedje om 6 uur
maar om 7,30 oefening van de le Zater
dag. Dit ;s de 4e van de gezamenlijk te
houden 5 eerste Zaterdagoefeningen.
Korte overwegingen van de Opdracht
van Jezus in de tempel. Mogen vele pa
rochianen deze oefeningen medemaken
als een goede voorbereiding v.h. Feest
v.h. Onbevlekt Hart van Maria op 22
Aug. Zondag a.s. 6e Zondag na Pinkste-
j ren. Collecte v.h. studiefonds. Twee Mis-
sen in Den Hoorn.
Twee grote tranen liepen langs haar
wangen. Ze nam de moeite niet, ze af te
vegen. Niemand zag ze. Wat kwam het
er op aan? Ze wist, dat ze haar hele le
ven deze middag niet meer zou vergeten,
waarop ze had zitten staren naar drei
gende. loodkleurige wolken en begrepen
had, dat ze van Duke hield en dat Irene
zijn vrouw zou worden.
Maar ze wist ook, dat Duke zich in één
ding vergist had. Het leven had ze leren
begrijpen, ze had ingezien, dat de din
gen, die haar vroeger gewichtig, ja on
misbaar geleken hadden, onbelangrijk
waren. Je kon heel gelukkig zijn zonder
rijkdom, zonder dienstboden en auto's en
cocktail-pret, zonder kostbaar bont en
parels en diamanten. Ze wist nu, dat ze
volkomen gelukkig zou hebben kunnen
zijn in Duke's ongeverfde huis aan de
grintweg, als ze het gezellig en huiselijk
voor hem had mogen maken ja, ze
geloofde, dat ze nooit meer echt geluk
kig kon zijn, nu ze niet in dat huis
mocht wonen.
Ze wist nu dat ze bij het inmaken
van groenten en jams heimelijk gedacht
had aan haar eigen inmaak, later in Du
ke's huis, dat ze bij alles afwassen en
koken en de kippen voeren en eieren
uithalen gedacht had aan Duke's
maaltijden en aan Duke's tuin en kip
pen. Maar dat zou Irene nu allemaal
voor hem gaan doen!
Ja, zei Coralie tot zichzelf, mijn
kans op geluk is verkeken en ik zal mijn
verdere leven rond moeten wandelen
met niets anders in mijn armen dan een
zotte schoothond.
HOOFDSTUK XXIII.
Nancy "wilde een eind langs de beek
opwandelen, die sterk gezwollen was
door de regen van de vorige avond. In de
donkere hemel hing een oranjekleurige
maan.
Allan liet de blokhut in de zorg van
van Andy Lucas achter. De oude man
deed zo aandoenlijk zijn best om zich
nuttig te maken. Hij had nooit van lief
dadigheid geleefd, zei hij tegen Allan, al
was het de laatste jaren, nadat hij het
aan zijn hart had gekregen, ook moei
lijk geweest. Voor die tijd had hij goed
zijn brood verdiend met 'n fotografisch
atelier in Atlantic City, maar de concur
rentie was zó moordend geworden, dat
hij het ateliei verkocht had en met Nan
cy in een woonauto was gaan rondrei
zen. Ook toen nog hadden ze hun brood
gehad, totdat Andy's hart het opgaf en
hij drieweken in een hospitaal ver
pleegd moest worden. Tengevolge daar
van was hij op de kermissen beland.
En ik moest het hospitaal en de
dokter betalen, zei hij. Daarom heeft
Dan Lowry mij geld geleend op mijn
toestel.
(Wordt vervolgd.)
nz fi/T.Dir watir aan i>t ïCHEi't'. vïiuccHAr t or rtxKi hkt schild in 't
