'XSÊÉê
rat®,
SP 8
8 en voor al Uw drukwerk naar Drukkerij Texelse Courant
De moeilijke keus
Texelaars naar Australië en Nieuw-Zeeland
Hoe Jantje Kruizemunt een erfenis kreeg
EMIGREREN
Waar kan ik heen
Waar kan ik mijn licht opsteken?
Hamilton 9 Juli 1950.
Aan de redactie van de Texelaar.
Hallo! New-Zealand. We verschijnen
weer, maar er moest toch eerst wat
nieuws zijn. Ik zal maar bij mezelf be
ginnen, omdat ik daar het meeste van
weet.
Nou dan: ik ben de 13e Juni van Auck
land vertrokken, met als doel Cambrid
ge Er waren Vrijdags nog 30 jongens
uit Indonesië aangekomen en de start
was voor alle zo wat gelijk. Tenminste
op dezelfde dag. Dit is goed geregeld.
Omdat de meesten van ons geen Engels
spreken, gaat er een mannetje mee naar
de bussen. Daar wordt ieder in de goe
de bus gezet. De kaartjes worden be
taald tot aan de plaats van bestemming,
maar dat moet je later terugbetalen. Ik
zat met vijf Hollanders in de bus. In Ha
milton werden we opgewacht door een
mijnheer; drie van ons werden bij een
andere bus gebracht, wij met z'n tweeën
mochten wachten. Mijn kameraad werd
door zijn baas afgehaald, of moest met
de bus tot Cambridge. Daar stond mijn
baas. Ik werd eerst naar Hollanders ge
bracht, die Engels konden spreken, dat
deed mijn eerste en ook mijn tweede
baas. Bij de eerste lukte het niet. De
baas op zichzef was reusachtig, het werk
leek mij ook wel, maar ik zou zelf mijn
eten moeten koken, kleren wassen enz.
Mijn werk zou in een broeikas zijn, daar
stonden alle soorten bloemen in en ik
zou daar alléén in werken. Dat alléén is
niet erg, ik ben dan ook eigen baas.
maar koken, nou, mij niet gezien. Noch
tans mocht ik mee in de auto en moest
ook zijn boerderij zien Die was 240 ha.
groot. Maar deze lag in de heuvels, erg
hoog en laag Hij had 100 melkkoeien.
Van het bouwland, dat er bij was, was
de opbrengst ook voor een deel voor de
koeien bestemd. Hij teelde een soort
pampesgras, dat hij blijkbaar zelf had
uitgevonden, hij was er tenminste erg
trots op. Dat gras werd op regels geplant
de regels een meter uit elkaar, de plan
ten een halve meter van elkander. Na 2
jaar zijn het bossen van wel 2 meter
hoog, dan gaan de koeien er in. Het
moest dan best voer zijn.
Ik heb daar gegeten en ben 's avonds
weer naar Hamilton teruggebracht. Daar
werd ik in een boarding-house afgezet,
terwijl hij zei te zullen zorgen, dat ik
blijf werd ook door hem betaald,
ander werk zou krijgen. Mijn nachtver-
De volgende dag kwam hij weer, met
een ander adres; een goede job voor jou,
zei hij. En dat heb ik. Ik ben er 's mid
dags op af geweest. Het is 6 mijl van Ha
milton. Een groentekwekerij met win
kel. Tenminste zoiets, de naam winkel is
een beetje royaal. Het bedrijf ligt aan
een drukke weg en er stoppen veel au
to's om wat mee te nemen. De eerste
paar dagen leverden niet veei winst op;
er was geen slaapgelegenheid, dus bleef
ik deftig in mijn hotel wonen. En dat
kostte met de bus er bij precies een pond
per dag. Het was eerst de bedoeling daar
3 weken te blijven, dan zou de baas een
ander kosthuis voor mij hebben. Ik heb
van een ander kosthuis niets meer ge
hoord, maar was met 3 dagen uit mijn
hotel en slaap en eet hier. Het hotel was
anders wel aardig, je kon 's avonds de
stad nog eens even in.
Vrijdagsavonds is. het enorm druk in
de stad, dan doet ieder zijn inkopen, Za
terdags is alles gesloten, behalve biosco
pen. In de winkels kun je van alles
kopen, niet minder dan in Holland.
Wat ik verdien, daar kan ik zelf nog
niet uitkomen. Het is optellen en aftrek
ken, het laatste het meest. Wat ik vang
weet ik wel, dat is in ieder geval f 60
per week. Daar gaat niet anders af dan
wat ik zelf nodig heb. Meestal kom ik
hoger door overwerk. Mijn werktijd is
44 uur per week, Zaterdagsmiddags vrij.
Het land en de wegen zijn hier vrij ge
lijk, de grond, voor wat ik zie, vrucht
baar. De buren over weerskanten zijn
koeboeren, ze hebben nog wat land waar
aardig gras op staat, maar nu lopen alle
koeien op één weide en worden bijge
voerd. De melkenj is tegenwoordig niet
druk. En wat de mensen aangaat, die
zijn erg vriendelijk Ik ben de eerste
keer met de overbuurman mee geweest
naar de kerk, maar hij had een andere
kerk dan ik, en een volgende keer mocht
ik met een ander mee. Dat had hij even
gevraagd. Daar ben ik toen mee meege
reden en die wist een stukje verder een
andere Hollander te wonen, daar moest
ik toen ook even naar toe.
Het Engels spreken is nog niet zo ge
weldig. Maar toch al een stuk beter dan
eerst. Als ik nog denk aan mijn hotel,
waar ze mij de menu-kaart onder mijn
neus hielden. Nou, ik kon er geen wijs
uit worden en zei op z'n Hollands:
breng maar wat. En zo werd het over
gebriefd ook. Vervolgens moest ik meer
dekens hebben, want de eerste nacht
zag ik blauw van de kou. Of zij het niet
begrijpen wilden, weet ik niet, maar het
was een heel feest. Maar mijn dekens
kwamen. Met het eten is het in het be
gin idem. Alles is vreemd! Voor mensen
die een vermageringskuur willen onder
gaan, een ideaal land. Eer dat je het eten
lekker vind, ben je wel enige ponden
afgevallen! Voor een deel ben ik er aar
dig aan gewend, de rest komt misschien
wel.
Wat de vooruitzichten aangaat, over 2
jaar zou ik hier de baas zijn. Als het ten
minste niet tegenloopt De baas bouwt
deze zomer nog een nieuwe winkel, dich
ter bij de stad, volgend jaar wil hij daar
gaan wonen en moet de groente hier
vandaan komen. Ik voor mij heb daar
wel zin in. Hel is een mooi werk en voor
al omdat in de zomer gesproeid kan wor
den, zodat de zaak met gauw ver
drogen kan. Voorlopig ben ik hier voor
een half jaar, het is niet mijn bedoeling
om dan weg te lopen, maar ik wou toch
niet direct voor langer.
Groetend, D de Vries. c.o. C. S. Emeny
Highway Gardens, Newsiad Z D.
Hamilton. N.Z.
(Wordt vervolgd.)
Nad™k vsrboden. door Cr. Th- ROTMAN-
41 De gondelier had echter dadelijk
het bootje teruggeroeid en de thans
kaalhoofdige Italiaanse jongeling was
in een wip achterin de gondel, greep
met beide handen zijn kostbare pruik en
wilde die van de hengel rukken. Me
neer Kruizemunt boog zich echter op
dat ogenblik juist ver over de leuning,
en.daar ging hij, hoor, zijn pruikje
achterna!
42. Het was een vreselijke plons. Het
water spatte meters hoog; nog even zag
men meneer Kruizemunt's welversne
den voetzolen; toen enige golvende krin
gen, wat luchtbellengeborrel wat om-
hoogstijgende modder. en toen niets
meer. Verstomd keek Jantje zijn vader
na
NOG GEEN ONFEILBAAR MIDDEL
TEGEN KANKER.
Parijs, 26 Juli.
Aan het slot van het in de Parijse
Sorbonne gehouden vijfde Internationa
le Kankercongres heeft dr. Jacq. Lave-
dan voor de pers strekking en conclu
sies van het congres samengevat in een
verklaring, waarvan voor een leek de
volgende punten begrijpelijk zijn:
In deze jaren, nu aan de rol welke
door bacillen wordt gespeeld in de for
matie van de diverse soorten kanker,
een enigszins grotere betekenis wordt
toegekend, staat nochtans de stand der
onderzoekingen niet toe te verzekeren,
dat de kanker een bacil tot oorzaak
heeft. Het begrip bacil is overigens nog
niet helemaal afdoende door de bacte
riologen gepreciseerd. Erfelijkheid en
hormonen behouden in ieder geval hun
betekenis. Naast de klassieke bestrij
dingsmiddelen, chirurgie en radium,
heeft de hormonentherapie de laatste
jaren opvallende resultaten bereikt.
Maar het onfeilbare geneesmiddel is nog
steeds niet gevonden.
Er heerste evenwel enig optimisme
onder de congressisten, dat de resultaten
van het werk der laboratoriumspecialis
ten en praktiserende geneesheren, radio
logen en kernphysici een volgend con
gres in staat zouden kunnen stellen een
vroegtijdig vastgestelde diagnose de we
zenlijke voorwaarde voor de doeltref
fendheid van de meest bekende behan
delingswijze.
Achthonderd geneesheren en chirur
gen behorende tot 45 verschillende lan
den, hebben aan dit congres deelgeno
men. Op het laatste moment hebben
zich ook nog enige bekende kankerspe
cialisten uit de Sowjet-Unie gemeld.
Daar de organisatoren van het congres
op hun aan de Sowjet-Unie gerichte uit
nodigingen zelfs geen antwoord hadden
ontvangen, werden de Sowjet-Russen
door niemand meer verwacht. Zij wer
den niettemin met open armen ontvan
gen. (Hbl.)
ESPERANTO BIJ HET ONDERWIJS
Volgens een advertentie in 't „School
blad", orgaan van de Ned. Onderwijzers
Vereniging, wordt door de gemeente
Enschedé een onderwijzer(es) gevraagd.
Tot aanbeveling strekt het bezit van de
bevoegdheid tot het geven van onder
wijs in het Esperanto
Het Bureau „Esperanto bij het On
derwijs", stelt onderwijzers en leraren
in de gelegenheid aan de bekende Volks
hogeschool „Overeinge" te Havelte,
Drente, gratis een Esperanto-cursus te
volgen. Ook het verblijf met volledig
pension is kosteloos. De cursus vindt
plaats van 17 t.m. 29 Juli a.s. en staat
o.l.v. de bekende Esperantist Andreo
Cseh. Er zullen lezingen worden gehou
den over verschillende onderwerpen,
o a. door de heer K. v d. Kley, leraar bij
het M.O., Dr. W. J. A. Manders uit Ven-
lo en de heer J. Linthorst Homan. Voor
deelneming kan men zich aanmelden bij
de heer P. W. Baas, C. Krusemanstraat
43, Amsterdam-Zuid.
Aan het Technisch College te Bath
(Engeland) is een cursus in Esperanto
begonnen. Ook aan de Hogeschool te
Prestwick (Engeland) vindt nu een der
gelijke cursus plaats
De Kinderbibliotheek te Montvideo
(Argentinië) gebruikt Esperanto in haar
buitenlandse correspondentie. In het
door de bibliotheek uitgegeven school
blad „Compeneros" (Kameraden), kwam
een advertentie voor in het Esperanto,
waarop honderden antwoorden kwamen
uit vele landen. Het bestuur van de in
stelling gaf een collectief antwoord uit
in de vorm van een bulletin, dat gesteld
was in Esperanto en vele illustraties
over Uruguay inhield
Het congres van de Federatie van on
derwijzers van Uruguay, waarbij alle in
staatsdienst zijnde onderwijzers zijn
aangesloten, nam een resolutie aan,
waarbij het onderwijzend personeel
wordt aangespoord Esperanto te leren,
welke taal, zoals de resolutie het uit
drukt: „aller aandacht en steun verdient
om haar grote opvoedkundige waarde.
Bij gelegenheid van de onlangs te
Utrecht gehouden tentoonstelling „Met
Prins Bernhard op reis", hebben de Ne
derlandse Overheids- en particuliere
emigratie-instellingen een klein boekje
samengesteld, waarin naast algemene
inlichtingen over emigratie en over im
migratielanden een overzicht is opgeno
men van de onderscheidene adressen,
waar het publiek „zijn licht kan opste
ken".
Emigratie staat op het ogenblik in het
brandpunt van de belangstelling. Nu
moet u niet denken, dat dit 'n verschijn
sel is van na de oorlog, want ook vroe
ger emigreerden er mensen uit Neder
land. Hun aantal was echter betrekkelijk
gering. Ook in 1945 gingen er nog slechts
weinigen voorgoed naar het buitenland.
Maar in 1946 waren er al 700, in 1947
vertienvoudigde dit tot 7000 en dit aan
tal verdubbelde weer in 1948 tot 14000
Er was dus een sterk opgaande lijn. In
1949 echter bleef dit aantal constant:
wederom 14000. En in de eerste drie
maanden van 1950 vertrokken 2800 Ne
derlanders, om in het buitenland een
nieuw bestaan op te bouwën Hoe komt
het dat de stijgende lijn zich niet heeft
voortgezet? Ligt de oorzaak hiervan in
Nederland? Niet alleen, want u moet be
denken dat er bij emigratie altijd twee
partijen zijn: het land van herkomst der
emigranten en het land van bestemming.
Men is er niet mee klaar door vast te
stellen dat er Nederlanders willen emi
greren, als niet tevens vaststaat, dat lan
den als Canada, Brazilië e.a. emigranten
kunnen opnemen. Want elk land, dat im
migranten toelaat, zal er toch voor moe
ten zorgen, dat deze mensen een dak bo
ven het hoofd krijgen en een werkkring
met toekomstmogelijkheden wordt ge
boden. Wat de huisvesting betreft is er
ook in die landen in de oorlogsjaren gro
te achterstand ontstaan, die zelfs thans,
5 jaar na het einde van de oorlog, nog
niet is ingehaald. Bovendien is in die ja
ren de wereldbevolking met ettelijke
millioenen toegenomen. Een ander recht
streeks gevolg van de oorlog, dat een
remmende invloed uitoefent, is, dat er
nog altijd niet voldoende schepen met
passagiersaccomodatie zijn, die de we
reldzeeën bevaren.
Een verdere mogelijkheid wordt ge
vormd door het beperkte en gecompli
ceerde internationale geldverkeer. Het
gevolg hiervan is, dat men geld, dat
men in Nederland bezit, op een klein be
drag na, niet mee naar het buitenland
mag nemen. Dit betekent dus, dat men
dadelijk na aankomst in het nieuwe land
in loondienst zal moeten gaan werken.
Het is daarom voor de meeste landen
noodzakelijk dat men met eerder ver
trekt vóórdat men een arbeidscontract
in zijn zak heeft.
In vroeger tijden werd een emigrant
aan zijn lot overgelaten. Hij moest toen
zelf maar zien, op welke manier hij het
klaarspeelde. Tegenwoordig hebben de
Nederlandse overheid en diverse stands-
en vakorganisaties de handen ineen ge
slagen om hem over de moeilijkheden
heen te helpen. Het zijn de Gewestelijke
Arbeidsbureau's en de kantoren der zo
juist genoemde organisaties, die voor de
voorlichting en het \ervullen van de be
nodigde formaliteiten zorgdragen. De
Stichting Landverhuizing Nederland
neemt de papieren dan in ontvangst, legt
deze, tesamen met de ingewonnen in
lichtingen, voor aan en bespreekt ze met
de vertegenwoordigers van de betrokken
immigratielanden, verleent haar mede
werking bij het vinden van werk, regelt
de scheepspassage, de aankoop van de
viezen, enz. Het is hierbij een groot voor
deel, dat Nederland in de belangrijkste
immigratielanden over eigen emigratie-
attaché's beschikt, die, al voor het ver
trek van de emigrant, in het land zijner
bestemming verschillende zaken regelen
en in het algemeen de behulpzame hand
kunnen bieden, in het bijzonder bij het
verkrijgen van een arbeidscontract als
hierboven genoemd.
De meeste landen nemen alleen maar
boeren, landarbeiders en technische vak
lieden op. Alleen Australië heeft plaats
voor belangrijke aantallen ongeschoolde
krachten. Emigranten uit administratie
ve en intellectuele beroepen zijn moei
lijk te plaatsen.
Vrijwel steeds zal men zijn emigratie
zelf moeten betalen en dit doet velen,
die eigenlijk wel zouden willen emigre
ren, tenslotte toch van emigratie afzien.
Evenwel is er nog een mogelijkheid dat
in bepaalde gevallen van overheidswege
subsidie wordt verstrekt.
Men mag en moet zich emigratie geen
al te gemakkelijk voorstelling maken.
Het besluit daartoe moet wel goed wor
den overwogen. Daarbij dient men te be
denken, dat emigratie van gehuwden
niet alleen een zaak van de man is, doch
dat hierbij het gehele gezin en met
name de vrouw in belangrijke mate is
betrokken.
De hulp van de overheid en de reeds
genoemde organisaties strekt zich ook
uit lot de voorbereiding van de emigrant,
opdat hij zich zo goed en zo snel moge
lijk bij de taal, gewoonten en arbeids-
methoden in het nieuwe land kan aan
passen. Dat dit niet overbodig is, blijkt
o.a. uit het feit, dat reeds vaak de klacht
is vernomen, dat de Nederlandse immi
granten zo slecht met de taal van het
land hunner bestemming op de hoogte
zijn, waardoor tal van moeilijkheden ont
staan. Op het ogenblik worden onder
auspiciën van de emigratie-organisaties
cursussen gegeven in het Engels. Daar
naast worden cursussen gegeven in mo
torkennis, de bediening van landbouwma
chines en tractoren, benevens in elec-
trisch melken. Ook op het terrein van de
godsdienst en het maatschappelijk leven
worden richtlijnen verstrekt.
Als men emigreert, moet men er wel
aan denken, dat men in het nieuwe land
niet in alle opzichten als Nederlander
zal kunnen blijven leven. Dit wil niet
zeggen, dat men onmiddellijk al het
vreemde moet overnemen en de in Ne
derland verworven waardevolle beginse
len overboord moet zetten. Men dient er
naar te streven alle goede eigenschap
pen te bewaren en die van het nieuwe
vaderland er aan toe te voegen. Slechts
op deze manier zal men met succes wor
den opgenomen in de samenleving, waar
in men een toekomst gaat bouwen.
Ook als men geëmigreerd is wordt men
niet door Nederland aan zijn lot over
gelaten, want voor de nazorg van de
emigranten beschikken de emigratie-in
stallaties over eigen contactpunten in 't
buitenland en-of werken zij samen met
de aldaar bestaande immigratie-organi
saties. Natuurlijk berust de verantwoor
delijkheid vopr emigratie te allen tijde
bij de emigrant zelf. Het toezicht op de
emigratie en op de uitvoering daarvan
behoort tot de competentie van de Mi
nister van Sociale Zaken. De geestelijke
verzorging der emigranten aan boord
der emigrantenschepen wordt in onder
ling overleg door de bij de emigratie be
trokken instanties geregeld.
Een volgende keer zullen we nog eens
een aantal emigratielanden de revue la
ten passeren en tevens de adressen noe
men, waar belangstellenden nader kun
nen informeren.
BOUWVERGUNNINGEN.
Behoudens hogere goedkeuring heb
ben B. en W. de volgende bouwvergun
ningen verleend:
S. Ros, P.H. Poldei 23: bouw woonhuis
met bollenschuur aan de Schansweg.
M. Bakker en W .Bulder, Eierland,
verbouw van een woonhuis aan de
Hoofdweg E 38 te M.-Eierland.
Th. Witte, Kogerweg, bouw van een
broeikas aan de Kogerweg.
P. de Graaf, Amsterdam, bouw van
een dubbel schuurtje aan de Brink te De
Koog.
Joh. Post, Schildereind, bouw van een
woonhuis aan het Schildereind.
A. Daalder, De Koog, verplaatsing van
een bollendroogschuur naar de Kamp
weg te De Koog.
FEUILLETON
4Ja geld, zei Jill en met 'n plotselin
ge angst voor misverstand: hij heeft niets
slechts gedaan. Hij heeft niets weggeno
men. Dat heeft een ander gedaan. Er is
geld verdwenen en nu hij de boeken
heeft nagegaan, heeft hij het ontdekt
Hij heeft het te laat gemerkt en nu durft
hij het niet meer aan zijn chefs te ver
tellen Gisteravond heeft hij het mij
verteld. Zij zullen het ergste denken als
hij er nu pas mee voor de dag komt. En
deze week komen de commissarissen van
de maatschappij de boekhouding contro
leren. Ik weet niet wat er gebeuren
zal
Hij knikte. Neen het lijkt me een
lastig geval. Het is natuurlijk sloffig ge
weest met zijn boeken Hij had het dade
lijk moeten merken en het dadelijk moe
ten bekendmaken
Ja, dat begrijpt hij nu zelf ook.
En de gedachte, die hem nu voor
zweeft, zal wel zijn, het geld ergens te
lenen en het in de kas terug te storten
r,m verdenking te voorkomen. Want hij
is natuurlijk de verantwoordelijke per
soon.
Zij ontweek zijn blik.
Dat zal wel precies zijn, wat hij
doen wil.
En vraagt zich af, hoe dat gebeu
ren kan?
Zij keek hem nu recht aan. Het bloed
vloog naar haar wangen. Ik kan het niet
krijgen. Er is geen manier te bedenken,
waarop ik aan zoveel geld zou kunnen
komen U weet niet hoeveel het is.
Ik geloof, dat ik het wel kan schat
ten. Het zal wel in de honderden lopen.
Totaal buiten jullie bereik.
Zij knikte. Totaal buiten ons bereik,
zei ze.
Hij stond haar aan te kijken met een
uitdrukking in zijn ogen, die zij niet
begrijpen kon. Zij durfde niet denken,
wat hij wel van haar vond. wat er in
hem omging, of hij haar geloofde of niet.
Plotseling zei hij:
Het is niet onmogelijk Ik heb u
sedert enige tijd geobserveerd U bent
van een ander slag dan het andere meis
je hier in de'zaak. Hoe heet die?
U bedoelt Freda?
Ja, u bent rustig en eerlijk en be
trouwbaar. U bent met geboren om as
sistente in een winkel te zijn niet ge
boren voor de harde strijd om het be
staan Ik heb mij al allerlei afgevraagd
over uw afkomst en karakteren
of u mij zoudt kunnen helpen met iets
met een moeilijkheid, die ik in mijn le
ven heb. Want, ziet u, u bent niet de eni
ge, die moeilijkheden heeft.
U in moeilijkheden?! Allerlei ge
dachten schoten door Jill's hoofd. Zijn
vrouw, natuurlijk Wat kon 't zijn?
Hij zei. U zou mij enorm kunnen hel
pen als u wilde en ik zal graag de....
e... moeite, die u neemt.. betalen.
Zeer moeilijk of pijnlijk zal het niet
zijn, wat ik van u vraag en ik geef u
mijn erewoord, dat mijn bedoeling
volkomen eerbaar is. Hij glimlachte.
Zij voelde een vreemde schrik. Wat hij
zei, beviel haar niet helemaal, maar op
hetzelfde ogenblik kwam haar Dicks ge
zicht voor de geest, dat wanhopige, ra
deloze gezicht.
Ze keek hem vragend aan, als wilde
ze zeggen: Ga voort. Als hij haar een
voorstel te doen had, waarmee zij op
eerlijke manier aan geld kon komen,
was ze werkelijk niet in de positie dat
voorstel af te slaan Hij vervolgde:
U zult zich wel afgevraagd hebben
aan wie ik ai die bloemen geef? Het is
mijn moeder.
Dat was zoiets onverwachts, dat Jill
een uitroep niet kon inhouden
U dacht zeker, dat het mijn vrouw
was? Nu dat is niet zo. Ik heb geen
vrouw. En die zal ik nooit hebben ook.
Ik heb in mijn leven zulke bittere erva
ringen opgedaan, dat een huwelijk voor
mij uitgesloten is.
Hij zei het met een rustige, bijna stille
stem, maar juist daardoor maakte het 'n
grievend pijnlijke indruk. De man
moest iets verschrikkelijks beleefd heb
ben, dat een onuitwisbare indruk op
hem gemaakt had.
Vreemde gevoelens bestormden Jill.
Van de gesprekken en voorstellingen
met Freda over Hugh Clare en zijn
vrouw bleef niets over. Hij was niet ge
trouwd (was hij 't misschien geweest?)
en volgens zijn eigen woorden zou hij
ook nooit trouwen. Hij kwam vaak hier
in de winkel om bloemen te kopen voor
zijn.... moeder. Dat was eigenlijk iets
I erg liefs. Zij kon niet anders dan hem er
voor bewonderen.
Uw moeder zal wel erg gelukkig
met u zijn, zei ze opeens en glimlachte.
Och ik ben geen beter zoon dan
vele anderen, antwoordde hij. Mijn moe
der is ziek, begrijpt u? Zij is jaren gele
den, toen ik nog studeerde, van haar
paard gevallen en heeft toen haar rug-
gegraat beschadigd. Zij zal nooit meer
kunnen lopen. Het is vieselijk voor haar
altijd te moeten liggen en te weten, dat
zij, wat er ook gebeurt, nooit meer het
huis uit zal kunnen gaan, zich nooit
meer zal kunnen bewegen als een ge
zond mens. Ze is wei erg moedig. Ik ge
loof, dat er tussen ons een harmonie be
staat, zoals weinig tussen ouders en kin
deren gevonden wordt Daarom wil ik
alles doen om haar gelukkig te maken.
Er is alleen maar één ding, dat zij mij
wil laten doen en dat ik niet doen kan.
Zij wil, dat ik trouw.
Hij keek Jill recht aan. Zij begreep
niet direct wat hij bedoelde. Natuurlijk
wil zij datzei ze.
Maar dat kan ik niet. De laatste tijd
is zij minder goed. De dokter zegt me,
dat zij het niet lang meer zal maken en
nu heeft ze mij gesmeekt, dat ik haar de
laatste dagen van haar leven 't geluk zal
geven, waarnaar ze altijd verlangd heeft.
Ik ik wil alles voor haar doen, behal
ve dat ene.
Er viel een stilte. Eindelijk zei Jill:
Dat is erg ongelukkig.Maar
ik begrijp niet, waarom u het mij ver
telt. Ik heb er toch eigenlijk niet mee te
maken?
Dat hebt u wel in zekere zin, want
het is naar aanleiding hiervan, dat ik het
voorstel wilde doen, waarover ik sprak
zoeven. Het is niet meer dan een zake
lijk voorstel. Misschien zal het u op het
eerste gezicht, dwaas en onmogelijk
voorkomen, maar als u er over nadenkt,
zal die mening wel veranderen. Zoals ik
zeide: ik heb u allang geobserveerd en
ik heb de overtuiging gekregen, dat u 'n
betrouwbaar karakter hebt. Ik hoop, dat
u mij ook zult kunnen vertrouwen.
Ja zeker, dat doe ik.
Wel u hebt geld nodig. U wilt
uw broer helpen uit de moeilijkheden,
waarin hij geraakt is en die akelige ge
volgen voor hem kunnen hebben. Ik heb
een schijnverloofde nodig, die ik bij mijn
moeder kan brengen om haar te doen
geloven, dat haar hartewens vervuld is.
Dat meisje moet de toestand begrijpen
en het hele geval vergetenr nadat mijn
moeder gestorven is. Ziedaar het voor
stel.
Hij keerde zich om en liep de winkel
in, waar hij over een bakje met reseda
boog. Terwijl Jill hem volgde, drong het
langzaam tot haar door wat hij bedoelde
O, nep ze, maar dat kan ik toch
niet doen! Dat kan ik toch niet doen!
Denk er eens over na.
(Wordt vervolgd).