'XSÊÉê rat®, SP 8 8 en voor al Uw drukwerk naar Drukkerij Texelse Courant De moeilijke keus Texelaars naar Australië en Nieuw-Zeeland Hoe Jantje Kruizemunt een erfenis kreeg EMIGREREN Waar kan ik heen Waar kan ik mijn licht opsteken? Hamilton 9 Juli 1950. Aan de redactie van de Texelaar. Hallo! New-Zealand. We verschijnen weer, maar er moest toch eerst wat nieuws zijn. Ik zal maar bij mezelf be ginnen, omdat ik daar het meeste van weet. Nou dan: ik ben de 13e Juni van Auck land vertrokken, met als doel Cambrid ge Er waren Vrijdags nog 30 jongens uit Indonesië aangekomen en de start was voor alle zo wat gelijk. Tenminste op dezelfde dag. Dit is goed geregeld. Omdat de meesten van ons geen Engels spreken, gaat er een mannetje mee naar de bussen. Daar wordt ieder in de goe de bus gezet. De kaartjes worden be taald tot aan de plaats van bestemming, maar dat moet je later terugbetalen. Ik zat met vijf Hollanders in de bus. In Ha milton werden we opgewacht door een mijnheer; drie van ons werden bij een andere bus gebracht, wij met z'n tweeën mochten wachten. Mijn kameraad werd door zijn baas afgehaald, of moest met de bus tot Cambridge. Daar stond mijn baas. Ik werd eerst naar Hollanders ge bracht, die Engels konden spreken, dat deed mijn eerste en ook mijn tweede baas. Bij de eerste lukte het niet. De baas op zichzef was reusachtig, het werk leek mij ook wel, maar ik zou zelf mijn eten moeten koken, kleren wassen enz. Mijn werk zou in een broeikas zijn, daar stonden alle soorten bloemen in en ik zou daar alléén in werken. Dat alléén is niet erg, ik ben dan ook eigen baas. maar koken, nou, mij niet gezien. Noch tans mocht ik mee in de auto en moest ook zijn boerderij zien Die was 240 ha. groot. Maar deze lag in de heuvels, erg hoog en laag Hij had 100 melkkoeien. Van het bouwland, dat er bij was, was de opbrengst ook voor een deel voor de koeien bestemd. Hij teelde een soort pampesgras, dat hij blijkbaar zelf had uitgevonden, hij was er tenminste erg trots op. Dat gras werd op regels geplant de regels een meter uit elkaar, de plan ten een halve meter van elkander. Na 2 jaar zijn het bossen van wel 2 meter hoog, dan gaan de koeien er in. Het moest dan best voer zijn. Ik heb daar gegeten en ben 's avonds weer naar Hamilton teruggebracht. Daar werd ik in een boarding-house afgezet, terwijl hij zei te zullen zorgen, dat ik blijf werd ook door hem betaald, ander werk zou krijgen. Mijn nachtver- De volgende dag kwam hij weer, met een ander adres; een goede job voor jou, zei hij. En dat heb ik. Ik ben er 's mid dags op af geweest. Het is 6 mijl van Ha milton. Een groentekwekerij met win kel. Tenminste zoiets, de naam winkel is een beetje royaal. Het bedrijf ligt aan een drukke weg en er stoppen veel au to's om wat mee te nemen. De eerste paar dagen leverden niet veei winst op; er was geen slaapgelegenheid, dus bleef ik deftig in mijn hotel wonen. En dat kostte met de bus er bij precies een pond per dag. Het was eerst de bedoeling daar 3 weken te blijven, dan zou de baas een ander kosthuis voor mij hebben. Ik heb van een ander kosthuis niets meer ge hoord, maar was met 3 dagen uit mijn hotel en slaap en eet hier. Het hotel was anders wel aardig, je kon 's avonds de stad nog eens even in. Vrijdagsavonds is. het enorm druk in de stad, dan doet ieder zijn inkopen, Za terdags is alles gesloten, behalve biosco pen. In de winkels kun je van alles kopen, niet minder dan in Holland. Wat ik verdien, daar kan ik zelf nog niet uitkomen. Het is optellen en aftrek ken, het laatste het meest. Wat ik vang weet ik wel, dat is in ieder geval f 60 per week. Daar gaat niet anders af dan wat ik zelf nodig heb. Meestal kom ik hoger door overwerk. Mijn werktijd is 44 uur per week, Zaterdagsmiddags vrij. Het land en de wegen zijn hier vrij ge lijk, de grond, voor wat ik zie, vrucht baar. De buren over weerskanten zijn koeboeren, ze hebben nog wat land waar aardig gras op staat, maar nu lopen alle koeien op één weide en worden bijge voerd. De melkenj is tegenwoordig niet druk. En wat de mensen aangaat, die zijn erg vriendelijk Ik ben de eerste keer met de overbuurman mee geweest naar de kerk, maar hij had een andere kerk dan ik, en een volgende keer mocht ik met een ander mee. Dat had hij even gevraagd. Daar ben ik toen mee meege reden en die wist een stukje verder een andere Hollander te wonen, daar moest ik toen ook even naar toe. Het Engels spreken is nog niet zo ge weldig. Maar toch al een stuk beter dan eerst. Als ik nog denk aan mijn hotel, waar ze mij de menu-kaart onder mijn neus hielden. Nou, ik kon er geen wijs uit worden en zei op z'n Hollands: breng maar wat. En zo werd het over gebriefd ook. Vervolgens moest ik meer dekens hebben, want de eerste nacht zag ik blauw van de kou. Of zij het niet begrijpen wilden, weet ik niet, maar het was een heel feest. Maar mijn dekens kwamen. Met het eten is het in het be gin idem. Alles is vreemd! Voor mensen die een vermageringskuur willen onder gaan, een ideaal land. Eer dat je het eten lekker vind, ben je wel enige ponden afgevallen! Voor een deel ben ik er aar dig aan gewend, de rest komt misschien wel. Wat de vooruitzichten aangaat, over 2 jaar zou ik hier de baas zijn. Als het ten minste niet tegenloopt De baas bouwt deze zomer nog een nieuwe winkel, dich ter bij de stad, volgend jaar wil hij daar gaan wonen en moet de groente hier vandaan komen. Ik voor mij heb daar wel zin in. Hel is een mooi werk en voor al omdat in de zomer gesproeid kan wor den, zodat de zaak met gauw ver drogen kan. Voorlopig ben ik hier voor een half jaar, het is niet mijn bedoeling om dan weg te lopen, maar ik wou toch niet direct voor langer. Groetend, D de Vries. c.o. C. S. Emeny Highway Gardens, Newsiad Z D. Hamilton. N.Z. (Wordt vervolgd.) Nad™k vsrboden. door Cr. Th- ROTMAN- 41 De gondelier had echter dadelijk het bootje teruggeroeid en de thans kaalhoofdige Italiaanse jongeling was in een wip achterin de gondel, greep met beide handen zijn kostbare pruik en wilde die van de hengel rukken. Me neer Kruizemunt boog zich echter op dat ogenblik juist ver over de leuning, en.daar ging hij, hoor, zijn pruikje achterna! 42. Het was een vreselijke plons. Het water spatte meters hoog; nog even zag men meneer Kruizemunt's welversne den voetzolen; toen enige golvende krin gen, wat luchtbellengeborrel wat om- hoogstijgende modder. en toen niets meer. Verstomd keek Jantje zijn vader na NOG GEEN ONFEILBAAR MIDDEL TEGEN KANKER. Parijs, 26 Juli. Aan het slot van het in de Parijse Sorbonne gehouden vijfde Internationa le Kankercongres heeft dr. Jacq. Lave- dan voor de pers strekking en conclu sies van het congres samengevat in een verklaring, waarvan voor een leek de volgende punten begrijpelijk zijn: In deze jaren, nu aan de rol welke door bacillen wordt gespeeld in de for matie van de diverse soorten kanker, een enigszins grotere betekenis wordt toegekend, staat nochtans de stand der onderzoekingen niet toe te verzekeren, dat de kanker een bacil tot oorzaak heeft. Het begrip bacil is overigens nog niet helemaal afdoende door de bacte riologen gepreciseerd. Erfelijkheid en hormonen behouden in ieder geval hun betekenis. Naast de klassieke bestrij dingsmiddelen, chirurgie en radium, heeft de hormonentherapie de laatste jaren opvallende resultaten bereikt. Maar het onfeilbare geneesmiddel is nog steeds niet gevonden. Er heerste evenwel enig optimisme onder de congressisten, dat de resultaten van het werk der laboratoriumspecialis ten en praktiserende geneesheren, radio logen en kernphysici een volgend con gres in staat zouden kunnen stellen een vroegtijdig vastgestelde diagnose de we zenlijke voorwaarde voor de doeltref fendheid van de meest bekende behan delingswijze. Achthonderd geneesheren en chirur gen behorende tot 45 verschillende lan den, hebben aan dit congres deelgeno men. Op het laatste moment hebben zich ook nog enige bekende kankerspe cialisten uit de Sowjet-Unie gemeld. Daar de organisatoren van het congres op hun aan de Sowjet-Unie gerichte uit nodigingen zelfs geen antwoord hadden ontvangen, werden de Sowjet-Russen door niemand meer verwacht. Zij wer den niettemin met open armen ontvan gen. (Hbl.) ESPERANTO BIJ HET ONDERWIJS Volgens een advertentie in 't „School blad", orgaan van de Ned. Onderwijzers Vereniging, wordt door de gemeente Enschedé een onderwijzer(es) gevraagd. Tot aanbeveling strekt het bezit van de bevoegdheid tot het geven van onder wijs in het Esperanto Het Bureau „Esperanto bij het On derwijs", stelt onderwijzers en leraren in de gelegenheid aan de bekende Volks hogeschool „Overeinge" te Havelte, Drente, gratis een Esperanto-cursus te volgen. Ook het verblijf met volledig pension is kosteloos. De cursus vindt plaats van 17 t.m. 29 Juli a.s. en staat o.l.v. de bekende Esperantist Andreo Cseh. Er zullen lezingen worden gehou den over verschillende onderwerpen, o a. door de heer K. v d. Kley, leraar bij het M.O., Dr. W. J. A. Manders uit Ven- lo en de heer J. Linthorst Homan. Voor deelneming kan men zich aanmelden bij de heer P. W. Baas, C. Krusemanstraat 43, Amsterdam-Zuid. Aan het Technisch College te Bath (Engeland) is een cursus in Esperanto begonnen. Ook aan de Hogeschool te Prestwick (Engeland) vindt nu een der gelijke cursus plaats De Kinderbibliotheek te Montvideo (Argentinië) gebruikt Esperanto in haar buitenlandse correspondentie. In het door de bibliotheek uitgegeven school blad „Compeneros" (Kameraden), kwam een advertentie voor in het Esperanto, waarop honderden antwoorden kwamen uit vele landen. Het bestuur van de in stelling gaf een collectief antwoord uit in de vorm van een bulletin, dat gesteld was in Esperanto en vele illustraties over Uruguay inhield Het congres van de Federatie van on derwijzers van Uruguay, waarbij alle in staatsdienst zijnde onderwijzers zijn aangesloten, nam een resolutie aan, waarbij het onderwijzend personeel wordt aangespoord Esperanto te leren, welke taal, zoals de resolutie het uit drukt: „aller aandacht en steun verdient om haar grote opvoedkundige waarde. Bij gelegenheid van de onlangs te Utrecht gehouden tentoonstelling „Met Prins Bernhard op reis", hebben de Ne derlandse Overheids- en particuliere emigratie-instellingen een klein boekje samengesteld, waarin naast algemene inlichtingen over emigratie en over im migratielanden een overzicht is opgeno men van de onderscheidene adressen, waar het publiek „zijn licht kan opste ken". Emigratie staat op het ogenblik in het brandpunt van de belangstelling. Nu moet u niet denken, dat dit 'n verschijn sel is van na de oorlog, want ook vroe ger emigreerden er mensen uit Neder land. Hun aantal was echter betrekkelijk gering. Ook in 1945 gingen er nog slechts weinigen voorgoed naar het buitenland. Maar in 1946 waren er al 700, in 1947 vertienvoudigde dit tot 7000 en dit aan tal verdubbelde weer in 1948 tot 14000 Er was dus een sterk opgaande lijn. In 1949 echter bleef dit aantal constant: wederom 14000. En in de eerste drie maanden van 1950 vertrokken 2800 Ne derlanders, om in het buitenland een nieuw bestaan op te bouwën Hoe komt het dat de stijgende lijn zich niet heeft voortgezet? Ligt de oorzaak hiervan in Nederland? Niet alleen, want u moet be denken dat er bij emigratie altijd twee partijen zijn: het land van herkomst der emigranten en het land van bestemming. Men is er niet mee klaar door vast te stellen dat er Nederlanders willen emi greren, als niet tevens vaststaat, dat lan den als Canada, Brazilië e.a. emigranten kunnen opnemen. Want elk land, dat im migranten toelaat, zal er toch voor moe ten zorgen, dat deze mensen een dak bo ven het hoofd krijgen en een werkkring met toekomstmogelijkheden wordt ge boden. Wat de huisvesting betreft is er ook in die landen in de oorlogsjaren gro te achterstand ontstaan, die zelfs thans, 5 jaar na het einde van de oorlog, nog niet is ingehaald. Bovendien is in die ja ren de wereldbevolking met ettelijke millioenen toegenomen. Een ander recht streeks gevolg van de oorlog, dat een remmende invloed uitoefent, is, dat er nog altijd niet voldoende schepen met passagiersaccomodatie zijn, die de we reldzeeën bevaren. Een verdere mogelijkheid wordt ge vormd door het beperkte en gecompli ceerde internationale geldverkeer. Het gevolg hiervan is, dat men geld, dat men in Nederland bezit, op een klein be drag na, niet mee naar het buitenland mag nemen. Dit betekent dus, dat men dadelijk na aankomst in het nieuwe land in loondienst zal moeten gaan werken. Het is daarom voor de meeste landen noodzakelijk dat men met eerder ver trekt vóórdat men een arbeidscontract in zijn zak heeft. In vroeger tijden werd een emigrant aan zijn lot overgelaten. Hij moest toen zelf maar zien, op welke manier hij het klaarspeelde. Tegenwoordig hebben de Nederlandse overheid en diverse stands- en vakorganisaties de handen ineen ge slagen om hem over de moeilijkheden heen te helpen. Het zijn de Gewestelijke Arbeidsbureau's en de kantoren der zo juist genoemde organisaties, die voor de voorlichting en het \ervullen van de be nodigde formaliteiten zorgdragen. De Stichting Landverhuizing Nederland neemt de papieren dan in ontvangst, legt deze, tesamen met de ingewonnen in lichtingen, voor aan en bespreekt ze met de vertegenwoordigers van de betrokken immigratielanden, verleent haar mede werking bij het vinden van werk, regelt de scheepspassage, de aankoop van de viezen, enz. Het is hierbij een groot voor deel, dat Nederland in de belangrijkste immigratielanden over eigen emigratie- attaché's beschikt, die, al voor het ver trek van de emigrant, in het land zijner bestemming verschillende zaken regelen en in het algemeen de behulpzame hand kunnen bieden, in het bijzonder bij het verkrijgen van een arbeidscontract als hierboven genoemd. De meeste landen nemen alleen maar boeren, landarbeiders en technische vak lieden op. Alleen Australië heeft plaats voor belangrijke aantallen ongeschoolde krachten. Emigranten uit administratie ve en intellectuele beroepen zijn moei lijk te plaatsen. Vrijwel steeds zal men zijn emigratie zelf moeten betalen en dit doet velen, die eigenlijk wel zouden willen emigre ren, tenslotte toch van emigratie afzien. Evenwel is er nog een mogelijkheid dat in bepaalde gevallen van overheidswege subsidie wordt verstrekt. Men mag en moet zich emigratie geen al te gemakkelijk voorstelling maken. Het besluit daartoe moet wel goed wor den overwogen. Daarbij dient men te be denken, dat emigratie van gehuwden niet alleen een zaak van de man is, doch dat hierbij het gehele gezin en met name de vrouw in belangrijke mate is betrokken. De hulp van de overheid en de reeds genoemde organisaties strekt zich ook uit lot de voorbereiding van de emigrant, opdat hij zich zo goed en zo snel moge lijk bij de taal, gewoonten en arbeids- methoden in het nieuwe land kan aan passen. Dat dit niet overbodig is, blijkt o.a. uit het feit, dat reeds vaak de klacht is vernomen, dat de Nederlandse immi granten zo slecht met de taal van het land hunner bestemming op de hoogte zijn, waardoor tal van moeilijkheden ont staan. Op het ogenblik worden onder auspiciën van de emigratie-organisaties cursussen gegeven in het Engels. Daar naast worden cursussen gegeven in mo torkennis, de bediening van landbouwma chines en tractoren, benevens in elec- trisch melken. Ook op het terrein van de godsdienst en het maatschappelijk leven worden richtlijnen verstrekt. Als men emigreert, moet men er wel aan denken, dat men in het nieuwe land niet in alle opzichten als Nederlander zal kunnen blijven leven. Dit wil niet zeggen, dat men onmiddellijk al het vreemde moet overnemen en de in Ne derland verworven waardevolle beginse len overboord moet zetten. Men dient er naar te streven alle goede eigenschap pen te bewaren en die van het nieuwe vaderland er aan toe te voegen. Slechts op deze manier zal men met succes wor den opgenomen in de samenleving, waar in men een toekomst gaat bouwen. Ook als men geëmigreerd is wordt men niet door Nederland aan zijn lot over gelaten, want voor de nazorg van de emigranten beschikken de emigratie-in stallaties over eigen contactpunten in 't buitenland en-of werken zij samen met de aldaar bestaande immigratie-organi saties. Natuurlijk berust de verantwoor delijkheid vopr emigratie te allen tijde bij de emigrant zelf. Het toezicht op de emigratie en op de uitvoering daarvan behoort tot de competentie van de Mi nister van Sociale Zaken. De geestelijke verzorging der emigranten aan boord der emigrantenschepen wordt in onder ling overleg door de bij de emigratie be trokken instanties geregeld. Een volgende keer zullen we nog eens een aantal emigratielanden de revue la ten passeren en tevens de adressen noe men, waar belangstellenden nader kun nen informeren. BOUWVERGUNNINGEN. Behoudens hogere goedkeuring heb ben B. en W. de volgende bouwvergun ningen verleend: S. Ros, P.H. Poldei 23: bouw woonhuis met bollenschuur aan de Schansweg. M. Bakker en W .Bulder, Eierland, verbouw van een woonhuis aan de Hoofdweg E 38 te M.-Eierland. Th. Witte, Kogerweg, bouw van een broeikas aan de Kogerweg. P. de Graaf, Amsterdam, bouw van een dubbel schuurtje aan de Brink te De Koog. Joh. Post, Schildereind, bouw van een woonhuis aan het Schildereind. A. Daalder, De Koog, verplaatsing van een bollendroogschuur naar de Kamp weg te De Koog. FEUILLETON 4Ja geld, zei Jill en met 'n plotselin ge angst voor misverstand: hij heeft niets slechts gedaan. Hij heeft niets weggeno men. Dat heeft een ander gedaan. Er is geld verdwenen en nu hij de boeken heeft nagegaan, heeft hij het ontdekt Hij heeft het te laat gemerkt en nu durft hij het niet meer aan zijn chefs te ver tellen Gisteravond heeft hij het mij verteld. Zij zullen het ergste denken als hij er nu pas mee voor de dag komt. En deze week komen de commissarissen van de maatschappij de boekhouding contro leren. Ik weet niet wat er gebeuren zal Hij knikte. Neen het lijkt me een lastig geval. Het is natuurlijk sloffig ge weest met zijn boeken Hij had het dade lijk moeten merken en het dadelijk moe ten bekendmaken Ja, dat begrijpt hij nu zelf ook. En de gedachte, die hem nu voor zweeft, zal wel zijn, het geld ergens te lenen en het in de kas terug te storten r,m verdenking te voorkomen. Want hij is natuurlijk de verantwoordelijke per soon. Zij ontweek zijn blik. Dat zal wel precies zijn, wat hij doen wil. En vraagt zich af, hoe dat gebeu ren kan? Zij keek hem nu recht aan. Het bloed vloog naar haar wangen. Ik kan het niet krijgen. Er is geen manier te bedenken, waarop ik aan zoveel geld zou kunnen komen U weet niet hoeveel het is. Ik geloof, dat ik het wel kan schat ten. Het zal wel in de honderden lopen. Totaal buiten jullie bereik. Zij knikte. Totaal buiten ons bereik, zei ze. Hij stond haar aan te kijken met een uitdrukking in zijn ogen, die zij niet begrijpen kon. Zij durfde niet denken, wat hij wel van haar vond. wat er in hem omging, of hij haar geloofde of niet. Plotseling zei hij: Het is niet onmogelijk Ik heb u sedert enige tijd geobserveerd U bent van een ander slag dan het andere meis je hier in de'zaak. Hoe heet die? U bedoelt Freda? Ja, u bent rustig en eerlijk en be trouwbaar. U bent met geboren om as sistente in een winkel te zijn niet ge boren voor de harde strijd om het be staan Ik heb mij al allerlei afgevraagd over uw afkomst en karakteren of u mij zoudt kunnen helpen met iets met een moeilijkheid, die ik in mijn le ven heb. Want, ziet u, u bent niet de eni ge, die moeilijkheden heeft. U in moeilijkheden?! Allerlei ge dachten schoten door Jill's hoofd. Zijn vrouw, natuurlijk Wat kon 't zijn? Hij zei. U zou mij enorm kunnen hel pen als u wilde en ik zal graag de.... e... moeite, die u neemt.. betalen. Zeer moeilijk of pijnlijk zal het niet zijn, wat ik van u vraag en ik geef u mijn erewoord, dat mijn bedoeling volkomen eerbaar is. Hij glimlachte. Zij voelde een vreemde schrik. Wat hij zei, beviel haar niet helemaal, maar op hetzelfde ogenblik kwam haar Dicks ge zicht voor de geest, dat wanhopige, ra deloze gezicht. Ze keek hem vragend aan, als wilde ze zeggen: Ga voort. Als hij haar een voorstel te doen had, waarmee zij op eerlijke manier aan geld kon komen, was ze werkelijk niet in de positie dat voorstel af te slaan Hij vervolgde: U zult zich wel afgevraagd hebben aan wie ik ai die bloemen geef? Het is mijn moeder. Dat was zoiets onverwachts, dat Jill een uitroep niet kon inhouden U dacht zeker, dat het mijn vrouw was? Nu dat is niet zo. Ik heb geen vrouw. En die zal ik nooit hebben ook. Ik heb in mijn leven zulke bittere erva ringen opgedaan, dat een huwelijk voor mij uitgesloten is. Hij zei het met een rustige, bijna stille stem, maar juist daardoor maakte het 'n grievend pijnlijke indruk. De man moest iets verschrikkelijks beleefd heb ben, dat een onuitwisbare indruk op hem gemaakt had. Vreemde gevoelens bestormden Jill. Van de gesprekken en voorstellingen met Freda over Hugh Clare en zijn vrouw bleef niets over. Hij was niet ge trouwd (was hij 't misschien geweest?) en volgens zijn eigen woorden zou hij ook nooit trouwen. Hij kwam vaak hier in de winkel om bloemen te kopen voor zijn.... moeder. Dat was eigenlijk iets I erg liefs. Zij kon niet anders dan hem er voor bewonderen. Uw moeder zal wel erg gelukkig met u zijn, zei ze opeens en glimlachte. Och ik ben geen beter zoon dan vele anderen, antwoordde hij. Mijn moe der is ziek, begrijpt u? Zij is jaren gele den, toen ik nog studeerde, van haar paard gevallen en heeft toen haar rug- gegraat beschadigd. Zij zal nooit meer kunnen lopen. Het is vieselijk voor haar altijd te moeten liggen en te weten, dat zij, wat er ook gebeurt, nooit meer het huis uit zal kunnen gaan, zich nooit meer zal kunnen bewegen als een ge zond mens. Ze is wei erg moedig. Ik ge loof, dat er tussen ons een harmonie be staat, zoals weinig tussen ouders en kin deren gevonden wordt Daarom wil ik alles doen om haar gelukkig te maken. Er is alleen maar één ding, dat zij mij wil laten doen en dat ik niet doen kan. Zij wil, dat ik trouw. Hij keek Jill recht aan. Zij begreep niet direct wat hij bedoelde. Natuurlijk wil zij datzei ze. Maar dat kan ik niet. De laatste tijd is zij minder goed. De dokter zegt me, dat zij het niet lang meer zal maken en nu heeft ze mij gesmeekt, dat ik haar de laatste dagen van haar leven 't geluk zal geven, waarnaar ze altijd verlangd heeft. Ik ik wil alles voor haar doen, behal ve dat ene. Er viel een stilte. Eindelijk zei Jill: Dat is erg ongelukkig.Maar ik begrijp niet, waarom u het mij ver telt. Ik heb er toch eigenlijk niet mee te maken? Dat hebt u wel in zekere zin, want het is naar aanleiding hiervan, dat ik het voorstel wilde doen, waarover ik sprak zoeven. Het is niet meer dan een zake lijk voorstel. Misschien zal het u op het eerste gezicht, dwaas en onmogelijk voorkomen, maar als u er over nadenkt, zal die mening wel veranderen. Zoals ik zeide: ik heb u allang geobserveerd en ik heb de overtuiging gekregen, dat u 'n betrouwbaar karakter hebt. Ik hoop, dat u mij ook zult kunnen vertrouwen. Ja zeker, dat doe ik. Wel u hebt geld nodig. U wilt uw broer helpen uit de moeilijkheden, waarin hij geraakt is en die akelige ge volgen voor hem kunnen hebben. Ik heb een schijnverloofde nodig, die ik bij mijn moeder kan brengen om haar te doen geloven, dat haar hartewens vervuld is. Dat meisje moet de toestand begrijpen en het hele geval vergetenr nadat mijn moeder gestorven is. Ziedaar het voor stel. Hij keerde zich om en liep de winkel in, waar hij over een bakje met reseda boog. Terwijl Jill hem volgde, drong het langzaam tot haar door wat hij bedoelde O, nep ze, maar dat kan ik toch niet doen! Dat kan ik toch niet doen! Denk er eens over na. (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1950 | | pagina 4