Cjroen 'wartxjexels in het harL, Geslaagd feest Fancy-Fair S.V.C. Wij maakten een goede beurt Langs gevaarlijke banken en zonnebadende robben naar Vlieland Nog drie weken paradijs Texels oudste ingezetene Vrijdag 94 jaar „Honderd jaar worden? Nee, daar verlang ik niet naar. Per fan Plezier of vrachtauto over de Vliehors WOENSDAG 9 AUGUSTUS 1950 TEXELSE 63e JAABGANG. No- 6450 COURANT Uitgave N.V- v-h. Langeveld De Rooij Boekhandel Drukkerij Bibliotheek Den Burg - Texel - Postbus 11 - Tel 11 Verschijnt Woensdag» en Zaterdag» Bankrek.: Rotterdamsche Bank en Coöp. Boerenleenbank Postgiro 652- Abonnementsprijs f2,75 per half jaar. TEXEL'S OUDSTE INGEZETENE, me vrouw de wed. F. Bremer-Timmer, Nieuwstraat, Oosterend, hoopt overmor gen, Vrijdag 11 Augustus a.s., haar 94e verjaardag te vieren. Een krasse vrouw, kras ser dan velen die jonger zijn dan haar! Zij is nog kaarsrecht en nog uitste kend ter been De lezers zul len zich her inneren, dat rog zij vong jaar opmerkte: „Ik kan lopen als een kievit!" Ja, wat dat betreft: ze gaat nog dik wijls op visi te, Zondags naar de kerk en doet een boodschap, als dat zo uitkomt. Jammer, dat haar ogen al minder worden. „Ik zie alles als in een waas, als u nu zo tegenover mij zit kan ik u nauwelijks onderscheiden", zei ze en zo heeft de ouderdom haar meer kwalen gebracht- Wij waren dan eigenlijk ook helemaal niet verwonderd toen zij op onze opmer king „U wordt misschien ook wel hon derd jaar, net als uw neef" (wijlen de heer Jan Trap), antwoordde: „Daar ver lang ik werkelijk niet naar"- En wij be grepen dat. Vierennegentig jaar. Een zeer hoge leeftijd. En dan nog iedere Zondag naar de kerk! „Ik ben enige maanden gele den erg ziek geweest, vertelde ze ons, „maar nu voel ik mij sterker worden en eerstdaags kan ik Zondags stellig weer tweemaal naar de kerk. Maar toen ik 't bed moest houden, kon ik Ds. de Wolf ook beluisteren, want ik heb een gehoor apparaat, dat in verbinding staat met de kerk, er zijn hier verscheidene men sen, die op die manier de preek beluis teren. Wilt u dat apparaat eens zien?" En ze ging ons voor naar een ander ver trek. Wij zeiden, dat zij nog zeer kras was cn zelden een ingezetene hadden ont moet, die boven de negentig nog zo kwiek door haar woning liep! „Mijn nicht in Amerika is al 94 geweest en die maakt nog zelf haar huis schoon en daar na schildert ze haar woning! Ik heb veel familie in Amerika, doordat vier tantes en een oom destijds daar weet u wel niet van de Oceaan overstaken. Als ik jarig ben komen er altijd geschenken uit Amerika!" En zo vertelde ze voort over alles wat haar belangstelling had. Aan de andere kant van de tafel lag een boek „Het wonder der jarenl' door Aart Romein. Toen wij afscheid hadden genomen van deze kiasse vrouw, dach ten wij terug aan de titel van dit boek, dat het leven van een jongeman be schrijft. Dit boek hebben wij nog niet ge lezen, maar die titel greep ons toch even aan: „het wonder der jaren". Wij wor den geboren, groeien op. Soms volgt een vroege dood, soms worden wij zeer oud. En in die tijd, welke ons is toegemeten, gebeuren de wonderen. De wonderen van iedere dag, ieder uur, ieder jaar. Vele wonderen beschouwen wij al niet meer als een wonder, bv. als wij altoos een goede gezondheid genieten. Als het ons meeloopt. En dat is dan uiteraard ook weer een nieuw wonder, een won der omdat wij aan die zegeningen zo won derlijk voorbij gaan. Soms kan het zijn, dat wij sterk denken aan de zegeningen, die ons deelachtig werden als ziekte of gebrek ons overkomen. Het gemis wordt gevoeldAls wij niet meer vrij zijn. Niet meer jong, niet meer kunnen, wat wij vroeger zonder moeite presteer den. Deze zeer oude vrouw, zij kan niet meer lezen, al in geen 8 of 9 jaar. Dat voelt zij als een groot gemis. Zij is zeer bijziende. Maar zij aanvaardt alles in diep, rotsvast vertrouwen op God, die haar al die dagen des levens heeft gege ven. Dat begrepen wij des te sterker, toen zij een spreuk uit de Prediker aan haalde. Wij hebben haar bij het afscheid har telijk gegroet en de hoop uitgesproken, dat wij haar volgend jaar opnieuw zou den ontmoeten en dat zij ons dan kon vertellen, dat zij geen pijn meer in haar benen had, want dat heeft zij helaas als zij op bed ligt om te rusten. De bezoeker verlaat het vriendelijke huisje aan de Nieuwstraat, waar weer 'n oudste ingezetene van Texel woont. Hij passeert na enkele stappen het huis, waar Jan Trap zijn honderdste verjaar dag vierde De bezoeker vindt Oosterend in de volle zomer: badgasten wandelen of fiet sen door de kleine straatjes. Ze kopen Texels roggebrood in een klein winkel tje, met nog kleiner etalage, waar een lange lijst de prijs van het brood, koek en gebak vermeldt „korsjes, rogge brood, bruin, jodekoeken". Schoon is deze dag, de zon staat in volle glorie boven het dorp, dat nog zoveel van die aardige, schilderachtige plekjes heeft. Zo intiem leunen ze tegen elkaar, die huisjes, met hun houten topgevel- tjes. Witgelijnd, fel, blinkend wit als de zon door de wolken breekt! Maar donker groen rijzen de linden rond de zeer ou de toren op het Kerkplein. Hier heeft men 60 jaar geleden een barometer aan gebracht, onder de linden, tegen de muur van het kerkhof. Ten dienste denken wij van de vissers, die gunstig weer wilden hebben en moesten hebben om veilig over de baren te kunnen zei len met hun kleine, ranke scheepjes. Ba rometer, hulp en vooi lichter, opdat het gevaar waarin de vissers dikwijls leef den, tot een minimum kon worden be perkt, want was er volgens de barome ter storm op til, wel, dan ging de ver standige visser niet uit de wal! Een ba rometer aan de rand van een kerkhof. Dat vonden wij wel zeer kras! Die barometer stond op onverander lijk. Ook Oosterend is onveranderlijk mooi en schilderachtig gebleven. Jam mer, dat Oosterend niet ergens aan de rand van de duinen der Noordzee ligt! De bezoeker trof ook de keurig onder houden straatjes: hoeveel bezems zijn hier Zaterdags in de vroege morgen in beweging? Hem trof ook de onbevangen bouw uit vroeger jaren: zie bv. die Hoekstraat, waar is de rooilijn toch? Des te sterker wordt men door dit alles ge troffen als men zojuist uit de grote stad is teruggekeerd om daar iets anders te vinden, maar nimmer iets beters! ENGELSE SCHOLIEREN ZONGEN. Na de godsdienstoefening van de N.H. Gemeente te Den Burg in het gymna stieklokaal aan de Molenstraat heeft een koor van Engelse jongens en meisjes, scholieren van de Godalming school bij Guildford in Surrey, drie coupletten ge zongen van een Engels kerklied. („He who would valiant be against all dias- ter"). DS. J. J. BUSKES VOORTAAN WIJK- PREDIKANT. Het Kerkbeurtenblad meldt, dat ds. J. J. Buskes tegen September zijn arbeid voor „Woord en Wereld" in de Ned. Herv. Gem. te Amsterdam, dus het evan gelisatie-werk, voor de dienst in wijk 27 dezer gemeente (in de buurt van de Oranjekerk, Sarphaticpark) zal verwis selen en daarmede de opvolger worden van wijlen ds. G. A. den Hertog, die op 3 Mei jl. is overleden. Onze Feestcommissie heeft de jeugd van Texel een denderend feest bereid door een goochelaar, een poppentheater, een sneltekenaar en een accordeonvirtu oos te laten optreden. Ongeveer 1000 kinderen hebben dit feest meegevierd en meegeleefd Is er groter attractie voor de jeugd dan 'n goochelaar-in-topvorm, een poppenkast met wonderlijke figu ren, die wonderlijke dingen beleven, een sneltekenaar, die in een oogwenk de grappigste voorstellingen schetst? Duizend kinderen leefden vol span ning mee met de avonturen van de tot helden of boeven omgetoverde poppen. De jeugd gilde het uit of hield de adem in, al naar gelang de loop van het ver haal. Je kon ze tot ver buiten Den Burg horen! Het feest slaagde dan ook naar wens. De Coca Cola van de Eerste Texel se Advocaatfabriek lieten ze zich goed smaken. 's Avonds was er feest voor de vol wassenen, die de prestaties van de goo chelaar eveneens zeer kras vonden. Ook werd het optreden van de accordeonvir tuoos en de sneltekenaar zeer gewaar deerd. Wat te zeggen van de poppen kast? Wij geloven, dat de volwassenen nog het meest genoten van de bijval der kinderen. Ja, dat was ook 's avonds enorm! En men dacht terug aan zijn ei gen kinderjaren! Ongeveer 1000 volwassenen waren naar het Park gekomen, nadat ze zich hadden voorzien van een entreebewijs, dat slechts één kwartje kostte. Je kocht het aan het loket, waar 's Maandags de marktmeester zitting houdt. De markt, de handel, de ernst des levens. En de poppenkast. Ernst en flauwe kul. Een lach en een traan. Zo is dit leven. Sportvereniging SVC hoopt Vrijdag avond om 8 uur haar fancy-fair te ope nen. In de o.l. school zijn diverse attrac ties, o.a.: het rad van avontuur, schiet tent, sjoelen, tijd raden en als extra at tractie het ballerospel met als hoofdprijs een staande schemerlamp en nog tal van andere spelen. Bovendien wordt er een verkoping gehouden van textielgoede- ren en handwerkstukken tegen sterk ge reduceerde prijzen. Dit is de kans voor iedereen om zich in deze tijd van iets goeds te voorzien! Al deze goederen zijn nieuw De zeer uitgebreide collectie loopt van (ragfijne) linksgeweven dameskousen tot (zeer warme) heren pullovers, dus voor elck wat wils! Op zo'n ouderwetse fancy-fair maakt men schoon schip, dus, dames en heren, weest er vroegtijdig bij! In de theeschenkerij wordt u het ver rukkelijkste kopje thee geserveerd en in de oliebollentent wordt men op de heerlijkste oliebollen vergast. Een gezel lig zitje. Het geheel wordt opgeluisterd door muziek. Een ieder brenge een bezoek aan deze fancy-fair! GEEFT MILD. Vandaag, Woensdag 9 Aug., wordt een straat- en huis-aan-huis collecte gehou den voor het reclasserings-, opvoedings- en verzorgingswerk van de vereniging „Het Hoogeland". Geeft mild voor dit werk onder alle gezindten, want er is veel geld nodig. (Ingezonden). Het was Donderdagsavonds, ergens in Amsterdam. Buiten viel de regen in stromen neer en de Amsterdammers zochten hun toevlucht in een van de vele restaurants, bioscopen of bij de radio. In een huiskamer zaten een meneer, een mevrouw en een Texelaar. Ze wachtten op de slag van half negen. De Texelaar omdat hij Texelaar was en dus een programma van Wessel op Tessel absoluut moest horen. De anderen om- lat ze de laatste dagen zoveel goeds over Texel hadden gehoord, dat ze niet meer wisten wat ze er van geloven moesten en dus wel eens wilden horen of „Vrij en Blij" al die beweringen zou bevesti gen. Eindelijk was het zo ver. De zo be kend geworden openingsmelodie klonk door de aether en direct daarna het Texel-lied. De Texelaar zette een triom fantelijk gezicht. Zie je nu wel! Een land door de eeuwen heen uit zee omhoog getild en op dat land duinen, bossen, schapen, vriendelijke, gastvrije dorpjes en een volk vol levenslust! Hij had mets te veel gezegd. Henk Dorel bevestigde zijn verhalen volkomen. Maar, owee.Daar klonk het ap plaus. en gefluit! De Texelaar kromp in elkaar. Meneer trok veelbetekenend aan zijn pijp. Weer een lied, weer ge fluit.... Moest dat nu beslist zo, dacht de Texelaar. Konden zijn eilandgenoten nu niet op een andere manier hun en thousiasme uiten? De aardigheid was er voor hem al lang af. „Hinderlijk dat gegier, hè?" vroeg mevrouw. „Het lijkt wel of ze iemand uitfluiten". „Misschien is het de wind, want het is nogal slecht weer", waagde de Texelaar met een schuin oogje naar meneer op te merken. Deze zei niets. Vlot werd een mooi programma afge werkt. Vlot werd er na ieder nummer „gegierd". Toen was het afgelopen en keek de Texelaar meneer weer aan, in afwachting van diens commentaar. Een flinke haal aan de pijp en toen „Je eilandgenoten zijn volgens Dorel vol levenslust Ik neem dat direct aan. Maar dat geeft ze nog niet het recht om altijd en overal te fluiten. Soms kan fluiten een belediging zijn. Vertel ze dat maar eens bij gelegenheid, Texelaar!" Die Texelaar was ik. A. M. („Uitfluiten". Geachte schrijver en vriend van Texel, waarom heeft u uw kennissen niet even medegedeeld, dat er zoveel buitenlanders onder de luiste raars waren! Onder die buitenlanders bevinden zich vele Engelsen en in Enge land geeft men zijn waardering voor 't gebodene te kennen door snerpend ge fluit! Red.) TEXELSE MARKT. Den Burg, 7 Aug. 1950. Aangevoerd: 80 lammeren f 40-f 55. 25 schapen f 70- f 90. 8 pinken f 450-f 550. 2 koeien f 750- f 850. 30 biggen f 55-f 70. 9 n. kalveren f 40-f 55. TENTOONSTELLING. Morgenavond zal de T.I.S.N.A. (ten toonstelling Indonesië-Suriname, Neder landse Antillen) een tentoonstelling ope nen in de Mulo. Daar zullen te zien zijn stands met betrekking tot Land- en Vol kenkunde, een inzending van het Ko ninklijk Huisarchief, u krijgt daar een beeld van het werk der zending enz. (Zie ook volgend nummer). ZITTING CONSULTATIEBUREAU. Het Consultatiebureau voor Zuigelin- j gen houdt Woensdag 9 Aug. a.s. zitting op de bekende uren. BEVORDERD. Maarten Dijt Jbzn., Haffelerweg, Den Burg, leerling van de Ambachtsschool te Den Helder, afdeling metaalbewerken, ging over naar de tweede klas. MIDDENSTANDSDIPLOMA. Mevr. A. G. Dijksen-Grisnigt, mej. B. K. Dros, M. Zijp, P. G. v. Heerwaarden, J. L. Hoogerheide, H. Bas, P. Brouwer en L. Burgman behaalden het midden standsdiploma. NAAR PERU. Naar de heer H. J. Keijser. schapen- exporteiir alhier, ons mededeelt, zijn gisteren 25 een-jarige schapen, 6 ram- j lammeren en 5 ooilammeren naar Peru j verscheept. STUDIEBEURZEN. De Burgemeester van Texel maakt be kend, dat de Bestuurders-Collatoren van het Hettema-Heerema- en het Houcke- maleen te Bolsward voornemens zijn over te gaan tot het geven van enige stu diebeurzen. Nakomelingen uit de familie van de Stichters, die naar een dier beurzen wensen te dingen, zullen zich, onder overlegging van een geboorte-akte en met vermelding van genoten onderwijs, vóór 1 September a.s schriftelijk kunnen aanmelden bij D. de Way, Groot Kerk hof te Bolsward. De gegadigden dienen de leeftijd van 12 jaren te hebben be reikt en die van 24 jaar niet te hebben overschreden. De begiftigde zal vrij zijn in de keuze van een vak van studie. Een vergelijkend examen wordt gehouden in October a.s. De loco-burgemeester voornoemd, TH. R. HIN. VELE TOERISTEN, vrienden van Texel, hebben de goede gewoonte om eenmaal per iaar via het Gouden Boltje een trip naar Vlieland te maken. Om zich te laten imponeren door de Vliehors, die 10-15 kilometer lange zandplaat aan de overkant van het Eierlandse Gat om robben te zien en om pal van de Noordzijde de vuurioren van De Cocksdorp in ogenschouw te nemen mitsga ders de alsmaar voortgaande duinafbrokkelingen waardoor er weinig land meer ligt tussen de toren en de zee.Welnu, een trip naar Vlieland stelt niemand teleur! Aan de noordoostpunt van Texel vindt ge 'n klein motorboot je „De Zeemeeuw", dat langs een onnavolgbare kronkelweg op de Vliehors af gaat. Eerst honderden meters vlak langs de Texelse kust, waar het water al meteen tot zeer grote diepte reikt, geen water, voor baders, leerling-zwemmers, ot volleerde zwemmers, want er staat een krachtige stroomGeen wonder, dat hier borden op dit gevaar wijzen en wie zijn gezond verstand gebruikt zal het dus wel uit zijn hoofd laten om hier een duik te nemen: men speelt met z'n leven. Maar „De Zeemeeuw" snijdt er prachtig door. Ongeveer ter hoogte van het steile duin voor de vuurtoren zwenkt kapitein Boon zijn schip naar rechts en met een wijde bocht gaan wij in de richting van de Robbenplaat. Een plaat met robben, veel robben zelfs. 1 September zal de jacht op deze robben worden geopend, 2 September zullen ze het vege lijf willen redden zodra het geluid van een nade rend (jacht)bootje tot hun kleine oor- gaatjes doordrmgt. Dan zullen zij met vaart van de zandplaten glijden, het zil te nat in, toch weer boven komen omdat hun grote nieuwsgierigheid en onbe kendheid met de piin van de kogel hen daartoe dwingt. Maar vandaag is er geen vuiltje voor hen aan de lucht. De Zeemeeuw komt dichter en dichter bij, zij zien hem wel, maar aanvankelijk reageert niet een van hen op het zware geronk van de motorBadgasten roepen over en weer, van bak- naar stuurboord, maar de mens-zonder-kwaje-bedoelingen kan de robben blijkbaar geen angst inboeze menZe blijven lekker lui op de bank liggen zonnen. Ach, ook zij hebben echt behoefte aan wat zon, na al die dagen van regen en donkere luchten. Twee robben huppelen het water in, maar als de boot parallel passeert op een hon derdvijftig meter kruipen ook die twee andere zeehonden weer gauw op het droge! Ongeveer een uur lang vaart men over het Eierlandse Gat. Om half elf bereikt men een kleine steiger, waarachter de Vliehors ligt. Een smal gedeelte, maar toch nog ruim twintig minuten wande len. Maar u hoeft niet te wandelen, want een zeer ijverige koetsier heett 'n platte- wagen-met-banken tgen de steiger ge reden, drie paarden in het tuig, en een ijverige chauffeur heeft een vrachtauto met-banken tegen diezelfde steiger ge plaatst, beide voertuigen pal tegen de aanlegplaats, zodat ge geen enkele voet stap op de Vliehors behoeft te zetten! Ge kunt van Texel naar Vlieland, zon der met zand in aanraking te komen! Ge laat u neervallen in een stoeltje op het - «jftg .sterke stroming. Kamphuis .De Robbenjager" in duinen achter de Noordoostkust terras van Hotel Bruin, het Vlielandse Badhotel, zonder ook maar één ogenblik zand onder uw schoenzolen te hebben horen knarsen. Dat hebben wij, 20e eeu- wers, dan toch maar weer bereikt! Dank zij Stalhouderij en Manege „Vlieland" en het autobedrijf van de aannemer Hof- stra. Voorheen vorig jaar lag daar dat Vlielandse steigertje eenzaam en verlaten in de wijdheid van zee en zand. Ge moest wel wandelen wilde ge op Vlieland zelf korrffen, want de Vliehors leent zich nu eenmaal niet voor een fietstochtje. De oudere toeristen zul len de hierboven genoemde service ze ker appreciëren, maar de jongeren gaan waarschijnlijk liever te voet of met de fiets aan de hand. Bij mooi weer loopt de steiger tot aan het droge zand. Op Vlieland. En dan staat ge op Vlieland. Half elf. Reeds om kwart voor vier onderneemt „De Zeemeeuw" de laatste reis naar Texel en daardoor kunt ge helaas maar enkele uren op Vlieland zelf vertoeven. Wie dit eiland niet kent, wil het natuur lijk graag even helemaal in ogenschouw nemen. Hij rijdt of laat zich lijden over de kustweg naar het dorp het enige dorp Oost-Vlieland (580 inwoners), dat veel gemeen heeft met De Cocks dorp: één rechte straat met aan weers zijden bomen. Klein zijn de huisjes, toch vinden daar velen onderdak als de ons verstrekte inlichtingen tenminste be trouwbaar zijn: „Wij hebben op het ogenblik (Zondag 6 Aug. 1950) 4000 gas ten, er is hier thans geen schoorsteen meer te huur". De bezoeker, die dit stukje schrijft, kon moeilijk controleren of dit cijfer juist was, want hij zag Vlieland op het midden van de dag, op een tijdstip der halve, dat het grootste deel der gasten aan tafel zit! Aan het strand was het daar omstreeks twee uur dan ook vol strekt niet druk, lang niet zo druk bv. als aan De Koog, aan een Schevenings aspect dachten wij dan ook niet! Een affiche voor het raam van een burgerwoning vertelde, dat er iedere Dinsdagavond een tocht naar het Boo- menland wordt gemaakt. Deze trip wordt georganiseerd door de Stalhoude rij en Manege „Vlieland". Men gaat heen en weer met gestoffeerde Jan Pleziers, die met guirlandes van bonte lichtjes ge ïllumineerd zijn. Onderwijl speelt een accordeonnist allerlei vrolijke melodie tjes. In het Boomenland maakt men een dansje en daarna rijdt men om een uur of elf weer naar het dorp. Vlieland heeft thans een manege. Daar wobdt een druk gebruik van ge maakt: er worden veel abonnementen verkocht aan hen, die niet naar het vas teland willen oversteken voordat zij als volwaardige ruiters worden erkend! En verder valt over de trip naar onze buren weinig nieuws te rapporteren. Men leeft er ook in het hoogseizoen als echte eilandbewoners, die even gelukkig zijn op hun terrein (en even trots) als de Texelaars op het brokje Holland tussen Marsdiep en Eierlandse Gat.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1950 | | pagina 1